(ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. – Ι )
Η ενημέρωση για την ιστορική πραγματικότητα της διαχρονικής σχέσης του καπιταλισμού με το φασισμό και το ναζισμό, αποτελεί το «χρέος» - την οφειλόμενη ενέργεια. Το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου «ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.», σε δημοσιογραφική έρευνα των Λ.Βατικιώτη, Α.Φωτιάδη και Μ.Τσώμου, τεκμηριώνει τα γεγονότα καταθέτοντας αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι έχει συμβεί:
● O φασισμός, είπε κάποτε ο Franklin Roosevelt, έρχεται όταν τα ιδιωτικά συμφέροντα γίνονται πιο ισχυρά από μια δημοκρατική κυβέρνηση.
● Ο ναζισμός δεν είναι ένα ανεξήγητο φαινόμενο, ο ναζισμός είναι σάρκα από τη σάρκα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος.
Μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, οι Αμερικάνοι προβληματίζονται πως θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ναζισμό. Φτιάχτηκε μια λίστα από οικονομικούς εγκληματίες, κυρίως από γερμανούς βιομήχανους οι οποίοι θα έπρεπε να δικαστούν σαν εγκληματίες πολέμου δίπλα στη ναζιστική ιεραρχία. Στην αίθουσα 600 του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, ξεκίνησε η δίκη στις 20/11/1945, που έμεινε στην ιστορία για την καταδίκη του Γ΄ Ράιχ, ανάμεσά τους και ένας δημοσιογράφος-εκδότης που στήριξε την άνοδο του ναζισμού.
Οι οικονομικοί εγκληματίες όμως, θα καθίσουν στο εδώλιο ένα χρόνο αργότερα, το 1946. Στις δίκες αυτές διατυπώθηκαν κατηγορίες κατά μελών της οικονομικής ελίτ της Γερμανίας, ανάμεσα τους γιατροί, δικαστικοί, στρατιωτικοί και ιδιαίτερα Βιομήχανοι, π.χ. η αγωγή κατά της I.G. Farben ή αυτή κατά του Krupp. Όλοι οι παραπάνω κατηγορούνται, ως κύριοι υπεύθυνοι για την πρόκληση στην ανθρωπότητα του πιο καταστροφικού πολέμου στη σύγχρονη ιστορία.
Το βασικό πρόβλημα του δικαστηρίου, προκειμένου να καταδικάσει τους υπαίτιους για την άνοδο του φασισμού ήταν ότι έπρεπε να καταδικάσει τον ίδιο τον καπιταλισμό. Προσπάθησαν να βρουν υπεύθυνους φυσικά πρόσωπα, ώστε να μην κατηγορήσουν ολόκληρο το οικονομικό σύστημα, κατηγόρησαν ηγέτες και στελέχη και σ΄ αυτούς επέβαλαν ποινές.
Μετά τον πόλεμο οι Η.Π.Α. τοποθετούν ανώτατο επίτροπο στη Γερμανία τον τραπεζίτη John McCloy, παλιό γνώριμο του Χίτλερ και δικηγόρο της εταιρείας «I.G. Farben», της εταιρείας που κατασκεύαζε τα χημικά των «θαλάμων αερίων», πριν διασπασθεί στις «Bayer» - «Agfa» - «Basf». Ο John McCloy μεθοδικά αρχίζει να απελευθερώνει τους βιομήχανους που υποστήριξαν τον Χίτλερ. Η ποινή φυλάκισης που επιβλήθηκε στον επικεφαλής της πολεμικής βιομηχανίας Alfried Krupp, ήταν σχετικά ήπια, εξάλλου όλοι οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι μετά το 1951 !
Ο φασισμός γεννιέται στις 23/3/1919 στο κτίριο του Συνδέσμου Ιταλών Βιομηχάνων στο Μιλάνο. Ο Μουσολίνι υπόσχεται να κηρύξει τον πόλεμο στο σοσιαλισμό στους εργαζόμενους και στους μικρούς αγρότες, και μένει πιστός στην υπόσχεσή του. Τα τάγματα εφόδου που ελέγχει- οι μελανοχίτωνες- χρηματοδοτούνται απευθείας από βιομήχανους και μεγαλογαιοκτήμονες, χτυπούν τις απεργίες και τις καταλήψεις στα εργοστάσια, έκτοτε οι ιδιοκτήτες των εργοστασίων - όπως ο Τζιοβάνι Ανιέλι της FIAT - δεν θα ξεχάσουν ποτέ το «χρέος» τους!
Την ίδια πρακτική θα ακολουθήσουν, λίγα χρόνια αργότερα, και τα τάγματα εφόδου του Χίτλερ, αυτή τη φορά για λογαριασμό των Γερμανών βιομηχάνων. Εφόσον διασφαλίζονται τα κέρδη, δεν τους ενδιαφέρει ποιος κυβερνά! Αυτό που προσέφερε ο Χίτλερ στους βιομηχάνους, ήταν η απόλυτη καταστροφή των εργατικών οργανώσεων. Τα «τάγματα εφόδου» του Μουσολίνι και του Χίτλερ διαλύουν τις οργανώσεις των εργατών, με την αστυνομία άλλοτε θεατή, άλλοτε συμμέτοχη, πάντοτε με την ανοχή του δικαστικού σώματος. Προκειμένου να νομιμοποίηση την παρουσία του Μουσολίνι και Χίτλερ το πολιτικό κατεστημένο, του τοποθετεί αρχικά σε μεγάλους κυβερνητικούς σχηματισμούς.
● Η αριστερά της εποχής παρουσιάζεται σαν τρομοκρατική οργάνωση, που θα φέρει την καταστροφή, (βολικό σενάριο που χρησιμοποιεί στο έπακρο ο Χίτλερ για να αναρριχηθεί στην εξουσία).
● Φασισμός και ναζισμός προσφέρουν τον παράδεισο που ονειρεύονται οι βιομηχανίες και οι τράπεζες σε συνθήκες δικτατορίας.
● Η δημοκρατία όμως, δεν πεθαίνει στα χέρια του Μουσολίνι και του Χίτλερ, πολύ πριν έρθουν αυτοί στην εξουσία, ήταν ήδη «κλινικά νεκρή».
● Τρία χρόνια πριν ο Χίτλερ αναρριχηθεί στη εξουσία, η Γερμανία βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», σχετικός νόμος έδινε τη δυνατότητα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου να επιβάλει τη θέλησή του, ήταν κατά κάποιο τρόπο «προεδρευόμενη δικτατορία», ενώ το κοινοβούλιο δε συνεδρίαζε σχεδόν ποτέ. Το ψαλίδισμα μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, οι απεργίες κρίνονται συχνά παράνομες, ενώ επιβάλλονται περιορισμοί στις συγκεντρώσεις των πολιτών. Το οικονομικό κατεστημένο όμως δεν ικανοποιείται, ούτε με αυτά τα μέτρα.
● Ένας από τους μύθους που ακολουθούν τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι είναι ότι κατέλαβαν την εξουσία με τη βία, ενώ στην πραγματικότητα παραβίασαν «ανοικτές θύρες».
Ο Μουσολίνι παραλαμβάνει τα κλειδιά της εξουσίας από το Βασιλιά Vittorio Emanouele, όπως είχε συμφωνηθεί με τους βιομήχανους της Β. Ιταλίας.
Το 1923 στο Μόναχο το «πραξικόπημα της μπυραρίας» δεν είχε καταλάβει ακόμα, ότι κανένας φασίστας δεν θα καταλάβει την εξουσία, χωρίς το «πράσινο φως» των μεγάλων επιχειρηματιών της εποχής του. Ο Χίτλερ «μαθαίνει» από το πάθημά του, υπόσχεται χαμηλά μεροκάματα, περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, «απόλυτη πειθαρχία».
Στη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ υπόσχεται ένα «παράδεισο» και μία «κόλαση».
Αδόλφος Χίτλερ 23/3/1933: «Η κυβέρνηση δε θα προστατεύσει τα συμφέροντα του λαού, με μια γραφειοκρατία οργανωμένη απ΄ το κράτος, αλλά με την υποστήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Αυτό σημαίνει, ότι οι βιομήχανοι, ήξεραν καλά σε ποιόν έδιναν την εξουσία και την κυβέρνηση! Το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου! Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του, και το παραδοσιακό πολιτικό κατεστημένο δεν μπορεί να το προστατεύσει.
