Powered By Blogger

22.11.18

Η εγκύκλιος παραίτησης του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνα - Archbishop Spyridon of America - 19 χρόνια μετά επίκαιρη όσο ποτέ, για την αναμενόμενη εκλογή του «Επόμενου» εντός των ημερών…



(…) Προσφιλέστατοι αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,

“Αλλ’ ουδενός λόγον ποιούμαι ουδέ έχω την ψυχήν μου τιμίαν εμαυτώ, ως τελειώσαι τόν δρόμον μου μετά χαράς και την διακονίαν ην έλαβον παρά του Κυρίου Ιησού, διαμαρτύρασθαι το Ευαγγέλιο της χάριτος του Κυρίου” (Πράξ.20,24).

Στο όνομα του Ευαγγελίου που υπηρέτησα τα τρία αυτά τελευταία χρόνια, αναγγέλλω σήμερα ότι υπέβαλα την παραίτησή μου, ως Αρχιεπισκόπου σας, στην Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Υπέβαλα την παραίτηση αυτή με ισχύ από την 30ή Αυγούστου, για λόγους τελείως ανεξάρτητους από τις προσωπικές μου προθέσεις και άσχετους με αυτές εξ ολοκλήρου. 


Στην διάρκεια οποιασδήποτε διακονίας που εμπιστεύεται ο Θεός στον άνθρωπο, έρχεται η ώρα που οι αρχές και η αλήθεια δεν μπορούν να διακυβευθούν περισσότερο και πέρα από την ακεραιότητα του ανθρώπινου πνεύματος. Οι στιγμές αυτές είναι εκείνες που μας προσδιορίζουν ως πρόσωπα, που μας κάνουν αυτό που είμασθε. Ευχαριστώ το Θεό που κι εγώ, σαν απλός άνθρωπος “περιπατών κατά σάρκα και ζων εν κόσμω”, είμαι σε θέση να αναγνωρίσω παρόμοιες στιγμές. Και κάτι που έχει μεγαλύτερη ακόμη σημασία: υπάρχει χάρις αντί χάριτος, διότι αποχωρώ με καρδιά καθαρή από κακία ή χόλο ή διάθεση κριτικής των άλλων.
*  *  *
Αν και το χρονικό διάστημα που μαζί διανύσαμε, υπήρξε βραχύ, είμαι βαθύτατα ευγνώμων για “τον δρόμον και την διακονίαν ην έλαβον παρά του Κυρίου”. Ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να συντελεσθούν, όταν πριν τρία χρόνια αναλάμβανα την βαρειά ευθύνη του πνευματικού σας ηγέτη, τόση η σπορά που έπρεπε να γίνει στον αμπελώνα αυτόν που εφύτευσε η δεξιά του Κυρίου.

Μόνο με τη βοήθεια των εκατοντάδων χιλιάδων πιστών της μεγάλης αυτής Αρχιεπισκοπής μπορέσαμε μαζί να αυξήσουμε και οικοδομήσουμε περαιτέρω το σώμα του Χριστού, την πολύτιμή μας Εκκλησία. Με οδηγό τις αρχές της περιχώρησης και της τιμής προς την οικογένεια, εκτείναμε, στα πλαίσια μιας πρωτόγνωρης μέχρι τώρα διακονίας, τή χείρα στα μέλη των μικτών γάμων. Με οδηγό τον σεβασμό για τις χρηματικές θυσίες των ελληνορθοδόξων οικογενειών ανοίξαμε διάπλατα σε όλους τα οικονομικά της Αρχιεπισκοπής με απαράμιλλη διαφάνεια και εντιμότητα. Με οδηγό τη σταθερή επιθυμία να διαδώσουμε το ευαγγέλιο του Χριστού μπορέσαμε να εφαρμόσουμε ποικίλα επικοινωνιακά προγράμματα μέσω του Διαδίκτυου, ενός διευρυμένου Γραφείου Τύπου και μιας αναζωογονημένης εκδοτικής προσπάθειας, καθιστώντας έτσι προσιτά τα ουσιώδη της πίστεως με σύγχρονους τρόπους. Με οδηγό την αγάπη προς όλα τα τέκνα του Θεού προσεγγίσαμε με το διάλογο τόσο τους μακρινούς Εβραίους φίλους μας, όσο και τους κοντινούς Παλαιοημερολογίτες αδελφούς, των οποίων τελευταίων η επιστροφή στους κόλπους της Μητέρας μας Εκκλησίας αποτελεί σπουδαία και μοναδική περίπτωση καταλλαγής στην ιστορία της Εκκλησίας της Αμερικής. Αντί του σχίσματος και της διαιρέσεως, θριάμβευσε η συμφιλίωση και η κοινωνία. 


Μαζί πάλι πετύχαμε να ενώσουμε τις ελληνοαμερικανικές οργανώσεις σε ένα πλαίσιο συνεργασίας με στόχο την προώθηση των κοινών μας στόχων. Με θάρρος υψώσαμε τη φωνή για την ελευθερία και την ασφάλεια της Αγίας Μητρός μας Εκκλησίας, καθιστώντας έτσι γνωστή στην αμερικανική πολιτική και κοινωνική σκηνή την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Υψώσαμε με τόλμη τη φωνή για τον καταπονημένο Σερβικό λαό και για την επικράτηση της ειρήνης και της δικαιοσύνης στην Κύπρο, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι οι ενέργειες αυτές δεν αποτελούν μέρος ενός πολιτικού προγράμματος, αλλά την ηθική ευθύνη που φέρουμε ως ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες της πιο προνομιούχας και ελεύθερης κοινωνίας πάνω στη γη.

Αλλά πέρα από την ευθύνη αυτή, ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να ανταποκριθούμε στο σταθερό καθήκον μας να τιμήσουμε την απαράμιλλη κληρονομιά του παρελθόντος μας, επικεντρώνοντας την προσοχή στα ουσιώδη του ελληνικού πολιτισμού και καθιστώντας προσιτό στην επόμενη γενεά αυτό που οι δικοί μας γονείς τόσο περήφανα παρέδωσαν σέ εμάς. Γι’ αυτό ήταν αναγκαίο να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην εκπαίδευση, τόσο την κατηχητική όσο και την πολιτιστική, ώστε τα παιδιά μας να μπορέσουν να είναι ελληνορθόδοξοι από συνειδητή επιλογή και όχι κατ’ ανεπίγνωστο έθος. Γνωρίζοντας καλά ότι η θεολογία δεν μπορεί να υπάρξει από μόνη της, ήταν απαραίτητο να ευθυγραμμισθεί η διδασκαλία της με την παραδοσιακή πράξη της Εκκλησίας, ώστε η πληρότητα της πίστης να αναβιώσει στο χώρο της προσωπικής εμπειρίας. Η πληρότητα αυτή της πίστεως υπήρξε η βασική αποστολή και το κύριο όραμα της αρχιεπισκοπικής διακονίας που σείς όλοι βοηθήσατε να πραγματοποιηθεί στη διάρκεια των τελευταίων τριών ετών.



Έτσι, “ως ουδέν υπεστειλάμην των συμφερόντων του μη αναγγείλαι υμίν”, έστω και αν αυτό δεν συνέβαλλε πάντα στην δημοτικότητα του εκκλησιαστικού σας ηγέτη. Διότι η ουσία της ηγεσίας συνίσταται και στο να διακυβεύει ο ηγέτης τη δημοτικότητά του και γι’ αυτήν έστω την ίδια την αγάπη μόνο.
*  *  *
Κατά την πραγματοποίηση του έργου αυτού, δοκίμασα απτά την υποστήριξη, την αγάπη και την αφοσίωση της συντριπτικής πλειονότητας των πιστών αυτής της ευλογημένης Αρχιεπισκοπής, τόσο του κλήρου όσο και του λαού. Σε εκείνους που κοπίασαν στο πλευρό μου στη διάρκεια αυτών των τελευταίων τριών ετών, εκφράζω τη πιο βαθειά ευγνωμοσύνη για την απεριόριστη αγάπη, τη συγκινητική υποστήριξη και τούς ακάματους κόπους τους για την ιερή υπόθεση του Χριστού και της Αγίας Του Εκκλησίας. Εκφράζω τον δίκαιο έπαινο σε όλους σας, τις αναρίθμητες χιλιάδες των καλών, εντίμων και πιστών ανθρώπων για τους υψηλούς κι ευγενείς σκοπούς, τη σταθερότητα και όλες σας τις αγαθές προθέσεις.

Σ’ εκείνους τους ολίγους κάθε βαθμού, που στην διάρκεια αυτών των τελευταίων τριών ετών αντιτέθηκαν στη ζωτική αποστολή της Εκκλησίας, εξαπολύοντας κάθε είδους λεκτική επίθεση που τελικά ζημίωσε πολύ περισσότερο ολόκληρη την ελληνορθόδοξη οικογένειά μας παρά την στοχευόμενη εκκλησιαστική της ηγεσία, παρέχω ολόθυμη την αρχιερατική μου συγχώρηση. Ελπίδα μου σταθερή είναι να μπορέσουν κάποτε να οραματισθούν ένα μέλλον, στο οποίο θα παύσουν οι λόγοι να είναι όπλα και θα γίνουν εικόνες του ζώντος Λόγου του Θεού, φορείς του ευαγγελίου της ειρήνης.
*  *  * 

Γι’ αυτό και πατρικά προτρέπω όλους σας και τον καθένα χωριστά, σεις που υπήρξατε τα πνευματικά μου τέκνα τα τελευταία αυτά τρία χρόνια, να σταθείτε αμετακίνητοι στην “άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν”. Κρατήστε με σταθερότητα και αγάπη την ενότητα της μεγάλης Αρχιεπισκοπής Αμερικής που οικοδομήθηκε με τον ιδρώτα και τα δάκρυα όσων πέρασαν πριν από εμάς και αντισταθείτε στον πειρασμό της υποκατάστασης των στόχων με τα πρόσωπα. Μόνο με βάση την ενότητα, την αλληλεγγύη και την ομόνοια αυτή θα μπορέσει η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία στην Αμερική να επιβιώσει και μάλιστα να θριαμβεύσει στο μέλλον.

Κρατήστε αναλλοίωτους τους δεσμούς σας με την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, από την οποία και παραλάβατε την πίστη του Χριστού. Και να είσθε περήφανοι πάντα που γεννηθήκατε Έλληνες Ορθόδοξοι, διότι έτσι θα σας γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι ως λαό πίστεως, λαό παραδόσεως, λαό με οραματισμούς, λαό πρόθυμο να θυσιάσει και να θυσιασθεί για την αλήθεια.
*  *  *
Και για χάρη της αλήθειας αυτής “τα νυν παρατίθεμαι υμάς, αδελφοί, τω Θεώ και τω λόγω της χάριτος αυτού, τω δυναμένω εποικοδομήσαι και δούναι υμίν κληρονομίαν εν τοις ηγιασμένοις πάσιν”. Η αγάπη του Θεού και Πατρός και η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων ημών, με τις οικογένειές σας και με όσους κατά διάνοια έχετε, σήμερα και πάντοτε.
Με ολόθυμες πατρικές ευλογίες και πολλή εν Κω αγάπη,
(o-Αμερικής-Σπυρίδων)
1. Ορθόδοξος Παρατηρητής, Έτος 64 - Αρ. 1165, Σεπτέμβριος 1999, σ. 14
2.Σπυρίδων,ΑρχιεπίσκοποςΑμερικής(1996-1999),Η Παρακαταθήκη, Αθήνα (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα), 2005, σσ. 148-151
_____________________________
* Η εγκύκλιος φέρει ημερομηνία 19 Αυγούστου 1999 και αρ. πρωτ. 113/99 

18.11.18

Ο «ΙΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ» ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ.



Ο Πρωθυπουργός καταγίνεται με τις «ιστορικές» συμφωνίες που τόσο καιρό εξέλειπαν και τώρα θα αναπληρώσουν το «ιστορικό κενό» που υπήρχε αφού αναρωτιόμαστε όλοι, γιατί ο μέχρι σήμερα «πολιτικός κόσμος» αδρανούσε...
Μια λοιπόν με τα Σκόπια, μια με την Εκκλησία, αυτά τα «προικοσύμφωνα» δεν είναι προεκλογικά πυροτεχνήματα και μόνο, όπως πολλοί υποστηρίζουν...
Σκοπός της «νέας αριστεράς» χωρίς σύνορα και με έναν ιδιότυπο «διεθνισμό», είναι να λειτουργούν  τα πάντα σαν ΜΚΟ... 
Σαν ΜΚΟ και η Εκκλησία, με παγιδευμένη την εκκλησιαστική περιουσία της στα ταμεία των δανειστών… 
Αλλά και το Κράτος, σχεδιάζεται να λειτουργεί σαν ΜΚΟ, αφού οι «έχοντες ανάγκη» αλλά και όλος ο υπερφορολογούμενος λαός να χρηματοδοτούνται  από τις εν λόγω «φιλανθρωπικές οργανώσεις», υπό γενικό τον έλεγχο των χρηματοδοτικών κέντρων... Στα χνάρια της «Ελληνικής Νομαρχίας» που δεν ξέχασαν ποτέ, οι «μεταγραφέντες» στον Συ.ριζ.α αγνωστικιστές Πασόκοι, αυτοί που αποτελούσαν την inteligentia του, έχουν μελετήσει άριστα «την ελληνική νομαρχία ανωνύμου του Έλληνος» και την εφαρμόζουν κατ' επιταγήν, όλοι αυτοί που εντεταλμένοι κάνουν την βρώμικη δουλειά... Εδώ λοιπόν εστιάζεται η «θρησκευτική ουδετερότητα» του κράτους, στα βήματα και άλλων δυτικοευρωπαϊκών κρατικών «θρησκευτικών ουδετεροτήτων». Η επιδιωκόμενη «θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους» μας - και των ευρωπαϊκών κρατών - είναι στην ουσία η εν κατακλείδι «ρήτρα» ώστε να υποκατασταθεί άνευ οικονομικού και κοινωνικού «κόστους», η «θανάσιμη υπογεννητικότητα» στη χώρα μας, με τις προσφυγικές ροές φτηνού εργατικού δυναμικού και όχι μόνο… 
Η επιδίωξη εγκαθίδρυσης πολυεθνικών, πολυπολιτισμικών και πολυθρησκευτικών  κοινωνιών είναι το βούτυρο στο ψωμί του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
Ήδη ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος ανακυκλώνει ειδήσεις στη κατεύθυνση του διαχωρισμού φιλοκυβερνητικών και αντικυβερνητικών ομάδων των επισκόπων της Ιεραρχίας ώστε το θέμα να λάβει χροιά πολιτικής αντιπαράθεσης και να αποκοπεί από τα βαθύτερα αίτιά του… Ιδού η «κεντρική ιδέα»: «Σε σκλήρυνση της στάσης, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό από την ανακοίνωση της ομόφωνης απόφασης της Ιεράς Συνόδου, πέρασε το Μαξίμου, αναλαμβάνοντας να καταθέσει νομοθετική πρωτοβουλία που θα προχωρά στην έξοδο 10.000 κληρικών από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών του δημοσίου». 
Βέβαια ο τύπος προβάλλει το οικονομικό παζάρι στο οποίο φαίνεται να επιμένουν «οι Δεσποτάδες», τόσο περί της εκκλησιαστικής περιουσίας όσο και στα περί μισθοδοσίας των κληρικών, προσπαθώντας να αποκρύβει τη συσχέτιση του «προσύμφωνου» με την επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση. Επομένως παρουσιάζονται ως εχθροί του λαού του Κυρίου – αμέσως ή εμμέσως – όσοι μητροπολίτες «νέων και παλαιών χωρών» επιμένουν στο θέμα της μισθοδοσίας του κατώτερου κλήρου από το κράτος, με το υφιστάμενο καθεστώς Σαμαρά, γιατί κατ’ αυτό τον τρόπο δεν θα πραγματοποιηθούν οι ήδη εξαγγελθείσες από τον Πρωθυπουργό 10.000 προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων. 
Είναι λοιπόν ευρύτερες και  προσχεδιασμένες για να εφαρμοστούν οι πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης, από έναν απλό «διαχωρισμό» Εκκλησίας και Κράτους…
Είναι απολύτως προσχηματικό το «προσύμφωνο» της 6ης Νοεμβρίου 2018, ώστε να προχωρήσουν οι ειλημμένοι πολιτικοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση θα προχωρήσει νομοθετώντας και από μόνη της θα εφαρμόσει ούτως ή άλλως τα προαποφασισμένα, διασύροντας Αρχιεπίσκοπο – που φαίνεται να αβαντζάρει τις Πρωθυπουργικές κινήσεις και επιδιώξεις – Ιεραρχία, κλήρο και εν γένει την σε πολλά από γενέσεως του Ελληνικού κράτους  «πταίουσα» Εκκλησία… 
Αρκετοί από τους Ιεράρχες βρίσκουν και την κατάλληλη ευκαιρία να προβληθούν ως διάδοχοι ενός «παραπαίοντας» Αρχιεπισκόπου, ενώ οι λεγόμενοι  «σκληροί» και «οργανωσιακοί» επιδιώκουν να επιβάλλουν ακόμη και την καθαίρεση του «προδότη» Ιερώνυμου... 
Με αυτό τον τρόπο, ωθούνται οι ακραίοι εκκλησιαστικοί κύκλοι να παρουσιάζουν σχίσμα στην Ελλαδική Εκκλησία και αυτό να τους χρεώνεται από το πολιτικό αλλά και «δημοσιογραφικό κατεστημένο»… 
Στο παιχνίδι και Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που χαιρέτισε την ανακοίνωση του Μαξίμου. Στην ανακοίνωσή του το Μαξίμου, ανέφερε επί λέξει: «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος κατέληξε ομοφώνως στην απόφαση να συνεχιστεί ο διάλογος Πολιτείας – Εκκλησίας στα θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Ως εκ τούτου, η Ελληνική Κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση Σχεδίου Νόμου, στο πλαίσιο του Κοινού Ανακοινωθέντος της 6ης Νοεμβρίου, που αποτελεί ένα ιστορικό βήμα για τον εξορθολογισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους. Το Σχέδιο Νόμου θα τεθεί σε γνώση της Ειδικής Επιτροπής της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, πριν κατατεθεί στη Βουλή. Το δε καθεστώς της μισθοδοσίας των εκκλησιαστικών λειτουργών, αποτελεί – σε κάθε περίπτωση - ευθύνη και απόφαση της Πολιτείας». 
Ένα ακόμη παιχνίδι Δεξιο -  Αριστερής  «διεύρυνσης», με απώτερο σκοπό την «αναίμακτη» και επί το δυνατό χωρίς ισχυρούς κραδασμούς αλλαγή του κοινωνικού σκηνικού, ώστε να αναπαραχθεί το πολιτικό σύστημα σε εντατικότερους και νέους σχεδιασμούς. Και οι «εντεταλμένοι» είναι μαζί και χώρια, ώστε να είναι ικανή μια «μετεκλογική κυβερνησιμότητα» ικανή να προσαρμοστεί στο «δυτικό δόγμα» και στων υπερεθνικών κέντρων υπακοή και άνευ όρων εξυπηρέτηση των επιταγών τους. Αυτή η κυβερνησιμότητα θα εντάσσεται σε ένα «εθνικό αφήγημα μιας ιστορικής αναγκαιότητας», ώστε να γίνει κατανοητό από την κοινωνία, ότι αυτή επιβάλλεται για το κοινό συμφέρον...

13.11.18

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης : H oμιλία του πρoς τους Γυμνασιόπαιδες, στην Πνύκα, ήταν επικριτικός για τον Κλήρο...



Παιδιά μου!
Ε
ς τν τόπο τοτο, πο γ πατ σήμερα, πατοσαν κα δημηγοροσαν τν παλαι καιρ νδρες σοφοί, κα νδρες μ τος ποίους δν εμαι ξιος ν συγκριθ κα οτε ν φθάσω τ χνη των. γ πιθυμοσα ν σς δ, παιδιά μου, ες τν μεγάλη δόξα τν προπατόρων μας, κα ρχομαι ν σς επ, σα ες τν καιρ το γνος κα πρ ατο κα στερα π᾿ ατν διος παρατήρησα, κα π᾿ ατ ν κάμωμε συμπερασμος κα δι τν μέλλουσαν ετυχίαν σας, μολονότι Θες μόνος ξεύρει τ μέλλοντα. Κα δι τος παλαιος λληνας, ποίας γνώσεις εχαν κα ποία δόξα κα τιμν χαιραν κοντ ες τ λλα θνη το καιρο των, ποίους ρωας, στρατηγούς, πολιτικος εχαν, δι τατα σας λέγουν καθ᾿ μέραν ο διδάσκαλοί σας κα ο πεπαιδευμένοι μας. γ δν εμαι ρκετός. Σς λέγω μόνον πς ταν σοφοί, κα π δ πραν κα δανείσθησαν τ λλα θνη τν σοφίαν των.

Ες τν τόπον, τν ποον κατοικομε, κατοικοσαν ο παλαιο λληνες, π τος ποίους κα μες καταγόμεθα κα λάβαμε τ νομα τοτο. Ατο διέφεραν π μς ες τν θρησκείαν, διότι προσκυνοσαν τς πέτρες κα τ ξύλα. 
φο στερα λθε στν κόσμο Χριστός, ο λαο λοι πίστευσαν ες τ Εαγγέλιό του, κα παυσαν ν λατρεύουν τ εδωλα. Δν πρε μαζί του οτε σοφος οτε προκομμένους, λλ᾿ πλος νθρώπους, χωρικος κα ψαράδες, κα μ τ βοήθεια το γίου Πνεύματος μαθαν λες τς γλσσες το κόσμου, ο ποοι, μολονότι που κα ν βρισκαν ναντιότητες κα ο βασιλες κα ο τύραννοι τος κατέτρεχαν, δν μπόρεσε κανένας ν τος κάμ τίποτα. Ατο στερέωσαν τν πίστιν.
Ο παλαιο λληνες, ο πρόγονοί μας, πεσαν ες τν διχόνοια κα τρώγονταν μεταξύ τους, κα τσι λαβαν καιρ πρτα ο Ρωμαοι, πειτα λλοι βάρβαροι κα τος πόταξαν. στερα λθαν ο Μουσουλμάνοι κα καμαν ,τι μποροσαν, δι ν λλάξη λας τν πίστιν του. κοψαν γλσσες ες πολλος νθρώπους, λλ᾿ στάθη δύνατο ν τ κατορθώσουν. Τν να κοπταν, λλος τ σταυρό του καμε. 
Σν εδε τοτο σουλτάνος, διόρισε να βιτσερ [ντιβασιλέα], ναν πατριάρχη, κα το δωσε τν ξουσία τς κκλησίας. Ατς κα λοιπς κλρος καμαν ,τι τος λεγε σουλτάνος. στερον γιναν ο κοτζαμπάσηδες [προεστοί] ες λα τ μέρη. τρίτη τάξη, ο μποροι κα ο προκομμένοι, τ καλύτερο μέρος τν πολιτν, μν ποφέρνοντες τν ζυγ φευγαν, κα ο γραμματισμένοι πραν κα φευγαν π τν λλάδα, τν πατρίδα των, κα τσι λαός, στις στερημένος π τ μέσα τς προκοπς, κατήντησεν ες θλίαν κατάσταση, κα ατ αξαινε κάθε μέρα χειρότερα· διότι, ν ερίσκετο μεταξ το λαο κανες μ λίγην μάθηση, τν λάμβανε κλρος, στις χαιρε προνόμια, σύρετο π τν μπορο τς Ερώπης ς βοηθός του γίνετο γραμματικς το προεστο. Κα μερικο μν ποφέροντες τν τυραννίαν το Τούρκου κα βλέποντας τς δόξες κα τς δονς πο νελάμβαναν ατοί, φηναν τν πίστη τους κα γίνοντο Μουσουλμάνοι. Κα τοιουτοτρόπως κάθε μέρα λας λίγνευε κα πτώχαινε.

Ε
ς ατν τν δυστυχισμένη κατάσταση μερικο π τος φυγάδες γραμματισμένους μετάφραζαν κα στελναν ες τν λλάδα βιβλία, κα ες ατος πρέπει ν χρωστομε εγνωμοσύνη, διότι εθς πο κανένας νθρωπος π τ λα μάνθανε τ κοιν γράμματα, διάβαζεν ατ τ βιβλία κα βλεπε ποίους εχαμε προγόνους, τί καμεν Θεμιστοκλς, ριστείδης κα λλοι πολλο παλαιοί μας, κα βλέπαμε κα ες ποίαν κατάσταση ερισκόμεθα τότε. θεν μς λθεν ες τ νο ν τος μιμηθομε κα ν γίνουμε ετυχέστεροι. Κα τσι γινε κα προόδευσεν ταιρεία.

ταν ποφασίσαμε ν κάμωμε τν πανάσταση, δν συλλογισθήκαμε οτε πόσοι εμεθα οτε πς δν χομε ρματα οτε τι ο Τορκοι βαστοσαν τ κάστρα κα τς πόλεις οτε κανένας φρόνιμος μς επε «πο πτε δ ν πολεμήσετε μ σιταροκάραβα βατσέλα», λλ ς μία βροχ πεσε ες λους μας πιθυμία τς λευθερίας μας, κα λοι, κα κλρος μας κα ο προεστο κα ο καπεταναοι κα ο πεπαιδευμένοι κα ο μποροι, μικρο κα μεγάλοι, λοι συμφωνήσαμε ες ατ τ σκοπ κα κάμαμε τν πανάσταση.

Ε
ς τν πρτο χρόνο τς παναστάσεως εχαμε μεγάλη μόνοια κα λοι τρέχαμε σύμφωνοι. νας πγεν ες τν πόλεμο, δελφός του φερνε ξύλα, γυνακα του ζύμωνε, τ παιδί του κουβαλοσε ψωμ κα μπαρουτόβολα ες τ στρατόπεδον κα ἐὰν ατ μόνοια βαστοσε κόμη δυ χρόνους, θέλαμε κυριεύσει κα τν Θεσσαλία κα τν Μακεδονία, κα σως φθάναμε κα ως τν Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τος Τούρκους, πο κουγαν λληνα κα φευγαν χίλια μίλια μακρά. κατν λληνες βαζαν πέντε χιλιάδες μπρός, κα να καράβι μίαν ρμάδα...

γώ, παιδιά μου, κατ κακή μου τύχη, ξ ατίας τν περιστάσεων, μεινα γράμματος κα δι τοτο σς ζητ συγχώρηση, διότι δν μιλ καθς ο δάσκαλοί σας. Σς επα σα διος εδα, κουσα κα γνώρισα, δι ν φεληθτε π τ περασμένα κα π τ κακ ποτελέσματα τς διχονοίας, τν ποίαν ν ποστρέφεσθε, κα ν χετε μόνοια. μς μ μς τηρτε πλέον. Τ ργο μας κα καιρός μας πέρασε. Κα α μέραι τς γενες, ποία σας νοιξε τ δρόμο, θέλουν μετ᾿ λίγον περάσει. Τν μέρα τς ζως μας θέλει διαδεχθ νύκτα το θανάτου μας, καθς τν μέραν τν γίων σωμάτων θέλει διαδεχθ νύκτα κα αριαν μέρα. Ες σς μένει ν σάσετε κα ν στολίσετε τν τόπο, πο μες λευθερώσαμε· καί, δι ν γίν τοτο, πρέπει ν χετε ς θεμέλια της πολιτείας τν μόνοια, τν θρησκεία, τν καλλιέργεια το θρόνου κα τν φρόνιμον λευθερία.