Ειρήνη στον Κόσμο και αφοπλισμός. Όχι στους πολέμους και στα πυρηνικά.

 

Μην αφήσουμε να χαθεί στη Γάζα η ανθρωπιά

Tο τέλος του πρώτου αραβοϊσραηλινού πολέμου, το 1949, δημιούργησε τη Λωρίδα της Γάζας, μια περιοχή-μήλον της Εριδος που έκτοτε αιματοκυλίστηκε πολλές φορές. Ο συνεχιζόμενος μέχρι σήμερα πόλεμος, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2023, έχει αναδειχθεί ως η πλέον καταστροφική σύρραξη. Η λίστα των θυμάτων καθημερινά μεγαλώνει με την πλειονότητα να είναι μικρά παιδιά και βρέφη που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, παρά γεννήθηκαν και πέθαναν μέσα στη φλόγα των εχθροπραξιών και των μαχών.

Η κατάσταση, όσο τα εικοσιτετράωρα περνούν, χειροτερεύει. Χιλιάδες παιδιά είναι στο χείλος του θανάτου από την πείνα, ενώ γίνονται γνωστά περιστατικά που αδυνατεί να συλλάβει ανθρώπινος νους, όπως αυτό που κατήγγειλαν Παλαιστίνιοι, ότι δέχθηκαν πυρά καθώς περίμεναν τη διανομή τροφίμων σε κέντρο που διαχειρίζεται το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ Ανθρωπιστικό Ιδρυμα της Γάζας (GHF) στη Ράφα, με αποτέλεσμα να χαθούν 21 (31 κατά τη Χαμάς) άνθρωποι.

Το γεγονός πως ένας λαός, όπως αυτός του Ισραήλ, που βίωσε στο πετσί του τη βιαιότητα και τη θηριωδία, πυροβολεί τώρα αμάχους την ώρα που περιμένουν να πάρουν συσσίτιο για να επιβιώσουν ή βομβαρδίζει ανελέητα νοσοκομεία και πλατείες πραγματικά δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπινος νους.

Σε καμία περίπτωση η βία δεν είναι δικαιολογημένη, ούτε η βία της Χαμάς ούτε του Νετανιάχου, ειδικά όταν εκείνοι που τελικά χάνουν τη ζωή τους είναι αθώοι πολίτες, άμαχοι και παιδιά. Με τις εικόνες της θηριωδίας να γίνονται ώρα με την ώρα σκληρότερες, ερχόμαστε όλοι, ως άνθρωποι, ως πολίτες, ως πολιτικοί, ως έχοντες ή ασκούντες εξουσία, αντιμέτωποι με τις ευθύνες μας, με την Ιστορία και με το δίκαιο.

Γι’ αυτό είναι ανάγκη οι προοδευτικές δυνάμεις, σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, να συνεργαστούν και να πιέσουν για να μπει τέλος σε αυτή την αγριότητα. Στη χώρα μας ένα πρώτο βήμα έγινε με την κοινή δήλωση ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύσης, Νέας Αριστεράς με αίτημα να διακοπεί η στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. Δεν είναι, όμως, αρκετό!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει απροθυμία να ασκήσει μια ενεργητική εξωτερική πολιτική, αρνούμενη όχι μόνο να αναγνωριστεί το Κράτος της Παλαιστίνης, όπως ομόφωνα έχει αποφασιστεί από την ελληνική Βουλή από το 2015, αλλά και να πιέσει για κυρώσεις στο Ισραήλ μέχρι να βάλει τέλος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στη Γάζα.

Γι’ αυτό πρέπει πολίτες και αντιπολίτευση να ασκήσουν εντονότερη πίεση στην κυβέρνηση, μέχρι η χώρα να λάβει άμεσα πρωτοβουλίες για α) να συνεργαστεί με Κύπρο και Αίγυπτο ώστε να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί μια ανθρωπιστική πορεία βοήθειας στη Γάζα, β) να χρησιμοποιήσει όποιο διπλωματικό μέσο μπορεί στους οργανισμούς όπου ανήκει, πιέζοντας για το τέλος του πολέμου και την επίλυση του Παλαιστινιακού με τη δημιουργία δύο κρατών στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, γ) να πρωτοστατήσει στις συζητήσεις διοργανώνοντας πολυμερή διάσκεψη Ε.Ε.-κρατών Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, με στόχο την επιτήρηση της εκεχειρίας και τον συντονισμό σε ζητήματα ασφαλείας και ανθρωπιστικής βοήθειας.

Η ολική καταστροφή της Γάζας φαίνεται να είναι αυτοσκοπός για τον Νετανιάχου, που συνειδητά μετατρέπει τη Λωρίδα της Γάζας σε νέο Αουσβιτς, αποκαλώντας τους Παλαιστίνιους «Αμαληκίτες» και προσδίδοντάς τους την ιδιότητα των εχθρών του Ισραήλ. Ετσι, σε ένα ιδιότυπο και εμμονικό κυνήγι όχι μαγισσών αλλά ανθρώπων, έχει κάνει σκοπό ζωής να αφανίσει και τον τελευταίο Παλαιστίνιο.

Απέναντι σε αυτόν τον «αγώνα» του είναι υποχρέωση και χρέος όλων μας να υπερασπιστούμε θύματα και εν δυνάμει θύματα. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε μαζί με τους χιλιάδες Παλαιστίνιους που έχασαν τη ζωή τους να αφανιστούν η ειρήνη, το δίκαιο, η ανθρωπιά. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές που πρέπει να ζήσουν σε έναν κόσμο καλύτερο από τον σημερινό. Εναν κόσμο σεβασμού, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, συμπερίληψης, συνύπαρξης, ειρήνης.

*Πολιτική επιστήμονας, πρ. βουλεύτριας Β΄ Πειραιά ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Μην αφήσουμε να χαθεί στη Γάζα η ανθρωπιά | ΕΦΣΥΝ

Τα παράξενα στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής: Χορήγηση ακαδημαϊκών τίτλων

Σε μια προσπάθεια να περιορίσει τη δράση των αντιπάλων του αλλά συγχρόνως και να διευρύνει τον κύκλο των οπαδών του ο σημερινός αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος έχει υιοθετήσει τον τελευταίο καιρό νέα "διπλωματική" τακτική, πρωτοστατώντας ευθέως ή πλαγίως στην εξασφάλιση ακαδημαϊκών τίτλων για όσους κρίνονται χρήσιμοι.

Πρόσφατα, το περασμένο Σάββατο (17 Μαΐου 2025) τιμήθηκε ο πρωτοπρεσβύτερος Αλέξανδρος Καρλούτσος με επίτιμο διδακτορικό δίπλωμα θεολογίας από τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού (Βοστόνη) στο πλαίσιο πανηγυρικής τελετής με παρουσία του αρχιεπισκόπου, μητροπολιτών και επισκόπων, αρχόντων και άλλων προσωπικοτήτων.

Ο λόγος που τιμήθηκε ο πιο πάνω ιερέας;

Κατά τον κ. Ελπιδοφόρο, δόθηκε το τιμητικό δίπλωμα στον π. Καρλούτσο "για τις δια μέσου των ετών υπηρεσίες του στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και το Οικουμενικό Πατριαρχείο", χωρίς να γίνει αναφορά σε κάτι πιο απτό και συγκεκριμένο.  

Αξίζει ενημερωτικά να σημειωθεί ότι ο ιερέας Αλέξανδρος Καρλούτσος αποτελεί γενικά "σημείο αντιλεγόμενο" στο χώρο της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Παλαιότερα υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του αρχιεπίσκοπου Ιάκωβου και θερμός αντιπατριαρχικός υπέρμαχος της αυτονόμησης της Αρχιεπισκοπής απ' το Πατριαρχείο. Κατά την τελευταία 30ετία ήταν ο εξ απορρήτων του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, στενότατος δηλ. συνεργάτης του στον οικονομικό κυρίως τομέα αλλά και σε άλλες σοβαρές υποθέσεις άδηλου συνήθως χαρακτήρα. Στις ΗΠΑ, ασκώντας τον εξωθεσμικό ρόλο του "Πατριαρχικού Λεγάτου" (Patriarchal Delegate), έγινε κυρίως γνωστός ως ο «εξολοθρευτής» τριών Αρχιεπισκόπων Αμερικής (Ιάκωβου, Σπυρίδωνα, Δημητρίου). Επιπλέον ο πρωταρχικός ρόλος του ιερέα στο σκάνδαλο της ανοικοδόμησης του Αγίου Νικολάου στο "σημείο μηδέν" της Νέας Υόρκης (όπου εξανεμίσθηκαν δεκάδες εκατομύρια δολάρια), ποτέ δεν διαλευκάνθηκε δεδομένου ότι αρνείται μέχρι σήμερα να δόσει έστω και τον στοιχειωδέστερο απολογισμό στους εκκλησιαστικούς του προϊστάμενους ή στον Τύπο. Σήμερα, δραστηριοποιούμενος στην αφάνεια, διεκδικεί πάλι την αρχιεπισκοπική εξουσία θεωρούμενος ως ο σοβαρότερος και οπωσδήποτε ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος του κ. Ελπιδοφόρου.

Με δεδομένο το αμέσως παραπάνω ιστορικό, τίθεται δικαιολογημένα το ερώτημα γιατί να τιμήσει ο κ. Ελπιδοφόρος τον πολυπράγμονα ιερέα; Άλλοι λένε λόγω πατριαρχικής εύνοιας και συμπάθειας. Άλλοι λένε για να εξευμενίσει και αφοπλίσει ο κ. Ελπιδοφόρος τον πρωτοπρεσβύτερο στον οποίο αρνείται να παραχωρήσει μερίδιο της αρχιεπισκοπικής εξουσίας. Βέβαια, η χειρονομία του κ. Ελπιδοφόρου δε βοήθησε. 

Στην ομιλία του κατά την τελετή ο π. Καρλούτσος άναψε πάλι φωτιές αναφερόμενος στην αυτονόμηση της Αρχιεπισκοπής από το Πατριαρχείο, ένα θέμα που κατά τον ομιλητή συζητιέται πια σοβαρά στο χώρο της Θεολογικής Σχολής, για τη λειτουργία της οποίας την αποκλειστική ευθύνη έχει ο κ. Ελπιδοφόρος. Σύμφωνα με παρατηρητές, πρόθεση του ιερέα μπορεί νάταν επίσης να "καρφώσει" πλάγια μεν, πλην δημόσια, τον κ. Ελπιδοφόρο ο οποίος, όπως φημολογείται, αφήνει για κάθε ενδεχόμενο να καλλιεργείται σκόπιμα το κλίμα για αυτονόμηση της Αρχιεπισκοπής, έτσι ώστε, σε περίπτωση που δεν κατορθώσει να εκπληρώσει το σχέδιο του να εκλεγεί στο οικουμενικό θώκο, να έχουν ήδη δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για τη σύσταση μιας αυτονομημένης, αν όχι και αυτοκέφαλης, εκκλησίας στις ΗΠΑ.

Όπως και νάναι, ο σκοπός του κ. Ελπιδοφόρου να κατευνάσει και προσεταιριστεί τον αχαλιναγώγητο πρωτοπρεσβύτερο δεν επιτεύχθηκε. Ο π. Καρλούτσος τιμήθηκε μεν, αλλά δεν έχασε την ευκαιρία να εκθέσει τον αρχιεπίσκοπο ενώπιο πάντων και με τον επισημότερο τρόπο. Η νέα "διπλωματική" τακτική του αρχιεπίσκοπου απέτυχε. Αποδείχθηκε, και στην περίπτωση αυτή, ρηχή και αφελής. Ωστόσο, πιο τυχερός στάθηκε ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος στην περίπτωση του πρωτοπρεσβύτερου Αλκιβιάδη Καλύβα (Καλυβόπουλος) ο οποίος, ως γνωστό, αναγορεύτηκε πριν δυο χρόνια (12/5/23) "επίτιμος διδάκτωρ" από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ μετά από παράκληση του κ. Ελπιδοφόρου στο φίλο του Μητροπολίτη Κρήνης και Πατριαρχικό Έξαρχο Μελίτης κ. Κύριλλο (Κατερέλο), πρόεδρο του πιο πάνω Τμήματος.

Ο π. Καλύβας, γεννημένος στους Βουλιαράτες της Δρόπολης στην Βόρειο Ήπειρο, ήλθε σε νεαρή ηλικία στις ΗΠΑ. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Βοστόνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου όπου παρακολούθησε μαθήματα του λειτουργιολόγου π. Αλέξανδρου Σμέμαν, αναπτύσσοντας εμφανή αποστροφή προς το λειτουργιολογικό έργο του Συμεών Θεσσαλονίκης. Απέκτησε αργότερα το διδακτορικό του δίπλωμα στο ΑΠΘ με τον καθηγητή Ιωάννη Φουντούλη, εναντίον του οποίου και στράφηκε αργότερα. Το 1970, στην 20ή Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, μαζύ με τον π. Θεόδωρο Στυλιανόπουλο, διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη λήψη της καθοριστικής απόφασης για χρήση της αγγλικής στις εκκλησιαστικές ακολουθίες, πράγμα που άνοιγε διάπλατα το δρόμο στον πλήρη εξαμερικανισμό της Εκκλησίας της Αμερικής. Έκτοτε δραστηριοποιήθηκε δυναμικά στο χώρο της Θεολογικής Σχολής της Βοστόνης για την προώθηση του εξαμερικανισμού και τη ταυτόχρονη μείωση κάθε ελληνικής επιρροής (περιορισμός διδασκαλίας ελληνικών, μείωση αριθμού Ελλήνων καθηγητών, μείωση αριθμού φοιτητών από την Ελλάδα κτλ). Το 1978 σημείωσε μεγάλη επιτυχία, πρωτοστατώντας στην πλήρη κατάργηση του Διδασκαλικού τμήματος της Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου, ενός εκπαιδευτήριου δασκάλων ελληνικών για τις κοινότητες (που είχε στο μεταξύ με απόφαση της Αρχιεπισκοπής ενσωματωθεί στο λεγόμενο Ελληνικό Κολέγιο, το προπαιδευτικό τμήμα της Θεολογικής Σχολής). Μετά το 1996, ως πρόεδρος της Σχολής, συνέχισε εντατικά τις προσπάθειες του για εξαμερικανισμό της Σχολής και της Εκκλησίας της Αμερικής. Γενικά ο π. Καλύβας είναι λιγότερο γνωστός για το λειτουργιολογικό του έργο και περισσότερο για τον ακτιβισμό του για τον εξαμερικανισμό της Εκκλησίας της Αμερικής. Δημοσίευσε πολλά σχετικά άρθρα και είναι ευρύτατα γνωστή η προκλητική και ανευλαβής προσφώνησή του στον Πατριάρχη Δημήτριο κατά την επίσκεψή του τελευταίου στην Αμερική το 1990.

Παραμένει ακόμη άγνωστος ο λόγος που ο κ. Ελπιδοφόρος έκρινε σκόπιμο να προωθήσει την αναγόρευση του π. Καλύβα. Ανέγνωρο επίσης είναι και το ακριβές όφελος που αποκόμισε ο αρχιεπίσκοπος απ' αυτήν την αναγόρευση. Άλλοι υποθέτουν ότι ο κ. Ελπιδοφόρος, με την τιμητική χειρονομία προς τον Καλύβα, ήθελε, άσχετα με το τεράστιο αντεθνικό έργο του τελευταίου στο χώρο της ελληνοαμερικανικής Ομογένειας, να εξασφαλίσει την εύνοια και αποδοχή των ακολούθων του, εκατοντάδων δηλ. παλαιών φοιτητών του που σήμερα υπηρετούν ως ιερείς σε διάφορες ελληνορθόδοξες κοινότητες των ΗΠΑ. Σύμφωνα με άλλους δεν αποκλείεται να έγινε μεταξύ Ελπιδοφόρου και Κυρίλλου κάποια ανταλλαγή "χειρονομιών καλής προθέσεως", καθότι ο τελευταίος, όπως ευρέως διαδίδεται, έχει διαρκώς στραμμένους τους οφθαλμούς, αν όχι και τους δυο τουλάχιστο τον ένα, προς τη Βοστόνη...

Και στις δυο περιπτώσεις, του π. Καρλούτσου και του π. Καλύβα, διαπιστώνει κανείς ότι ο Ελπιδοφόρος, για δικούς του λόγους - ακατάληπτους για τους πολλούς - αδιαφορεί για τα ιστορικά δεδομένα και τα γεγονότα όπως τα γνωρίζει και τα έζησε ο κόσμος, μη διστάζοντας να προβάλλει πρόσωπα με αμφίβολο, αν όχι με αρνητικό, παρελθόν στην ιστορία της Εκκλησίας της Αμερικής. Είναι γνωστές ανάλογες προσπάθειες του σύγχρονου Φαναρίου, ιδίως του πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, που επιμένει πολλές φορές το κατάμαυρο να το παρουσιάζει ως πάλλευκο, με το πρόσχημα ότι η "βυζαντινή διπλωματία" που δήθεν ασκεί, έτσι επιτάσσει. Θάταν ευτύχημα αν, για το καλό και το πραγματικό συμφέρον της Εκκλησίας, αφήνονταν πια κατά μέρος τέτοια παιδαριώδη επιχειρήματα και αφελείς δικαιολογίες. Για όσους γνωρίζουν ιστορία η τρανή "βυζαντινή" ή "φαναριώτικη" διπλωματία δεν έχει καμιά σχέση με τη σημερινή νεοφαναριώτικη τακτική της συγκάλυψης και παραποίησης της ιστορικής αλήθειας.

Στην περίπτωση του κ. Ελπιδοφόρου ειδικά, πολλοί επιμένουν ότι προσπαθεί να γράψει την ιστορία της Εκκλησίας της Αμερικής από την αρχή, όπως εκείνος την αντιλαμβάνεται ή μάλλον όπως τον συμφέρει προκειμένου να διευκολυνθεί η πραγματοποίηση των μεγαλεπήβολων προσωπικών του επιδιώξεων. Αλλ' όποιοι και νάναι οι σχεδιασμοί του κ. Ελπιδοφόρου, θεμιτοί ή αθέμιτοι, πραγματοποιήσιμοι ή απραγματοποίητοι, η δικαίωση ανθρώπων και μάλιστα κληρικών με ύποπτο εθνικό και εκκλησιαστικό παρελθόν αποτελεί ουσιαστικά ανέντιμη απόπειρα παραχάραξης της ιστορίας της Εκκλησίας της Αμερικής.

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Πατριαρχική επίσκεψη (HΠA) χωρίς μηνύματα αλλαγής και βελτίωσης

 

Ομογενειακά ΜΜΕ ανακοίνωσαν πρόσφατα την πραγματοποίηση ακόμη μιας επίσκεψης του πατριάρχη Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ χωρίς ωστόσο να προσδιορίσουν τον ακριβή χρόνο, το αναλυτικό πρόγραμμα και τον πραγματικό και κύριο σκοπό της επίσκεψης.

Στην προσπάθειά τους να εμβαθύνουν στους σχεδιασμούς του κ. Βαρθολομαίου, τα ΜΜΕ καταφεύγουν στην περιγραφή ορισμένων πιθανών σεναρίων και στη διατύπωση ευκταίων διορθωτικών μέτρων σχετικών με την μελλοντική πορεία της ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής στις ΗΠΑ.

Εστιάζουν την προσοχή τους κυρίως στα οικονομικά κίνητρα της επίσκεψης αλλά συγχρόνως και στην ανάγκη στήριξης του αρχιεπίσκοπου Ελπιδοφόρου, ο οποίος "δέχεται καταιγισμό εισηγήσεων και προτάσεων πανταχόθεν, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής κυβέρνησης και της συντριπτικής πλειοψηφίας της ιεραρχίας του Φαναρίου και του Αγίου Ορους, να τον απομακρύνει από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής".

Ενδεικτικός είναι ο τίτλος σχετικού αθρογραφήματος: "Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην Αμερική για συλλογή χρημάτων: Θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει και την καταστροφή της Εκκλησίας και της Ομογένειας της Αμερικής".

Σε άλλο σχετικό αρθρογράφημα, τονίζεται ότι "ο βασικός λόγος της επίσκεψης του κ. Βαρθολομαίου είναι και η συλλογή χρημάτων για το Φανάρι", ενώ προστίθεται και το δηκτικό σχόλιο πως "δυστυχώς η Ομογένεια της Αμερικής χρησιμοποιείται ως ..."αγελάδα".

Γενικά, τα ομογενειακά ΜΜΕ συμπίπτουν στην πρόβλεψη ότι η πατριαρχική επίσκεψη "πέρα από τον ποιμαντικό χαρακτήρα θα έχει και πολιτική διάσταση καθότι πρέπει να δημιουργηθούν καινούργιες συνάφειες με την Ουάσιγκτον".

Απ' όλα, δηλαδή, έχει ο μπαχτσές! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο κ. Βαρθολομαίος θα επιδιώξει να επιτύχει όσα περισσότερα γίνεται στο διάστημα της σύντομης παραμονής του στις ΗΠΑ τον προσεχή Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Μ' ένα σμπάρο όχι δυο, αλλά πολλά τρυγώνια!

Βέβαιο είναι ότι ο κ. Βαρθολομαίος θα προσπαθήσει νά 'χει επαφές με την αμερικανική πολιτική ηγεσία για να ενισχύσει τη θέση και το ρόλο του Πατριαρχείου σε διάφορα επίπεδα.

Απίθανο ωστόσο θεωρείται ότι θα θελήσει να αναφερθεί στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στην Τουρκία, ή να σχολιάσει έστω και ακροθιγώς το θέμα της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας που οι Τούρκοι μετέτρεψαν πρόσφατα σε τζαμιά. Είναι εξάλλου γνωστές στην Ουάσιγκτον και σ' άλλα κρατικά κέντρα οι ενέργειες του κ. Βαρθολομαίου και οι πατριαρχικές του προσευχές για την επιτυχία των τουρκικών ένοπλων δυνάμεων στην επιχείρηση "Κλάδος Ελαίας" (εναντίον των Κούρδων) στο Αφρίν το 2018.

Γενικά πάντως πιστεύεται ότι ο κ. Βαρθολομαίος --παράλληλα με τις οικονομικές συνεννοήσεις με παράγοντες της Αρχιεπισκοπής των ΗΠΑ-- θα μπορέσει να αποκομίσει ορισμένα οφέλη από τις συναντήσεις και συνομιλίες του στην Ουάσιγκτον.

Ωστόσο ο μεγάλος κερδισμένος από την όλη επίσκεψη θα πρέπει να θεωρηθεί ο κ. Ελπιδοφόρος, ο οποίος αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα λόγω της εχθρικής στάσης που τηρεί έναντί του η ελληνική κυβέρνηση, μεγάλη μερίδα της ιεραρχίας του Πατριαρχείου, ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και μονές του Αγίου Όρους.

Στο χώρο της Εκκλησίας των ΗΠΑ έχει επιπλέον να αναχαιτίσει το ορμητικό κύμα της αυστηρής κριτικής που δέχεται αδιάκοπα λόγω της ανερμάτιστης εκκλησιαστικής πορείας που ακολουθεί, της έλλειψης σαφούς προγραμματισμού, της αβελτηρίας που δείχνει στο θέμα της προώθησης της ελληνικής παιδείας, και προπαντός ένεκα των ασαφών και ακαθόριστων εθνικών του αισθημάτων.

Ο αραβόψυχος προκαθημένος της Εκκλησίας της Αμερικής παραπαίει όλο και περισσότερο, "βουλιάζει όλο και βαθύτερα", όπως ομολογούν ακόμη και στενοί φίλοι και υποστηρικτές του.

Πέρα από τις παραπάνω δημοσιογραφικές τοποθετήσεις γύρω από την ενδεχόμενη στήριξη του κ. Ελπιδοφόρου εκ μέρους του πατριάρχη (πράγμα που μέχρις ενός σημείου μπορεί να εκληφθεί ως φυσιολογικό και αναμενόμενο), ορισμένοι εκκλησιαστικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν την πιθανότητα η πατριαρχική επίσκεψη να πραγματοποιείται κατόπιν παράκλησης ή υπόδειξης του Τούρκου πρόεδρου Ερντογάν, με τον οποίο ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος διατηρεί φιλικότατες σχέσεις.

Το προεδρικό ενδιαφέρον για τον κ. Ελπιδοφόρο δεν είναι βέβαια άσχετο με το θέμα της επόμενης πατριαρχικής διαδοχής. Επομένως, δικαιολογημένα μπορεί να εικάσει κανείς ότι ο κ. Βαρθολομαίος --σε αντίθεση με όσα εύχονται τα παραπάνω μέσα επικοινωνίας -- ΔΕΝ "θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει και την καταστροφή της Εκκλησίας και της Ομογένειας της Αμερικής", διότι κάτι τέτοιο θα ήταν ασύμβατο με τα μακρόπνοα σχέδια και τις βουλές της Τουρκίας, η οποία με τη γνωστή επιρροή που ασκεί και στον κ. Βαρθολομαίο και στον κ. Ελπιδοφόρο, αποβλέπει στον αφελληνισμό της Ομογένειας και στη συνακόλουθη αδρανοποίηση κάθε αντίστασής της στα εθνικά μας θέματα.

Όσο για την προσπάθεια να αποδοθεί και κάποιος ποιμαντικός χαρακτήρας στο πατριαρχικό ταξίδι, θεωρείται βέβαιο --κρίνοντας από τις προηγούμενες επισκέψεις του στις ΗΠΑ-- ότι δεν θα υπάρξουν πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις αυτού του είδους.

Παρατηρείται σχετικά απ' τους γνωρίζοντες τα ομογενειακά πράγματα, ότι λουκούλια γεύματα και συμπόσια σε πολυτελείς αίθουσες χλιδάτων ξενοδοχείων και συναντήσεις με μερικούς επιλεγμένους αρχοντοχωριάτες εκατομμυριούχους και "Άρχοντες" δεν αποτελούν ούτε "συναντήσεις με την Ομογένεια", ούτε συστατικά κάποιου ποιμαντικού έργου.

Η ασφαλέστερη πρόβλεψη --με βάση προηγούμενες εμπειρίες-- είναι ότι η προσεχής επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου στις ΗΠΑ θα εξελιχθεί σε ήπιους τόνους και χωρίς συμμετοχή της "πλήθουσας εκκλησίας", η οποία συνεχίζει να δείχνει ανενθουσίαστη και αδιάφορη. Κάτι πάντως θα κερδίσει ο κ. Βαρθολομαίος και κάτι περισσότερο θα ωφεληθεί ο κ. Ελπιδοφόρος.

Η (ελλην)ορθόδοξη Εκκλησία και η Ομογένεια δεν θα 'ναι βέβαια μεταξύ των κερδισμένων. Πρέπει να 'ναι κανείς πολύ αφελής αν περιμένει ότι η πατριαρχική επίσκεψη θα αποτελέσει έναυσμα για την ανασυγκρότηση της θνήσκουσας Ελληνικής Παιδείας στις ΗΠΑ ή ότι θα επαναφέρει την εκτροχιασμένη Θεολογική Σχολή Βοστόνης στις ελληνορθόδοξες της βάσεις ή ότι θα χαραχθεί για την Εκκλησία μας μια νέα πορεία, απαλλαγμένη από οθνείες επιρροές και αθεολόγητες ακρότητες.

Κοντολογίς, όλα θα παραμείνουν στάσιμα και αμετάβλητα, τα ίδια κι απαράλλακτα, χωρίς ελπίδα βελτίωσης και προόδου.

Χαράλαμπος Νταγάκης, Νέα Υόρκη - 23 Μαρ.

 kalami@kalami.net

Καρυστιανού στο Dnews: «Το παράδειγμα της Σερβίας δείχνει ότι δεν έχουν όλοι έρωτα με την καρέκλα τους»

newsroom@dnews.gr (Κωνσταντίνα Ντουντούμη)

Η πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων Τέμπη 2024 σχολιάζει στο Dnews την παραίτηση του Σέρβου πρωθυπουργού για τα «Τέμπη της Σερβίας».

Η είδηση ότι ο πρωθυπουργός της Σερβίας Μίλος Βούτσεβιτς παραιτήθηκε σήμερα υπό το βάρος των αλλεπάλληλων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν μετά το δυστύχημα στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Νόβι Σαντ που προκάλεσε τον θάνατο 15 ανθρώπων τον περασμένο Νοέμβριο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Η λαϊκή οργή για τα «Τέμπη της Σερβίας» έφερε παραιτήσεις

Η κοινωνική αναταραχή και ο αναβρασμός τόσων μηνών για την απόδοση ευθυνών για το πολύνεκρο δυστύχημα οδήγησαν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση καθώς όσο κι αν ο Βούτσεβιτς προσπάθησε να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, αποδέχθηκε ότι «βαθύς διχασμός» και το αίτημα να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι «άγγιζε» τις πλάτες του και δεν μπορούσε να σφυρίζει αδιάφορα.

Την ίδια στιγμή στη χώρα μας ετοιμαζόμαστε σε ένα μήνα να τιμήσουμε την τρίτη επέτειο της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών στη σκιά των τεράστιων συγκεντρώσεων που διοργανώθηκαν την περασμένη Κυριακή σε όλη την επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό με αίτημα να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών «πλημμύρισαν» κεντρικά σημεία των πόλεων της χώρας για να συμπαρασταθούν στο πόνο των οικογενειών και να στηρίξουν τον αγώνα τους για δικαίωση και πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης υπό το βάρος αποκαλύψεων για μονταζιέρες, μπάζωμα αλλά και ηχητικών ντοκουμέντων που μαρτυρούν ότι πολλά από τα θύματα της τραγωδίας επέζησαν της σύγκρουσης αλλά κάηκαν ζωντανοί εξαιτίας του φορτίου της αμαξοστοιχίας.

Ο πόνος, η οργή και η επιθυμία για δικαιοσύνη έχουν κυριεύσει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που ζητά απαντήσεις και παραδειγματική τιμωρία των αρμοδίων καθώς μέχρι στιγμής όλοι οι κατηγορούμενοι είναι εκτός φυλακής.

«Οι συγκεντρώσεις της Κυριακής προκάλεσαν «σεισμό» στο σύστημα»

Σε δηλώσεις της στο Dnews η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών υπογράμμισε ότι «Η συμπαράσταση του κόσμου στις συγκεντρώσεις της Κυριακής ήταν πραγματικά συγκινητική. Μας έδωσε πολύ κουράγιο και στήριξη στον αγώνα μας που θα τον φτάσουμε μέχρι τέλους. Μέχρι την απόδοση της όποιας δικαιοσύνης μπορεί να δοθεί. Το ευχαριστώ μας είναι πολύ λίγο για τον κόσμο που στέκεται έμπρακτα κοντά μας. Για μένα την Κυριακή μαζευτήκαμε όλοι μαζί, γίναμε μια γροθιά από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, σαν γονείς που δεν θέλουν πλέον να ζουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε μια διεφθερμένη κοινωνία, που οραματίζονται ένα κράτος δικαίου μέσα στο οποίο οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα αισθάνονται ασφαλείς. Την Κυριακή όλοι γίναμε ένα σώμα μια ψυχή και με μια φωνή ταχθήκαμε υπέρ της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας. Η κίνηση αυτή ήταν μεγαλειώδης. Έδωσε ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και προκάλεσε «σεισμό» στο σύστημα. Υπό άλλες συνθήκες η κυβέρνηση θα είχε ήδη παραιτηθεί.»

Ερωτηθείσα για τα τεκταινόμενα στη Σερβία και την απόφαση του πρωθυπουργού να παραιτηθεί η κα Καρυστιανού δήλωσε κατηγορηματικά ότι «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν «έρωτα» με την καρέκλα τους και αντιλαμβάνονται τις ανάγκες και την επιθυμία της κοινωνίας».

Τέλος σχολίασε και τον τρόπο με τον οποίο επιδεικτικά η ΕΡΤ αποσιώπησε και απαξίωσε την κάλυψη των συγκεντρώσεων τονίζοντας ότι «Η ΕΡΤ ήταν από την αρχή μέχρι και χθες απούσα στην κάλυψη της ιστορίας των Τεμπών. Τα ξένα ΜΜΕ έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα από ό,τι η κρατική τηλεόραση η οποία έδειξε με όλη της τη στάση ποιος είναι ο ρόλος της. Έχουμε αντιληφθεί πλήρως τι συμβαίνει. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ήλπιζα ότι βλέποντας τη μεγαλειώδη συμμετοχή των πολιτών θα αντιλαμβανόντουσαν ότι έπρεπε να σταθούν δίπλα μας και να αναδείξουν τις συγκεντρώσεις. Έκανα λάθος γιατί τίποτα από αυτά δεν συνέβη.»

#ΜΑΡΙΑ_ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ #ΤΕΜΠΗ #ΣΕΡΒΙΑ #ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Καρυστιανού στο Dnews: «Το παράδειγμα της Σερβίας δείχνει ότι δεν έχουν όλοι έρωτα με την καρέκλα τους»

Πάλι σε κρίση η Θεολογική Σχολή Βοστώνης. Μόνη επιλογή το λουκέτο ;

Η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη, το εκπαιδευτήριο που από το 1937 προετοιμάζει τους μέλλοντες κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, συνεχίζει την σταθερά κατηφορική της πορεία, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του ομογενειακού Τύπου στις ΗΠΑ.

Τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που εμφανίστηκαν στη συνέχεια και στο διαδίκτυο, προκάλεσαν ἑντονη ανησυχία σε ενδιαφερόμενους κύκλους της Ομογένειας. Επανάφεραν ταυτόχρονα στο προσκήνιο δικαιολογημένες απορίες σχετικά με την οικονομική διαχείρηση της Σχολής,  καθώς, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι αδιάκοπες τονωτικές οικονομικές ενέσεις εκ μέρους της Ομογένειας, της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και της Ελληνικής Πολιτείας δεν απέφεραν κανένα απτό αποτέλεσμα.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η μακρόχρονη παρακμιακή κατάσταση της Σχολής προκαλεί το ενδιαφέρον και πολλές φορές την αυστηρή κριτική του Τύπου. Ήδη από τη δεκαετία του 90' διαφαινόταν πως η "στρατηγική επιλογή" των αρμόδιων αρχὠν για μιά ολοκληρωτική αμερικανοποίηση του ελληνικού αυτού ιδρύματος,  θα οδηγούσε σε ανώμαλες εξελίξεις. Πράγματι, μέσα σε λίγα χρόνια, η "εκσυγχρονιστική" αυτή τάση κατέστησε προβληματική την βασική αποστολή της Σχολἠς που, σύμφωνα με τα σχέδια των ιδρυτών της, ήταν, αποκλειστικά και μόνο,  η ελληνορθόδοξη εκπαίδευση ομογενών κληρικών για τις ανάγκες της Αρχιεπισκοπής.

Η Σχολή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν παράγοντες εξοικειωμένοι με την κατάσταση, μοιάζει σήμερα με εκτροχιασμένο τραίνο που ξέφυγε ανεπιστρεπτί από τους  αρχικούς σκοπούς της. Ακαδημαϊκοί, κληρικοί και ομογενειακοί παράγοντες με δυσκολία αποκρύπτουν πως το ίδρυμα απέτυχε στο έργο του παρουσιάζοντας σήμερα εικόνα αποσύνθεσης μη αναστρέψιμης.

Για την Αρχιεπισκοπή και κατ' επέκταση για το το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο η υπόθεση της Σχολής παραμένει μια ανοιχτή πληγή. Ωστόσο, διαπιστώνεται  μια εντυπωσιακή αδράνεια και απραξία σχετικά. Είναι ολοφάνερη η έλλειψη κάθε πολιτικής βούλησης προκειμένου να ληφθούν, έστω και στο παρά πέντε, κάποια απαραίτητα διορθωτικά μέτρα. Οι σχετικές προσπάθειες της Εκκλησίας εξαντλούνται στην προσπάθεια περιορισμού του σκανδάλου και στην συγκάλυψη του κραυγαλέου αδιέξοδου στο οποία έχει περιέλθει το εκκλησιαστικό εκπαιδευτήριο.

 Ο Τύπος για τα αίτια της παρακμής

Είναι αναρίθμητα τα δημοσιεύματα και τα σχόλια του ελληνόφωνου ομογενειακού Τύπου (κυρίως του "Εθνικού Κήρυκα" και παλαιότερα της "Πρωϊνής") που αναφέρονται στις προβληματικές πλευρές λειτουργίας της Σχολής. Αμφότερες οι εφημερίδες έκρουσαν επανειλημμένα, με τρόπο ασυνήθιστα εκκωφαντικό, τον κώδωνα του κινδύνου απεικονίζοντας την όλη κατάσταση σαν "βόμβα βραδυφλεγή".

Πρώτος που κατήγγειλε επίσημα την επικίνδυνα ανώμαλη πορεία που ακολουθούσε η Σχολή, ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων. Σε επίσημη έκθεσή στο Πατριαρχείο το 1998 συνόψισε επιγραμματικά τα "Χαρακτηριστικά προβλήματα" της Σχολής, τα οποία ήταν: "α) ο παραγκωνισμός της ελληνικής γλώσσης· β) η απομόνωσις της Σχολής από της λοιπής εν τω κόσμω ορθοδόξου θεολογικής πραγματικότητος· γ) η αυτόνομος λειτουργία της Σχολής άνευ εκκλησιαστικής εποπτείας· δ) αι εισαχθείσαι εις το παρεκκλήσιον της Σχολής λειτουργικαί καινοτομίαι· ε) η καλλιέργεια της από του παλαιού κόσμου ανεξαρτητοποιήσεως της Εκκλησίας της Αμερικής (ήτοι της από του Πατριαρχείου αυτονομήσεως) και της αμερικανοποιήσεως της ενταύθα Εκκλησίας· ς) ο διδασκαλικός και διοικητικός νεποτισμός· ζ) ο εκ προτεσταντικής επιρροής θεολογικός φιλελευθερισμός· η) ο συστηματικός αποκλεισμός των εξ Ελλάδος υποψηφίων φοιτητών".

["Έκθεση Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής", http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_1998/asp_ptr-ekthesi_27aug98-p.html, 27 Αυγούστου 1998]

Ήδη τον Αύγουστο του 1999 αναγνώστες του "Εθνικού Κήρυκα" παρατηρούσαν: 

" ... εδώ εμείς οι Ελληνοαμερικανοί, έχουμε αναπτύξει ένα αμερικάνικο σωβινισμό, όσον αφορά τα εκκλησιαστικά μας... Θέλουμε τα δικά μας ιδρύματα, τις δικές μας εκκλησίες, τους δικούς μας δασκάλους, τους δικούς μας παπάδες... Αποτέλεσμα αυτού του σωβινισμού είναι η ίδρυση της Θεολογικής Σχολής που αποτελεί μαύρη τρύπα στα οικονομικά της εκκλησίας, που ματαίως οι ιθύνοντες της εκκλησίας και πολλοί από την «Εlite» της ελληνικής παροικίας προσπαθούν να δώσουν ρόδινο χρώμα...

-- Είναι θλιβερό και αξιοκατάκριτο το γεγονός ότι για να γεμίσουμε μερικά, όχι όλα, από τα έδρανα στις αίθουσες της Σχολής, μαζεύουμε «κάθε καρυδιάς καρύδι, για να μπορέσουν έτσι οι ιθύνοντες να δικαιολογήσουν την ύπαρξη της Σχολής και των θέσεών των με προϋπολογισμό εκατομμυρίων δολαρίων... Αν δεν κλείσει η Θεολογική Σχολή και οι απόφοιτοι της δεν πάψουν να στελεχώνουν την εκκλησία μας, μέσα σε μια γενεά, ο αφανισμός της ελληνικής γλώσσας μέσα στην εκκλησία μας, πρέπει να θεωρείται δεδομένος".

["Σκέψεις αναγνωστών για τη Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ, 24 Αυγούστου 1999 - σ. 4]

Τον Δεκέμβρη του 1999 ο σχολιαστής της "Πρωϊνής" Αποστόλης Ζουπανιώτης έγραφε: "Αναζητείται πρόεδρος της Θεολογικής Σχολής του Μπρούκλαϊν. Κι ενώ το καταστατικό της Σχολής ορίζει πως την ευθύνη έχει η σχολική εφορία (Board of trustees), ο Αρχιεπίσκοπος [σσ. Δημήτριος] όρισε άλλη επιτροπή, στην οποία - μεταξύ άλλων συμμετέχουν, ο π. Στυλιανόπουλος κι ο καθηγητής Γυφτόπουλος. Τώρα, αν οι παραβιάσεις του καταστατικού επηρεάζουν το ακαδημαϊκό καθεστώς της σχολής (παρά τις σαφείς οδηγίες των αρμοδίων ακαδημαϊκών επιτροπών), αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο".

["Το διευθυντήριο", Πρωϊνὴ, 10 Δεκεμβρίου 1999, σ. 8]

Το Μάρτη του 2000 ο "Εθνικός Κήρυξ", σε κύριο άθρο του, σημείωνε: "Δυστυχώς, η Θεολογική Σχολή του Μπρούκλαϊν δεν παράγει κατά γενική πια ομολογία,το καταλληλότερο ποιοτικά χριστιανικό έργο, ούτε εμφυσεί τους αποφοίτους της με την αρμόζουσα ελληνομάθεια και ελληνοπρέπεια, τις τόσο αναγκαίες, τις τόσο απαραίτητες για την επιβίωση της ομογένειας σ' αυτή την ξελογιάστρα χώρα.

-- Αυτή η δυσάρεστη αλλά δυστυχώς αληθινή διαπίστωση ισχύει τη στιγμή που η ομογένεια έχει δαπανήσει και εξακολουθεί να δαπανά - και σωστά πράττει - πολλά χρήματα και κόπο για τη στήριξη της Θεολογικής Σχολής. Οι ομογενείς νιώθουν την ανάγκη του έργου που η Θεολογική Σχολή μπορεί και πρέπει να παράγει. Το ερώτημα παραμένει αν η Θεολογική Σχολή αντιλαμβάνεται σωστά τις ανάγκες της ομογένειας και της Εκκλησίας μας στην Αμερική.

-- Είναι αποκαρδιωτικό για την ομογένεια το γεγονός ότι διακεκριμένος ιερέας και λόγιος, ο οποίος είναι υποψήφιος για τη θέση του προέδρου του ιδρύματος, φαίνεται να απορρίπτεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Εθνικού Κήρυκα, διότι «είναι πολύ Έλληνας». Με τέτοια κριτήρια επιλογής, η ομογένεια δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά από τη Σχολή στο μέλλον.

-- Ο «Εθνικός Κήρυξ» πιστεύει ότι η Σχολή πρέπει να τύχει σοβαρής αναβάθμισης και αναπροσανατολισμού, διότι η μέχρι τώρα πορεία δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική και η συνέχισή της ίδιας πολιτικής θα βλάψει περισσότερο το ήδη τραυματισμένο ίδρυμα και την ομογένεια."

["Προς μια επανεξέταση της αποστολής της Θεολογικής Σχολής", Εθνικός Κήρυξ, 20 Μαρτίου 2000]

Το ίδιο διάστημα η ιστοσελίδα "Ομογενειακά" σχολίαζε: "Γίνεται αρκετός λόγος τώρα τελευταία για τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης, που εκπαιδεύει τους μελλοντικούς ιερείς της Αμερικής. Τα άθλια οικονομικά της, λέγουν όλοι, είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ζητώντας περισσότερες πληροφορίες, μαθαίνω πως η σχολή αντιμετωπίζει ολόκληρη σωρεία σοβαρών προβλημάτων. Το κύριο πρόβλημά της φαίνεται να είναι, ότι έχει καθηγητές με τάσεις και ιδέες για εξαμερικανισμό της Ορθοδοξίας, επομένως και με αμφισβητήσιμη ορθόδοξη συνείδηση. Επιπλέον η σχολή αυτή φέρεται στους ευρύτερους κύκλους και ως η σημαντικότερη ανθελληνική εστία στην Αμερική. Όπως μαθαίνω, το πρόβλημα απασχόλησε παλαιότερα και τις ελληνικές αρχές και ιδιαίτερα τη Θεολογική Σχολή Αθηνών που αναγνωρίζει τη σχολή της Βοστώνης όχι επιστημονικο-θεολογικά, όχι για τη θεολογική της επιστημοσύνη, αλλά για εθνικούς λόγους! Αναγνώριση ανθελλήνων για ... εθνικούς λόγους! Αυτό κι αν είναι μεγαλοψυχία!".

["Για ... εθνικούς λόγους", Ομογενειακά, www.omogeneiaka.net/Para-Omog.htm,  24 Μαρτίου 2000]

Λίγες μέρες κατόπιν η ίδια ιστοσελίδα σημείωνε: "Γίνεται πάλι πολύς λόγος για τη Θεολογική Σχολή της Βοστόνης, που με την έντονα ανθελληνική γραμμή που ακολουθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δημιουργήσει πολλά και σοβαρά προβλήματα στο χώρο της ελληνικής Ορθοδοξίας στην Αμερική. Πολλοί επιμένουν και δημοσίως ακόμη να κλείσει η σχολή που δεν έχει άλλωστε παρά ελάχιστους φοιτητές και τόσους καθηγητές που σε λίγο θα υπερβαίνουν τον αριθμό των φοιτητών. Υποστηρίζουν πως πρέπει να στέλλονται οι σημερινοί φοιτητές και μελλοντικοί ιερείς της Αμερικής στην Ελλάδα προκειμένου να μάθουν καμιά ελληνική λέξη και να μη μπολιασθούν με το παραδοσιακό ανθελληνισμό της σχολής. Οι γενίτσαροι, έτσι πιστεύουν, δεν ευδοκίμησαν μόνο επί τουρκοκρατείας ...".

["Παραδοσιακός ανθελληνισμός",  Ομογενειακά, www.omogeneiaka.net/Para-Omog.htm,  3 Απριλίου 2000]

Δυο μήνες αργότερα ο "Εθνικός Κήρυξ" έγραφε: "Για μερικά χρόνια τώρα, η Σχολή διέρχεται μια περίοδο πολυσχιδούς κρίσεως και χρειάζεται επειγόντως εσωτερική ειρήνη και φωτισμένη ηγεσία για να επιβιώσει. Χρειάζεται επίσης την ανάπτυξη ενός νέου, θετικού οράματος για το μέλλον της με το οποίο συνδέεται άμεσα και το μέλλον της Εκκλησίας μας στην Αμερική".

["Εκ νέου αβεβαιότητα για τη Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ, 27 Μαΐου 2000]

Το 2014 ο εκκλησιαστικός ανταποκριτής του "Εθνικού Κήρυκα", Θεόδωρος Καλμούκος, τόνιζε τα ακόλουθα: "Ο «Εθνικός Κήρυξ» έχει αναφερθεί πολλές φορές στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν στη μεγάλη, τρομακτική θα έλεγα, έλλειψη της μαθητείας της Ελληνικής Γλώσσας, και καλλιέργεια της Ελληνικότητας γενικότερα στη Θεολογική Σχολή, πράγμα το οποίο αντανακλά βοερώς την ένδεια, η οποία στη συνέχεια μεταποιείται σε γοερή έλλειψη στις κοινότητες, στις οποίες απροσχημάτιστα πλέον και χωρίς καμία αναστολή οι παπάδες απόφοιτοι της Σχολής απεργάζονται την αλλοτρίωση της ελληνικής τους ταυτότητας.

--  Υπάρχουν ιερείς απόφοιτοι της Σχολής που έχουν διοριστεί σε μεγάλες κοινότητες της Νέας Αγγλίας και αλλού, οι οποίοι δεν είναι σε θέση ούτε καν να συνεννοηθούν στοιχειωδώς με ενορίτες, ούτε καν μέρη της Λειτουργίας να πουν σωστά, ούτε καν ένα Νεκρώσιμο Τρισάγιο να ψάλουν στην Ελληνική. Βρέθηκαν σ’ αυτές τις κοινότητες με υψηλούς μισθούς λόγω της παρεϊστικης νοοτροπίας που επικρατεί για τους διορισμούς, διότι σε διαφορετική περίπτωση ούτε καντηλανάφτες θα μπορούσαν να γίνουν.

--  Και δεν είναι μόνο το θέμα της ελληνικής γλώσσας, είναι η όλη τους λειψότητα."

["Ιερή Επαρχιακή Σύνοδος και Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ - 21 Οκτωβρίου, 2014 - σ. 2]

Το Δεκέμβρη του 2017 ο "Εθνικός Κήρυξ" δημοσίευε άρθρο με τίτλο "Kινδυνεύουν το Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή Βοστώνης" όπου προειδοποιούσε ότι "Το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, έχουν περιέλθει σε τραγική κατάσταση, με κίνδυνο ακόμα και να κλείσουν, λόγω μη προσέλευσης φοιτητών αλλά και οικονομικών ελλειμμάτων....

[Εθνικός Κήρυξ, 11 Δεκεμβρίου 2017, σσ. 1 και 5 ]

Το επόμενο έτος, 2018, σε άρθρο με τίτλο "Το δράμα της Θεολογικής Σχολής", ο "Εθνικός Κήρυξ" σημείωνε: "Επειδή γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις εν τη Σχολή, να πούμε ότι δεν χρειάζονται όλοι αυτοί οι καθηγητές και ερευνητές και βοηθοί ολικής και μερικής απασχόλησης. Ούτε όλοι εκείνοι και εκείνες των διαφόρων τομέων και γραμματείς, οι οποίοι όμως κοστίζουν ακριβά σε μισθούς και ευεργετήματα.

--  Να ανανεωθεί ο σύλλογος των καθηγητών με ικανούς και ελληνοπρεπείς καθηγητές, με ικανό και ελληνοπρεπή αντιπρόεδρο στην Εφορεία, καθώς και μέλη της αποπέμποντας τους σημερινούς εφόρους εκτός λίγων εξαιρέσεων.

--  Να ληφθεί η γενναία απόφαση για το Ελληνικό Κολέγιο για το οποίο νομίζω πως υπάρχουν δύο επιλογές, οι εξής: Είτε να αναδειχθεί το καλύτερο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε να κλείσει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή του ημιθανής κατάσταση του επιθανάτιου ρόγχου, διότι αφ’ ενός μεν κοστίζει πολλά χρήματα, αφ’ ετέρου αποτελεί όνειδος. Η Θεολογική Σχολή να επανεύρει τον βηματισμό της μόρφωσης και μορφοποίησης Ελληνορθόδοξων κληρικών με ήθος, αφοσίωση και θυσιαστικό πνεύμα κι όχι στυγνούς επαγγελματίες....

--  Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της Σχολής και να πλησιάσει την Ομογένεια, από την οποία να αντλεί όχι μόνο οικονομική ενίσχυση, αλλά και ελληνόπουλα με χαρακτήρα και να μην μαζεύει κάθε καρυδιάς καρύδι για να δείχνει αριθμούς. Πρέπει να γίνει μια καινούργια αρχή, στη Σχολή ..., αλλιώς η σημερινή τελμάτωση οδηγεί στην ακηδία και η ακηδία στον θάνατο."

["Το δράμα της Θεολογικής Σχολής", Εθνικός Κήρυξ - 14 Μαΐου 2018 - σ. 2]

Ένα μήνα αργότερα ο "Εθνικός Κήρυξ" δημοσίευσε αποσπάσματα από απόρρητη έκθεση της Εφορείας του Ελληνικού Κολεγίου και της Θεολογικής Σχολής. Η εφορεία προειδοποιούσε με τον πιο "επίσημο και τελεσίδικο" τρόπο, ότι "το μεν Ελληνικό Κολέγιο απειλείται με κατάργηση, η δε Θεολογική Σχολή κινδυνεύει να χάσει την ακαδημαϊκή της αναγνώριση, ενώ το μέλλον της τίθεται εν αμφιβόλω".

-- Στη έκθεση τονιζόταν εμφαντικά ότι «υπάρχουν υπεράριθμοι καθηγητές από ό,τι χρειάζονται και συγκεκριμένα 22 ολικής απασχόλησης για μόνο 164 φοιτητές».

-- Οι έφοροι υπογράμμιζαν πως «με δεδομένη την προχωρημένη κρίση εντός της οποίας βρίσκονται το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή..., ο θάνατος του Ελληνικού Κολεγίου είναι πιο πιθανός από την ανασυγκρότησή του, και η Θεολογική Σχολή είναι σε μεγάλη διακινδύνευση να χάσει την ακαδημαϊκή της αναγνώριση».

["Στο χείλος του γκρεμού Θεολογική Σχολή-Κολέγιο", Εθνικός Κήρυξ, 4 Ιουνίου 2018, σσ. 1 και 5]

Πριν μια πενταετία, το 2019, το ιστολόγιο "Ανάλεκτα Ψυχής-Dal Fondo Dell'Anima" σημείωνε σχετικά πως "το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή κατά γενική ομολογία υπολειτουργούν έχοντας περιπέσει σε πλήρη μαρασμό λόγω πρωτοφανούς κακοδιαχείρισης αφενός και αφετέρου λόγω των πολλαπλών σημείων φθοράς (όπως ο έντονος φατριασμός, νεποτισμός και ανθελληνισμός) που δια γυμνού οφθαλμού παρατηρούνται στο χώρο του διοικητικού προσωπικού και στο εξαιρετικά χαμηλού επίπεδου σώμα των καθηγητών,  άγνωστων -κυριολεκτικά- όχι μόνο στον ξένο θεολογικό κόσμο αλλά και στον ορθόδοξο ακόμη".

["Aρχιεπίσκοπος με χειροπέδες", Ανάλεκτα Ψυχής-Dal Fondo Dell'Anima, 23 Σεπτεμβρίου 2019]

Αλλά και το πολυσύχναστο ΚΑΛΑΜΙ (το πρώτο, μεγαλύτερο, παλαιότερο ηλεκτρονικό μέσο εκτός Ελλάδας) κατέγραφε πριν λίγα χρόνια ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος είχε "προσεταιριστεί το αμερικανόφρον κατεστημένο της Σχολής, διοικητικό και καθηγητικό", πράγμα που τελικά οδήγησε "στην απόλυση και του τελευταίου 'Ελληνα καθηγητή τη στιγμή ακριβώς που, με πιστότητα στο δόγμα του υδροκεφαλισμού, δημιουργούνταν νέες θέσεις, προσλαμβάνονταν νέοι υπάλληλοι και εγκαθιδρύονταν και άλλοι ακόμη προτεσταντομορφωμένοι γενίτσαροι ΄καθηγητές΄".

["Συγκρούσεων συνέχεια...", ΚΑΛΑΜΙ, 2 Ιανουαρίου 2023]

Τέσσερις μέρες αργότερα το ΚΑΛΑΜΙ αναρτούσε άρθρο με τίτλο "H θεολογική ανθελληνική Σχολή Βοστώνης και ο ΄εμφύλιος΄", αναφέροντας ότι "το κατεστημένο της Σχολής συνεχίζει να κάνει προσλήψεις πρόσθετου βοηθητικού προσωπικού, πρόσθετων διοικητικών υπάλληλων και πρόσθετων "καθηγητών" είτε χρειάζονται είτε όχι, παρά τον εντυπωσιακά μικρό αριθμό σπουδαστών, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία του μεγαλύτερου ίσως υδροκεφαλικού εκπαιδευτικού ιδρύματος στη Μασαχουσέτη".

["H θεολογική ανθελληνική Σχολή Βοστώνης και ο ΄εμφύλιος΄" - ΚΑΛΑΜΙ - 6 Ιανουαρίου 2023]

Μόλις πρόσφατα το ΚΑΛΑΜΙ, αντιδρώντας στην αποκαλυπτική αλλά ταυτόχρονα προβληματικότατη συνέντευξη του προέδρου της Σχολής Δημήτριου Κατού στον "Εθνικό Κήρυκα",  ζητούσε "Να κλείσει η Θεολογική Σχολή (Βοστώνη)... Μεγάλα ποσά γιά την συντήρησή της, αποφοιτούν λίγοι παπάδες, ΜΗ ομιλούντες την ελληνική γλώσσα. Αν θέλει να υπάρχει η εμπορική επιχείρηση ''Αρχιεπισκοπή Αμερικής'' ως ελληνική, να στέλνει τους υποψήφιους γιά παπάδες σε σχολές και πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Αλλά μιά τέτοια αυτονόητη πράξη θα ενοχλούσε την... Τουρκία, τα συμφέροντα της οποίας προωθούν Βαρθολομαίος, Ελπιδοφόρος και λοιποί, με τον συνειδητό αφελληνισμό Ομογένειας και Εκκλησίας".

[Σχόλια-Παραλειπόμενα (Καλαμο-Ραπίσματα), https://kalami.us/sxolia/kalamo-rapismata.html, Δεκέμβριος 2024]

Η εφικτή λύση

Τα προβλήματα της Θεολογικής Σχολής που διαχρονικά είναι πάντα τα ίδια,  φαίνεται να έχουν οξυνθεί ακόμη περισσότερο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια με την πρόσθεση νέων δυσκολιών προερχόμενων από την υιοθέτηση των αρχών της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ για λόγους "εκσυγχρονισμού και κοινωνικής σύμπλευσης".   Παρ' όλα αυτά δεν διαφαίνεται ούτε στον μακρινό ορίζοντα κάποια σοβαρή διορθωτική πρωτοβουλία, ούτε εκ μέρους της υπεύθυνης διεύθυνσης ούτε εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής, η οποία εποπτεύει μεν το ίδρυμα αλλά, ως φαίνεται, είναι ανίκανη να επιβληθεί στο εκτός ελέγχου κατεστημένο της Σχολής, ιδίως σε περιπτώσεις που αυτό έχει διαφορετική άποψη και δεν είναι σύμφωνο με τις κατευθυντήριες γραμμές της εκκλησιαστικής αρχής.

Φυσικό είναι επομένως να καλλιεργούνται και να κυκλοφορούν διάφορα εξωπραγματικά ή όχι σενάρια σχετικά με το μέλλον της Σχολής, τα οποία βρίσκοντας απήχηση στην Ομογένεια προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία, ακόμη περισσότερο όταν δεν παρατηρούνται κινήσεις, επίσημες ή ανεπίσημες, που να επιτρέπουν κάποια δόση αισιοδοξίας για έστω και μερική ανάκαμψη.

Έτσι, σε εκκλησιαστικούς κύκλους συζητιέται πλέον, ως πιθανό σενάριο, η πλήρης διακοπή της λειτουργίας της Σχολής λόγω ακριβώς της μακροχρόνιας ακαδημαϊκής και οικονομικής κρίσης που επί δεκαετίες αποδεικνύεται αξεπέραστη.

Επίσης, όλο και πιο έντονες ακούγονται οι φήμες για μεταφορά του ιδρύματος στην Καλιφόρνια, με σκοπό τη συγχώνευση του με το Αθηναγόριο Iνστιτούτο που εδρεύει στο Berkeley και προωθεί τη μελέτη ορθόδοξων θεμάτων, παρέχοντας και αναγνωρισμένο πτυχίο σπουδών.

Άλλο πολυσυζητούμενο σενάριο, το και πιθανότερο,  είναι η συγχώνευση της Σχολής με το ρωσσορθόδοξο σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου -ένας στόχος που από χρόνια επιδιώκει το κατεστημένο της Σχολής και που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην επιτάχυνση του πλήρους εξαμερικανισμού των ορθόδοξων πραγμάτων στις ΗΠΑ.

Όπως και νάναι, βέβαιο είναι ότι η κατάσταση στο ίδρυμα Ελληνικού Κολέγιου-Θεολογικἠς Σχολής είναι ανώμαλη, αν όχι δραματική, χωρίς προοπτική βελτίωσης, οπότε και αναμένεται να συνεχισθεί για αρκετό ακόμη καιρό η επίμονη καλλιέργεια και διάδοση φημών και σεναρίων σχετικών με το μέλλον του "άτυχου" αυτού υδροκεφαλικού εκπαιδευτήριου μέχρις ότου ευαισθητοποιηθούν κάποτε οι αρμόδιες εκκλησιαστικές αρχές ή το απροχώρητο των πραγμάτων επιβάλλει τη δική του λύση.....

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Προδοσία και σύλληψη στις 19 Δεκεμβρίου 1797 του επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή

       

           Άλλα ύφαινε η μοίρα της ιστορίας για τον Ρήγα, όταν έφθανε στην Τεργέστη στις 19 Δεκεμβρίου του 1797, έχοντας καταστρώσει το στρατηγικό σχέδιο της επανάστασής του για την απελευθέρωση των για τόσους αιώνες σκλαβωμένων Ελλήνων, στηριγμένο στις ντόπιες δυνάμεις τους, που για πρώτη φορά διατυπώνονταν από τον Ρήγα.

Αφού πήρε διαβατήριο από την αυστριακή αστυνομία, ο Ρήγας κατευθύνθηκε στην Τεργέστη, για να μεταβεί στην Πελοπόννησο, στους ανυπόταχτους  Μανιάτες. Δεν είχε η αυστριακή αστυνομία αντιληφθεί το παραμικρό από την όλη δράση του Ρήγα στην Βιέννη. Τέλειος συνωμότης. Συνδέθηκε με τους Συντρόφους του, εξέδωσε την μεγαλειώδη Χάρτα του, την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Νέο Ανάχαρσι και παράνομα εξέδωσε τον Θούριο, «Ως πότε παλληκάρια», μαζί με το Σύνταγμα του.

Πριν από την αναχώρησή του έστειλε από την Βιέννη στην Τεργέστη στο όνομα του συντρόφου του Αντώνη Νιώτη τα πέντε δέματα με όλο το επαναστατικό του υλικό. Όμως η μοίρα της ιστορίας άλλα σχεδίαζε. Απουσίαζε στην Δαλματία ο Νιώτης και ο συνέταιρός του, Δημήτριος Οικονόμου, άνοιξε τα δέματα και βλέποντας το επαναστατικό υλικό τον πρόδωσε αυτός ο Έλληνας στην αυστριακή αστυνομία, που τότε έμαθε για την επαναστατική κίνηση του Ρήγα, που εξυφαίνονταν στην επικράτειά της, γι’ αυτό και κατατρόμαξε. Ακόμη και ο αυτοκράτορας της Αυστρίας συστηματικά παρακολουθούσε τις ανακρίσεις.

Το ημερολόγιο έγραφε 19 Δεκεμβρίου 1797, όταν ο Ρήγας έφθασε στην Τεργέστη και συνελήφθη. Ακολούθησαν συλλήψεις των Συντρόφων του, ανακρίσεις, φυλακίσεις και με σίδερα στα χέρια και στα πόδια, τελικά, ο Ρήγας και οι επτά Σύντροφοί του  παραδόθηκαν στον πασά του Βελιγραδίου, όπου μετά την παραλαβή του φιρμανιού στραγγαλίστηκαν τον Ιούνιο του 1798 στον Πύργο Νεμπόιζα του Βελιγραδίου.

Όμως, στα χνάρια του Ρήγα για «Ελευθερία ή Θάνατο», που με μαύρο χρώμα την απόφασή του αυτή την παρίστανε στην τρίχρωμη σημαία του, προχώρησαν στη συνέχεια, ο Ανώνυμος ο Έλλην το 1806 με την «Ελληνική Νομαρχία», οι Φιλικοί το 1814 με την Φιλική Εταιρεία και οι επαναστάτες του 1821, και ήρθε η Λευτεριά.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη στον πίνακα «Πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως», όπου ο Ρήγας σπέρνει τον σπόρο της Ελευθερίας: «Μετά πολλούς αιώνας Ρήγας ο Βελεστινλής σπύρει τον σπόρον της ελευθερίας εις τους Έλληνας και τους ενθαρρύνει οδηγών αυτούς τον τρόπον της απελευθερώσεως των. Οι Έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας»

Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλος,

         Δεκέμβριος 2024