Powered By Blogger

30.11.11

ΕΟΖ, ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ...

Τι είναι οι Ε.Ο.Ζ. και πώς λειτουργούν; Ε.Ο.Ζ. (Ελεύθερες Οικονομικές Ζώνες) φαίνεται πως θέλουν να δημιουργήσουν στην Ελλάδα οι «δάνειες» δυνάμεις, οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι Ευρωπαίοι μεγαλοβιομήχανοι. Οι Ε.Ο.Ζ. ουσιαστικά είναι περιοχές ενός κράτους, οι οποίες λειτουργούν με ιδιότυπο καθεστώς και στην ουσία «απελευθερώνονται» από τα ελεγκτικά όργανα αυτού του κράτους και μεταβάλλονται σε περιοχές «ειδικού καθεστώτος» σε ευρεία και όχι σε στενή κλίμακα. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στο Σύνταγμα του 1911, φοβούμενος τάσεις διαφοροποίησης περιοχών της χώρας, είχε προβλέψει με τα κατάλληλα άρθρα να αποκλειστεί κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτά τα άρθρα, δεν τα έλαβαν υπόψη οι σύγχρονοι συνταγματολόγοι.
Ελεύθερες οικονομικά περιοχές έχουν κυρίως οι ασιατικές χώρες. Πρόκειται για περιοχές όπου λειτουργούν οικονομικά, με διαφορετικά επιχειρηματικά κριτήρια από τις άλλες περιοχές της χώρας. Διαμορφώνεται ένα ελκυστικό πλαίσιο προσέλκυσης επενδύσεων, το οποίο περιλαμβάνει «ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές» (Ελευθεροτυπία 25.10.11).
Τη συζήτηση για την ανάπτυξη τέτοιων ζωνών άνοιξε το καλοκαίρι ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομίας κ. Στέφαν Κάπφερερ, ο οποίος υποστήριξε πως «οι γερμανικές επιχειρήσεις δεν χρειάζονται εγγυήσεις για να επενδύσουν στην Ελλάδα, αρκεί να δημιουργηθούν Ε.Ο.Ζ.».
Την «αναγκαιότητα» των ΕΟΖ έθιξε έμμεσα και η πρώτη τριμηνιαία έκθεση του Χορστ Ραϊχενμπάχ, ο οποίος προ ημερών διαμήνυσε ότι για να επιστρέψει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά απαιτείται να προωθηθεί άμεσα το πρόγραμμα Helios, και 5 έργα εκμετάλλευσης αυτοκινητοδρόμων. Το γεγονός ότι οι αλλαγές που φέρνει η συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου (σε συνέχεια του πρώτου Μνημονίου και των αποφάσεων του Ιουλίου) στην Ελλάδα, την καθιστούν ένα ιδιότυπο υβριδικό μοντέλο χώρας υπό ιδιόμορφη αποικιοκρατία, αποδεικνύεται καθημερινά στην πράξη.

Ο… «Αγών» της Γερμανίδας καγκελάριου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας της, χρησιμοποιώντας την εθελόδουλη κυβέρνηση του ΓΑΠ (έως τώρα) και τον εντολοδόχο θίασο (βλέπε κυβέρνηση Παπαδήμου) τώρα και εωσότου ολοκληρώσει το… καταστροφικό της έργο, φαίνεται να περνά μέσα από το ΕΣΠΑ και το νέο καθεστώς των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ). Κι εδώ αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: Μα είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το καλό της Ελλάδας και των Ελλήνων εργαζομένων οι Γερμανοί βιομήχανοι; Μάλλον όχι, αφού οι Ε.Ο.Ζ. ουσιαστικά αποτελούν μηδενικό κέρδος για το κράτος μέσα στο οποίο δημιουργούνται.
Για το συγκεκριμένο θέμα των Ε.Ο.Ζ. ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει δείξει η Γερμανία και γερμανοί μεγαλοβιομήχανοι. Παράλληλα, έχει ήδη… πέσει η ιδέα οι «φίλοι» μας Γερμανοί «επενδυτές» να αξιοποιήσουν τα προγράμματα του ΕΣΠΑ για τις επενδύσεις τους. Μια λοιπόν και το ελληνικό κεφάλαιο δεν βάζει χρήματα για να εκμεταλλευτεί αγρίως τις επενδυτικές ευκαιρίες, αναλαμβάνουν οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες να τεμαχίσουν την Ελλάδα σε ΕΟΖ, αξιοποιώντας μάλιστα κοινοτικό χρήμα. Ε, να μην βγάλουν και λεφτά από την τσέπη τους! Και ο ίδιος ο Ραϊχενμπάχ στις… προγραμματικές του δηλώσεις, δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός, επισημαίνοντας πως τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ θα πρέπει να αξιοποιηθούν για στήριξη των «πραγματικών» δικαιούχων. Η σύνδεση, δε, με την πολυπόθητη τοπική ανάπτυξη μόνο όνειρο θερινής νυκτός φαντάζει, καθώς οι όποιες θέσεις εργασίας δημιουργηθούν στις ζώνες αυτές, θα είναι κακοπληρωμένες και κυριολεκτικά με όρους δουλοπαροικίας.
Στο θέμα των Ε. Ο. Ζ. αναφέρθηκε και ο Όλι. Ρεν –ευρωπαίος επίτροπος– απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή: «Στο πλαίσιο της καθιέρωσης ΕΟΖ, η κυβέρνηση μπορεί να προβλέψει απαλλαγές από τους εισαγωγικούς και τους εξαγωγικούς δασμούς, να απλοποιήσει τους τελωνειακούς και διοικητικούς ελέγχους και τις διαδικασίες, να ακολουθήσει φιλελεύθερη συναλλαγματική πολιτική και να παρέχει φορολογικά κίνητρα. Αυτά είναι τα κίνητρα που προσφέρει μια κυβέρνηση για την προσέλκυση νέων επενδυτών. Στη συνέχεια είναι δυνατό να δημιουργηθούν διάφορα είδη ειδικών οικονομικών ζωνών, π.χ. ζώνες ελεύθερου εμπορίου, ζώνες μεταποίησης προς εξαγωγή, βιομηχανικές ζώνες, ελεύθεροι λιμένες, κ.λπ..» (Το Βήμα – 31/10/11)
Πρακτικά πως λειτουργούν οι Ε. Ο. Ζ. που περιγράφει παραπάνω ο Ρέν; Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Οι επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των ΕΟΖ χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες χωρίς δασμούς. Αξιοποιούν τη φορολογική ασυλία και δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Αυτά σε συνδυασμό με τη χαμηλή διασύνδεσή τους με την εγχώρια οικονομία, δείχνει ότι το όφελος για την οικονομία της φιλοξενούσας χώρας είναι μηδαμινό. Παράλληλα, με πρόσχημα την απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών και στο όνομα της δήθεν «καταπολέμησης της γραφειοκρατίας» καταλύεται η όποια έννοια προστασίας του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων, κλπ. (κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό η λογική του fast track).
Όσο για τις θέσεις εργασίας, το όποιο όφελος είναι αμελητέο μπροστά στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων. Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10 – 12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων, ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Πράγμα που σημαίνει ότι για να πάρει ο εργάτης το μεροκάματό του πρέπει να πετύχει το πλάνο παραγωγής. Έτσι, σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέραν της «κανονικής» βάρδιας. Σε άλλη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρεται ότι στις Ε. Ο. Ζ. της Κίνας το μέσο ωράριο εργασίας κυμαίνεται από 54 έως 77 ώρες τη βδομάδα.
Αυτό είναι – σε συντομία – το καθεστώς υπό το οποίο λειτουργούν οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που επιδιώκουν να στήσουν και στη χώρα μας οι κυρίαρχοι κύκλοι του κεφαλαίου. Γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί και στην Ελλάδα ένα πρότυπο «ανάπτυξης» που έχει ήδη εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Κίνα, Αγκόλα, Μπαγκλαντές, Βραζιλία, Ινδία, Ιράν, Ιορδανία, Καζακστάν, Ομάν, Πακιστάν, Φιλιππίνες, Πολωνία, Νότια Κορέα, Ρωσία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Καμπότζη, Περού κ.α. Φαίνεται ότι μαζί με όλα τα άλλα μέτρα που εφαρμόζουν η θα εφαρμόσουν στο άμεσο μέλλον οι κυβερνήσεις του μνημονίου είναι η «κινεζοποίηση» του επιπέδου ζωής του έλληνα εργαζόμενου χρησιμοποιώντας σαν εργαλείο τις Ε. Ο. Ζ. και πρόθυμους φορείς αυτών των μέτρων και αντιλήψεων πολιτικά πρόσωπα.
Αν σκεφτούμε, μάλιστα, και τις πιθανότητες περαιτέρω εμπλοκής των πολιτικών προσώπων στον τρόπο επιλογής και προώθησης εργατικού δυναμικού των «εισαγόμενων» βιομηχανιών, τότε πολύ εύκολα θα αρχίσουμε να σκιαγραφούμε μία νέα μέθοδο πελατειακής σχέσης των πολιτικών με τους απελπισμένους πολίτες που θα ψάχνουν εναγωνίως για εργασία. Κατά τα άλλα, οι πολιτικοί μας έχουν βάλει μυαλό και επιδιώκουν την δημιουργία μίας Ελλάδας χωρίς δεσμούς με το κάκιστο παρελθόν (των πολιτικών) που έφθασαν την χώρα στο να μεταβάλλεται σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και την μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε εργάτες χαμηλότατου κόστους προς όφελος του κέρδους των «επενδυτών».
Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να περιλαμβάνει ειδικές οικονομικές ζώνες με ξεχωριστό νομικό, διοικητικό και εργασιακό καθεστώς, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επενδυτές…».΄(Ελευθεροτυπία 25/10/11).
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται επίσης:
«Στο ελληνικό μοντέλο διαχείρισης τέτοιων ζωνών κατά τους Γερμανούς αξιοποιούνται τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ κάτω από την «άριστη συνεργασία» των υπουργείων Οικονομίας Ανάπτυξης Γερμανίας – Ελλάδας, με τρεις κινήσεις:
* Πρώτον: Η Γερμανία βάζει όρους και ζητεί προϋποθέσεις και ευνοϊκές συνθήκες για να επενδύσει στην υπερχρεωμένη Ελλάδα.
* Δεύτερον: Η Γερμανία προτείνει Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ) και συνδέει την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ αποκλειστικά με τις ζώνες αυτές.
* Τρίτον: Η Γερμανία απαιτεί να επενδυθεί το ΕΣΠΑ με δικούς της όρους (ευνοϊκούς για τη γερμανική οικονομία), αποκλειστικά στις υπό γερμανική διαχείριση ΕΟΖ και η Ελλάδα… υπακούει.»

Αρχή με δύο περιφέρειες «μοντέλα»
Τα σχέδια του γερμανικού κεφαλαίου και των τροϊκανών κυβερνήσεων, φαίνεται να συμμερίζονται και αρκετοί εκφραστές του κεφαλαίου εν Ελλάδι. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Περιφέρειας Πελοποννήσου και του περιφερειάρχη της Πέτρου Τατούλη, ο οποίος έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ του «αναπτυξιακού μοντέλου» των ΕΟΖ, δηλώνοντας μάλιστα σε πρόσφατη συνάντησή του με εκπροσώπους της Γενικής Τράπεζας πως «μετά την αυτόνομη παρέμβασή μου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν η χώρα καταρρεύσει, η Περιφέρεια Πελοποννήσου θα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ρευστότητας»!
Όπως καταγγέλλει σε ανακοίνωσή της η παράταξη Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου, ο περιφερειάρχης Τατούλης εδώ και μήνες κάνει δημοσίως λόγο για το «αναπτυξιακό μοντέλο» των ΕΟΖ και πώς η περιφέρεια θα μπορούσε, αξιοποιώντας τις εκτάσεις της, να λειτουργήσει ως τέτοια. Το γεγονός ότι οι πρώτες προτάσεις για δημιουργία τεράστιων φωτοβολταϊκών πάρκων προέρχονται από τη συγκεκριμένη περιφέρεια, είναι άραγε τυχαίο;

Αντίστοιχο μοντέλο φαίνεται να επεξεργάζονται οι αυτόκλητοι «σωτήρες» της χώρας και για τη Θράκη, όπου οι παραγωγικοί φορείς, δηλαδή οι πρόεδροι των Επιμελητηρίων καθώς και οι επιχειρηματίες εργοστασίων της περιοχής όπως οι Μύλοι Θράκης, Εβροφάρμα, Pharmathen τάσσονται υπέρ της δημιουργίας μιας αντίστοιχης ζώνης. Βέβαια, κατά δήλωση της προέδρου του Χρηματοοικονομικού Φόρουμ Θράκης, οι φορείς είναι υπέρ «χωρίς αυτό να καταστρατηγεί τα δικαιώματα των εργαζομένων». Το τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό σε μια περιφέρεια που η ανεργία χτυπάει διψήφια ποσοστά και τα μεροκάματα είναι ήδη στα ίδια επίπεδα με τη Βουλγαρία, πραγματικά αποτελεί ζητούμενο… Ας σημειωθεί πως τέτοια είναι η σπουδή των τοπικών φορέων να απολαύσουν τα οφέλη των ΕΟΖ, που στην εν λόγω περιφέρεια έχει ήδη συνταχθεί και σχετική νομοτεχνική μελέτη από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Φόρουμ, που όλως τυχαίως είναι… Γερμανός.
Βέβαια, η παράμετρος «Τουρκία» και «τουρκικές επενδύσεις», ίσως θα πρέπει να γίνει αντικείμενο ιδιαίτερης έρευνας από αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, αφού –σύμφωνα με την ιστορία αλλά και τις εξελίξεις- υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο μεταβολής της Αν. Μακεδονίας και Θράκης σε μία τουρκική οικονομική ζώνη και –άρα- πολύ κοντά στα πλαίσια μίας άτυπης ανεξαρτησίας από την υπόλοιπη Ελλάδα ή συγκυριαρχίας Ελλάδας και Τουρκίας στην συγκεκριμένη Ελληνική ακριτική περιοχή.


http://filologos10.wordpress.com/

S.O.S ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ...

 Παρά την σπουδαιότητα του Καστελόριζου οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της        δημοσιότητας είναι ανησυχητικές. Από τον Νοέμβριο υπάρχουν πληροφορίες πως η Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να έχουν υφαλοκρηπίδα. Καλούμε όλους τους Έλληνες , Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς, να στείλουν μια κάρτα ή επιστολή στο Καστελόριζο. Επιμένουμε να σταλεί ταχυδρομικώς, ούτως ώστε να αναγκαστούν τα πλοία να μεταφέρουν τα μηνύματα φυσικά (και όχι ηλεκτρονικά) στο νησί. Να φανεί έμπρακτα και απτά το ενδιαφέρον μας για το μικρό αλλά τόσο σημαντικό κομμάτι αυτό του Ελληνισμού. Μια υλοποιημένη και όχι άυλη παρουσία μας σηματοδοτεί πολλά.
Μια μικρή θυσία, να αγοράσουμε, να γράψουμε και να ταχυδρομήσουμε μια κάρτα, θα αναδείξει στους πάντες πως αυτό το νησί που δένει Ελλάδα και Κύπρο δεν το ξεχνάμε, και δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα Τούρκο στρατοκράτη να το επιβουλεύεται.
Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμβο, που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας αδύνατη, την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος,
Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, θα μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν επιλογές υποτέλειας τύπου ΔΝΤ..
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας, «αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης, τα ευρήματα στη Δυτική Ελλάδα, το Καστελόριζο και η λεκάνη "Ηρόδοτος", που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια» [1]. Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την τοπο-στρατηγική σπουδαιότητα του Καστελόριζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη.
Αναφερθήκαμε ήδη στην σπουδαιότητα της πρόσφατης συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Απορήσαμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη, και αυτό διότι τα χωρικάμας ύδατα συμπίπτουν, και αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελόριζου....;»
Μιας κι έχουμε  πουλημένουςπολιτικούς ας κάνουμε ότι μπορούμε εμείς.
προτείνω να βουλιάξουμε το νησί με κάρτες.
ας ξεκινήσουμε! όχι τώρα! άλλα χθες!
Ο Παπανδρέου θα χαρίσει το Καστελόριζο στους Τούρκους;;;
Από τον Καθηγητή του ΕΜΠ Ευριπίδη Μπίλη:
Για τους σοβαρότατους λόγους πουαναφέρονται  
παρακαλείστε να στείλετε ταχυδρομικώς μία οποιαδήποτε κάρτα στο Καστελλόριζο, στη δ/νση:
όχι μονό τώρα αλλά και Χριστούγεννα και Πάσχα.
Δημαρχείο Μεγίστης ή Δημοτικό Σχολείο
Μεγίστη , 851 11 Καστελόριζο
Δωδεκάνησα
Ελλάδα.
Καλούνται επίσης οι Ομογενείς και οι φοιτητές μας να στείλουν κάρτα από όλες τις γωνιές του πλανήτη:
Megisti Municipality or Elementary School  Megisti, 85111,  Kastelorizo, Dodekanisa, GREECE. Παρακαλείστε να διαβάσετε το πιο κάτω κείμενο του Καθηγητή Καρυώτη για να αντιληφθείτε τη σημασία της αποστολής.
Στόχος, να κατακλυσθεί το Ελληνικό Καστελλόριζο με κάρτες  από όλον τον απανταχού του κόσμου Ελληνισμό.
Ευριπίδης Μπίλλης, Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ
«ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ !!! ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΛΕΞΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΕΛΛΗΝΕΣ... ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΚΑΝΤΕ ΤΟ !!!
μια κάρτα δεν κοστίζει, αξίζει... ΜΙΑ ΟΠΟΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΡΤΑ ΜΑΣ  ΑΡΚΕΙ!!!!!!
Διευθυνση: Megisti Municipality or Elementary School Megisti, 85111, Kastelorizo, Dodekanisa, GREECE


AU SECOURS ! L' EURO "POURRAIT NE PLUS EXISTER AVANT NOEL?"

L’Euro pourrait disparaître très rapidement. Pour l’économiste français Jacques Attali, la monnaie unique pourrait même ne pas survivre jusqu’au prochain Noël. Jacques Attali est pessimiste quant à l’avenir de la monnaie unique. Pour l’économiste, la crise des dettes souveraines pourrait avoir raison de l’Euro en moins d’un mois. Lire ICI sur 7sur7.be (pour nous c'est de l'intox...c'est un nouveau jeu où on joue à se faire peur !?) Mais Heureusement, ATTALi donne la solution miracle : plus d'EUROPE ! "Il faut mettre en place un plan à trois niveaux", dit-il expliquant qu'il faut avant tout permettre à la Banque centrale européenne de racheter ses obligations d'état. Mais ce n'est pas tout, pour Jacques Attali, il est temps que les pays de la zone euro abandonne un peu de leur souveraineté. "Au bénéfice des autres et pas des marchés", explique-t-il en indiquant qu'il faut conlure un accord de contrôle budgétaire en ce sens. Pour terminer, Jacques Attali pense qu'il faudrait réformer les traités. "Pour permettre à l'Europe d'avoir dès à présent des recettes fiscales", dit-il. "Voici les trois étages. Le premier peut se faire en cinq minutes, le deuxième en une semaine, le troisième en six mois. Mais il faut lancer les trois en même temps. Sinon, on va au désastre" (Prophète de malheur...et agent commercial du cartel bancaire ?) C'est cousu de fils blancs. ATTALI fait peur...puis propose une solution que les politiques se sont déjà vue imposée par le Cartel bancaire. Un prophète des nations au service de son maître ? Oui, mais lequel ? Paris et Berlin vont donc proposer de modifier les traités européens L'Allemagne et la France veulent modifier les traités européens dans le sens d'une plus grande convergence des politiques économiques de la zone euro, en vue de résoudre la crise de sa dette. Nicolas Sarkozy a réaffirmé, mardi 22 novembre, son intention de faire "prochainement" des propositions, avec Angela Merkel. Peuples européens, êtes-vous d'accord ? Vous allez voter NON ?? Vous l'avez déjà fait et ils ont continué...Ils ne prendront plus le risque de demander votre avis, vue l'urgence à sauver votre monnaie ! L'europe va donc se faire sans les peuples... Lire ICI sur leMonde.fr Notre Analyse : l'EUROPE s'est construite après 2 guerres mondiales déclenchées par l'ALLEMAGNE. La vocation première de cette Union européenne était de contenir les ambitions des peuples européens (surtout allemand) pour sauvegarder la paix . Résultat : l'EUROPE est redevenue ALLEMANDE et la guerre devient inéluctable avec le reste du monde (économique dans un premier temps, civile ensuite, militaro-policière interne et externe à terme). Objectif raté ? Non...objectif atteint !    

29.11.11

ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΙΑ...ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ?

Προσοχή το άρθρο είναι βαρύ και επικίνδυνο. Για όσους γνωρίζουν ή υποψιάζονται είναι σταθμός.
Απίστευτο δημοσίευμα στην εφημερίδα της Μελβούρνης "The Australian" στις 28 του Φλεβάρη, που πέρασε στα... ψιλά όπως λέγονται οι "μικρές" στήλες στη δημοσιογραφική γλώσσα, αναστάτωσε ...
μια μερίδα της παροικίας μας ή όσους τέλος πάντων ασχολούνται περισσότερο με τα της θρησκείας!
Το δημοσίευμα μιλαει για κάποιον νεαρό, γύρω στα 32, ο οποίος προετοιμάζεται απο την... μυστική λέσχη Bilderberg ως ο... επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ!
Εγώ ΠΑΛΙ συνελήφθην "αδιάβαστος", το πληροφορήθηκα μετά απο συζήτηση που είχα με κάποιον πατέρα του Ιερού Ναού του Αγ. Ιωάννου Χρισοστόμου που βρίσκεται στην συνοικία Oakleigh της Μελβούρνης. πάνω στα φλέγοντα ελληνικά θέματα και μάλιστα μου πρότεινε να διαβάσω το δημοσίευμα και μου έδωσε το συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας, όπου έμεινα με το στόμα... ανοιχτό!
Σας το μεταφράζω και σας το μεταφέρω ΑΥΤΟΥΣΙΟ!
Η Bilderberg ετοιμάζει τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο!

"Μετά την αποκάλυψη της λέσχης των Ιλλουμινάτι στο Συδνευ, κάτι άλλο μας προξένησε το ενδιαφέρον απο την άλλη άκρη του Ειρηνικού, το οποίο αν τελικώς αληθεύει, τότε θα πρέπει να αναρρωτιώμαστε όλοι μας αν πραγματικά ο Αμερικανικός Λαός ψηφίζει τους προέδρους του ή αν αυτοί οι πρόεδροι "μαγειρεύονται" και σερβίρονται στο λαό, χωρίς αυτός ουσιαστικά να μετέχει στην όλη διαδικασία της εκλογής του!
Η λέσχη Bilderberg, είναι γνωστή σχεδόν στους περισσότερους Αυστραλούς για την μυστικότητα των συνεδριάσεών της και το μυστήριο που καλύπτει τα περισσότερα θέματα που αφορούν την ατζέντα της. Για όσους απο μας δεν την ξέρουν, πρόκειται για ένα πολύ κλειστό club, στο οποίο συμμετέχουν οι πιο πλούσιοι και δυνατοί άνθρωποι του πλάνήτη, τραπεζίτες (κυρίως), στελέχη βιομηχανιών όπλων, διακεκριμένοι επιστήμονες, βασιλείς (όπως η Βεατρίκη της Ολλανδίας), ιδιοκτήτες ΜΜΕ κλπ και που συγκεντρώνονται κάθε φορά σε διαφορετικό μέρος του πλανήτη, και μέσα στις τρείς μέρες που διαρκεί η κάθε συνεδρίαση, τα θέματα που συζητώνται είναι επτασφράγιστο μυστικό για όλους τους κατοίκους της Γής! Ελάχιστα πράγματα έχουν διαρρεύσει κι αυτά σχεδόν μετά απο έρευνες του αμερικανού ακτιβιστή και ντοκυμαντερίστα-σκηνοθέτη κ.Alex Jones, ο οποίος μάλιστα είχε γυρίσει και σχετικό ντοκυμαντέρ για τη λέσχη αυτή πρίν 2 χρόνια, εκτός απο τις ραδιοφωνικές εκπομπές του που είχε κάνει σχετικά με αυτό το θέμα.
Σύμφωνα λοιπόν με μία εγκυρότατη πηγή, η οποία ήταν καλεσμένη σε πρόσφατη συνεδρίαση της λέσχης, ένας νεαρός, μόλις 31 έτους, οικονομολόγος και νομικός σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προετοιμάζεται ως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ μετά τον Μπαράκ Ομπάμα! Το μόνο που μας αποκάλυψε (προς το παρόν) η πηγή αυτή είναι το μικρό του όνομα, το οποίο είναι David και οτι το επίθετό του είναι εβραιογερμανικής καταγωγής, γόνος οικογένειας που δραπέτευσε κατα τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απο τη Γαλλία και μέσω του Μαρόκου ταξίδεψε για τις ΗΠΑ. Σε ερώτησή μας γιατί η λέσχη αυτή επέλξε εναν πολύ νεαρό άνθρωπο για να αναλάβει αυτόν τον ομολογουμένως πολύ δύσκολο ρόλο, η πηγή μας είπε οτι ανάμεσα σε πολλούς υποψηφίους, αυτός συγκέντρωσε σχεδόν στο 100% τα κριτήρια τα οποία είχε θέσει η λέσχη για τον επόμενο εκλεκτό της ως Πλανητάρχη!
Είναι νεαρής ηλικίας, πράγμα που σημαίνει οτι θα έχει έρισμα στη νεολαία όχι μόνο της Αμερικής αλλά και του κόσμου όλου, πολύ γοητευτικός και χαρισματικός, ιδεολόγος και φιλειρηνιστής, μιλάει άπταιστα 8 γλώσσες και θεωρείται ένας απο τους εξυπνότερους ανθρώπους με υψηλότατο δείκτη νοημοσύνης!
Ιδεολογικώς ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα, του οποίου είναι μέλος απο τα φοιτητικά του χρόνια στο Harvard και για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε και συνεργάτης του Randal Stevens, οργανωτή των περισσότερων προεκλογικών συγκεντρώσεων του σημερινού Προέδρου. Μέχρι σήμερα δεν είχε κανένα πολιτικό αξίωμα, πράγμα που σημαίνει οτι είναι εντελώς άφθαρτο πρόσωπο και σε συνδιασμό με την - σχεδόν - ασκητική ζωή που έκανε ως φοιτητής (δεν έχει στο μητρώο του ούτε κλήση για παράνομη σταθμευση!), θεωρείται απο τους ισχυρούς της λέσχης ως ο άνθρωπος που μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο στην ευημερία, μέσα στην παγκοσμιοποιημένη πλέον ανθρώπινη κοινότητα!"...

Πηγή: Παγκόσμιο ΣΟΚ.Η Αποκάλυψη που ...κάποιοι προέβλεψαν. ---

RAMNOUSIA

http://www.youtube.com/watch?NR=1&v=ii88v3wxrr8





















ΚΟΥΡΕΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΜΟΛΟΓΩΝ...

της Λιάνας Κανέλλη
Προσοχή! Καρχαρίες εν όψει! Έρχονται κατά πάνω σας οι πεινασμένοι, οι γονείς σας με τα προδομένα όνειρα που έκαναν για σας. Να σας δουν κάποια μέρα αφεντικά. Σας βλέπουν να τριγυρνάτε με κάνα δυο πτυχία στο τσεπάκι, τρία τέσσερα ακριβοπληρωμένα μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες κ.λπ. κ.λπ. Και συνάμα με την κατάθλιψη να παραμονεύει στις γκριμάτσες σας, την ώρα που ντρέπεστε να ζητιανέψετε χαρτζιλίκι. Άνεργοι. Μιας άγριας πολυτέλειας - των ξεγελασμένων κι ενίοτε τάχα μου για χάρη σας βολεμένων σε ένα σύστημα που τους ξευτέλισε συστηματικά γονέων, - άνεργοι είστε παλικάρια και κορίτσια μου. Εσείς που ακούτε με δημόσια και ιδιωτική προτροπή τις σειρήνες: Φύγετε στο εξωτερικό. Οπουδήποτε έξω από δω τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη δουλειά είναι καλύτερα. Να οι δουλειές στην Αυστράλια. Νύφες πολύφερνες οι σπουδαγμένοι με ντόπιο ιδρώτα εξειδικευμένοι επιλεκτικοί μετανάστες προλετάριοι made in Greece! Τα ψιλά γράμματα της πρόσκλησης δεν τα διαβάζουν οι μισοπεθαμένοι από την αγωνία νέοι. Ούτε οι ντροπιασμένοι νεόπτωχοι γονείς, τα καθόλου τεμπέλικα μικροαστικά ζώα που πίστεψαν ότι με σκυλίσια δουλειά θα δούνε άσπρη μέρα ασβεστωμένη απ' τ' αφεντικά.
Η πιο χυδαία προπαγάνδα βίαιης αποδόμησης μιας κοινωνίας σε ύφεση και κρίση, η πλέον αποτρόπαιη αποψίλωση ανθρώπινου δυναμικού, με κυνικούς και κραυγαλέους επικοινωνιακούς όρους συντελείται τους τελευταίους μήνες. Σε κάθε αποστροφή άθλιου και λαϊκίστικου αστικού λόγου εντός - εκτός Βουλής και κυρίως σε έντυπα και κανάλια και ελαφριές και σοβαρές εκπομπές πολυδιαφημίζεται η φυγή στο εξωτερικό μιας «ψευδοχρυσής γενιάς». Δημοσκοπήσεις, στατιστικές, πίνακες διογκώνουν και δικαιολογούν συνάμα τη φυγή. Παρουσιασμένη πάντα ως φυγή προς τα μπρος.
Το χειρότερο κομμάτι, όμως, αυτής της γενοκτονικής, ως προς την ουσία της, πολιτικής προπαγάνδας των αστών, το έχουν αναλάβει εργολαβικά κάτι ενσωματωμένοι αριστεροί, κάτι έμμισθοι διανοούμενοι, κάτι επιστάτες της υποχρεωτικής πνευματικής ομοιογένειας της σκοπιμότητας. Είναι αυτοί που πετάνε κάτι ανιστόρητες συγκρίσεις με τη μετανάστευση των δεκαετιών '50 - '60, η Γερμανία κυρίως, τα ορυχεία του Βελγίου και ύστερα η Αμερική και η Αυστραλία, ήταν κακούργα ξενιτιά και νταλκάς καταγραμμένος με τις ρίζες του στη δεκαετία του '20, στα λαϊκά τραγούδια. Περιβάλλουν έτσι με την αχλύ του «γκασταρμπάιτερ» μύθου, την εύκολη λύση της φυγής όλων εκείνων που τυχόν στα ελληνικά πανεπιστήμια έδιναν τόσα χρόνια τον αγώνα υπέρ της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΠ, ελπίζοντας στην εξαργύρωση καριερίστικων ομολόγων. Τώρα που αυτά τα πτυχιούχα παιδιά, με ταλέντα και νοημοσύνη και επιστημονικά εφόδια, κινδυνεύουν να σκεφτούν σε ποια εν τέλει τάξη ανήκουν, πότε και ποιοι και πώς τους εκμεταλλεύτηκαν και τώρα τους ξεριζώνουν κάθε όνειρο που αγόρασαν ακριβά από το θερμοκήπιο των καπιταλιστικών ψευδαισθήσεων, τους πλασάρεται και η ιδέα της θυσιαστικής φυγής, ιδιοτελώς αριστερούτσικης. Η ατομική επιτυχία αποκτά το άλλοθι που χρειάζεται, για να μείνει κοινωνικά ανεύθυνη και κυρίως υπεράνω της άθλιας συλλογικότητας των βασανιζόμενων εργατών που παλεύουν.
Δεν υπάρχει χειρότερη προοπτική για μια κοινωνία απ' τη ρατσιστική ταξική αντίληψη διαχωρισμού της σε νέους με προσόντα και ριψάσπιδες απ' τη μια, και νέους χωρίς προσόντα και καταδικασμένους να διατηρήσουν ακέραιη μια πατρίδα χωράφι, απ' την άλλη, έτοιμη να κυβερνηθεί απ' όσους την εγκατέλειψαν στα δύσκολα. Κάτι σαν αναπαραγωγή του «ευγενούς» κ. πρωθυπουργού σε πολλαπλά αντίτυπα... Επειδή η αστική τάξη φοβάται τη συρρίκνωσή της, εφευρίσκει στις μέρες μας τη χρυσή εφεδρεία των νέων εξωτερικού - καβάντζα στην ανθρώπινη ρουλέτα.
Κι όμως. Η προπαγάνδα της ξενο-λαγνείας, η φαιά και ύπουλη δεν πιάνει ούτε όσο, ούτε σε όσους θα επιθυμούσαν οι εμπνευστές της. Γιατί τα παιδιά πλέον μεγάλωσαν και δεν παίζει ...το παιχνίδι που λέγεται κούρεμα ανθρωπίνων ομολόγων.


Πηγή: RAMNOUSIA

H ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ EURO ΣΕ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ...

Σχεδόν δύο στους τρεις διαχειριστές hedge funds προβλέπουν ότι η Ελλάδα θα εγκαταλείψει το ευρώ εντός δύο ετών. Όσο για την Ιταλία και την Ισπανία, εκτιμούν ότι θα πτωχεύσουν ή θα αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους μέσα σε τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που επικαλείται το Bloomberg. Επίσης, σχεδόν το 65% λέει ότι τα κράτη μέλη της....ευρωζώνης θα εκδώσουν ευρωομόλογα για να αντιμετωπισθεί η κρίση χρέους, όπως προκύπτει από την έρευνα της συμβουλευτικής εταιρείας, με έδρα της Νέα Υόρκη, AksiaLLC, σε 125 από τους σημαντικότερους διαχειριστές hedge funds παγκοσμίως.
Citigroup: Ύφεση έως το 2015 προβλέπει για την Ελλάδα
Ύφεση έως το 2015, καθώς και μείωση του ΑΕΠ κατά 5,6% φέτος, 4,9% το 2012 και 3,1% το 2013, σε αντίθεση με όλες τις προβλέψεις που κάνουν λόγο για επιστροφή στην ανάπτυξη το 2013, προβλέπει για την Ελλάδα η Citigroup. Ο οίκος προειδοποιεί ότι το νέο πακέτο διάσωσης σε συνδυασμό με το «κούρεμα» των ομολόγων δεν είναι αρκετά για να αποκαταστήσουν τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών. Συνεπώς προβλέπει την παραμονή του χρέους σε πολύ υψηλά επίπεδα, ενώ το έλλειμμα θα μείνει φέτος και του χρόνου σε διψήφιο ποσοστό. Τέλος εκτιμά πως η ανεργία θα εκτιναχθεί το 2012 στο 20,1% και το 2013 στο 20,9%.
epikaira.gr
Read more: http://www.trelokouneli.gr/2011/11/blog-post_2296.html#ixzz1f7mwewYB

ΚΑΤΑ ΤΟΥ AIDS...

Η Praksis και το Κέντρο Ζωής συνδιοργανώνουν και φέτος την καμπάνια «Ενημέρωση, προφύλαξη, εξέταση.. Το δικό μας μότο ζωής». Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας, την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, η Praksis και το Κέντρο Ζωής, θα πραγματοποιήσουν συνέντευξη τύπου στις 12.00μμ στο βιβλιοπωλείο Ιανός, όπου θα παρουσιάσουν τη δράση και τα...
προγράμματά τους και στη συνέχεια θα ξεκινήσουν την καθιερωμένη «πορεία διανομής ενημερωτικών φυλλαδίων και προφυλακτικών» στους δρόμους της Αθήνας. Η «The Body Shop» όλα αυτά τα χρόνια συμμετέχει ενεργά στον αγώνα για την καταπολέμηση του HIV μέσα από εκστρατείες ενημέρωσης αλλά και με τη διακίνηση προϊόντων εκστρατείας – τα έσοδα των οποίων διατίθενται σε ΜΚΟ για την ενίσχυση της δράσης τους.
Αυτή τη φορά στη «The Body Shop» θέλουμε να κάνουμε τη συμμετοχή μας ακόμα πιο δυνατή. Εθελοντές της εταιρίας παίρνουν μέρος στην καμπάνια της Praksis και του Κέντρου Ζωής «Ενημέρωση, Προφύλαξη, Εξέταση… Το δικό μας μότο ζωής» και μεταφέρουν στον κόσμο τη σημασία της προφύλαξης και της σωστής ενημέρωσης.
Ομάδες εθελοντών θα βρίσκονται έξω από κεντρικά καταστήματα της «The Body Shop» (Ερμού, Κολωνάκι, Πειραιά, Γλυφάδα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη) από τις 12.00 έως τις 14.00 και στο κατάστημα της Κηφισιάς από τις 18.00 έως τις 20.00, καλώντας το κοινό να συμμετάσχει στα καθιερωμένα «free hugs».
Τα «free hugs» είναι ελεύθερες αγκαλιές προς όλον τον κόσμο και στοχεύουν με ένα συμβολικό τρόπο να δώσουν τέλος στο ρατσισμό που μαστίζει αυτή την ασθένεια.
Παράλληλα, οι εθελοντές θα διακινούν στον κόσμο ενημερωτικά φυλλάδια και προφυλακτικά. Ο στόχος είναι ένας και κοινός.
Όλοι μαζί να ενώσουμε δυνάμεις και με ένα χαρούμενο τρόπο να επικοινωνήσουμε ότι η ενημέρωση, η προφύλαξη και η εξέταση είναι μότο ζωής.
Παράλληλα σε όλα τα καταστήματα «The Body Shop» θα διακινούνται τα καθιερωμένα πλέον red ribbons. Η αγορά ενός red ribbon έχει διπλή σημασία. Αγοράζοντας το ενισχύεις το έργο της Praksis και του Κέντρου Ζωής και φορώντας το μεταφέρεις και εσύ το μήνυμα για ένα θέμα που ακόμα και σήμερα παραμένει ταμπού.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ...

Ἀναρτήθηκε στὶς ἀπὸ τὸν/τὴν
Γράφει ο Δημήτρης Καζάκης
Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:
Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.
Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.
Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;
Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.
Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»
Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.
Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.
Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.
Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.
Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.
«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμος
Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.
Η επινόηση του ευρώ
Ορισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας: (1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. (2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. (3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.
Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.
Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.
Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»
Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.
Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;
Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.
Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαός
Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.
Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.
Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»
Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;
Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».
Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 24/11/2011

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 234 ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ 234 ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ

Οταν πριν λίγες ημέρες έκλεινε προσωρινά η καρδιοχειρουργική κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία το αρμόδιο υπουργείο συνιστούσε στους γονείς να απευθύνονται στο Ωνάσειο με τη διαβεβαίωση ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα ήταν δωρεάν.
Οπως όμως καταγγέλουν 234 γονείς σε επιστολή τους προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο το Ωνάσειο ζητά υπέρογκα ποσά:...
«Σας γνωστοποιούμε ότι ανάμεσα στους υπογράφοντες υπάρχουν γονείς εν αναμονή χειρουργείου, στους οποίους, τώρα, τους ζητήθηκαν από το Ωνάσειο, ποσά 7.000 και 40.000 ευρώ».
Εξάλλου, στην επιστολή τους οι γονείς μιλούν για παραπληροφόρηση σχετικά με την υπόθεση της κλινική του Αγία Σοφία και υποστηρίζουν πως οι καρδιοχειρουργοί ουδέποτε διαπληκτίσθηκαν εντός ή εκτός χειρουργείου.
Σημειώνουν μάλιστα: «Eίμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ουδέποτε έλαβε χώρα διαπληκτισμός γιατρών μέσα σε χειρουργείο πάνω από ναρκωμένο παιδί και αναβολή της επέμβασης για τον λόγο αυτόν».

iatropedia.gr

.

SOMMES-NOUS TOUJOURS EN DEMOCRATIE ?

J’enrage. Tout va de mieux en mieux. En Italie et en Grèce, des Gauleiters bruxellois viennent de remplacer les élus du peuple sous les applaudissements frénétiques de tous ceux qui chez nous haïssent et la Démocratie et son pendant, la souveraineté Nationale. (Attali, Minc, Duhamel etc.…).
Parallèlement les grondements des révolutions populaires se font de plus en plus entendre tant ce coup d’Etat rampant et masqué perpétré par nos « ELITES » Bruxelloises exaspère les peuples.
Dans notre monde, la légitimité ne veut plus dire grand chose et pourtant, chez un homme comme de Gaulle, elle était indispensable à l’exercice du pouvoir.
D’où peut venir cette fameuse légitimité?
  • Du fait que ceux qui ont le pouvoir commandent aux tanks Le scenario le plus commun historiquement, voir Syrie, Myanmar etc. Légitimité douteuse a tout le moins.
  • De la naissance et nous nous trouvons dans des systèmes aristocratiques (Venise au Moyen Age) ou Monarchique (France de l’Ancien Régime). Cette forme de légitimité n’est plus guère acceptée de nos jours, si ce n’est dans certains pays à la pointe du progrès du style Arabie Saoudite. Légitimité historique.
  • De la Religion . Dans ce cas, nous nous trouvons dans le cas d’une théocratie très en vogue en ce moment du coté de l’Iran et bientôt de la Tunisie et de la Lybie Légitimité en dehors de ce monde mais réelle pour les croyants.
  • De la compétence technique de ceux qui exercent le pouvoir. Ce fut le cas de la défunte Union Soviétique ou les élites combinaient si bien la capacité technique sans pareil des membres du parti au fait que ces mêmes membres étaient les seuls a même d’interpréter pour le menu peuple les textes sacrés tels que les évangiles selon Saint Marx. Cette légitimité la disparait des que les résultats techniques deviennent décevants, ce qui nous amène soit a une Révolution cherchant une autre source de légitimité, soit a la solution numéro un, les tanks dans la rue et les pelotons d’exécution ou l’exil pour ceux qui ne sont pas d’accord.
  • Du Vote Libre exerce par une majorité . c’est ce qu’il est convenu d’appeler la Démocratie, le pire de tous les régimes, si l’on exclut tous les autres comme le disait Churchill. La souveraineté appartient au peuple qui la délègue à ses Représentants ou mieux encore l’exerce directement au travers de referendums. C’est dans ce système que la plupart des pays d’Europe ont choisi de vivre. Depuis un certain nombre d’années cependant croit a l’intérieur même du système politique un cancer a évolution lente ou des métastases profondément antidémocratiques et technocratiques se répandent sous le couvert du nécessaire « approfondissement »de l’unité Européenne. Ces métastases mettent en question la nature même de nos systèmes et amènent a se poser une question et une seule : En Europe, sommes-nous toujours en Démocratie ou avons-nous déjà bascule vers la technocratie ? la réponse devient hélas de plus en plus évidente…
Ainsi nous venons de voir de jouer sous nos yeux l’un des plus beaux coups d’Etat contre la Démocratie que j’ai vu depuis l’invasion de Prague en 1968 : Deux premiers ministres, Papandreou et Berlusconi, parfaitement légaux ont été débarqués sans autre forme de procès pour être remplacés par des personnalités Bruxelloises qui n’avaient jamais été élus a quoique ce soit auparavant, au seul prétexte qu’elles étaient compétentes et favorables a l’Europe non Démocratique.
Ce pronunciamiento ne s’est pas fait en envoyant des tanks, mais en menaçant de couper les crédits à ceux qui vivaient dans le péché, paniquant de ce fait tous les fonctionnaires dont les prébendes dépendent de ces versements et les amenant a supporter ces coup d’Etat.
Sous jacent a ces coup d’état il y a deux PRE SUPPOSES LOGIQUES qu’il faut être aveugles pour ne pas voir.
1.       Les élus du peuple sont incompétents. Ce qui est parfaitement possible, mais la seule façon de s’en débarrasser en démocratie est de voter pour quelqu’un d’autre, lors d’élections tenus de façon légale
2.      Les technocrates sont compétents parce qu’ils ne sont pas sous la pression des élections. La foutaise ultime comme l’ont montré les exemples de Mussolini, de Staline ou plus récemment de tous nos braves technocrates Français ou Italiens (Prodi, Trichet, Delors) qui nous ont créé cette merveille de la technocratie qu’est l’Euro, en train de faire capoter l’Europe. Et c’est a ces gars la que l’on donne le pouvoir ?
C’est un peu comme si les alliés avaient confié le commandement du débarquement en Normandie à Gamelin, le General qui commandait les armées Françaises et Anglaises en 1940 et qui reçut la raclée que l’on sait. On imagine le moral des troupes en juin 1944 dans leurs péniches de débarquements…
La démocratie est en train d’être assassinée et tout le monde s’en fout.
J’enrage. http://lafaillitedeletat.com/

28.11.11

UNISSONS-NOUS...

...A un moment où tous les rêves étaient permis, tous les espoirs de voir la pauvreté et la famine régresser, les progrès scientifiques et technologiques enfin mis à la disposition de tous pour une vie meilleure, une aspiration globale vers une meilleure protection de notre environnement pour les générations à venir, le désir de voir chacun vivre avec un minimum de confort et jouir d'une ouverture incroyable sur le monde et sur les humains autour de lui, nous nous retrouvons dans une situation de crise qui interdit tout espoir.
Le nouveau fascisme financier opère un gigantesque holdup sur l'humanité et il est sur le point de faire lever la moitié des pauvres pour la persuader d'anéantir l'autre moitié...
http://captainhaka.blogspot.com/

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΝΤΙΒΑ...

Υπήρξε ασύγκριτη, μοναδική και ανεπανάληπτη.
Η εικόνα της Μαρίας Καλλας ενσαρκώνει την απόλυτη Ντίβα και κατ»αυτό τον τρόπο η μορφή της θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις καλύτερες σελίδες της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας.
Η γεμάτη διακυμάνσεις προσωπική της ζωή και ο απαιτητικός χαρακτήρας καλλιέργησαν το μύθο ενός ανθρώπου σκληρού με τους συνεργάτες του.
Οι μαρτυρίες, όμως, όσων τη γνώρισαν από κοντά σκιαγραφούν μια προσωπικότητα ευάλωτη με πολλές ευαισθησίες.

Ένα στοιχείο που εντυπωσιάζει, αν παρακολουθήσει κανείς την καλλιτεχνική πορεία της Καλλας, είναι ότι μπορούσε να ερμηνεύει την ιδία χρονική περίοδο ρόλους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους τόσο από δραματουργικής όσο και από τεχνικής άποψης.
Αυτός εξάλλου, ήταν ένας από τους λόγους που η Καλλας εξάντλησε πολύ νωρίς τις δυνατότητες της φωνής της και απομονώθηκε καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από κάποια συνεντευξή της.
Μαρία Κάλλας: Όποτε ερμηνεύω τη Νόρμα είμαι ευτυχισμένη. Είναι ο αγαπημένος μου ρόλος. Νομίζω ότι της μοιάζω. Είναι πολύ υπερήφανη για να δείξει τα πραγματικά της αισθήματα, αλλά στο τέλος υποκύπτει. Μιά γυναίκα που δεν αισθάνεται κακία ούτε νιώθει αδικημένη από δυσμενείς καταστάσεις τις οποίες, εν τέλει, έχει προκαλέσει η ίδια.
Και ένα απόσπασμα από ένα άρθρο που διάβασα.
Σε διεθνές συμπόσιο κορυφαίων του πνεύματος, τη δεκαετία του ’60 στο Σίατλ, προσπαθούσανε να διαλέξουνε τα δημιουργήματα που θ’ αντιπροσωπεύανε περισσότερο το ανθρώπινο γένος…
Κασέτες με εικόνα ή ήχο, θα βάζανε σε δορυφόρο, ένα είδος «βόγιατζερ», που θα κατευθυνότανε στο διαστρικό χώρο, σε περίπτωση που θα κινδύνευε να καταστραφεί η Γη από φυσικά ή τεχνικά αίτια…
Πολλοί διαφωνούσανε στην επιλογή έργων λογοτεχνίας, ποίησης, ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής και τα λοιπά, αλλά όλοι συμφωνήσανε τελικά ότι τα εξωγήινα όντα δεν θα ξέρανε την ανθρώπινη λαλιά… Ένας σοφός Γιαπωνέζος ανέβηκε στο βήμα, κρατώντας ένα από τα μαγικά έργα της τεχνολογίας της πατρίδας του… Παρακάλεσε το ακροατήριο ν’ ακουμπήσει το κεφάλι στις αναπαυτικές καρέκλες, να κλείσει τα μάτια και, τότε πάτησε το κουμπί… Ξαφνικά αντήχησε η φωνή της Μαρίας Κάλλας από την άρια «Κάστα Ντίβα«…
Όσο διαρκούσε η φωνητική μυσταγωγία κανένας δεν έβγαλε κιχ, αλλά μόλις τέλειωσε όλοι χειροκροτήσανε και συμφωνήσανε ότι η θεϊκά αυτή φωνή άξιζε ν’ αντιπροσωπεύσει τον άνθρωπο στον αχανή διαστρικό χώρο του σύμπαντος…
Αυτή ήτανε η μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, που αν κι η στάχτη της σκορπίστηκε στο Αιγαίο, η φωνή της θ’ αντηχεί και μετά τη συντέλεια της Γης, συντροφιά με τα γραφτά του Πλάτωνα, τη μουσική του Μπετόβεν κι άλλα υπέρλαμπρα δημιουργήματα του ανθρώπου, που θα ταξιδεύουνε σε κάποιο δορυφόρο στο διαστρικό αχανές, ώσπου να τα συλλέξουνε άλλα εξωγήινα όντα προηγμένα τεχνολογικά.)
Η ίδια η Μαρία Κάλλας εκμυστηρεύεται στην τελευταία της συνέντευξη:
«είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά το θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες».
Η Μαρία Καλλας νίκησε τον θάνατο χάρη στη ζωή της.
Στέκεται, αγέρωχα στην κορυφή της πυραμίδας του παγκοσμίου μελοδράματος του 20ου αιώνα του οποίου υπήρξε ανανεωτικά.
Επιμέλεια Θέματος Τίνα Φωλλίδου

ALLONS Z' ENFANTS ...

Lorsque la crise arrange les affaires électorales de Sarkozy

Les politologues américains appellent ce phénomène "rally around the flag", qui se traduit par "rassemblement autour du drapeau". Cette phrase relevée dans le JDD sous les plumes de Nicolas Prissette et Bruno Jeudy, mérite réflexion.

En partant du postulat que les sondages ne sont pas d'une très grande fiabilité, il y a toutefois une chose assez étonnante qui s'est révélée en ce début novembre. Alors que le G20 de Cannes a été l'un des plus grands fiasco de l'histoire, alors que le Président se prélassait dans une suite à 37 000 euros la nuit au Majestic, sa cote de confiance gagnait 6 points quelques jours plus tard.
Dès la sortie de ces chiffres, j'entendais Pierre Moscovici crier au scandale et à la manipulation, sur une antenne de radio et fustiger l'ennemi. Il avait peut-être raison... Mais que dire et que penser, lorsque ces mêmes analyses d'opinion sont favorables à François Hollande ? Non, je crois qu'il faut observer cette tendance par l'autre bout de la lorgnette et constater bien malgré tout, que cette crise sert de levier à Nicolas Sarkozy.
Depuis des décennies, la France n'a jamais été dans un tel état de délabrement. Et pourtant, pas un mouvement social de grande ampleur, pas même le mouvement des indignés ne viennent en constestation face aux plans de rigueur mis en place par le gouvernement. On nous en annonce un troisième avant les présidentielles mais personne n'est en position de réaction.
Nous serions donc sous anesthésie ? Il faut plutôt croire que le rassemblement autour du drapeau et de son président est une réalité.
Dans son billet d'hier, Seb Musset rapportait les propos de Gérard Lanvin sur l'antenne d'Europe1 La politique, ça me travaille à tel point qu'on a plus du tout envie de s'y intéresser. C'est ça le problème. on est démotivés, désemparés, désespérés. Mais qu'elle soit française ou mondiale. Vous savez, Monsieur Nicolas Sarkozy, le président de la République, il fait ce qu'il peut. Je trouve qu'il agit énormément moi. Et à force de se foutre de sa gueule, de commenter, on démobilise les gens. Que Lanvin soit sarkozyste, il n'y a là rien de bien étonnant, puisque les grosses fortunes sont choyées par le pouvoir. Il n'empêche que dans l'inconscient collectif cette attitude ne doit pas être unique.
Alors, fort de ce constat et puisque cette crise lui profite, Nicolas Sarkozy n'a aucune raison de vouloir arranger les affaires de la nation .
Le bon Xavier Bertrand a annoncé hier soir, sur l'antenne du Grand Jury RTL/Le Figaro/LCI que les chiffres du chômage ne seront pas bons et chacun sait qu'ils ne peuvent pas être bons à cause d'une crise dont on ne sort pas encore et qui parfois même sur le terrain s'intensifie ; cela ne changera pas la politique de Sarkozy. Il n'a jamais rien fait pour favoriser l'emploi et ce n'est pas aujourd'hui qu'il va s'y attaquer. Son fond de commerce est ailleurs.
Son fond de commerce est dans la culture de la peur. Allons z'enfants de la patrie i euh...


ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ... ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ...

Του Δημήτρη Τσιμούρα
Το τελικό σχέδιο ήταν καλά προμελετημένο. Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι εκμεταλλεύτηκαν τις προσδοκίες και τα όνειρα ενός λαού για καλύτερες μέρες και υφάρπαξαν την ψήφο του. Από εκεί και πέρα όλοι, όσοι συμμετείχαν στην εφαρμογή του σχεδίου, ήταν στις θέσεις τους. Το αποτέλεσμα αγγίζει την… «τελειότητα»! Κατάφεραν σε τόσο λίγο χρόνο να πετύχουν τόσα πολλά! Είναι βέβαιο ότι «εταίροι», «σύμμαχοι», τρόικες, εργολάβοι, ντόπιοι και ξένοι τραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση για αυτό το αποτέλεσμα, χωρίς βέβαια να σταματούν να απαιτούν τα πάντα. Αθόρυβοι συνεργοί στο μεγάλο έγκλημα, στο ξεπούλημα ενός λαού, της ίδιας της πατρίδας, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.Και βέβαια δεν είναι συνεργοί, σε αυτό το έγκλημα, μόνο οι συγκεκριμένοι συνδικαλιστές, που βρίσκονται στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και που είναι πρώτης γραμμής στελέχη των κυβερνητικών κομμάτων –από αυτά εξ άλλου προτάθηκαν γι αυτές τις θέσεις- αλλά ολόκληρη η πυραμίδα των κυβερνητικών και εργοδοτικών συνδικαλιστών, που με σχέδιο και πρόγραμμα στήριζαν τις επιλογές των κυβερνήσεων της τελευταίας τουλάχιστον εικοσαετίας με τη γνωστή τους μέχρι στιγμής κατάληξη. Ακριβώς το ίδιο κάνουν και τώρα. Πέρα από τις όποιες φραστικές τους διαφοροποιήσεις, στην ουσία υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται όλες τις επιλογές της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης. Η τακτική του δούρειου ίππου είναι για αυτούς καθημερινή πράξη. Ελάχιστοι βέβαια είναι αυτοί που επί της ουσίας διαφώνησαν και κατέβηκαν από το… τραίνο! Οι υπόλοιποι είναι στις… θέσεις τους, «μάχιμοι»! Όχι φυσικά γιατί πιστεύουν ότι η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα για το καλό της πατρίδας και των εργαζομένων, των οποίων υποτίθεται ότι τα συμφέροντα υπερασπίζονται –δεν είναι αφελείς οι άνθρωποι- αλλά γιατί έχουν βλέψεις σε μερίδιο αντιπαροχής, ανάλογα με τη θέση και την… προσφορά του ο καθένας σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα! Αντιπαροχή που τους προσφέρεται αφειδώς από τους κυβερνώντες και την εργοδοσία ή διαφορετικά τη διεκδικούν και την παίρνουν!
Έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη ότι ύστερα από μία απόφασή τους για απεργιακή κινητοποίηση, κατόπιν της πίεσης των εργαζομένων ή και… επετειακά, ακολουθεί και η υπονόμευσή της από τους ίδιους που την αποφάσισαν! Για να βγάλουν στη συνέχεια το συμπέρασμα… ότι οι εργαζόμενοι δεν ακολουθούν, άρα είναι…μη αποτελεσματικές και… άκαιρες οι κινητοποιήσεις! Άλλες φορές αποφάσιζαν απεργίες, έχοντας τη βεβαιότητα για την αποτυχίας τους, κάτι που έχουν επαναλάβει όχι λίγες φορές, προκειμένου να απογοητεύσουν τους εργαζόμενους! Έτσι οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, με αποκορύφωμα την τελευταία, συνεπικουρούμενες στην ουσία από τους… «υπερασπιστές» των εργαζομένων, τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, ελεγχόμενες από τους κυβερνητικούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές, κατάφεραν να πάρουν πίσω εργατικές κατακτήσεις τουλάχιστον μισού αιώνα, με όλα τα συνεπακόλουθα που είναι γνωστά σε όλους μας!
Σήμερα, κόντρα στα στημένα γκάλοπ, που δείχνουν ότι είμαστε… ευχαριστημένοι και ότι… εναποθέτουμε ελπίδες στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου -ενός εκ των αρχιτεκτόνων της μέχρι τώρα τραγικής για τους εργαζόμενους πορείας- ο λαός είναι «καζάνι που βράζει». Αυτό φαίνεται καθημερινά παντού. Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα από τη 48ωρη γενική απεργία στις 19-20 Οκτώβρη, που αποφάσισαν θέλοντας και μη οι εν λόγω οργανώσεις. Ίσως δεν περίμεναν τόση μεγάλη συμμετοχή, δεν περίμεναν ότι θα νεκρώσει όλη η Ελλάδα και ότι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων θα διαδήλωναν στους δρόμους όλης της χώρας. Είναι γεγονός ότι αυτή η μεγαλειώδης απεργία, καθώς και οι λαϊκές εκδηλώσεις αντίστασης την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου θορύβησαν κυβέρνηση και «εταίρους» και τους ανάγκασαν να χρησιμοποιήσουν σχεδόν στο σύνολό τους, άρον-άρον, τις… «χρυσές εφεδρείες» τους!
Οι αδρά αμειβόμενοι μεγαλοδημοσιογράφοι, που ανέλαβαν εργολαβικά να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, αυτοί, που έχουν σαν καθημερινό στόχο το πώς θα πείσουν το λαό να σκύψει το κεφάλι, προστατεύουν σαν κόρη οφθαλμού τις ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τους… αθόρυβους συνεργούς στο μεγάλο έγκλημα(!), τους χρήσιμους και απαραίτητους του συστήματος! Από την άλλη υποσκάπτουν, υπονομεύουν και συκοφαντούν με κάθε πρόσφορο μέσο τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, που είναι και οι πραγματικοί αντίπαλοι των αφεντικών τους και εν γένει της άρχουσας τάξης.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι κάθε λογής εντεταλμένοι κονδηλοφόροι και τηλεπαρουσιαστές ασχολήθηκαν, όχι με τη μαζικότητα, την αποφασιστικότητα, τον παλμό, και τα δίκαια αιτήματα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών, αλλά με την… «κατάληψη» της πλατείας Συντάγματος από το ΠΑΜΕ, και την περιφρούρηση του. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι εξίσωσαν θύτη και θύμα, επιτιθέμενο και αμυνόμενο και φυσικά απέφυγαν να θέσουν καίρια ερωτήματα, οι απαντήσεις των οποίων θα αποκάλυπταν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τις ενοχές της κυβέρνησης, των συνοδοιπόρων της και των αφεντικών τους!
Φυσικά οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού έχουν απόλυτη επίγνωση της κατάστασης, όπως και του ρόλου που οι ίδιες παίζουν. Αν όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα δεν αποτελούν ισχυρό λόγο κήρυξης επαναλαμβανομένων γενικών απεργιών με συγκεκριμένο πρόγραμμα και στόχους, μέχρι να ανατραπεί αυτή η πορεία, τότε τι θα μπορούσε να αποτελέσει έναν τέτοιο λόγο; Και όμως οι εν λόγω συνδικαλιστικές ηγεσίες περί άλλων τυρβάζουν, γιατί ακριβώς ξέρουν ότι μια σειρά από τέτοιες κινητοποιήσεις, όχι μόνο θα είχαν υψηλή συμμετοχή και επιτυχία, αλλά θα κλόνιζαν συθέμελα τις επιλογές των κυβερνητικών εταίρων και θα τους ανέτρεπαν τα σχέδια. Όχι βέβαια λόγω των δικών τους ψευδεπίγραφων και υποκριτικών αιτημάτων και του δικού τους «αγώνα», αλλά λόγω της μεγάλης συνεισφοράς, συνέπειας, μαζικότητας και αγωνιστικότητας των ταξικών δυνάμεων, που συσπειρώνονται γύρω από το ΠΑΜΕ και των καίριων αίτημά των τους, έχοντας πάντα σαν στόχο το ταξικό συμφέρον. Το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» προκαλεί αλλεργία στους… θεσμικούς «εκπροσώπους» των εργατών(!), καθώς και στην άρχουσα τάξη και στα κόμματά της. Να, γιατί οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού προσπαθούν πάση θυσία και με κάθε κόστος να αποφύγουν την κήρυξη τέτοιων κινητοποιήσεων.
Όλα τα παραπάνω δεν μπορούν και δεν έχουν δικαίωμα να τα αγνοούν οι εργαζόμενοι, που ακόμα τους ακολουθούν. Δεν μπορούν οι ίδιοι να ενισχύουν εκείνες τις δυνάμεις που λειτουργούν προδοτικά απέναντι στην τάξη, στην οποία οι ίδιοι ανήκουν. Δεν μπορούν οι ίδιοι να πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται και να ψηφίζουν τέτοιους «συνδικαλιστές» για εκπροσώπους τους! Όπως δεν μπορούν και αυτοί που διαφωνούν(;) να συμπορεύονται μαζί τους, στο όνομα της όποιας… ενότητας!
Το κείμενο αυτό γράφτηκε λίγο πριν οι εν λόγω ηγεσίες αποφασίσουν την 24ωρη απεργία της 1ης Δεκέμβρη. Τίποτα όμως δεν αλλάζει την ουσία των όσων παραπάνω ελέχθησαν. Αν μπορούσαν να αποφύγουν μια τέτοια απεργία, θα το είχαν κάνει. Η πίεση όμως που δέχονται από τους εργαζόμενους είναι αφόρητη. Η 24ωρη γενική απεργία, που από ανάγκη κήρυξαν, δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένο πρόγραμμα συνέχειας, αλλά από ένα αόριστο… «ο αγώνας συνεχίζεται», τη στιγμή που βρισκόμαστε κυριολεκτικά μπροστά σε έναν ορυμαγδό ανατροπών σε όλα τα μέτωπα Ούτε φυσικά στην ανακοίνωσή τους δείχνουν την πραγματική αιτία όλων αυτών, που δεν είναι άλλη από την πολιτική που ασκούσανε και ασκούν τα κόμματα, που εναλλάσσονται στην εξουσία ή συγκυβερνούν. Πολιτική, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στηρίζουν οι εν λόγω συνδικαλιστικές ηγεσίες. Με γενικόλογη αναφορά -και όχι φυσικά τυχαία- αναγορεύουν σαν βασική αιτία των όσων συμβαίνουν σήμερα το μνημόνιο, αποσιωπώντας έντεχνα την πατρότητά του, όπως και τι προηγήθηκε αυτού. Ρίχνουν την ευθύνη στα… εργαλεία -ένα πολύ καλό εργαλείο είναι το μνημόνιο- και όχι στους κατασκευαστές και χειριστές τους -τα κυβερνητικά κόμματα, σε αγαστή συνεργασία με τους λεγόμενους… «εταίρους»- τα οποία, όσο μπορούν, φροντίζουν να τα προφυλάξουν από την οργή των εργαζομένων! Αν αυτοί οι κομματικοί μηχανισμοί της άρχουσας τάξης μείνουν ανέπαφοι, τότε τέτοιου είδους εργαλεία πολύ εύκολα μπορούν να κατασκευάζονται, άσχετα βέβαια με το τι όνομα θα δοθούν σ’ αυτά!
Μεγάλη ευκαιρία, για να δοθεί ακόμη μια μεγαλειώδης απάντηση από τους εργαζόμενους σε όλους αυτούς, η 24ωρη απεργία της 1ης Δεκέμβρη. Είναι επιτακτική ανάγκη εκατοντάδες χιλιάδες εργατών και λαού να βγουν στους δρόμους, για να δημιουργήσουν αφενός σοβαρό ρήγμα στην πολιτική του μαύρου συνασπισμού των κομμάτων της άρχουσας τάξης και αφετέρου να ασκήσουν αφόρητη πίεση σε αυτές τις ηγεσίες, που προδίδουν κατ’ εξακολούθηση την εργατική τάξη, κάνοντάς τους σαφές ότι η μοναδική επιλογή που έχουν είναι η συνέχιση των κινητοποιήσεων με συγκεκριμένο πρόγραμμα. Η πίεση που θα ασκηθεί σε όλους αυτούς θα είναι ακόμη μεγαλύτερη και τα αποτελέσματα του αγώνα πιο ορατά, όταν οι απεργοί εργαζόμενοι πάρουν αγωνιστική θέση κάτω από τις σημαίες, τα πανό και τα συνθήματα των ταξικών δυνάμεων του ΠΑΜΕ.
Βέβαια είναι σαφές ότι ο αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, αυτής της καταστροφικής πορείας για τους εργαζόμενους και το λαό, είναι δύσκολος και θα έχει διάρκεια. Οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές, οι συνεργοί στο μεγάλο έγκλημα που συντελείται, προφανώς υπονομεύουν αυτόν τον αγώνα, προσφέροντας τις υπηρεσίες τους με το αζημίωτο στην άρχουσα τάξη. Κατά συνέπεια βασική και απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία αυτού του αγώνα, ενάντια σε αυτήν την πολιτική και τις βαριές συνέπειές της, είναι και η αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτή η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά και μόνο τους ίδιους τους εργαζόμενους.
28/11/11