Η αριστερά είναι ηλίθια...

filologos10

toixo-toixo

 

Μολονότι ο αριστερός (ως άτομο) είναι κατά κανόνα πολιτικά πιο εύστροφος από τον δεξιό, η αριστερά όμως (ως χώρος) είναι πενήντα φορές πιο ηλίθια από το χώρο της δεξιάς.
Η δεξιά πάντοτε ένωνε τις δυνάμεις της και εκφραζόταν από ένα χώρο, μέσω του οποίου επιδίωκαν οι συμμετέχοντες να πετύχουν όσα περισσότερα μπορούν που να συμφωνούν με την ιδεολογία τους. Έτσι ο βασιλικός, ο χριστιανοδημοκράτης, ο χουντικός και ο νεοφιλελεύθερος είναι όλοι μαζί σε έναν χώρο και προσπαθούν μέσω αυτού να ικανοποιήσουν τα ιδεολογικά προτάγματά τους. Προφανώς δεν ταυτίζονται ιδεολογικά ο χουντικός κι ο νεοφιλελεύθερος, αλλά μπροστά στην επίτευξη επιμέρους νικών ανέχονται ο ένας τον άλλον και προχωρούν μαζί.
Γιατί χώρια δεν θα μπορούσαν. Μόνο μαζί μπορούν να ‘χουν την πλειοψηφία και να περνούν αυτά που θέλουν.

Στην αριστερά κάτι τέτοιο φαντάζει αδιανόητο.
Έστω και σε ένα “και” να διαφωνεί κάποιος με κάποιον άλλον, αυτό αποτελεί επαρκή και αναγκαία αιτία για να φτιάξει ένα δικό του κόμμα ή μια δική του οργάνωση.
Έτσι, η αριστερά αποτελείται από χιλιάδες συλλογικότητες.
Κάθε παρέα και συλλογικότητα. Κάθε συλλογικότητα και ηγετίσκος.

Και φυσικά το κάθε αριστερό γκρουπούσκουλο μισεί πάνω απ’ όλα τα ομόσταβλά του.
Από το ίδιο σανό τρώνε άλλωστε και επομένως με αυτούς πρέπει να πλακώνεται αν θέλει να φάει λίγο απ’ αυτό.
Οι τσακωμοί δεν είναι απλώς ιδεολογικοί. Έτσι κι αλλιώς ακόμη αναζητείται η… τεράστια ιδεολογική διαφορά ανάμεσα στο Μ-Λ ΚΚΕ και στο ΚΚΕ (μ-λ) που τους κρατάει χώρια δεκαετίες τώρα!
Συνήθως δεν πρόκειται απλώς για τσακωμούς, αλλά για ανήθικα ξεκατινιάσματα και βρώμικα χτυπήματα κάτω απ’ τη ζώνη.

Δεν περναέι ποτέ από το μυαλό αυτών των ηλιθίων αριστερών το ενδεχόμενο να μην πλακώνονται για το ποιος θα φάει το σανό του στάβλου τους, αλλά να πάνε όλοι μαζί να κατακτήσουν και τους άλλους στάβλους και το σανό τους μαζί.
Αυτά είναι… ουτοπία για τους αριστερούς της συμφοράς.
Είναι ουτοπία να συστρατευθείς με τους ιδεολογικούς σου συγγενείς για να πετύχεις επιμέρους στόχους.
Αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι ουτοπία να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου όλοι θα είναι ίσοι, θα δουλεύουν χαρούμενοι, θα αγαπούν και θα σέβονται ο ένας τον άλλον, θα πάψει η εκμετάλλευση, θα εξαφανιστεί το κεφάλαιο, η ανθρωπότητα θα ζήσει χωρίς πολέμους και κουραφέξαλα.
Αν δεν μπορείς, ρε μπαγλαμά, να κάνεις το ελάχιστο, πώς θα πείσεις τον κόσμο ότι το μέγιστο που προτείνεις είναι εφαρμόσιμο;

Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος ότι μπορεί να γίνει.
Το μόνο που επιζητείς είναι η διαιώνιση της αποψάρας σου.
Να είσαι στην ”απ ‘όξω” και να κάθεσαι σε ολομέλειες, σε συνελεύσεις και σε καφενεία να αναλύεις τον καπιταλισμό πίνοντας τσίπουρα.
Αυτός είσαι ηλίθιε αριστερέ.

Την ίδια ώρα οι δεξιοί είναι όλοι μαζί και εφαρμόζουν, όπως μπορούν, το δικό τους μείγμα.
Δεν κατηγορήθηκε ποτέ στα σοβαρά ο χουντικός από τους ομοιδεάτες του ως… “πουλημένος ρεφορμιστής” επειδή συγχρωτίστηκε με τους φεντεραλιστές νεοφιλελεύθερους και τους λαϊκοδεξιούς και ανέχτηκε να περνάει μέρος της φιλοχουντικής ατζέντας έστω και μέσω αστικής δημοκρατίας.

Ούτε εσύ ηλίθιε αριστερέ είπες “Βορίδη δεν είσαι χουντικός πια!” επειδή δέχεται να περνάει όσα περισσότερες απ’ τις θέσεις του μπορεί, μέσω της αστικής δημοκρατίας.
Δεν έπαψε να είναι χουντικός επειδή έφυγε απ’ την ΕΠΕΝ, διέλυσε το Εθνικό Μέτωπο, έφυγε απ’ το ΛάΟΣ και πήγε στην αστικοδημοκρατική ΝΔ να εφαρμόσει τις ιδέες του.
Κλαίει η ψυχή του κάθε που πρέπει να καταφερθεί κατά της Χ.Α. και των μεθόδων της.
Αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να εμπλουτίζει την κυβερνητική πολιτική με τις χουντικές του μεθόδους.
Πες μου ηλίθιε αριστερέ: ο Βορίδης είναι ακόμη χουντικός ή πουλημένος ρεφορμιστής;

Ξέρω πως θα ψάξεις και θα βρεις 5-6 “-ισμούς” για να μου απαντήσεις και να αποφύγεις να κοιταχτείς στον καθρέφτη.
Δεν μπορείς να αποδεχτείς τη διανοητική νίκη του δεξιού.
Εσύ είσαι εθισμένος στην ήττα.
Την αγαπάς την ήττα.
Και μόνο μπροστά στην ιδέα της νίκης τρέμεις.
Τρέμεις μπροστά στην ιδέα πως μπορεί να εφαρμοστούν πέντε πράγματα από αυτά που μας έχεις ζαλίσει τα αρχίδια τόσα χρόνια.

Τι σημαίνει Μαρξιστής, Λενινιστής, Τροτσκιστής, Μαοϊστής, Σταλινιστής κλπ;
Μαλακίες. Τίποτα δε σημαίνει.
Ο καθένας απ’ τους παραπάνω έκανε τα σχέδια επί χάρτου και δημιούργησε ένα σοσιαλίζον ιδεολόγημα με βάση τα δεδομένα της χώρας του και της εποχής του.
Ο Μαρξ αυτά που έγραψε, τα έγραψε για τη Γερμανία της εποχής του.
Ο Λένιν για την τσαρική Ρωσία και τον τρόπο που θα μετεξελιχθεί σε Σοβιετική Ένωση.
Ο Μάο για την Κίνα.
Γιατί απλούστατα ήταν πρακτικοί άνθρωποι και δεν κάθονταν σε συνελεύσεις και πάνελ να αναλύουν ιστορίες του περασμένου αιώνα.
Κάθονταν και συνέθεταν τον σοσιαλισμό που ταιριάζει στην εποχή τους και την χώρα τους με βάση τα δεδομένα που ίσχυαν εκεί.
Και κυρίως; Έπεισαν τον κόσμο να ακολουθήσει το σχέδιό τους και κάποιοι εξ αυτών το είδαν να πραγματοποιείται.

Εσύ ρε ηλίθιε αριστερέ τί μοντέλο έχεις προτείνει για την Ελλάδα;
Τι “-ισμό” έχεις δημιουργήσει;
Τίποτα.
Μόνο αποστηθίζεις σελίδες από τα βιβλία εκείνων που έκαναν το αυτονόητο. Αυτό που δεν κάνεις εσύ.
Δηλαδή ακόμα κι η περιβόητη αποψάρα σου.. δεν είναι δική σου!
Τίποτα δεν έχεις να προτείνεις.
Μόνο να γκρινιάζεις ξέρεις.
Και να είσαι επαγγελματίας της “επανάστασης”.
Και αγαπημένη σου συνήθεια να βρίζεις όποιον άλλον τολμά να αυτοπροσδιοριστεί ως αριστερός και να μη συμφωνεί έστω και σε ένα “και” σου.

Δες ρε ηλίθιε αριστερέ ποιος είναι ο χώρος σου.
Το ΚΚΕ μόλις πριν λίγες μέρες εξέλεξε γραμματέα με μόνο κριτήριο εκλογής το ”ποιος βρίζει περισσότερο τους συριζαίους και τους άλλους εξωκοινοβουλευτικούς που έφυγαν το ’91 απ’ το Κόμμα”.
Το να προσπαθήσεις να συμμαζέψεις την κατάσταση και να τη βελτιώσεις εντός Ε.Ε. είναι ουτοπία άλλωστε.
Το να κάνεις την Ελλάδα του 2013… Σοβιετική Ένωση του 1917, αυτό προφανώς δεν είναι ουτοπία για το Κόμμα!
Λογικά πράγματα…

Ο ΣΥΡΙΖΑ κανει συζητήσεις επί συζητήσεων για τη φυσιογνωμία του και τελικά η απόφαση που βγάζει είναι να… γίνει και άλλη συζήτηση.
Οι… μεγάλοι ριζοσπάστες και αμεσοδημοκράτες των συνιστωσών και των αριστερών πλατφορμών αρνούνται να έχει κάθε μέλος του κόματος την ίδια δύναμη και απαιτούν εξασφαλισμένα ποσοστά ο καθένας για την ομαδούλα του και… από κει και πέρα άμεση δημοκρατία!
Είναι και η διανομή των επιχορηγήσεων μεγάλος πειρασμός βέβαια.
Αλλά ακόμη μεγαλύτερος πειρασμός είναι να νιώθουν πως έχουν δύναμη και ποσοστά μέσα στο κόμμα.
Και ας εκφράζουν (οι συνιστώσες) ελάχιστους πλέον μέσα στο κόμμα.
Η κάθε ομαδούλα που ‘χει δέκα νοματαίους δηλαδή θέλει να έχει μεγαλύτερη δύναμη από δέκα άλλα μέλη.
Ισοψηφία γιοκ δηλαδή.
Και όλο αυτό το ντύνουν με τον μανδύα της προστασίας του ριζοσπαστισμού από τα στρογγυλέματα της ηγεσίας.
Αλλά κατά τ’ άλλα αυτοί είναι οι μεγάλοι τιμητές της αντισυστημικότητας κλπ.
Ρε αυτοί οι ομαδάρχες θα μας κυβερνήσουν;

Έχουμε όμως και αναπαλαιωμένο νέο φρούτο στα αριστερά του τόπου.
Ο, μέχρι πρότινος εξαφανισμένος από τα ΜΜΕ, Αλαβάνος ξαφνικά προβάλλεται συνεχώς από συγκεκριμένους μιντιακούς κύκλους μαζί με το νέο κομματικό εγχείρημά του, το “Σχέδιο Β”.
Οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι τον καλούν και τον φουσκώνουν πολιτικά και δημοσκοπικά για… προφανείς λόγους και ο Αλαβάνος δυστυχώς δέχεται να παίζει το παιχνίδι τους.
Έτσι, κάθε φορά που βγαίνει να μιλήσει δημόσια (αρκετά συχνά εσχάτως στο Μέγκα), το μόνο που κάνει είναι να επιτίθεται στους άλλους σχηματισμούς της αριστεράς για να προωθήσει το δικό του μαγαζάκι.
Η κριτική του στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, στο τραπεζικό και βιομηχανικό κεφάλαιο, στην Ε.Ε. κλπ διαρκεί δυο -τρία λεπτά.
Τον υπόλοιπο χρόνο κατηγορεί την υπόλοιπη αριστερά.
Εδώ ισχύει η ιστορία με τον στάβλο και το σανό που λέγαμε παραπάνω.
Για να μην πω τίποτε χειρότερο…

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάλι είναι ένας κλασικός σχηματισμός εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Πέντε μαγαζάκια ενωθηκαν για να κάνουν ένα μαγαζί ορατό με γυμνό μάτι.
Πριν τις εκλογές υπήρξε φλερτ με τον Αλαβάνο για να μπει αυτός επικεφαλής (ως πιο αναγνωρίσιμο και δημοφιλές πρόσωπο) στην προεκλογική εκστρατεία του κόμματος.
Αμ δε! Οι ηλίθιοι αριστεροί της κακομοιριάς, οι συνιστώσες δηλαδή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, διαφώνησαν, διότι μερικές εξ αυτών έβλεπαν πως θα έχαναν τον… καθοδηγητικό τους ρόλο στο… ιλιγγιώδες 1,5% που θα έπαιρναν.
Έτσι απορριφθηκε η ιδέα. Τον Ιούνιο ανταμείφθηκαν με 0,3% για να κόψουν τις μαλακίες.
Και ικανοποιημένοι, ιδεολογικά καθαροί, μυρίζοντας κομμουνιστική μανούλα (ή… πατερούλη) γύρισαν ευτυχείς σπίτια τους.
Πάλι καλά που δεν ξεπουλήθηκαν και μπόρεσαν έτσι να προσφέρουν στον τόπο…

Η ιστορική κίνηση όμως της αριστεράς ήταν η εκλογική συστράτευση του Μ-Λ ΚΚΕ καιτου ΚΚΕ (μ-λ) μετά από δεκαετίες τσακωμών και αντεγκλήσεων.
Και τι; Νομίσατε πως οι ηλίθιοι αριστεροί θα ενώνονταν κανονικά, διαπιστώνοντας πως δεν τους χωρίζει τίποτα;
Γελαστήκατε!
Κατέβηκαν με διακριτούς τους ρόλους τους. Και έτσι το ψηφοδέλτιο, αν και κοινό, έγραφε πάνω “ΚΚΕ (μ-λ)- Μ-Λ ΚΚΕ εκλογική συνεργασία”.
Γλωσσοδέτης!
Τι; Να κατεβούμε με κοινή ονομασία να μας πουν πουλημένους οι υπόλοιποι ηλίθιοι αριστεροί;
Διακριτούς ρόλους και ο καθένας το μαγαζάκι του! Σοσιαλισμός ρε!
Αμ πως!

Αυτά με τα ηλίθια αριστερομάγαζα της συμφοράς, των βλαχοδήμαρχων, των κόμπλεξ και της ήττας.
Ελπίζω όλοι αυτοί οι τύποι να μην ενωθούν ποτέ.
Γιατί είναι δέκα φορές χειρότεροι και καθεστωτικότεροι από τους Σαμαράδες.
Τουλάχιστον ο Σαμαράς μετά από 2-3 αποτυχίες να μπει στη Βουλή με την Πολ.Αν., διέλυσε το κόμμα του.
Αν ήταν αριστερός θα κρατούσε αιωνίως το κόμμα, ελπίζοντας να διατηρεί εφ’ όρου ζωής ένα 0,3% για να ‘χει μούτρα να πιει ιδεολογικά κάθαρος τσίπουρα στα Εξάρχεια και να αναλύσει εκεί το σχέδιό του για την παγκόσμια επανάσταση.

Οι αριστεροί λοιπόν είναι ηλίθιοι, γι’ αυτό και δε θα κυβερνήσουν ποτέ.
Ζηλεύω τους δεξιούς, που έχουν τόσο δα μυαλουδάκι και το χρησιμοποιούν.
Καλύτερα άλλωστε να ‘χεις ένα σουγιαδάκι και να ξέρεις να το χρησιμοποιείς, παρά να ‘χεις υπερόπλο και να μην βρίσκεις το κουμπί “on-off”.
Ηλίθιοι.

Για να μην ξεχνάμε: Η Μάχη της Κρήτης (20-5 έως 1-6-1941)...

by admin      

Από την ιστοσελίδα sansimera.gr 

Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η αεραποβατική επιχείρηση, που επιχείρησε η Ναζιστική Γερμανία κατά της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941 και η οποία έληξε δώδεκα μέρες μετά, την 1η Ιουνίου, με την κατάληψη της Μεγαλονήσου. Ήταν μία από τις σημαντικότερες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πολλές πρωτιές σε επιχειρησιακό επίπεδο.

Η απόφαση για την επίθεση στην Κρήτη ελήφθη από το Χίτλερ στις 25 Απριλίου 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, και έλαβε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ερμής» («Unternehmen Merkur»). Ήταν αμυντική και όχι επιθετική επιχείρηση, όπως αποδείχθηκε αργότερα. Οι Γερμανοί είχαν ως στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική, με εφαλτήριο την Κρήτη, όπως πίστευαν οι Σύμμαχοι.

Τις παραμονές της επίθεσης, οι Σύμμαχοι είχαν τακτικό πλεονέκτημα σε ξηρά και θάλασσα, ενώ οι Γερμανοί στον αέρα. Έτσι, το γερμανικό επιτελείο αποφάσισε να διεξαγάγει την επιχείρηση από αέρος με τη χρησιμοποίηση δυνάμεων αλεξιπτωτιστών σε ευρεία κλίμακα, για πρώτη φορά στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. Επικεφαλής των γερμανικών δυνάμεων τέθηκε ο πτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, 51 ετών, βετεράνος πιλότος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε στη διάθεσή του 1190 αεροπλάνα (πολεμικά και μεταγωγικά) και 29.000 άνδρες (αλεξιπτωτιστές και πεζικάριους), ενώ οι Ιταλοί θα συνεισέφεραν 3.000 στρατιώτες.

Την Κρήτη υπερασπίζονταν όσοι έλληνες στρατιώτες είχαν παραμείνει στο νησί και δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας (Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιωτικοί), που είχαν διεκπεραιωθεί από την κατεχόμενη Ελλάδα. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, 52 ετών, βετεράνος και αυτός του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υπερασπιστές της Μεγαλονήσου ανήρχοντο σε περίπου 40.000, αλλά είχαν ανεπαρκή και απαρχαιωμένο οπλισμό, ιδίως οι Έλληνες.

Στην περιοχή των Χανίων είχε εγκατασταθεί ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ και η εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση υπό τον Εμμανουήλ Τσουδερό. Οι Σύμμαχοι γνώριζαν με μεγάλες λεπτομέρειες το γερμανικό σχέδιο επίθεσης, αφού είχαν κατορθώσει για πρώτη φορά να σπάσουν του γερμανικό κώδικα επικοινωνιών («Επιχείρηση Αίνιγμα»). Όμως, το πλεονέκτημα αυτό δεν το εκμεταλλεύτηκαν, εξαιτίας των διαφωνιών του Φράιμπεργκ με τους ανωτέρους του στο Λονδίνο. Οι Αμερικανοί δεν είχαν εισέλθει ακόμη στον Πόλεμο.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στις 8 το πρωί της 20ης Μαΐου 1941, με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα: στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν εύκολη λεία για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες που υπεράσπιζαν το Μάλεμε. Στις μάχες έλαβε μέρος και μεγάλος αριθμός αμάχων με ό,τι όπλο είχε στη διάθεσή του, από μαχαίρια ως όπλα από την εποχή της Κρητικής Επανάστασης.

Η συμμετοχή χιλιάδων αμάχων στις επιχειρήσεις ήταν ένας παράγων που δεν είχαν υπολογίσει οι γερμανοί σχεδιαστές της επιχείρησης. Πίστευαν ότι οι Κρητικοί, γνωστοί για τα αντιμοναρχικά τους αισθήματα, θα υποδέχονταν τους Γερμανούς ως ελευθερωτές. Μία ακόμη λανθασμένη εκτίμηση της γερμανικής αντικατασκοπείας υπό τον ναύαρχο Βίλχελμ φον Κανάρις ήταν ο αριθμός των μαχητών στην Κρήτη, τους οποίους υπολόγιζαν σε μόνο 5.000 άνδρες.

Στις 4 το απόγευμα της 20ης Μαΐου ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στο Ρέθυμνο και μία ώρα αργότερα στο Ηράκλειο. Τώρα, οι μάχες διεξάγονταν σε τέσσερα μέτωπα: Χανιά, Μάλεμε, Ρέθυμνο και Ηράκλειο. Η πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς και αβέβαια έκβαση. Ο διοικητής των γερμανικών δυνάμεων, πτέραρχος Κουρτ Στούτεντ, απογοητευμένος από την εξέλιξη των επιχειρήσεων, σκέφθηκε ακόμη και την αυτοκτονία, αναλογιζόμενος την υπόσχεση που είχε δώσει στον Φύρερ για μια εύκολη νίκη. Το βράδυ της ίδιας μέρας, μετά από μεγάλες περιπέτειες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ και η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση μεταφέρθηκαν με βρετανικό πολεμικό στην Αίγυπτο.

Από τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου οι μάχες συνεχίσθηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα και στα τέσσερα μέτωπα. Οι Γερμανοί επικεντρώθηκαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε, όπως ήταν ο πρωταρχικός τους στόχος και τα κατάφεραν προς το τέλος της ημέρας. Επωφελήθηκαν από την ασυνεννοησία στις τάξεις των Συμμάχων, αλλά υπέστησαν και πάλι μεγάλες απώλειες. Ανάμεσα στους γερμανούς αλεξιπτωτιστές που κατέλαβαν το Μέλεμε ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα του αθλητισμού και της πυγμαχίας, ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Μαξ Σμέλινγκ, 36 ετών, που έφερε το βαθμό του δεκανέα.

Η κατάληψη του αεροδρομίου ήταν στρατηγικής σημασίας για την εξέλιξη των επιχειρήσεων. Οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν μεγάλες δυνάμεις από την Ελλάδα και με τον σύγχρονο οπλισμό που διέθεταν ήταν θέμα χρόνου η κυριαρχία τους στη Μεγαλόνησο. Στις 28 Μαΐου οι Γερμανοί είχαν απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια, καθιστώντας τον αγώνα τους μάταιο. Έτσι, το Λονδίνο αποφάσισε την απόσυρση των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας από την Κρήτη και τη μεταφορά τους στην Αίγυπτο. Όσες μονάδες δεν τα κατάφεραν, παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Πολλοί Έλληνες μαχητές και μαζί τους 500 Βρετανοί ανέβηκαν στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης για να συνεχίσουν τον αγώνα. Την 1η Ιουνίου, με την παράδοση 5.000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης

Οι απώλειες για τους Συμμάχους ήταν: 3.500 νεκροί, 1.900 τραυματίες και 17.500 αιχμάλωτοι. Οι Γερμανοί, σύμφωνα με δικά τους στοιχεία, είχαν 3.986 νεκρούς και αγνοούμενους, 2.594 τραυματίες, ενώ έχασαν 370 αεροπλάνα. Σύμφωνα, όμως, με συμμαχικούς υπολογισμούς, οι γερμανικές απώλειες ξεπέρασαν τις 16.000.

Η Μάχη στην Κρήτη ονομάστηκε και «Νεκροταφείο των γερμανών αλεξιπτωτιστών», εξαιτίας των μεγάλων απωλειών τους, γεγονός που ανάγκασε τον Χίτλερ να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον. Από την πλευρά τους, οι Σύμμαχοι εντυπωσιάστηκαν από τις μεγάλες δυνατότητες των αλεξιπτωτιστών στη μάχη και δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις.

Δείτε επίσης το ντοκιμαντέρ της Μηχανής του Χρόνου για τη Μάχη της Κρήτης, από το 20΄ και μετά η εκπομπή ασχολείται με τα φρικιαστικά αντίποινα των Γερμανών κατακτηκών.

 

http://ardin-rixi.gr/archives/12963

To θανάσιμο μυστικό του Αχμέτ Νταβούτογλου...

filologos10

Φως στο σχέδιο «Νεοθωμανισμός» του Αχμέτ Νταβούτογλου φαίνεται να ρίχνουν τα τελευταία επεισόδια που εκτυλίσσονται τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό πεδίο της Τουρκίας, και τα οποία καταδεικνύουν το θανάσιμο δίλημμα το οποίο η χώρα αντιμετωπίζει.Ο Α. Νταβούτογλου προσπαθεί να το αντιμετωπίσει με έναν τρόπο ο οποίος εάν θα είναι επιτυχημένος θα οδηγήσει στη δημιουργία μίας νέας αυτοκρατορίας, εάν όμως αποτύχει, η κρατική οντότητα της σημερινής Τουρκίας θα οδηγηθεί στη διάλυση. Ας δούμε με λίγα λόγια ποιο ακριβώς είναι το θανάσιμο αυτό μυστικό το οποίο κρύβεται πίσω του η θεωρεία του «Νεοθωμανισμού».

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Ο αείμνηστος και κατά πολλούς δολοφονημένος πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας, Τουργκούτ Οζάλ, φαίνεται να διάβηκε τον Ρουβικώνα σε σχέση με τα Κεμαλικά ειωθότα αναφορικά με την εσωτερική πολιτική ασφαλείας της Τουρκίας όταν προσπάθησε να προωθήσει ένα πραγματικό σχέδιο ειρήνευσης με τους Κούρδους το οποίο τους έδινε δικαιώματα με τα οποία θα τους καθιστούσε μακροπρόθεσμα συνδιαχειριστές του κρατικού μορφώματος της σύγχρονης Τουρκίας.
Δυστυχώς για εκείνον, το νήμα της ζωής του κόπηκε απότομα με αποτέλεσμα να μη μπορέσει να φέρει σε πέρας ένα έργο το οποίο θα είχε αναμορφώσει τη χώρα του και ίσως μέσω αυτού να είχε αλλάξει και τον ρου της ιστορίας αναφορικά με τις εξωτερικές σχέσεις της Άγκυρας, αφού είναι προφανές ότι οι Κούρδοι θα δρούσαν ως αποσβεστήρες των εθνικιστικών και επιθετικών… παρορμήσεων των Κεμαλικών προς κάθε κατεύθυνση και κυρίως προς τη πλευρά του Ελληνισμού.
Ένα δεύτερο σημείο το οποίο είχε επισημάνει ο Τ. Οζάλ, αναφορικά με την περίπτωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, ήταν ότι το «πρόβλημα του Αιγαίου» δεν θα λυνόταν με το πόσα F-16 θα είχε η κάθε πλευρά αλλά με το «δημογραφικό». Μία παρατήρηση η οποία δεν θα πρέπει ποτέ να μας αφήνει αδιάφορους, αφού πάντα υπάρχει μία αλήθεια πίσω από αυτή και η οποία επικρέμεται πάντα ως «Δαμόκλειος Σπάθη» πάνω από το ελληνικό έθνος. Η συγκεκριμένη συζήτηση δεν είναι το θέμα της παρούσας σύντομης ανάλυσης οπότε την αφήνουμε εδώ.
Αυτό όμως που έχει άμεση σχέση με την ανάλυση είναι η σύνδεση των δύο θεμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ο Τ. Οζάλ, του Κουρδικού και της σημασίας των δημογραφικών δυναμικών σε μία κοινωνία, η συσχέτισή τους με το ζήτημα του… Νεοθωμανισμού και της πολιτικής του Α. Νταβούτογλου και κατ’ επέκταση της πολιτικής της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Πως λοιπόν συνδέεται το ζήτημα του «δημογραφικού» σε σχέση με το «Κουρδικό» και τη μεγάλη χώρα των «75 εκατομμυρίων Τούρκων»; Με πολύ συντομία η απάντηση δίνεται από άρθρο του φίλου Σάββα Καλεντερίδη στην εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» το οποίο αναρτήθηκε πριν λίγες ώρες και στο «defence-point.gr». Ο Σ. Καλεντερίδης αναφορικά με τα τελευταία δημογραφικά στοιχεία (2013) επισημαίνει ότι «ενώ στις ηλικίες άνω των 18 οι Κούρδοι αποτελούν το 14,7%, στις ηλικίες μέχρι 17 ετών αποτελούν το 24,7 του πληθυσμού. Δηλαδή, με απλά λόγια, σήμερα ένα στα τέσσερα παιδιά στην Τουρκία είναι Κούρδοι!» το παραπάνω στοιχείο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι «το ποσοστό των νέων μέχρι 17 ετών, είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτόν των άνω των 18, τότε μπορούμε να συμπεράνουμε ότι σε λίγες δεκαετίες οι Κούρδοι θα είναι πλειονότητα στην Τουρκία».
Δεν γνωρίζουμε εάν η ποιοτική αυτή παρατήρηση μπορεί να γίνει κατανοητή στις πλήρεις διαστάσεις της από τον σημερινό Έλληνα, πολίτη και… πολιτικό, ο οποίος μαθημένος στη νοοτροπία της «ψωροκώσταινας» και του «συνδρόμου αδυναμίας» μπροστά στον «κολοσσό των 75 εκατομμυρίων… Τούρκων» έχει αφεθεί μοιρολατρικά στα χέρια του… Αλλάχ και του «Σουλεϊμάν» να συναντήσει τη μοίρα που ο Σουλτάνος του επιφυλάσσει. Χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης ενός γείτονα και αντιπάλου ο οποίος ακολουθώντας μία βυζαντινού τύπου στρατηγική (δηλαδή, αυτή που θα έπρεπε να ακολουθούσαμε εμείς) μας έχει βάλει «τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι», δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι στις επόμενες δεκαετίες δύο πράγματα πρόκειται να συμβούν στον πληθυσμό που διαβιεί στη Μικρά Ασία σήμερα.
(1) Αυτός θα συνεχίσει να αυξάνεται έτσι ώστε να αγγίξει τα 90 περίπου εκατομμύρια και μετά θα αρχίσει να φθίνει ραγδαία (2) Αυτοί που θα αυξάνονται θα είναι οι Κούρδοι το ποσοστό των οποίων αναμένεται θα συναγωνίζεται αυτό των Τούρκων, με μία όμως διαφορά, οι Τούρκοι θα «γερνάνε» ενώ οι Κούρδοι θα αποτελούν τη πλειοψηφία στις μικρές και στις παραγωγικές ηλικίες.
Αποτέλεσμα: Μέχρι το 2050 μπορεί ο πληθυσμός της Τουρκίας να αγγίζει ή να έχει ξεπεράσει τα 90 εκατομμύρια, αλλά αυτός που θα κάνει κουμάντο στη χώρα θα είναι οι Κούρδοι και όχι οι Τούρκοι! 

Η συγκεκριμένη παρατήρηση, και η τάση που άρχισε να εμφανίζεται τη δεκαετία του 80’ στη χώρα, έκανε τον Τ. Οζάλ να φοβηθεί (ας μην ξεχνάμε ότι έβλεπε τη λύση των ελληνοτουρκικών διαφορών μέσα από το ίδιο πρίσμα), με αποτέλεσμα να προσπαθήσει να επιλύσει τη διαφορά με τους Κούρδους πριν να είναι πολύ αργά.
Το εντυπωσιακό στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν τόσο ότι ο Οζάλ προσπάθησε να αντιμετωπίσει με διάλογο το συγκεκριμένο ζήτημα, όσο το γεγονός ότι ΚΑΙ οι Κεμαλικοί αντιλήφθηκαν το πρόβλημα, το οποίο όμως προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο με τη γνωστή σε όλους μας βία απέναντι στους Κούρδους, αλλά και με έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο, ο οποίος όμως γύρισε μπούμερανγκ και τελικά τους κατέστρεψε. Ποιος ήταν αυτός ο τρόπος;
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 80’ η θεωρία με το όνομα «Τουρκο-ισλαμική Σύνθεση» (Turkish Islamic Synthesis) άρχισε να εμποτίζει όχι μόνο τα σχολεία της χώρας αλλά ακόμα και τις στρατιωτικές σχολές και τα πανεπιστήμια, υπό την ευλογία και τη καθοδήγηση του πραξικοπηματία Κενάν Εβρέν και του νέου πολιτικού αστέρα Τουργκούτ Οζάλ. Η θεωρία αυτή δεν έλεγε τίποτα άλλα παρά του ότι ο περιούσιος λαός του Ισλάμ, του Σουνιτικού Ισλάμ, και οι υπερασπιστές της ορθής πίστης ήταν πάντα οι Τούρκοι.
Όπως γίνεται αντιληπτό η συγκεκριμένη προσέγγιση αποτελούσε την πλέον σοβαρή αίρεση σε σχέση με το καθαρό Κεμαλικό δόγμα το οποίο είχε εξοβελίσει τη θρησκεία από τη δημόσια σφαίρα της Τουρκίας, και μάλιστα την είχε δαιμονοποιήσει σε βαθμό που να είχε δημιουργήσει μία εχθρική στάση των Τούρκων ακόμα και απέναντι στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία εκλαμβανόταν ούτε λίγο ούτε πολύ ως ένα μόρφωμα που παραλίγο να εξαφανίσει τη τουρκική ταυτότητα και ότι συνέβαλε στην παρακμή της τουρκικής φυλής.
Γιατί όμως οι «θεματοφύλακες» της κληρονομιάς του Κεμάλ, στρατιωτικοί και πολιτικοί ηγήτορες της Τουρκίας να προχωρήσουν στην ανάπτυξη της θεωρίας της «Τουρκο-ισλαμικής Σύνθεσης» της δεκαετία του 80’ και να προσπαθήσουν με αυτή να εμποτίσουν τους πολίτες του κράτους τους; Γιατί οι Κεμαλικοί στην ουσία να παραγκωνίσουν τη πλέον σημαντική εντολή του Κεμαλισμού και κατ’ επέκταση τον ίδιο τον Κεμάλ;
H απάντηση είναι απλή αλλά και πολύπλοκη ταυτόχρονα: H πληθυσμιακή άνοδος των Κούρδων και η τάση που διαφαινόταν από τότε, ότι στο μέλλον οι Κούρδοι θα υποσκελίσουν τους Τούρκους, ή θα αυξηθούν σε σημείο ώστε να μπορούν να θέσουν σε αμφισβήτηση την ενότητα του κράτους, τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ο Κεμαλισμός ως μία πολιτισμική και πολιτική ταυτότητα ενοποίησης του πληθυσμού της Μικράς Ασίας δεν είναι σε θέση πλέον να κρατήσει το κράτος ενωμένο.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κεμαλισμός ήταν ένας δυτικού τύπου εθνικισμός ο οποίος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα δυτικού τύπου έθνος-κράτος, εκεί που υπήρχε πριν μία πολυεθνική αυτοκρατορία. Χωρίς να είναι ανάγκη να αναφερθούμε στην ιστορία της Τουρκίας τον 20ο αιώνα να αναφέρουμε μόνο πως η συγκεκριμένη προσπάθεια δεν πέτυχε, αφού η «ισλαμοποίηση» του κράτους ξεκίνησε λίγο μετά τον Β’ ΠΠ από τις αρχές τις δεκαετίας του 50’.
To αποκορύφωμα των εσωτερικών αντιφάσεων υπήρξε η βίαιη δεκαετία του 70’ όπου για να μην οδηγηθεί η χώρα σε κατάρρευση αφού πολεμούσαν όλοι εναντίον όλων (Τούρκοι, Κούρδοι, δεξιοί, αριστεροί, ισλαμιστές, Αλεβίτες, κοσμικοί κ.λπ.) για ακόμα μια φορά επενέβησαν οι στρατηγοί και αποφάσισαν να αποδομήσουν σταδιακά τον Κεμαλισμό.
Ή μάλλον, για να το θέσουμε ορθότερα, αποφάσισαν να προωθήσουν μία εθνικο-θρησκευτική ιδεολογία έτσι ώστε να κρατήσουν τη χώρα ενωμένη, μέσα πάντα από την επίφαση της προστασίας του Κεμαλικού κράτους. Η απόφαση αυτή σήμαινε ότι αφού μία καθαρού τύπου δυτική εθνική ιδεολογία δεν μπορούσε να κρατήσει τη Τουρκία ενωμένη αφού πολύ απλά μία μεγάλη μερίδα του πληθυσμού δεν αισθάνονται Τούρκοι, ενώ μία άλλη μερίδα είχε μία θρησκευτικότητα η οποίακαταπιεζόταν από τον Κεμαλισμό, ήταν η ώρα της «Τουρκο-ισλαμικής Σύνθεσης» η οποία βρήκε τελικά τη δικαίωσή της στον Νετσμεντίν Ερμπακάν ο οποίος και κατέλαβε έστω και βραχύβια την εξουσία στα μέσα της δεκαετίας του 90’, με τα αποτελέσματα του συγκεκριμένου εγχειρήματος να είναι πλέον γνωστά σε όλους.
Και ερχόμαστε στον Α. Νταβούτογλου: Ο πανέξυπνος και πατριώτης ακαδημαϊκός, έζησε και ανδρώθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον όπου και κατανόησε αυτό που είδαν και οι Κεμαλικοί τη δεκαετία του 80’, ότι ο «Κεμάλ πλέον… δεν πουλάει». Ο Α. Νταβούτογλου, αντιλήφθηκε πολύ γρήγορα, ότι η Τουρκία δεν μπορούσε να συνεχίσει με την ταυτότητα του Κεμαλισμού, διότι τόσο οι Κούρδοι όσο και οι Μουσουλμάνοι αντιδρούσαν.

Ο Α. Νταβούτογλου ανέπτυξε τη θεωρία του, επίσης, την εποχή της κατάρρευσης του «Ανατολικού Μπλοκ» και της δημιουργίας μίας νέας κατάστασης η οποία διεπόταν από αναρχία και πολυπολισμό, την ύπαρξη βέβαια μίας ηγεμονικής δύναμης η οποία ήθελε να επεκταθεί (ΗΠΑ), αλλά και το άνοιγμα χώρων στη Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή οι οποίοι στο παρελθόν ήταν «κλειστοί» για μία χώρα της… Δύσης.
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο ο Α. Νταβούτογλου δημιούργησε ίσως τη μόνη θεωρία η οποία θα μπορούσε να σώσει τη Τουρκία από τη διάσπαση και τη κατάρρευση: Αντί λοιπόν της Κεμαλικής εθνικιστικής και πολιτισμικής ομπρέλας της «καθαρότητας» της φυλής και του κράτους, ανέπτυξε μία Συνθετική / Πολυσυλλεκτική ταυτότητα της οποίας η βάση, ο συνδετικός κρίκος, δεν ήταν η «καθαρότητα» της φυλής και του «κράτους» αλλά το «Σουνιτικό Ισλάμ» και η «Αυτοκρατορία».
Τι ήθελε να καταφέρει με αυτό; Πολύ απλά, ο Α. Νταβούτογλου θέλησε να μιλήσει όχι για «Τούρκους» και «Κούρδους» αλλά για «Σουνίτες Μουσουλμάνους» και θέλησε να μιλήσει όχι για «Τουρκία» και «Κουρδιστάν» αλλά «Οθωμανική Αυτοκρατορία», στα τελευταία στάδια της οποίας οι Τούρκοι και οι Κούρδοι, μαζί με τους Άραβες ήταν συνεργάτες και πίστευαν όλοι στον Σουλτάνο-Χαλίφη των απανταχού Σουνιτών Μουσουλμάνων.
Όπως μπορεί να γίνει μέχρι στιγμής αντιληπτό, ο Α. Νταβούτογλου και φυσικά ο πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι αυτοί οι οποίοι αποφάσισαν να καρφώσουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Κεμάλ και να δημιουργήσουν μία Πολυεθνική / Αυτοκρατορική και άκρως Μουσουλμανική Τουρκία, όχι τόσο λόγω μεγαλομανίας, αλλά για να τη σώσουν από τη διάλυση η οποία επέρχεται, τολμούμε να πούμε, με μαθηματική ακρίβεια τις επόμενες δεκαετίες.

Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο, δηλαδή μέσα από την οπτική της δημιουργίας της νέας συνθετικής ταυτότητας / «ομπρέλας» για Τούρκους, Κούρδους ΚΑΙ Άραβες, μπορούμε να εξηγήσουμε όλες τις επιμέρους πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του ΑΚΡ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Έτσι εξηγείται η πολιτική απαγόρευσης των… φιλιών σε δημόσιους χώρους, η μαντίλα, η προσπάθεια για τη δημιουργία ενός νέου καναλιού στη Κωνσταντινούπολη η οποία προβλέπεται να γίνει και η νέα πρωτεύουσα του νεοθωμανικού κράτους, η πολιτική προστασίας των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, αλλά και η υποστήριξη των Σουνιτών «πολεμιστών της ελευθερίας» στη Συρία αλλά και στις άλλες χώρες της Βορείου Αφρικής κατά τη διάρκεια του «Αραβικού Χειμώνα».
Έτσι εξηγείται, το σχέδιο ειρήνευσης με το ΡΚΚ αλλά και η ανάπτυξη σχέσεων με τους Κούρδους του Βορείου Ιράκ, η ψύχρανση των σχέσεων με τη Σιιτική κυβέρνηση της Βαγδάτης, η αποκοπή από το Ιράν, αλλά και η επίθεση «φιλίας» στα Βαλκάνια με επίκεντρο τη Βοσνία και το αλβανικό στοιχείο, καθώς και η προσπάθεια ελέγχου των Τούρκων της Βουλγαρίας αλλά και των Μουσουλμάνων και των Πομάκων της Θράκης μας. Η πολιτιστική δε διπλωματία μέσω των… σίριαλ σε δυνητικούς υπηκόους δεν χρειάζεται περεταίρω ανάπτυξη.
Φυσικά όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα, έχοντας υπόψη τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τα ενεργειακά, τον Καύκασο, τα συμφέροντα των ΗΠΑ, την εμπορική σχέση με τη Ρωσία, ενώ ως κύριο εργαλείο για τη δημιουργία αυτής της… αυτοκρατορίας χρησιμοποιούνται οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας με ιδιαίτερη έμφαση να έχει δοθεί στην ενίσχυση της ναυτικής ισχύος, αφού ως γνωστόν η Ανατολική Μεσόγειος ευνοεί μόνο Ναυτικές Αυτοκρατορίες.
Κλείνοντας τη παρούσα, ελπίζουμε ενδιαφέρουσα, ανάλυση δεν μένει παρά να υπογραμμίσουμε το δραματικό δίλημμα που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία, κάτι το οποίο το γνωρίζουν απόλυτα οι ηγέτες της: H Τουρκία είτε θα μετατραπεί σε ένα πολυεθνικό Σουνιτικό κράτος αγκαλιάζοντας Τούρκους-Κούρδους και κάποιους Άραβες με κύριο χώρο ευθύνης της τον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειο, είτε θα πάψει να υπάρχει ως κράτος, αφού οι δημογραφικές εθνικές και θρησκευτικές πραγματικότητες στο εσωτερικό της, η έλλειψη κάποιας ενωτικής ιδεολογίας / ιδεολογήματος σε συνάρτηση με τα μέτωπα που έχει ανοίξει γύρω της θα τη καταστρέψουν.
Το ερώτημα βέβαια για μετά από όλα αυτά είναι το για ποιον είναι «θανάσιμο» το «μυστικό» του Α. Νταβούτογλου, για την ίδια της Τουρκία ή για εμάς του γείτονες; To μέλλον θα δείξει, για την ώρα ας ασχοληθούμε με τη Φατμαγκιούλ και με τις μικροπολιτικές «στρατηγικές» των κομματικών μας ταγών…

Πηγή Defence-Point

ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ...

Δ' ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Από την πρώτη άλωση του 1204 μέχρι σήμερα

Εάλω η Πόλις...

"Μοίρα των αθώων

είσαι η δική μου η μοίρα"

Οδ. Ελύτης ( Άξιον εστί)

 

Εάλω η Πόλις και η Ελληνότροπη Πολιτεία ένεκεν της Νομαρχίας του "Ανωνύμου του Έλληνος". Το πρόσωπο - είναι ένεκεν του Εγώ ο ένας, έτσι ώστε ο Άνθρωπος δίχως λεύτερο μπόι να σέρνεται με επικίνδυνες προς τα κάτω δρασκελιές.

 

Εάλω η ανοικτή αγκαλιά του γένους των Ρωμιών, κλείνοντας μέσα της εχθρούς γείτονες και φίλους, ένεκεν της "Εθνικής Φυλετικής Καθαρότητος", της δυτικοτραφούς πεποίθησης της μικράς και εντίμου Ελλάδος που οδηγεί σε διαρκή απόγνωση και πένθος.

 

Το Γένος της χαρμολύπης, εκατομμύρια ψυχές γεμάτες φως :

Δεσμώτης των παρωχημένων διαστάσεων, της ευτελισμένης συνήθειας, των ιδιοπαθών αιτιάσεων του Δυτικού Διαφωτισμού και Προτεσταντικού ηθικισμού.

 

Δεσμώτης της ανακύκλωσης των προδιαγεγραμμένων να συμβούν ως μελλούμενα, των απεχθών μόνον για τη βιωτική εφήμερων οραμάτων.

 

Δεσμώτης μιας εσώτατης ελπίδας και υπομονής, αλυσοδεμένος Προμηθέας στα τείχη που αρπακτικά και σπλάχνα γίνονται ένα.

 

Εάλω το καλό ένεκεν του Ισχυρού, έκτοτε καλόν κ΄αγαθόν με του Ισχυρού το δίκαιο και μόνο συμπορεύεται.

 

Ωστόσο φτάσαμε μετά από μύριες αναβολές κι ανασυστάσεις να διατάσσουμε, να συστήνουμε δυνάμεις ψάλλοντας :

Χαίρε το Σάμαλι και η Αχειροποίητος.*

 

Εμπρός μας οι ήρωες Άγιοι της Ιστορίας.

Πίσω μας μύριοι, ειδεχθώς δολοφονημένοι οι νεκροί ως θύματα της γραμμένης Ιστορίας.

 

Ανάμεσά τους οι καλοστημένοι ανδριάντες, οι υποκριτικές γενειάδες, οι μουγκές σειρήνες - τιμητές της ελαστικής τους συνείδησης, της τακτοποιημένης πίσω από ψευδεπίγραφες πολεμίστρες ζωής τους, θυσιάζουν στο βωμό του κέρδους ό,τι διαχρονικά με Αμνό εξ άρτου και οίνο το Γένος κοινωνεί : την συναντίληψη της Πολυεθνικής, Πολυπολιτισμικής και Πολυθρησκευτικής Ειρηνικής συνύπαρξης στην καθ΄ημάς Ανατολή.

 

Εάλω το χέρι που το Σάμαλι εν τη Αχειροποιήτω είναι ταμένο να μοιράζει ένεκεν του κοσμικού και λογικά εφικτού εγχειρήματος.

 

Εάλω η Αγάπη, η χαρά της προσφοράς και η εκ φύσεως συγκαταβατική κοινωνική συνοχή ένεκεν της "παγκοσμιοποίησης", της "Νέας Εποχής" και της τάξης των νέο επιτυχημένων.

 

Χοροί, χιλιάδες χοροί ετοιμάζονται να σύρουν τα νικητήρια, ταιριάζοντας τα βογγητά των πονεμένων με την ηχώ των τυμπάνων. "Πέτρα ερήμου, δακρύων σπόγγος"**.

 

Τα μοιρολόγια, των σπλάχνων αιμορραγία ατέλειωτη, τα πέρατα ταράζουν : Ξεριζωμός, θρήνος, προσφυγιά είναι τα μύρα και ο βασιλικός στα πόδια του Δεσπότη, προζύμι στον άρτο των Ψυχών που θυμούνται, συγχωρούν και αγαπάνε.

 

Οι άψυχοι σωροί της εμπόλεμης ενασχόλησης δημιουργήματα, δικαιολογούν την ύπαρξη όπως την ορίζουν οι Νέοι Σταυροφόροι :

 

Πορεία βουβή, αδιάκοπη χωρίς Σταυρό και Ανάσταση, μόνο ιδρός και αγωνία ως είναι οι θρόμβοι αίματος.

 

Εάλω η Πόλις Κύριε, Κύριε...

" Έντεινον και κατευοδού και Βασίλευε ένεκεν Αληθείας και Πραότητος και Δικαιοσύνης. Ηγάπησας Δικαιοσύνην και μίσησας Ανομίαν ".***

 

Ας μην χαθούν άλλες Πατρίδες και ομοαίματοι Αδελφοί μου.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΑΕΥΣ

* "Μέσα στο Σάμαλι η Αχειροπίητος" Κ. Ζουράρις, εκδ. Αρμός. Αθήνα 1993

** "Συμεών Μνήμα" Συμεών Μοναχού, εκδ. Άγρα, Αθήνα 1994

*** Ψαλμός Δαυίδ 44, στιχ. 4 & 8

Έχετε προσέξει αυτά τα πρόσωπα;

 

Δεν την κατανοήσαμε την Ιστορία. Δεν εννοώ τις μάχες και τις ιστορικές συνθήκες. Εννοώ τα πρόσωπα των ανθρώπων από διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Πρόσωπα αιχμαλώτων, προσφύγων, πρόσωπα πεινασμένων παιδιών, τρομοκρατημένων ανδρών, ταλαιπωρημένων γυναικών, πρόσωπα νέων, πρόσωπα γέρων.

Τα έχετε προσέξει αυτά τα πρόσωπα; Έχετε δει τα βλέμματά τους; Αν όχι, κακώς. Τώρα θα ξέρατε τα πάντα.



"Έτσι, απόψε που σκοτείνιασε και δεν έχουμε πουθενά να πάμε, ας κάνουμε ένα ταξίδι στα περασμένα - τι θα βρούμε ; άγνωστο.

Γι' αυτό καλύτερα μην το διακινδυνεύσουμε,

ας γυρίσουμε προς τον τοίχο τις φωτογραφίες των νεκρών κι ας κοιμηθούμε λίγο.

Αφού όλα είναι ανώφελα κι εδώ που ζήσαμε

θα κατοικήσει κάποτε η λήθη"

«Ελπίδα»

Πηγή: Έχετε προσέξει αυτά τα πρόσωπα; - RAMNOUSIA

Η Ιερισσός σε ένα βλέμμα ...

 

Το τελευταίο βλέμμα μια νεαρής Ιερισσιώτισσας λίγο πριν φύγουμε χθες, δεν φεύγει από το μυαλό μου.
Ένα βλέμμα που μιλούσε στην γλώσσα της αδούλωτης ψυχής κάθε ελεύθερου ανθρώπου.
Ένα βλέμμα που φώναζε "Δεν φοβόμαστε, Δεν υποχωρούμε, Θα Νικήσουμε!"
Ένα βλέμμα που καλούσε "Να ξαναρθείτε, ο πόλεμος εδώ θα κρατήσει καιρό ..."
Ένα βλέμμα που ήταν γεμάτο αδερφοσύνη και ευγνωμοσύνη μαζί ...
Ένα βλέμμα περηφάνιας και θάρρους μαζί ...
Ένα βλέμμα που λεγε γλυκά: "Καλή Αντάμωση" και "Σας ευχαριστούμε ..."

Στο τέλος, τα χέρια της να μας αποχαιρετούν και μετά δυό φιλιά στον αέρα.

Η νεαρή Ιερισσιώτισα "Γυναίκα, Μάνα και Αδερφή" που ανησυχεί για τους δύο κρατούμενους συντοπίτες της και κάθε μέρα δίνει το παρών στις κινητοποιήσεις στην Ιερισσό και μέσα στις δασικές διαδρομές του Κάκαβου, ήταν εκεί μπροστά μας!

Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν γράφοντας να μεταφέρει κανείς την "Αίσθηση" για το τι συμβαίνει στην Ιερισσό ...

Στην Ιερισσό όπου τα μικρά παιδιά παίζουν παιχνίδια στις γειτονιές και ανταλλάσουν για εκφοβισμό συνθήματα εναντίον της Εξόρυξης και της Eldorado ... Ακούγεται σχεδόν σουρεαλιστικό αλλά έτσι όντως συμβαίνει ... και ίσως αυτό εξηγεί και πολλά που εμείς από μακρυά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε για αυτό το "Γαλατικό Χωριό" της Αντίστασης ...που μπορεί να αποτελέσει την σπίθα της νέας Ελληνικής Αντίστασης.

Σε μια πόλη όπου πλέον δεν υπάρχει Αστυνομία και όμως όλα είναι εντάξει.
Εκεί όπου τα μπλόκα και οι περιπολίες με μηχανές και τζίπ δεν είναι της Αστυνομίας αλλά των κατοίκων που έχουν αναλάβει να φυλούν τον τόπο τους 24 ώρες το 24ωρο.

Μια πόλη που αγωνίζεται κόντρα στο Καθεστώς δίνοντας αγώνα Ζωής με όπλο το δίκιο της, την ενότητα των κατοίκων, την Αυτοοργάνωση και την Αλληλεγγύη.

Η πόλη αυτή υποδέχθηκε το Σάββατο 25 Μαϊου 2013, πάνω από 10.000 άτομα από όλη την Ελλάδα για την συναυλία συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους κρατούμενους αγωνιστές κατοίκους και δεν σημειώθηκε το παραμικρό παρατράγουδο!!!

Με μια διοργάνωση που θα ζήλευαν πραγματικά οι πιο ακριβοπληρωμένες εταιρείες διοργάνωσης συναυλιών, οι Ιερισσιώτες είχαν από νωρίς το Σαββάτο αναλάβει τα πόστα τους: άλλοι στα ψησίματα για να φάνε οι καλεσμένοι από όλη την Ελλάδα, άλλοι στην καθαριότητα, άλλοι για πληροφορίες και άλλοι βοηθοί στα Ιατρεία που βρίσκονταν δίπλα στον χώρο της Συναυλίας.

Και την επόμενη ημέρα της Κυριακής από τις 9:00 το πρωϊ όπου οι δρόμοι και η πλατεία ήταν πεντακάθαρα, ήδη προετοίμαζαν τα αγροτικά αυτοκίνητα τους για την διαδρομή στις 11:00 προς τον Κάκαβο για να δουν οι φιλοξενούμενοι τους γιατί παλεύουν, για το βουνό και το Δάσος που δεν πρέπει να χαθεί, να δουν που δίνονται πραγματικά οι μάχες για το μέλλον του τόπου τους, για την ζωή των παιδιών τους, να πλησιάσουν όσο γίνεται πιο κοντά στο σημείο αποκλεισμού τους από τις εγκαταστάσεις της εταιρείας που "τρώει τις σάρκες του βουνού".

Τα αυτοκίνητα τους και οι μηχανές τους σε πομπή και μετά να φορτώνουν όσους χωρούσαν και να κάνουν δρομολόγια από και προς τα σημεία συγκέντρωσης για πεζοπορεία μέσα στον Κάκαβο. Όλα αυτά, απλά και φυσικά σαν να το κάνουν για όλη τους τη ζωή, χωρίς κανένα ατύχημα ή πρόβλημα.

Στον δρόμο της επιστροφής μας, όλα αυτά γυρνούσαν μέσα στο μυαλό μου και δεν με άφηναν να ηρεμήσω παρά την κούραση μας και τον λιγοστό ύπνο.

Η συγκίνηση και η ένταση είναι μεγάλη. Τώρα ξέρω ...

 

Υπάρχει ένας τόπος στην Ελλάδα όπου οι στίχοι του Εθνικού μας ποιητή στον "Ύμνο εις την Ελευθερία" έχουν ακόμα νόημα, είναι ακόμη ζωντανοί μέσα στις ψυχές αυτών των Ελλήνων που αγωνίζονται για τον τόπο τους και τη ζωή τους ...
Ο τόπος αυτός λέγεται Ιερισσός ....

 

του Ηλία Αλεξανδρή

Πηγή: Η Ιερισσός σε ένα βλέμμα ... - RAMNOUSIA

Τρία χρόνια στην κόλαση του Μνημονίου. Του Γ. Δελαστίκ.

 

Μέσα στο σχεδιασμό των Γερμανών επικυρίαρχων της Ευρώπης είναι και η αρπαγή των καταθέσεων σε όλες τις υποτελείς χώρες της Ευρωζώνης, με πρώτη, φυσικά, την Ελλάδα.

Σαν προχτές ήταν, τρία χρόνια πριν: 23 Απριλίου 2010. Τρία χρόνια που έχουν φανεί στους Έλληνες σαν τρεις αιώνες. Από το ακριτικό Καστελόριζο, που είχε πάει βόλτα για να έχει όμορφο ντεκόρ, ο κατάπτυστος Γιώργος Παπανδρέου, πρωθυπουργός τότε της χώρας, αναγγέλλει περιχαρής την ολοκλήρωση του πολιτικού του έργου – την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς υποτέλειας προς τη Γερμανία, την ΕΕ και το ΔΝΤ μέσω Μνημονίου.

Σύντομα η ζωή θα αποδείξει ότι το Μνημόνιο που υπογράφει ο Γ. Παπανδρέου ανήμερα της ονομαστικής του εορτής είναι το σύγχρονο ισοδύναμο των συνθηκών παράδοσης των χωρών τους στα νικηφόρα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ξυπνούν οι πιο απαίσιες αναμνήσεις. Στην πολιτική ζωή της χώρας εισβάλλει ένας άλλος προδότης από το παρελθόν, ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου, ο οποίος και αυτός την ημέρα της γιορτής του, στις 23 Απριλίου του 1941, υπέγραφε στη Θεσσαλονίκη την παράδοση της Ελλάδας στους Γερμανούς ναζί.

Ο Γιωργάκης γίνεται ο νέος «Τσολάκογλου». Το ίδιο και η κυβέρνησή του, που αποκαλείται πλέον «κυβέρνηση Τσολάκογλου», όπως ως «Τσολάκογλου» καθιερώνονται στη συνείδηση των Ελλήνων και οι επόμενοι πρωθυπουργοί Λουκάς Παπαδήμος και Αντώνης Σαμαράς. Πολιτικοί δωσίλογοι θεωρούνται και οι υπουργοί τους από όσους δεν τους ψηφίζουν.

Αυτό, βέβαια, δεν τους προκαλεί φόβο, ούτε καν ντροπή. Ο λόγος είναι απλούστατος: γνωρίζουν ότι οι δωσίλογοι της ναζιστικής Κατοχής έγιναν εξουσία στην Ελλάδα – και φυσικά δεν βρίσκουν κανένα λόγο να μην επαναληφθεί αυτό και τούτη τη φορά! Δεν έχουν άδικο…

Ρήμαξαν τη χώρα
Ανεξάρτητα όμως από τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Στουρνάρας, ο Λοβέρδος και οι υπόλοιποι, η ουσία είναι ότι πέτυχαν να ρημάξουν την Ελλάδα και τους Έλληνες με απόλυτη άνεση. Δεν άφησαν τίποτα όρθιο οι πρωταγωνιστές των σύγχρονων «κυβερνήσεων Τσολάκογλου» είτε ήταν του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ. Το ΑΕΠ κατέρρευσε με εφιαλτικούς ρυθμούς. Μείωση κατά 4,9% το 2010, την πρώτη μνημονιακή χρονιά. Νέα παταγώδης πτώση κατά 7,1% το 2011, ακολουθούμενη από νέα καταβύθιση κατά 6,4% το 2012 – ούτε πόλεμος να ήταν!

Πριν από το Μνημόνιο, το 2009 το ΑΕΠ είχε πέσει κατά 3,1% και το 2008 κατά 0,2%. Ποσοστά που ούτε κατά διάνοια συγκρίνονται με τον όλεθρο που προκάλεσε η μνημονιακή πολιτική. Άλλωστε, την προηγούμενη πενταετία 2003-2007 το ΑΕΠ είχε σημειώσει εκρηκτική ανάπτυξη: 5,9% το 2003 και 4,4% το 2004 συν 2,3% το 2005, ακολουθούμενη από 5,5% το 2006 και 3,5% το 2007.

Σε ιλιγγιώδη ύψη παρέμεινε το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ παρά τη λεηλασία των κρατικών ομολόγων μέσω του «κουρέματος» και της «επαναγοράς» τους, το οποίο αντί να μειώνεται, όπως υπόσχονταν οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι συνεργάτες τους για να δικαιολογήσουν την πολιτική της άγριας λιτότητας που επέβαλαν στους Έλληνες, αυξήθηκε (!) με καλπάζοντες ρυθμούς. Από το 129,7% του ΑΕΠ που ανήλθε το 2009 (ποσοστό που διαμορφώθηκε τεχνητά με απερίγραπτες λαθροχειρίες των απατεώνων του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν στην κυβέρνηση Παπανδρέου) εκτινάχθηκε στο 148,3% το 2010 και στο 170,3% του ΑΕΠ το 2011!

Κλέβοντας τυπικά το 53% των χρημάτων όποιου είχε αγοράσει ελληνικά ομόλογα και ουσιαστικά πάνω από το 80% (!) μέσω της αντικατάστασης υποχρεωτικά του 47% που απέμενε με νέα ομόλογα-σκουπίδια, που λήγουν από το… 2023 έως το 2042 (!) και φυσικά έχουν μηδαμινές αγοραίες τιμές, οι πολιτικοί απατεώνες αυτής και της προηγούμενης κυβέρνησης «μείωσαν» το δημόσιο χρέος στο 156,9% του ΑΕΠ – δηλαδή πολύ χειρότερα από όσο ήταν όταν το παρέλαβαν και απολύτως… μη βιώσιμο!

Μας οδηγούν, δηλαδή, με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, αφού μας έλιωσαν στη λιτότητα, μας φτώχυναν, μας κατακλέβουν και μας εξαθλιώνουν!

Νέες μειώσεις στις συντάξεις

Σε αντίθεση με την τεχνητή εικόνα που άφησαν κυβέρνηση και τρόικα να δημιουργηθεί –ότι με το «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών ομολόγων θα μειωθεί στο μισό το χρέος της Ελλάδας προς τους ξένους δανειστές–, η λεηλασία των κατόχων ομολόγων χρησιμοποιήθηκε συνειδητά ως μοχλός για να διαλύσει τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και το ελληνικό τραπεζικό σύστημα!

Τα ταμεία είχαν περίπου 24 δις ευρώ σε ομόλογα –και σε καταθέσεις που η Τράπεζα της Ελλάδος είχε ετσιθελικά μετατρέψει σε κρατικά ομόλογα για να φάει η κυβέρνηση τα λεφτά των ταμείων!– και έχασαν αμέσως τα μισά τους χρήματα με το «κούρεμα» κατά 53%. Εν συνεχεία η αντικατάσταση του 47% των χρημάτων τους με ομόλογα-σκουπίδια, που λήγουν σε είκοσι, τριάντα χρόνια, οδήγησε στην ουσιαστική απώλεια τουλάχιστον του 70% ή 75% των διαθεσίμων και των αποθεματικών τους. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι οι συντάξεις θα μειωθούν άμεσα –πιθανότατα ακόμη και από το φθινόπωρο– και θα συνεχίσουν να μειώνονται διαρκώς για τον απλούστατο λόγο ότι τα ταμεία δεν έχουν λεφτά να δίνουν συντάξεις μετά και την κυβερνητική ληστεία των χρημάτων τους.

Καθώς τα λεφτά τους έμειναν στο ένα τρίτο όσων είχαν και επιπλέον τα τραπεζικά επιτόκια πέφτουν κατ’ απαίτηση των Γερμανών, πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι, ενώ μέχρι το «κούρεμα» πέρσι τέτοιον καιρό εισέπρατταν τα ασφαλιστικά ταμεία συνολικά κάπου 700 και πλέον εκατ. ευρώ από τόκους, από εδώ και πέρα υπολογίζεται ότι με το ζόρι θα παίρνουν καμιά 150ριά εκατομμύρια. Αυτό όμως σημαίνει νέα «τρύπα» κάπου μισού δισεκατομμυρίου ευρώ για τα ασφαλιστικά ταμεία – ένα πρόσθετο έλλειμμα δηλαδή που προοιωνίζεται επιπρόσθετες μειώσεις στις συντάξεις.

Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η καταβαράθρωση των μισθών των εργαζομένων συνεπιφέρει και μείωση του συνολικού ύψους των ασφαλιστικών τους εισφορών. Η ραγδαία αυξανόμενη ανεργία, με ένα επιπλέον εκατομμύριο ανέργους μέσα σε μία πενταετία, μεταφράζεται σε οικονομική συμφορά και για τα ταμεία. Η ταχύτατη επέκταση της μαύρης εργασίας, την οποίαν απαιτούν πολλοί εργοδότες, με αποτέλεσμα αυτή να προσεγγίζει το 30% (!) σύμφωνα με το ΙΟΒΕ και τη ΓΣΕΕ, προστίθεται στους παραπάνω λόγους και καθιστά δραματική την κατάσταση στον τομέα των συντάξεων και απολύτως βέβαιες τις νέες και διαρκείς μειώσεις τους.

Οι άρρωστοι στον Καιάδα!

Δραματική υποβάθμιση της παρεχόμενης ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης στον πληθυσμό της χώρας έχει σημειωθεί στα χρόνια του Μνημονίου. Παράλληλα οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά «φέσωναν» και «φεσώνουν» συστηματικά όποιον γιατρό και φαρμακοποιό έρχεται σε επαφή με το κράτος-απατεώνα, το οποίο χρωστά πάνω από 1,2 δις ευρώ στους φαρμακοποιούς και 0,67 δις ευρώ στους γιατρούς μέσω ΕΟΠΥΥ!

Οι γιατροί φεύγουν τρέχοντας από τον ΕΟΠΠΥ και κόβουν κάθε επαφή μαζί του, με αποτέλεσμα σε 21 νομούς να μην συνεργάζεται με αυτόν ούτε… ένας (!) παιδίατρος, ενώ σε 8 νομούς δεν συνεργάζεται κανένας καρδιολόγος! Έχει ρίξει τις αμοιβές τους στα… 10 ευρώ μεικτά ανά επίσκεψη, από τα οποία τους μένουν στο χέρι τα 6,50 ευρώ! Έπαιρναν 20 και τους έμεναν 16 ευρώ, τώρα τους μένουν 6,50, και μάλιστα τους έχει απλήρωτους και έξι μήνες!

Σαν να μην έφτανε αυτή η αθλιότητα, τη στιγμή αυτή ο ΕΟΠΥΥ είναι συμβεβλημένος με 4.200 γιατρούς και η κυβέρνηση έχει υπογράψει στο Μνημόνιο να τους… μειώσει κατά 10% το 2013 και ακόμη κατά 10% το 2014!

Κατ’ απαίτηση των Γερμανών, της ΕΕ και του ΔΝΤ διαλύεται και η νοσοκομειακή περίθαλψη: από τις 46.000 νοσοκομειακές κλίνες που προβλέπει το ΕΣΥ, αυτή τη στιγμή υπάρχουν μόνο 36.000 κλίνες. Και όμως τα ΠΑΣΟΚικά πολιτικά λαμόγια ήθελαν να αρχίσουμε να… πουλάμε τη χρήση νοσοκομειακών κλινών σε ξένους! «Να νοικιάσουμε υποδομές του ΕΣΥ σε ξένα ασφαλιστικά ταμεία», έλεγε χωρίς να ντρέπεται ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας.

Θα φάνε και τις καταθέσεις!

Μέσα στο σχεδιασμό των Γερμανών επικυρίαρχων της Ευρώπης είναι και η αρπαγή των καταθέσεων –κατά ένα ποσοστό καθοριζόμενο ανά περίπτωση– σε όλες τις υποτελείς χώρες της Ευρωζώνης, με πρώτη, φυσικά, την Ελλάδα. Ειδικά μετά την απόλυτη επιτυχία του κόλπου αυτού στην Κύπρο χωρίς να ανοίξει μύτη και χωρίς να ενδιαφερθεί κανένας άλλος στην Ευρώπη, πρέπει να θεωρείται βέβαιη η ληστεία των καταθετών σε πολλές χώρες και η καθιέρωσή της ως… αρχής λειτουργίας του ευρώ! Όσες διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου κι αν δίνει η κυβέρνηση της Αθήνας, δεν έχουν καμία αξία, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα αποφασίσουν την κατάσχεση των καταθέσεων οι γηγενείς «Τσολάκογλου», αλλά απευθείας το Βερολίνο, το οποίο δεν πρόκειται φυσικά ούτε καν να ρωτήσει τη γνώμη τους. Θα τους δώσει απλώς την εντολή και αυτοί θα την εκτελέσουν πειθήνια – ακριβώς όπως έκανε και ο Νίκος Αναστασιάδης στην Κύπρο…

Γ. Δελαστίκ
Πηγή: Τρία χρόνια στην κόλαση του Μνημονίου. Του Γ. Δελαστίκ - RAMNOUSIA

Αφιερωμένο στα παιδιά των λαμόγιων...

 

Στις έρημες και διαλυμένες λεωφόρους της πάλαι ποτέ συμπρωτεύουσας, με διάσημες και αγαπημένες - ρημαγμένες βιτρίνες των προηγούμενων δεκαετιών, αλλότριο πλήθος έρπει τώρα Σ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΛΕΩΦΌΡΟΥΣ... και συχνάζει στα νεόκοπα και «δήθεν» μπαράκια του φραπεδόγαλου και των πλαστών συζητήσεων περί του τίποτα... Ερμού και ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΕΤΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ μέχρι τη θάλασσα. Έρχονται από άλλες πόλεις και συνοικίες, παρκάρουν τη χιλιάρα μηχανή που τους πήρε ο μπαμπάς η μαμά η ο νονός μπροστά στο μπαρ, στον πεζόδρομο, το λεωφορειόδρομο,τη διάβαση για τα ΑΜΕΑ –ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ – τους κάδους ανακύκλωσης του Δήμου - τι είναι αυτό- ... τις σόμπες αερίου που περίσσεψαν από τον προηγούμενο χειμώνα, το «πράσινο» που χρησιμεύει για να κλέψουν ένα ακόμα μέτρο από τους πεζούς...

Με πλαστικά καλαμάκια, καφέ τελευταίας διαλογής και τσιγάρα λαθραία σε δημόσιο χώρο παριστάνουν τους προνομιούχους... και είναι, αλλά δεν το ξέρουν, γι’ αυτό και χαζογελάνε, δίνουν και καμιά ελεημοσύνη στα μικρά ζητιανάκια που περνούν κάθε δύο λεπτά και... δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Θα καταλάβουν ξαφνικά όταν θα κοπεί η γονε-ι-κή μέριμνα και επιδότηση, όταν σταματήσει η σύνταξη μα-ι-μου της οικογένειας, όταν δεν θα παίρνουν τα 500 ΕΥΡΩ το μήνα, ζεστά, αφορολόγητα και μαύρα...

Δεν φταίνε αυτά, τα καημένα, αυτά είναι τα θύματα, οι γονείς τους φταίνε και οι δάσκαλοι τους που υποκρίνονται ότι δεν τρέχει τίποτα,ότι το Πανεπιστήμιο λειτουργεί κανονικά,ότι όλα βαίνουν καλώς...εναντίον τους. Είναι τα παιδιά των λαμόγιων...

Μπροστά τους τα ταξί, κλείνουν τη μοναδική λωρίδα δίπλα στο λεωφορειόδρομο, κλείνουν τη μισή η και ολόκληρη τη διάβαση,σε διπλή η τριπλή σειρά, και στη συνέχεια κάθε παρανομία είναι δεκτή, αφού γίνεται αποδεκτή η πρώτη. Για πεζούς και άτομα με ειδικές ανάγκες, για καροτσάκια, για ηλικιωμένους ούτε λόγος... Άλλωστε τι θέλουν στο δρόμο η στο πεζοδρόμιο άφραγκοι, ας κάτσουν σπίτι στην τηλεόραση να δουν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο... Για το ρατσισμό της καθημερινής ζωής ούτε λόγος...

Δίπλα σ’ αυτούς τροχονόμοι και δημοτικοί υπάλληλοι σε κατάσταση νευρικής κρίσης, άλλοι τρώνε απειλές,μερικοί ξύλο από «απελευθερωμένες» συντεχνίες των δημόσιων μεταφορών, των περιπτεράδων, των πλανόδιων «ανακυκλωτών - για ιδιοτελή σκοπό» ... ποιος διοικεί αυτή την πόλη επιτέλους - μήπως κάνεις - εκτός από συντεχνίες εκτός ορίων, εκτός όρων...

Πριν από 45 χρόνια ο τότε πρωθυπουργός την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια προς το Παρίσι με ψεύτικο διαβατήριο, πριν από 10 περίπου χρόνια και ο ανεψιός του με πρόγραμμα λιτότητας και έχασε από άλλους που κρύβονται τώρα...ο δε τρίτος ο επαναφορτιζόμενος ηγείται της σοσιαλιστικής διεθνούς...

Βέβαια για να μην είμαστε απόλυτοι κάποιοι, ελάχιστοι μπήκαν φυλακή η ετοιμάζονται να μπουν από τότε... όμως δεν είναι καιρός να προχωρήσουμε και στα επόμενα βήματα, ποιος διοικεί αυτή την πόλη;

Να και μια χαρακτηριστική «προσφορά» που είδα... καφενείο της ελίτ στο κέντρο της πόλης διαφημίζει καφέ μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι με 2,5 ευρώ...

Καλά δεν πήγαν ποτέ στα ακριβά καφέ στο Μιλάνο, στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο... τα παιδιά των λαμόγιων... δεν ντρέπονται οι γονείς τους γι’ αυτό...

Διαβατήριο έχουμε;
πηγή

Πηγή: Αφιερωμένο στα παιδιά των λαμόγιων - RAMNOUSIA

Αντιρατσιστικές ιστορίες καθημερινής τρέλας ! ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ.

From HEIL GAP ( or mind the GAP)

Το 1993, ο πολιτικός επιστήμονας Samuel P. Huntington, σκιαγράφησε το όραμά της ελίτ για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων …  που διαμορφώνεται από τις συγκρούσεις μεταξύ των πολιτισμών, όχι τις ιδεολογίες.

Γράφοντας, ο Huntington, σημείωνε ότι, « η σύγκρουση των πολιτισμών θα είναι η τελευταία φάση στην εξέλιξη της σύγκρουσης στο σύγχρονο κόσμο », προσθέτοντας ότι, « Οι μεγάλες διαιρέσεις μεταξύ της ανθρωπότητας και η κυρίαρχη πηγή συγκρούσεων θα είναι ... πολιτιστικές !».

Είναι πολύς καιρός … που η πολυπολιτισμική τρέλα έχει χτυπήσει κατακούτελα την Ευρώπη … όμως τώρα υπάρχει διάχυτη στην χώρα μας η εντύπωση ότι αυτό το νέο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο έχει αρχίσει να παίρνει όλα τα χαρακτηριστικά μιας μανίας για δίωξη της ελευθερίας λογού! ( της μόνης ελευθερίας που μας έχει παραμείνει … ακόμη!) .

Αν εξετάσουμε την κατάθεση του νομοσχεδίου με την έννοια της ιδεολογίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «πολυπολιτισμικότητας ως μια νέα θρησκεία», αμέσως αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι υπάρχει που δεν μας «βγαίνει» … ότι κάτι άλλο τρέχει εδώ !

Το δικαίωμα του καθενός να διαμορφώνει και συνεπώς να έχει … και να εκφράζει ελευθέρα τις απόψεις του … να τις διαδίδει δίχως να παρεμποδίζεται από κανένα π%στη … είναι έννοιες απόλυτα συμβατές με το ελληνικό σύνταγμα. ( … Μα ποιο σύνταγμα βρε HEIL GAP ;;;;;;

Αφού χούντα έχουμε και πάλι ! … Τι δεν κατάλαβες ;;;;;;;; )

 

Εάν όμως ψάξουμε βεβαία την ιστορία μας για κάτι συγκρίσιμο …  για τόσο αδικαιολόγητα νομοθετήματα με τα οποία οι άνθρωποι θα προκαλούσαν τέτοια ζημιά στον εαυτό τους … μπορούσαμε να βρούμε παρόμοια ξεσπάσματα νομοθετικού φανατισμού για την δίωξη των «αντίπαλων» … αμέσως μετά την κατοχή …. (!)

Τελικά … το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο ήταν η τρικλοποδιά του διδύμου ΡΗΜ.ΑΔ - Benny προς τον σαμαρά ο οποίος πίστεψε ότι θα «τάπωνε» τις διαρροές του κόμματος του προς την χρυσή αυγή, αλλά σαν βλ@ξ που είναι κατάφερε ακριβώς το αντίθετο ;;;;; 

Ή μήπως είναι και το τελευταίο επιχείρημα του Benny και των υπόλοιπων κλεφταράδων του καταρρέοντος μπατσοκ ώστε να κρατηθούν για λίγο ακόμη στην επιφάνεια και την «μάσα» … ηγούμενοι μιας αντιναζιστικής εκστρατείας … ή τελικά … μήπως τα ρ%φι@ν@κια της ΡΗΜ.ΑΔ. έχουν λάβει από τις στοές τους κάποιες πολύ πιο καταχθόνιες εντολές … ( ακόμη και απο αυτές που περιγράφει και ο Samuel P. Huntington) ;;;;;;;;;

ΡΗΜ.ΑΔ. - το νέο μας σύνθημα:

«Ενωμένοι κατά του Φασισμού» (αλλά Ενωμένοι ΥΠΕΡ του εταιρικού φασισμού ) προκειμένου να επιβάλουμε την  καταστροφική "πολυπολιτισμικότητα" … ένα «τοξικό συνδυασμό της πολιτικά ορθής πολιτικής, της άρνησης και του φόβου.»

 

Είναι ακριβώς η νέα θρησκεία που εφευρέθηκε και ασκείται από την  πολυπολιτισμική ελίτ που μας κυβερνά …  η οποία πράγματι έχει μια ιδεολογία : τον Χίτλερ.

Ο Χίτλερ είναι ο αρχηγός τους.

Γι 'αυτούς βεβαία φαντάζει ως ένα είδος αντί-θεότητας και βλέπουν τους εαυτούς τους ως επαναστάτες ενάντια στη θέληση του αρχηγού τους !

Αλλά είναι έτσι πραγματικά ;;;;;;;;;;

Ο Χίτλερ προσπάθησε να καταστρέψει έναν λαό … τους    Εβραίους. 

Οι Θιασώτες του ... και απόστολοι του πολυπολιτισμού όμως έχουν διατυπώσει μια σειρά από ιδέες που, αν εφαρμοστούν με συνέπεια, θα έχουν ως αποτέλεσμα την καταστροφή όλων των λαών!

Επειδή κανένας λαός δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς ένα σπίτι … μια εστία, δίχως να έχει ένα ιδικό του φυσικό χώρο … ο οποίος κατά κύριο λόγο θα κατοικείται από άλλα μέλη της ίδιας φυλής.
 

Και όταν οι @λητ@ρ@δες του πολυπολιτισμού επιθυμούν να στερήσουν από τους ευρωπαϊκούς λαούς τις πατρίδες των προγόνων τους ;;;;;;

Όταν, επιθυμούν να στερήσουν από όλους τους λαούς του κόσμου τις πατρίδες τους, γιατί η ιδεολογία τους αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη των λαών εκτός από εκείνες τις καινούργιες συλλογικότητες που πλάθουν και που θα ορίζονται από ένα καθεστώς που θα τους διαθέτει η κάθε νεοταξική  κυβέρνηση … και λανθασμένα … θα ονομάζεται ιθαγένεια ;;;

Ποιοι είναι αυτοί οι θιασώτες του Χίτλερ που δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι υπεύθυνη είναι μόνο η νοσηρή εμμονή τους με τον Αδόλφο Χίτλερ, και το γεγονός ότι οι πολιτικές τους έχουν κατά κύριο λόγο διαρθρωθεί γύρω από αυτή την εμμονή, οδηγεί σε αύξηση των ψήφων αλλά και αύξηση  της ενεργούς συμμετοχής, νέων ανθρώπων σε πολιτικές ομάδες όπως η Χρυσή Αυγή ;;;;

Αν ελίτ μας έθεσαν ως στόχο την εξάλειψη του εθνικισμού, μπορούν να το κάνουν μόνο με την εξάλειψη των εθνών, πράγμα που σημαίνει την εξάλειψη των λαών.

Επειδή ένα έθνος είναι ένας λαός !!!!!!!!!

Γλωσσικά η ρίζα της Λατινικής λέξης είναι : «natus» (γεννημένος) …   Nation = έθνος.

Η Κοινή καταγωγή αποτελεί και τον πυρήνα του κάθε έθνους.

Στις μέρες μας, η λέξη «έθνος» έχει καταντήσει να αναφέρεται ως ο προσδιορισμός (χαρακτηρισμός) ενός πολίτικου κόμματος και όχι ενός λαού, αλλά αυτό είναι παραποίηση της αρχική σημασία της λέξης «natus» . 

 

Η προσπάθεια για την εξάλειψη των λαών, ακόμα και αν δεν λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι αυτό ακριβώς ήταν εκείνο που ο και Χίτλερ προσπάθησε να κάνει, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε μια αναζωπύρωση του εθνικισμού και όχι μείωση του. ( αυτό μόνο για τους τύπους που δεν θέλουν να το καταλάβουν … )

Αν τα πράγματα συνεχίσουν με αυτή την άρρωστη πορεία, τότε στον επόμενο αιώνα δεν αποκλείεται ο Χίτλερ να θεωρηθεί ακόμη και ως προφήτης, ίσως και ήρωας, για τα πολιορκούμενα από παντού απομεινάρια της ευρωπαϊκής φυλής …. εάν βέβαια εξακολουθούν να υπάρχουν.

 

Στην ερμηνεία αυτής της παραλογής λατρείας των ελίτ προς τον Χίτλερ ως θρησκεία - και συγχρόνως αντί-θρησκεία τους, θα ήθελα να επισημάνω ότι η θέση του Χίτλερ στην κορυφή του κακού δεν είναι και τόσο ορθολογική. Ο Στάλιν και ο Μάο σκότωσαν περισσότερους ανθρώπους από ό, τι έκανε ο Χίτλερ. Στις μαζικές εξοντώσεις πληθυσμών του 20ου αιώνα, περισσότεροι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα της προκατάληψης των τάξεων ή των και πολιτικών διώξεων … «από ότι λόγω της φυλετικής προκατάληψης».

Εδώ φυσικά δεν προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε την αριθμητική για να ... ζυγίζουμε την φρίκη του ολοκαυτώματος των τσιγγάνων και των εβραίων .

 

Επιπλέον, είναι εξαιρετικά αμφίβολη η συμβατική ιστορική ερμηνεία ότι ο Χιτλερισμός μπορεί να συμψηφιστεί με τον εθνικισμό … και ότι ως εκ τούτου … ότι ο εθνικισμός πρέπει να κατασταλεί.

Θα ήταν τόσο, ίσως και πολύ περισσότερο, λογικό να πούμε ότι ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία, λόγω της καταστολής του εθνικισμού.

Ο εθνικισμός, πολύ απλά, είναι η ιδέα ότι αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως έθνος πρέπει να ζουν στην ίδια πολιτική μονάδα.

Η αρχή αυτή, η οποία αντιστοιχεί σε έναν πυρήνα βαθειά μέσα στο ανθρώπινο ένστικτο τόσων αιώνων, παραβιάστηκε μετά τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο που παρέδωσε μεγάλα τμήματα του «ιστορικά» γερμανικού εδάφους … που κατοικείτο από τους γερμανικούς λαούς … στον έλεγχο των γειτονικών χωρών.

Οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών στη συνέχεια δίωξαν τις γερμανικές μειονότητες που βρέθηκαν εντός των συνόρων τους.

Αυτό τελικά υπήρξε και το συναισθηματικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς από τον Αδόλφο Χίτλερ και τους συνεργάτες του NaZi … ως ο μοχλός για την άνοδο των στην εξουσία.

Έτσι λοιπόν ο χιτλερισμός δεν παρήχθη από την έξαρση του εθνικισμού, αλλά από την εξύψωση της ιδέας ότι η ταυτότητά των γερμανών θα πρέπει να καθορίζεται όχι από την κυβέρνηση και τις διεθνείς συμφωνίες παράδοσης των - ειρήνης … αλλά από τους βαθείς δεσμούς της κοινής τους ιστορίας, την καταγωγή, τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.

 

Βεβαία πέρα από τον Αδόλφο Χίτλερ ... μέσα στις κρυμμένες αλήθειες της N.W.O. ανακαλύπτουμε και κάποιες που θα εξέθεταν ανεπανόρθωτα το Ισλάμ … τον τρόπο με τον οποίο ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ ο οποίος ήταν ο επικεφαλής του Ισλαμικού Συμβουλίου και συνεργάστηκε με τον Adolph Hiitler εναντίον των Εβραίων, ενώ εργάστηκε επίσης για μια στενότερη φιλία του μουσουλμανικού κόσμου με τους SS.  Πληροφορίες για αυτές τις αλήθειες, στο βιβλίο NEXT DOOR από τον Eric Stakebeck που εκθέτει αυτή την πραγματικότητα : «Ξέρω για το Μεγάλο Μουφτή, και τον ρόλος του στην δημιουργία των Βόσνιο-Μουσουλμανικών μονάδων Waffen SS και για χρόνια κάνω σχόλια σχετικά με αυτό».  

Λόγω της πνευματικής ηθικής, πολίτικης και οικονομικής κατάπτωσης που επικρατεί σήμερα στην πατρίδα  …  η προκαθορισμένη λύση των αντί-ρατσιστικών νομών που μας σερβίρονται κατευθείαν από την δικτατορία της Ε.Ε. … μπορεί να επιδεινώσει μόνο την κατάσταση αντί να την θεραπεύσει.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι η λύση στο πρόβλημα του Ισλαμοφασισμού ανάμεσά μας.

Αυτά είναι η αιτία του.

Η καταστολή του εθνικισμού δεν είναι η λύση στο πρόβλημα του χιτλερισμού.

Είναι η αιτία του.

 

HEIL GAP ( or mind the GAP)