Δύο μέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όταν είπα σε μια φίλη ότι δε θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ γιατί, όσο κι αν ήθελα να πέσουν οι σαμαροβενιζέλοι, δεν πίστευα ότι θα κάνει όσα υποσχόταν, μου είπε νευριασμένη ότι το κάνω για να μπορώ, σε περίπτωση που όντως αθετήσει τις υποσχέσεις του, να λέω ότι εγώ δε μάσησα, ότι δεν πίστεψα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και για να μπορώ να κουνάω το δάχτυλο από θέση ισχύος.
Γράφει To Skouliki Tom
Η επίκληση στο φιλότιμο που έκανε η φίλη μου τελικά δεν έπιασε και ψήφισα ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Παρόλα αυτά, όσοι διαβάζουν τακτικά το μπλογκ μας ξέρουν ότι τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγραφα κείμενα με κριτική τουλάχιστον φιλική προς τη νέα Κυβέρνηση και θεωρώ ακόμα πως αυτό ήταν το πιο σωστό και τίμιο που θα μπορούσα να κάνω, δεδομένου ότι, μετά από 40 χρόνια με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούταν πίστωση χρόνου.
Φυσικά, όταν όλα άρχισαν να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πάει ντουγρού για μνημόνιο 3 και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός, άλλαξα τακτική, με αποτέλεσμα να ακούω τα εξ’ αμάξης από συριζοταλιμπάν που θεωρούσαν αδιανόητο να ασκείται αρνητική κριτική στη θεόσταλτη αριστερή μας κυβέρνηση.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αυτή η αρνητική κριτική που κάνω δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με όσα έσερνα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και με το δίκιο μου.
Γενικά, θεωρώ ότι το μπλογκ και η σελίδα μας έχουν κρατήσει μια - από τα αριστερά - αρκετά αξιοπρεπή αντιπολιτευτική στάση.
Επειδή λοιπόν ένα προσωπικό μπλογκ είναι εξ’ ορισμού αυτοαναφορικό και προκειμένου να βγάλω προφητικά και τα λόγια της φίλης μου, αποφάσισα, τώρα που συμπληρώθηκαν οι περιβόητες πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – και μαζί οι 100 μέρες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης -, να θυμηθώ το παλιό καλό καθεστωτικό Skouliki Tom.
Θα κάνουμε μια αναδρομή στους τελευταίους 3,5 μήνες και θα θυμηθούμε όσα πέτυχε και κυρίως όσα δεν πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οπότε απομακρύνετε από τις οθόνες σας τους συριζοταλιμπάν και τους ψεκασμένους.
Όπως όλοι ξέρουν, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις πρόσφατες εκλογές, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, με πολλές σημαίες, μεταξύ των οποίων ήταν ο τερματισμός της λιτότητας και των υφεσιακών μέτρων. Ας μην το πάμε πιο μακριά στην κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ας κρατήσουμε μια επαφή με την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν κοστολογημένο και υπολογισμένο μέχρι τελευταίο σεντ, σύμφωνα με προεκλογικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαιναν και το διαφήμιζαν με περηφάνια κάθε φορά που τους ρωτούσαν με μανία «Πού θα βρείτε τα λεφτά;». Καλά εντάξει, ο Στρατούλης το διαφημίζει ακόμα.
Πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ – το μέτρο που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην προηγούμενη κυβέρνηση -, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751, φιλολαϊκά μέτρα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων, επαναπρόσληψη των εργαζομένων του Δημοσίου και διάφορα άλλα που δε χωράνε εδώ.
Ναυαρχίδες της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι Σκουριές, το Ελληνικό, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο αφοπλισμός των ΜΑΤ, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η συντριβή των ολιγαρχών, η φορολόγηση του πλούτου, ο πόλεμος με τη διαπλοκή των καναλιών, η κατάργηση των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές, η κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ, ενώ σίγουρα ξεχνάω και αρκετά ακόμα.
Τί έγινε από όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα.
Ο ΕΝΦΙΑ έγινε πατριωτικό καθήκον, τα 751 μετατέθηκαν για το 2016 - εάν μας το επιτρέψει η κατάσταση της οικονομίας -, οι ιδιωτικοποιήσεις επανεξετάζονται, η επένδυση στις Σκουριές το ίδιο, το ΤΑΙΠΕΔ ζει και βασιλεύει, αντί για αφοπλισμό των ΜΑΤ αφαιρέθηκαν από τη Βουλή τα κιγκλιδώματα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Προκόπης Παυλόπουλος, τα καταστήματα εξακολουθούν να λειτουργούν τις Κυριακές, η άδικη φορολόγηση συνεχίζεται, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό μπήκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σουλατσάρουν στα κανάλια των ολιγαρχών και χαριεντίζονται με τους υπαλλήλους τους.
Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους θεωρώ ότι προχώρησε η επαναπρόσληψη των καθαριστριών – δε γινόταν να κάνουν πίσω σε αυτό -, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, για την πραγματοποίηση της οποίας άσκησαν πίεση οι απεργίες πείνας των κρατουμένων και οι δράσεις αλληλεγγύης των αναρχικών.
Δεν αναφέρομαι καν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Τα 200 εκατομμύρια που διατέθηκαν μοιάζουν με ανέκδοτο.
Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν κάμποσα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ (αφαιρέθηκε η περίοδος Καραμανλή), η διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους (η Κυβέρνηση έχει ήδη πει ότι αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους).
Ας μη μιλήσουμε για τα καραγκιοζιλίκια με το λαϊκό γλέντι της παρέλασης και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας.
Στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων, που κλείνουν αισίως κοντά 4 μήνες ζωής κι έχουν στεγνώσει την αγορά από ρευστό, η ανάσα αξιοπρέπειας έγινε δημόσια παραδοχή του κατά 70% καλού μνημονίου, η Τρόικα ξαναβαφτίστηκε και οι κόκκινες γραμμές έγιναν κόκκινη κλωστή δεμένη στο ευρώ – πάση θυσία - τυλιγμένη.
Καμία ρήξη και κανένα δημοψήφισμα δεν υπάρχει στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ραντεβού με την Ιστορία δίνει, ούτε σάρκα από τη σάρκα μας είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως είχε πει.
Η περίοδος της δημιουργικής ασάφειας έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το πράγμα πλέον είναι σαφές.
Πάμε για έντιμο συμβιβασμό και αμοιβαίως επωφελή συμφωνία με αυτούς που βρίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά πληρώναμε πάντα στην ώρα μας. Το Μνημόνιο 3 είναι εδώ.
Το έχουν ήδη υπογράψει με το δεξί χέρι. Μένει να το υπογράψουν και με το αριστερό.
(Ανήθικο δίδαγμα: Από τη μία τους έστησαν παγίδα, από την άλλη βγαίνει ο Τσακαλώτος και λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο για να κυβερνήσει. Από τη μία αναγκαίο κακό ο Καμμένος, από την άλλη η Χρυσή Αυγή γίνεται για πρώτη φορά δεκτή από τον Κοτζιά στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το χειρότερο με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι μιλούσε για Πρώτη Φορά Αριστερά - έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρησιμοποιεί τη φράση "αριστερή κυβέρνηση". Το χειρότερο είναι ότι θα πάρει στο λαιμό του ολόκληρη την Αριστερά στο όνομα της οποίας ευαγγελιζόταν ότι θα κυβερνήσει.)
Παρόλα αυτά, όσοι διαβάζουν τακτικά το μπλογκ μας ξέρουν ότι τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγραφα κείμενα με κριτική τουλάχιστον φιλική προς τη νέα Κυβέρνηση και θεωρώ ακόμα πως αυτό ήταν το πιο σωστό και τίμιο που θα μπορούσα να κάνω, δεδομένου ότι, μετά από 40 χρόνια με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούταν πίστωση χρόνου.
Φυσικά, όταν όλα άρχισαν να δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το πάει ντουγρού για μνημόνιο 3 και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός, άλλαξα τακτική, με αποτέλεσμα να ακούω τα εξ’ αμάξης από συριζοταλιμπάν που θεωρούσαν αδιανόητο να ασκείται αρνητική κριτική στη θεόσταλτη αριστερή μας κυβέρνηση.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ακόμα κι αυτή η αρνητική κριτική που κάνω δε μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με όσα έσερνα στην κυβέρνηση Σαμαρά. Και με το δίκιο μου.
Γενικά, θεωρώ ότι το μπλογκ και η σελίδα μας έχουν κρατήσει μια - από τα αριστερά - αρκετά αξιοπρεπή αντιπολιτευτική στάση.
Επειδή λοιπόν ένα προσωπικό μπλογκ είναι εξ’ ορισμού αυτοαναφορικό και προκειμένου να βγάλω προφητικά και τα λόγια της φίλης μου, αποφάσισα, τώρα που συμπληρώθηκαν οι περιβόητες πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – και μαζί οι 100 μέρες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης -, να θυμηθώ το παλιό καλό καθεστωτικό Skouliki Tom.
Θα κάνουμε μια αναδρομή στους τελευταίους 3,5 μήνες και θα θυμηθούμε όσα πέτυχε και κυρίως όσα δεν πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οπότε απομακρύνετε από τις οθόνες σας τους συριζοταλιμπάν και τους ψεκασμένους.
Όπως όλοι ξέρουν, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβηκε στις πρόσφατες εκλογές, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, με πολλές σημαίες, μεταξύ των οποίων ήταν ο τερματισμός της λιτότητας και των υφεσιακών μέτρων. Ας μην το πάμε πιο μακριά στην κατάργηση του μνημονίου με ένα νόμο και ένα άρθρο. Ας κρατήσουμε μια επαφή με την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν κοστολογημένο και υπολογισμένο μέχρι τελευταίο σεντ, σύμφωνα με προεκλογικές δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που έβγαιναν και το διαφήμιζαν με περηφάνια κάθε φορά που τους ρωτούσαν με μανία «Πού θα βρείτε τα λεφτά;». Καλά εντάξει, ο Στρατούλης το διαφημίζει ακόμα.
Πρώτη προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ – το μέτρο που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην προηγούμενη κυβέρνηση -, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751, φιλολαϊκά μέτρα στα εργασιακά και το ασφαλιστικό, πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων, επαναπρόσληψη των εργαζομένων του Δημοσίου και διάφορα άλλα που δε χωράνε εδώ.
Ναυαρχίδες της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ έγιναν οι Σκουριές, το Ελληνικό, οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, το άνοιγμα της ΕΡΤ, ο αφοπλισμός των ΜΑΤ, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η συντριβή των ολιγαρχών, η φορολόγηση του πλούτου, ο πόλεμος με τη διαπλοκή των καναλιών, η κατάργηση των ανοιχτών καταστημάτων τις Κυριακές, η κατάργηση των φυλακών Τύπου Γ, ενώ σίγουρα ξεχνάω και αρκετά ακόμα.
Τί έγινε από όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα.
Ο ΕΝΦΙΑ έγινε πατριωτικό καθήκον, τα 751 μετατέθηκαν για το 2016 - εάν μας το επιτρέψει η κατάσταση της οικονομίας -, οι ιδιωτικοποιήσεις επανεξετάζονται, η επένδυση στις Σκουριές το ίδιο, το ΤΑΙΠΕΔ ζει και βασιλεύει, αντί για αφοπλισμό των ΜΑΤ αφαιρέθηκαν από τη Βουλή τα κιγκλιδώματα, Πρόεδρος της Δημοκρατίας έγινε ο Προκόπης Παυλόπουλος, τα καταστήματα εξακολουθούν να λειτουργούν τις Κυριακές, η άδικη φορολόγηση συνεχίζεται, τα εργασιακά και το ασφαλιστικό μπήκαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, ενώ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σουλατσάρουν στα κανάλια των ολιγαρχών και χαριεντίζονται με τους υπαλλήλους τους.
Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους θεωρώ ότι προχώρησε η επαναπρόσληψη των καθαριστριών – δε γινόταν να κάνουν πίσω σε αυτό -, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, για την πραγματοποίηση της οποίας άσκησαν πίεση οι απεργίες πείνας των κρατουμένων και οι δράσεις αλληλεγγύης των αναρχικών.
Δεν αναφέρομαι καν στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Τα 200 εκατομμύρια που διατέθηκαν μοιάζουν με ανέκδοτο.
Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκαν κάμποσα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, όπως η εξεταστική επιτροπή για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ (αφαιρέθηκε η περίοδος Καραμανλή), η διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και η σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους (η Κυβέρνηση έχει ήδη πει ότι αναγνωρίζει το σύνολο του χρέους).
Ας μη μιλήσουμε για τα καραγκιοζιλίκια με το λαϊκό γλέντι της παρέλασης και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας.
Στο επίπεδο των διαπραγματεύσεων, που κλείνουν αισίως κοντά 4 μήνες ζωής κι έχουν στεγνώσει την αγορά από ρευστό, η ανάσα αξιοπρέπειας έγινε δημόσια παραδοχή του κατά 70% καλού μνημονίου, η Τρόικα ξαναβαφτίστηκε και οι κόκκινες γραμμές έγιναν κόκκινη κλωστή δεμένη στο ευρώ – πάση θυσία - τυλιγμένη.
Καμία ρήξη και κανένα δημοψήφισμα δεν υπάρχει στο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα.
Ούτε ραντεβού με την Ιστορία δίνει, ούτε σάρκα από τη σάρκα μας είναι αυτή η κυβέρνηση, όπως είχε πει.
Η περίοδος της δημιουργικής ασάφειας έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Το πράγμα πλέον είναι σαφές.
Πάμε για έντιμο συμβιβασμό και αμοιβαίως επωφελή συμφωνία με αυτούς που βρίζαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ αλλά πληρώναμε πάντα στην ώρα μας. Το Μνημόνιο 3 είναι εδώ.
Το έχουν ήδη υπογράψει με το δεξί χέρι. Μένει να το υπογράψουν και με το αριστερό.
(Ανήθικο δίδαγμα: Από τη μία τους έστησαν παγίδα, από την άλλη βγαίνει ο Τσακαλώτος και λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο για να κυβερνήσει. Από τη μία αναγκαίο κακό ο Καμμένος, από την άλλη η Χρυσή Αυγή γίνεται για πρώτη φορά δεκτή από τον Κοτζιά στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Το χειρότερο με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι μιλούσε για Πρώτη Φορά Αριστερά - έχει σταματήσει εδώ και καιρό να χρησιμοποιεί τη φράση "αριστερή κυβέρνηση". Το χειρότερο είναι ότι θα πάρει στο λαιμό του ολόκληρη την Αριστερά στο όνομα της οποίας ευαγγελιζόταν ότι θα κυβερνήσει.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου