Powered By Blogger

5.11.14

Αύριο θα είμαστε καλά!






— Μ' ακούς; Παρούσα είμαι. Μέσα στη σιωπή τα λάθη μου απαγκιάζω ευλαβικά. Αόρατη σεργιανώ στ’ ακροθαλάσσι μη φοβηθεί τ’ ατάραχο νερό και ρυτιδώσει τον καθρέφτη. Και δίχως του πως θα ντύσω τη μορφή μου; Διάφανα τ' όνειρα πουλιά. Διάφανα τα χέρια που στις παλάμες κουβαλούν της λήθης το νερό.  Ένας έρωτας τυφλός στον ήλιο ζωγραφίζει ιριδισμούς μουσκεύοντας με φως εωθινό το απαστράπτον δέρμα της θάλασσας.

Βουλιάζουν οι λέξεις σε τόσο φως. Ετερόκλητες λέξεις σε πόλεμο. Νύχτα αταλάντευτη. Είτε ψιλοβρόχι, είτε κρύο τσουχτερό αβέβαιες οι κατευθύνσεις. Αμαρτίες σε αναστολή. Πειρασμοί σε εγρήγορση. Χρόνος. Ετερόκλητες λέξεις σε αγωνία. Ο χρόνος κυλά. Ο χρόνος ερειπώνει. Ο χρόνος άρχει. Παγίδα ο χρόνος είναι. Μην τα βάζεις μαζί του. Κυλάει αδιάκοπα και αναπότρεπτα σ’ ένα σύμπαν-ρολόι. Κοιτάς τα χέρια σου και έτσι άδεια δεν τ’ αναγνωρίζεις. Και ξαφνιάζεσαι που αυτό δεν σηματοδοτεί το πέρας αλλά την αρχή ονείρων διαυγέστερων. Ονειροκρίτης μωρό. Ονειροκρίτης δόντια. Ονειροκρίτης φίδι. Χρόνος φίδι. Στη γη του πυρός που τώρα ζεις, έμαθες να διακρίνεις τις ακτές με τις πολλές φωτιές. Στον ψυχρό και ανεμοδαρμένο τόπο που έζησες ούτε σπίτια είχαν, ούτε ρούχα.  Έμαθες πως για να ζεσταθείς πρέπει ξύλα μέρα-νύχτα να καις. Στις ακτές με τις πολλές φωτιές μαθαίνεις μόνος σου τα μυστήρια της καύσης να λύνεις. Στη Γη του πυρός. Την παγωμένη.

— Μ' ακούς; Διλήμματα. Αποφάσεις. Βασανιστικές. Της στιγμής αποφάσεις. Τι είναι λάθος, Τι σωστό; Διχάζεσαι. Μπερδεύεσαι. Βιάζεσαι. Σκοντάφτεις. Επιλέγεις. Στην τύχη. Για να ξεμπερδεύεις. Δίχως λογική. Μετανιώνεις. Πίσω θέλεις να γυρίσεις. Τα κάνεις χειρότερα. Διλήμματα ξανά. Προβληματίζεσαι. Αγανακτείς. Σκέφτεσαι. Τα περιπλέκεις. Τα αναλύεις. Τα κάνεις χειρότερα. Κάνεις λάθη. Όλο λάθη. Λάθη πολλά. Συνεχίζεις. Το αποφεύγεις. Το βρίσκεις μπροστά σου. Αγχώνεσαι. Αδιαφορείς. Θυμώνεις. Αποφασίζεις. Βιαστικά αποφασίζεις. Το ξεχνάς. Το θυμάσαι. Στο θυμίζουν. Πάμε απ’ την αρχή. Τρέχεις. Λαχανιάζεις. Αδιέξοδο. Αδιέξοδο;

Θυμάσαι 5 νύχτες νωρίτερα - 5 προηγούμενες ζωές; Άλλαξες πλευρό στο κρεβάτι λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος. Ο δεξιός σου ώμος βυθίστηκε στο στρώμα. Οι γοφοί έκαναν την κίνηση να έρθουν κάθετα με το υπόλοιπο σώμα. Τα γόνατα λύγισαν προς τα πίσω σχηματίζοντας ένα χώρο όπου θα μπορούσε να χωρέσει ένα άλλο σώμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τ’ αριστερό χέρι έκανε μια ημικυκλική κίνηση να αγκαλιάσει. Τι; Δεν υπήρχε τίποτα εκεί.  Ένιωσες το κενό αυτό να γίνεται ψυχρό ρεύμα αέρα και να διαπερνά από άκρη σε άκρη το σώμα το κουλουριασμένο. Περίεργη αίσθηση. Άφησες τα χέρια να φυλλοβολούν σε δάση σαβάνες και στέπες. Στρέφοντας το βλέμμα στις ρίζες. Στις ρίζες που ξεπηδούν απ’ την υγρή γη σαν πηγές αστείρευτες. Στα δάση της βροχής που χάθηκες ψάχνοντας το μαγεμένο χώμα. Χώμα παντού. Παντού. Παντού. Υπόμνηση μιας αδήριτης ματαιότητας. Μοίρα αναπότρεπτη. Χώμα.  Αναπότρεπτο;

Για να είσαι ζωντανός, σου ψιθυρίζω, χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Χρειάζεται λίγο μαύρο και πολύ κόκκινο στον ορίζοντα. Μη φοβάσαι. Αύριο θα είμαι καλά. Αύριο θα είμαστε καλά. Στο υπόσχομαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου