Powered By Blogger

14.7.12

Ισμήνη...


Το αέρινό της φόρεμα βάζει η Ισμήνη
φοράει στεφάνι από κισσό
ένα θάνατο φορά και μια γέννα
με πόνο οξύ πάνω σε σάβανο μια τεφροδόχο αφήνει
που μέσα της κρυμμένη έχει μιαν άσπρη πεταλούδα
να ιάσει το σώμα και την ψυχή της θέλει
λέγοντας το απεταξάμην στην ασάφεια του βίου της
ελαύνουν εμπρός της άλλες διδαχές άλλες ενδείξεις
ο κόσμος της ομοίωμα φενάκη απατηλή
ο δρόμος της χωρίς δάφνες ή αίμα
το μόνο που ευδόκησε ζέστη κι φύλλα άνυδρα
ποτέ η πανσέληνος δεν πέρασε από κει
η Ισμήνη η ανύμφευτη που ως κόρη γεννήθηκε
που έζησε ως φυτό
που κλείστηκε σε σπίτι περίκλειστο
η Ισμήνη που απόψε μια μήτρα γεμάτη αίμα και σπόρους
ατάραχη σαν πέτρινη αρχίζει τα μέλη της να χάνει
το ένα μετά το άλλο έφυγαν τα χέρια και τα πόδια
ως μια σπονδή προς της ιάσεως την ιερότητα
απεταξάμην είπε μα δεν λυτρώθηκε
μονάχα γίνηκε μια πεταλούδα λευκή
κι ο κόσμος της μια λάμπα αναμμένη
πού θα σκορπίσεις κι απόψε την τέφρα σου, Ισμήνη;



1 σχόλιο: