Powered By Blogger

10.10.14

Προϋπόθεση για να συζητήσει πλέον το πολιτικό σύστημα για το μέλλον, είναι να δεχθεί ουσιαστικά την αυτοκατάργησή του!!! - Τώρα εγώ γιατί ανατρίχιασα γιατί θυμήθηκα το «Καληνύχτα, Μαργαρίτα»;


"Στοχαστικά Γονατογραφήματα"

...να δεχθεί ότι χρειάζεται μια βαθειά πολιτική ανασύνθεση, να δεχθεί ότι πια ο δικομματισμός, τα παραδοσιακά κόμματα έχουν τελειώσει. Αν δεν το δεχθείτε εσείς οι ίδιοι σαν μία πράξη στοιχειώδους αυτοσυντήρησης, τότε αυτόν το δρόμο θα τον δείξει ο ελληνικός λαός.
Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας το εξής: "Οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ, και η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Γυρνώντας στο σπίτι θα με ρωτήσουν: «Τι ψήφισες; Ψήφισε να μειωθεί η σύνταξή μας;
Τα 800 και τα 650 ευρώ μας; Αυτό ψηφίζεις;»
Έχω μία απάντηση, που δινόταν ιστορικά:
Μητρός τε και πατρός τε απάντων τε τιμιώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς.

 Ποιος τα έγραψε αυτά;

Αλλά ας το δούμε από την αρχή, ήταν 7. Μαΐου 2010 και η συζήτηση για το "
Μνημόνιο":
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε απέναντι σε πραγματικότητες, όχι ευχάριστες, αλλά είναι προφανές ότι η πολιτική ηγεσία -και η ηγεσία βρίσκεται μέσα σ’ αυτήν την αίθουσα- οφείλει να αντιμετωπίζει και δυσάρεστες πραγματικότητες.
Πραγματικότητα πρώτη: Η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει μέσα στις επόμενες ημέρες 11.000.000.000 ευρώ και ταυτόχρονα πρέπει να βρει τα χρήματα μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, για να αναχρηματοδοτήσει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος. Είναι μια πραγματικότητα που δεν επιδέχεται ερμηνείες, δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων.
Πραγματικότητα δεύτερη: Η Ελλάδα πλέον δεν έχει πρόσβαση στις χρηματαγορές. Το γιατί συνέβη αυτό, θα το αναφέρω παρακάτω, πλην όμως αυτή είναι μια δεύτερη πραγματικότητα.
Πραγματικότητα τρίτη: Εάν δεν καταβληθούν τα ποσά αυτά τη χρονική στιγμή που πρέπει να καταβληθούν, η χώρα θα κηρυχθεί σε κατάσταση αρνήσεως πληρωμών και από την επόμενη μέρα το πρωί δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει καμία από τις ανάγκες της. Αυτό οφείλει να το ακούσει καθαρά ο ελληνικός λαός, για να ξέρει για τι πράγμα συζητάμε. Πραγματικότητα τρίτη, λοιπόν, είναι ότι εάν μέσα σε δέκα ημέρες τα χρήματα αυτά δεν βρεθούν, τότε δεν θα πληρώνονται καθόλου οι μισθοί και οι συντάξεις, τότε θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, τότε θα έχει δεσμευθεί το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων. Αυτό, όχι κάποτε, αλλά μέσα στο επόμενο δεκαήμερο και είναι πραγματικότητα, επίσης, μη επιδεχόμενη αμφισβητήσεως.
Πραγματικότητα τέταρτη: Μία δυνατότητα δανεισμού εμφανίζεται, καμία άλλη. Κανείς δεν έχει έρθει με μια συγκεκριμένη πρόταση για δανεισμό από οποιαδήποτε διαφορετική ή συγκεκριμένη πλευρά.
Πραγματικότητα πέμπτη: Αυτός ο δανεισμός είναι συνδεδεμένος με συγκεκριμένους όρους που είναι επαχθείς. Επίσης, αυτό είναι μια αλήθεια. Είναι επαχθείς στα πλαίσια δημοσιονομικών προσαρμογών, στα πλαίσια αναπτυξιακών πολιτικών, στα πλαίσια μιας οικονομικής πειθαρχίας που επιβάλλεται στην κοινωνία.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και υπάρχει ένα απλό ερώτημα που θέτει το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου: ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Τα παίρνουμε τα λεφτά ή δεν τα παίρνουμε τα λεφτά; Τόσο απλά! Κοινοβούλια σε ολόκληρη την Ευρώπη συνεδριάζουν, για να δώσουν ευρωπαίοι φορολογούμενοι και εκπρόσωποί τους την έγκριση εκταμιεύσεως από τα λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων, για να πληρωθούν οι δικές μας οφειλές.
Εγώ, λοιπόν, στο ερώτημα αυτό θεωρώ ότι μπορεί να απαντήσει κανείς με αυτούς τους δύο τρόπους:
Ακούω την απάντηση της Αριστεράς. Η απάντηση της Αριστεράς είναι μία απάντηση δομική: Να κάνουμε Κομμουνισμό, να γίνει επανάσταση, να έρθει ένα άλλο σύστημα και με αυτή την έννοια λύνουμε το θέμα μας. Εγώ ξεκαθαρίζω: εγώ δεν θέλω Κομμουνισμό. Δεν θέλω να έρθει ένα τέτοιο σύστημα στην Ελλάδα. Υποθέτω ότι και πάρα πολλοί συμπολίτες μας δεν θέλουν ένα τέτοιο σύστημα. Αυτή η υπόθεση είναι βάσιμη, υπό την έννοια της εκλογικής καταγραφής, τουλάχιστον.
Εκδοχή δεύτερη: Να πάρουμε τα χρήματα αλλά –ακούστε τώρα εδώ, υπάρχει μία πονηριά- τα χρήματα αυτά τα θέλουμε, μόνο για να τα χρησιμοποιήσουμε για τον κοινωνικό δίχτυ –τις τέσσερις, πέντε, έξι διατάξεις που ανέφερε ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας- δηλαδή, για να τα χρησιμοποιήσουμε για κοινωνικές δαπάνες. Το υπόλοιπο, όμως, κομμάτι δεν το θέλουμε. Αυτό πόσο καλά και πόσο σοβαρά ακούγεται; Πόσο σοβαρό είναι να ακούγεται αυτό από το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;
Υπάρχει και μία τρίτη λύση: ΝΑΙ. Το ΝΑΙ αυτό, δεν είναι ΝΑΙ στην Κυβέρνηση. Το ΝΑΙ αυτό δεν είναι ΝΑΙ στον Παπανδρέου. Το ΝΑΙ αυτό δεν είναι ΝΑΙ στο πολιτικό σύστημα που μας έφερε έως εδώ. Είναι ΝΑΙ να πάρουμε τα λεφτά για να σωθεί η χώρα. Είναι αυτό το ΝΑΙ.
Ο πολίτης είναι θυμωμένος. Δικαίως! Δικαίως είναι οργισμένος. Γιατί; Είναι οργισμένος και γιατί βεβαίως, θα κληθεί να υποστεί τις συνέπειες αυτές, αλλά είναι οργισμένος κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ελπίζω για τους σωστούς λόγους. Γιατί πρέπει να φθάσουμε στον καταλογισμό.
Μήπως εμείς, όταν κάνουμε αυτό το συλλογισμό λέμε ότι δίνουμε συγχωροχάρτι στον κ. Παπακωνσταντίνου ή στον κ. Παπανδρέου; Μήπως δίνουμε συγχωροχάρτι στον κ. Καραμανλή και στην Κυβέρνησή του; Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, γιατί υπάρχει μία αλληλουχία γεγονότων που μας οδήγησε εδώ. Γιατί οδηγηθήκαμε εδώ, στην κηδεμονία, στον περιορισμό της κυριαρχίας, στις άμεσες, γρήγορες και επαχθείς πολιτικές για τον ελληνικό λαό, στην ανάγκη αυτής της προσαρμογής; Γιατί; Γιατί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, τριάντα χρόνια τώρα λέει ψέματα, είναι ευχάριστο και θωπεύει τα αυτιά του ελληνικού λαού, χωρίς να λέει τις αλήθειες που πρέπει να πει. Χωρίς να πει ότι «Μια χώρα δεν μπορεί να ζει για πάντα με δανεικά». Γιατί ποτέ εδώ μέσα, σε όλες αυτές τις κοινωνικές ομάδες που έρχονται, κανείς δεν τόλμησε να πει «Όχι, δεν γίνεται αυτό γιατί δεν έχουμε τα λεφτά». Κανείς δεν τόλμησε. Γιατί; Γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε πραγματικές πολιτικές.
Πραγματική πολιτική δεν είναι το NAI σε όλα. Πραγματική πολιτική δεν είναι να παίρνεις τα λεφτά των φορολογουμένων και να τα σκορπίζεις δεξιά και αριστερά. Πραγματική πολιτική δεν είναι τα ρουσφέτια και οι διορισμοί. Πραγματική πολιτική είναι η μάχη των ιδεών. Πραγματική πολιτική είναι η προγραμματική επιχειρηματολογία. Πραγματική πολιτική είναι να πείθεις ακόμα όταν τα πράγματα είναι δύσκολα και δυσάρεστα. Αυτό πολύ λίγοι το έχουν κάνει μέχρι σήμερα από το πολιτικό σύστημα. Πέρασαν χρόνια διακυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας με 4% ανάπτυξη. Γιατί δεν κάνατε την απαραίτητη δημοσιονομική προσαρμογή; Γι’ αυτό είχατε εκλεγεί. Είχατε εκλεγεί για την επανίδρυση του κράτους. Είχατε εκλεγεί για το συμμάζεμα. Γι’ αυτά! Γιατί δεν τα κάνατε; Ναι, ανάπτυξη, τότε που θα ήταν εύκολα, τότε που δεν θα είχαν πολύ σημαντικό κόστος. Δεν το κάνατε, γιατί φοβηθήκατε. Φοβηθήκατε μπροστά στην πίεση της Αριστεράς. Γιατί ο εισηγητής σας ομολόγησε την ιδεολογική σας δειλία. Ομολόγησε ότι δεν θελήσατε να αντισταθείτε στις πιέσεις της Αριστεράς. Αυτό, λοιπόν, είναι η ευθύνη που σας βαραίνει και αυτό είναι που οδήγησε στον οικονομικό εκτροχιασμό.
Δεν έχει ευθύνες το ΠΑΣΟΚ; Πώς δεν έχει; Αφού είπε ψέματα στον ελληνικό λαό. Ήξερε το έλλειμμα, ήξερε από πριν ποια είναι η πραγματικότητα «να εκλεγούμε και βλέπουμε». Το βλέπουμε, κόστισε τρεις μήνες. Αυτοί οι τρεις μήνες ήταν κρίσιμοι. Ακόμα και στον Προϋπολογισμό ήρθε το ΠΑΣΟΚ και μοίραζε λεφτά από τα μη υπάρχοντα: ένα δισεκατομμύρια στα κοινωνικά δικαιώματα, ένα δισεκατομμύριο στην παιδεία. Τι καταλάβαιναν εκείνη την ώρα όλοι αυτοί που έβλεπαν το πρόβλημα; Ότι εμείς ως πολιτικό σύστημα είμαστε εντελώς ανεύθυνοι, εντελώς αναξιόπιστοι. Την ώρα που το έλλειμμα ήταν 13,7% μοιράζονταν λεφτά σε κοινωνικές πολιτικές. Πότε θυμηθήκανε; Στο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Μα, τότε ήταν πολύ αργά, τότε είχαμε μπει στο μικροσκόπιο των αγορών. Τότε τα μέτρα δεν επαρκούσαν. Αλλά ακόμα και τότε πόσο δειλά, πόσο φοβισμένα, πόσο περιορισμένα ήταν; Έχει τεράστιες ευθύνες η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για το μηχανισμό αυτό.
Οι ευθύνες, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στην παρούσα φάση δεν είναι πολυτέλεια. Οι ευθύνες είναι προϋπόθεση της καθάρσεως και της κοινωνικής συνοχής. Δεν μπορεί πια να αρθρωθεί πειστικός λόγος προς οποιονδήποτε, εάν δεν υπάρξει η τιμωρία. Στην τραγωδία αυτή της Μεταπολιτεύσεως, σ' αυτό το τραγικό τέλος, οφείλει να υπάρξει κάθαρση. Και η κάθαρση θα γίνει με την τιμωρία.
Εμείς, λοιπόν, ερχόμαστε και λέμε συγκεκριμένα πράγματα: Ενεργοποιείστε τις εξεταστικές για την οικονομία και αφήστε τώρα τα προσχηματικά «πόθεν έσχες». Να γίνει βαθύς και ουσιαστικός έλεγχος σε όλους όσους διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, σε όλους όσους έβαλαν υπογραφή. Όχι μόνο στη δήλωσή τους, αλλά και σε όλους τους λογαριασμοί στις τράπεζες, σε όλα τα σπίτια, σε όλα τα πλοία, σε όλα τα καράβια, σε όλες τις μετοχές. Αυτός είναι ο έλεγχος του «πόθεν έσχες». Και πηγαίνετε σε αυτόν, για να δούμε ποιοι φταίνε και ποιοι δεν φταίνε.
Αλλά να υπάρξει και καταμερισμός των πολιτικών ευθυνών, να συζητήσουμε για το μέλλον. Ξέρετε τι απαντάει ο ελληνικός λαός, το αυτονόητο: «Εσείς που με καταστρέψατε, θα ‘ρθείτε να μου πείτε για το μέλλον. Αφού το κλείσατε το μαγαζί, αφού μας οδηγήσατε σε αυτήν την καταστροφή, τώρα θα μας εκπονήσετε ένα πρόγραμμα για το μέλλον;»
 Ο ίδιος άνθρωπος χθες είπε: 
Το απόγευμα της Τετάρτης άρχισε στη Βουλή, με τοποθέτηση του... πρωθυπουργεύοντος Μ. Βορίδη

Διαβάστε και συγκρίνετε το ίδιο πρόσωπο μετά από τέσσερα χρόνια:

Μ. Βορίδης: Μόνος ρεαλισμός το μνημόνιο - Χάος σε περίπτωση κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με τα σημεία, μας αρκεί η σχετική ανάρτησή μας:
Τρίτη, 7 Οκτωβρίου 2014
Με το «τσεκουράτο ακροδεξιό κέρας» αντί Σαμαρά στην ψήφο εμπιστοσύνης  
Σχετικό: Στη βουλή και τα δυο «παιδιά» του Παπαδόπουλου

Τέλος περισσότερα στοιχεία από τον ιστοχώρο του ιδίου: 

Περισσότερα άρθρα
Περισσότερα άρθρα
Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/05/2010

Αγαπητή Ευγενία,
Επειδή δεν παρακολουθείς τις συζητήσεις στη Βουλή, σύμφωνα με αρχαία βλαπτική συνήθεια, θα ήθελα να σου δώσω μερικά δείγματα ρητορικής και ύφους των πατέρων του έθνους, από τη χαρακτηρισθείσα ιστορική συνεδρίαση της 6.5.2010. Είπε ο κ. Κων. Τασούλας: «Kύριε πρόεδρε, είναι βέβαιο, ότι ζούμε ασυνήθιστες στιγμές. Και είναι βέβαιο ότι θεωρούμαστε ως πολιτικό σύστημα συνηθισμένοι. Αυτό που δεν είναι βέβαιο είναι αν θα αναδειχθούμε μέσα από αυτές τις ασυνήθιστες στιγμές κι εμείς ασυνήθιστοι». Ο κ. Μ. Βορίδης: «Τελειώνω, κύριε πρόεδρε, λέγοντας το εξής. Οι γονείς μου είναι συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ. Γυρνώντας στο σπίτι θα με ρωτήσουν: 'Τι ψήφισες; Ψήφισες να μειωθεί η σύνταξή μας; Τα 800 και τα 650 ευρώ μας; Αυτό ψηφίζεις;' Έχω μία απάντηση που δινόταν ιστορικά: Μητρός τε και πατρός τε απάντων των προγόνων τιμιότερον και αγιότερον εστίν η πατρίς».
Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, αναφερόμενος στις ευθύνες της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Αυτή η παράταξη νίπτει σήμερα τας χείρας της. Δεν απολογείται για τίποτα και δεν αναγνωρίζει καμία ευθύνη. Ψάχνει να βρει ποιανού παιδί είναι το έλλειμμα και το χρέος και δεν ζητάει ούτε μία συγγνώμη για τα έξι χρόνια που πέρασαν». Και σε άλλο σημείο: «Σε κάθε πρόβλημα που πηγαίναμε να λύσουμε βρίσκαμε πίσω του δεκάδες σκελετούς»[μπρρρρ]. Ο κ. Ν. Αλευράς: «Κύριοι συνάδελφοι, υπάρχουν δύο δρόμοι για να προχωρήσουμε από 'δω και πέρα. Ο ένας είναι να συνεχίσουμε να παιανίζουμε τους ευχάριστους μύθους της Μεταπολίτευσης και να κρυβόμαστε πίσω από θεωρητικούς βερμπαλισμούς και ο άλλος είναι να προσπαθήσουμε να γίνουμε συγκεκριμένοι, να γίνουμε λιγότερο αρεστοί και περισσότερο υπεύθυνοι. Καταλαβαίνω απόλυτα την οργή του κόσμου, αλλά οφείλουμε να αντισταθούμε στη λογική και την πολιτική του “business as usual”.
Ο κ. Χ. Σταικούρας: «[Η κυβέρνηση] έστελνε λανθασμένα μηνύματα στις αγορές, με τις παλινωδίες, τις αντιφατικές δηλώσεις, τις ανεύθυνες διαρροές. Δεν έμαθε ποτέ να διαβάζει τις αγορές. Μιλούσε για Τιτανικό, για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, για προσφυγή στο ΔΝΤ και μετά έβγαινε στις αγορές να δανειστεί με πολύ υψηλά επιτόκια. Το γεμάτο όπλο στα τραπέζι απεδείχθη αρχικά άσφαιρο και όταν γέμισε στράφηκε δυστυχώς προς τη χώρα μας». Ο κ. Γ. Μαυρίκος: «Εμείς παλεύουμε χωρίς κουκούλες, χωρίς φιγούρες, χωρίς φόβο, με πίστη στο λαϊκό κίνημα, με πίστη στη μαζική δράση, με πίστη στην ταξική πάλη και καλούμε τους εργαζόμενους και τον λαό μας συνολικά στο νέο μεγάλο αγωνιστικό βήμα με το πανελλαδικό συλλαλητήριο... καλώντας να φτάσουν στην Αθήνα οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι νέοι και οι γυναίκες με κάθε τρόπο, με αεροπλάνα, με τρένα, με πλοία, κολυμπώντας...».
Ο κ. Α. Γεωργιάδης: «Σας καλώ να πάτε ένα ταξίδι στη Μαριούπολη. Εμείς είχαμε πάει στο πλαίσιο της Επιτροπής Αποδήμου Ελληνισμού και μας έδειχναν εκεί οι Ουκρανοί πώς ήταν στα αεροδρόμια τσάρτερ όταν χρεωκόπησε η Ουκρανία με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως και είχαν πάει οι δουλέμποροι και ξεχώριζαν τις Ουκρανές αναλόγως ομορφιάς. Είχαν -λέει- μια σειρά στο αεροδρόμιο γι' αυτές που θα πήγαιναν να γίνουν ιερόδουλες και για τις άλλες που θα πήγαιναν να γίνουν παραδουλεύτρες. Αυτό θέλετε να γίνει στην Ελλάδα, κύριοι της Ν.Δ.;».
Ο κ. Π. Ευθυμίου: «Αν υπάρχει έννοια 'ιστορική στιγμή' είναι αυτή. Και σήμερα είναι η στιγμή που κρίνονται οι ποιότητες, τα μέταλλα των πολιτικών ηγεσιών της χώρας». Ο κ. Γρ. Ψαριανός στην κατά κοινή ομολογία του κοινοβουλευτική του παρέμβαση: «Τότε με τις προβοκάτσιες αυτές και με τις δολοφονίες και με τη διάχυση ευθυνών σε όλο το πολιτικό σύστημα, πείστηκε ο ελληνικός λαός από πρωτοσέλιδα εφημερίδων, ότι φταίνε όλοι και ήρθαν οι συνταγματάρχες. Τώρα φταίνε όλοι, αλλά έρχονται οι επιχειρηματίες. Καλή σας νύχτα».

 [http://archive.avgi.gr/nea-avgi/ArticleActionshow.action?articleID=542927]


Τώρα εγώ γιατί ανατρίχιασα γιατί θυμήθηκα το «Καληνύχτα, Μαργαρίτα»;

Νάσος
 
Η «τσεκουροποίηση» της Υγείας – 5 ακροδεξιά βήματα για να γίνεις υπουργός

Ο Μάκης Βορίδης γεννήθηκε το 1964 και φοίτησε ως μαθητής στο Κολλέγιο Αθηνών, στο οποίο, ηγούμενος πανελλαδικά της εθνικιστικής μαθητικής οργανώσεως «Ελεύθεροι Μαθητές» υπήρξε πρόεδρος του εικοσαμελούς μαθητικού συμβουλίου, έναντι του αντιπάλου του, μετέπειτα βουλευτή Κερκύρας, Νικολάου Γεωργιάδη. Αποφοίτησε από το τετρατάξιο Λύκειο του Κολλεγίου Αθηνών το 1983 και το 1985 εισήλθε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιο Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε το 1990.

Η "τσεκουροποίηση" της Υγείας - 5 ακροδεξιά βήματα για να γίνεις υπουργός
Μετά την αποφοίτησή του από το Κολλέγιο Αθηνών διορίσθηκε Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της Ε.Π.ΕΝ., κόμματος, το οποίο είχε ιδρύσει μέσα από τη φυλακή ο έγκλειστος επικεφαλής της Χούντας των Συνταγματαρχών Γεώργιος Παπαδόπουλος, πόστο στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1990. Στη θέση αυτή είχε αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Νίκο Μιχαλολιάκο (σήμερα γενικό γραμματέα της Χρυσής Αυγής). Ως φοιτητής ίδρυσε τη φοιτητική οργάνωση Φοιτητική Εναλλακτική, ως επικεφαλής της οποίας διεγράφη από το σύλλογο φοιτητών Νομικής για φασιστική δράση το 1985, ενώ τον επόμενο χρόνο η ΕΦΕΕ υπέβαλε μήνυση εναντίον του για τη συμμετοχή του σε επίθεση φασιστών κατά φοιτητών της Νομικής, η οποία ωστόσο δεν είχε κάποια τύχη. Για την περίοδο εκείνη έχει επανειλημμένως ερωτηθεί, ενώ προσφάτως στην εφημερίδα Athens News διευκρίνισε ότι «Η ΕΠΕΝ ήταν το κύριο όχημα για να εκφράσει τις απόψεις της η εθνική, λαϊκή και κοινωνική Δεξιά, και είχε εκλέξει ευρωβουλευτή. Ως ακτιβιστής στον εθνικό, πατριωτικό κύκλο που ήθελα να δραστηριοποιηθώ πολιτικά, ήταν η μόνη διέξοδος».
Στις 12 Μαΐου 1985 ο Μάκης Βορίδης συμμετείχε, με ομοϊδεάτες από τη Νεολαία ΕΠΕΝ, σε επίθεση κατά αντιεξουσιαστών. Οι αντιεξουσιαστές διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους πολιορκούμενους στο Χημείο ομοϊδεάτες τους. Στη στήλη «Ιός» της εφημερίδας Ελευθεροτυπίας στις 9 Ιουνίου 2002 δημοσιεύτηκε φωτογραφία στην οποία διακρίνεται ο Μάκης Βορίδης κρατώντας αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με αλλους οπλισμένους χουντικούς ομοϊδεάτες του.
Τον Απρίλιο του 1994 μαζί με άλλα 200 στελέχη του ευρύτερου εθνικιστικού χώρου, προερχόμενα κυρίως από την Ε.Π.ΕΝ. και το διαλυθέν ΕΝ.Ε.Κ., ίδρυσε το Ελληνικό Μέτωπο και εξελέγη με ισχυρή πλειοψηφία Πρόεδρός του, θέση την οποία κράτησε μέχρι την άρση της πολιτικής δράσεως του Ελληνικού Μετώπου από την Κεντρική του Επιτροπή, τον Μάιο του 2005
Ως Πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου συμμετείχε δύο φορές στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα, συγκεντρώνοντας το 1998 ποσοστό 0,60% και το 2002 0,90%. Υποψήφιος βουλευτής ήταν το 2000 στο κοινό ψηφοδέλτιο του Ελληνικού Μετώπου με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη, το 2004 με το Ελληνικό Μέτωπο και τον Σεπτέμβριο του 2007 με τον ΛΑ.Ο.Σ., όταν και εξελέγη.
H έντονη φημολογία, που είχε αναπτυχθεί τον τελευταίο χρόνο, περί αποχώρησής του από το ΛΑ.Ο.Σ. λόγω υποτιθεμένων επαφών του με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά και με την Ντόρα Μπακογιάννη είχε οδηγήσει συχνά σε έντονες αντιδράσεις από πλευράς του Γιώργου Καρατζαφέρη, με τις σχέσεις των δύο ανδρών ενίοτε να ψυχραίνονται και να αποκαθίστανται με κινήσεις και δηλώσεις εκατέρωθεν. Αφορμή για αυτήν την παρατεταμένη κατάσταση ήταν η απόφαση του Γιώργου Καρατζαφέρη να μην δώσει στον Μάκη Βορίδη το χρίσμα για την υποψηφιότητα του Περιφερειάρχη Αττικής και κυρίως οι λόγοι που ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. επικαλέστηκε για αυτήν του την απόφαση. Η υποψηφιότητα του Γεωργιάδη δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, πράγμα που οδήγησε σε περαιτέρω γκρίνιες, αφού προ των εκλογών ήταν αρκετά διαδεδομένη η άποψη ότι ο Βορίδης θα μπορούσε να παράσει ακόμη και στον δεύτερο γύρο.
Πρόσφατα, ο Μάκης Βορίδης, στην προαναφερθείσα συνέντευξή του στην αγγλόφωνη αθηναϊκή εφημερίδα Athens News δήλωσε ότι «αν η επιθυμητή εθνική συναίνεση με το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιτευχθεί, μια κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. είναι πιθανή». Χαρακτηριστικό είναι ότι στην ίδια συνέντευξη, για πρώτη φορά μετά από καιρό, ο Μάκης Βορίδης δηλώνει ρητά ότι είναι εθνικιστής. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε μεταφρασμένη και στα ελληνικά σε ιστοσελίδα που ελέγχεται από το περιβάλλον του Μάκη Βορίδη. Από το 2007, όταν και εξελέγη βουλευτής μέχρι και τη δήλωση αυτή, ο μόνος δημόσιος προσδιορισμός της ιδεολογικής του ταυτότητος ήταν «εθνικοφιλελεύθερος».
Τον Νοέμβριο του 2011, διορίστηκε Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων στην κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑ.ΣΟ.Κ.-Ν.Δ.-ΛΑ.Ο.Σ. υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Στη θέση αυτή παρέμεινε και μετά την αποχώρηση του ΛΑ.Ο.Σ. από την κυβέρνηση, καθώς διαχώρισε τη θέση του από αυτή του κόμματος του υπερψηφίζοντας τη νέα δανειακή σύμβαση για το PSI από κοινού με τον έτερο πρ.βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ. Άδωνι Γεωργιάδη. Επακόλουθο της κίνησης του αυτής, ήταν η διαγραφή του από το ΛΑ.Ο.Σ., ενώ μερικές μέρες μετά ανακοινώθηκε η προσχώρηση του στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ο ίδιος παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα, διατήρησε όμως τη θέση του Υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μέχρι την παραίτηση της Κυβέρνησης Παπαδήμου στις 17 Μαΐου 2012. Τον δρόμο των Βορίδη – Γεωργιάδη προς την Νέα Δημοκρατία ακολούθησε μετά την μη εκλογή του ΛΑ.Ο.Σ. στις εκλογές του Μαΐου 2012 και ο τρίτος της τριανδρίας των «σκληρών» του ΛΑ.Ο.Σ. Θάνος Πλεύρης. Ο Γιώργος Καρατζαφέρης μέχρι και σήμερα εμφανίζεται εξοργισμένος για την κίνηση αυτή των τριών συνεργατών του και όσων άλλων τους ακολούθησαν, και τους αποκαλεί προδότες, χαρακτηρισμό που ουκ ολίγες φορές έχει χρησιμοποιήσει και για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά.
[πηγή: el.wikipedia.org]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου