Powered By Blogger

31.1.15

Κρούγκμαν: «θέλετε να παίξουμε ένα στοίχημα;»



Οι πιστωτές έχουν ένα ισχυρό όπλο να χρησιμοποιήσουν απέναντι σε μια απείθαρχη Ελλάδα. Αλλά στα αλήθεια, θέλουν να το κάνουν αυτό;
Νομίζω ότι είναι σημαντικό να είμαστε όσο πιο ξεκάθαροι μπορούμε για τα στοιχήματα και τα πραγματικά συμφέροντα προκειμένου να μην σκοντάψει κανείς και επέλθει μια καταστροφή που γίνεται και πρέπει να αποφευχθεί. Ακολουθούν μερικά σημεία σχετικά με το πού βρισκόμαστε.

1. Δεν συζητάμε για το αν η Ελλάδα θα ξεπληρώσει το χρέος της. Όπως προσπάθησα να εξηγήσω και πριν μερικές ημέρες το ύψος και το νούμερο του ελληνικού χρέους είναι λίγο-πολύ χωρίς σημασία. Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσο από αυτό θα μεταφέρει στους πιστωτές της μέσω των πρωτογενών πλεονασμάτων – και ναι, σε αυτή την χρονική στιγμή αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα οι πιστωτές να προσφέρουν περισσότερους πόρους στην Ελλάδα.

2. Αν η Ελλάδα τηρούσε πλήρως τους όρους του προηγούμενου προγράμματος για τα επόμενα πέντε χρόνια θα είχε πληρώσει περίπου το 20% του ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ). Για αυτό το ποσό μιλάμε. Από τη σκοπιά των πιστωτών είναι ασήμαντο. Από τη σκοπιά της Ελλάδας ωστόσο είναι ζωτικής σημασίας. Η διαφορά μεταξύ ενός πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ και, ας πούμε, του 1,5% του ΑΕΠ για την ελληνική οικονομία και την ευημερία των πολιτών της είναι τεράστιο. Ο μόνος λόγος για τους πιστωτές να τηρήσουν σκληρή στάση θα ήταν για να καταστήσουν την Ελλάδα παράδειγμα και να αποθαρρύνουν άλλους οφειλέτες από το να προσπαθήσουν μια αντίστοιχη διαπραγμάτευση για ανακούφιση.

3. Αν οι πιστωτές κρατήσουν σκληρή γραμμή, ο μοχλός πίεσής τους δεν θα είναι η άρνηση νέων δανείων προς την ελληνική κυβέρνηση. Με την Ελλάδα να τρέχει με ένα πρωτογενές πλεόνασμα όλα τα νέα δάνεια θα πάνε στην αποπληρωμή κεφαλαίων και τόκων των παλαιών δανείων και κάτι λιγότερο από το τίποτα θα φτάσει στους Έλληνες. Υπήρξε μια μέτρια de facto βοήθεια προς την Ελλάδα την περίοδο 2010-2012 αλλά τώρα δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται.

4. Αντιθέτως, η εξουσία των πιστωτών στην Ελλάδα έρχεται μέσω της δυνατότητάς τους να συντρίψουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τη δυνατότητά του να δανείζεται σε ώρες ανάγκης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Αν διακοπεί αυτή τη στήριξη, η Ελλάδα θα υποστεί τραπεζική κατάρρευση. Ναι λοιπόν, οι πιστωτές έχουν ένα ισχυρό όπλο να χρησιμοποιήσουν απέναντι σε μια απείθαρχη Ελλάδα. Αλλά στα αλήθεια, θέλουν να το κάνουν αυτό; Σε μια ένωση που υποτίθεται ότι διαπνέεται από τα δημοκρατικά ιδεώδη; Στην πραγματικότητα θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν η ΕΚΤ, που σίγουρα αντιλαμβάνεται τους κινδύνους, είναι πρόθυμη να προχωρήσει σε κάτι τέτοιο. Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, θα περίμενα τον Ντράγκι να κάνει κάποια δήλωση προκειμένου να καθησυχάσει τις αγορές ότι η διακοπή χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

5. Αν αφήσουμε έξω τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, οι επιπτώσεις ενός σκληρού παιχνιδιού με την Ελλάδα για τις τράπεζες θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αποδειχτούν τεράστιες. Μέχρι τώρα το ευρώ έχει αποδειχτεί πολύ ανθεκτικό, σε μεγάλο βαθμό, όπως τόνισε και ο Barry Eichengreen, εξαιτίας του ότι αν μια χώρα απλά υπαινισσόταν ότι θα φύγει από το ευρώ θα αντιμετώπιζε την μητέρα όλων των bank-run. Αλλά, όπως φοβόμουν πριν από λίγο καιρό, αυτό το επιχείρημα καθίσταται άνευ σημασίας αν το τραπεζικό σύστημα έχει ήδη καταρρεύσει. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ (GREXIT), η οποία έχει πολλές φορές μέχρι σήμερα προβλεφθεί χωρίς να έχει γίνει, μπορεί να γίνει πραγματικότητα αν οι Ευρωπαίοι πιστωτές προσπαθήσουν να ασκήσουν πίεση αφαιρώντας το δίχτυ ασφαλείας των ελληνικών τραπεζών.

6. Και αν η Ελλάδα αφήσει πραγματικά το ευρώ, αν αποδειχτεί δηλαδή ότι το ενιαίο νόμισμα δεν είναι μη αναστρέψιμο, πιστεύετε πραγματικά ότι αυτό δεν θα γίνει μεταδοτικό; Θέλετε να παίξουμε ένα στοίχημα;

7. Ειδικότερα σκεφτείτε τι θα συμβεί αν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ και στη συνέχεια καταφέρει να βρει το βηματισμό της, μετά από πιθανότατα 1-2 χαοτικά χρόνια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μπορούσε να το αποτρέψει αυτό αν σκόπιμα υπονόμευε την ελληνική μετα-ευρώ οικονομία. Αλλά αυτό θα ήταν άλλη μια προδοσία των ευρωπαϊκών αρχών.

8. Επί του παρόντος η Γερμανία μιλάει σαν αν πρόκειται να ακολουθήσει τη στρατηγική του Michael Corleone. Αλλά στα αλήθεια πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε -ή και θα μπορούσε- να υποχωρήσει με την ουρά του κάτω από τα σκέλια αμέσως μόλις κέρδισε μια δραματική εκλογική νίκη; Ξανά, θέλετε να παίξουμε ένα στοίχημα;

Ο Daniel Davies μας λέει ότι «οι ευρωπαίοι ηγέτες που χαράζουν την πολιτική δεν είναι ηλίθιοι», λένε πάντως ηλίθια πράγματα, μιλώντας ακόμα για επέκταση της λιτότητας και αντιμετωπίζοντας ακόμα το χρέος ως ένα καθαρά ηθικό ζήτημα. Μπορούν να γίνουν ρεαλιστές και να αποδεχτούν ότι δεν γίνεται να βγάλεις αίμα από μια πέτρα, ούτε ακόμα και με 4,5% ανάπτυξης, προκειμένου να αποτρέψουν την γενική καταστροφή;

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στους NYT και μεταφράστηκε απο το thepressproject.gr

Τα 22 μέτρα-«φωτιά» για την πάταξη της Διαφθοράς




Σαρωτικές αλλαγές για την πάταξη της διαφθοράς και του οικονομικού εγκλήματος σχεδιάζει η Κυβέρνηση μέρος των οποίων θα αναγνωσθεί στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή. Στόχος να μπει τέλος στην ασυδοσία των ενδο-ομιλικών συναλλαγών των μεγάλων πολυεθνικών και να καταπολεμηθεί το «τέρας» της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής. Παράλληλα θα ελεγχθούν σε βάθος τα δισ ευρώ που φυγαδεύτηκαν την περίοδο της κρίσης- και όχι μόνο- σε ασφαλή τραπεζικά «καταφύγια» του εξωτερικού και σε υπεράκτιες εταιρείες (off shore)…
Έτσι λοιπόν το πλαίσιο των μέτρων που αποκαλύπτει το ereportaz και αποτελεί το συμβόλαιο του ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη κατά του Οικονομικού Εγκλήματος, περιλαμβάνει:

1)Την σύσταση εξεταστικών επιτροπών στη Βουλή για τη διερεύνηση σκανδάλων και την παραπομπή τυχόν εμπλεκόμενων στη Δικαιοσύνη,

2)Την κατάργηση του φορολογικού απορρήτου όλων προς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Εφορίας,

3)την δημιουργία μόνιμου ηλεκτρονικού μητρώου φορολογικών ελεγκτών,

4)τη συνεχή παρακολούθηση και τεκμηρίωση των υποθέσεων που επιλέγονται για έλεγχο,

5)»Πόθεν έσχες» σε όσους εμπλέκονται στον καταλογισμό και την είσπραξη της φορολογητέας ύλης,

6)Διοικητική ανεξαρτησία για τους οικονομικούς επιθεωρητές,

7)Καθιέρωση του περιουσιολογίου για όλους τους φορολογούμενους,

8) Η φορολογική δήλωση θα αντικαθιστά οποιαδήποτε υπάρχουσα δήλωση «πόθεν έσχες» για οποιονδήποτε. Κάθε αλλαγή της περιουσιακής κατάστασης θα αποδεικνύεται είτε από νόμιμο παραστατικό είτε θα πρέπει να δικαιολογείται από τα δηλωθέντα στην εφορία ετήσια εισοδήματα,

9)Κατάσχονται τα ποσά που δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές δηλώσεις και την προσαύξηση της περιουσίας για όσους λαμβάνουν εισόδημα η μισθό από το Δημόσιο,

10)Δεσμεύονται από το Δημόσιο- για όσους φορολογούνται στην χώρα μας -καταθέσεις, επενδυτικό προϊόν, συμμετοχή σε εταιρεία κλπ για τα οποία δεν έχουν ενημερωθεί οι φορολογικές αρχές και εφόσον προκύπτει οτι προέρχονται από αδήλωτα εισοδήματα,

11)Οι διατάξεις του πειθαρχικού και ποινικού δικαίου που ισχύουν για τους εφοριακούς θα ισχύουν για βουλευτές ,μέλη της Κυβέρνησης, διοικητές Οργανισμών, περιφερειάρχες κλπ,

12)θεσπίζεται ειδική υπηρεσία ελέγχου για το «πόθεν έσχες» και επιβάλλεται σε όσους μετέφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό (Διευθυντές, συμβούλους και μέλη Δ.Σ Α.Ε και ΕΠΕ,σε εργολάβους δημοσίων έργων, κατασκευαστές ,δημοσιογράφους, μεγαλοστελέχη τραπεζικών Ιδρυμάτων και χρηματιστηριακών εταιρειών, υψηλόβαθμα στελέχη του Δημοσίου,.ιδιοκτήτες ΜΜΕ και σε υποκρυπτόμενα πρόσωπα σε υπεράκτιες εταιρείες),

13) Δημιουργείται Δικαστική Αστυνομία για την προανακριτική διαδικασία,

14)Καταργείται ο νόμος περί ευθύνης υπουργών στο πλαίσιο της επόμενης Αναθεώρησης του Συντάγματος,

15) έλεγχος από την Τράπεζα της Ελλάδος η τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για την προέλευση της χρηματοδότησης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης,

16)Επανεξετάζονται όλες οι τηλεοπτικές συχνότητες από μηδενική βάση και αναθεωρείται το καθεστώς αδειοδότησης,

17) Τηλεοπτικοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί ,εφημερίδες και περιοδικά έχουν υποχρέωση ειδικής δήλωσης για την ιδιοκτησιακή τους κατάσταση από νομικά η φυσικά πρόσωπα,

18)Υποχρεωτική ανακεφαλαιοποίηση των επί πολλά χρόνια ζημιογόνων επιχειρήσεων,

19)Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης καθίσταται γενικός επόπτης και συντονιστής όλων των ελεγκτικών σωμάτων και των υπηρεσιών ελέγχου,

20)Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή της Βουλής θα εξετάζει και θα αξιολογεί δημόσιες συμβάσεις μεγάλης εθνικής και κοινωνικής σημασίας η μεγάλης οικονομικής αξίας,

21)Το κοινοβούλιο θα έχει πρωτεύοντα ελεγκτικό ρόλο στις προμήθειες αμυντικού υλικού,

22)Οι τράπεζες , η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, οι θεματοφύλακες επενδυτικών προϊόντων κλπ υποχρεώνονται να ενημερώνουν καθημερινά σε ηλεκτρονική μορφή τις φορολογικές υπηρεσίες για υπόλοιπα των τραπεζικών καταθέσεων και για λοιπά αρχεία που έχουν στη διάθεσή τους .

Του Πέτρου Κουσουλού – ereportaz.gr
http://www.logiosermis.net/2015/01/22_30.html#.VM0CBWAcRgU

Υποδειγματική κίνηση Βαρουφάκη, μπλοκάρει την μεθόδευση ξεπλύματος του απεχθούς χρέους!




H κίνηση του Βαρουφάκη να απεμπολήσει την «σωτήρια» δόση των 7 δις, είναι ότι πιο αποτελεσματικό έχει κάνει αξιωματούχος της οικονομίας τα χρόνια του μνημονίου.
Τι σημαίνει με απλά λόγια;

Το μνημόνιο ήταν η άθλια μεθόδευση μετατροπής ενος απεχθούς και επονείδιστου χρέους σε «νόμιμο», μετακυλίοντας το μεταξύ άλλων και στους λαούς της Ευρώπης.

Όπως έχουμε αποκαλύψει, τα ηνία του ΥΠΟΙΚ απο το 2009 και έπειτα, κρατούσαν οι στενοί συνεργάτες του Σημίτη που γνώριζαν πολύ καλά τον «μαύρο» δανεισμό και το σκάνδαλο των Swaps. Πλήρωναν λοιπόν κανονικότατα τις δόσεις των Swaps στο ημίφως, με δάνεια απο τις αγορές.

Με την μεθόδευση του μνημονίου, τα δεκάδες δις οφειλών που είχαν στα χερια τους τραπεζικά ιδρύματα, αποπληρώθηκαν με το δάνειο – μαμούθ Βρετανικού δικαίου, που μεταξύ άλλων, επιβαρύνει και τους λαούς της Ευρώπης. Το προγενέστερο χρεος όμως, θα μπορούσε κάλλιστα να διαγραφεί ή να καταστεί διαχειρίσιμο ακομα και με μονομερείς ενέργειες της Ελλάδας, απέναντι σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οχι σε λαούς. Ακριβώς με τον ίδιο τροπο που έγινε το PSI, στην πλάτη των τίμιων ομολογιούχων και των ΝΠΔΔ.

Εν κατακλείδι, ο Βαρουφάκης τι λέει; «Εγώ δεν θα δεχθώ να ξεπλύνω το χρέος που προέκυψε με την παράνομη ανταλλαγή ομολόγων απο την ΕΚΤ, που εξαιρέθηκαν απο το PSI»! Γνωρίζοντας οτι αυτά τα ομόλογα θα ακυρωθούν σε ενδεχόμενη νομική αντιπαράθεση, ενώ το νέο δάνειο συνιστά παραδοχή της νομιμότητας αυτής της εγκληματικής ενέργειας. Της προνομιακής μεταχείρισης ομολογιούχων δηλαδή.

Μπράβο Γιάνη!

noznewz.com
http://www.logiosermis.net/2015/01/blog-post_332.html

Αν οι Κοτζιάς και Βαρουφάκης καταλαβαίνουν τι κάνουν, τότε θα το κάνουν καλά!…


Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Ξέρεις, αναγνώστη μου, τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει την σημερινή εποχή στην Ευρώπη της μεταμόρφωσης, της μετάβασης και του δομικού μετασχηματισμού, ή στενότερα την ΕΕ που βρίσκεται σε φάση «transition and transformation»;
Οι πολιτικές ταυτότητας, οι οποίες αποτελούν μετα-εθνικές πολιτικές και μετα-ευρωπαϊκές πολιτικές καθ’ οδόν προς την δόμηση ευρωπαϊκής πολιτικής.
Οι πολιτικές ταυτότητας έχουν κρίσιμα πεδία εφαρμογής και ανάπτυξης, για κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ, την εθνική οικονομία και την εξωτερική πολιτική.
Δεν υπάρχει πλέον σύγχρονη οικονομία και οικονομική ανάλυση ή εξωτερική πολιτική και διεθνείς σχέσεις χωρίς αυτά να οργανώνονται ως πολιτικές ταυτότητας, δηλαδή δια του πολιτικού ανθρωπομορφισμού των γνωστικών μοντέλων που καθορίζουν την αντιληπτική δομή, στάση και συμπεριφορά στην οικονομία ή στην εξωτερική πολιτική και στις διεθνείς σχέσεις κάθε χώρας της ΕΕ, αντιστοίχως.
Οι πολιτικές ταυτότητας – με τις οποίες ασχοληθήκαμε ιδιαιτέρως και εντατικώς φιλελεύθεροι αριστεροί από την αυγή της τρίτης χιλιετηρίδας – είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης σύγχρονων κλάδων και μεθοδολογιών της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας στην οικονομική επιστήμη και στην μελέτη των διεθνών και υπερεθνικών πολιτικών. Στο βάθος αυτής της σαφώς μεταμοντέρνας προσέγγισης της οικονομίας, της εξωτερικής πολιτικής, της διπλωματίας και των διεθνών ή υπερεθνικών σχέσεων, βρίσκεται η διαπίστωση πως: Δεν είναι η κατάσταση καθαυτή στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι που καθορίζει τι αισθάνονται, όπως και τις πιθανές αντιδράσεις τους, αλλά μάλλον ο τρόπος με τον οποίο αυτοί ερμηνεύουν την συγκεκριμένη κατάσταση, ή αλλιώς, προσδίδουν νόημα σε αυτή την κατάσταση.
Η διαδικασία αυτή, γνωστικής αποκρυστάλλωσης μιας κατάστασης για προσδιορισμό της δράσης, πραγματοποιείται στο πλαίσιο της αλληλόδρασης αναφερομένων ταυτοτήτων, οι οποίες σχηματίζονται ως προβολές του Εαυτού σε ένα συγκυριακό περιβάλλον που θεωρείται υπερβατικά ως παιδαγωγός.
Εντός αυτού του περιβάλλοντος δομείς την ιδιαίτερη (αναφερόμενη) ταυτότητά σου, δια πολιτικού (ηγεμονικού) χαρακτήρα «vibrations», που αντιστοιχούν εννοιολογικά σε αυτό που αποκαλούμε τα τελευταία χρόνια «αύρα».
Όσοι αριστεροί ξεφύγαμε από την ρομαντική εποχή του μαρξισμού και τις κανονιστικές, ιδεοληπτικές στρατηγικές δόμησης ταυτότητας, εντάσσουμε πλέον την παραγωγή ταυτοτήτων καθαρά στο πεδίο της ηγεμονίας και άρα προσεγγίζουμε τόσο την οικονομία όσο και την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς πολιτικές στο πλαίσιο της θεώρησης «power in politics». Δηλαδή – θα το εκφράσω όσο μπορώ πιο απλά και σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής – κατασκευάζουμε μια αναφερομένη ταυτότητα στο πλαίσιο μιας ηγεμονικής δομής, ή για να προσαρμοστούμε σε αυτήν με συντηρητικούς όρους, ή για να την αλλάξουμε με προοδευτικούς όρους, που αναφέρονται φυσικά στην κοινωνική της μεταμόρφωση υπέρ της ισότητας και ειδικότερα της ριζοσπαστικοποίησης των δημοκρατικών θεσμών.
Το δεύτερο επιχειρούν να πράξουν οι σημερινοί υπουργοί, καθηγητές Νίκος Κοτζιάς και Γιάννης Βαρουφάκης. Το ζήτημα είναι αν πράγματι καταλαβαίνουν τι ακριβώς κάνουν! Αν καταλαβαίνουν πως αυτή τη στιγμή αναπτύσσουν πολιτικές ταυτότητας, έτσι ώστε να διαπραγματευτούν πολιτικά και αποτελεσματικά στην ΕΕ και διεθνώς, θα πετύχουν εκεί όπου απέτυχαν οι προηγούμενοι σε αυτά τα κυβερνητικά πόστα.
Έρχομαι, επιγραμματικά, να επισημάνω την ανάγκη η διαπραγματευτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ – σε αντίθεση με τους τεχνοκρατίζοντες προηγούμενους – να επικεντρωθεί στις πολιτικές ταυτότητας, τόσο στην άρθρωση της οικονομικής μας πολιτικής, όσο και στην εξωτερική μας πολιτική και στις διεθνείς μας σχέσεις και μάλιστα με εναρμονισμό των δύο – που στη πραγματικότητα πρόκειται για τρία, διακριτά σε επίπεδο επιστημολογίας πράγματα.
Στην πραγματικότητα και εδώ όπου βρισκόμαστε δεν έχεις, αγαπητέ αναγνώστη, καμία άλλη επιλογή, για να διαπραγματευτείς πολιτικά ως Ελλάδα, από το να μετατρέψεις την οικονομική σου και εξωτερική πολιτική, εναρμονισμένα, σε ενιαία πολιτική ταυτότητας. Αν το πράξεις στο πλαίσιο ενός σαφούς προγράμματος κοινωνικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης, που θα αναφέρεται σε ένα παιδαγωγικό περιβάλλον (: ΕΕ) όπου το υφιστάμενο «learning-by-numbers» θα αντικατασταθεί από ένα κοινωνικό  «Constructivist Learning», θα πετύχεις να μεταβληθείς σε παράγοντα προοδευτικής αλλαγής.  Αν όχι… λογάριαζε τον Εαυτό σου σαν «παρένθεση»!
kafeneio-gr

Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα τους. του Πάνου Μουχτερού



Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα τους
Λοιπόν, πάμε πάλι συνοπτικά (πολύ μου αρέσει αυτή η σύνοψη τελευταία):

1. Είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι να έχουν δρομολογηθεί τόσες πολιτικές εξελίξεις μαζεμένες με την εκλογή νέας κυβέρνησης, ΠΡΙΝ ακόμα γίνουν οι προγραμματικές της δηλώσεις.

2. Διαβάζω από εδώ κι από κει διάφορα πικρόχολα σχόλια για τις ανακοινώσεις των υπουργών αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα λέγανε όλοι αυτοί οι επικριτές αν οι υπουργοί δεν έλεγαν ακριβώς όσα δεσμεύτηκαν να πράξουν και ξεκινούσαν τις κωλοτούμπες και τα στρογγυλέματα.

3. Μερικοί επίσης βλέπουν ότι όλο αυτό το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι "περίεργο", "αναχρονιστικό" και τα τοιαύτα, υποτιμώντας σαφώς το ότι για αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ το πρόγραμμα ψήφισε ο ελληνικός λαός αυτήν την κυβέρνηση.

4. Οι περισσότερες των πρώτων κινήσεων έχουν μέσα τους βαθειά συμβολικό χαρακτήρα αλλά και με πρακτικά αποτελέσματα. Τα κάγκελα από τη Βουλή έφυγαν, οι φρουροί των υπουργών μετακινούνται στην αστυνομία, τα πανάκριβα υπουργικά αυτοκίνητα βγαίνουν στο σφυρί για εξοικονόμηση εσόδων και γελοιότητας, οι πολλοί υπουργικοί σύμβουλοι πάνε σπίτι τους.

5. Ως προς τη διαπραγμάτευση, όποιος περίμενε ότι όλο αυτό το ζήτημα που απασχολεί την παγκόσμια οικονομία θα έληγε μέσα σε μία ημέρα ή εβδομάδα είναι τουλάχιστον αφελής. Και σύγκρουση θα υπάρξει και αμοιβαίοι συμβιβασμοί και υπερβολές εκατέρωθεν. Πάντως όλο αυτό το διπλωματικό παιχνίδι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από το μονοδιάστατο "ναι σε όλα" στο οποίο είχαμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια.

6. Η χώρα απευθύνεται και σε τρίτες δυνάμεις με σκοπό να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση. Αν θα την ωφελήσει ή όχι, μένει να το δούμε στην πράξη.

7. Η επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των καθηγητών ΕΠΑΛ δεν μπορεί επουδενί να χαρακτηριστεί ως "κρατισμός", διότι ομιλούμε για εντελώς άδικες και παράνομες απολύσεις που οδήγησαν στην πείνα και την εξαθλίωση μερικές χιλιάδες οικογένειες μέσα σε ένα βράδυ.

8. Είναι λογικό να υπάρχουν "μουδιάσματα" σε κάμποσους πολίτες με αφορμή "επιθετικές" δηλώσεις της κυβέρνησης προς τους εταίρους και τους λοιπούς θεσμούς. Όταν έχεις συνηθίσει να σκύβεις τόσα χρόνια και να μη διεκδικείς ούτε τα ελάχιστα, τώρα όλο αυτό φαίνεται "αλλόκοτο".

9. Η τρόικα, αυτή η μισητή τριάδα εντεταλμένων ελεγκτών του ελληνικού λαού δεν ήρθε κι όπως όλα δείχνουν δεν θα ξανάρθει. Στον αγύριστο.

10. Μετά από πολλά χρόνια, ασχέτως αν διαφωνεί κανείς ή όχι, νιώθω ότι η χώρα μου αποκτά πάλι φωνή, ορθώνει ανάστημα, συζητά φωναχτά και με θάρρος για την υπόστασή της. Μια αποικία χρέους γίνεται πάλι κράτος που επιβεβαιώνει το αυτονόητο, ότι δηλαδή έχει δική του κυριαρχία και βούληση.

11. Κάποιοι ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν την ήττα τους και την καταδίκη τους από τον ελληνικό λαό. Ειδικά μερικά έβδομα κόμματα που έχουν το θράσος να εξακολουθούν να υπερασπίζονται τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη δεινή θέση. Θα το χαρακτήριζα όλο αυτό ως "μνημονιακό αντίλαλο", έτσι καθώς σκάνε όλοι αυτοί στο πάτωμα της ιστορίας.

12. Επειδή διάφοροι επίσης έχουν την τάση να λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μέσα του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να κάτσουν στον καναπέ τους, να πάρουν μια βαθιά ανάσα, να κλείσουν τα μάτια και να φανταστούν το ΠΑΣΟΚ να κάνει και να λέει τα μισά έστω από όλα αυτά τα ριζοσπαστικά που βλέπουμε να εκτυλίσσονται μπροστά μας. "Δεν διαπραγματευόμαστε ξανά με την τρόικα, μια σαθρά δομημένη επιτροπή", εντελώς αναμενόμενη πασοκική δήλωση, σίγουρα.

13. Το μεγάλο πάρτι δεν έχει ξεκινήσει ακόμα. Όταν θα αναλάβει η Ζωή και τυπικά την προεδρεία της Βουλής και φέρει στο φως όλες τις σκανδαλώδεις δικογραφίες και σχηματιστεί η πρώτη εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο τότε θα αρχίσει η δημοκρατία να λειτουργεί με τέτοιους ρυθμούς που μερικοί θα ψάχνουν τρόπο να διαφύγουν από τη χώρα.

14. Στις 17 Φεβρουαρίου διοργανώνεται παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Πρώτη φορά θα δούμε το λαό στο δρόμο ΥΠΕΡ μιας κυβέρνησης.

15. Η τούρτα της κάθαρσης σιγά-σιγά φτιάχνεται. Το κερασάκι θα είναι η αναθεώρηση του καθεστώτος των παράνομων αδειών που έλαβαν τα διεφθαρμένα ΜΜΕ και που εξακολουθούν και ποτίζουν τις ψυχές μας με φόβο και παραπληροφόρηση.

Τα υπόλοιπα, από βδομάδα. Μη μασάτε.

Πάνος Μουχτερός
http://www.ramnousia.com/2015/01/kapoioi-akomi-den-mporoun-na-xonepsoun-tin-itta-tous.html

Η Ελπίδα ήρθε - by To Skouliki Tom



Η Ελπίδα ήρθε
Για κάθε τρολ που σέβεται τον εαυτό του, η εβδομάδα που διανύουμε είναι ομολογουμένως υπερβολικά βαρετή. Δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα άξιο τρολαρίσματος να σχολιάσεις.

Αλέξη, δε μας τα λες καθόλου καλά. Κι εμείς τί θα κάνουμε; Κλέφτες θα γίνουμε;

Η αλήθεια ότι με κάθε νέα εξαγγελία της κυβέρνησης τρίβουμε τα μάτια μας. Ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει. Είχαμε συνηθίσει, βλέπεις, να αντιμετωπιζόμαστε ως αριθμοί και δε μας πολυκάθεται καλά τόση κοινωνική ευαισθησία. Μένει φυσικά να δούμε αν όλα αυτά θα γίνουν πράξη ή θα μείνουμε στα λόγια γιατί από αέρα κοπανιστό έχουμε χορτάσει και με το παραπάνω.

Εμείς πάντως το καθήκον μας το κάναμε. Τολμήσαμε. Φέραμε ένα αριστερό κόμμα στην εξουσία. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Για πρώτη φορά στην Ευρώπη. Εσείς δηλαδή, γιατί εγώ ψήφισα ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Όσο χάπατα κι αν είναι οι Έλληνες κατάλαβαν επιτέλους ότι οι παλιοί κυβερνώντες είχαν από καιρό χάσει το πάνω χέρι στη λήψη αποφάσεων. Είχαν συντριβεί οριστικά από τις αγορές και τους τραπεζίτες. Κι αυτό δεν είναι καμιά ψεκασμένη συνωμοσία του Πάνου Καμμένου. Δε χρειάζεται καμιά σκευωρία μασονικών κέντρων εξουσίας για να συμβεί αυτό. Όπου μυρίσει αίμα ο γύπας θα ορμήσει. Έτσι είναι από τη φύση του. Κι οι δικοί μας του το πρόσφεραν απλόχερα.

Η δυστυχία όσων πέρασαν από τις πρωθυπουργικές και υπουργικές καρέκλες τα τελευταία χρόνια είναι ότι σε μερικά χρόνια από σήμερα δε θα τους θυμάται κανείς. Οι περισσότεροι έχουν ήδη ξεχαστεί. Η μαύρη τρύπα της Ιστορίας είναι αδίστακτη. Σε ρουφάει πολύ πριν περάσεις στην πολιτική αφάνεια, Αντώνη Σαμαρά.

Μιλώντας για τοκοχρεολύσια, πρωτογενή πλεονάσματα και spread ξεχάσαμε τον Άνθρωπο. Το ίδιο συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όπου κι αν πάτε θα δείτε ότι οι Ευρωπαίοι αισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά με τις ζωές τους. Ότι κάποιοι τους έχουν βάλει σε δεύτερη μοίρα για χάρη των αριθμών που πρέπει πάντα να βγαίνουν και πρέπει πάντα να είναι ισοσκελισμένοι, αλλιώς την πατήσαμε και πάμε χαμένοι. Αλλά οι αριθμοί δε βγαίνουν ποτέ και ποτέ δεν είναι ισοσκελισμένοι. Και δώστου εξαθλίωση και δώστου δυστυχία.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την εκλογή του έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να περάσει στην Ιστορία. Κι όχι μόνο την ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή. Ολόκληρη η ελεύθερη Ευρώπη έχει στραμμένη την προσοχή της, αν όχι την ελπίδα της, πάνω του.

Απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά που έλεγε ότι "όποιος δεν προσαρμόζεται στο περιβάλλον πεθαίνει", ο Αλέξης Τσίπρας αντέταξε την Αλλάγη και την Ελπίδα. Δε θα προσαρμοστούμε εμείς στο περιβάλλον, το περιβάλλον θα προσαρμοστεί σε εμάς.

Αλλά δε θα αλλάξει ο Αλέξης Τσίπρας την Ελλάδα - πόσο μάλλον την Ευρώπη. Πρέπει η Ελλάδα και η Ευρώπη να θέλουν να αλλάξουν. Και δεν αρκεί να θέλουν. Πρέπει και να το κάνουν. Κι ας είναι ο Αλέξης Τσίπρας αυτός που θα πάρει όλη τη δόξα. Χαλάλι του.

Αν μη τί άλλο, η νέα κυβέρνηση αυτές τις πρώτες μέρες δημιουργεί χαμόγελα. Όχι σε όλους αλλά στους περισσότερους. Οι γραβάτες και τα σοβαροφανή ντυσίματα έφυγαν από το προσκήνιο και τη θέση τους πήραν τα ξεκούμπτωτα πουκάμισα και τα χαρούμενα χρώματα.

Επικοινωνιακά τρικ; Μπορεί. Διαφορετική νοοτροπία; Μακάρι.

Ακούω πολλούς να λένε "ας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το 10% από αυτά που λέει και θα είμαστε ευχαριστημένοι". Εγώ δε λέω καν αυτό. Εγώ λέω "ας δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι προσπαθεί να κάνει αυτά που λέει κι ας αποτύχει".

Τουλάχιστον όμως να προσπαθήσει. Να νιώσουμε κι εμείς ότι κάποιος πάλεψε για την αξιοπρέπειά μας. Ότι δε χάσαμε με τα χέρια σηκωμένα.
Μας αξίζει μια μάχη ακόμα κι αν ο πόλεμος έχει κριθεί προ πολλού.
Η Ελπίδα ήρθε. Μένει τώρα να τη διαχειριστούμε σωστά.
Αλλιώς θα αποδειχτεί η μεγαλύτερη κατάρα μας.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: "Όταν η Πανδώρα άνοιξε το κουτί και βγήκαν από μέσα όλα τα κακά, έμεινε μέσα μόνο η Ελπίδα. Από τότε οι άνθρωποι θεωρούν το κουτί και το περιεχόμενό του πολύτιμα. Κανείς όμως δε σεβάστηκε την επιθυμία του Δία να μην πετάξει έξω από το κουτί η Ελπίδα. Η Ελπίδα είναι το έσχατο κακό γιατί παρατείνει το βάσανο." Ή κάπως έτσι το έγραψε ο Νίτσε.)


ΠΗΓΗ:
thethreemooges.blogspot.gr

Οι Γερμανοί θα είναι σκληροί, αλλά έτσι ήταν και στον Β Παγκόσμιο



Οι Γερμανοί θα είναι σκληροί, αλλά έτσι ήταν και στον Β Παγκόσμιο
Του Κώστα Βαξεβάνη

Η διαπραγμάτευση ξεκίνησε την ώρα που ανακοινώθηκαν τα πρώτα ασφαλή εκλογικά αποτελέσματα. Είναι προφανές πως διαπραγμάτευση δεν είναι η συνεύρεση γύρω από ένα τραπέζι όπου συζητούν επιτελεία, αλλά το σύνολο των κινήσεων που γίνονται σε όλα τα πεδία και κυρίως το επικοινωνιακό.

Η Μέρκελ δήλωσε την πρόθεσή της, με την καθυστέρηση αποστολής συγχαρητήριου τηλεγραφήματος στον Αλέξη Τσίπρα. Ακόμη και αν η Αποικία έχει επαναστατήσει για τον βασιλιά παραμένει αποικία. Δεν ήταν μόνο θέμα δυσαρέσκειας αλλά και συμβολισμών.

Τα φιλοκυβερνητικά γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης, ξαναζεσταίνουν το επιχείρημα της αγανάκτησης της καγκελαρίου επειδή οι Γερμανοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι καλούνται να πληρώσουν την άτακτη Αθήνα. Η Γερμανοί είναι αλήθεια πως περνάνε άσχημα αλλά όχι εξαιτίας της Ελλάδας. Η Μέρκελ έχει πριονίσει τις κοινωνικές δαπάνες, έχει προωθήσει την υποαπασχόληση και δεν συζητά για αυξήσεις μισθών. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να πει πως φταίει η Ελλάδα.

Η νίκη του Σύριζα στην Αθήνα απειλεί ολόκληρο το οικοδόμημα της Μέρκελ. Ο οικονομικός προτεσταντισμός της λιτότητας καταρρέει μαζί με τη Μέρκελ, αν ο Σύριζα επιμείνει σε βαθμό που να απειληθεί η δική της Ευρωπαϊκή προοπτική της λιτότητας. Για δύο λόγους κυρίως:

1.Η επιτυχία κουρέματος και η εξασφάλιση άλλων μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης, δημιουργεί ένα προηγούμενο κυρίως για τον τσαλαπατημένο Νότο και απειλεί τον αρχιτέκτονα της λιτότητας.

2. Όπως σωστά αναφέρουν ήδη αγγλοσάξωνες οικονομολόγοι, αποτυχία να εξασφαλιστούν όσα θα ζητήσει η Ελλάδα θα οδηγήσει σε μια συγκρουσιακή κατάσταση από την οποία θα χάσουν όλοι. Ακόμη και αν η Ελλάδα φύγει από την Ευρώπη, τι θα γίνει αν πετύχει, αναρωτιούνται.

Με αυτά τα δεδομένα, η Μέρκελ δεν μπορεί να υποχωρήσει. Έτσι παίζει το χαρτί των εκβιασμών και απειλών προκειμένου για μία ακόμη φορά να φοβηθεί η Ελλάδα και όσοι σκέφτονται όπως η Ελλάδα. Γερμανοί αξιωματούχοι διαρρέουν ανησυχία την οποία αναλαμβάνουν να πολλαπλασιάσουν τα συστημικά ΜΜΕ όπως έκαναν στο παρελθόν. Υπάρχουν όμως μερικές διαφορές

1.Ως σήμερα βασικός φορέας αυτού του φόβου ήταν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Σαμαρά. Τώρα πλέον δεν υπάρχει αυτή η συμμαχία τρόμου. Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες αλλά και τους εταίρους

2.Μέσα στην Ευρώπη δημιουργούνται νέες συμμαχίες οι οποίες δεν αναπαράγουν τα επιχειρήματα της κακομαθημένης Ελλάδας, αλλά προβληματίζονται για τα αποτελέσματα της λιτότητας. Οι Βρετανοί αξιωματούχοι τα τελευταία 24ωρα μετά τη νίκη του Σύριζα παίρνουν σαφή θέση κατά της λιτότητας με κύριο τον επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας

3. Η τραπεζική ενοποίηση δημιουργεί νέα δεδομένα. Ο ίδιος ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι προωθεί το σενάριο της ποσοτικής χαλάρωσης και του χαλαρώματος της λιτότητας.

4. Παράγοντες έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, δεν παρουσιάζουν καμιά εχθρική συμπεριφορά απέναντι στο Σύριζα.
Η Μέρκελ παίζει τα τελευταία της χαρτιά. Όμηρος ενός γερμανικού συνδρόμου που επιχειρεί να κυριαρχήσει σε μια ενιαία Ευρώπη, για λόγους που είναι πολιτικοί, οικονομικοί αλλά και ψυχολογικοί η Μέρκελ αντιλαμβάνεται τον Τσίπρα ως εχθρό. Οι ψυχολογικοί λόγοι παρουσιάζουν ενδεχομένως μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο Τσίπρας ήδη έχει αφαιρέσει το δικαίωμα από τη Μέρκελ να συμπεριφέρεται ως καγκελάριος της Ευρώπης και την αντιμετωπίζει ως έναν από τους ευρωπαίους ηγέτες.

Η ισχύς της Μέρκελ δεν εκπορεύεται από την ισχύ της Γερμανίας τόσο, όσο από την αυθαίρετη πρακτική της να εμφανίζεται και να διαπραγματεύεται ως ο άρχων της Ευρώπης. Η δημόσια αμφισβήτηση αυτής της πρακτικής, την κάνει ανίσχυρη. Μοιάζει με τον λοχία του χωριού τον οποίο όλοι αποκαλούν στρατηγό νομίζοντας πως είναι, έως τη στιγμή που κάποιος θα τολμήσει να τους θυμίσει πως είναι λοχίας.

Πιστεύω πως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα θα δημιουργήσει μια νέα κατάσταση και στην Ευρώπη. Δεν απαιτούνται πολιτικά και οικονομικά επιχειρήματα γι’ αυτό. Απλώς έχει δημιουργηθεί μια άδικη οριακή κατάσταση η οποία εκ των πραγμάτων θα δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως θα ζήσουμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Η Ελλάδα θα περικυκλωθεί από σενάρια τρόμου. Αυτή τη φορά όμως η ελληνική κυβέρνηση είναι από την από δω πλευρά και όχι με την από εκεί. Οι Γερμανοί θα είναι σκληροί. Αλλά έτσι ήταν και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

koutipandoras

Το στραπάτσο των ευρω-αποικιοκρατών… Τα ΟΧΙ των λαών είναι αυτά που γεμίζουν τρόμο τους δυνάστες και τους νέους αποικιοκράτες!



"ΡΕΣΑΛΤΟ"
Και μόνο το γεγονός ότι αυτή η κυβέρνηση στραπατσάρισε την στραταρχική αυθάδεια των αξιωματούχων της ευρω-χούντας είναι ιστορικός σταθμός και μέγιστη εθνική κατάκτηση…
Ο Σουλτς και ο Ντάισελμπλουμ ήρθαν στην Ελλάδα με την αλαζονεία του αποικιοκράτη και με την πεποίθηση ότι και η νέα κυβέρνηση, παρά τη συντριβή των δωσίλογων ανδρεικέλων, θα συνεχίσει στα ίδια βήματα του ραγιαδισμού…
Τα έχασαν οι αλαζόνες από την υποδοχή. Πίστευαν ότι θα...
εποπτεύσουν στο προτεκτοράτο τους και ότι θα δηλώσουν υποταγή και οι νέοι κυβερνητικοί διαχειριστές, αλλά αυτοί …στασίασαν: Τους πέταξαν στα μούτρα ότι δεν αναγνωρίζουν τρόικες και Μνημόνια…

Και ακόμα ότι τα «προγράμματά τους τα απέρριψε ο ελληνικός λαός»!!!
Διαβάστε το ρεπορτάζ, εδώ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2015/01/blog-post_6197.html



Ο δε Ντάισελμπλουμ δεν άντεξε το θράσος μας: Από τα πολλά, ηχηρά και υστερικά «ΝΑΙ» των Σαμαρά-Βανιζέλου, ξαφνικά του πέταξε κατάμουτρα ο Βαρουφάκης ένα βροντερό «ΟΧΙ»…

Ήταν καιρός να πούμε και κανένα ΟΧΙ στους ληστές και δημίους μας…

Το πρόβλημα και τον ΤΡΟΜΟ τον έχουν αυτοί και όχι εμείς.

Τα ΟΧΙ των λαών είναι αυτά που γεμίζουν τρόμο τους δυνάστες και τους νέους αποικιοκράτες, ιδιαίτερα σε εποχές μεγάλων καπιταλιστικών κρίσεων: Κρίσεων αποσύνθεσης και κατάρρευσης του συστήματός τους…

29.1.15

Ο «ταλιμπάν» Γιάν. Στουρνάρας σε ρόλο «Δούρειου Ίππου»!…

olympiada

Γράφει ο Μαγιά


Η …σεμνή τελετή της πολιτικής ανατροπής και της ομαλής μετάβασης στη «νέα εποχή» βαίνει στο τέλος της.

Απομένει η αντικατάσταση των εγκάθετων του Μνημονιακού καθεστώτος, επίλεκτων στελεχών της απελθούσας συγκυβέρνησης των εντελοδόχων, που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό, με νέα και ικανά πρόσωπα, τα οποία θα υπηρετήσουν με συνέπεια και αποφασιστικότητα τη νέα πολιτική της κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης.

Η επίκληση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, στην «Ελλάδα της αξιοπρέπειας», προσκρούει στην εξουσιομανία, την ξετσιπωσιά και τον νεοφιλελεύθερο παχυδερμισμό των γαλαζοπράσινων «ταλιμπάν» της βαρβαρότητας, οι οποίοι για τέταρτη μέρα εξακολουθούν να παραμένουν γαντζωμένοι στις πολυθρόνες τους.

Κλασσική περίπτωση, ο «σημιτάνθρωπος», διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γιάννης Στουρνάρας. Ο «εκφραστής της στρατηγικής του τρόμου», που με τις εμπρηστικές δηλώσεις του τον Δεκέμβριο «υπονόμευσε τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προκαλώντας αναιτιολόγητο πανικό». Το φερέφωνο της «κινδυνολογίας του Grexit και του bank run».

Ο περί ου ο λόγος, είχε ιδιαιτέρως …διακριθεί επί Μνημονιακής διακυβέρνησης, προκαλώντας ποικιλοτρόπως την Ελληνική κοινωνία, με τα «έργα και τις «ημέρες» του. Εξ ου και οι συχνές-πυκνές, αλλά οξύτατες αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπενθυμίζουμε, ενδεικτικά:

Α. Τσίπρας: «Μόνο εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ένας πρωθυπουργός του καφενείου που μιλά για φυγή καταθέσεων. Μόνο εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ένας κεντρικός τραπεζίτης που μιλά για ανεπανόρθωτες βλάβες. Μόνο εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ένα κέντρο προπαγάνδας που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα».

Π. Λαφαζάνης: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αμφισβητήσει με όλα τα νόμιμα μέσα τον ρόλο και την πορεία του».

Πάνος Σκουρλέτης, «Λειτούργησε προβοκατόρικα σε βάρος του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Οι δηλώσεις του είναι θεσμικό ατόπημα και εκτροπή. Οι ευθύνες του είναι προσωπικές και βαρύτατες»

Γ. Μηλιός: «Ο κ. Στουρνάρας, έφυγε από την αρχή της ουδετερότητας που πρέπει να τηρεί και υιοθέτησε τα κινδυνολογικά επιχειρήματα της κυβέρνησης. Ίσως πραγματικά να θέλει να αρχίσουν να φεύγουν λεφτά γιατί οι δηλώσεις του εκεί κατατείνουν».

Επιπροσθέτως, παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα ανακοινώσεων της Κουμουνδούρου:

«Είναι τεράστιες οι ευθύνες του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, για τα χαλκευμένα στοιχεία με τα οποία τροφοδοτείται ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας, γιατί θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του τραπεζικού συστήματος, τις καταθέσεις και παράλληλα απειλούν τη σταθερότητα της οικονομίας».

«Φαίνεται ότι στους σκοτεινούς διαδρόμους της Τράπεζας της Ελλάδος, υπάρχει μαύρη ορχήστρα που παραποιεί στοιχεία για τις ανάγκες της βρόμικης κινδυνολογικής επιχείρησης που έχουν στήσει οι ξένοι τοκογλύφοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους».
«Σε άλλες χώρες ανεπτυγμένες, που λειτουργούν οι θεσμοί, ο υπουργός Οικονομικών θα είχε παραιτηθεί πριν το ζητήσει η αντιπολίτευση. Αλλά η Ελλάδα μάλλον δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτές…».

«Ο διορισμένος από τον κ. Σαμαρά κεντρικός τραπεζίτης απέδειξε ότι είναι άξιος της εμπιστοσύνης του κινδυνολόγου πρωθυπουργού και όχι του ελληνικού λαού, του οποίου τα συμφέροντα υπονομεύει βάναυσα».

«Οι ανακοινώσεις του προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς για την ανακάλυψη τουλάχιστον 150 περιπτώσεων naked short selling (παράνομης ανοιχτής υποτιμητικής κερδοσκοπίας, κατά παράβαση του Κανονισμού 236/2012) αφήνουν βαρύτατη σκιά για τον τότε υπουργό Οικονομικών και τώρα διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας κ. Γιάννη Στουρνάρα».

«Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μεγάλη απογοήτευση για τον Γιάννη Στουρνάρα. Πιστεύω στο τέλος θα παραιτηθεί μόνος του»

«Ο Αλέξης Τσίπρας θα αναγκάσει τον Γιάννη Στουρνάρα να υποβάλλει άμεσα την παραίτηση του από την διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος».

Και το κορυφαίο: Τον Μάρτιο 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει πρόταση δυσπιστίας εναντίον του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, χαρακτηρίζοντάς τον «κύριο εκτελεστή του συμβολαίου θανάτου κατά της ελληνικής κοινωνίας και των Ελλήνων πολιτών».

Εν κατακλείδι. Ο Γιάν. Στουρνάρας, από τα πρόσωπα-κλειδιά του εκσυγχρονιστικού «συστήματος» και της δομής της Διαπλοκής, φανατικός σχεδιαστής της τακτικής του καλού μαθητή και της υποταγής, που υπηρέτησε πιστά τον σκληρό πυρήνα των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών, ολοκλήρωσε την Μνημονιακή αποστολή του το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου. Πάσα περαιτέρω παραμονή του στην κομβική θέση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, όσο κι αν θέλγεται από τον χαμαιλεοντισμό, θα του προσδώσει τον ρόλο του «Δούρειου Ίππου» στην κυβέρνηση του Α. Τσίπρα. Προς τέρψη, φυσικά, αυτών που προσβλέπουν στην «αριστερή παρένθεση»…

Το κατάστημα λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση..




Και πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών,
..όταν λίγο πάνω απότο ένα τέταρτο των ψηφοφόρων φάνηκε πρόθυμο να στηρίξει τους συνεργάτες-δωσιλόγους των τοκογλύφων, διεθνών και εγχώριων οικονομικών απατεώνων, και πλήρως διεφθαρμένων πολιτικών;
Το ποσοστό αυτό είναι τερατώδες!
Είναι αδικαιολόγητα τεράστιο.
Είναι ανησυχητικό μέχρι σηκώματος τρίχας.
Αποτελεί τον σκληρό πυρήνα των ''παρτάκηδων'', ή έστω όσων μη έχοντας τα απαραίτητα νοητικά προσόντα αδυνατούν να αντιληφθούν την καταστροφή που οι ίδιοι προκαλούν στα παιδιά και στα εγγόνια τους, σε ολόκληρη την κοινωνία και την χώρα.
Είναι εν δυνάμει απειλή, που θα μπορούσε υπό τις κατάλληλες συνθήκες να αποτελέσει κίνδυνο στην ομαλή και δημοκρατική πορεία, όχι μόνον της δικής μας, αλλά οποιασδήποτε χώρας!

Και δεν συνυπολογίζουμε το πασοκίσιο 4,68%, ούτε το ποταμίσιο 6,05%, ούτε καν το ψυχοπαθητικό 2,46% του Μεγάλου Ηλίθιου!
Αυτά ανήκουν στην αρμοδιότητα ψυχολόγων-ψυχοθεραπευτών εξειδικευμένων στην ανθρώπινη άνοια.
Αθροιζόμενα όμως κι αυτά στο προηγούμενο ποσοστό, προκύπτει ένα ολοστρόγγυλο εφιαλτικό 41%,
..που εύκολα θα μπορούσε να συνενωθεί και να αποτελέσει τον προδοτικό εκείνο συνασπισμό που θα βάλει οριστική ταφόπλακα στην χώρα και στο έθνος.

Το blog είναι συνειδητά σκληρό στους χαρακτηρισμούς του γιατί,
..μετά από πέντε χρόνια μνημονίων, εξανδραποδισμού, στοχοποίησης και φτωχοποίησης της πατρίδας,
..δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, ΚΑΜΙΑ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΚΛΗΣΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ!
Υπάρχει μόνον εγκληματικό ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ή εγκληματική ΙΔΙΩΤΕΙΆ!

Το μόνο που μπορεί να σώσει το υπόλοιπο αλλά πλειοψηφικό κομμάτι του λαού είναι η εγρήγορση.
Πρέπει να είμαστε συνεχώς σε επιφυλακή, έτοιμοι να στηρίξουμε και να υπεραμυνθούμε των επιλογών μας.
Πρέπει να είμαστε αποφασιμένοι να προασπίσουμε δυναμικά όσα κερδίσαμε, ή προσπαθούμε να κερδίσουμε με τις προχθεσινές εκλογές.

Αλλοιώς δεν θα πρόκειται για μία κυβέρνηση-παρένθεση στον μεταπολιτευτικό κύκλο.
Θα πρόκειται για μιά χώρα-παρένθεση,
..στον κύκλο των ελεύθερων κρατών!..

Ουδέν Σχόλιον

ΠΑΝΙΚΟΣ ΣΤΗ SIEMENS ΛΟΓΩ ΣΥΡΙΖΑ




Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Επικεφαλής «Ελλήνων Πολιτείας»

Ο απελθών Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς εκβιαζόμενος από τη Σιδηρά Κυρία της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, με την απειλή της ματαίωσης του πρώτου ταξιδιού του στη Γερμανία - ως Πρωθυπουργός - στις 24 Αυγούστου 2012, υποχρέωσε τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα να υπογράψει τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του Ελληνικού Δημοσίου με την γερμανική πολυεθνική εταιρεία Siemens στις 22 Αυγούστου 2012, δηλαδή δυο μόλις ημέρες πριν την επίσημη συνάντησή του στο Βερολίνο με τη γερμανίδα Καγκελάριο. Ήταν τότε, που έτσι ξαφνικά και με το έτσι θέλω, η απόφαση της αποζημίωσης προς τον Ελληνικό λαό των 2 δις της ομόφωνης απόφασης της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής – για τα μαύρα ταμεία της Siemens προς πολιτικά πρόσωπα - μετατράπηκε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά σε αποζημίωση περί τα 200 εκ. ευρώ, τα οποία δεν ήταν στο σύνολό τους μετρητά (Νόμος 4072/2012).


            Όμως, κύλησε το νερό στο αυλάκι και αισίως φτάσαμε στην 25η Ιανουαρίου 2015. Ημέρα διεξαγωγής των Εθνικών εκλογών που προκάλεσε η μη εκλογή Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας από την απελθούσα πλέον Βουλή. Το αποτέλεσμα υπήρξε συντριπτικό για τη ΝΔ του Σαμαρά που υποχώρησε στη δεύτερη θέση της επιλογής του Ελληνικού λαού. Θριαμβευτής, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Και ενώ αναμένουμε τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων, θα επιχειρήσουμε να βάλουμε από νωρίς στα βαθιά αυτήν την κυβέρνηση. Θα θυμίσουμε την καταγγελία - δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ως Αξιωματική αντιπολίτευση στο ζήτημα του εξωδικαστικού συμβιβασμού Δημοσίου - Siemens. Δηλαδή, την ίδια ημέρα (22/8/2012) που ο κ. Στουρνάρας υπέγραφε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του Δημοσίου με τη Siemens, ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωνε στα ΜΜΕ: «Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός της ελληνικής κυβέρνησης με τη Siemens, που υπογράφηκε σήμερα μετά από πεντάμηνη καθυστέρηση και περίεργες μεθοδεύσεις, είναι ένα ακόμη σκάνδαλο μέσα στο μέγα σκάνδαλο. Η εξέλιξη αυτή ευνοεί τη Siemens, που δίνει ψίχουλα και μάλιστα σε είδος και βγαίνει λάδι για ένα τεράστιο σκάνδαλο που ζημίωσε το ελληνικό δημόσιο κατά 2 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την ομόφωνη εκτίμηση της Εξεταστικής Επιτροπής και προσθέτει ότι βολεύει τα συνένοχα κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που οργάνωσαν το κουκούλωμα και τον συμψηφισμό και τώρα βάζουν την οριστική ταφόπλακα. Αυτή η συμφωνία ζημιώνει κατάφορα το ελληνικό δημόσιο και προσβάλλει βάναυσα την πάνδημη λαϊκή απαίτηση να τιμωρηθούν οι ένοχοι των σκανδάλων και να επιστραφούν τα κλεμμένα. Η κυβερνητική σπουδή, να υπογραφεί η συμφωνία με τη Siemens τρεις ημέρες πριν από τη συζήτηση της σχετικής επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ολομέλεια της Βουλής, υπογραμμίζει ακόμη περισσότερο την απαράδεκτη κυβερνητική μεθόδευση, και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναπτύξει αναλυτικά τις απόψεις και τις προτάσεις του τη Δευτέρα το απόγευμα στην Ολομέλεια της Βουλής».
            Ιδού λοιπόν για τη νέα κυβέρνηση “δόξης πεδίον λαμπρόν”. Γιατί, ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να δώσει ούτε μια ημέρα χάρη και δεν μπορεί να επιδείξει την όποια υπομονή - παρ΄ ότι η νέα κυβέρνηση θα το δικαιούταν – από τη στιγμή που του έχουν εξαντληθεί οι αντοχές. Ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ πρωτίστως απέτυχαν γιατί τις δεσμεύσεις τους και τις εξαγγελίες τους ως Αξιωματική αντιπολίτευση, τις ξέχασαν τοποθετώντας τες στο χρονοντούλαπο και συντάχθηκαν απόλυτα με την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Σε μια μόλις ημέρα ξέχασαν το Ζάππειο Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και έγιναν Μνημονιακότεροι των Μνημονιακών.
            Πόσο μάλλον, όταν η αλαζονική πολιτική της Siemens έχει γράψει και αυτόν τον κακέκτυπο εξωδικαστικό συμβιβασμό στα παλαιότερα των υποδημάτων της, μη τηρώντας κανένα από τους συμφωνηθέντες όρους. Όταν ο Πάνος Ξυνής – Διευθύνων Σύμβουλος της γερμανικής πολυεθνικής εταιρείας – λίγες ημέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, έδινε Σαμαρική κατεύθυνση στα στελέχη της εταιρείας. Όπως, της αλήστου μνήμης εποχή Χριστοφοράκου, που καλούνταν πριν από τις εκλογές στα κεντρικά γραφεία του Ομίλου, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, Βερελής και Μαντέλης για να μιλήσουν στα στελέχη του. Αλλά βεβαίως, πως θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς, όταν ο πρώτος στην τάξη σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά επί εξωτερικών θεμάτων της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ο Σταύρος Παπασταύρου, πρόσφατα παντρεύτηκε την υπεύθυνη Επικοινωνίας της Siemens, Μαρία Αγαλιώτου. 
            Ωστόσο, η άμεση εκπλήρωση της δέσμευσης της αναψηλάφησης της υπόθεσης των χρημάτων που διοχετεύονταν σε πολιτικά πρόσωπα από τα “μαύρα ταμεία” της Siemens, από την νέα κυβέρνηση, είναι επιβεβλημένη και για το πολιτικό της πρεστίζ. Πιο συγκεκριμένα:
            Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στα τέλη του 2014, θέλοντας να διαπιστώσει “ιδίοις όμμασι” αν εκπληρώνεται συγκεκριμένος όρος του εξωδικαστικού συμβιβασμού, από την πλευρά της Siemens, που έκανε λόγο για επένδυση στο εργοστάσιο 60 εκατομμυρίων ευρώ και 700 νέων θέσεων εργασίας, εκδήλωσε το ενδιαφέρον να επισκεφτεί τη Siemens στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Η Siemens δεν τον δέχτηκε και του ζήτησε το αίτημα να σταλεί εγγράφως με ένα fax ή ένα e-mail στη διεύθυνση της επιχείρησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, έκανε δεκτό το αίτημα της Siemens και απέστειλε επίσημα αυτό το e-mail. Η απάντηση της Siemens άκρως προσβλητική και απαξιωτική για το κόμμα (τότε) της Αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον που δείχνετε για την εταιρεία. Πάγια όμως, τακτική της επιχείρησής μας είναι να μη συνδιαλέγεται με μεμονωμένα κόμματα ή πολιτικές κινήσεις».
            Όλα τα αποδεικτικά στοιχεία κατατέθηκαν στα πρακτικά της Βουλής από τον κ. Λαφαζάνη στις 6 Δεκεμβρίου 2014!!

            Όμως, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση και δεν είναι το “όποιο κόμμα” ή η “όποια πολιτική κίνηση”. Γι΄ αυτό σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μας, έχει κυριεύσει κρύος ιδρώτας τον Πάνο Ξυνή και τα επιτελικά στελέχη της Siemens. Θα αναμένουμε λοιπόν, τις άμεσες παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο ζήτημα, σε υλοποίηση των δεσμεύσεών της. 






Guardian: Η τερατώδης ηγέτης και αρχιέρεια της λιτότητας, πρέπει να νικηθεί από τις δυνάμεις της ελπίδας



Guardian: Η τερατώδης ηγέτης και αρχιέρεια της λιτότητας, πρέπει να νικηθεί από τις δυνάμεις της ελπίδας…

Guardian κατά Μέρκελ και λιτότητας


Δριμεία επίθεση κατά της Γερμανίδας καγκελαρίου, Ανγκέλα Μέρκελ, εξαπολύει ο Βρετανός αρθρογράφος Owen Jones μέσω της στήλης του στον Guardian.

Με χαρακτηρισμούς όπως «αρχιέρεια της λιτότητας» και «τερατώδης ηγέτης», και δανειζόμενος φράσεις από τον επίλογο της ταινίας «
ο Μεγάλος Δικτάτορας» του Τσάρλι Τσάπλιν, ο Βρετανός αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα μπορεί να ανοίξει δρόμο για τις δυνάμεις ενάντια στη λιτότητα σε όλη την Ευρώπη.

Γράφει στον Guardian:

«Η Ανγκέλα Μέρκελ είναι η πιο τερατώδης ηγέτης της γενιάς της στη Δυτική Ευρώπη.

Πολιτικοί που επιβάλλουν οικονομική βαρβαρότητα σε τόσο μεγάλη κλίμακα, συντρίβοντας τις ζωές εκατομμυρίων, δεν καταλήγουν στα δικαστήρια για να αντιμετωπίσουν τη δικαιοσύνη.

Η Μέρκελ, όμως αναμφίβολα έχει ήδη δικαστεί και καταδικαστεί στο εδώλιο της ιστορίας. Αρχιέρεια της λιτότητας στην ΕΕ, θυμίζει
τα λόγια του Τσάρλι Τσάπλιν στο τέλος του «Μεγάλου Δικτότορα»: «Άνδρες – μηχανές, με μυαλά – μηχανές και καρδιές – μηχανές». Οι Έλληνες εξεγέρθηκαν ενάντια στους άνδρες – και γυναίκες – μηχανές, και ζητούν και σε άλλους να ακολουθήσουν.

Ωστόσο η Μέρκελ, η γραφειοκρατία της ΕΕ και οι διεθνείς πιστωτές είναι σκληροί αλλά όχι ανόητοι: Ξέρουν ότι η ελπίδα είναι μεταδοτική, και θα κάνουν ότι μπορούν για να σταματήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να εμπνέει τους άλλους. Η Μέρκελ έχει ήδη απαιτήσει από τον Αλέξη Τσίπρα, τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό, να αποτάξει το δημοκρατικό του μήνυμα και να συνεχίσει την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται από ξένους.»

Ο βρετανός αρθρογράφος αναφέρεται στις προεκλογικές πιέσεις και τα δημοσιεύματα που έκαναν λόγο για ενδεχόμενο grexit, αλλά και στους κορυφαίους διεθνείς οικονομολόγους που αντιτίθενται στις πολιτικές σκληρής λιτότητας.

Υποστηρίζει δε, επικαλούμενος και το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg, ότι η γερμανική κυβέρνηση γνώριζε ότι δανείζει στην Ελλάδα περισσότερα απ’ ότι μπορεί να αντέξει, αλλά συνειδητά τοποθετούσε κεφάλαια στην Ελλάδα και τις άλλες περιφερειακές χώρες προκειμένου να αποτελέσουν αγοραστές των προϊόντων της.

Ακολούθως ο Guardian περιγράφει την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, αλλά και τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με τις δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας και τη διάλυση κάθε δομής κοινωνικής πρόνοιας.

«Τι θα γίνει όμως αν χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ;», αναρωτιέται ο βρετανός αρθρογράφος, για να απαντήσει «η λιτότητα θα θριαμβεύσει πάνω στη δημοκρατία» και το μέλλον των λαών σε Ελλάδα, Γαλλία, Ισπανία και Βρετανία «θα είναι ζοφερό».

«Γι’ αυτό η υπεράσπιση του κατατρεγμένου ελληνικού λαού είναι τόσο σημαντική. Η ηττημένη Γερμανία επωφελήθηκε από τη διαγραφή χρέους, το 1953, το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για την Ελλάδα σήμερα. Πρέπει να υποδεχτούμε το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ για τερματισμό της λιτότητας, που δεν άφησε τίποτα παρά κοινωνικά ερείπια σε όλη την Ευρώπη.»

«Πρόκειται για ένα μεγάλο στοίχημα: Ένα που, αν χαθεί, θα σημάνει την απαρχή δεκάδων χρόνων οικονομικού εφιάλτη. Αυτή η επιστροφή στη δεκαετία του 1930 μπορεί να τερματιστεί, και αυτή τη φορά από τη δημοκρατική αριστερά και όχι από τους φασίστες. Η εποχή της Μέρκελ και των «ανδρών – μηχανές» μπορεί να τερματιστεί, αλλά επαφίεται στο εάν όλοι εμείς θα δράσουμε – και μάλιστα γρήγορα», καταλήγει ο Owen Jones.
Δείτε εδώ το άρθρο του Owen Jones στην Guardian

ΠΗΓΗ:nostimonimar.gr
http://www.ramnousia.com/2015/01/Guardian-gia-Tsipra-Merkel.html

Έξαλλοι οι «αριστεροί» με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. του Πιτσιρίκου



Έξαλλοι οι «αριστεροί» με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. του Πιτσιρίκου
Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος πως αυτοί που έχουν πάθει μεγάλη ζημιά μετά από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν είναι οι δεξιοί. Αυτοί που έχουν πάθει συντριβή εξαιτίας της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι αριστεροί που είχαν βιαστεί να ξεπουληθούν.

Είναι τραγικό, αλλά και αστείο, να βλέπεις αριστερούς που είχαν τρέξει να πιάσουν θέση στο ΠΑΣΟΚ -ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία- να μην μπορούν τώρα να πιστέψουν πως έγινε κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα.

Δεν περίμεναν ποτέ ένα αριστερό κόμμα να γίνει κυβέρνηση. Και έγινε αυτό που φοβόντουσαν.

Βέβαια, για να δικαιολογήσουν το δικό τους ξεπούλημα, λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα.

Αριστερό κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ του μπαρμπα Φώτη, η οποία εξαφανίστηκε γιατί οι «αριστεροί» της ΔΗΜΑΡ έτρεξαν να πιάσουν θέση στο Ποτάμι, το οποίο υπόσχεται μια κάποια μάσα.

Αριστερό κόμμα είναι το ΚΚΕ, το οποίο λέει διαρκώς πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες αλλά το ίδιο έχει ωριμάσει τόσο πολύ που σάπισε και κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν βάζει λουκέτο, και να ανοίξει ξανά, όταν ο «λαός» θα είναι κι αυτός ώριμος για επανάσταση.

Είχαν κουραστεί αυτοί οι «αριστεροί» να περιμένουν, οπότε έτρεχαν να γεμίζουν τα ποτήρια των Βενιζέλων και να κάνουν υποκύψεις στους Σαμαράδες, για να τους βάλουν σε καμιά ΝΕΡΙΤ, και να συνεχίσουν να είναι «αριστεροί».

Αριστεροί με αφεντικά τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο.

Πάντα κοντά σε κάθε εξουσία. Στον Σημίτη, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά. Κανονικοί τζουτζέδες.

Έβρισκαν υπέροχους τύπους κάτι φασίστες σαν τον Άδωνι και τον Βορίδη -τους έκαναν και παρέα- αλλά τους ενοχλούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.

Και τώρα προσπαθούν να βρουν τρόπο, για να μην φανεί η ξεφτίλα τους.

«Αυτός ο Τσίπρας πολύ αμόρφωτος, βρε παιδί μου».

Ναι, να του βάλετε και διαγώνισμα. Να δούμε αν ξέρει τόσα για τον Μαρξ, όσα εσείς που γίνατε σφουγκοκωλάριοι της εκάστοτε εξουσίας.

«Εμείς άλλη Αριστερά ξέραμε. Εμείς ξέραμε την Αριστερά του Ηλιού, του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη».

Δηλαδή, ξέρατε την Αριστερά της ήττας. Την Αριστερά που έτρωγε φάπες και έπαιζε φυσαρμόνικα.

Φυσικά, για τους ξεπουλημένους αριστερούς, οι μόνοι αυθεντικοί αριστεροί έχουν πεθάνει. Νεκροί όλοι οι καλοί αριστεροί.

Βέβαια, αν ζούσε ο Παπαγιαννάκης και ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα του την έπεφταν πιο πολύ από όσο την πέφτουν στον Καμμένο.

Για αυτούς τους «αριστερούς», δεν υπάρχουν αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μόνοι αριστεροί σήμερα είναι οι ίδιοι.

Και δεν αναπολούν την Αριστερά του Ηλιού και του Κύρκου.

Τα νιάτα τους αναπολούν. Τότε που δεν είχαν ξεπουληθεί ακόμα.

Δεν είχαν ξεπουληθεί γιατί δεν είχε βρεθεί κάποιος να τους αγοράσει.

Ήταν θέμα χρόνου.

(Προσέξτε το μίσος αυτών των «αριστερών» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν λυσσάξει από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν η Ελλάδα να βουλιάξει, για να δικαιωθεί η προδοσία τους. Ξέρουν πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει, θα πρέπει οι ίδιοι να αποδεχτούν πως έζησαν σαν σκουλήκια. Αποδεχτείτε το από τώρα. Μη χάνετε χρόνο.)

πηγή

Oι Γερμανοί ετοιμάζουν το νομικό πλαίσιο για να μας πετάξουν από την Ευρωζώνη;




Εκρηκτική... μελέτη δημοσίευσε το Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας (Institut der deutschen Wirtschaft, IW – Koeln) την επόμενη μέρα των Εθνικών Εκλογών στην Ελλάδα (26 Ιανουαρίου), η οποία απασχόλησε και τη γερμανική εφημερίδαHandelsblatt.

Τίτλος της μελέτης, έκτασης 51 σελίδων, είναι ο εξής: “Πώς πρέπει η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση να μεταχειριστεί τα κράτη που είναι απρόθυμα να κάνουν μεταρρυθμίσεις”.

Αντικείμενο της δεν είναι άλλο από το πώς μπορεί να διαμορφωθεί ένα ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο προκειμένου μία χώρα-μέλος της ευρωζώνης να φύγει από αυτή, χωρίς να φύγει -όμως- από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η μελέτη υπογράφεται από τους Γερμανούς οικονομολόγους Thomas Schuster και Juergen Matthes.

Είναι η πρώτη φορά που μία τέτοια έκθεση γερμανικού οικονομικού think tank δημοσιεύεται και ήδη έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον του γερμανικού πολιτικού κόσμου. Ενδεικτικό της διάστασης που πήρε το θέμα είναι ότι ο κ. Θόρστεν Σέφερ-Γκιούμπελ, αντιπρόεδρος των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD) oι οποίοι συγκυβερνούν τη χώρα με τους Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε χθες στην ηλεκτρονική σελίδα της Handelsblatt πως “Δεν πιστέυω σε τέτοιου είδους λύσεις. Μία αποχώρηση μιας χώρας από την ευρωζώνη θα είχε πολιτικές, οικονομικές και πάνω από όλα ψυχολογικές αρνητικές συνέπειες”.

Από την πρώτη, κυριολεκτικά, γραμμή της εν λόγω μελέτης αναφέρεται πως “Οι βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα αποκάλυψαν πως η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δεν έχει καμία σαφή διαδικασία για το πώς πρέπει να μεταχειριστούν τα κράτη τα οποία στα πλαίσια ενός προγράμματος στήριξης δεν επιθυμούν να προχωρήσουν σε μεταρρυθμίσεις. "Δεμένο" με αυτή την έλλειψη νομικού πλαισίου είναι και το ερώτημα, αν μία έξοδος ή αποκλεισμός από την ΟΝΕ μπορεί να αποτελέσει μία εφαρμόσιμη λύση”.

Η μελέτη του IW “αναπτύσσει τη βάση με την οποία μπορούν να μετριαστούν κατ΄ ελάχιστον τα επαπειλούμενα οικονομικά προβλήματα από μία έξοδο” από την ευρωζώνη, σύμφωνα με τους συντάκτες της.

Από το IW, αναφέρουν πως:

1. “Πρώτα απ΄ ολα απαιτείται, μεσοπρόθεσμα, να δημιουργηθεί μία νομική οδός για μία έξοδο από την ΟΝΕ (όχι από την ΕΕ)”.

2. Δεύτερον, αν παραβιάζεται το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων σε ένα κράτος “πρέπει να αποφασίζεται από την ΕΕ το πάγωμα των πληρωμών των δόσεων”.

3. Τρίτον“αν υπάρξει πλήρης άρνηση των μεταρρυθμίσεων” από ένα κράτος της ΟΝΕ, τότε “η κεντρική τράπεζα της ίδιας χώρας θα αποκλείεται από το ευρωσύστημα”. Αυτό “θα αποτελούσε στην πραγματικότητα τον αποκλεισμό” του εν λόγω κράτους “από την ΟΝΕ” σημειώνεται από το IW.

Οι συντάκτες της εν λόγω μελέτης απορρίπτουν το ενδεχόμενο ενός νέου νομίσματος τύπου κουπονιού για τα κράτη που θα αποκλειστούν από την ΟΝΕ ή ενός παράλληλου νομίσματος.

Στη μελέτη αναλύονται εκτενώς:

•Οι οικονομικές συνέπεπιες μίας εξόδου ή αποκλεισμού ενός κράτους από την ευρωζώνη.

•Τα συγκεκριμένα προβλήματα από μία έξοδο και οι στρατηγικές για τη μείωση των κινδύνων.

•Η απόφαση ενός παγώματος των δόσεων από το πρόγραμμα στήριξης.

Τέλος στη μελέτη υπάρχει μια συνοπτική ιστορία νομισματικών ενώσεων οι οποίες διαλύθηκαν, ξεκινώντας από το 1865 με τη “Λατινική νομισματική ένωση” φτάνοντας στην Τσεχοσλοβακία το 1993.
http://www.logiosermis.net/2015/01/o.html#.VMoPWWAcRgU

Προοπτικές ανανέωσης και διεύρυνσης του Δημοκρατικού Εγχειρήματος




Το παρόν κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια* προσέγγισης των προοπτικών για ανανέωση και διεύρυνση του αιτήματος των πολιτών για άμεση συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, τη θέσπιση και την εφαρμογή των νόμων. Η εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος - όπως αυτή διαμορφώθηκε και μέσα από της πλατείες των αγανακτισμένων του 2011 - είναι πολύτιμη και μπορεί να αποτελέσει ένα χρήσιμο σύμβουλο για την αποφυγή ατομικών/συλλογικών σφαλμάτων και παραλείψεων.
Πολλοί υπήρξαν οι παράγοντες που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία του αιτήματος για άμεση Δημοκρατία, οι οποίοι και απέτρεψαν τη δημιουργία ενός ισχυρού και αυτόνομου Πολιτικού Σώματος...

Αρχικά οι κομματικές και οι συνδικαλιστικές αναμείξεις που είχαν σαν στόχο την οικειοποίηση ορισμένων δράσεων, συνέβαλαν καθοριστικά στον αποπροσανατολισμό και στην αποδυνάμωση του αιτήματος. Η θωράκιση ενός ανανεωμένου εγχειρήματος από κάθε είδους προσπάθεια κομματικής οικειοποίησης και εκμετάλλευσης μπορεί να το προστατέψει από τη φαγοκυττάρωσή του[1] από το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα και κατ’ επέκταση από τη σταδιακή αποκινητοποίηση και εξαφάνισή του.

Παράλληλα η κατασταλτική κρατική βία σε συνδυασμό με τις αυτόκλητες δράσεις (υπερασπιστικού και/ή επιθετικού χαρακτήρα), οδήγησαν σε απονομιμοποίηση και αποδυνάμωση της μαζικότητας του κινήματος. Με τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να υπάρξει η προοπτική και το ενδεχόμενο, τουλάχιστον παροδικά, να αμβλυνθεί ο κατασταλτικός χαρακτήρας του κράτους που παραδοσιακά επέδειξαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αν και θα ήταν υπερβολικό να μιλήσει κανείς για σιδηρά απολυταρχική στάση, αρκετές φορές, στο πρόσφατο παρελθόν, ξεπεράστηκε το σημείο ισορροπίας που διατηρεί ως κοινωνικά αποδεκτή την χρήση της νόμιμης κρατικής βίας. Είναι πιθανό η τρέχουσα κυβέρνηση να απαιτήσει λιγότερη εκχώρηση δικαιωμάτων από τον πολίτη προς όφελος της ευταξίας και της ασφάλειας [4]. Μία από τις κύριες μέριμνες επομένως θα πρέπει να είναι, η ειρηνική μαζικοποίηση ενός κινήματος το οποίο θα αυτό-προστατεύεται και δεν θα προσφέρει αφορμές για άσκηση κατασταλτικής βίας.

Τα κυρίαρχα ΜΜΕ έδρασαν κυρίως ανασταλτικά και αποπροσανατολιστικά παρά υποστηρικτικά. Ο επικοινωνιακός χάρτης σε ό,τι αφορά στην ελευθερία και στην αμεροληψία των ΜΜΕ θα μπορούσε στο επόμενο διάστημα να αλλάξει προς το καλύτερο. Η συμβολή τους (αν και είναι πιθανό να παραμείνουν ή να μεταλλαχθούν σε φιλοκυβερνητικά) θα μπορούσε να αποδειχτεί θετική και ουσιαστική.

Ποικίλες ιδεολογικές μονολιθικότητες (ελευθεριακές, κομμουνιστικές, εθνικιστικές κλπ.) οδήγησαν σε κατακερματισμό, αναχωρητισμό και τελικά απομόνωση από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Η αναγέννηση αυτού του πολιτικού αιτήματος προϋποθέτει την Ένωση Πολιτών όπου κοινός στόχος θα είναι το Δημοκρατικό Εγχείρημα (ως θεσμική αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος) και όχι η επικράτηση κάποιων ηγετικών φυσιογνωμιών και ιδεολογημάτων. Επομένως το ζητούμενο είναι ο κοινός στόχος και ο κοινός παρονομαστής και όχι οι διχαστικές διαφοροποιήσεις. Οι πιθανότητες επιτυχίας εξαρτώνται από την αναζήτηση της έλλογης σύνθεσης και της συλλογικής φαντασίας και όχι από την προσκόλληση σε ιδεολογικής φύσης εμμονές και δογματικούς ανταγωνισμούς. Η πλήρης από-ιδεολογικοποίηση δεν είναι ούτε εφικτή ούτε κατ’ ανάγκη ωφέλιμη, η υπέρβαση όμως των ιδεολογικών κολλημάτων (σε ότι αφορά στη Δημοκρατία) είναι απαραίτητη.

Κοινός παρονομαστής σε αυτό το πολιτικό σώμα δεν μπορεί παρά να είναι το πολιτικό πάθος για ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη και έλεγχο της εξουσίας [2] [3]. Ένα πάθος το οποίο θα πηγάζει από τη βαθιά συνείδηση και πίστη στις τρείς αυτές θεμελιώδεις έννοιες καθώς και στην αναγκαιότητα για διαρκή έλεγχο της εξουσίας η οποία έχει μια έμφυτη ροπή στη διαφθορά. Το πάθος αυτό μπορεί να μετασχηματίσει ασύνδετες μάζες ανθρώπων που υποκινούνται κυρίως από ένστικτα σε πολίτες που θα ενεργούν βασιζόμενοι στη λογική.

Χωρίς αυτό το πάθος, η επικυριαρχία του πόθου για ατομική ευημερία (όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από τον καθένα) θα συνεχίσει να οδηγεί σε αντιφατικές στάσεις ζωής. Σε ανθρώπους δηλαδή που ενώ αναζητούν την ευημερία, πραγματώνουν την αδιαφορία και την ιδιώτευση παραδίδοντας το μέλλον τους σε αντιπροσώπους. Είναι ουσιώδης η αναγνώριση του ότι η ατομική ευημερία δεν μπορεί παρά να συμπορεύεται εξισωτικά με την συλλογική, καθώς και ότι δεν είναι συνώνυμο της επανάκτησης/αύξησης του επιπέδου κατανάλωσης, ούτε φυσικά μπορεί να επιτευχθεί με κάποιο μαγικό τρόπο, δεν γίνεται να προσφερθεί χωρίς προσωπική συμμετοχή και συλλογικότητα. Η συνεχής διεύρυνση της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας αποτελεί τραγικό και λυπηρό παράδειγμα αυτής της αντίφασης. Ο κίνδυνος κοινωνιών όπου ένα ελαχιστότατο ποσοστό πλουσίων και προνομιούχων θα ανησυχεί για την ασφάλειά του και ένα συντριπτικό ποσοστό ανθρώπων θα ανησυχεί τόσο για την ασφάλειά του όσο και για την επιβίωσή του, είναι ήδη ορατός.

Όταν μια κοινωνία πολιτών λειτουργήσει αυτόνομα σε μια δημόσια σφαίρα έχει τη δυνατότητα να αντιληφθεί τους θεσμούς και τις δομές που την διέπουν, έτσι ώστε να αποφασίσει τι θα μεταβάλει, τι θα καταργήσει και τι θα αποδεχθεί[3]. Η πολιτική εξουσία όπως εκφράζεται μέσω της αντιπροσώπευσης εκμεταλλεύεται διαχρονικά το μονοπώλιο του ορισμού των εννοιών περί νομιμότητας, κοινού συμφέροντος επηρεάζοντας καταλυτικά το Λόγο του πολίτη έτσι ώστε αυτός να έρθει σε θέση ταυτόσημη με τη δική της [3][4]. Με αυτό τον τρόπο ο Συλλογικός Λόγος [3][4] παρουσιάζεται εσφαλμένα ως μια γνήσια σύνθεση του Ατομικού, ενώ στην πραγματικότητα διαμορφώνεται και κατευθύνεται από την ίδια την πολιτική εξουσία.

Άλλωστε οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις μεταθέτουν συνεχώς στο μέλλον (ενταφιάζοντας έννοιες όπως η κλήρωση και η ανακλητότητα) την ουσιαστική αναθεώρηση του Συντάγματος, τόσο σε ότι αφορά στις ασυλίες, την ατιμωρησία και τα προνόμια του πολιτικού προσωπικού όσο και σε ότι αφορά στην υιοθέτηση - έστω και αδύναμων - αμεσοδημοκρατικών εργαλείων.Ενδεικτική είναι η αναθεώρηση του 1986 κατά την οποία ο θεσμός του δημοψηφίσματος κατ’ ουσία απενεργοποιήθηκε καθώς πέρασε από τις προεδρικές εξουσίες στην κυβέρνηση. Το εγχείρημα επομένως, θα πρέπει να έχει ως βασικό του στόχο την μετουσίωση του παρόντος πολιτικού συστήματος. Οι πολιτειακές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, καθώς και οι θεσμικές αλλαγές [2] μπορούν να επιτευχθούν μόνον εάν αποφασιστούν συλλογικά και αυτόνομα. Ώστε από αυτή την προσπάθεια να προκύψει ένα γνήσιο έργο σύνθεσης, ένα διηνεκές εγχείρημα για τη υπέρβαση και/ή συνάρθρωση των όποιων αντιφάσεων. Ο δρόμος προς τη Δημοκρατία για να μην αναιρεί την ίδια της τη φύση οφείλει να συνθέτει συλλογικά και να εξελίσσεται δυναμικά.

Η αντίληψη και η αποδοχή του γεγονότος ότι τα οικονομικής φύσης στοιχεία της σύγχρονης κρίσης είναι μόνο μερικά από τα συμπτώματα μιας χρόνιας, βαθύτερης και σύνθετης ασθένειας στενά συνδεδεμένης με την αντιπροσώπευση, χαράσσει το αρχικό και αναγκαίο τμήμα μιας διαδρομής που θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν πολιτικό τρόπο προσέγγισης με σκοπό την ίαση της ασθένειας και όχι απλά την πρόσκαιρη ή ευκαιριακή αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της.

Εφόσον έχει εκχωρηθεί στην πολιτική εξουσία το δικαίωμα να δημιουργεί και να διαπραγματεύεται αξίες, θεσμούς, χρέη, δανεισμούς κ.λπ., ο πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να επαναδιαπραγματευθεί το - εμφανώς πλέον - δυσλειτουργικό και μη συλλογικά ωφέλιμο κοινωνικό συμβόλαιο που έχει συνάψει μαζί της.
Γιώργος Κουτσαντώνης
* Ο συντάκτης δεν φιλοδοξεί να υποδυθεί τον Κύριο των εννοιών ούτε ασφαλώς τον ειδικό. Το κείμενο αυτό αποτελεί μια προσπάθεια αναζήτησης, μελέτης, κατανόησης, σύνθεσης και προσέγγισης της Δημοκρατίας.

[1] Ο όρος φαγοκυττάρωση χρησιμοποιείται εδώ μεταφορικά. Ορίζεται ως εγκόλπωση οργανικών ή ανόργανων σωματιδίων από τα φαγοκύτταρα και προϋποθέτει καταρχήν, την αναγνώριση αυτών των σωματιδίων ως ξένων.

[2] Γιώργου Ν. Οικονόμου. «Άμεση Δημοκρατία, αρχές επιχειρήματα, δυνατότητες» Εκδόσεις Αθήνα 2014, Εκδόσεις Παπαζήση.

[3] Κορνήλιου Καστοριάδη, «Η Ορθολογικότητα του Καπιταλισμού», Αθήνα 1998 εκδ. Έψιλον και «Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας», Αθήνα, 1985 (1978)

[4] Γιώργου Ν. Πολίτη «Το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής - Η νόμιμη άμυνα στην αυθαίρετη εξουσία», Αθήνα 2012, Εκδόσεις Ψυχογιός.
http://www.logiosermis.net/2015/01/blog-post_947.html#.VMoOlmAcRgU

Οι κομμουνιστές του πήραν το σπίτι!

Una Galina für ein Maultier...



Του Μανώλη Δημελλά
Ζωγραφική απόδοση: Δήμος Χατζηγεωργίου

-Η αγριοφωνάρα του στρατιώτη αναστάτωσε τη πάνω γειτονιά του Αφιάρτη,
φώναζε στη δύστροπη γλώσσα του και πάλευε να παραχώσει καμμιά ιταλική λέξη, μήπως και  καταλάβουν ετούτοι οι αγρότες τη...
σπουδαία ανταλλαγή.
-Μια κότα για ένα μουλάρι, αλλάζω για μια κότα ένα μουλάρι...
Όσοι τον άκουγαν έκλειναν πόρτες και παραθύρια, δυσπιστούσαν, αφού αναγνώριζαν το Ιταλικό βλέμμα, μέσα στα μάτια ετούτου του μεγάλου ζώου!
Ένα τόσο νεαρό μουλάρι είναι το πιο δυνατό εργαλείο, έλα όμως που ήταν από κείνα που παράτησαν βιαστικά οι Ιταλοί. Ήταν Σεπτέμβρης 1943 και με τη συνθηκολόγηση οι φρατέλλοι εγκατέλειψαν όπως-όπως τις θέσεις τους, άφησαν πίσω σάτζαλα-μάτζαλα, παράτησαν και τα μουλάρια διψασμένα και κείνα έτσι πεινασμένα επήραν δρόμο από τη καζάρμα του Αφιάρτη.
Μόλις είχαν πατήσει το νησί 800 Γερμανοί, έψαχναν και κείνοι τρόπους, για να ψωμοχορτάσουν την πείνα τους. Έτουτο ζώο ήταν μια καλή ευκαιρία, θα βρισκόταν κάποιος να θυσιάσει μια αλανιάρα κότα για έναν τέτοιο, τετράποδο εργάτη.
Δεν το έβαζε κάτω ο Γερμαναράς, ίδρωνε από το ποδαρόδρομο, αλλά κάθε τόσο παίνευε το ζώο, μια έδειχνε τα πόδια του και μια χάϊδευε τη κεφαλή του, και κάτι φώναζε στη γλώσσα του.
Τζίφος, είχε πολύ κόσμο να συμμαζεύει τα χωράφια του ποταμού, ακριβώς κάτω από στον Αή Γιάννη, όμως κανένας δεν έδειχνε πρόθυμος για μια τόσο ύποπτη αγορά.
Πέρασε από τη πηγή, ήπιε μια στάλα νερό και πότισε το ζώο, έπειτα ανέβηκε από δρομάκι και κοντοστάθηκε μισοαπογοητευμένος μπροστά στο σπιτάκι του Αγγέλου. Μονάχα ο μικρός  Χριστόφορος, θάμαξε με το ήσυχο θεριό και έτρεξε κατά πάνω του, έδωσε μια να πιάσει τη καφετιά χαίτη του μουλαριού που πετούσε από το αεράκι, όμως ήταν τόσο ψηλά, που έκαμε τον μικρό να γουρλώσει όσο δεν έπαιρνε τα μάτια του.
Δεν άργησε να ζητήσει από τον πατέρα του να το κρατήσουν, έτσι θα γίνουν όλες οι δουλειές στα γρήγορα, άσε που αυτός ο γίγαντα θα γινόταν ο καλύτερος φίλος του παιδιού. Όμως εκείνος ήταν ανένδοτος, έβλεπε μπλεξίματα, αφού όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον ετρώνε οι κότες, και το μουλάρι ήταν των κατακτητών, που τα όπλα τους δεν ήταν ποτέ αδειανά και παραπόδας!
Ο Γερμανός στρατιώτης έφυγε κι από εκεί απογοητευμένος, μια κότα ζήτησε και θα έδινε ολόκληρο μουλάρι, αλλά δεν έβρισκε πελάτες να τσιμπήσουν.
Περπάτησε προς τα πίσω και ενώ είχε σταματήσει να διαλαλεί τη πραμάτεια του, έπεσε πάνω στον Μιχαλάκη Φρέσκο.  Εκείνος κατέβαινε βιαστικός από το μονοπατάκι της ρεματιάς, είδε το ήρεμο ζώο και έκανε ένα βήμα πίσω, πάτησε πάνω στους ασπαλάθους, μαθημένος δεν έδωσε σημασία στ΄αγκαθάκια.
Ο Φρέσκος έπεσε στη παγίδα, του άρεσε το ζώο, θα γινόταν ο καλύτερος σύντροφος μέσα στο χωράφι! Κι έτσι έτρεξε γραμμή στο κοτέτσι και έπιασε μια κότα από τα πόδια, την έφερε του πεινασμένου στρατιώτη και έπειτα χάϊδεψε στο μέτωπο το μεγάλο ζώο και γύρισαν στο σπίτι παρέα.
Πέρασαν δυό-τρεις ήσυχοι χειμωνικοί μήνες,  έπιασε γερά η άνοιξη, ακόμη μια καρπερή χρονιά για τον επάνω Αφιάρτη. Μα ήταν εκείνος ο ποταμός, το νερό, που στο πέρασμα του έδινε ζωή και στη πιο άγρια πέτρα.
Ο Φρέσκος είχε δεθεί με το μουλάρι, εκείνο δούλευε σαν τρεις γεροί άντρες και δεν παραπονέθηκε ούτε μια στιγμή. Όμως η ανταλλαγή φαίνεται πως κάπου στράβωσε, κάποιος το σφύριξε στους Γερμανούς, έτσι βγήκαν στη γύρα, αναζητούσαν τα Ιταλικά ζώα που άνηκαν στο στρατό και είχαν εξαφανιστεί!
Πέρασαν από το σπίτι του Μιχάλη Φρέσκου, είδαν τον τετράποδο Ιταλό. Και δεν άργησαν, πήραν το μουλάρι μαζί με το αφεντικό του για ανακρίσεις στην περιοχή Αγριοπυλάς, στον ανατολικό Αφιάρτη. Και εκεί άρχισαν τα όργανα. Ο Φρέσκος δεν αρνήθηκε την αγορά από τον Γερμανό στρατιώτη, μίλησε, περιέγραψε τις λεπτομέρειες της ανταλλαγής. Είπε για τη κότα που κόστισε όσο το μουλάρι, έτσι έγινε το ζώο δικό του. Οι αξιωματικοί ζήτησαν να τους υποδείξει ποιος ήταν ο πωλήτης, και εκείνος δεν δυσκολεύτηκε, αναγνώρισε αμέσως τον στρατιώτη που έστεκε κοντά.
Εκείνος ένιωσε σαν χαμένος, αρνήθηκε κάθε δική του ανάμιξη στην υπόθεση του μουλαριού και έβγαλε ψεύτη τον Μιχάλη.
Κι εκείνος αναψοκοκκίνισε, δεν χασομέρησε, με τα μάτια κάρφωσε πρώτα τον ανακριτή του, και έπειτα έφτυσε στο πρόσωπο τον Γερμανό, που αρνιόταν με πείσμα την αλήθεια.
Αυτή ήταν η αρχή του τέλους, ο Γερμανός άνοιξε τη δερμάτινη θήκη και άρπαξε το πιστόλι. Χωρίς κανένα δισταγμό πυροβόλησε εξ επαφής το πρόσωπο του Μιχάλη Φρέσκου.
Η επίσημη πληροφορία που έφτασε στις Μενετές και έκαμε το γύρο της Καρπάθου έλεγε πως ο νεκρός "ασέβησε, γιατί έφτυσε τον αγκυλωτό σταυρό"!
Από την αφήγηση ζωής του
Χριστόφορου Αγγέλου.
"verena"