Powered By Blogger

31.8.15

"Έφυγε" ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας

Πέθανε ο ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος
Πέθανε ο ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος


Μεγαλόπολη
Έφυγε πλήρης ημερών ο πολυμεταφρασμένος ποιητής Ηλίας Σιμόπουλος. Ο ποιητής γεννήθηκε στο Καστανοχώρι Μεγαλόπολης στις 23 Νοεμβρίου 1913 και με το έργο του «Αρκαδική Ραψωδία» το 1958, καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, αν και η πρώτη ποιητική του συλλογή «Χαιρετισμός στον πρώτο ήλιο» δημοσιεύθηκε το 1946.

Εξέδωσε πλειάδα ποιητικών συλλογών μεταξύ των οποίων, «Έκτη Εντολή», «Το σπίτι με τις χελιδονοφωλιές», « σπίτι με τις χελιδονοφωλιές», «Το μεγάλο ποτάμι», «Τα τεκμήρια», «Τα ρόδα της Ιεριχώς», «Το τετράδιο της γης», «Οι Μικρές Μαρτυρίες», «Τα Εναγώνια» και πολλές ακόμα, με τελευταία πριν λίγα χρόνια τις «Ράθυμες ώρες».

Το έργο του έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες όπως Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Κινέζικα, Ιταλικά, Ρώσικα και σε αρκετές ακόμα.

Διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών η οποία το 2011 τον πρότεινε για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Ο δήμαρχος Μεγαλόπολης  Διονύσιος Παπαδόπουλος, στο συλλυπητήριο μήνυμά του, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι, «ο ποιητής από του σημαντικότερους της μεταπολεμικής γενιάς, εμβριθείς δοκιμιογράφος, δυναμικός αγωνιστής στους κοινωνικούς και πνευματικούς αγώνες, μας αφήνει πίσω παρακαταθήκη ένα σπουδαίο λογοτεχνικό έργο αλλά και ένα σπουδαίο πρότυπο πνευματικού ανδρός».

Επιπλέον τονίζει ότι, «ειδικότερα εμείς οι Μεγαλοπολίτες έχουμε ένα παραπάνω λόγο να τον τιμούμε και ως συμπατριώτη μας. Ο Ηλίας Σιμόπουλος που στις επόμενες ώρες θα τον δεχθεί το χώμα του αγαπημένου του Καστανοχωρίου, όπως συμβαίνει πάντα με όλους όσους αφήνουν πίσω τους σπουδαίο πνευματικό έργο, θα μείνει ζωντανός στην καρδιά και στο μυαλό και όσων τον γνώρισαν και όσων νεότερων στο μέλλον θα τον γνωρίσουν από τα βιβλία του».

Η κηδεία του θα τελεστεί στο Καστανοχώρι Μεγαλόπολης, την προσεχή Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου στις 11:30 το πρωί.

In.gr , Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠ

Ηλίας Σιμόπουλος

Δύο δείγματα γραφής
Το Δέντρο
 («Η Έκτη Εντολή»)
Ο άνθρωπος, αγάπη μου
Την ίδια ώρα
γίνεται ποιητής ή δολοφόνος
Ένας άγγελος τον παραστέκει
Ένας δαίμονας του Χαμογελά.

Σκυμμένος στις εξισώσεις του
Με πολλούς αγνώστους
Σπέρνει τον όλεθρο στη Χιρισίμα
Εξακοντίζει τους Σπούτνικ στους αιθέρες.

Ο άνθρωπος, αγάπη μου
Μπορεί μονάχος του
Να γίνεται φως ή νύχτα
Να σκοτώνεται σ' όλους τους πολέμους
Για τη λευτεριά και τη δικαιοσύνη
Και να λυντσάρει το μικρό νέγρο
Που τόλμησε να ζητωκραυγάσει έξαλλος
την ομορφιά μιάς άσπρης.

Ο άνθρωπος, αγάπη μου
Την ίδια ώρα
Σηκώνει από τα Τάρταρα
Τους ίσκιους του τρόμου
Να φράξει το δρόμο μας
Κι ανοίγει τους κρουνούς της ζωής
Να μας χαρίσει το μέλλον
Καθώς εσύ ανοίγεις την πόρτα σου
και λες στους επισκέπτες
-«Περάστε!».

Ο άνθρωπος, αγάπη μου
Ποτίζει μέρα νύχτα
Με το αίμα του και με τα δάκρυά του
Το δέντρο της ζωής
Που μεγαλώνει αφάνταστα
Για να μας δώσει κάποτε
Τους πιο γλυκούς καρπούς του.
 
 -----------------------------
Η Λέξη 
(«Μικρές Μαρτυρίες»)

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
ΣΟΛΩΜΟΣ
Είναι μια λέξη
την ακούω καθαρά
πίσω από αυτή τη σιωπή
που βασιλεύει στην πατρίδα μου

Όταν υψώνουν τη φωνή τους οι λαοί
αυτή τη λέξη έχουν για σημαία τους

Μ' αυτή ποθούν να δώσουν
σάρκα σ' ένα όνειρο παλιό

Μεσ' απ' αυτή τεράστια ηλιοτρόπια
τα δέντρα καθρεφτίζονται
στα μάτια τους

και προχωράνε.

30.8.15

Το αμερικάνικο αριστούργημα τού γερμανού μάγου τής ασπρόμαυρης εικόνας.

Ζεις μονάχα μία φορά

Ο Φριτς Λανγκ, δημιουργός τού "Metropolis" (1926), ορόσημου τού βουβού -και όχι μόνον- κινηματογράφου (αλλά και της επιστημονικής φαντασίας), μετανάστευσε το 1933 στις Η.Π.Α. λόγω της διαφωνίας του με το ναζιστικό καθεστώς. Ωστόσο είχε ήδη δώσει πολλά από τα κορυφαία δείγματα τού μεσοπολεμικού κινηματογράφου, όπως τα "Μetropolis", "Dr. Mabuse der Spieler" (1922), "Die Nibelungen" (1924), "Frau im Mond" (1929) και "Das Testament des Dr. Mabuse" (1933).
Το "You Only Live Once" είχε προβληθεί και από το αείμνηστο Ε.Ι.Ρ.Τ. κάπου στη δεκαετία του 1970 με τον ελληνικό τίτλο "Έχω Δικαίωμα Να Ζήσω". Φιλμ νουάρ με φιλοσοφικό και κοινωνικό σχολιασμό, από αυτά που το εν λόγω είδος δεν μας έχει συνηθίσει.
Υπότιτλοι από εμένα.

You Only Live Once (film) - Wikipedia, the free encyclopedia

Θαυμάστε δρόμους μεταμορφωμένους σε υπέροχες σουρεαλιστικές τοιχογραφίες που γοητεύουν τους περαστικούς


Μερικοί καλλιτέχνες είναι παθιασμένοι με την τέχνη του δρόμου και  μετατρέπουν τους δρόμους σε τεράστιες οπτικές ψευδαισθήσεις. Με την τριδιάστατη  ζωγραφική τους πάνω  στο οδόστρωμα  έχει κανείς  την εντύπωση ότι αυτό που βλέπει στο δρόμο  εξελίσσεται  σε κάτι απίθανο αλλά ολωσδιόλου πραγματικό .
street-art-illusion-optique-3d20
street-art-illusion-optique-3d2
street-art-illusion-optique-3d3
street-art-illusion-optique-3d4
street-art-illusion-optique-3d6
street-art-illusion-optique-3d7
street-art-illusion-optique-3d8
street-art-illusion-optique-3d10
street-art-illusion-optique-3d12
street-art-illusion-optique-3d13
street-art-illusion-optique-3d14
street-art-illusion-optique-3d15
street-art-illusion-optique-3d16
street-art-illusion-optique-3d23
street-art-illusion-optique-3d17
street-art-illusion-optique-3d18
street-art-illusion-optique-3d19
street-art-illusion-optique-3d21
street-art-illusion-optique-3d24
street-art-illusion-optique-3d25
street-art-illusion-optique-3d26
street-art-illusion-optique-3d27
street-art-illusion-optique-3d28
street-art-illusion-optique-3d29
street-art-illusion-optique-3d22

Xαρουλης Γιαννης- Παντα Θλιμμενη χαραυγη


ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΕΔΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙΣ ΑΣΚΙΑΝΕ


ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ - ΣΤΣΗ ΓΡΑΜΠΟΥΣΑΣ Τ΄ΑΚΡΩΤΗΡΙ ...


Ο Λυράρης και ο Χάρος 0001


Ψαραντώνης-Άντρας που δεν εκάτεχε


Μόνο εκείνος π' αγαπά - Αθανάσιος Σκορδαλος


Καλλέργης Μιχάλης - Ω σιγανέ μου ποταμέ


ΣΕ ΨΗΛΟ ΒΟΥNO( Ο ΑΕΤΟΣ) - ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ


Γ. Παπαδάκης/Σκορδαλός - Πάντα θλιμμένη χαραυγή


Κωστας Μουντακης Μεσοπελαργα αρμενιζω Αποχαιρετισμος


Η Σμύρνη Μάνα καίγεται…

«…και των Ελλήνων οι χοροί και των πιστών τα πλήθη
Σου προσκυνούνε, άμωμε, τη θεία δοκιμασία
και το μεταλαβαίνουμε το αίμα που εχύθη»!
Κωστής Παλαμάς
oldphotos131436299463«…Ψάχναν για τον αίτιο, αναθεμάτιζαν τον ουρανό, τη γης, τον Κεμάλ, το Βενιζέλο τον Κωνσταντίνο, την Αντάντ, τον πόλεμο. Μα πριν απ΄ όλα τον ύπουλο τον Άγγλο, τον υπολογιστή,το διπλοπρόσωπο, το σφετεριστή που έκανε μπίζνες και αυτοκρατορική πολιτική με το αίμα και τη δυστυχία ενός λαού»…
Από το οι νεκροί περιμένουν της Διδούς Σωτηρίου
ADVERTISEMENT

Από τη νύχτα της 28ης Αυγούστου και μετά κανένα Ελληνικό σπίτι δεν έμεινε άθικτο! Ποιός μπορεί να περιγράψει με λόγια το χρονικό του ξερριζωμού, του θανάτου και της καταστροφής; Παιδιά σφάχτηκαν, γυναίκες και κόρες ατιμάσθηκαν μπροστά στους οικείους τους, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, αξιοπρέπειες τσαλακώθηκαν, ιερά βεβηλώθηκαν, περιουσίες αρπάχθηκαν, περιοχές ολόκληρες ερήμωσαν.

Τη νύχτα της 30ής Αυγούστου φλόγες αρχίζουν να ζώνουν την Σμύρνη. Όσο οι ώρες περνούν, τόσο οι φλόγες ψουντώνουν μέχρι τον ουρανό! Πυροβολισμοί κι εκρήξεις συνοδεύουν το κάψιμο της πανάρχαιας πρωτεύουσας της Ιωνίας. Τούρκοι γυρίζουν στις συνοικίες αδειάζοντας κουβάδες τη βενζίνη και το πετρέλαιο. Οι διηγήσεις όσων γλίτωσαν από την Κεμαλική κόλαση, κάνουν και τις πέτρες να κλαίνε. Σταματάει ο ανθρώπινος νους μπροστά στις κτηνωδίες, που διαπράχθηκαν από τ’ ανθρώπινα κτήνη τους Τούρκους, εις βάρος των Ελλήνων της Ιωνίας.

Τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, τον κατακρεούργησαν στις 28 Αυγούστου οι Τούρκοι και μαζί του 342 κληρικούς της Μητροπόλεως Σμύρνης και των περιχώρων! Του έβγαλαν με ξιφολόγχη τα μάτια, του έκοψαν τ’ αυτιά και τη γλώσσα. Τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά. Δεν άφησαν τίποτε το σκληρό κι εξευτελιστικό, που να μην το κάμουν στο μισοσκοτωμένο κορμί του. Μεθυσμένες από το αίμα του Χρυσοστόμου οι ορδές των Τούρκων, παίρνουν ένα κομμάτι της σάρκας του, ματωμένο ενθύμιο! Το κεφάλι του με βγαλμένα τα μάτια, κομμένα τ’ αυτιά και τη γλώσσα, με τα γένεια ξερριζωμένα, μαύρο από το ξύλο, γεμάτο αίματα το μπήγουν στην πατερίτσα του κι ο όχλος των βαρβάρων μεθυσμένος από την αγριότητα και την θηριωδία το περιφέρει σαν τρόπαιο στους Τουρκομαχαλάδες.
Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας κτυπούσαν με κοντάρια τους Έλληνες πού κατόρθωναν να φθάσουν κολυμπώντας στα πλοία, τα υποτιθέμενα σωτηρίας! Όλοι οι Δυτικοί «Σύμμαχοι» (Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί) στήριξαν τον Κεμάλ, τον σφαγέα του Ελληνισμού της Ιωνίας, για δύο λόγους :
1) Η Ελλάδα με την προσάρτηση της Μ. Ασίας θα ανερχόταν αμέσως σε μεγάλη δύναμη, πράγμα που δεν συνέφερε καμία από τις Μ. Δυνάμεις.
2) Ήθελαν η Τουρκία να αποτελεί, όπως γίνεται και σήμερα, τον ενδιάμεσο ανάμεσα στον Δυτικό Κόσμο και στο Ισλάμ.Σε βάρος των Ελλήνων της Ιωνίας δεν έγιναν μόνον οι Τουρκικές φρικαλεότητες, αλλά και βασικότατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, από την Διεθνή Κοινότητα. Υποχρεώθηκαν σε ανταλλαγή κι αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ιωνία βάσει όσων συμφωνήθηκαν στη Λωζάννη. Το 1930 κατόπιν πιέσεων των Μεγάλων Δυνάμεων, η Ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά χάρισε στο Κεμαλικό δημόσιο τις περιουσίες τουλάχιστον 1.500.000 Μικρασιατών Ελλήνων. Η επαίσχυντη αυτή συμφωνία αποτελεί μοναδικό παράδειγμα παγκοσμίως απροκάλυπτης ληστείας, που έλαβε χώρα με τη συγκατάθεση της Κοινωνίας των Εθνών.

Στην ελπίδα η στάχτη, στη στάχτη η φωτιά, που φωτίζει την Εθνική μνήμη, φουντώνει στην ψυχή και διατηρεί χλωρή τη ρίζα της φυλής. Να μείνουμε Έλληνες!
«Έλα χρυσό καράβι, έλα ξεφόρτωσε!
Δως μας το θησαυρό σου κι άνοιξε τα πανιά
ολόϊσα για Σμύρνη και για τα Μουντανιά»!
Γεώργιος Αθάνας

Χάρις καταπεμπομένη άνωθεν εις τα έθνη



ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ  ΑΤΑΚΑ 

"Αλλ’ ο πολιτικός των σημερινών χρόνων, πρέπει να είναι ισοστάσιος προς την εποχήν του, τουτέστι να πατή την αυτήν προς τον αιώνα βαθμίδα του πολιτισμού και της παιδεύσεως, μάλιστα δε της ιστορικής· διότι άνευ τούτων δυσκόλως δύναται να κατορθώση τι λόγου άξιον.
Αλλ’ ούτε ο πολιτισμός και η παίδευσις της εποχής του, ούτε η ιστορία είναι μόνα ικανά να αναδείξωσιν αυτόν άξιον πολιτικόν, αλλ’ η πολιτική μεγαλοφυία.
Ο πολιτικός, όχι ο υπουργός ο εκτελών καλώς, κατά την κοινήν
έκφρασιν, την υπηρεσίαν του γραφείου του, αλλ’ ο πολιτικός ο μέγας, ο ήρως της πολιτικής, δεν είναι πλάσμα της ιστορίας, του γραφείου, ή της εποχής του, δεν είναι έργον χειρών ανθρώπων, αλλά χάρις καταπεμπομένη άνωθεν εις τα έθνη."


Δημήτριος Βερναρδάκης (1833-1907),
"Λόγος εισιτήριος εις το μάθημα της Γενικής
Ιστορίας", 1862.

Μιχ. Περάνθης, "Ελληνική πεζογραφία, Γ΄", σελ. 278
.

 ΑΠΟΡΙΑ 

Πόσοι σημερινοί Έλληνες πολιτικοί διαθέτουν αυτήν την "χάριν" που ζητούσε ως προαπαιτούμενο ο Βερναρδάκης ;
Ελάχιστοι νομίζω...
Γιατί , άραγε; Τι συμβαίνει και έχουμε τόσο μεγάλη έλλειψη
"υψιπετών" πολιτικών;
Η απάντηση είναι πολύ απλή: "Ψωνίζουμε από το καλάθι"!
Δηλαδή τους θέλουμε όλους στα μέτρα μας!
Φθηνούς και παλιομοδίτικους.

Πάρτε ως παράδειγμα τον εικονιζόμενο κύριο,
αποτυχημένο πανθομολογουμένως (έσωθεν και έξωθεν) πρωθυπουργό.
Ποιες κρυφές αρετές εκτιμούν οι Θεσσαλονικείς  ότι διαθέτει
και τον ψηφίζουν συνεχώς;

 Μολονότι έριξε τη  χώρα στα βράχια με τα πέντε χρόνια
της απόλυτης  κακοδιοίκησης του τόπου και τη γενικευμένη
διαφθορά  που επισώρευσε στον τόπο, αντί να βρεθεί στη φυλακή, οι συμπατριώτες μας τον βγάζουν με τα τσαρούχια.
Το απόλυτο θέατρο του παραλόγου ή μήπως  είναι τρελοί αυτοί οι Έλληνες; 
Μάλλον ισχύουν και τα δύο. Εδώ έχουμε  στη Βουλή  Ναζιστές
και Σταλινικούς και ετοιμαζόμαστε να βάλουμε την απόλυτα cult 
προσωπικότητα του τόπου, τον... Βασίλη Λεβέντη... Αποτέλεσμα εικόνας για βασιλης λεβεντης
Gerontakos

Τα «φιλολογικά καφενεία» της σύγχρονης Αθήνας

Η Καθημερινή,                  ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΗΣ        
Το «Poems ’n Crimes» στην πλατεία Αγ. Ειρήνης. H αυλή στο βάθος, μαζί με το ξύλινο δάπεδο και τα δέντρα, δημιουργεί σκηνικό απόδρασης.

Φανταστείτε την Αθήνα πριν από εβδομήντα - ογδόντα χρόνια, χωρίς Ιντερνετ και τηλεόραση και μόνο ένα ή δύο ραδιοφωνικά προγράμματα. Με εφημερίδες και πολλά βιβλία που γίνονταν αφορμή για πνευματικές ζυμώσεις, που δεν μπορούσαν να γίνουν παρά μόνο από κοντά. Η λογοτεχνική Αθήνα του Μεσοπολέμου και των μεταπολεμικών χρόνων σύχναζε σε στέκια που έμειναν στην Ιστορία χάρις στους διάσημους θαμώνες τους. Εκεί που ήπιε το καφέ της, τσακώθηκε αλλά και εμπνεύστηκε η νεοελληνική διανόηση. «Το φιλολογικό καφενείο, τουλάχιστον με την κυριολεξία του όρου, δεν ανήκει στην εποχή μας», έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις σε συνέντευξή του. «Υπήρχαν παλαιότερα κάποια καφέ στη Δεξαμενή και στην Ομόνοια τα οποία ήσαν φιλολογικά και συγκέντρωναν τον κόσμο τον δημοσιογραφικό και τον καλλιτεχνικό. Η δικιά μας γενιά συνάντησε χώρους που τους άρεσε να συναντιόνται οι φίλοι και συγχρόνως όλοι μας αγαπούσαμε το καλό καφέ. Βρήκαμε την ευκαιρία σε έναν χώρο ουδέτερο χωρίς καμία ατμόσφαιρα να καθόμαστε και με τη συζήτηση να δημιουργούμε ατμόσφαιρα. Αυτά τα καφενεία είχαν αυτό τον χαρακτήρα, δεν είχαν χαρακτήρα και ήσαν ουδέτεροι χώροι ώστε να φτιάχνεις εσύ το σκηνικό σου με τον λόγο και να είναι κάθε φορά διαφορετικοί ανάλογα με το περιεχόμενο της συζήτησης».
Οπως όλα τα πράγματα στην κοινωνία εξελίσσονται και αλλάζουν όψη, έτσι και αυτή η αγαπημένη αστική συνήθεια βρίσκει σήμερα τον τρόπο να εκφράσει την εποχή της. Οι παρουσιάσεις βιβλίων που γίνονται σε κάθε λογής χώρους φέρνουν σε επαφή ανθρώπους με κοινά χαρακτηριστικά, ανησυχίες και εμπειρίες. Καλαίσθητοι, μοντέρνοι χώροι με ωραίο καφέ προσφέρουν μικρές στιγμές απόλαυσης στους θαμώνες. Μπορεί όμως ένα βιβλιοπωλείο να «δανειστεί» χαρακτηριστικά ενός παραδοσιακού καφενείου; Πόσο εύκολο είναι άραγε να δημιουργηθούν γόνιμες κοινότητες μέσα από τη διακίνηση των ιδεών και την ανοχή στο διαφορετικό;
Ενας πολύ ιδιαίτερος χώρος -αστικό πείραμα θα το χαρακτήριζα- σ’ έναν από τους πιο ετερόκλητους δρόμους του κέντρου, όπου η Σκουφά γίνεται Ναυαρίνου ή η Ναυαρίνου γίνεται Σκουφά, και όπου δεσπόζει ένας «οίκος ανοχής σκέψης» όπως τον αποκαλεί περιπαικτικά η ιδιοκτήτριά του, Αρετή Γεωργαλή. Το «Free Thinking Zone», εμπνευσμένο από τα Free Trade Zones των λιμανιών, εμπορεύεται βιβλία, ιδέες, γευστικό καφέ και καλό κρασί, χωρίς περιορισμούς. Ενα πεδίο διαλόγου ανάμεσα σε εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής και ξένης διανόησης, μια σκηνή αντικρουόμενων, συχνά, απόψεων με στόχο τη σύνθεση και τη δημιουργία γόνιμων τάσεων σε κοινωνικά, πολιτικά και εικαστικά θέματα. Δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, ακαδημαϊκοί καθημερινά δίνουν το παρών στα λευκά τραπεζάκια και συζητούν με μουσικό χαλί κάποιο κλασικό έργο Στράους ή Μπετόβεν.
Στο περίφημο «Φίλιον» της οδού Σκουφά που κάποτε λεγόταν «Dolce» και περιπαικτικά το αποκαλούσαν «Rive Gauche της Αθήνας», δηλαδή εκεί όπου διακινούνταν σε άλλες δεκαετίες οι προοδευτικές ιδέες.
Σήμερα στο «Φίλιον» βλέπεις ακόμα αρκετούς πολιτικούς του προοδευτικού χώρου, δημοσιογράφους, ηθοποιούς, καλλιτέχνες και βέβαια λογοτέχνες. Καθημερινά στα τραπεζάκια του μαζεύεται μια σειρά από σκεπτόμενους και δημιουργικούς ανθρώπους.
Παρόμοια συνθήκη επικρατεί και στο καφέ βιβλιοπωλείο «Poems ’n Crimes» των εκδόσεων Γαβριηλίδη επί της οδού Αγίας Ειρήνης, κοντά στην πολυσύχναστη πλατεία. Με αυλή στο βάθος για τις ζεστές ημέρες αλλά και ζεστή ατμόσφαιρα μέσα τον χειμώνα, πολλοί συγγραφείς δίνουν εκεί τα ραντεβού τους, είτε ανήκουν στο δυναμικό των εκδόσεων είτε όχι. Μπορείς να περάσεις την ώρα σου διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι ή να ταξιδέψεις στο παρελθόν παρατηρώντας το απέναντι κτίριο, με τον αριθμό 13, που ανήκε στον ράφτη του Οθωνα.
Και βέβαια, το ιστορικό στέκι της πλατείας Εξαρχείων. Ενα σημείο συνάντησης, σημείο αναφοράς, στέκι των ηθοποιών, των καλλιτεχνών, των φοιτητών, όσων αγαπούν την καρδιά της πόλης, αλλά και των φίλων του βιβλίου που αγαπούν το καλό καφέ. Το «Floral» γράφει ήδη τη δική του ιστορία. Παρουσιάσεις βιβλίων, κύκλοι ανάγνωσης, μουσικά live και προβολές ταινιών, γνωριμία με ξένα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, βραδιές με συγγραφείς σε απρόβλεπτους ρόλους, διαγωνισμοί ποίησης, εικαστικές εκθέσεις. Το «Floral», εκτός από την κλασική Bauhaus αισθητική και τα ίχνη από το ιστορικό καφέ-ζαχαροπλαστείο του 1935, έχει την καρδιά ενός μεγάλου, φιλόξενου, σύγχρονου χώρου, που χαίρεται να υποδέχεται τις συναντήσεις, τις συζητήσεις, τα φλερτ και το χαμόγελο των φίλων του. «Ραντεβού στο “Floral”», λοιπόν, όπως είναι και το μότο του μαγαζιού.

Βίος Αγίου Αλεξάνδρου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως


Ο Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εορτάζει στις 30 Αυγούστου

Zoom in (real dimensions: 600 x 833)Εικόνα

Τα πρώτα χρόνια του Αγίου
Ο Άγιος Αλέξανδρος γεννήθηκε το έτος 240 μ.Χ., άλλοι λένε το 239, στην αγιοτόκον Μ. Ασία, από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι τον ανέθρεψαν με «νουθεσίαν και παιδείαν Κυρίου».
Τα μεγάλα χαρίσματα και η πίστη του και η ευλάβεια του Αγίου, τα οποία απέκτησε κατά την παιδική και νεανική του ηλικία, φάνηκαν και αναδείχθηκαν αργότερα, κατά την
δωδεκάχρονη πατριαρχία του και κατά την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, πού έγινε στη Νίκαια της Μ. Ασίας το έτος 325 μ.Χ., κατά την οποίαν καθορίστηκε με σαφήνεια η Πίστη της
Εκκλησίας, πού την νόθευαν οι διάφορες αιρέσεις και κακοδοξίες.
Από τα παιδικά του χρόνια ένοιωσε ο ίδιος άμεσα τι θα πει διωγμός και κυνηγητό και πόνος και ταλαιπωρία, γιατί βρέθηκε μέσα στην θύελλα των μεγάλων διωγμών του δευτέρου
αιώνος. Αντί όμως να τον φοβίσουν και να τον αποθαρρύνουν, έκαναν πιο στέρεη την πίστη του και μεγαλύτερη την αγάπη του για τον Χριστό.

Ήταν σε ηλικία δέκα ετών, όταν ξέσπασαν οι διωγμοί του φοβερού Χριστιανομάχου αυτοκράτορα Δεκίου και αργότερα του αυτοκράτορα Βαλεριανού (257-260) και σε ώριμη ηλικία
έζησε τούς διωγμούς του δαιμονικού Διοκλητιανού (303-305) και του αυτοκράτορα Γαλερίου Μαξιμιανού (305-311). Έτρεχε μαζί με τούς Μάρτυρες και βρισκόταν μέσα στους
κόλπους της Εκκλησίας, πού βρισκόταν σε αδιάκοπο κυνηγητό και κατέφευγε σε σπηλιές και σε κατακόμβες, κρύβοντας τα μέλη της και προστατεύοντας μικρούς και μεγάλους,
πού είχαν την ελπίδα τους στο έλεος του Θεού.

Πρωτοπρεσβύτερος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως – Εκπρόσωπος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο
Οι εκκλησιαστικές πηγές τον παρακολουθούν και τον ιστορούν, όταν είχε λάβει την ιεροσύνη και υπηρετούσε ως Πρωτοπρεσβύτερος στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, όπου
Πατριάρχης ήταν ο Άγιος Μητροφάνης και είχε τον Άγιο Αλέξανδρο ως «δεξί του χέρι». Όλες τις σημαντικές αποστολές τις ανέθετε στον ευλαβέστατο Πρωτοπρεσβύτερό του, διότι
ο Πατριάρχης ήταν ήδη πολύ ηλικιωμένος και φιλάσθενος. Έτσι ο Άγιος Αλέξανδρος δόθηκε ολόκληρος στην διακονία της Εκκλησίας με τον πύρινο λόγο του, κατά των αιρέσεων
του Αρείου, ο οποίος είχε παρασύρει πολλούς στις κακοδοξίες του και προκαλούσε αναστατώσεις και διαμάχες μεταξύ των Χριστιανών. Ταυτόχρονα ο καθαρός και άμεμπτος βίος
του Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου, πού ήταν άνθρωπος νηστείας και προσευχής, γινόταν πρότυπο βίου, αλλά και καλού αγωνιστού της Πίστεως.

Το 303 μ.Χ. ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν σε ηλικία 63 ετών, όταν ξέσπασε ο μεγάλος διωγμός του σατανόψυχου αυτοκράτορα Διοκλητιανού, πού είχε χαρακτηριστεί ως ο φοβερότερος
διώκτης των Χριστιανών και σκότωνε αμέσως και με βίαιο τρόπον όλους εκείνους, πού δεν προσκυνούσαν τα άψυχα είδωλα, πού ο ίδιος τα θεωρούσε ως θεούς. Αφού
ταλαιπωρήθηκε αρκετά κρυπτόμενος και μετακινούμενος από περιοχή σε περιοχή για να μη αποκαλυφτεί και κυρίως για να μπορεί να υπηρετεί την Εκκλησία, πού βρισκόταν ακόμα
σε παρανομία και καταδίωξη για τον κοσμικό νόμο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και κάθε Χριστιανός εθεωρείτο επαναστάτης και εχθρός του κράτους, βρέθηκε στην περιοχή της
Κωνσταντινουπόλεως, όταν το 313 μ.Χ. έγινε η διακήρυξη της ανεξιθρησκείας με το Διάταγμα των Μεδιολάνων (Μιλάνο), με το οποίον αναγνωρίστηκε και επίσημα ως θρησκεία ο
Χριστιανισμός. xristianos.gr
Ο Πατριάρχης Άγιος Μητροφάνης αγαπά ιδιαίτερα τον Πρωτοπρεσβύτερό του Αλέξανδρο και εκτιμά τα πνευματικά και σπάνια προσόντα του και την προθυμία του για την
προστασία της Εκκλησίας και την επίλυση των προβλημάτων της. Έτσι επειδή ο Άγιος Μητροφάνης ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία και φιλάσθενος, έστειλε ως εκπρόσωπο του
Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Α΄Ο ικουμενική Σύνοδο τον Άγιο Αλέξανδρο.

Zoom in (real dimensions: 291 x 397)Εικόνα

Γίνετε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Όταν τελείωσε, θριαμβευτικά για την Εκκλησία, η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, ο Άγιος Αλέξανδρος έτρεξε αμέσως από την Νίκαια στην Κωνσταντινούπολη για να ανακοινώσει στον
Πατριάρχη Μητροφάνη τα μεγάλα νέα της νίκης της Πίστεως κατά της αιρέσεως, της Ορθοδοξίας κατά της κακοδοξίας. Ο Πατριάρχης τον περίμενε με αγωνία και προσευχόταν
συνεχώς. Μόλις λοιπόν συναντήθηκαν τον αγκάλιασε, τον ασπάστηκε με πολλή συγκίνηση και του είπε να ξαναφύγει σε μεγάλη αποστολή, ώστε να ανακοινωθούν τα ευχάριστα
νέα σε όλες τις ορθόδοξες επισκοπές και τις τοπικές εκκλησίες. Πρόθυμα ο Άγιος Αλέξανδρος έκανε υπακοή στο θέλημα του Άγιου Μητροφάνη, έβαλε μετάνοια και παρ’ ότι ήταν
και αυτός σε μεγάλη ηλικία, των 85 ετών, ξεκίνησε να κάνει μια πολύ μεγάλη περιοδεία και να ανακοινώσει επίσημα τις αποφάσεις της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και το «Σύμβολον
της Πίστεως» και την καταδίκη της αιρέσεως του Αρείου, σε όλη τη Μακεδονία, στην Θράκη, στην υπόλοιπη Ελλάδα, στην Σερβία, την Ιλλυρία (Αλβανία) και τις άλλες γειτονικές
περιοχές.

Τότε όμως, και ενώ ο Άγιος Αλέξανδρος βρισκόταν στην περιοδεία του, ο Πατριάρχης Μητροφάνης, πού είχε φθάσει στην ηλικία των 117 ετών, εξασθένησε τόσον πολύ, ώστε τον
Ιούνιο του 325, παρέδωσε την ψυχή του «εις χείρας Θεού ζώντος», αφού προηγουμένως είχε ορίσει ως διάδοχό του τον Πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρον πού τον ήξερε καλά και τον
θεωρούσε ως τον μόνον άξιον να τον διαδεχτεί στον Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Την επιθυμία και απόφαση του αυτήν την είχε γνωστοποιήσει και στον
αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο, πού συνεφώνησε μαζί του.

Μετά την άνοδό του στον πατριαρχικό θρόνο, ο Άγιος Αλέξανδρος, που δεν είχε καμιά φιλοδοξία κοσμική και δεν τον ενδιέφερε η δόξα των ανθρώπων, συνέχισε με περισσότερο
ζήλο και μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης τον καλόν αγώνα υπέρ του ποιμνίου της εκκλησίας διδάσκων την αλήθεια της Πίστεως και προσευχόμενος και κυρίως επαγρυπνών, μέρα
και νύχτα, για την προστασία της Εκκλησίας από τις αιρέσεις, πού συνέχιζαν το διαβρωτικό τους έργον. Διότι όπως έλεγε και καθοδηγούσε τούς Χριστιανούς:
— Οι διαφωνίες μεταξύ των Χριστιανών, δίδουν τροφή στις αιρέσεις και συντηρούν την ολιγοπιστία και οδηγούν στην εκτροπή από τον δρόμο της σωτηρίας.
Μιλούσε για την αγάπη, πού είναι ο κύριος άξονας της χριστιανικής αληθείας, διότι από την αγάπη προς τον Θεό μπορούμε να φθάσουμε στην αληθινή αγάπη των άλλων
ανθρώπων.

Εικοσιτρείς χρόνους υπηρέτησε πιστά και ολοπρόθυμα την Ορθόδοξη Εκκλησία ο Άγιος Αλέξανδρος, γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, εκ των οποίων τα δώδεκα έτη ως
Πατριάρχης του Οικουμενικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως και έφθασε στην ηλικία των 98 ετών, πιστός και δραστήριος ως διάκονος των μυστηρίων του Τριαδικού Θεού μας
και την 30ην Αυγούστου του έτους 337μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια τού Κυρίου για να λάβει «τον στέφανον της δόξης» από τον μέγα Δωρεοδότη Θεό. Στην Εκκλησία,
και σε μας τούς μεταγενέστερους, πού πιστεύουμε και ελπίζουμε στο έλεος τού Θεανθρώπου Χριστού, άφησε ως υπόδειγμα βίου την δική του ζωή, την οποίαν και πρέπει να
μιμούμεθα.



Zoom in (real dimensions: 599 x 794)Εικόνα

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Μύσται οὐράνιοι ἀποδεικνύμενοι, θεῖοι ἐκφάντορες τῷ κόσμῳ ὤφθητε, τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ποιμάναντες θεαρέστως, ἱερὲ Ἀλέξανδρε, τῆς Τριάδος ὁ πρόμαχος,
Ἰωάννη ἔνδοξε, ὁ τῆς χάριτος τρόφιμος, καὶ Παῦλε Ἱερέων ἀκρότης• ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τὴν τριάδα σήμερον, Ἱεραρχῶν τῶν Ὁσίων, ἱεροῖς ἐν ᾄσμασιν, ἐγκωμιάσωμεν πάντες• οὗτοι γὰρ, ὡς οἰκονόμοι τῶν ἀπορρήτων, νέμουσι, χάριν ἀέναον τοῖς βοῶσιν,
ὦ Ἀλέξανδρε παμμάκαρ, καὶ Ἰωάννη, σὺν Παύλῳ χαίρετε.

Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν Πατέρων τριὰς σεπτή, Ἀλέξανδρε μάκαρ, σὺν τῷ Παύλῳ τῷ εὐκλεεῖ, καὶ τῷ Ἰωάννη, ἡ τρίφωτος λυχνία, ἡ πᾶσαν Ἐκκλησίαν, καταπυρσεύουσα.

Ακούστε το Απολυτίκιο του Αγίου Αλέξανδρου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως
Για τον Παρακλητικό Κανόνα εις τον Άγιον Αλέξανδρον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως πατήστε εδώ

15 διδάγματα από τον πιο φτωχό πρόεδρο του κόσμου




Η θητεία του Jose “Pepe” Mujica, του πρόεδρου της Ουρουγουάης, τελείωσε. Θα μείνει στην ιστορία για την ασυνήθιστη ειλικρίνειά του, την ηγετική του φυσιογνωμία και τις ρητορικές του ικανότητες. Κυρίως όμως, θα τον θυμούνται για την ικανότητά του να μετατρέπει τις ιδέες του σε πράξεις.

Ο πιο φτωχός πρόεδρος στον κόσμο, ζούσε σε ένα μικρό σπίτι, σε μία φάρμα, με ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τη γυναίκα του, τη Lucia Toplansky και τα σκυλιά του (μεταξύ αυτών και τη Manuela η οποία μετά από ένα ατύχημα έχει μείνει με τρία πόδια).
O Mujica έδινε το 90% του μισθού του σε φιλανθρωπίες, ηγήθηκε δίνοντας το παράδειγμα σε μία εποχή λιτότητας και κέρδισε την διεθνή καταξίωση γιατί προώθησε πολιτικές εξαιρετικά φιλελεύθερες, για τη χρήση της κάνναβης, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τις εκτρώσεις, και ενάντια στην υπερκατανάλωση.
Εδώ, συγκεντρώσαμε κάποια από αυτά που είπε στη θητεία του. Ο πρόεδρος των φτωχών, που πέρασε 14 χρόνια φυλακισμένος και αρκετό χρόνο της ζωής του στην απομόνωση, στον πάτο ενός πηγαδιού, μιλά:

1. Για τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις
s3.amazonaws.com-policymic-images-fef839049a340df645ea2736a99ca3af9eeb5b533a08a6452a5138d06e4b7328
“Έχω δει την άνοιξη που τελείωσε με μία φρικτή βαρυχειμωνιά. Εμείς, οι άνθρωποι, είμαστε αγελαία όντα. Δε μπορούμε να ζήσουμε μόνοι μας. Ζούμε σε εξάρτηση με την κοινωνία. Είναι ένα πράγμα να ρίξεις μία κυβέρνηση ή να φτιάξεις ένα οδόφραγμα και είναι κάτι τελείως διαφορετικό να δημιουργήσεις ή να κτίσεις μία καλύτερη κοινωνία. Μία κοινωνία χρειάζεται οργάνωση, πειθαρχία και δουλειά σε βάθος χρόνου. Μην τα μπερδεύουμε λοιπόν αυτά τα δύο. Θέλω να κάτω το εξής ξεκάθαρο:

Μου αρέσει αυτή η νεανική ενέργεια και ο αυθορμητισμός, αλλά νομίζω ότι δε θα οδηγήσει πουθενά εάν δεν ωριμάσει”.
2. Για τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας
s3.amazonaws.com-policymic-images-f9d47c51949f4f381563329a5e908ff21c1f6ed12b520dc2c6ad98b5698d69e9
Ερωτώμενος σχετικά με την αντίθεση σχετικά με τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας, είπε:
“Πάντα έτσι συμβαίνει με τις αλλαγές. Το 1913, καθιερώσαμε το δικαίωμα στο διαζύγιο για τις γυναίκες της Ουρουγουάης. Ξέρετε τι λέγανε τότε; Ότι ο θεσμός της οικογένειας θα εξαφανιστεί. Ότι αυτό θα είναι το τέλος των καλών τρόπων και της κοινωνίας. Πάντα θα υπάρχει μία συντηρητική και πιο παραδοσιακή αντιμετώπιση των πραγμάτων, που θα κτίζει πάνω στο φόβο για την αλλαγή. Όταν ήμουνα νέος και πήγαινα να χορέψω στα κλαμπ της εποχής, έπρεπε να φοράμε κουστούμια και γραβάτες. Αλλιώς, δε μας άφηναν να μπούμε. Δε νομίζω πως σήμερα στα πάρτι της νεολαίας κάτι τέτοιο ισχύει”.
3. Για τον υλισμό
s3.amazonaws.com-policymic-images-ab8d316cd2d42f7e30c45d8c41c2ce4043aca27a87574eb99c0da9d1e7e8313c
“Έχουμε θυσιάσει τους παλιούς άυλους θεούς, και τώρα, έχουμε κάνει κατάληψη στο ναό του Θεού της Αγοράς. Αυτός ο θεός που οργανώνει την οικονομία, την πολιτική, τις συνήθειές μας, τις ζωές μας, και μας παρέχει πιστωτικές κάρτες και επιτόκια, λες και εκεί βρίσκεται η ευτυχία”
“Μοιάζει σα να έχουμε γεννηθεί μονάχα για να καταναλώνουμε και να καταναλώνουμε. Και όταν δε μπορούμε πλέον να καταναλώσουμε, νοιώθουμε τη ματαίωση και υποφέρουμε από τη φτώχια και αυτό-περιθωριοποιούμαστε”
4. Για την παγκόσμια κατανάλωση
s3.amazonaws.com-policymic-images-a21dfb990cb47efec4d57649000c5d7d8e1ec5a6b61660534f7191f526111f45
“Μπορούμε πλέον να ανακυκλώνουμε σχεδόν τα πάντα. Εάν ζούσαμε με αυτά που έχουμε, εάν ήμασταν επαρκείς, και οι 7 δισεκατομύρια άνθρωποι στον κόσμο θα είχαν όλα όσα χρειάζονται. Προς τα εκεί θα έπρεπε να κατευθύνονται οι παγκόσμιες πολιτικές. Αλλά σκεφτόμαστε ως άνθρωποι και χώρες και όχι ως είδος”
5. Για το δικαίωμα στην έκτρωση και τον γάμο ομόφυλων
s3.amazonaws.com-policymic-images-9126b7aa50974292f1b75825b2c73c44180fe81732e3bd97f90d0f2c666811cc
“Εφαρμόσαμε μία πολύ απλή αρχή: Αναγνωρίσαμε τα γεγονότα. Η έκτρωση είναι τόσο παλιά όσο ο κόσμος. Ο γάμος μεταξύ ομόφυλων, επίσης. Είχαμε τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Μεγάλο Αλέξανδρο, η ομοφυλοφιλία δεν είναι σημείο των μοντέρνων καιρών μας, είναι πολύ πιο παλιά από ότι νομίζουμε. Είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα που υπάρχει. Για εμάς, το να μη την νομιμοποιούμε θα ήταν σα να βασανίζουμε άσκοπα αυτούς τους ανθρώπους”
6. Για το τέλος των συγκρούσεων
s3.amazonaws.com-policymic-images-2398a42aa347585e7ed8c3ccfd559240f5c0d1283cf61a59ae91ad398fc01eb6
Όταν ερωτήθηκε για το κατά πόσο η Ουρουγουάη θα μπορούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες τις για να λήξει η 50ετής πόλεμος στην Κολομβία μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών, είπε:
“Από μακριά, μοιάζει σα ένας πόλεμος δίχως λύση και σα μία μακριά θυσία για ολόκληρη τη χώρα. Οπότε, όταν παρουσιάζεται ένας πρόεδρος που προσπαθεί να ανοίξει ένα μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει στην ειρήνη, νομίζω πως αξίζει να τον υποστηρίξουμε. Γιατί υπάρχει πολύς πόνος, και αν προσπαθήσουν να ανταποδώσουν όλοι αυτό τον πόνο, αυτός ο πόλεμος δε θα τελειώσει ποτέ. Αλλά υπάρχει μία ευκαιρία. Θα ένιωθα πολύ εγωιστής εάν δε βοηθούσα με οποιοδήποτε τρόπο μπορώ”.
“Η βοήθεια δε σημαίνει επέμβαση. Δε θα αναμειχθώ εάν δε με καλέσουν. Αλλά αν μπορώ να λειτουργήσω ως ένας μεσάζοντας με την εμπειρία που έχω, τότε θα ενθαρρύνω τη συμμετοχή στο διάλογο μεταξύ κυβέρνησης και ανταρτών. Των ανταρτών που έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους, και έχουν τους δικούς τους βάσιμους φόβους. Νομίζω πως όλοι στη Λατινική Αμερική πρέπει να βοηθήσουμε.”
7. Για το ότι παρέμεινε σεμνός παρά την θέση εξουσίας που κατέχει
s3.amazonaws.com-policymic-images-1944d9df1d926c20586af208e40ff32772edec7bc6e0e4df99e7e0b16263a7bd
“Μόλις οι πολιτικοί αρχίζουν να σκαρφαλώνουν στην ιεραρχία, ξαφνικά αισθάνονται σα βασιλιάδες. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι όσοι προασπίζονται τη δημοκρατία βρίσκονται στον κόσμο για να διασφαλίσουν ότι κανείς δε θα είναι πιο ίσος από τους άλλους”. Σχετικά με τα μεγέθη των γραφείων και των σπιτιών που δίνονται σε πολιτικούς με αξιώματα, τα θεωρεί απομεινάρια της φεουδαρχίας: “Χρειάζεσαι ένα παλάτι, κόκκινα χαλιά και πολλούς υπήκοους να σου λένε, “μάλιστα, κύριε”. Όλα αυτά είναι φρικτά”
8. Για την αναδιανομή του πλούτου
s3.amazonaws.com-policymic-images-0413dc50072bc0efb29919e8818be3e27bc2c8f9ed65dc7a76ad33dfeb22cb3d
“Οι επιχειρήσεις θέλουν απλά να αυξάνουν τα κέρδη τους: είναι στο χέρι της κυβέρνησης να διασφαλίσει ότι αρκετά από αυτά τα κέρδη θα αναδιανεμηθούν ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν λεφτά για να αγοράσουν τα προϊόντα τα οποία παράγουν. Δεν υπάρχει κανένα μυστήριο εδώ – όσο λιγότερο φτώχια υπάρχει, τόσο περισσότερο ανθεί το εμπόριο. Η πιο σημαντική επένδυση είναι στους ανθρώπινους πόρους”
9. Για τα γηρατειά
s3.amazonaws.com-policymic-images-97c3ac4582600f90c2382f51a24ae8992ab0f1108d429b3710de9dbce6299aa2
“Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι ένας 80χρονος παπούς πρέπει να είναι ο πιο ανοιχτόμυαλος. Οι γέροι δεν είναι γέροι εξαιτίας της ηλικίας τους, αλλά εξαιτίας αυτών που έχουν στο κεφάλι τους. ”
10. Για την εξάρτηση
s3.amazonaws.com-policymic-images-9c90b495eb71e3d20e4e2015561e57d386360780883b2e9d847c4f577ea68410
“Χειρότερο από τα ναρκωτικά είναι η διακίνηση των ναρκωτικών. Πολύ χειρότερο. Τα ναρκωτικά είναι η αρρώστια και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλά ναρκωτικά ή ότι η μαριχουάνα κάνει καλό. Ούτε τα τσιγάρα κάνουν καλό. Καμία εξάρτηση δεν είναι καλή. Συμπεριλαμβάνω και το αλκόολ. Η μόνη καλή εξάρτηση είναι ο έρωτας. Ξεχάστε όλα τα υπόλοιπα”
11. Για το ότι τον αποκαλούν τον φτωχότερο πρόεδρο στον κόσμο
s3.amazonaws.com-policymic-images-5c0bb89908881b0236c5ceeb4365e069e5cf40ec2131b1a582a991ac168a1a62
“Δεν είμαι ο φτωχότερος πρόεδρος. Ο φτωχότερος είναι αυτός που χρειάζεται πολλά για να ζήσει. Η ζωή μου είναι το αποτέλεσμα των τραυμάτων μου. Είμαι ο γιος της ιστορίας μου. Υπήρχαν εποχές όπου για να είμαι χαρούμενος δε χρειαζόμουν τίποτα παραπάνω παρά ένα στρώμα για να κοιμηθώ”
12. Για το ότι δωρίζει το 90% του μισθού του
s3.amazonaws.com-policymic-images-3b7b2e665d3cefcb27f23a695ec3af3662c41ae33e6ce9fb39cd1d3b370bc15e
“Έχω ένα τρόπο ζωής που δεν πρόκειται να τον αλλάξω επειδή είμαι πρόεδρος. Κερδίζω περισσότερα από όσα χρειάζομαι, ακόμα και αν αυτά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για άλλους προέδρους. Για μένα, το να είμαι πρόεδρος δεν είναι θυσία, είναι καθήκον”
13. Για τους στόχους του για την Ουρουγουάη
o-JOSE-MUJICA-INSULTS-CRISTINA-FERNANDEZ-facebook
“Ο στόχος μου είναι να πετύχω τη μείωση της αδικίας στην Ουρουγουάη, να βοηθήσω τους πιο ευάλωτους και να αφήσω μία παρακαταθήκη πολιτική, έναν τρόπο για να οραματιζόμαστε το μέλλον το οποίο θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν άλλοι που θα έρθουν να πάρουν τη θέση μου. Δεν υπάρχει τίποτα που να έχει μικρή διάρκεια. Αυτό που θέλω είναι να αγωνιστώ για το κοινό καλό. Η ζωή, ξέρετε, περνάει γρήγορα. Ο μόνος τρόπος για να παρατείνεις τη ζωή σου είναι άλλοι να συνεχίσουν τη δουλειά που εσύ έχεις ξεκινήσει”.
14. Για την εμπειρία του να είναι πρόεδρος
MTdlYjcyOGQyYyMvN2Q4N2dHS3NpSmdPWlFyekE2aEtud2JCN3VzPS8weDc2OjM3OTV4MjQ3MC84NDB4NTMwL3MzLmFtYXpvbmF3cy5jb20vcG9saWN5bWljLWltYWdlcy9iYTJhYzJjMGFiMjUxYTAzZjFhY2Q1NGJkMzQzZTI2ZmViM2M0MTRmZGQ2MmM1MWRjMjJmN2J
“Ο πρόεδρος είναι ένας υψηλός αξιωματούχος που εκλέγεται για να πραγματοποιεί μία λειτουργία. Δεν είναι βασιλιάς, δεν είναι θεός. Δεν είναι κάποιος σαμάνος σε κάποια φυλή ώστε να γνωρίζει τα πάντα. Είναι ένας δημόσιος υπάλληλος που ζει για να εξυπηρετεί τους πολίτες. Νομίζω ότι ο ιδανικός τρόπος ζωής για έναν πρόεδρο είναι να ζει όπως η πλειοψηφία του κόσμου για τον οποίο εκλέχθηκε να υπηρετήσει”
15. Για το μυστικό της ευτυχίας
jose_mujica_tupamaros
“Να ζεις σύμφωνα με τα πιστεύω σου. Να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσπαθούν να επιβάλλεις τα κριτήριά σου στους υπόλοιπους. Δεν περιμένω από τους άλλους να ζουν όπως εγώ. Θέλω να σέβομαι την ελευθερία των άλλων ανθρώπων, αλλά προασπίζομαι τη δική μου ελευθερία. Και αυτό έρχεται με το να έχεις το θάρρος να λες αυτό που πιστεύεις, ακόμα και όταν δε μοιράζονται την οπτική σου”
Επιμέλεια και μετάφραση agonaskritis.gr από mic.com