Στις 10/11/1933 στο εργοστάσιο της SIEMENS: «Ίσως κάποιοι δεν μπορείτε να με συγχωρήσετε για την εξάλειψη του Μαρξιστικού κόμματος, μα φίλοι μου, εξαφάνισα και όλα τα άλλα κόμματα»!
Στις 20/2/1933 συναντά τους εκπροσώπους της βαριάς και γεωργικής βιομηχανίας, στους οποίους υπόσχεται τη διάλυση του εργατικού κινήματος, και ζητά από τον Saht, εκπρόσωπο των τραπεζιτών, να περάσει από τα ταμεία του κόμματος, όπως και ο πρόεδρος της ένωσης βιομηχάνων Krupp, ζητούν επίσης από τον πρόεδρο της Γερμανίας, τον ορισμό κυβέρνησης υπό το Χίτλερ. Ο Göring άρχισε να σηκώνει ρευστό «με τις τσάντες» από το καζίνο της επιχείρησης του Heinrich Thyssen, έκτοτε η χρηματοδότηση του κόμματος από τους βιομηχάνους είναι συνεχής.
Αυτό το επονομαζόμενο σύστημα βιομηχανικής αυτοδιαχείρισης ήταν η απόλυτη δικτατορία της μονοπωλιακής αστικής τάξης στο πλαίσιο του φασισμού. Το 1936 οι ομάδες κρούσεις πυροβολούν διαδηλωτές από τα μπαλκόνια των κτιρίων, οι φυλακίσεις και οι διωγμοί κομμουνιστών και δημοκρατικών προκαλούν διεθνή κατακραυγή, την επιστολή καταγγελίας προς τον Βενιζέλο προσυπογράφει και o νεαρός τότε επιστήμονας Albert Einstein
Στις ήδη κατεχόμενες χώρες, από τους Γερμανούς, οι επιχειρηματίες καλούνται να αποφασίσουν αν θα συνεργαστούν, η απάντηση είναι σχεδόν η ίδια…ΝΑΙ. Η Ελλάδα δεν θα αποτελέσει εξαίρεση, οι βιομήχανοι συνεργάστηκαν και ενδιαφέρθηκαν η παραγωγή τους να πηγαίνει στα γερμανικά στρατεύματα. «Στο Παρίσι η «RENAYLT», όχι μόνο συνεργάζεται, αλλά «πίνει νερό» στο όνομα του ναζισμού. Ο Βασιλειάδης επισκευάζει τα γερμανικά πλοία στον Πειραιά, ο Λάτσης αναλαμβάνει μεγάλες εργολαβίες, ο Αβέρωφ (αδερφός του Ευάγγελου) κατασκευάζει 25 αεροδρόμια, τα οποία εξυπηρετούσαν αυτούς που τα παράγγειλαν, και προφανώς όχι τον Ελληνικό λαό, που αιμορραγούσε κάτω απ΄την μπότα των Γερμανών - Ιταλών κατακτητών. Ο παππούς του Παπακωνσταντίνου του «μνημονίου», έπεισε τη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου να κατασκευάσει εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στη Πτολεμαΐδα, μέσω της SIEMENS. Τα στρατεύματα συγκέντρωσης στην Ελλάδα είναι πηγή δωρεάν εργατικού δυναμικού για τους Έλληνες εργολάβους και βιομηχάνους.
Οι μεγάλοι εκδότες είναι πάντα πρόθυμοι να συνεργαστούν, και συνεργάζονται με τη γερμανική εταιρεία «modus», η οποία ανήκει κατά 50% στο υπουργείο προπαγάνδας υπό τον Goebbels και το άλλο μισό στο υπουργείο εξωτερικών, συγκρότησαν μαζί με το «συγκρότημα Λαμπράκη» εταιρεία, η οποία ανέλαβε τις εκδόσεις του συγκροτήματος, αλλά και του «Ελευθερουδάκη». Όταν ήρθαν οι γερμανοί κατακτητές στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν ως ...απελευθερωτές!
Οι «συνεργάτες» γνώριζαν, ότι με την απελευθέρωση θα είχαν απέναντί τους αντιστασιακούς του ΕΑΜ και του ΕΛΛΑΣ, οι οποίοι μάχονται και για κοινωνική αλλαγή, χρειάζονται λοιπόν μια φασιστική οργάνωση για να προστατεύσει τα συμφέροντά τους - τα Τάγματα Ασφαλείας - που χρησιμοποιούνται και από τους Γερμανούς για την αποχώρησή τους, ο Βουλπιώτης χρηματοδοτεί τα «Τ.Α.» με τη δική του περιουσία, ζητά όμως και την βοήθεια των ευπόρων, των επιχειρηματιών, και μαυραγοριτών, οι οποίοι έχουν κίνητρο - τη διάσωση της περιουσίας τους!
Το 1973 η Ντέλλα Ρούνικ παντρεύεται τον Μιχάλη Ρουφογάλη διοικητή της Κ.Υ.Π. της χούντας, ύστερα από χρόνια θυμάται στα απομνημονεύματά της, ποιοί κάθονταν στην πρώτη γραμμή των καλεσμένων, ο Π. Βαρδινογιάννης, ο Κ. Δρακόπουλος, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Ν. Ταβουλάρης, ο Α. Κανελλόπουλος, ο Τομ Πάπας, ο Γ. Λάτσης και πολλοί άλλοι.
Αξίζει να αναφερθεί ένα αυτούσιο απόσπασμα από την αυτοβιογραφία αυτής της ξεχωριστής γυναίκας: «Ένα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ’’ Όσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος».
Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, ζει σε μια έπαυλη που του χάρισε ο Ωνάσης, ενώ η σύζυγος του κάνει τα ψώνια της στην Ευρώπη, με τις λιμουζίνες εφοπλιστών. Ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών κ. Ανδρεάδης, ανέγνωσε ψήφισμα της γενικής συνέλευσης, δια του οποίου ο κ. Πρωθυπουργός αναγνωρίζεται ισόβιος πρόεδρος, για την συμβολή του στην Εμπορική Ναυτιλία. Με τη σειρά του ο κ. Παπαδόπουλος βραβεύει με τη σημαία εφοπλιστές, όπως ο Ωνάσης, ο Γουλανδρής, ο Νιάρχος, ο Χανδρής, προσφέροντας σε όλους φοροασυλία και δημιουργώντας παράλληλα αιμορραγία στον κρατικό προϋπολογισμό, ένα καθεστώς το οποίο καμία κυβέρνηση δεν τολμά να θίξει μέχρι και σήμερα.
Για όλους τους εργαζόμενους οι μισθοί παγώνουν, ενώ οι απεργίες απαγορεύονται, οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν σκανδαλώδη προνόμια από το δημόσιο, είναι η εποχή που προελαύνουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, του εφοπλισμού και του πετρελαίου.
● Μετά το τέλος της κατοχής, προκύπτουν οικογένειες που έχουν δημιουργήσει μεγάλο πλούτο, από το μαυραγοριτισμό κυρίως κατά τη διάρκεια της κατοχής.
● Οι συνεργάτες των ναζί κρύβονται μέσα στα κόμματα του λεγόμενου κέντρου. Ξαναβγαίνουν στο προσκήνιο, όποτε τους χρειάζεται το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
● Η Ελλάδα είναι η χώρα, που οι συνεργάτες των Ναζί…δεν έχασαν τον πόλεμο!
«Oι στενότατοι δεσμοί που ανέπτυξαν μεταξύ τους κεφάλαιο και φασισμός - η αλληλεξάρτηση και αλληλοϋποστήριξη - καταγράφηκαν και στοιχειοθετήθηκαν λεπτομερώς στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Η διαβόητη «δίκη των βιομηχάνων» -άγνωστη σήμερα- θεωρήθηκε τότε ίσης σημασίας με τις δίκες των στελεχών των Ναζί, των SS, της Βέρμαχτ, κλπ. Έκτοτε καταδικάστηκαν στη λήθη: οι εγκληματικές ευθύνες των μονοπωλίων για την άνοδο του ναζισμού παραγράφηκαν, τα αίτια του φασισμού και του πολέμου «επαναπροσδιορίστηκαν», τα βιβλία ιστορίας ξαναγράφτηκαν και σύντομα οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι…
Τα χρόνια που ακολούθησαν, τα μονοπώλια επένδυσαν μεγάλα ποσά ώστε να καλύψουν το παρελθόν τους, επιχειρώντας να ξαναγράψουν την Ιστορία και επαναπροσδιορίσουν τη λαϊκή μνήμη. Είναι όμως μια ιστορία που έχει γραφτεί με αίμα. Και όπως είναι γνωστό το αίμα δε ξεπλένεται εύκολα…»
(Erodotos Weblog)
Άλλωστε, κατά τον Αριστοτέλη … «η μνήμη είναι ο γραφιάς της ψυχής»!
Άλλωστε, κατά τον Αριστοτέλη … «η μνήμη είναι ο γραφιάς της ψυχής»!
(ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. – Ι I)
Ενώ στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες οι συνεργάτες των ναζί τιμωρούνται, στην Ελλάδα επιβραβεύονται, ακόμη και με το σχέδιο Μάρσαλ. Τα μεγάλα ποσά του σχεδίου είναι για λίγες επιχειρήσεις, που στη κατοχή δούλεψαν για τον κατακτητή, παράδειγμα τα «υφαντουργεία Λαναρά». Όταν και αυτά τα χρήματα στερεύουν, οι παλιοί χίτες και οι ταγματασφαλίτες καλούνται και πάλι στην εξουσία.
● Η χούντα αποτελεί τον γάμο, μεταξύ των ταγματασφαλιτών συνεργατών των ναζί και το μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος.
Στις αρχές του 2013 απόγονοι των δοσίλογων της κατοχής, νοσταλγοί της χούντας και νεοναζιστές βουλευτές, αποχαιρετούν ένα δικό τους άνθρωπο, τον τελευταίο έγκλειστο πραξικοπηματία Νικόλαο Ντερτιλή, πριν κλείσει ατή η μαύρη σελίδα οι τελευταίοι χουντικοί έχουν φροντίσει να «σπείρουν τα άνθη του κακού» στο πολιτικό σκηνικό.
● Μέσα από τη φυλακή ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ιδρύει την Εθνικήν Πολιτικήν Ένωση Νέων: «Έλληνες πολίτες ενταχθείτε εις τας γραμμάς της Ε.Π.Ε.Ν. με ζήλον, με αποφασιστικότητα και με την Εθνικήν εκείνην έξαρσην, που πάντοτε προκαλούν εις την ψυχήν της φυλήν μας αι κρίσιμαι περιστάσεις», δίνει την εντολή στον Μάκη Βορίδη και στο Νίκο Μιχαλολιάκο, δύο πολιτικούς τους οποίους συναντάμε μετά από μερικές δεκαετίες.
Η φαινομενική ευημερία της δεκαετίας του ’80 και του ’90 δεν αφήνει την ευκαιρία στους νοσταλγούς της χούντας να παίξουν το ρόλο που ονειρεύονται, όταν όμως το «πάρτι» του λεγόμενου «εκσυγχρονισμού» διακόπτεται με κρότο και λυγμό, και όταν η κρίση κτυπά την Ελλάδα, οι συνθήκες αλλάζουν.
Λοβέρδος : «Νομίζω, ότι μετά τη μεταπολίτευση είναι το μόνο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά η Χρυσή Αυγή. Το λέω αυτό, επειδή είμαι Χρυσή Αυγή;»
Ταρίκ Αλί : «Το μέγεθος της κρίσης, η πτώση των εισοδημάτων η επιβολή από την Τρόικα, συνθηκών που δεν θα ήταν ανεκτές, σε οποιαδήποτε χώρα σε αυτή την έκταση, δημιούργησε μια αντίδραση. Και η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε. Στοιχεία του κράτους ενίσχυσαν την Χ.Α. να γίνει πιο ενεργή. Τι είναι η Χρυσή Αυγή ; Μια καθαρά φασιστική οργάνωση.»
· Αυτοί που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις, είναι διευθετημένοι να παίξουν με το φασισμό.
Εκτίμηση εκλογικής επιρροής Χρυσής Αυγής
1) Κυβέρνηση Παπαδήμου 11/2011 1,5 %
2) Μνημόνιο ΙΙ 02/2012 3,5 %
3) Εκλογές Μαΐου 05/2012 7,0 %
4) Εκλογές Ιουνίου 06/2012 6,9 %
5) Μνημόνιο ΙΙΙ 11/2012 12,0 %
Τρεις δεκαετίες μετά, τα «τέκνα» του Παπαδόπουλου θα βρεθούν στο Ελληνικό κοινοβούλιο, ο Βορίδης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Ν.Δ. και ο Μιχαλολιάκος, αρχηγός της Χρυσής Αυγής.
● Οι νεοναζιστές εμφανίζονται σαν αντισυστημικό κόμμα, που μάχεται για τους φτωχούς και τους αδικημένους, στην πραγματικότητα λειτουργούν σαν το στρατιωτικό σκέλος του νεοφιλελευθερισμού.
● Οι βουλευτές της Χ.Α., στηρίζουν το ξεπούλημα της Δημόσιας περιουσίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, προς στιγμήν μάλιστα συζητούν ακόμα και την πώληση Ελληνικών νησιών, Παναγιώταρος (59΄,05΄΄) υπερψηφίζει στη βουλή τη σχετική τροπολογία.
● Για να σπάσει τις συλλογικές συμβάσεις, όπως ακριβώς ζητά και η Τρόικα και να ρίξει το βασικό μισθό, στήνει γραφεία «εύρεσης εργασίας» μόνο για Έλληνες, σε συνθήκες που θυμίζουν δουλεμπόριο.
● Στηρίζει το κλείσιμο της Δημόσιας Τηλεόρασης, προσφέροντας εκατομμύρια στους μεγάλους καναλάρχες.
● Βρίσκεται στο πλευρό ξένων πολυεθνικών, όπως η ELDORADO GOLD,που κατηγορείται για καταστροφή του περιβάλλοντος (εξόρυξη χρυσού).
● Το αγαπημένο τους θέμα όμως, είναι πάντα η στήριξη των εφοπλιστών, μέσα σε λίγους μήνες η Χ.Α. καταθέτει στη βουλή 140 ερωτήσεις υπέρ των συμφερόντων Ελλήνων εφοπλιστών, εισηγείται μάλιστα ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα χρέη ποδοσφαιρικών ομάδων που ελέγχονται από αυτούς.
● Τα «τάγματα εφόδου» της, κτυπούν ναυτεργάτες στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.
Αλαφούζος: «Τη δεκαετία του ΄80 είχαμε την ισχυρότερη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Τα συνδικάτα και το κομουνιστικό κόμμα έπαιξαν πάρα πολύ αρνητικό ρόλο από την άποψη αυτή. Ουσιαστικά η ζώνη καταστράφηκε.»
Λαγός : «Η ζώνη θα κινηθεί, τα καράβια θα ξαναέρθουν πίσω και οι λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, οι οποίοι καπηλεύονται τόσα χρόνια αυτή την κατάσταση θα εξαφανιστούν από δω πέρα μέσα».
Η Χρυσή Αυγή στηρίχθηκε από τα Μ.Μ.Ε., είναι γνωστά και τα μέσα και οι δημοσιογράφοι, όπως επίσης είναι γνωστοί και ανάξιοι λόγου, και τα «μέσα» και οι «δημοσιογράφοι»!
● Προκειμένου να «νομιμοποιήσουν» την παρουσία των νεοναζιστών, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης τη συγκρίνουν με τη μετριοπαθή αριστερά, μέσω της θεωρίας των «δύο άκρων», και στο τέλος ευχαριστούν του ναζιστές, επειδή «έδειξαν» - όπως λένε - το βίαιο πρόσωπο της αριστεράς.
● Για ακόμη μια φορά ο ναζισμός δεν κάνει αισθητή την παρουσία του σε ένα υγιές πολίτικό σύστημα, αλλά σε μια παρωδία δημοκρατίας, μετά την εφαρμογή του μνημονίου, οι αποφάσεις λαμβάνονται από το κοινοβούλιο, αλλά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι διαδηλώσεις απαγορεύονται, όταν επισκέπτονται τη χώρα οι Γερμανοί αξιωματούχοι, οι απεργίες κρίνονται παράνομες και απεργοί επιτάσσονται.
Μετά τη δολοφονία του Π. Φύσα και τις τεράστιες κινητοποιήσεις, το πολιτικό κατεστημένο αναγκάζεται να βάλει ένα φραγμό στη Χ.Α., η ιστορία όμως έχει δείξει, ότι αυτό δεν είναι πάντα εύκολο !
◘ (1,06΄) «Και ενώ τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Χ.Α., τα κόμματα του πολιτικού κέντρου υιοθετούσαν την ατζέντα της, υιοθετούσαν την εικόνα του κτήνους. Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αναζητούσαν ένα είδος αποδιοπομπαίους τράγους, οι υπουργοί, όπως ο σοσιαλιστής Μ. Χρυσοχοΐδης, έστηναν τα μεγαλύτερα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών».
◘ (1,06΄) Σαμαράς: «Ολοκληρωτικά πλέον θα απομακρυνθούν από αυτόν εδώ τον τόπο οι λαθρομετανάστες, που έχουν γίνει τύραννοι της κοινωνίας»
◘ (1,07΄) Επί υπουργίας Λοβέρδου, διαπομπεύονται οι οροθετικοί και άλλες κοινωνικές ομάδες, για λίγες ψήφους, πριν από τις εκλογές.
◘ (1,08΄) Άδωνις Γεωργιάδης: «Υπάρχει η Ελλάδα του χάους, υπάρχει η Ελλάδα του χάους, της πλουτοκρατίας, της αμαρτίας, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων αυτών των ανόητων, υπάρχει όμως κα η Ελλάδα που αντιστέκεται..», ένας Άδωνις όπως δεν τον έχετε ξαναδεί ή μάλλον όπως δεν θα θέλατε να ξαναδείτε υπουργό !
◘ (1.12΄) ΛΑΟΣ : «Η Ελλάδα ανήκει στους καθαρούς Έλληνες» !
◘ ( 1,14΄) Η Ε.Ε. πιέζει για ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό της Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, όπου όλοι χωράνε!
● Ταρίκ Αλί : «Αν η Χρυσή Αυγή ήταν ένα κομμάτι του κυβερνητικού συνασπισμού, η Ε.Ε. θα το δεχόταν! Δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο αδίστακτα είναι τα ηγετικά στοιχεία της Ε.Ε. Όπως το ίδιο έκανε για τους απογόνους του Μουσολίνι με τον Τζιανφράγκο Φίνι, στην Ιταλία και πρόσφατα με τους εθνικοσοσιαλιστές στην Ουκρανία, οι οποίοι φιλούν το χέρι των Ευρωπαίων που τους άνοιξαν τον δρόμο στην εξουσία.»
● Δόγμα : «Απαξίωση του κόστους εργασίας και συγκέντρωση κεφαλαίων».
Αν για παράδειγμα το μεγάλο Γερμανικό κεφάλαιο, είχε να επιλέξει, μεταξύ του Ευρώ ή της Βέρμαχτ, θα επιλέξει το Ευρώ, γιατί έτσι δεν χρειάζεται να κατακτήσει την Ελλάδα, ενώ η Βέρμαχτ πρέπει να το κάνει.
Καταλήγοντας ο Άρης Χατζηστεφάνου και οι συνεργάτες του, καταθέτουν το συμπέρασμα τους με λίγα λόγια, απόλυτα ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα για το μέλλον της ανθρωπότητας: «Όσο δυνατά στηρίγματα και αν έχει ο Φασισμός στην ιστορία του, έχει χάσει όλες τις μάχες»!
Αντί επιλόγου
Η υποψία, η πιθανότητα, ότι το σύστημα υπηρετεί πριν απ΄όλα την ασφάλεια του και την επιβίωσή του – με κάθε τίμημα – μεταβάλλεται σε πεποίθηση μέσα από το ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου.
Τα κοινά συμφέροντα μεταξύ των ντόπιων μεγαλοεπιχειρηματιών και πολιτικών, με τα αντίστοιχα του διεθνούς καπιταλιστικού πολιτικοοικονομικού κατεστημένου, ορίζονται στη βάση μιας αδιαμφισβήτητης σχέσης, αυτής του εθελόδουλου καταχραστή και του αφέντη – δυνάστη. Η σχέση αυτή παραμένει σταθερή και δεν κινδυνεύει από μεμονωμένους πολίτες που «ανεβαίνουν» οικονομικά, αυτοί ή θα ενσωματωθούν στο σύστημα ή θα αποκεφαλιστούν, υπάρχει σαφές όριο στην ανέλιξή τους και το «σύστημα» δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις!
Τον μεγάλο κίνδυνο για το σύστημα, αποτελεί η μαζική λαϊκή αγανάκτηση σε περιόδους οικονομικής κρίσης, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος συνολικής ανατροπής, όταν σηκώνουν ανάστημα οι απεγνωσμένοι που δεν έχουν πλέον να χάσουν τίποτα!
Την πρώτη άμυνα του συστήματος, αποτελεί η προπαγάνδα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης - κυρίως τα ιδιωτικά ή «καθεστωτικά» - όπως πλέον είναι γνωστά. Στην Ελλάδα παρέλασαν όλοι οι πρωτοκλασάτοι υπουργοί του δικομματικού συστήματος που κατέστρεψε συθέμελα τη χώρα, υπερασπίστηκαν την επιβίωσή τους με άθλια επιχειρήματα του τύπου «μαζί τα φάγαμε», σπέρνοντας ασύμμετρες ενοχές στους πολίτες. Ξαφνικά αυτοί που διαχειρίστηκαν ή ανέχθηκαν την καταλήστευση και τη διασπάθιση του πλούτου και του μόχθου των πολιτών αυτής της χώρας, εμφανίζονται ξανά σαν εγγυητές των συμφερόντων ενός λαού που κυριολεκτικά τους έχει «φτύσει»!
Η εφεδρεία του συστήματος - η Χρυσή Αυγή - ενεργοποιείται, τα «καθεστωτικά» μέσα τη σιγοντάρουν, στην αρχή την εμφανίζουν στα «χαμηλά», σταδιακά την ανεβάζουν, την παρουσιάζουν σαν αντισυστημικό κόμμα που νοιάζεται για τους φτωχούς και τους αδύναμους, προβάλλοντας τα «συσσίτια» και τα γραφεία «εύρεσης εργασίας» - πάντα για τους «καθαρούς Έλληνες» - η επιρροή της αγγίζει διψήφια νούμερα, στην ώρα του μπαίνει και το ψευδοδίλλημα της θεωρίας των «δύο άκρων», χωρίς ντροπή σκυλεύουν πάνω στους αγωνιστές που θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Έρχεται όμως η ώρα τους, τα δύο κόμματα που διέσυραν τη χώρα και διέλυσαν κάθε δημοκρατικό θεσμό θα εισπράξουν μαζί, όσο και το παράσπορό τους η Χρυσή Αυγή!
Βέροια - Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
* Ο Αλί Ταρίκ γεννήθηκε και σπούδασε στο Πακιστάν και αργότερα στην Οξφόρδη. Το μυθιστόρημα "Στον ίσκιο της ροδιάς" είναι το πρώτο μέρος μιας τετραλογίας ιστορικών μυθιστορημάτων που απεικονίζουν την αντιπαράθεση μεταξύ ισλαμικού και χριστιανικού πολιτισμού. Πήρε το βραβείο Αρχιεπισκόπου Σαν Κλεμέντε του Ινστιτούτου Ροζαλία ντε Κάστρο για το Καλύτερο Ξενόγλωσσο μυθιστόρημα που δημοσιεύτηκε στην Ισπανία το 1994 και, όπως και τα υπόλοιπα βιβλία του, έχει μεταφραστεί σε πολλές άλλες γλώσσες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου