Δεν φοβάμαι τ' αστέρια ούτε τη νύχτα φοβάμαι
δεν φοβάμαι τα όνειρα
ούτε τους εφιάλτες
ούτε στου φεγγαριού
το γέμισμα τα ουρλιαχτά
των λύκων
τις χαμένες μάχες του
μισεμού τον πόνο δεν φοβάμαι
της θλίψης την
βουβαμάρα και του πολέμου την
βουή
ποτέ δεν τα
φοβήθηκα
τα κίβδηλα γύρω μου
γοργόνες που γυάλιζαν
κατάματα τα κοίταζα μα
ποτέ δεν με τύφλωσαν
το μόνο που με
φόβισε
το λίγο των ανθρώπων
...το μόνο που με φόβισε
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λίγο των ανθρώπων...
μεγάλη κουβέντα τούτη...
σταυραναστάσιμο τούτο το μήνυμα που λαλείς...
ως είναι οι θρόμβοι αίματος...σε μέτωπο που ο καυσίγελως συγχέεται με τη χαρμολύπη...
Καλό κουράγιο και δύναμη...
δεν τρόμαξα ποτέ από μέταλλα πρόστυχα ούτε από χαλκεία
ΑπάντησηΔιαγραφήτα κίβδηλα γύρω μου γοργόνες που γυάλιζαν
κατάματα τα κοίταζα μα ποτέ δεν με τύφλωσαν
ευχαριστώ Αλέξανδρε για την τιμή!
ΑπάντησηΔιαγραφή