Λαζόπουλος ξεφτιλίζει το μαύρο μέτωπο δείχνοντας τις φάτσες τους!

netakias.com

Απίστευτος Λαζόπουλος. Έβγαλε τις φάτσες τους φόρα – παρτίδα, ακόμα και τους φερόμενους ως δημοσιογράφους. Γι’ αυτό και τινάζει τα νούμερα στον αέρα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά.

 http://olympia.gr/

Επερχόμενη Φεουδαρχία: Ένα προφητικό κείμενο του 1990

Το κείμενο που ακολουθεί είχε δημοσιευτεί στο τεύχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 1990 του περιοδικού Θεωρία και Πράξη καθώς και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στις 3 Ιανουαρίου 1991 αλλά και σε πολλά άλλα περιοδικά της εποχής. Διαβάζοντάς το με προσοχή θα διαπιστώσετε πως πρόκειται για ένα προφητικό κείμενο.
ΛΟΓΟΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ Ή ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΝΕΑΣ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ

Του Γιώργου Ι. Σκλαβούνου

Τα τελευταία χρόνια γενικά, και τους τελευταίους μήνες ειδικότερα, η κριτική ενάντια στις λεγόμενες «Συντεχνίες» βρίσκεται σε έξαρση. Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για «ιερό» πόλεμο ενάντια στο Συνδικαλιστικό Κίνημα στο όνομα ασφαλώς των συμφερόντων της κοινωνίας, του Κράτους και της ανάπτυξης. Βέβαια, κάθε σταυροφορία, κάθε ιερός πόλεμος επικαλέστηκε ιερούς σκοπούς για να καλύψει ανίερες σκοπιμότητες και να υπηρετήσει ανίερα συμφέροντα.

Οι πολέμιοι του συνδικαλιστικού κινήματος βαφτίζουν τις αποτελεσματικότερες συνδικαλιστικές οργανώσεις «συντεχνίες», φορτίζουν και φορτώνουν τον όρο «συντεχνία» με το συναίσθημα που αντιστοιχεί στο καθολικό κακό, ταυτίζουν τη συντεχνία με το σατανά και μετά καλούν την κοινωνία και το Κράτος ν’ απαλλαγεί από αυτόν. Να απαλλαγεί από τον «συντεχνιακό συνδικαλισμό, τον πιο ύπουλο καρκίνο του κράτους ευημερίας», όπως τον αποκάλεσε ο κ. Παπανδρόπουλος σε πρόσφατο άρθρο του Οικονομικού Ταχυδρόμου.

Προέλευση της πολεμικής

Συνήθως η κριτική κατά των συντεχνιών προέρχεται από το πολιτικό κατεστημένο, εκφράζεται κυρίως από τα Κυβερνητικά κλιμάκια των κυβερνώντων Κομμάτων και υπηρετείται, όχι μόνο, από τον εκάστοτε Κυβερνητικό Τύπο.

Η κατανόηση των αιτιών, που δημιουργεί αυτού του είδους την πολεμική όσο και των σκοπών που υπηρετεί, ίσως βοηθήσει την κοινωνία μας να ξεπεράσει το στάδιο της βαρβαρικής πολιτικής υπανάπτυξης στην οποία βρίσκεται. Χαρακτηριστικά αυτής της υπανάπτυξης είναι ο πόλεμος όλων εναντίον όλων κι, ακόμα, η μετατροπή της επιστήμης και της τέχνης της πολιτικής σε πόλεμο φθοράς. Ο πόλεμος αυτός έχει από καιρό βυθίσει τη χώρα σε μια διαδικασία καθολικής φθοράς όχι μόνο προσώπων, αλλά και θεσμών και ιδεών και ιδανικών.

Συνδικαλισμός, συντελεστής ανάπτυξης

Ένα ισχυρό αποτελεσματικό Συνδικαλιστικό Κίνημα θεωρείται, τουλάχιστον σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, κατ’ εξοχήν απαραίτητος συντελεστής για την εμπέδωση μιας δυναμικής και σταθερής τριμερούς συνεργασίας (συνεργασίας Κράτους, ιδιωτικής πρωτοβουλίας εργαζομένων), η οποία μπορεί να εγγυηθεί την εφαρμογή μιας αναπτυξιακής στρατηγικής. Είτε στα πλαίσια της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Χριστιανοδημοκρατίας, είτε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, το Συνδικαλιστικό Κίνημα αποτελεί βασικό συντελεστή στις ισορροπίες και τις εξελίξεις του κοινωνικοπολιτικού συστήματος.

Ο ρόλος των Συνδικάτων στην κοινωνική και πολιτική ζωή της Βρετανίας, ο καθοριστικός τους ρόλος στις εξελίξεις του εργατικού κόμματος και κατ’ επέκταση του δικομματικού συστήματος στην Αγγλία είναι αρκετά γνωστά και δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε. Ο ρόλος των Γερμανικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στην ανασυγκρότηση της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, αλλά και της σημερινής μορφής οργάνωσης της εργασίας και της παραγωγής στη Γερμανία είναι επίσης γνωστός στην Ελλάδα.

Γιατί λοιπόν ο «ιερός πόλεμος» ενάντια στο Συνδικαλισμό στην Ελλάδα;

Έρως και Άρης

Μήπως το πολιτικό μας κατεστημένο είναι ανίκανο να διαμορφώσει ένα πλαίσιο μιας πραγματικά αναπτυξιακής λειτουργίας του Συνδικαλιστικού Κινήματος στην Ελλάδα; Μήπως το πολιτικό μας κατεστημένο σε συνεργασία με το οικονομικό κατεστημένο του τόπου δεν μπόρεσαν να δώσουν ούτε μια σύγχρονη Δεξιά ή μια Σοσιαλδημοκρατική αντίληψη για το ρόλο του Εργατικού Κινήματος στην Ελλάδα;

Συνήθως πολεμάμε κάτι που μας απειλεί, αλλά και κάτι που δεν μπορούμε να κατακτήσουμε με ειρηνικά μέσα ή δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Πάντα η«Ελληνική εξουσία», όπως και κάθε εξουσία, ήθελε να ελέγχει το Συνδικαλιστικό Κίνημα. Και όταν αυτό αντιδρά, οι μηχανισμοί της Κυβέρνησης, Κυβερνητικά Κόμματα, λειτουργούν-αντιδρούν ως απατημένοι εραστές εν βρασμώ ψυχής-είναι έτοιμοι να «τη σκοτώσουν γιατί την αγαπούν».

Συντεχνία: η τελευταία ελπίδα της Δημοκρατίας στο σύγχρονο κόσμο

Ο «ιερός πόλεμος» της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας εναντίον κάθε κοινωνικής ομάδας με αποτελεσματική συνοχή και οργάνωση είναι κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο που δεν το συναντάμε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία.

Αν ο ανθρώπινος πολιτισμός άντεξε στο Μεσαίωνα, το οφείλει στις αδελφότητες και τις συντεχνίες. Η συντεχνία, η ένωση της αλληλοβοήθειας ένωσε τον εξειδικευμένο τεχνίτη με τον ομότεχνό του μετατρέποντας την εξειδικευμένη γνώση από επάγγελμα και θεραπαινίδα του Φεουδάρχη σε κοινωνική δύναμη.

Η συντεχνία αποτέλεσε ένα πλέγμα θεσμών και δεσμών κοινωνικών λειτουργιών όχι μόνο οικονομικού-επαγγελματικού ενδιαφέροντος, αλλά ένα πλέγμα θεσμών με ηθικές, πνευματικές, πολιτικές, πολιτιστικές αφετηρίες και προοπτικές.

Δεν υπάρχει εγκυκλοπαίδεια που να μην αναγνωρίζει το θετικό ρόλο των συντεχνιών στην παγκόσμια ιστορία, την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, την ανάπτυξη της οικονομίας, την άνθηση της τέχνης, τη συγκρότηση και τη λειτουργία της πόλης, την ανάπτυξη της παιδείας και την εδραίωση των πρώτων μη ελεγχόμενων από την Εκκλησία Σχολείων.

Η οργάνωση της κοινωνικής ευθύνης, της πραγματικής ανθρώπινης αλληλεγγύης στον τομέα της περίθαλψης, της υγείας, ακόμη και της ασφάλισης εναντίον επιχειρηματικών κινδύνων είναι προσ

Οι συντεχνίες ειρήνης, «εθελοντικά» προστάτευαν το δίκαιο και την ελευθερία στις μεσαιωνικές πόλεις (όταν δεν υπήρχε αστυνομία…).

Οι κανονισμοί των συντεχνιών αποτέλεσαν τους νόμους των πόλεων, νόμους που στήριζαν και τηρούσαν ορκισμένες αδελφότητες. Έτσι, οι συντεχνίες εμπέδωσαν ένα ΔΙΚΑΙΟ που πήγαζε πραγματικά από τα«ΚΑΤΩ», από την ίδια την κοινωνία.

Οι συντεχνίες των εμπόρων και των τεχνιτών αποδεδειγμένα υπήρξαν τα φυτώρια στα οποία βλάστησε η βιομηχανική επανάσταση.

Στην Ελληνική ιστορία οι συντεχνίες αποδείχτηκαν βασικοί συντελεστές εθνικής επιβίωσης. Τόσο στη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου όσο και της Τουρκοκρατίας, όταν δεν υπήρχε εθνικό Κράτος να προστατεύει ή να ενισχύει την εθνική επιχειρηματική δραστηριότητα, οι συντεχνίες αποτέλεσαν τη μορφή οργάνωσης της εθνικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και το μέσο της εθνικής διαπάλης για τον καταμερισμό δύναμης στα πλαίσια της π΄πολης της Τουρκοκρατίας.

Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι συντεχνίες της Ανδριανουπόλεως «ήταν εξ ολοκλήρου Ελληνικαί ή εδεσπόζοντο από του Έλληνος πλην δύο-των γλυκατζίδων και των χαλβατζίδων-όπου επηρέαζαν οι Τούρκοι…».

Τον 19ο αιώνα οι συντεχνίες της Κωνσταντινούπολης εδέσποζαν της οικονομικής ζωής και υποστηρίζεται ότι υπήρξαν ίσης σημασίας με αντίστοιχες των μεγάλων Ευρωπαϊκών πόλεων. Επίσης, η Βρετανική εγκυκλοπαίδεια αναγνωρίζει και επισημαίνει όχι μόνο το σημαντικό επαγγελματικό ρόλο των συντεχνιών στη Βόρεια Ελλάδα κατά την Τουρκοκρατία, αλλά και τη συμμετοχή τους σε επαναστατικά κινήματα.

Η μοναδική μορφή κοινωνικής οργάνωσης, κοινωνικής άμυνας απέναντι στον αυθαίρετο μονάρχη, τον Φεουδάρχη και τους μισθοφόρους του, τον αυθαίρετο Εκκλησιαστικό άρχοντα και εκπρόσωπο του Θεού επί της γης, υπήρξε η συντεχνία.

Η Νέα Φεουδαρχία

Σε έναν κόσμο όπου η παγκόσμια κυριαρχία των πολυεθνικών ολοκληρώνεται με έλεγχο στους βασικούς τομείς της παραγωγής και της διακίνησης εμπορευμάτων, στην έρευνα, τη συλλογή, επεξεργασία και διακίνηση πληροφοριών, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η δύναμη του μεμονωμένου πολίτη για παρέμβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων εκμηδενίζεται.

Σήμερα εδραιώνεται ο κίνδυνος να συναντήσουμε στη θέση του πολίτη ένα άτομο χωρίς ιδιόκτητη κατοικία, χωρίς ιδιόκτητη γη, χωρίς βεβαιότητα (και μονιμότητα) εργασίας, χωρίς βεβαιότητα κοινωνικής ασφάλισης, χωρίς συνδικαλιστική ή άλλης μορφής κοινωνική οργάνωση που να του προσφέρει στοιχειώδη προστασία απέναντι στον εργοδότη, χωρίς συνδικαλιστική οργάνωση που θα του επιτρέπει συλλογική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη, αλλά και με τα Κόμματα της εργοδοσίας ή και αυτά που βρίσκονται πολιτικά κοντά του.

Η εικόνα του απογυμνωμένου από κάθε ιδιοκτησία, αλλά και κοινωνικό στήριγμα, εργάτη που θα φοράει είτε μπλε, είτε άσπρο κολάρο δεν είναι εικόνα επιστημονικής φαντασίας και σε καμία περίπτωση δεν απαλύνεται από τις καταναλωτικές δυνατότητες που πιθανόν να προσφέρονται σ’ αυτόν τον εργαζόμενο. Αντίθετα μάλιστα, ο απογυμνωμένος από κάθε ιδιοκτησία και κοινωνικό στήριγμα εργάτης, έστω κι αν κολυμπάει στα αγαθά που θα του προσφέρει το “LEASING SYSTEM” (σύστημα μακρόχρονης ενοικίασης, αλλά όχι αγοράς), θα βρίσκεται σε απόλυτη εξάρτηση, εξάρτηση που θα απολυτοποιείται ανάλογα με το ύψος του καταναλωτικού του επιπέδου.

Μια τέτοια τραγική προοπτική για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό προορίζονταν να καταπολεμήσουν τα ιδανικά του JEFFERSON, τα ιδανικά της Αμερικανικής Επανάστασης. Ασφαλώς για μια τέτοια προοπτική δεν έγινε η Γαλλική Επανάσταση και σε καμία περίπτωση η ανθρωπότητα δεν θα αποδεχθεί την υποταγή της σε μια νέα φεουδαρχία, επειδή απέτυχε το Σοβιετικό πείραμα.

Σ’ αυτόν τον επερχόμενο μεσαίωνα μιας τεχνοκρατικά πανίσχυρης Φεουδαρχίας, στη δύναμη της οποίας ούτε Κράτη, ούτε Κυβερνήσεις διαθέτουν τις αναγκαίες δυνάμεις άμυνας, η μόνη ελπίδα του ανθρώπου, της Δημοκρατίας, του πολιτισμού είναι η «συντεχνία», μια αναγεννημένη, αναβαπτισμένη συντεχνία με την κλαδική της άρθρωση, τη διακλαδική της συνεργασία και αλληλεγγύη.
www.geopolitics.com.gr
http://www.logiosermis.net/2015/04/1990.html#.VUEHEmAcRgU

Από καρδιάς...

Μας χωρίζουν θάλασσες. Βαθιές και τόσο μαύρες που θα τρομάξεις, ραγιά της αριστεράς, της δεξιάς, του κέντρου, του κράτους και του παρακράτους. Η τρύπια βαρκούλα που έβγαλες στα ρηχά και αρμενίζεις μέχρι εκεί που πατώνει ο αστράγαλός σου φαντάζει από εδώ που σε βλέπουμε σαν καρυδότσουφλο. 

Μας χωρίζουν βουνά. Ψηλά κι άγρια, καημένε της πολιτικής, της εξουσίας, της συντεχνίας, της λαμογιάς. Η μυρμηγκοφωλιά που έχτισες με λαγούμια υπόγεια μοιάζει από εδώ που σε χαζεύουμε σαν λιλιπούτειος τάφος που αργά ή γρήγορα θα πλημμυρίσει με την πρώτη βροχή. 

Μας χωρίζουν κάμποι χρυσαφένιοι, ανόητε των διαπραγματεύσεων, των συμβιβασμών και των υποκλίσεων. Νομίζεις ότι καβαλάς άτι με κόκκινη σημαία και σκάμε στα γέλια που είσαι ένας  Δον Κυρ Φώτης καβάλα σε αρουραίο που κρατά στο χέρι λευκό πανί μη και σε λυπηθεί το κοπάδι ευρωπαϊκών προβάτων που έρχεται καταπάνω σου. 

Μας χωρίζουν ουρανοί. Έναστροι και φεγγαρόφωτοι, γελοίε της ιδιοτέλειας, της έμμισθης δουλοπρέπειας, του άνανδρου χαρακτήρα. Από τόσο μακρυά φαίνεται ξεκάθαρα ότι έρπεις μαζί με το σινάφι σου αλλάζοντας δέρμα ανάλογα με το ποιο αφεντικό σου πετάει σάπιο κομμάτι κρέας να χορτάσεις την ακόρεστη πείνα της υποτέλειας. 

Μας χωρίζουν περισσότερα από όσα ήλπιζες ότι μας δένουν. Θεώρησες αριστερόβλακα ότι θα τσιμπούσαν οι πάντες στο δόλωμα ελπίδα που πέταξες στα ρηχά. Έπιασες μόνο ψάρια που φοβούνται τα βαθιά νερά. Αναλώσιμα, αμελητέα απουσία από την ωκεάνια σε διαστάσεις ελληνική ψυχή. Ψαράκια που τσίμπησαν κάποτε στην "Αλλαγή" του πράσινου, στην "Νέα Ελλάδα" του μπλε και τώρα στην "Ελπίδα" του άχρωμου. Αυτά χορταίνουν με ψίχουλα αρκεί να είναι σίγουρα κάθε μήνα στο τρύπιο τσανάκι made in EU. Δεν έχουν καμία σχέση με τα απύθμενα στομάχια των Ελλήνων που δεν χορταίνουν παρά μόνο με δουλεμένο από χαρακωμένα χέρια ζυμωτό ψωμί. 

Σε κάνουμε χάζι από βουνοκορφές, από νησίδες, από φεγγάρια να έχεις το νου σου μη σου κάνει επίθεση το ελληνικό αεράκι και σου γυρίσει το καρυδότσουφλο πριν έρθουν οι Μεγάλες Δυνάμεις και νιώσεις καραβοκύρης σε υπερωκεάνιο. Νομίζεις ότι το να ξαναγίνεις ανάχωμα μεταξύ της Ελλάδας και της Ε.Ε είναι το ίδιο εύκολο όπως τέσσερα χρόνια πριν. Ξέρεις εσύ πότε. Την στιγμή που τα τούβλα της Βουλής άρχισαν να τρίζουν. Τώρα όμως είσαι πολύ μικρός για το Τέρας που έρχεται προς τα εδώ για να το καλύψεις όσο κι αν δουλεύουν τα φτυάρια του λαμογιοστρατού που έφτιαξες μαζεύοντας αρβιλοφύλακες από όλες τις μεραρχίες των κομμάτων. Μάζεψες όλο τον "αφρό" μόνο που για μας ο "αφρός" αυτός είναι γνωστός από παλιές εποχές. 

Πριν ακόμη υπάρξεις ως σπέρμα στον όρχι του προγόνου σου. Πέρασαν από εδώ στρατιές Εφιαλτών, Πηλιογούσηδων, Γερμανοτσολιάδων, Παρακρατικών, Πρασινοφρουρών, Κενταύρων, ΕΠΕΝιτών.....Τι να πρωτοθυμηθούμε! Η χεσμένη φουστανέλα έγινε κουκούλα, μετά  έγινε γραβάτα και τώρα η γραβάτα έγινε κασκόλ. Εξελιχτήκατε ευρωπαϊκώς αλλά βρωμάτε το ίδιο. Το ξύγκι από το σβέρκο της εποχής του Σκόμπι πέρασε στο ξύγκι του προκοιλιού της "Αλλαγής" και έφτασε να  γίνει ξύγκι στο προκοίλι του εγκεφάλου σας στην εποχή του "Νέου Συμφώνου για την Ελλάδα".

Είναι υπέροχα να σας αγναντεύουμε από τόσο μακρυά. Ξεφορτωθήκαμε κι εκείνη τη θλίψη για όσους δεν έφταιξαν και την "πάτησαν". Έγινε ανάμνηση η ευαισθησία για τον δειλό που δεν έμαθε τίποτε εδώ και χρόνια. Τον κρίμα που είδε φως Ελπίδας και μπήκε στο καρυδότσουφλό σας να σωθεί. 

Να σωθεί κι ας στερέψει η θάλασσα, κι ας καεί το στάρι στους κάμπους κι ας γίνει χαλίκι η Πίνδος, κι ας δώσουμε τα χέρια με αυτούς που ψήφιζαν το 2010, το 2011, το 2012, το 2013, το 2014 να γαμηθούν τα πάντα για το μεροκάματο της δουλικής βολής τους. Αυτούς τους σιχαινόμαστε περισσότερο από τους καπετάνιους των ρηχών νερών. Ήδη σπρώχνουν ο ένας τον άλλον πάνω στην αστεία λέμβο σωτηρίας για να πάρουν θέση με καλύτερη θέα...προς τον πάτο.

Είναι απίστευτη η Ελλάδα μακρυά σας. Μυρίζει βασιλικό κι αγιόκλημα. Έχει ένα σκοτάδι τόσο φωτεινό που δεν φοβάσαι τίποτε.

Από την γη της καρδιάς μας, 

χαιρετούμε τους μελλοθάνατους

http://simplemangreek.blogspot.gr/2015/04/blog-post.html

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Αρνήθηκε να πληρώσει μαύρο σουάπ του Σημίτη στην Deutsche Bank ο Βαρουφάκης! Να γιατί του επιτέθηκαν οι μπράβοι των Βρυξελλών.

netakias.com

ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΜΟΣ, ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.
Εντέλει η μαζική επίθεση που δέχθηκε ο Γιάννης Βαρουφάκης από τους μπράβους των Βρυξελων αλλά και τα ντόπια υποκείμενα τους, είχε μια απλή, απλούστατη εξήγηση που ουτε ο ίδιος την κατάλαβε αμέσως.
Όλα ξεκίνησαν από τις συζητήσεις των τεχνικών κλιμακίων σχετικά με την ρευστότητα και τις υποχρεώσεις του Ελληνικού δημοσίου, όπου πρόεκυψε κάτι που έχει αποκαλύψει το Ολυμπία εδώ και καιρό: Η πληρωμή τόκων για ένα μαύρο σουάπ που είχε συνάψει ο Σημίτης ΑΠ’ ΕΥΘΕΙΑΣ με την Deutsche Bank για να εξοφληθούν Γερμανοί προμηθευτές του δημοσίου το 1999. Το σουάπ αυτό είχε μεταφερθεί νύχτα σε υποκατάστημα της Γερμανικής τράπεζας εκτός Ευρώπης και τα τοκοχρεωλύσια ερχόντουσαν με την μορφή “φιρμανιού” απ’ ευθείας στο Ελληνικό υπουργείο οικονομικών. Όπου βέβαια το πλήρωναν χωρίς κανέναν έλεγχο, οι συνεργατες του Σημίτη, που όλως τυχαίως μονοπωλούσαν από το 2009 και μετά την καρέκλα. Ήτοι, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Χαρδούβελης. Χωρίς να περνά από κανέναν ελεγκτικό μηχανισμό, στην κυριολεξία κατω από την μυτη της ΕΕ. Όπως ακριβώς έγινε με τα σουάπς της Goldman Sachs.

Μολις έγινε αντιληπτό από τους “θεσμούς” ότι οι εν λόγω υποχρεώσεις δεν θα πληρωνόντουσαν, αμέσως έπεσε “σύρμα” στην Γερμανία. Και εκεί άρχισαν πρώτα οι εκβιαστικές δηλώσεις Σόιμπλε για να ακολουθήσει το πρωτοφανές νταβατζηλίκι στον Βαρουφάκη, που πραγματικά θύμισε μπράβους τοκογλύφων.
Αυτή ήταν η αιτία, αφού το χρέος του Σημίτη μπορεί να εξοφληθεί νύχτα μόνον από Σαμαροβενιζέλους ή πανικόβλητους πολιτικούς. Και φυσικά από τους νεοφασίστες του Ποταμιού, που αποτελούν την πρωτη επιλογή των τοκογλύφων για συγκυβερνηση, ώστε να καλυφθούν τα εγκλήματα Σημίτη.
Το Ολυμπία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και θα κατατεθεί ερώτηση στην βουλή ωστε να δουμε τι άλλα καλούδια ιδίου τύπου περιμένουν την κυβέρνηση.
Διαβάστε εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες: Τι σημαίνει απεχθές και επονείδιστο χρέος. Με ντοκουμέντα.

“Εδώ λαός, εδώ το φως…”

aristarhos

γραφει ο αρισταρχος

Μ’ άρεσε είναι αλήθεια η συνέντευξη του πρωθυπουργού στον Νίκο Χ#Νικολάου ιδιαίτερα το δημοψήφισμα που ήξεις αφίξεις άφησε να πλανάται πάνω από τις “διαπραγματεύσεις”. Και τις λέω διαπραγματεύσεις σε παρένθεση γιατί… τι διαπραγματευόμαστε; Το αυτονόητο στην ζωή σαν Ευρωπαίοι πολίτες εντός της αγοράς και ιδιαίτερα στην διακεκαυμένη ζώνη του Ευρώ. Για φαγητό και υγεία! Και, τι να κάνουμε, έχουμε και ένα κουσούρι(;) σαν λαός. Την κατοχή ιδιοκτησίας.
Μ’ άρεσε λοιπόν που τελικά πορεύεται πάνω σ’ αυτά που ο λαός τούδωσε να κάνει και για τα περαιτέρω ξαναγυρνά στις πηγές τις εξουσίας του. Τον λαό! Αυτό εγώ το λέω πολιτική δεοντολογία. Πολιτική σοβαρότητα. Πολιτικό φιλότιμο. Και γιατί όχι, πολιτική εξυπνάδα.
Αυτό άλλωστε φοβάται και ο Γερμαναράς αλλά και οι υπόλοιποι Αγγλοσάξωνες. Την προσφυγή στον λαό αλλά και την υπακοή στα κελεύσματά του.
Φίλε Αλέξη, στο σημείο που έφτασες δεν έχεις και πολλά να επιλέξεις. Μια μάχη μέσα στο ευρώ με πρόσημο “νυν υπέρ πάντων ο αγών”. Αν κερδίσεις, κερδίσαμε όλοι σαν λαός και σαν Ελλάδα. Αν μπεις στο βαρέλι… τελειώσαμε. Τελείωσε η Ελλάδα, τουλάχιστον όπως την ξέραμε ίσαμε τα τώρα.
Το ξαναλέω δυνατά. Άμα ζοριστείς ξέρεις που θα με βρεις. Ο Ανδριόπουλος μας έστελνε στους μπαξέδες, εσύ στις κάλπες για να σου πούμε τι να κάνεις. Τουλάχιστον θάμαστε όλοι συνένοχοι.
Μην το ξεχνάς. Όταν ψυχανεμιστείς, εδώ! Να σου θυμίσω λίγο από Ρίτσο “…εδώ λαός, εδώ το φως…

Παγίδα χρεοκοπίας για να φανεί η υποταγή ως μόνη λύση...

του Γιάννη Ελαφρού
"Ρεσάλτο"

Απρόσμενη για τους ευρωλάγνους η εξευτελιστική για τον Γ. Βαρουφάκη διαδικασία του προχθεσινού Γιούρογκρουπ, όπου βρέθηκε εκτεθειμένος στα προσβλητικά πυρά των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης.
Η ευρωομάδα όχι μόνο απέρριψε οποιαδήποτε λύση εκτόνωσης της χρηματικής ασφυξίας που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση (π.χ. τμηματική καταβολή της υπολειπόμενης δόσης), αλλά επέμεινε στην απαίτηση υπεραντιδραστικών μέτρων, τα οποία έχει απορρίψει ο ελληνικός λαός: μειώσεις συντάξεων, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας κ.λπ.
Η άκαμπτη στάση της ΕΕ, του ΔΝΤ, συνολικά του κεφαλαίου για την... προώθηση των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων αποτελεί έκφραση της στρατηγικής του ανάγκης και συμφωνίας να αναδομήσουν τον καπιταλισμό σε ακόμα πιο αντιδραστική βάση, για να υπερβούν τη δομική καπιταλιστική κρίση σε βάρος της εργασίας. Στρατηγικά εμπνέονται από ένα μέλλον εργατικής γενοκτονίας, σύγχρονης δουλείας και λεηλασίας του δημόσιου πλούτου.

Αυτή την τάση εκφράζει με τον πιο άτεγκτο τρόπο η Γερμανία, ηγεμονική δύναμη στην ΕΕ, την υλοποιεί η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τα όργανα και τις συνθήκες της και συμπλέουν όλες οι αστικές τάξεις και κυβερνήσεις, όπως οι γάλλοι Σοσιαλιστές με τον αντεργατικό οδοστρωτήρα του νόμου Εμανουέλ Μακρόν.

Όποιος δεν αναδεικνύει αυτή τη διάσταση και επιμένει στο δρόμο της διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους μας», όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν καλλιεργεί απλά αυταπάτες, σπέρνει μαζικά και συνειδητά απάτες!

Η παγίδα του μαύρου μετώπου έχει στηθεί από καιρό και τη θεσμοθέτησε και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη. Η εξάντληση όλων των χρηματικών διαθεσίμων του κράτους και της αντοχής της κοινωνίας μέχρι τα τέλη Μάη- Ιούνη, μπροστά στον καταιγισμό πληρωμών πολλών δισεκατομμυρίων προς τους δανειστές (κυρίως της ΕΕ) μέσα στο καλοκαίρι.

Σε αυτή την περίπτωση και αφού τα περιθώρια της διαπραγμάτευσης θα εμφανιστούν πλέον εξαντλημένα, η υπογραφή μιας συμφωνίας υποταγής (όπως κι αν ονομαστεί) θα παρουσιαστεί σαν μόνη λύση απέναντι στη χρεοκοπία.

Εδώ είναι και το μέγιστο πρόβλημα με την κατάσχεση των αποθεματικών ΟΤΑ, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, Ταμείων κ.λπ. Τα κονδύλια αυτά δεν συγκεντρώνονται για να χρησιμοποιηθούν σαν «πυρομαχικά» σε κάποια διαμάχη με τους τοκογλύφους-δανειστές, αλλά παραδίνονται κανονικά εδώ και τώρα σε αυτούς, στερώντας πολύτιμους πόρους για το λαό.

Γι’ αυτό αντιδρούν οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και η αντικαπιταλιστική Αριστερά, από τελείως διαφορετική σκοπιά από τα ορφανά του Μνημονίου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Οι δυνάμεις αυτές θέλουν συμφωνία πάση θυσία με αποδοχή των αιματηρών για το λαό μνημονιακών όρων, όπως εξάλλου έκαναν τόσα χρόνια.

Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι υψώνει τους τόνους απέναντι στους πρώην για να καλύψει τις δικές του υπαναχωρήσεις, είναι σταθερά υπέρ μιας συμφωνίας με την ΕΕ και το ΔΝΤ, η οποία όπως έχει ήδη φανεί δεν μπορεί παρά να έχει αντιλαϊκά χαρακτηριστικά, να εκφράζει τη συνέχεια της αστικής αναδιάρθρωσης και του μνημονιακού πλαισίου, με οριακές τροποποιήσεις. Η δεδομένη συστημική ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ και η στρατηγική αποδοχή του απαράβατου ορίου του ευρώ και της ΕΕ, της εξυπηρέτησης του χρέους, του ΝΑΤΟ και της καπιταλιστικής κερδοφορίας δεν επιτρέπουν καμιά αυταπάτη για πιθανή αντίστασή του στον ασφυκτικό κλοιό.
Αυτό που αναζητά η ηγεσία του είναι ένα φύλλο συκής, ένα διαφορετικό περιτύλιγμα και ορισμένες τροποποιήσεις στο μείγμα πολιτικής, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η υπαρκτή αντίφαση (που κανείς δεν μπορεί να αγνοεί): ο λαός τον ψήφισε για να σταματήσει και να αναιρέσει τη μνημονιακή πολιτική όχι για να τη συνεχίσει με άλλο όνομα.
Δεν μπορεί να ξεπεραστεί εύκολα αυτή η αντίφαση, ειδικά εντός της φυλακής της ΕΕ και της κρίσης του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, που δεν επιτρέπουν «παροχές» άλλων εποχών. Γι’ αυτό θα προκαλέσει επιπλοκές και αντιδράσεις, κυβερνητικούς ελιγμούς και χειρισμούς, πολιτικά απρόβλεπτα αλλά με προβλέψιμη σταθερά τη στρατηγική ενσωμάτωση.

Το μαζικό κίνημα, η ανατρεπτική μαχητική Αριστερά δεν μπορεί να βλέπει το δέντρο και να χάνει το δάσος, να καθηλώνεται στους μικροχειρισμούς και να μη βλέπει τον συνολικό προσανατολισμό, να παραμένει θεατής αντί να λαμβάνει –τώρα!– αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες με λογική αντεπίθεσης του κινήματος, αριστερής αντιπολίτευσης και ανατροπής της πολιτικής του μαύρου μετώπου, κόντρα στην κυβερνητική πολιτική της διαχείρισης και της υποταγής.
Απέναντι στην αναγκαία αντεπίθεση του κινήματος (που ήδη κάνει τα πρώτα δειλά βήματα σε σχολές, νοσοκομεία κλπ.), ο ΣΥΡΙΖΑ (όταν δεν επιτίθεται στους «αριστεριστές» του 0,65%, όπως στην υγεία) καλεί σε αναμονή: «Να ασκούμε κριτική, αλλά όχι με υστερία. Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει, αλλιώς να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι δεν επιθυμούν πραγματικά να γίνει διαπραγμάτευση αλλά να πάμε σε νέο Μνημόνιο», ήταν η τοποθέτηση της Ανοιχτής Πόλης (παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ) στο δημοτικό συμβούλιο Αθήνας, στη συζήτηση για τα αποθεματικά. «Ας περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει»!

Εάν περιμένουμε, όταν θα ξυπνήσουμε, θα είμαστε ήδη στο νέο Μνημόνιο. Τώρα είναι η ώρα της αντεπίθεσης: Τα αιτήματα του κινήματος και τα δικαιώματα των εργαζομένων μπροστά και όχι στην κατάψυξη. Ούτε ευρώ στους πιστωτές. Όχι νέο Μνημόνιο, όχι στη νέα συμφωνία υποταγής με τους δυνάστες-δανειστές. Ρήξη και άλλη πορεία, χωρίς ευρώ και ΕΕ, χρέος και Μνημόνια, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, για να περάσει όλος ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων.
Η ανεξάρτητη ταξική Εργατική Πρωτομαγιά και η κινητοποίηση λαού και νεολαίας στις 11-12 Μάη ενάντια στη ληστρική εξυπηρέτηση του χρέους και της ευρωζώνης που συνεδριάζει θα αποτελέσουν σταθμούς σε μια πορεία για να βγει ο λαός στο προσκήνιο.
Πηγή:prin
Το διαβάσαμε εδώ: http://www.klassikoperiptosi.blogspot.gr/2015/04/blog-post_90.html

Διαβάστε και εδώ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9681 

Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου: "Το 70,3% του χρέους αφορά μόνο τόκους - Ο_ορισμός του επονείδιστου": Πληρώσαμε 6,3 φορές το αρχικό κεφάλαιο

 "Το 70,3 % του συνόλου του ελληνικού δημόσιου χρέους αφορούν τόκους και αυτό από μόνο του αποτελεί τον ορισμό του επαχθούς και επονείδιστου χρέους", όπως αναφέρθηκε στη Γερουσία της Βουλής κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου.

 

Μάλιστα, αναφέρθηκε το στοιχείο σοκ ότι μέχρι το 1994 το δημόσιο χρέος είχε αποπληρωθεί ήδη 6,3 φορές πάνω από το αρχικό! Πρόκειται για μια συνεχή αφαίμαξη του ελληνικού λαού που δεν επιτρέπει καμία ανάπτυξη στη χώρα παρά μόνο συντηρούσε τη διεφθαρμένη πολιτική και όχι μόνο ελίτ, η οποία χρησίμευε πάντοτε σαν θεματοφύλακας των ξένων συμφερόντων.

 

Συνεχίστηκαν στην αίθουσα Γερουσίας της Βουλής οι τοποθετήσεις για το δημόσιο χρέος, στο πλαίσιο της συγκρότησης της «Επιτροπής Αλήθειας» για το λογιστικό και νομικό του έλεγχο.

 

Ο συνταγματολόγος, Γιώργος Κασιμάτης, ανέφερε μεταξύ άλλων στην ομιλία του πως η συγκρότηση της Επιτροπής θα βοηθήσει ιδιαίτερα την εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το Μνημόνιο.

 

Η συγκρότηση της «Επιτροπής Αλήθειας» για το δημόσιο χρέος ενισχύει το διαπραγματευτικό οπλοστάσιο της χώρας και «δίνει το μήνυμα της κόκκινης γραμμής. Η κόκκινη γραμμή είναι να φύγουνε απ' τον πολιτισμό της Ευρώπης οι παραβιάσεις των αρχών νομιμότητας της αστικής δημοκρατίας», σημείωσε ο κ. Κασιμάτης.

 

«Όταν το 1994 το χρέος ήταν 90 δισ. ευρώ, ο λαός είχε πληρώσει γι' αυτό 575 δισ., δηλαδή 6,3 φορές πάνω από το αρχικό. Όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο, το χρέος ήταν 300 δισ. κατά την Eurostat και απ' αυτό, τα 211 δισ. αφορούσαν...τόκους. Αυτό και αν είναι επαχθές χρέος, επονείδιστο ή με όποιο άλλο επίθετο θέλετε να το ονομάσετε», παρατήρησε ο νομικός Πέτρος Μηλιαράκης. Έχοντας εμπειρία από προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ο κ. Μηλιαράκης πρότεινε«να δημιουργηθεί μια διαδικασία προσφυγής στο διοικητικό δικαστήριο του Λουξεμβούργου, προκειμένου να αποφανθεί αν θίγεται από το PSI ο πυρήνας του δικαιώματος των ασφαλιστικών ταμείων ως ΝΠΔΔ και να κουρεύονται καταθέσεις που αποτελούν εγγύηση και ασφάλεια των ασφαλισμένων».

 

Ο εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ, Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρότεινε για το έργο της Επιτροπής τρεις βασικές κατευθύνσεις διερεύνησης: Το αν οι διαπραγματεύσεις των δύο Μνημονίων έγιναν υπό πίεση και άρα έλλειψη συγκατάθεσης από πλευρά της Ελλάδος, (καθώς η σύναψη σύμβασης υπό οικονομική απειλή και χωρίς συναίνεση και των δύο μερών, απαγορεύεται από τη Σύμβαση της Βιέννης), το κατά πόσον έχει αλλάξει η συγκυρία από το 2010 ή το 2012, ώστε να δικαιολογείται σήμερα η επανεξέταση των τότε συμφωνιών (έλλειψη συναίνεσης σήμερα), καθώς και το αν η εφαρμογή των Μνημονίων έχει οδηγήσει σε παραβίαση του Κοινωνικού Χάρτη της ΕΕ και τα ευρωπαϊκά όργανα έχουν ξεπεράσει τις αρμοδιότητες που τους χορηγούσε η Συνθήκη της Λισσαβώνας.

 

Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Ντε Σούτερ προειδοποίησε πως «η ισχύς του εθνικού δικαίου μπορεί να αποτελέσει επιχείρημα για τη μη τήρηση μιας διεθνούς συμφωνίας, μόνον όταν είναι πρόδηλη η παραβίασή της και για θεμελιώδεις κανόνες».

 

Ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Αριστείδης Καζάκος, επεσήμανε πως μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες παραμέτρους για την πιστοποίηση της νομιμότητας ή της παρανομίας του δημοσίου χρέους είναι και τα στοιχεία που αφορούν τις ξένες κυβερνήσεις. «Δεν είναι για παράδειγμα καθόλου συμπτωματικό, ότι κάποια στιγμή οι τράπεζες πχ της Γερμανίας πωλούν τα ελληνικά ομόλογα- και δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι έχουμε μια οιονεί εκχώρηση χρέους από τις (γαλλικές και γερμανικές κυρίως) τράπεζες προς τις κυβερνήσεις» ανέφερε.

 

Στην πρωινή συνεδρίαση τοποθετήθηκαν, επίσης, ο καθ. Πολιτικής Οικονομίας, Σταύρος Τομπάζος, ο οποίος υποστήριξε πως η κρίση χρέους στην Ελλάδα δεν ήταν ενδημική αλλά εισαγόμενη, ο επικεφαλής της Αρχής ενάντια στο ξέπλυμα του μαύρου χρήματος, Γιώργος Παντελής, που διαβεβαίωσε για τη συμπαράσταση της Αρχής στο έργο της Επιτροπής, ο διεθνολόγος Χρήστος Θεοδωρόπουλος και η καθ. εργατικού δυναμικού και οικονομικής ανάπτυξης στο πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς, Οσλέμ Στόκχάμερ.

 

«Είναι ειλικρινά συγκινητικό το γεγονός ότι όλοι οι επιστήμονες και όλα τα μέλη της Επιτροπής -και μιλώ ειδικά για τους ορμώμενους από το εξωτερικό- αποδέχθηκαν να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια χωρίς απολύτως καμία αμοιβή», ανέφερε η πρόεδρος της Βουλής σε σύντομη παρέμβασή της. 

 

«Αυτό έχει μια σημασία, γιατί η χώρα αυτή έχει υποφέρει από τη διασπάθιση τεράστιων ποσών σε αμοιβές διαφόρων τύπων συμβούλων, οι οποίοι συνήθως κατέληγαν στην παραίτηση του ελληνικού δημοσίου από διαφόρων τύπων αξιώσεις, όπως στην περίπτωση της Ζήμενς», συμπλήρωσε.

 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2015/04/703-63.html

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ στην BILD:!

by Cassandra

Η Ελλάδα είχε 1000 φορτηγά με 40 τόνους νεκρούς το καθένα κατά τον Β’ΠΠ!

Είπατε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε στην Ελλάδα 240δισ. ευρώ σαν δάνειο, το οποίο ισοδυναμεί με 100 φορτηγά από τα οποία το καθένα έχει 40 τόνους χαρτονομίσματα των 100 ευρώ.

Η Ελλάδα έχει 1.000.000 νεκρούς εξ’αιτίας των γερμανών ναζί στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Αν ο καθένας τους ζύγιζε 40kgr.κατά μέσο όρο (υπήρχαν ανάμεσά τους και πολλά παιδιά ) τότε μιλάμε για 40.000 τόνους νεκρούς, 1000 φορτηγά με 40 τόνους νεκρούς το καθένα. Αν για κάθε νεκρό χύνονταν 4 – 5 λίτρα δάκρυα θλίψης και δυστυχίας, τότε αυτό ισοδυναμεί με 100 φορτηγά με 40 τόνους δάκρυα το καθένα από αυτά.

Γιατί εσείς οι Γερμανοί έχετε δίκιο να προκαλείτε πολέμους, να καταστρέφετε ( 2 φορές σε 40 χρόνια σε δύο παγκόσμιους πολέμους), να σκοτώνετε χωρίς κανένα τίμημα, χωρίς συνέπειες? ΞΑΝΑΧΤΙΣΑΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΝΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ MARSHAL ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΙΧΑΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ! Από πού αντλείτε ηθική και θάρρος για να είστε τόσο σκληροί με την Ελλάδα?

Πού ήταν ο κύριος Σόϊμπλε πριν 10 χρόνια να σημάνει κόκκινο συναγερμό όταν δίνονταν δάνεια στην Ελλάδα χωρίς μέτρο, χωρίς κόκκινες γραμμές ώστε να μην προκύψει στο μέλλον το υπέρογκο χρέος της χώρας? Αλλά προφανώς δεν συνέφερε τη Γερμανία να γίνει αυτό. Πουλούσατε οπλικά συστήματα με μίζες (υποβρύχια). Η SIEMENS έκλεινε συμφωνίες με μίζες. Τώρα και τα περιστέρια ξέρουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Αν έχετε την ελάχιστη αξιοπρέπεια θα καθήσετε σιωπηλοί σε μια γωνιά, χωρίς να κάνετε καμία αναφορά στο χρέος οποιασδήποτε χώρας! ΧΡΩΣΤΑΤΕ ΠΟΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ!

Για αυτά τα 1000 φορτηγά με 40 τόνους νεκρούς το καθένα και με 40 τόνους δάκρυα το καθένα, ο ελληνικός λαός έχει δίκιο να ζητάει από εσάς να τον αφήσετε να πεθάνει με αξιοπρέπεια, εφόσον δεν θέλετε να βοηθήσετε στο να ζήσει με αξιοπρέπεια. Δεν θέλουμε να πεθαίνουμε σε δόσεις. Αν είναι η μοίρα μας, ας πεθάνουμε μιά και καλή – δεν πειράζει, δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που θα συμβεί αυτό εξ’αιτίας σας….

Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια……..

Μετά τιμής,

DRAGAN SIPKA
pentapostagma.gr

http://olympia.gr/

Κε ΠΑΤΟΥΛΗ ΣΑΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΘΗΚΕ ΠΕΝΑΛΤΙ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Επικεφαλής “Ελλήνων Πολιτεία”

egerssi@otenet.gr

www.apostoloupanos.gr

Η πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών έφερε την επάνοδο στα πολιτικά δρώμενα της Πατρίδος μας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η επάνοδός του σηματοδότησε την επιστροφή της “Δημοκρατίας” στη χώρα με αντάλλαγμα την καταστροφή της Κύπρου. Αντί όμως, αυτή η αιματηρή επιστροφή της “Δημοκρατίας” να θωρακιστεί με δομές και θεσμούς απαράβατους και νομικά ακλόνητους, δημιουργήθηκε ένα κράτος απόλυτης κομματοκρατίας με την επιστροφή όλων των γόνων παλαιοκομματικών οικογενειών.

            Αυτή λοιπόν, η σαθρή και παραβατική Μεταπολίτευση αποδέχθηκε το καταστροφικό σχέδιο του διαμελισμού του Έθνους μας από τους “δυτικούς συμμάχους μας” μέσω της πολιτικής χορήγησης δανεικών και αγύριστων. Μιας πολιτικής που δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις επιβολής των Μνημονίων και των Δανειακών Συμβάσεων από τους “εταίρους” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τους όρους των οποίων συμφώνησαν οι προδοτικές κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά. Από τότε πέρασαν πέντε καταστροφικά χρόνια που φτωχοποίησαν το λαό μας και εκχώρησαν κυριαρχικά μας δικαιώματα σε τρίτους. Υποτακτικές κυβερνήσεις που δεν είχαν μάθει να λένε όχι στις επιθυμίες και τις εντολές της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, συνεχίζοντας να εφαρμόζουν τα οικονομικά προγράμματά τους, παρ΄ ότι οι ίδιοι αποδέχθηκαν “τη λάθος συνταγή”.

            Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο ελληνικός λαός ψήφισε ελεύθερα και έβγαλε ισχυρή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, δίνοντας της την εντολή: “Διαπραγματευτείτε σκληρά με τους “εταίρους” μας και δανειστές μας χωρίς να υποκύψετε σε νέα υφεσιακά μέτρα. Όχι άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Όχι άλλους φόρους. Βάλτε τέλος στον οσφυοκαμπτισμό των προηγούμενων. Σώστε την Ελλάδα”.  Αυτή την εντολή προσπαθεί να φέρει σε πέρας η νέα κυβέρνηση, παρ΄ ότι από την πρώτη ημέρα σχηματισμού της, οι αιμοσταγείς “εταίροι” μας προσπαθούν να επιβάλουν την ίδια λάθος οικονομική πολιτική που επί πέντε χρόνια έχει δημιουργήσει ασφυξία στον ελληνικό λαό. Έχουν λυσσάξει υπερασπιζόμενοι την άκαμπτη πολιτική τους που στραγγαλίζει κάθε μέρα και περισσότερο τη χώρα και το λαό της. Και στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως. Δηλαδή, τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της προηγούμενης καταστροφικής κυβέρνησης που αποδέχτηκε άνευ όρων τα Μνημόνια και που αν το αποτέλεσμα των εκλογών της 25^ης Ιανουαρίου 2015 ήταν διαφορετικό, θα συνέχιζαν να αιμορραγούν το λαό με επιβολή οριζόντιων περικοπών (βλέπε e-mail Χαρδούβελη). Αυτά τα κόμματα κυβερνούσαν ανελλιπώς όλα τα χρόνια της Μεταπολιτεύσεως και έχουν ακεραία την ευθύνη για το σημερινό κατάντημα της Πατρίδος. Σήμερα, συνεταίροι τους το κόμμα του “Ποταμιού” των άδηλων συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων και των μεγαλοκαναλαρχών και το ΚΚΕ που ξαφνικά θυμήθηκε πως πρέπει να κάνει λαϊκή εξέγερση κατά αυτής της “αντιλαϊκής” κυβέρνησης, όταν ποιούσε την νύσσα κατά τη διάρκεια της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

            Παρ΄ όλα αυτά, μέσα σε αυτό το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο προσπαθεί να κινηθεί η κυβέρνηση μη υποκύπτοντας στα εκβιαστικά διλλήματα των δανειστών μας τοκογλύφων, θεωρώντας πως δεν θα υπάρξει συμφωνία εντός Απριλίου, και γι΄ αυτό προχώρησε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στη δέσμευση των ταμειακών διαθεσίμων των Δήμων και Περιφερειών και τη μεταφορά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος. Προέβη δηλαδή, η κυβέρνηση σε μια κίνηση τακτικής ετοιμότητας, στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις εν όψει του Eurogroup της 11^ης Μαίου. Βεβαίως, όσον αφορά την Π.Ν.Π ήταν μια άστοχη πολιτική πράξη της κυβερνήσεως. Γιατί, δεν μπορεί να υλοποιεί πολιτικούς τακτικισμούς της προηγούμενης κυβέρνησης, που η ίδια τότε στηλίτευε ως αντιπολίτευση!!

            Ωστόσο, προσπάθησε η κυβέρνηση να διορθώσει το λάθος της και στην έκτακτη συνεδρίαση (21/4/2015) της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) παραβρέθηκε ο αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας, προκειμένου να τους εξηγήσει το αναγκαίο του εγχειρήματος αυτού από πλευράς κυβερνήσεως. Εδώ, θα πρέπει να σημειωθεί πως η πλειοψηφία της ΚΕΔΕ ανήκει στο κόμμα της ΝΔ, εξ ου και ο Πρόεδρός της Γιώργος Πατούλης ο οποίος “υπογείως” στις αυτοδιοικητικές εκλογές υποστηρίχθηκε από τη ΝΔ και ποτέ δεν αρνήθηκε πως ανήκει ψυχή τε και σώματι στη ΝΔ. Άλλωστε, επιστήθιοι φίλοι του είναι οι Βορίδης, Γεωργιάδης, Κικίλιας κ.α. Με τον Αντώνη Σαμαρά διατηρεί καλές σχέσεις παρά το γεγονός ότι στην εκλογική διαμάχη της προεδρίας της ΝΔ προ ετών μεταξύ του Αντώνη Σαμαρά και της Ντόρας Μπακογιάννη, τάχθηκε εμμέσως με το μέρος της Ντόρας. Ο ίδιος προσπάθησε να φανεί ουδέτερος αλλά πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι του συνδυασμού του είχαν υπογράψει υπέρ Ντόρας. Αλλά δεν μας ξενίζει αυτό το περιστατικό, γιατί είναι ίδιον του χαρακτήρα του να θέλει και την πίτα άθικτη και τον σκύλο χορτάτο.

            Όμως, και στην έκτακτη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ ως προεδρεύων, αλλά και σε δηλώσεις του που έγιναν σε όλα τα ΜΜΕ – που δεν κρύβουν την αγάπη τους στο πρόσωπό του, όπου βλέπουν ένα ισχυρό δελφίνο της μελλοντικής διεκδίκησης της προεδρίας της ΝΔ – ξεπέρασε τα εσκαμμένα. Λειτούργησε ως κομματάρχης και όχι ως πρόεδρος ενός συλλογικού θεσμικού οργάνου. Αυτό αποδεικνύουν οι δηλώσεις του, του τύπου: «αύριο μπορεί να πάρουν και τα αποθεματικά των απλών πολιτών», όπως επίσης η τοποθέτησή του: «η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι παράνομη και αντισυνταγματική».

            Συνεπώς, μετά τα παραπάνω θα μπορούσε ο Δήμαρχος Αμαρουσίου, ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ, ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κλπ να μας πει:

• Αν νοιάστηκε ποτέ για τις συνεχείς και εξαθλιωτικές περικοπές μισθών και συντάξεων των Ελλήνων. Αν επαναστάτησε κατά της προηγούμενης κυβέρνησης της αρεσκείας του που εφάρμοσε αυτές τις περικοπές. Τώρα θέλει να μας πείσει πως νοιάζεται για τα αποθεματικά των απλών πολιτών;  
• Η Π.Ν.Π είναι παράνομη και αντισυνταγματική, τα Μνημόνια και οι Δανειακές Συμβάσεις που έχουν δημιουργήσει εκατόμβη νεκρών είναι νόμιμα και συνταγματικά;

      Συμπερασματικά, θα πρέπει να καταλάβουν όλοι!! Όταν η χώρα έχει ανάγκη εσωτερικού δανεισμού για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του λαού, ουδείς έχει το δικαίωμα εξυπηρετώντας κομματικά συμφέροντα και προσωπικές μεγαλύτερες φιλοδοξίες, πραξικοπηματικά να προσπαθεί να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές!! Η εντολή του λαού στην κυβέρνηση είναι νωπή και αν τέλος πάντων γίνονταν εκλογές, ο κ. Πατούλης πρέπει να γνωρίζει πως το κόμμα της ΝΔ πιθανότατα να ερχόταν τρίτο στις προτιμήσεις του λαού μας!!!       

http://www.logiosermis.net/2015/04/blog-post_116.html#.VT0AcmAcRgU

Ομολογήθηκε σκάνδαλο στις ελληνικές τράπεζες

Διάβασα σε διάφορα μέσα Ενημέρωσης ότι κατά την …εξέγερση των δεξιών δημάρχων χθες στην συνεδρίαση της ΚΕΔΕ ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης χαρακτήρισε τις επιπτώσεις από την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών (να κατατεθούν τα αποθεματικά των ΟΤΑ στην Τράπεζα της Ελλάδας για ένα μικρό διάστημα ώς «τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Του Δημήτρη Τρίμη

Όπως είναι γνωστό ο υπουργός αναπληρωτής Δημ. Μάρδας, έχει δηλώσει πως το επιτόκιο της ΤτΕ θα είναι 2,5%, έναντι 0,5%-1%, που παίρνουν οι δήμοι από τις καταθέσεις που έχουν σε ιδιωτικές τράπεζες.

Αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος. Όντως τα επιτόκια των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες είναι κοντά στο 1%. Αλλά οι δήμαρχοι ανάμεσά τους και ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, είπαν ότι τα χρήματα των δήμων βρίσκονται κατόπιν …διαγωνισμών με πολύ υψηλότερα επιτόκια κατατεθειμένα στις συστημικές ελληνικές τράπεζες.

Ο Διον. Χατζηδάκης συγκεκριμένα τόνισε με υπερηφάνεια ότι τα χρήματα του Δήμου Παλαιού Φαλήρου, 8 εκ. ευρώ περίπου, βρίσκονται κατατεθειμένα στην τράπεζα Πειραιώς με επιτόκιο 5,85%. Και ότι «μέσα σε 4 χρόνια έχουμε πάρει 2 εκ. ευρώ από τους τόκους. Αυτά τα χρήματα ποιος θα μας τα αναπληρώσει» αναρωτήθηκε, «τη στιγμή μάλιστα, που το κράτος έχει μειώσει δραματικά τα χρήματα που διαθέτει στους δήμους».

Τι καταλάβατε εσείς; Διότι εγώ διακρίνω ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων. Δηλαδή ο ελληνικός λαός υποφέρει επί πέντε χρόνια και καταχρεώνεται για να διασώζει με όλο και περισσότερα νέα δάνεια τις χρεοκοπημένες ελληνικές τράπεζες και εκείνες σαν να μην τρέχει τίποτα δίνουν εκατοντάδες …εκατομμυριάκια με ειδικές συμβάσεις καταθέσεων σε όποιον θέλουν -θεσμό ή ιδιώτη- με εξωπραγματικά επιτόκια που τελικά πληρώνει ο πτωχευμένος λαός μας.

Αν δεν ελεγχθούν τώρα οι ελληνικές τράπεζες από την κυβέρνηση Τσίπρα και δεν πεταχτούν από τις καρέκλες τους τα golden boys και girls του συστήματος των Χαρδουβελαίων και των Στουρνάρων στα τραπεζικά και οικονομικά επιτελεία, γιατριά δεν θα υπάρξει σ’ αυτή τη χώρα της Διαπλοκής, των Νταβατζήδων και του «δεν βαριέσαι ρε αδελφέ».

http://www.logiosermis.net/2015/04/blog-post_76.html#.VTz_0WAcRgU

Η θεραπεία είναι δρόμος...

Βρέθηκα σε ένα δρόμο, άγνωστο για εμένα.. Βρέθηκα σε ένα δρόμο, χωρίς υπαρκτούς Κύκλωπες, μα με Κύκλωπες που το μυαλό μου δημιούργησαν..

Βρέθηκα σε ένα δρόμο αρκετά μακρύ και δυσπρόσιτο. Σε ένα δρόμο που είχε πολλά μικρά ανοίγματα, πολλές μικρές επιλογές, θα τις έλεγα..

Δεν ήξερα πού οδηγεί τούτος ο δρόμος.. ήξερα όμως ότι δεν τον ακολούθησα τυχαία..

Ήταν ένας δρόμος τόσο περίεργα μοναδικός, ένας δρόμος που έπαιζε με το χρόνο.. Μια μου 'δειχνε εμένα παιδί, ετών 5-6, 10.. Μια πάλι εμένα έφηβη, 16-17... Μία μωρό και μία γριά, πεθαμένη στο κρεβάτι..

Ένας δρόμος άνευ όρων, χρόνων, φόβων, ένας δρόμος παράλληλων πραγματικοτήτων..

Μου δειξε τα όνειρα που κάνω στον ύπνο μου, και στον ξύπνιο μου, τα όνειρα που οι άλλοι τόσο επικροτούν, μα παράλληλα και τα όνειρα εκείνα, εκ των οποίων ούτε τα μισά δεν ανήκουν στο είναι μου..

Ένας δρόμος που μου πρόβαλε τους ανθρώπους που πέρασαν, που περνούν και που θα περάσουν από τη ζωή μου.. Τους ανθρώπους που με αγάπησαν και αγάπησα, τους ανθρώπους που με πλήγωσαν, με πρόδωσαν, που πλήγωσα, που πρόδωσα.. Τους ανθρώπους που με εγκατέλειψαν και εγκατέλειψα..

Δρόμος με επιλογές.. «Αν πας από δω», μου έλεγαν, «θα γίνει αυτό. Αλλά αν πάς από την άλλη, θα γίνει το άλλο».. Δική μου η ευθύνη δική μου κι η επιλογή..

Δρόμος με σκέψεις απωθημένες, με φόβους, με επιθυμίες ξεχασμένες.. Με κλάμματα που έπνιξα.. Με γέλια που ντράπηκα να εκφράσω.. Με σ’αγαπώ που δεν τόλμησα να πω, με σ’αγαπώ που είπα δίχως να τα εννοώ.. Με λόγια που δεν είπα και μετάνιωσα και τα κανα θυμό.. Με λόγια που είπα που μετάνιωσα και τα κανα θλίψη.. Με μάτια που με κοίταξαν, μα των οποίων το κοίταγμα δε θέλησα να πάρω κείνη τη στιγμή..και άλλα που δε με κοίταξαν, μα που τόσο πόθησα το κοίταγμά τους.

Δρόμος με χαρές τόσες πολλές, που δε δέχτηκα να δω, κρυμμένη στη μιζέρια μου, ζητώντας εμμονικά, σχεδόν θανατικά το κάτι καλύτερο και καλύτερο.. δίχως να δω πως το καλύτερο ήταν μπροστά μου, μέσα μου, παντού..

Δρόμος με τους γονείς μου οδηγούς, με μια μάνα κι ένα πατέρα που μπορεί να με αγάπησαν, μπορεί και όχι, μα που εγώ το μετέφραζα όπως ήθελα.. Λανθασμένες κωδικοποιήσεις, αλυσίδες μικρών γεγονότων που δε χωρά ο νους ως αληθινά.. Που στα μάτια τα ενήλικα μοιάζουν με το τίποτα.. μα σε εκείνα τα παιδικά είναι τα πάντα..

Δρόμος με ξεσπάσματα θυμού σε άλλους αντί γι’αυτούς που πρέπει, άρα δρόμος μεταθέσεων, δρόμος με γράψιμο και διάβασμα πολύ, άρα δρόμος και μετουσιώσεων.. Δρόμος που τα μυστικά του δεν ήθελα να δω, άρα και δρόμος άρνησης, της ζωής, της πραγματικότητας, του εαυτού..

Δρόμος, που δεν ήθελα να τον περπατήσω, άρα δρόμος αντιστάσεων, άρνησης της αλλαγής που θα μου προσφέρει.. Δρόμος με τόσα συναισθήματα που η ευθύνη τους με πνίγει..

Δρόμος επίπονος, δρόμος βαρύς.. που σε κάθε του γωνιά όμως κρύβει φως.. Δρόμος που προσφέρει λύσεις εναλλακτικές, που χαμένη μέσα στο χάος μου δεν μπορώ και δε θέλω να δω και να βρω.. Δρόμος που με βγάζει από τον εγκλωβισμό της ψυχής μου, δρόμος με μένα για μένα.. Δρόμος που οδηγεί ένα μέρος της ενέργειας του εαυτού μου να γυρίζει πίσω κι ένα μέρος να επιμένει και να πετιέται προς τα μπρος..

Δρόμος που με βγάζει στο ταξίδι.. δρόμος που με μαθαίνει, μέχρι τη στιγμή εκείνη την τελική.. Δρόμος που δε μου δείχνει προορισμό, μα μόνο διαδρομή.. Δρόμος με κραυγές αρχαϊκές, με φόβους ανεκπλήρωτους, με ενοχές πολλές, που βγαίνουν ως σύμπτωμα.. Δρόμος με μουσικές της ψυχής και τραγούδια του μυαλού δυνατά..

Δρόμος αναλυτικός μα και χαώδης, σαν χάρτης του ωκεανού για τους ταξιδιώτες.. Δρόμος ζωής, χρόνων που πέρασαν και χρόνων που θα έρθουν.. Συνειδητοποιήσεων και προσπάθειας.. Δρόμος που φέρνει τέλος στη συνεχή θυματοποίηση.. γι’αυτό και προκαλεί φόβο.. Δρόμος α-λήθειας, δε σ’αφήνει να κάνεις το λάθος να ξεχάσεις..

Δρόμος που σε κάνει να διαλέξεις ανάμεσα στη ζωντανή ζωή σου ή στο ζωντανό σου θάνατο.. Δρόμος που ζητά πάθος, υπομονή, επιμονή και μεράκι για να τον διασχίσεις..

Δρόμος θεραπείας μου παν λέγεται, ταξίδι στα άδυτα του ασυνείδητου, ταξίδι στην παιδική μου την ψυχή που φοβάμαι να αγγίξω.. Ταξίδι που θα χει και φουρτούνες για να με προκαλέσει να αντιδράσω, να ξεπεράσω, να με δω, να με μάθω, να με αλλάξω, μα και με θάλασσες γαλήνιες για να μπορέσω να απολαύσω, να ξεκουραστώ, να πιω τη ζωή..

Δρόμος για να αγκαλιάσω τα κομμάτια μου τα πονεμένα και για να δείξω στα κομμάτια μου εκείνα τα χαρούμενα το πώς προς τα έξω θα βγουν για να με πλημμυρίσουν..

Δρόμος ψυχοθεραπείας, άρα δρόμος με χώρο, χώρο πολύ και χώρο διορθωτικό..γι’αυτά που πέρασαν, γι’αυτά που θα με βρουν, γι’αυτά που θα έλξω, γι’αυτά που θα δημιουργήσω..

Δρόμος με σιωπηλές παραδοχές, δρόμος σύγκρουσης εαυτού με εαυτόν, ώσπου αυτοί οι δύο να γίνουν ένα και να σμίξουν τελικά σε ένα μεγάλο Αντάμωμα...

Mαρία Γώδη, Ψυχολόγος

http://www.logiosermis.net/2015/04/blog-post_987.html#.VTz_X2AcRgU

Η Ελλάδα ήταν μια στροφή

Δεδομένο είναι ότι τελειώσαμε. Δεδομένο είναι ότι από εδώ και στο εξής όλα θα παίζονται μέσω υπογραφών διορισμένων πολιτικών και δανειστών. Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ανάλυση ότι όλα έχουν τελειώσει. Σε έναν χλιαρό χυλό θα επιπλέουμε ζώντας σαν υπαλληλίσκοι περιμένοντας το επίδομα να την βγάλουμε κι αυτόν τον μήνα, θα πορευτούμε έτσι μέχρι να αποδημήσουμε. Η Ελλάδα πλέον δεν είναι χώρα να ζεις, είναι χώρα να πεθαίνεις. Η καλύτερη χώρα θανάτου. Μοιάζει πλέον σαν θάλαμος γηροκομείου που βλέπεις χιλιάδες μάτια να περιμένουν μόνο ένα πράγμα κάθε φορά που ξημερώνει: Τον θάνατο.

Δε μας παίρνει να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ότι κάτι άλλο θα γίνει, ότι θα αλλάξει η κατάσταση. Αυτά είναι για πολίτες γεννημένους με ψυχικό Αλτσχάϊμερ. Έχουν μόνο δευτερόλεπτα την έκλαμψη της πραγματικότητας. Το υπόλοιπο της ημέρας παίρνουν τα κουβαδάκια τους και χτίζουν πύργους στην άμμο νομίζοντας ότι είναι βασιλιάδες και ότι το κύμα που έρχεται καταπάνω τους είναι αναπτυξιακή αύρα. 

Η ζωή των Ελλήνων έχει πάψει να είναι ελληνική κι αυτό είναι διαπίστευση θανάτου, όσο κι αν τα κουστούμια που θα φορέσουν περιχαρείς οι ελληνόφωνοι θα είναι στα μέτρα της ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Από την στιγμή που ο ουρανός της πατρίδας σου αρχίζει να πέφτει στις πλάτες σου βαρύς, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι πλέον είσαι πολύ γέρος για να σηκώσεις τόσο γαλάζιο. Γέρος εγκεφαλικά ακόμα κι αν μόλις γεννιέσαι σε ένα κομμάτι κάπου στην χώρα. Τα μάτια δεν αντέχουν τόσο φως και φοράμε τα μαύρα γυαλιά του κοντόφθαλμου να λιγοστέψουμε την ένταση του ήλιου. 

Αυτό το φως δεν το αντέχει ο δειλός, δεν το αντέχει ο εθελότυφλος, δεν το αντέχει ο γερασμένος αμφιβληστροειδής που συνήθισε να βλέπει μόνο όσα άντεχε η εκ γενετής γερασμένη του ψυχή.

Τούτη την αλήθεια που γεννήθηκε στις πέτρες και στα λιθάρια της χώρας όσοι προλάβαμε να την περπατήσουμε να νιώθουμε και ευτυχείς. Από εδώ και πέρα τα κακοτράχαλα σοκάκια της αλήθειας αυτής της γης θα γίνουν άσφαλτος. Θα γίνει μεγάλη λεωφόρος για να μπορεί το ψέμα να κυκλοφορεί άνετα. Πάντα το ψέμα μίσθωνε πολλές μπουλντόζες, πολλούς δυναμίτες, πολλή πίσσα για να να νιώθει πολιτισμένος αυτός που δεν είχε τις αντοχές να περπατά στα κοφτερά βουνά της αλήθειας.

Οι ελληνόφωνοι επέλεξαν να μην θέλουν αυτή τη γη. Είναι η στιγμή που ο πολιτισμός αποδεικνύεται υψηλότερος από την πατρίδα. Η πολιτισμένη δημοκρατία σκότωσε την δημοκρατική Ελλάδα.

Μην στραβώνεις ελληνόφωνε, επέλεξες μια δημοκρατία που έχει σκοτώσει εδώ και αιώνες την πραγματική. Αυτές τις κοφτερές πέτρες που έπρεπε να τις διανύσεις για να πληρώσεις το αντίτιμο της δημοκρατικής σου επιλογής, εσύ αποφάσισες τις ανατινάξεις για να μην κάνεις την αιματηρή πορεία της συνέπειας της δημοκρατικής επιλογής σου. Άλλαξες όλη την Ελλάδα για να χωράει η δημοκρατία του συμφέροντός σου. Ο "πολιτισμός" της ευθείας.

Πάρτο λοιπόν, ευθεία, όπως ευθεία θα περνάνε οι αγωγοί της ανάπτυξης, όπως ευθεία να πηγαίνουν οι ουρές για το σισίτιο, ουρές για ένα ράντζο νοσοκομείου, ουρά για την πληρωμή φόρου. Ευθεία ήθελες, ευθεία πήρες. Αποκύημα της μεταλλαγμένης σου δημοκρατίας.

Οι ευθείες στο κορμί τούτης της χώρας ήταν ελάχιστες. Στροφές οι δρόμοι της, στροφές τα μονοπάτια της, στροφές τα ποτάμια της, στροφή και ανήφορος τα βουνά της. Στροφή από το κούτελο μέχρι το πηγούνι το προφίλ των λευκών αγαλμάτων της. Στροφή στην στροφή. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν επέλεγες το μονοπάτι έπρεπε να είσαι έτοιμος για αυτό που σε περιμένει μετά την στροφή. Αν ήσουν ικανός να αντιμετωπίσεις τον αστάθμητο παράγοντα έφτανες στο τέλος της πορείας σου νικητής. Εσύ, όμως, επέλεξες να γκρεμιστεί το σύμπαν σε αυτή την χώρα για να είσαι σίγουρος ότι τίποτε αναπάντεχο δεν σε περιμένει στην στροφή. Το πήρες ευθεία και η ευθεία σε έκανε χαλαρό, σε έκανε να επιλέγεις τον οδηγό σου με ελαφρά την συνείδηση.

Η ευθεία σου είχε στο τέρμα της φαράγγι. Ελληνικότατο σαν της Σαμαριάς και του Βίκου. Αλλά δυστυχώς, εξαιτίας της εύκολης δημοκρατίας σου, δεν πας μόνος σου στον πάτο. Παίρνεις μαζί σου κι αυτούς που είχαν στυλώσει τα πόδια στον ανήφορο κι αρνούνταν να το πάρουν ευθεία ή να πάρουν τον κατήφορο.

Ισοπέδωσες την πατρίδα, ελληνόφωνε, σκοτώνοντας την δημοκρατία της ευθύνης καμαρώνοντας ότι είσαι ο συνεχιστής αυτής. Θέλει πέτρα, θέλει πόνο, θέλει την ζωή σου η δημοκρατία, κακόμοιρε, και εσύ την έφερες στα μέτρα του βουτύρου που αλείφεις στο σίγουρο ψωμάκι σου, στο παυσίπονο της σιγουριάς ως φυγόπονος και στην αθανασία της δεδομένης σου μίζερης ασφάλειας.

Η Δημοκρατία θα έχει φέρετρο την ίδια την χώρα που την γέννησε κι εσύ θα είσαι ο νεκροπομπός της. Σε ευθεία θα πάει η νεκροφόρα πληρώνοντας τα διόδια ως νομοταγής δημοκρατικοευρωπαίος δούλος.

Κράτα την απόδειξη των διοδίων για τα έξοδα παραστάσεως της νέας σου πατρίδας, Ευρώπης. Και μην ξεχάσεις να φοράς μαύρα γυαλιά για το ελληνικό φως, να κρατάς ομπρέλα σιδερένια για τον ελληνικό ουρανό και μια φωτογραφία στην κωλότσεπη την πατρίδα πριν προλάβει να σε ανταμώσει.-

Γιάννης Λαζάρου 

http://www.logiosermis.net/2015/04/blog-post_608.html#.VTz-5GAcRgU

Οσο Βρίζουν τον Βαρουφάκη, κάνει σωστά την δουλειά του #Varoufakis #Eurogroup

netakias.com

“Όταν ο εχθρός σου σε επαινεί, ψάξε να βρεις που έχεις κάνει λάθος” λέει μια γνωστή φράση. 

netakias

Οι νεοφιλελεύθεροι αυτοικανοποιούνται προσπαθώντας να παρουσιάσουν την οικονομία ως φυσικό φαινόμενο, όπως πχ η πτώση μετεωρίτη ή μια πλημμύρα, αλλά δεν είναι.

Η οικονομία είναι ανθρώπινη επιλογη, κάνεις το ένα ή το άλλο κι ανάλογα την ανθρώπινη απόφαση συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο. Η καταστροφή της Ελλάδας δεν είναι φυσικό φαινόμενο, είναι πολιτική απόφαση της Ευρώπης.

Οι Γερμανοί θέλουν να πουλάει η Siemens και έκανε “συμβιβασμό” με την προηγούμενη κυβέρνηση ωστε να μη διωχθει η Siemens για διαφθορά, οι Ολλανδοι θέλουν να πουλάει η δική τους γαλακτοβιομηχανία και εστειλαν αναπτυξιακό νομοσχέδιο στην Ελλάδα που εξολοθρευσε τους Ελληνες κτηνοτρόφους, οι Πακινστανικές εταιρίες γενοσήμων έφεραν τα δικά τους επικίνδυνα γενόσημα κοκ.

Πολιτικές αποφάσεις είναι και με πολιτικές αποφάσεις ανατρέπονται. Δεν ήμουν ποτέ φαν του Βαρουφάκη, ουτε έγινα.

Αλλά όταν του κάνουν κριτική αυτοί που έδιναν βραβεια με “τέθριππο” στον ΓΑΠ, αυτοι που έβαλαν τον εγκάθετο Παπαδήμο, που κούρεψε όλα τα ελληνικά ομόλογα, εκτός φυσικά από τα “δικά τους”, ή αυτοί που στήριζαν προεκλογικά τον Σαμαρά που έκανε την “βολικη” ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και πετάξε τους Ελληνες από τα σπίτια τους, σημαίνει οτι κάνει καλά την δουλεια που ανέλαβε.

Ο Γιούνκερ ποτέ δεν μας είπε γιατί χρειάστηκε μόλις (;) 300.000€ για να κάνει την ανακαίνιση του γραφείου του, ποτέ δεν μας είπε για το τί κέρδιζε η χώρα-πλυντηριο από το κούρεμα των Κυπρίων και φυσικά το #LuxLeaks θάφτηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ο Σούλτς δεν μας έχει πει γιατί τόση αγάπη να πουλάει η Reihnmetall, ούτε ο Ντράγκι πως πήρε λεφτά των ευρωπαίων για να κάνει γραφεία αξίας 1.4δις€ όταν ζητάει από τους άλλους λιτότητα.

Οσο τους ενοχλεί η κυβέρνηση μην φοβάστε.

Αίμα στην αρένα

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

..."Ο βασιλιάς πέθανε...

...ζήτω ο βασιλιάς".

Η μάχη των γενιών δείχνει να τελειώνει με νέο νικητή.

Η γενιά του "Πολυτεχνείου" "ξεψυχά"...

...την ώρα που η γενιά των "Πανελληνίων"

ετοιμάζεται για τη "γιορτή" της.

Πριν από μερικά χρόνια αρκούσε ένα άγριο "βλέμμα" τού Βενιζέλου. για να τρομοκρατηθούν οι όποιοι αμφισβητίες στέκονταν απέναντί του. "Άστραφτε και βρόνταγε" όταν κάποιος "μικρότερος" τολμούσε να "ψελλίσει" κάποια κουβέντα αμφισβήτησης, είτε της ικανότητας είτε του κύρους είτε της ηθικής του. Χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι και απειλούσε ακόμα και πολίτες λίγες ώρες πριν τους ζητήσει εκ νέου την ψήφο τους. Ήταν τα χρόνια τής απόλυτης κυριαρχίας τής γενιάς του. Είχαν πεθάνει οι "δεινόσαυροι" πατέρες της και το σύνολο της εξουσίας βρισκόταν στα χέρια αυτής της γενιάς ...Το σύνολο της εξουσίας ...Πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής. Δεν υπήρχε κάποιος χώρος στον οποίο να μην δέσποζαν οι "συμμαθητές" ...Οι "συναγωνιστές" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου ...Ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, η Ντόρα, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, ο Λαλιώτης, αλλά και ο Παφίλης και η Κανέλλη.

Τα ανάλογα γίνονταν και στα ΜΜΕ, τα οποία διαμόρφωναν όχι μόνον τα εκλογικά αποτελέσματα, αλλά στην κυριολεξία τον εθνικό τρόπο "σκέψης" μας. Η κυριαρχία τους ήταν απόλυτη σε όλους τους τομείς και τους υποτομείς τής ενημέρωσης, αλλά και της προπαγάνδας. Η νοοτροπία τής επιτυχίας με κάθε "μέσον" - και στην πραγματικότητα με μέσον - ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της γενιάς τού Πολυτεχνείου, το οποίο κατόρθωσαν και το πέρασαν στο σύνολο της κοινωνίας. Πώς τα κατάφερναν; ...Έκλειναν τα "στόματα" όσων θα μπορούσαν να τους αμφισβητήσουν. Δεν τους νικούσαν, αλλά τους "τάιζαν" με βολέματα. Ελέγχοντας την εξουσία και τα ΜΜΕ, "αντάμειβαν" με κρατικές θέσεις τους "θαυμαστές" τους. Αποποινικοποιώντας τη διαφθορά στο δημόσιο, έστειλαν το "μήνυμα" προς όλους τους ενδιαφερομένους, οι οποίοι θα ήθελαν να μοιάσουν στα πρότυπά τους και άρα στους ίδιους ...Πρόβλημα κανένα ...Δικά τους όλα...

...Δικοί τους όλοι οι πρωταγωνιστές τής προπαγάνδας ...Από τους "σοβαρούς" των ΜΜΕ, οι οποίοι εκβίαζαν και τρομοκρατούσαν τους συνταξιούχους μέχρι τους "διαφθορείς" και τους "ασόβαρους", οι οποίοι "δούλευαν" τους νεότερους ...Από την Τρέμη, τον Πρετεντέρη και τον Τσίμα μέχρι τον πορνοβοσκό Κωστόπουλο και τον κομιστή Θέμο. Απόλυτη κυριαρχία των φίλων και των συμμαθητών. Ακόμα και οι μεταξύ τους συγκρούσεις ήταν για το τζάμπα "θέαμα" που απολάμβανε το "πόπολο" ...Σε φιλικά πλαίσια, να δώσουν "τροφή" στα δικά τους μέσα και μετά να βρεθούνε σαν φίλοι στα παρασκήνια. Όλοι τους γνωστοί και φίλοι ...Από τους Υπουργούς Εργασίας τύπου Λοβέρδου, οι οποίοι κατέστρεφαν εργατικά κεκτημένα, μέχρι εργατοπατέρες τύπου Πολυζωγόπουλου και Παναγόπουλου, οι οποίοι έπρεπε να τα προστατεύσουν, όλοι τους ήταν φίλοι μεταξύ τους. Μέχρι και οι δήθεν τρομοκράτες Ξηροί και Κουφοντίνες ήταν "δικοί" τους και ανήκαν στην ίδια γενιά.

Αυτή η καθολική υπεροχή τής τελευταίας δεκαπενταετίας έχει πλέον αρχίσει να φθίνει ...Να φθίνει, σε σημείο να μπορούμε πλέον να μιλάμε για "παρακμή" και βέβαια "δύση". Τώρα γελάει ο Τσίπρας, όταν του επιτίθεται "σφοδρά" ο Σαμαράς. Κάνει "πλάκα" η Κωνσταντοπούλου με τον Βενιζέλο, ο οποίος φτάνει στα πρόθυρα του εγκεφαλικού επεισοδίου, χωρίς να μπορεί να τρομάξει κανέναν ...Τον Βενιζέλο, ο οποίος πλέον απομυθοποιήθηκε σε όλα τα επίπεδα ...Τον Βενιζέλο, ο οποίος δεν είναι πια "πληθωρικός", αλλά απλά "χοντρός" ...Τον Βενιζέλο, ο οποίος δεν είναι πια "ρήτορας", αλλά ένας φλύαρος "κενολόγος" ...Τον Βενιζέλο, ο οποίος δεν είναι πια "ογκόλιθος" με μεγάλο ειδικό βάρος, αλλά μια κοινή "πομφόλυγα" γεμάτη "αέρα" ...Τον Βενιζέλο, ο οποίος πλέον δεν βγαίνει στα κανάλια να απειλεί ως θύτης, αλλά βγαίνει να καταγγέλλει ως θύμα ότι απειλείται ο ίδιος και τα συντρόφια του με φυλακίσεις.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία ...Δεν είναι θέμα Βενιζέλου ή Σαμαρά ή Ντόρας ...Είναι θέμα γενιάς. Αυτή η γενιά "καταρρέει" πλέον. Η γενιά τους "καταρρέει" τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Καθόλου παράξενο. Αυτό είναι ένα φαινόμενο σύνηθες για τη φύση. Συμβαίνει στη φύση, όταν το κυρίαρχο αρσενικό αρχίζει και παρακμάζει και από "πίσω" του ακολουθούν οι νέοι έτοιμοι να επωφεληθούν από την αδυναμία του ...Όλοι αυτοί οι οποίοι "κρύβονταν" στην εποχή τής παντοδυναμίας του και "ψάχνονται" όταν αντιληφθούν την πτώση του ...Αυτοί, οι οποίοι τελικά θα τον ξεσκίσουν, γιατί ξεσκίζονταν απ' αυτόν όταν ήταν αδύναμοι. Η δύναμη τής φύσης αυτήν τη μοιραία εξέλιξη την κάνει αναπόφευκτη. Οι γενιές διαδέχονται η μία την άλλη μέσα σε ένα σύννεφο "σκόνης", με πολύ αίμα και πολύ κλάμα τις περισσότερες φορές ...Έτσι γινόταν πάντα και έτσι θα γίνεται για πάντα.

Η ιστορία τής μεταπολεμικής Ελλάδας

είναι η ιστορία των γενιών της...

...από τους "δωσίλογους" της μεταπολεμικής γενιάς,

στους "ψευδοεπαναστάτες" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου

και από εκεί στους "επιτυχόντες" τής γενιάς των Πανελληνίων Εξετάσεων.

Η γενιά η οποία γεννήθηκε λίγο πριν και κατά τη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου πολέμου ήταν μια βασανισμένη γενιά. Ήταν μια γενιά, η οποία μέσα σε συνθήκες ορφάνιας έδωσε τη μάχη τής επιβίωσης μέσα σε ερείπια ...Μια γενιά, η οποία μάτωσε από έναν Εμφύλιο, που - λόγω ηλικίας - δεν καταλάβαινε, αλλά στην κυριολεξία τρομοκρατήθηκε από τις τρομερές συνέπειές του ...Μια γενιά, η οποία δεν μορφώθηκε συστηματικά, γιατί στα χρόνια που έπρεπε να πηγαίνει σχολείο αυτή πολεμούσε για την επιβίωση, είτε γιατί είχε έναν στρατό Κατοχής απέναντί της είτε γιατί έτρεχε να κρυφτεί από τη λαίλαπα του Εμφυλίου ...Μια γενιά, η οποία δεν είχε τα χρήματα να σπουδάσει και δεν γνώρισε ποτέ την έννοια της αξιοκρατίας.

Φυσικό αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι αξιότεροι και οι εξυπνότεροι Έλληνες εκείνης της γενιάς να οδηγηθούν στο "Πανεπιστήμιο" του δρόμου και το σύστημα εξουσίας να στελεχωθεί μόνον από τους έχοντες και τους κατέχοντες. Αυτή η γενιά Ελλήνων - μέσα σε μια υπόδουλη Ελλάδα, η οποία ήταν κανονικό προτεκτοράτο των Δυτικών - απομονώθηκε συστηματικά από κάθε έννοια εξουσίας. Όπως συμβαίνει με τις κανονικές αποικίες, το σύνολο της εξουσίας το διαχειρίζονταν χαφιέδες των ξένων ...Διορισμένοι ηγέτες από τους Αμερικανούς ή από το Παλάτι.

Η εξουσία, δηλαδή, αυτήν τη γενιά δεν την αφορούσε καν. Αυτή η γενιά εργαζόταν σκληρά για την πρόοδό της και την εξουσία στα χρόνια της τη διαχειρίζονταν επαγγελματίες εξουσιαστές ...Καραμανλήδες, Παπανδρέου, Μητσοτάκηδες και το κακό συναπάντημα. Ακόμα και οι "εχθροί" τους - τύπου Φλωράκηδες και Κίρκοι - ήταν "κατασκευασμένοι" από τα ίδια κέντρα εξουσίας. Κανένας άλλος δεν είχε πρόσβαση στην εξουσία. Ο λαός ψήφιζε αποκλειστικά ό,τι του έβαζαν μπροστά του οι πρεσβείες.

Δεν μπορούσαν οι Έλληνες να κάνουν διαφορετικά. Είχαν απέναντί τους ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτε κι ούτε ένιωθε καν την ανάγκη να διατηρεί τα προσχήματα. Μπορούσαν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, να βασανίσουν όποιον ήθελαν, και για όποιον λόγο ήθελαν ...Να μπουν στο σπίτι τού καθενός, να τον χτυπήσουν, να τον βιάσουν και, αν αντιδρούσε, να τον κλείσουν και φυλακή. Εκείνη η γενιά έμαθε να μην μιλά και πολύ περισσότερο να μην αντιδρά σε ό,τι κι αν έβλεπε ...όσο άδικο κι αν ήταν για την ίδια.

Είχε πληρώσει με ορφάνια τη γενναιότητα των πατέρων της και ...όποιος καεί από τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Ήξερε ότι στο όνομα ενός μυστηριώδους "αντικομμουνιστικού" μένους μπορούσαν να καταστραφούν ολόκληρες οικογένειες ...Να καταστραφούν αυθαίρετα κι απόλυτα ...και άρα με αυτόν τον τρόπο έβλεπαν λογικό - με το ίδιο "μέσον" - και κάποιες άλλες να πετυχαίνουν απόλυτα. Στο όνομα του αντικομμουνισμού καταστράφηκε κόσμος και κοσμάκης στη μεταπολεμική Ελλάδα και στο όνομα επίσης του αντικομμουνισμού επιβίωσαν και διακρίθηκαν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή τής χώρας όλοι οι δωσίλογοι.

Κυρίαρχοι αυτής της γενιάς ήταν εκείνοι, οι οποίοι προκάλεσαν τον κατά παραγγελίαν των ισχυρών ελληνικό Εμφύλιο ...Αυθεντικοί δωσίλογοι, όπως ο γέρος Παπανδρέου, ο γέρος Μητσοτάκης, ο γέρος Καραμανλής, ο γέρος Λαμπράκης ή τα παιδιά δωσίλογων, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Ράλλης, ο Έβερτ ή ο Πάγκαλος ...Αυθεντικοί καγκεμπίτες πράκτορες, όπως ο Ζαχαριάδης, ο Φλωράκης, ο Γλέζος ή ο Κίρκος. Αυτοί, με τις "ευχές" και τα "χρίσματα" των πρεσβειών και των "παλατιών", αποτέλεσαν τα "δεκανίκια" του παρακράτους στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες. Αυτοί οι ατιμώρητοι χαφιέδες τού ναζιστικού δωσιλογισμού και του γκαγκεμπίστικου χαφιεδισμού, οι οποίοι συνδέονταν μεταξύ τους με τη συνενοχή τους στον Εμφύλιο, έλεγχαν τα πάντα. Μέσα από αλληλοεκβιασμούς και απειλές συνέθεταν έναν πυρήνα εξουσίας αδιάσπαστο.

Είχαν παραδώσει τη χώρα στους ιμπεριαλιστές και είχαν λάβει ως "αντιπαροχή" την ατιμωρησία και βέβαια την εξουσία στην τοπική "Μπανανία". Εξαιτίας τους οι Αμερικανοί είχαν πάντα ένα ανθρώπινο δυναμικό απόλυτα ελεγχόμενο, για να προλαβαίνουν κάθε αρνητική για τα συμφέροντά τους εξέλιξη ...Ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο για λόγους ασφάλειας το είχαν απολύτως "φακελωμένο". Γι' αυτόν τον λόγο διατηρούσαν τους φακέλους τόσο των δωσίλογων τής Κατοχής όσο και αυτούς του ΚΚΕ. Μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να εκβιάσουν τον οποιονδήποτε τους απειλούσε. Μπορούσαν να τον καταστρέψουν απόλυτα και για πάντα. Αν δεν τον έβρισκαν σε κάποιον φάκελο των δωσίλογων, θα τον έβρισκαν σε κάποιον φάκελο του ΚΚΕ.

Όμως, όσο ωραία και ασφαλή κι αν ήταν όλα αυτά για τους ιμπεριαλιστές και τους χαφιέδες τους, ο χρόνος "κυλούσε". Νέοι άνθρωποι γεννιούνταν σε διαφορετικές συνθήκες. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν είχαν πεινάσει στα παιδικά τους χρόνια. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν είχαν γευτεί την ορφάνια λόγω του πολέμου. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν είχαν "ξεπροβοδίσει" γονείς στη Γυάρο. Στον χρόνο αυτόν η Ελλάδα "επούλωνε" τις "πληγές" της και ήταν βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα αντιδρούσε απέναντι σ' αυτόν τον πολιτικό "γύψο" ...Σε κάποια στιγμή θα αντιδρούσε απέναντι στους διορισμένους δωσίλογους, οι οποίοι την κυβερνούσαν ελέω ιμπεριαλιστών. Όταν πλέον το ψωμί θα ήταν ευκολότερο για τους Έλληνες, ήταν βέβαιο ότι και τα παιδιά των "κατώτερων" θεών θα διεκδικούσαν μια καλύτερη θέση στον "ήλιο". Σε κάποια στιγμή τα δήθεν αντικομμουνιστικά πάθη δεν θα ήταν αρκετά για να "παραμυθιάζουν" τόσο τα "θύματα" όσο και τους "θύτες".

Η γενιά, δηλαδή, που ακολουθούσε, ήταν βέβαιο ότι θα τους δημιουργούσε προβλήματα, αν δεν ελεγχόταν εγκαίρως. Αυτοί λοιπόν οι πανίσχυροι και εκβιαστικά ελεγχόμενοι παράγοντες - όπως ήταν φυσικό - κλήθηκαν από τα "αφεντικά" τους να φροντίσουν για τη διαδοχή τους. Αποτέλεσμα εκείνης της μεθόδευσης ήταν η περίφημη "γενιά τού Πολυτεχνείου". Μια γενιά, η οποία υποτάχτηκε σε μια ηγεσία, η οποία ήταν "κομμένη" και "ραμμένη" στα "μέτρα" των ιμπεριαλιστών. Όλο το "κόλπο" αυτής της γενιάς ήταν η επίτευξη του στόχου τής απευθείας ανάληψης της εξουσίας από τους προηγούμενους. Το ζητούμενο, δηλαδή, ήταν να μεταφερθεί η εξουσία από τα "χέρια" ελεγχόμενων χαφιέδων σε "χέρια" επίσης ελεγχόμενων χαφιέδων. Το ζητούμενο ήταν να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες, οι οποίες θα "μιμούνταν" τις συνθήκες τού "Εμφυλίου", εφόσον τέτοιος πλέον δεν υπήρχε. Στην πραγματικότητα δεν έγινε μάχη για τη διαδοχή ...Δεν αφέθηκε να εξελιχθεί η φυσική διαδικασία, ώστε οι επόμενοι να "φάνε" τους προηγούμενους.

Οι απολύτως κυρίαρχοι της προηγούμενης εποχής "διόρισαν" στην κυριολεξία τους ηγέτες τής επόμενης. Με τις "ευλογίες" των υπερατλαντικών "αφεντικών" μπόρεσαν και "καπέλωσαν" την κοινωνία. Τι έκαναν; ..."Έστησαν" τη Χούντα. Η Χούντα αυτόν τον ρόλο είχε ...Να προετοιμάσει την ελληνική κοινωνία για την επόμενη γενιά. Από τη στιγμή που γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν την ελέγχουν, συνεχίζοντας επ' άπειρον τη μέθοδο των πολιτικών διώξεων, έπρεπε να επιτύχουν ένα ανάλογο αποτέλεσμα με πιο πονηρούς τρόπους.

Αυτός ήταν ο στόχος τής Χούντας και μπορούμε να πούμε ότι τον πέτυχαν. Με αυτήν τη Χούντα μπόρεσαν και "αναπαρήγαγαν" τις συνθήκες του Εμφυλίου σε δοκιμαστικό "σωλήνα" μέσα σε ένα απολύτως ελεγχόμενο από τους ίδιους περιβάλλον. Στην πραγματικότητα μιμήθηκαν τις συνθήκες του Εμφυλίου, ώστε να "αναπαράγουν" τα φαινόμενα που τους βόλευαν. Με τον τρόπο αυτόν θα μπορούσαν να "παράγουν" τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία στη συνέχεια θα τα παρέδιδαν στους Έλληνες να τα "ψηφίσουν" μέσα από ψευδοδημοκρατικές διαδικασίες. Αυτός ο δοκιμαστικός "σωλήνας", ο οποίος με απολύτως οργανωμένο και ελεγχόμενο τρόπο "παρήγαγε" τα πρόσωπα με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά, ήταν το Πανεπιστήμιο.

Ακριβώς, επειδή αυτός ήταν ο στόχος τους, "έπαιξαν" με το Σύστημα Παιδείας. Αυτοί έκαναν τις μεγάλες "μεταρρυθμίσεις" στην Παιδεία, οι οποίες οδήγησαν στη "γέννηση" της κατά παραγγελία ηγεσίας τής επόμενης γενιάς. "Διεύρυναν" το σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης σε τέτοιον βαθμό, ώστε να εξυπηρετεί περισσότερο τις ανάγκες τής εξουσίας παρά αυτές της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα έκαναν μια "μηχανή", η οποία θα παρήγαγε τα στελέχη με τα χαρακτηριστικά που τους βόλευαν ...Έβαλαν μέσα σ' αυτήν τη "μηχανή" ως "καύσιμο" τα εμφυλιοπολεμικά πάθη και επιχειρήματα και την άφησαν να δουλεύει στο "ρελαντί".

Με τα χαρακτηριστικά ενός "ατέλειωτου" Εμφυλίου η "μηχανή" θα δούλευε επ' άπειρον. Γιατί; ...Γιατί πλέον οι εμπλεκόμενοι όλων των πλευρών θα βολεύονταν για τη "συμμετοχή" τους στον τεχνητό "Εμφύλιο". Αυτό ήταν το μυστικό τής "καύσης". Ο τεχνητός "Εμφύλιος" των δήθεν μορφωμένων θα στόχευε στα χαμηλά ένστικτα των εμπλεκόμενων χαφιέδων φοιτητών και μετά την αποφοίτησή τους θα οδηγούσε σε βολέματα. Έγινε δηλαδή το απολύτως παράδοξο ...Αντί οι εθνικοί και ιδεολογικοί διχασμοί να αφορούν τους αμόρφωτους των καφενείων, έγιναν οι "σημαίες" των "μορφωμένων". Η "κατασκευασμένη" από τους Σιωνιστές κομμουνιστική θεωρία των αγράμματων και των τεμπέληδων - όπως ήταν πάντα—, έγινε δήθεν αιτία ιδεολογικής "μάχης" μεταξύ των μορφωμένων. 

Αυτό ήταν το ζητούμενο ...Στα Πανεπιστήμια να συντηρείται τεχνητά η "μάχη" τού εμφυλίου, ώστε η κοινωνία έξω απ' αυτά να "υποστηρίζει" τους "μονομάχους" χωρισμένη σε δεξιούς κι αριστερούς. Η ελληνική κοινωνία τής Μεταπολίτευσης ποτέ δεν ξεπέρασε τους τεχνητούς διαχωρισμούς τής Αριστεράς και της Δεξιάς, γιατί την "τροφοδοτούσε" διαρκώς το "στημένο" Πανεπιστήμιο. Ο λαός ήταν εγκλωβισμένος σε αυτήν τη λογική, γιατί τον παγίδευε το δήθεν "ντέρμπι" των χαφιέδων τού Πανεπιστημίου ...Ένα χρυσοφόρο "ντέρμπι" για τους "παίκτες" και το οποίο θα συνεχιζόταν για όσο διάστημα το επιθυμούσαν οι ίδιοι ...και άρα για πάντα. Έξυπνο και απλό κόλπο, σχεδιασμένο και δρομολογημένο κατ' ευθείαν από τις πρεσβείες των "αφεντικών". Η μίμηση των συνθηκών τού Εμφυλίου, θα τους επέτρεπε να δημιουργούν "φίλτρα" και να προχωρούν σε μαζικούς αποκλεισμούς ανεπιθύμητων

Θα τους επέτρεπε να δημιουργούν "φίλτρα" ακόμα και στην εποχή εκείνη, που δεν θα είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό απροκάλυπτα ...Να δημιουργούν "φίλτρα" αποκλεισμών με τη συμμετοχή των ίδιων των "αποκλεισμένων", εφόσον επρόκειτο περί "θεατρικής" παράστασης. Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν πολύτιμο και άκρως απαραίτητο εργαλείο το χαφιεδοΚΚΕ. Με την καθοδήγηση των Αμερικανών - και υπό την επίβλεψη της τοπικής Ασφάλειας - τα Πανεπιστήμια δόθηκαν στον έλεγχο του ΚΚΕ. Γιατί; ...Για να μετατραπούν σε ένα νέο εμπόλεμο "Γράμμο-Βίτσι", ώστε να συντηρείται το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.

Αυτό έγινε εσκεμμένα, γιατί με τον τρόπο αυτόν επιβίωνε ατόφιος ολόκληρος ο μεταπολεμικός σχεδιασμός και βέβαια τα πρόσωπα που επωφελούνταν ...Όλοι έπαιρναν τα μερίδιά τους και όλοι ήταν ευχαριστημένοι ...Η Δεξιά θα συντηρούταν από την εξουσία - την οποία έτσι κι αλλιώς μονοπωλούσε - και η Αριστερά θα συντηρούνταν από τον "κομμουνισμό" στα Πανεπιστήμια. Όλοι οι πρωταγωνιστές τού Εμφυλίου "τακτοποιημένοι" και ο απλός λαός "έξω" από το κόλπο ...Ο λαός απλά "κερκίδα", να υποστηρίζει ανάμεσα στους χαφιέδες την "ομάδα" που συμπαθούσε. Κάθε τέσσερα χρόνια θα γινόταν "κυρίαρχος", που θα ψήφιζε την "ομάδα" τής επιλογής του. Τα παιδιά των κλασικών δωσίλογων θα έκαναν "καριέρες" μέσω του συστήματος και τα παιδιά των κομουνιστών "εκλεκτών" θα τους μιμούνταν μέσω Πανεπιστημίου.

 Ο "Εμφύλιος" με τον τρόπο αυτόν δεν θα τελείωνε ποτέ και άρα δεν θα τελείωναν ποτέ και τα βολέματα ...Τα βολέματα τόσο των παλιών ναζιστών δωσίλογων όσο και των κομμουνιστών ...Το τέλειο κόλπο, για να μην αλλάξουν τα πράγματα ούτε στη μεταπολεμική γενιά ...Ούτε καν τα ονοματεπώνυμα των πρωταγωνιστών δεν άλλαξαν ...Τον Λαμπράκη τον ακολουθούσε Λαμπράκης ...Τον Παπανδρέου, Παπανδρέου ...Τον Καραμανλή, Καραμανλής ...Τον Πάγκαλο, Πάγκαλος ...Τον Μερκούρη, Μερκούρη ..Τον Έβερτ, Έβερτ ...Τον Κύρκο, Κύρκος ...Τον Αλαβάνο, Αλαβάνος κλπ.. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ως ειδικός χαφιές προβοκάτορας - εφόσον ήταν ο "αρχιτέκτονας" του Εμφυλίου—, σε συνεργασία με την τοπική αμερικανική πρεσβεία, είχε δημιουργήσει επιτυχώς τις συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα τους επέτρεπαν να ελέγχουν τους επόμενους ...Τους επόμενους, των οποίων το "κύτταρο" βρισκόταν στην "επανάσταση" του 1-1-4 ...Την "επανάσταση" του βολέματος, που στην πραγματικότητα ήταν η "πρόβα" τού Πολυτεχνείου.

Αυτό το "βόλεμα" ήταν το ζητούμενο και αυτό έγινε το κύριο χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς. Γιατί; ...Γιατί αυτό εξυπηρετούσε εκείνους, οι οποίοι ήθελαν να κρατήσουν την Ελλάδα υπό την εξουσία τους. Από τη στιγμή που ο σκληρός εκβιασμός μέσω των φακέλων τού δωσιλογισμού ή του χαφιεδισμού δεν απέδιδε, γιατί πέθαιναν οι εκβιαζόμενοι και βρόμικοι "δεινόσαυροι", έπρεπε να βρουν νέους φακέλους ...Φακέλους, όπως αυτούς που γνωρίζουμε σήμερα ως φακέλους-Siemens και οι οποίοι πάντα υπήρχαν γι' αυτήν τη γενιά. Η αναζήτηση του βολέματος και η διαφθορά ήταν από την αρχή ζητούμενο γι' αυτήν τη γενιά. Πίστευαν - και αποδείχθηκε ορθώς - ότι η διαφθορά θα υπέτασσε ολόκληρη τη γενιά στους εκλεκτούς τους. Στην πραγματικότητα ήθελαν να "αναποδογυρίσουν" ολόκληρη τη γενιά, για να ελέγχουν τους αχρηστότερους ...Από τους δολιότερους της μεταπολεμικής εποχής θα πηγαίναμε στους αχρηστότερους της Μεταπολίτευσης.

Αυτός ήταν ο σχεδιασμός τής γενιάς τού Πολυτεχνείου ...Από τα χρόνια τής Χούντας έλεγχαν ποιοι θα μορφώνονταν - και με ποιους όρους—, ώστε να τους παραδώσουν τη μετά Χούντα εποχή. Ο χαφιές τής γειτονιάς ή του χωριού αποφάσιζε για το ποιος θα σπουδάσει και ποιος θα αποκλειστεί. Τα κόμματα εκεί έπαιρναν τα "μερίδιά" τους στη "μοιρασιά" ...Εκ των προτέρων έπαιρναν τα μερίδια και όχι εκ των υστέρων. Από εκεί και πέρα μπορούσαν να διαχειρίζονται το ανθρώπινο δυναμικό με τα μέσα που διέθεταν. Μέσω του κράτους και των βολεμάτων θα έδιναν το πλεονέκτημα και το βόλεμα στους πιο ανάξιους ...Στους πιο γλείφτες ...Στους πιο υποτακτικούς ...Στα πιο μεγάλα κομματόσκυλα. Από τη στιγμή που δεν μπορούσαν δια της βίας να απωθήσουν τους άριστους από την εξουσία - όπως έκαναν στην προηγούμενη γενιά—, θα τους απωθούσαν δια της απέχθειας. Θα στερούσαν την ανώτατη εκπαίδευση από τους ανεπιθύμητους λόγω πολιτικών "φρονημάτων" και θα την πρόσφεραν στους "εκλεκτούς" τους.

Ο κομματισμός έγινε το όπλο των "ηγετών" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου. Ήλπιζαν - και εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι δικαιώθηκαν - ότι με τον τρόπο αυτόν θα κατάφερναν να κρατηθούν στην "κεφαλή" αυτής της γενιάς. Ο άκρατος κομματισμός τού κράτους και η εξ' αυτού απόλυτη αναξιοκρατία θα απωθούσε τους άριστους από τις θέσεις εκείνες, οι οποίες απειλούσαν τους κομματανθρώπους. Στον μηχανισμό θα παρέμεναν όσοι θα ανέχονταν τα επιλεγμένα "κουτσάλογα" της πολιτικής, γιατί αυτά τα "κουτσάλογα" μοίραζαν κρατικές θέσεις και ενίοτε επέτρεπαν και τον πλουτισμό μέσω διαφθοράς. Δημιούργησαν και μια τεχνητή ταύτιση μεταξύ αδυνάμου και άχρηστου και απέκτησαν και κοινωνικές πλειοψηφίες. Αυτό ήταν το κόλπο μέσω του οποίου επιβλήθηκε το "κατακάθι" τής κοινωνίας στο σύνολο αυτής. Ο κομματισμός είλκε τους ανίκανους και τους άχρηστους και αυτοί "δούλευαν" τους αδύναμους. Απλά πράγματα ...Δεν ήταν όλοι όσοι ασχολούνταν με τα κόμματα "σκουπίδια", αλλά στην κυριολεξία δεν υπήρχε "σκουπίδι" που να μην είναι σημαίνον μέλος κάποιου μεγάλου κόμματος.

"Θόλωσαν" την κοινωνία, όπως θολώνει κάποιος το νερό μιας πηγής, ανακατεύοντας τον πάτο της. Αυτό έκαναν οι ηγέτες τής γενιάς του Πολυτεχνείου, προκειμένου να ηγηθούν της ελληνικής κοινωνίας ...Προκειμένου να αυτοπροστατευτούν και να μην απομονωθούν ως "λάσπη" τής κοινωνίας που ανέβηκε στον "αφρό" της. Οι άχρηστοι συγκέντρωσαν γύρω τους τούς άπειρους αδικημένους και αδύναμους της "Μπανανίας" και έλεγξαν την εξουσία. Με ένα αρνητικό σύνθημα, όπως είναι το "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά", μπόρεσαν και "πόλωσαν" την κοινωνία και την ανακάτεψαν. Η ειρωνεία ήταν ότι τα περισσότερα παιδιά τής μεταπολιτευτικής "Αριστεράς" ήταν παιδιά ταγματασφαλιτών και σκληρών δεξιών ...Παιδιά δεξιών, τα οποία "αριστεροποιήθηκαν" στα Πανεπιστήμια όπως "γαλβανίζεται" επιφανειακά μια "λαμαρίνα" ...Κόρη χωροφύλακα της Χούντας ήταν η χαφιεδοΔαμανάκη. Αυτός ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Σε γενικές γραμμές μόνον στις τάξεις τού χαφιεδο-ΚΚΕ υπήρχε μια "συνέχεια" γενεών και βέβαια "εμπλουτισμός" των "γραμμών" του.

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό τής γενιάς τού Πολυτεχνείου. Πίσω από κάθε διακριθέν "κουτσάλογο" κρύβεται και κάποιος δωσίλογος "ευεργέτης" που το επέλεξε. Πίσω από τον Λαλιώτη κρύβεται ο Ανδρέας. Πίσω από τον Κωστάκη κρύβεται ο θείος του. Πίσω από τη Δαμανάκη κρύβεται ο Φλωράκης. Πίσω από τη Ντόρα κρύβεται ο πατέρας της. Πίσω από τον Σαμαρά κρύβεται ο Αβέρωφ. Πίσω από τον Βενιζέλο κρύβεται ο βασιλιάς τής χέστρας. Πίσω από τους "ήρωες" του Πολυτεχνείου συνολικά κρύβεται ο Λαμπράκης και το γνωστό "συγκρότημα". Αυτή η γενιά στην κυριολεξία είναι "διορισμένη". Αυτοδημιούργητος με την κυριολεκτική σημασία τής λέξης δεν είναι κανένας πετυχημένος της. Κανένας δεν έγινε πετυχημένος με το έργο του...

...Πρώτα έγιναν "εκλεκτοί" των "δεινοσαύρων" τού δωσιλογισμού και της προδοσίας και μετά του λαού ...Πρώτα έγιναν διάσημοι και μετά περιμέναμε να δούμε ένα έργο "διασήμου" ..."Κατοικίδια" όλα τους σε διάφορες "αυλές". Ως εκ τούτου η ηγεσία αυτής της γενιάς δεν είναι ανταγωνιστική. Δεν ξέρει τι θα πει ανταγωνισμός και μάχη ...Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι θα πει "γλείψιμο", "προβοκάτσια", "υποθήκη" ή "συμφωνία", αλλά όχι μάχη ...Ξέρουν να υπηρετούν "αφεντικά", αλλά όχι να πολεμούν τέτοια. Όταν βρίσκονται υπό απειλή, σπεύδουν στα αφεντικά και αυτά "καθαρίζουν". Να κάνουν τα "αφεντικά" καμιά "προβοκάτσια" ή να απειλήσουν τη χώρα με κάποια "οδηγία", για να εξουδετερωθούν οι αντίπαλοί

Όταν δηλαδή μας "απειλούσε" ο Βενιζέλος ότι θα συμμετείχε στη μάχη τής γενιάς του, για να μας "σώσει" με το Μνημόνιο, κάποιοι γελούσαν με τον "ηρωισμό" του. Κάποιοι, που τον γνώριζαν, γελούσαν με αυτόν, ο οποίος στην πραγματικότητα εννοούσε ότι θα "πολεμήσει" με τις "πλάτες" τής Μέρκελ και του Σόιμπλε, προκειμένου να τους εξυπηρετήσει με αντάλλαγμα την εξουσία. Το ίδιο γελούσαν και με το "μακελειό" με το οποίο μας απειλούσε ο Λοβέρδος σε περίπτωση που "αγγίζαμε" τον Γιωργάκη ..."Φούσκες" είναι όλα αυτά ..."Τζούφια" είναι αυτή η γενιά ...Δεν έχει μάθει να πολεμάει ...Δεν έχει μάθει να "στέκεται" σε καθαρά ανταγωνιστικές συνθήκες ...Πάντα κρυβόταν πίσω από ξένες "πλάτες". Όταν απειλούσε κάποιος τον Βενιζέλο ή τον Κωστάκη ή τη Ντόρα, αυτοί δεν αντιδρούσαν ποτέ απ' ευθείας εναντίον του. Πήγαιναν στον Λαμπράκη με μια νέα "υποθήκη", για να πολεμήσει εκείνος με τα δικά του μέσα τους δικούς τους εχθρούς.

Λογικό είναι αυτό, εφόσον κανένας απ' αυτούς δεν προέκυψε από καμία διαδικασία - έστω και στοιχειώδους - αξιολόγησης ...Σε καμπινέδες, κρεβατοκάμαρες και χασαποταβέρνες έγιναν οι επιλογές. Σε τέτοιους χώρους επιλέχθηκαν οι Λαλιώτηδες, οι Βασούλες, οι Άκηδες ή οι Αννούλες. Άλλοι έγιναν "παράγοντες" επειδή διασκέδαζαν με ανέκδοτα τους "αρχηγούς" και άλλες επειδή ξάπλωναν με τους "φωτισμένους" ηγέτες. Δεν θα μπορούσε καν να πει κάποιος ότι όλοι αυτοί ανήκουν στον μέσο όρο τής γενιάς τους. Πολύ πιο κάτω από τον μέσο όρο ικανοτήτων τής κοινωνίας είναι όλοι αυτοί. Πιο έξυπνους και ικανούς ανθρώπους αυτής της γενιάς βρίσκεις στην "πιάτσα" παρά στην ηγεσία της. Ακόμα και η μόρφωσή τους δεν έγινε υπό καθαρές και διάφανες συνθήκες. Ούτε καν στο επίπεδο της μόρφωσης δεν έπιαναν τον μέσο όρο τής γενιάς τους. Η ηγεσία δηλαδή της γενιάς τού Πολυτεχνείου ήταν πολύ κατώτερη του μέσου όρου τής κοινωνίας στην οποία ηγούνταν...

...Οι "τίποτες" ήταν ...Όλα τα "παρτάλια" τής κοινωνίας, που είχαν πάρε-δώσε με την αστυνομία και το απέναντι "μαγαζί" τού ΚΚΕ. Σχεδόν κανένας απ' αυτούς δεν έχει "πίσω" του επιστημονικό έργο ή κάποια επαγγελματική επιτυχία. Όλοι τους είχαν "διαβατήριο" κάποιες "συμπάθειες" παράκεντρων εξουσίας. Άλλον τον συμπαθούσαν οι "δεινόσαυροι" της μεταπολεμικής περιόδου και άλλους τα μεγάλα "συγκροτήματα" του τύπου. Όλοι έχουν κάτι "ένσημα" τύπου "καρπαζιές", βόμβες "μολότοφ", "κρατητήρια" κλπ.. Κανένας δεν ξέρει δηλαδή αν ακόμα και οι σπουδές ήταν δικό τους επίτευγμα ή "ποσόστωση" κάποιας "πτέρυγας" του παρακράτους. Μόνοι τους έδιναν εξετάσεις σε σχολές που έλεγχαν οι ίδιοι και κανένας δεν έλεγχε ποιος αξιολογούσε ποιον.

Κανένας, δηλαδή, δεν ξέρει πώς έμπαιναν οι διάφοροι Λαλιώτηδες ή Τσουμάκες ή οι Δαμανάκισσες στο Πανεπιστήμιο και πολύ περισσότερο κανένας δεν ξέρει πώς "έβγαιναν" από αυτό με πτυχία και λίγους "μώλωπες". Η επιλογή τους και η εν συνεχεία "υπεροχή" τους αποφασίστηκε σε συνθήκες που ο λαός πραγματικά δεν μπορούσε να ελέγξει τίποτε ...Σε δωμάτια χουντικών και παραχουντικών εξουσιών αποφασίστηκε ποιος και ποιον ρόλο θα πάρει. "Φυτεμένοι" είναι στην κορυφή τής γενιάς τους. Στα δώματα της Χούντας και του δωσιλογικού "Λαμπρακιστάν" αποφασίστηκε ποιοι θα έπαιρναν τα "ένσημα" της "αντίστασης", ώστε να προωθηθούν bypass και να "επιβληθούν" στη γενιά τους ...Μέσα στη Χούντα, δηλαδή, αποφασίστηκε το "σταρ-σύστεμ" τής Μεταπολίτευσης.

Έχοντας οι παλιοί δωσίλογοι το "μαχαίρι" τής εξουσίας και το "καρπούζι" τής πολιτικής και της οικονομίας, έκοβαν ό,τι ήθελαν και μοίραζαν ό,τι ήθελαν. Γι' αυτόν τον λόγο έκαναν το "κόλπο" των Πανεπιστημίων. Στα Πανεπιστήμια έβαλαν τα "φίλτρα" των ΚΚΕδων συνεργατών τους και έλεγχαν τα πάντα. Το ΚΚΕ με λίστες τής αμερικανικής πρεσβείας αποφάσιζε ποιοι "αριστεροί" θα "διακριθούν" στη Μεταπολίτευση σαν "ήρωες" και "αντιστασιακοί" και απλά η Ασφάλεια υλοποιούσε την "παραγγελία" ...Η Ασφάλεια τους έδινε "αίγλη" και "δόξα" με μερικές σφαλιάρες.  Όταν ελέγχεις απόλυτα μια απόλυτα αυθαίρετη αστυνομία, εύκολα "κατασκευάζεις" ήρωες και εύκολα καταστρέφεις όποιους τους αμφισβητούν.

Αν νομίζει κάποιος ότι στα Πανεπιστήμια τα πράγματα ήταν "χύμα" και ο καθένας ανάλογα με την προσωπικότητα και την αγωνιστικότητά του διακρινόταν, είναι βαθιά "νυχτωμένος" ...ΚΚΕ και Ασφάλεια έλεγχαν και αποφάσιζαν για τα πάντα. Για το ίδιο πράγμα κάποιος "εκλεκτός" βαπτιζόταν "ήρωας" και ζούσε πλούσια σε όλη του τη ζωή και για το ίδιο κάποιος άλλος φουκαράς σερνόταν μέχρι το τέλος τής ζωής του στην "ταλαιπωρία". Η "φιέστα" τού "Πολυτεχνείου" ήταν το τελικό αποτέλεσμα της αγαστής συνεργασίας τού ΚΚΕ των σταλινικών και της Ασφάλειας των ταγματασφαλιτών τής Χούντας. Εξαιτίας της ίδιας Χούντας η Δαμανάκη και τα άλλα τα "παιδιά" πλούτισαν μέχρι σκασμού και ο Παναγούλης γέμισε ένα "χαντάκι" ...Το γέμισε, όταν είχε την ατυχή έμπνευση να ψάξει τη σχέση των "ηρώων" τού Πολυτεχνείου με τη Χούντα.

Στα "εργαστήρια" της Ασφάλειας ήταν "κατασκευασμένοι" όλοι οι "διαπρέψαντες" της Μεταπολίτευσης. Ο γιος τού δωσίλογου Δημήτρη Λαμπράκη αποφάσισε ποιοι θα μπουν στο "Πολυτεχνείο" για το "ηρωϊκό γαλβάνισμα", το οποίο θα έδινε στη συνέχεια πλούτο κι εξουσία ...Ο ίδιος δωσίλογος, ο οποίος με τους ίδιους παράγοντες αποφάσιζε για την τύχη τής Κύπρου, ήταν αυτός, ο οποίος αποφάσιζε για την κατά παραγγελία "ηρωοποίηση" των "εκλεκτών" τού Πολυτεχνείου. Απλά πράγματα ...Γι' αυτόν τον λόγο κινούσε εύκολα τα "νήματα" καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Λογικό είναι. Αυτός, ο οποίος αποφάσισε ποιος θα κρατήσει το "μικρόφωνο" του Πολυτεχνείου, έγινε το "αφεντικό" τής γενιάς τής Μεταπολίτευσης. Αυτοί οι "στημένοι" ήρωες ήταν οι κυρίαρχοι της Μεταπολίτευσης ...Μιας Μεταπολίτευσης, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η "βασιλεία" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου.

Αυτή η "βασιλεία" σήμερα τελειώνει, γιατί, όπως συμβαίνει με όλες τις "βασιλείες" στη φύση, κάποτε κλείνει ο "κύκλος" τους. Ακολουθούν φουριόζοι οι επόμενοι και οι γερασμένοι δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος τής μάχης. Αυτό ακριβώς προσπαθούν σήμερα να αποφύγουν. Έχοντας μάθει οι ίδιοι να υπηρετούν αφεντικά, τα οποία λειτουργούσαν ως "μαφιόζοι", θέλουν να τους μιμηθούν και οι ίδιοι ...Θέλουν να μετατρέψουν τον μηχανισμό πολιτικής εξουσίας και προπαγάνδας σε κεφάλαιο της γενιάς τους και να "παρακάμψουν" τους επόμενους, οι οποίοι τους απειλούν με ανατροπή ...Θέλουν με τα μέσα που διαθέτουν να "πριμοδοτήσουν" τους επόμενους, ώστε να παραμένουν, φεύγοντας ...Θέλουν να παρακάμψουν τους φυσικούς διαδόχους τους, ώστε να δώσουν πλεονέκτημα στα παιδιά τους ...Να εκμεταλλευτούν την εξουσία για όσο διάστημα την έχουν στα χέρια τους, προκειμένου να βοηθήσουν τα δικά τους παιδιά.

Γιατί θέλουν να κάνουν ένα τέτοιο μη φυσιολογικό "άλμα" και δεν αφήνουν τα πράγματα να πάρουν τη φυσιολογική τους "ροή"; ...Γιατί αυτό, το οποίο ακολουθεί, είναι "εφιάλτης" για το σύστημα. Ακολουθεί μια γενιά, της οποίας τα χαρακτηριστικά την κάνουν μη ελέγξιμη ...Μια γενιά, που θα αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα τεράστιο λάθος για ένα κράτος, το οποίο κάποιοι ήθελαν να καθηλώσουν στο επίπεδο της "αποικίας" ...Της νεοταξίτικης αμερικανικής "Μπανανίας". Σε αυτήν τους την προσπάθεια έχουν και τη βοήθεια όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ...Όλων των δυνάμεων, δηλαδή, οι οποίες έχουν κέρδος να παραμείνει η Ελλάδα στο επίπεδο της αποικίας ...Όλων των δυνάμεων, οι οποίες θέλουν να παραμένει η εξουσία μόνιμα στα χέρια ελεγχόμενων από τους ίδιους ανθρώπων.

Κατάλαβε ο αναγνώστης πού βρίσκεται το σημερινό πρόβλημα; ...Υπάρχει μια "εμβόλιμη" γενιά, η οποία δεν τους βολεύει στον έλεγχο, γιατί δεν έχει τα επιθυμητά χαρακτηριστικά ...Δεν βολεύει ούτε τα ξένα αφεντικά ούτε τους ντόπιους χαφιέδες. Δεν βολεύει τα ξένα αφεντικά, γιατί είναι μια γενιά που δεν είναι ελεγχόμενη και δεν βολεύει και τους ντόπιους χαφιέδες, γιατί - όπως "αποκάλυψε" και ο Βενιζέλος, σε μια κρίση ειλικρίνειας - θα τους κλείσει όλους φυλακή. Όλους αυτούς τους βολεύει η μεθεπόμενη γενιά, αλλά όχι η επόμενη ...Τους βολεύει η γενιά των Κολεγίων, της "κοινωνιολογίας" και των "διεθνών σχέσεων" και όχι αυτή που τους ακολουθεί. Δεν τους βολεύει η γενιά των Πανεπιστημίων τού Πολυτεχνείου, της Ιατρικής και των Μαθηματικών.

Αυτός είναι ο λόγος που στο ΠΑΣΟΚ του 62χρονου Παπανδρέου πήγαμε απευθείας στο ΠΑΣΟΚ του 35χρονου γραμματέα Ανδρουλάκη. Αυτός είναι ο λόγος που στη ΝΔ του 61χρονου Σαμαρά πήγαμε απευθείας στη ΝΔ του 35χρονου γραμματέα Παπαμιμίκου ...Από τη γενιά του Πολυτεχνείου κατ’ ευθείαν στις "παρυφές" τής γενιάς των Κολεγίων. Θέλοντας να διαλύσουν τον ανταγωνισμό τής γενιάς των Πανεπιστημίων, εκμεταλλεύονται την εξουσία που διαθέτουν και δίνουν το πλεονέκτημα στους πολύ πιο νέους, οι οποίοι έρχονται από τα Κολέγια. Θέλουν να παρακάμψουν τη γενιά των Πανεπιστημίων τής περίφημης "Αλλαγής"...

...Την πανίσχυρη γενιά των πανίσχυρων Πανεπιστημίων τού '80 και του '90, την οποία οι ίδιοι εντελώς εσφαλμένα - όπως θα δούμε παρακάτω - δημιούργησαν ...Τη γενιά αυτή, η οποία ακολουθεί εκείνη που σήμερα "δύει". Δεν φαίνεται στον αναγνώστη παράξενο το ηλικιακό "κενό", το οποίο υπάρχει στους "κληρονόμους" τής εξουσίας καί στα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας; Στα κόμματα αυτά, τα οποία μονοπωλούν την εξουσία και άρα στα κόμματα όπου τα "χρίσματα" προεξοφλούν θεωρητικά και την ταυτότητα των εξουσιαστών του μέλλοντος; Στα κόμματα, τα οποία αν μη τι άλλο ήταν πανίσχυρα στα Πανεπιστήμια των συγκεκριμένων δεκαετιών. Πού είναι σήμερα οι σκληροί "φοιτητοπατέρες" της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ εκείνων των δεκαετιών; Πού είναι αυτοί, που τους "καμάρωναν" ο Ανδρέας και τα άλλα τα "παιδιά"; Πού βρίσκονται μέσα στα κυβερνητικά κόμματα τα στελέχη με ηλικίες από 40 μέχρι 50κάτι;

Αυτές οι ηλικίες είναι που θα έπρεπε σήμερα να διαπρέπουν στην πολιτική σκηνή και όχι μόνον. Το ίδιο συμβαίνει σε όλους τους χώρους που εξακολουθεί και ελέγχει ακόμα η γενιά του Πολυτεχνείου. Ίδιο φαινόμενο είναι δηλαδή τον Βενιζέλο να τον "διαδέχεται" ο Ανδρουλάκης με αυτό που συμβαίνει στα ΜΜΕ για παράδειγμα. "Ανάμεσα" στην εξηνταπεντάχρονη πλέον "αντιστασιακή" Τρέμη πάμε κατ' ευθείαν στη Σαράφογλου; Ενδιάμεσες έμπειρες και έγκυρες "σαραντακάτι" δεν υπάρχουν; Δεν υπάρχουν δηλαδή γυναίκες, οι οποίες να βρίσκονται στην ηλικία που η Τρέμη ή η Στάη "σάρωναν"; Πού είναι σήμερα οι "φουριόζοι" σαρανταπεντάρηδες, που θα πάρουν τη "σκυτάλη".

Πού είναι οι σαρανταπεντάρηδες πασόκοι, οι οποίοι θα έπρεπε να απειλούν τον Γιωργάκη Παπανδρέου και τον Βενιζέλο με φυλακή για την κακοδιαχείριση του κόμματος, προκειμένου να το διεκδικήσουν οι ίδιοι μαζί με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Πού είναι οι επόμενοι, οι οποίοι θα "αδειάσουν" τους φθαρμένους τής προηγούμενης γενιάς, όπως έκανε θεωρητικά η γενιά τού Πολυτεχνείου; ...Όπως έκαναν οι Βενιζέλοι και οι Γιωργάκηδες στους Κουτσόγιωργες, στους Τσοβόλες και στους Λιβάνηδες; ...Όπως έκανε ο Σαμαράς ή ο Κωστάκης στους Μητσοτάκηδες ή τους Ράλληδες.

Θυμάται κανείς τους εκλεκτούς τής γενιάς τού Πολυτεχνείου σε αυτές τις ηλικίες; Θυμάται κανείς τι ήταν ο Βενιζέλος, ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης ή η Ντόρα στην ηλικία των 45 χρονών; ...Φτασμένοι πολιτικοί ήταν όλοι αυτοί ...Έμπειροι υπουργοί στα πιο καίρια υπουργεία. Σήμερα τι συμβαίνει; Πώς κατορθώνουν και είκοσι χρόνια μετά παραμένουν οι ίδιοι στα ίδια πόστα; Πώς κατορθώνουν και εμφανίζουν τους εαυτούς τους ακόμα σαν "φρέσκιες" λύσεις. Ακόμα "φρεσκάρουν" τα πόστα και ανανεώνουν τις πολιτικές, αλλάζοντας θέσεις οι Πρωτόπαπες με τους Χρυσοχοϊδηδες. Ακόμα "φρέσκος" ο Καραμανλής, ο οποίος μας απειλεί ότι, επειδή "ξεκουράστηκε", θα "επιστρέψει"; Οι επόμενοι πού είναι; ..."Κάηκαν" στο "ζέσταμα"; Πού βρίσκονται οι ηλικίες αυτές, που σε κάποιες εποχές νίκησαν ακόμα και την πανίσχυρη Πανσπουδαστική του χαφιεδοΚΚΕ στα Πανεπιστήμια; ...Οι ηλικίες, οι οποίες είχαν την ισχύ να μην επιτρέπουν στην Ασφάλεια να "μπαίνει" στα Πανεπιστήμια;

Πού είναι η γενιά αυτή, τής οποίας η "ελίτ" ήταν η "παραγωγή" των Πανεπιστημίων; Μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά ..."Λείπει" μια ολόκληρη γενιά από τον "χάρτη" τής εξουσίας...Η γενιά, που ηλικιακά σήμερα βρίσκεται στο ζενίθ τής ακμής της ...Η γενιά, που, αν θέλαμε να βρούμε ένα χαρακτηριστικό της σε θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ως τη γενιά των Πανελληνίων Εξετάσεων ...Η γενιά των πρώτων πραγματικά μαζικών Πανελληνίων Εξετάσεων ...Η γενιά, η οποία πήρε τα χαρακτηριστικά της από την εφαρμογή των εκπαιδευτικών "οραμάτων" τού Ανδρέα Παπανδρέου και της γενιάς τού Πολυτεχνείου που τον ακολουθούσε ...Μια γενιά, η οποία είχε κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά, τα οποία την διαφοροποιούσαν από την προηγούμενη, αλλά και από την επόμενη.

Επειδή αυτή η "απουσία" δεν είναι φυσιολογική, θα προσπαθήσουμε να αντιληφθούμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι ότι προσπαθούν να κάνουν "σάντουιτς" την επικίνδυνη γενιά των "Πανελληνίων". Η γενιά τού "Πολυτεχνείου" συνωμοτεί με τη γενιά των "Κολεγίων". Οι γερασμένοι εξηντάρηδες συνωμοτούν με τους σημερινούς "ανώριμους" τριαντάρηδες εις βάρος τής γενιάς που είναι πλέον "ώριμη" να διεκδικήσει τη θέση της στην κορυφή τής κοινωνικής πυραμίδας. Γιατί βολεύονται καί οι δύο από τη συνεργασία τους; ...Γιατί - κατ' αρχήν - τα χαρακτηριστικά αυτών των γενιών είναι - όπως θα δούμε - περίπου ίδια ...Γιατί οι εξηντάρηδες αποφεύγουν μια "μάχη" εκ των δεδομένων χαμένη και παραμένουν στα πράγματα "φεύγοντας" και οι επόμενοι διευκολύνονται σε μια "μάχη", την οποία σήμερα δεν είναι ακόμα έτοιμοι να δώσουν με επιτυχία ...Διευκολύνονται από αυτούς, οι οποίοι έχουν την εξουσία να "καπελώσουν" και άρα να "προσπεράσουν" τους νόμιμους διεκδικητές τής εξουσίας.

...By Proxy

...Δια αντιπροσώπου κυριαρχία.

...Απλό κόλπο ...Η γενιά τού Πολυτεχνείου επιχειρεί την κυριαρχία της δια αντιπροσώπου ...By Proxy, όπως θα έλεγαν και οι κολεγιόπαιδες. Θέλουν να παραμείνουν στις θέσεις τους ως "κηδεμόνες" ανώριμων διαδόχων ...Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Βοηθάνε τα φυσικά τους παιδιά να "πιαστούν" εύκολα στην εξουσία και άρα στη μάχη τής διαδοχής, παρ' όλο που είναι ηλικιακά ανώριμα. Κοντά στους 35χρονους γραμματείς "κολλάνε" πολύ πιο εύκολα οι νεότεροι "κληρονόμοι" των κομμάτων. Αν αναλάβουν τα κόμματα οι σημερινοί 45ρηδες, πού θα πάνε οι "κληρονόμοι" και πώς θα διεκδικήσουν την "κληρονομιά" τους; Γι' αυτόν τον λόγο η γενιά τού Πολυτεχνείου, η οποία χρωστάει την ύπαρξή της στο Πανεπιστήμιο, "χτυπάει" το Πανεπιστήμιο και άρα τους επόμενους.

Είναι προφανές ότι ποντάρει στη γενιά των Κολεγίων, η οποία ήταν ίσως η πρώτη γενιά Ελλήνων που οι πολυπληθείς μορφωμένοι τού εξωτερικού ήταν πιο πολλοί από ποτέ ...Η πρώτη γενιά, που τα ποσοστά των μορφωμένων τού εξωτερικού ήταν πολύ μεγάλα. Σε αυτήν τη "μάχη" επικράτησης και επιβίωσης μεταξύ των μορφωμένων διαφορετικής προέλευσης προσπαθούν να μπουν οι πονηροί τής γενιάς τού Πολυτεχνείου και να την νοθεύσουν υπέρ των δικών τους συμφερόντων και βεβαίως υπέρ των συμφερόντων των δικών τους παιδιών, εφόσον στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα έχουν στείλει σε Κολέγια του εξωτερικού να σπουδάσουν.

...Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Τους σπρώχνουν σε υψηλά κομματικά και πολιτικά πόστα τώρα που είναι "ανώριμοι", για να μπορούν οι ίδιοι να επωφελούνται της ανωριμότητάς τους και να καθυστερούν τη δική τους "αποχώρηση". Τα πόστα, τα οποία θα τους απειλούσαν με ανατροπή, τα δίνουν σ' αυτούς, οι οποίοι δεν μπορούν και δεν τους συμφέρει να τους απειλήσουν. Στην πραγματικότητα αυτήν τη στιγμή η γενιά τού Πολυτεχνείου παραμένει στην εξουσία - και δεν την μοιράζεται με κανέναν απολύτως - ως "κηδεμόνας" των ανώριμων, που η ίδια επέλεξε να την διαδεχθούν.

...Καλό κόλπο. Είναι σαν να αφήνεις τους πολύτιμους ξηρούς καρπούς στα χέρια της γιαγιάς που δεν έχει δόντια. Με τον τρόπο αυτόν δεν κινδυνεύουν από την επόμενη γενιά, η οποία - μένοντας εκτός πόστων - μένει χωρίς "όπλα" και αυτοί, οι οποίοι κατέχουν τα πόστα αυτά, δεν μπορούν και δεν θέλουν να τους ανατρέψουν. Τους έχουν ανάγκη, γιατί είναι "ανώριμοι" και κινδυνεύουν να βγουν από το παιχνίδι τής διαδοχής χωρίς τη βοήθειά τους. Με τον τρόπο αυτόν οι πολιτικοί τής γενιάς τού Πολυτεχνείου δεν αφήνουν στους επόμενους να εκμεταλλευτούν την τεράστια και πανελλήνιας εμβέλειας δύναμη των κυβερνητικών κομμάτων.

Βάζουν νεαρά κομματόσκυλα στα καίρια κομματικά πόστα και αυτά, συνθέτοντας συμμορία κολλητών και συνομηλίκων, "αποσυνδέουν" την επόμενη γενιά από τη γενιά τού Πολυτεχνείου. Μπαίνουν σαν "σφήνα" ανάμεσα στις γενιές και λειτουργούν εις βάρος αυτών που αγωνίζονται να "ανέβουν" επίπεδο. Οι σαραντάρηδες με αυτόν τον τρόπο εξουδετερώνονται, γιατί απλούστατα στερούνται των μέσων που έχουν στη διάθεσή τους για να έρθουν σε ρήξη με τους επόμενους. Δεν μπαίνουν καν στο "ρινγκ" τής σύγκρουσης. Δεν έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν κανέναν, εφόσον δεν έχουν κομματική πρόσβαση για να το επιχειρήσουν. Αυτό είναι το κόλπο των παρασίτων τής γενιάς τού Πολυτεχνείου. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά τής επόμενης γενιάς απ' αυτήν του Πολυτεχνείου ...Θα πρέπει να γνωρίζει τον λόγο που τους τρομάζει η επόμενη γενιά ...Τον λόγο που τρομάζει και τα αφεντικά τους.

Η γενιά τής "Αλλαγής".

Το κοινωνικό πείραμα τού Ανδρέα Παπανδρέου.

...Το λάθος των λαθών για τους ιμπεριαλιστές.

Αυτή η γενιά είναι μια ξεχωριστή γενιά, η οποία διαφέρει από την προηγούμενη ως προς τα χαρακτηριστικά της ...Τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία προέκυψαν από τον τρόπο "γέννησής" της. Ήταν η γενιά, η οποία "χτίστηκε" με τις Γενικές Εξετάσεις ...Αυτές, τις οποίες συνηθίζουμε να ονομάζουμε "Πανελλήνιες Εξετάσεις" ...Η γενιά, η οποία πήρε τα χαρακτηριστικά της από αποφάσεις "μέθης" των σοσιαλιστών θριαμβευτών τής Μεταπολίτευσης. Το πρώτο δείγμα γραφής τής αλλαγής τής πολιτικής απέναντι στον απλό λαό ...Η πρώτη γενιά στην ελληνική ιστορία, της οποίας τα μέλη, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκαν, διαγωνίστηκαν για τον ίδιο στόχο απέναντι σε έναν απολύτως κοινό "πήχη".

Αυτή η γενιά είναι ξεχωριστή - και αυτό είναι το τραγικό τής υπόθεσης—, επειδή απλά είναι φυσιολογική ...Η πρώτη φυσιολογική γενιά ενός λαού, ο οποίος έζησε επί δεκαετίες μια μη φυσιολογική κατάσταση ...Η πρώτη φυσιολογική γενιά ενός λαού, ο οποίος είχε καταστραφεί με έναν Εμφύλιο πόλεμο και είχε υποδουλωθεί απόλυτα σε ξένες δυνάμεις ...Η πρώτη φυσιολογική γενιά, της οποίας η "κεφαλή" προέκυψε από ανοικτές και δημόσιες "ζυμώσεις" - οι οποίες την αφορούσαν στο σύνολό της - και δεν αποτέλεσε εν κρυπτώ "επιλογή" χαφιέδων και πρεσβειών ...Η πρώτη φορά που η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίστηκε από τους ηγέτες της ως κοινωνία ελεύθερου κράτους και ως εκ τούτου δόθηκαν ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά της.

Αυτό στην πραγματικότητα έγινε εξαιτίας λανθασμένων εκτιμήσεων σ' ό,τι αφορά τα αποτελέσματα που θα είχε. Έγινε για λάθος λόγους, που ήταν ψηφοθηρικοί, και - όπως θα αποδειχθεί πολύ σύντομα - θα είναι το μοιραίο λάθος του συστήματος ...Μοιραίο λάθος, γιατί ποτέ σε μια "αποικία", την οποία θέλεις να ελέγχεις, δεν "απελευθερώνεις" τις κοινωνικές της δυνάμεις. Ποτέ δεν δημιουργείς μέσα σε μια τέτοια "αποικία" συνθήκες αξιοκρατίας, γιατί αυτή θα βρει τρόπο να αναδείξει τους άριστούς της και αυτό είναι επικίνδυνο γι' αυτούς που θέλουν να εκμεταλλεύονται την κοινωνία αυτήν. Οι άξιοι  είναι δύσκολοι αντίπαλοι για ξένους εκμεταλλευτές. Οι άξιοι δεν ελέγχονται με εκβιασμούς και δωράκια. Όταν αυτό το λάθος συμβεί σε επίπεδο γενιάς και οι άξιοι αναλάβουν την εξουσία, τότε θα έχεις πρόβλημα μ' αυτούς.

Αυτό ήταν το μέγα ρίσκο. Από τη στιγμή που γνώριζαν ότι σε μια ανθρώπινη κοινωνία η πολιτική δύναμη θα πάει αναγκαστικά στα χέρια των μορφωμένων, έπρεπε να φτιάξουν τα κατάλληλα "φίλτρα", για να ελέγχουν την ανώτατη εκπαίδευση. Υποχρεωτικά έπρεπε να την ελέγχουν, εφόσον αντιμετώπιζαν την Ελλάδα σαν αποικία και άρα έπρεπε να γνωρίζουν εκ των προτέρων ποιοι θα είχαν πρόσβαση στην εξουσία. Μέχρι και τη γενιά τού Πολυτεχνείου έλεγχαν μόνοι τους και χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν ...Έλεγχαν ποιοι και με ποιους όρους θα μορφώνονταν. Πριν καν ξεκινήσουν να μορφωθούν οι μελλοντικοί ηγέτες τής χώρας, κάποιοι τους είχαν ήδη στο "χέρι".

 Για μερικές κοινωνικές τάξεις, όπως για παράδειγμα ήταν η αγροτική τάξη, η επιλογή τής ανώτατης εκπαίδευσης δεν υπήρχε καν. Βαριά-βαριά από ένα ολόκληρο χωριό να μορφωνόταν το παιδί τού ταγματασφαλίτη τού χωριού αυτού ...Να "μορφωθεί" και να γυρίσει πίσω στο χωριό του, για να γίνει μια πιο εξελιγμένη "έκδοση" του πατέρα του. Όμως, οι σοσιαλιστές, θέλοντας να δείξουν ότι πίστευαν στην "Αλλαγή", έκαναν τις διαφορετικές επιλογές. Θεώρησαν πως ήταν έτοιμοι να δώσουν τις ίδιες ευκαιρίες σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και γι' αυτόν τον λόγο οργάνωσαν και υποστήριξαν τον θεσμό των Γενικών Πανελληνίων Εξετάσεων. Έδωσαν στον θεσμό αυτόν ένα μοναδικό κύρος και τον έκαναν αφετηρία "ανταγωνισμού" για μια ολόκληρη γενιά. 

Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία τα παιδιά των αστών, των αγροτών και των εργατών βρέθηκαν στην ίδια "αφετηρία" ενός κοινού "αγώνα" ...Βρέθηκαν στις ίδιες αίθουσες να διεκδικούν το ίδιο ακριβώς πράγμα ...Η πρώτη γενιά στην ιστορία, όπου οι διαγωνιζόμενοι είχαν τις ίδιες προδιαγραφές, είτε βρίσκονταν στο Κέντρο είτε στην Επαρχία ...Η πρώτη γενιά, η οποία διαγωνίστηκε με απολύτως κοινούς όρους, είτε έδινε εξετάσεις σε κάποιο Λύκειο του Παλαιού Ψυχικού είτε σε κάποιο Λύκειο του Αμυνταίου ...Η γενιά τού ατέλειωτου κόπου και της άπειρης προετοιμασίας για τις εξετάσεις εκείνες, οι οποίες οδηγούσαν στις περιορισμένες θέσεις των Πανεπιστημίων ...Η γενιά των ατελείωτων ωρών φροντιστηρίων ...Η γενιά, η οποία έδινε σκληρές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο και δεν πρόλαβε τις "εκπτώσεις" τού Γιωργάκη ...και των Κολεγίων.

Για όλους αυτούς τους λόγους αυτή η γενιά ήταν μια διαφορετική γενιά. Είχε ξεχωριστά χαρακτηριστικά απ' αυτές που προηγήθηκαν μετά τον πόλεμο. Σκεφτόταν με διαφορετικό τρόπο και είχε δική της αξιακή κλίμακα. Φυσικό ήταν αυτό, εφόσον ήταν μια γενιά, η οποία είχε πανελλήνια ομοιομορφία στο σύνολο των συμπεριφορών της ...Μια γενιά, η οποία "περπάτησε" τον "δρόμο" της με τα δικά της "πόδια" ...Μια γενιά, η οποία δεν πέρασε μέσα από "φίλτρα" πολιτικών φρονημάτων ...Μια γενιά, η οποία δεν πήρε "πιστοποιητικά" από την τοπική Ασφάλεια ή την ΚΟΒα της περιοχής ...Μια γενιά, η οποία πήρε το "μέταλλό" της μέσα σε ένα "καμίνι" συνεχών εξετάσεων ...Η πρώτη γενιά, η οποία μπήκε τόσο ελεύθερα, τόσο μαζικά και τόσο φιλόδοξα στην "αρένα" τής Ανώτατης Εκπαίδευσης ...Η πρώτη γενιά στην ελληνική ιστορία, που, ό,τι πιο άξιο, έξυπνο και ικανό είχε από το σύνολο των κοινωνικών τάξεων, το πέρασε σχεδόν "αναγκαστικά" μέσα από το "φίλτρο" τής Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Εξαιτίας όλων αυτών έμαθε και "μετρούσε" τα πάντα με το "μέτρο" τού Πανεπιστημίου. Ήταν μόνιμα η γενιά στην οποία κανένας δεν είχε το δικαίωμα να πει: "Ήμουν έξυπνος και μπορούσα να σπουδάσω, αλλά με "τράβηξε" ...η επιχειρηματικότητα" κλπ.. Πρώτα περνούσες στο Πανεπιστήμιο, για να "καπαρώσεις" καλή "θέση" στην "ιεραρχία" τής γενιάς σου και μετά έκανες ό,τι ήθελες. Πρώτα περνούσες στο Πανεπιστήμιο, για ν' αποδείξεις πως ήσουν έξυπνος και ικανός και μετά είχες δικαίωμα να βγεις στην κοινωνία και ...να σε "τραβάνε" και τα σκυλιά, αν αυτό ήταν εκείνο που ήθελες. Όμως, από το "φίλτρο" θα έπρεπε να περάσεις αναγκαστικά, για να μπορείς να πεις ότι πραγματικά στη ζωή σου έπαιρνες ό,τι ήθελες και όχι ό,τι ...περίσσευε.

Ό,τι ήταν οι υποτιθέμενες ασφαλίτικες "σφαλιάρες" για τη γενιά τού Πολυτεχνείου ήταν τα "μόρια" των εξετάσεων για τη γενιά των Πανεπιστημίων ...Ήταν "πόντοι", τους οποίους τους αναγνώριζε ολόκληρη η γενιά, προκειμένου να ξεχωρίσει τους "διακριθέντες" της. Αυτό αφορούσε καί τα δύο φύλα. Το ίδιο σκληρές, ανταγωνιστικές και διεκδικητικές ήταν και οι φοιτήτριες. Ποτέ άλλοτε η ισότητα των δύο φύλων δεν ήταν τόσο πολύ δεδομένη όσο σ' αυτήν τη γενιά. Οι φοιτήτριες την "έπαιρναν" μόνες τους την ισότητα και δεν περίμεναν να τους τη "δώσουν". Δεν διαφοροποιούνταν σε συμπεριφορές από τους άνδρες συναδέρφους τους, εφόσον κι αυτές έμπαιναν στην ίδια "ζυγαριά" και "ζυγίζονταν" για τα ίδια πράγματα. Κι αυτές έπαιρναν με "τσαμπουκά" αυτά που δικαιούνταν ως άνθρωποι και όχι αυτά που "περίσσευαν" για τις γυναίκες. Ποτέ και κανένας από εμάς δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι ακριβώς σήμαινε η έννοια "ασθενές φύλο". Κάθε άλλο παρά "απροστάτευτες" αισθάνονταν στις "αρένες" των φοιτητικών συνελεύσεων. 

Τα μέλη αυτής γενιάς θεωρούσαν ντροπή και "ήττα" το να πάνε στα Κολέγια ...Τα μέλη αυτής της γενιάς, όταν αναφέρονταν στα Κολέγια, αναφέρονταν σε αποτυχημένους, οι οποίοι έφευγαν από τη χώρα με μόνο προσόν κάποιες επιταγές στην τσέπη τους ...Τα μέλη αυτής της γενιάς όχι μόνον δεν έβλεπαν με δέος, αλλά υποτιμούσαν μέχρι θανάτου τους απόφοιτους των Κολεγίων ...Αυτή η γενιά αναγνώριζε σε έναν φοιτητή Κολεγίου αξία μόνον εφόσον αυτός είχε προηγουμένως περάσει σε μια αντίστοιχη πανεπιστημιακή σχολή στην Ελλάδα ...Αυτή η γενιά θεωρούσε τη φοιτητική ιδιότητα σε ελληνικό Πανεπιστήμιο κάτι ως κοινωνικό "έπαθλο" ...Αναμφισβήτητη απόδειξη ατομικής αξίας και αναβάθμιση του κοινωνικού status ...Κάτι σαν νόμιμο τίτλο "ευγενείας", ο οποίος σου έδινε σε νεαρή ηλικία μια "αύρα" κοινωνικής αναγνώρισης και υπεροχής σε όλα τα περιβάλλοντα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Αυτή η ιδιαιτερότητα χαρακτήριζε αυτήν τη γενιά σε όλες τις λειτουργίες της. Είχε δικά της πρότυπα και αντιπρότυπα. Αν, για παράδειγμα, για τη γενιά τού Πολυτεχνείου τα πρότυπα και τα αντιπρότυπα των "αξίων" της ήταν αυτά του "προοδευτικού" και του "αντιδραστικού" πολίτη αντίστοιχα, για την επόμενη γενιά αυτά ήταν διαφορετικά. Για την επόμενη γενιά αυτά αντικαταστάθηκαν από εκείνα του "επιτυχόντα" και του "αποτυχόντα" ...Του επιτυχόντα ή του αποτυχόντα στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια και όχι στην τελική αποφοίτηση. Η τελική αποφοίτηση ήταν μια άλλη κουβέντα. Η τελική αποφοίτηση θεωρούνταν - για τους περισσότερους έμπειρους και σκληρούς "μονομάχους" των εξετάσεων - αν όχι εύκολη υπόθεση, ...τουλάχιστον θέμα επιλογής.

...Απλά πράγματα ...Η ανώτατη εκπαίδευση ήταν εύκολη για τα "θηρία" των Πανελληνίων ..."Περίπατος" ήταν για τους περισσότερους η πανεπιστημιακή λειτουργία, αν σκεφτεί κάποιος τις αναλογίες ...Αν σκεφτεί κάποιος ότι στην πανεπιστημιακή "αθλητική" ρουτίνα έμπαιναν οι "πρωταθλητές" των εισαγωγικών ...Αν σκεφτεί κάποιος ότι προετοίμαζες "Σουμάχερ", για να τους βάλεις σε σχολή να πάρουν "δίπλωμα οδήγησης". Αυτό είναι λίγο περίεργο και δύσκολα να γίνει κατανοητό σήμερα, γιατί αφορά άλλες εποχές, οι οποίες αφορούσαν άλλους ανθρώπους ...Τους λίγους τότε ανθρώπους, οι οποίοι περνούσαν μέσα από τη "φωτιά" των εισαγωγικών.

Ο γράφων, ως αυτόπτης μάρτυρας της κατάστασης, έβλεπε ανθρώπους να "σηκώνονται" επιδεικτικά από το θρανίο των πανεπιστημιακών εξετάσεων, συμπληρώνοντας το "πέντε", για να μην τους θεωρήσουν κάποιοι "φυτά". Κάποιοι θεωρούσαν μικροαστικό εγωισμό την αναζήτηση του υψηλού βαθμού και αυτοπεριορίζονταν στη "βάση", ως μια πράξη επίδειξης κοινωνικής "ταπεινότητας" και συναδερφικής "αλληλεγγύης". Κάποιοι άλλοι δεν πατούσαν καν στις εξετάσεις τα πρώτα χρόνια των σπουδών τους, έχοντας τεράστια εμπιστοσύνη στην ικανότητά τους να κάνουν ένα καλό τελικό "ντεμαράζ". Με το "σπαθί" τους πήγαιναν και στα τελευταία δύο χρόνια έβγαζαν όλο το εξεταστικό "φορτίο" των σπουδών τους. Κάποιοι έκαναν φροντιστήρια σε συμφοιτητές τους να περάσουν ένα μάθημα, το οποίο δεν είχαν "κατέβει" καν να το δώσουν οι ίδιοι.

Συνέβαιναν δηλαδή πράγματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική τής σημερινής κατάστασης ...Συνέβαιναν πράγματα, τα οποία - ακόμα κι όταν τα λέμε μεταξύ μας οι συμμετέχοντες σε εκείνη την κατάσταση - απορούμε και οι ίδιοι με το πώς αυτά  ακούγονται στη σημερινή εποχή. Δεν υπήρχε ανταγωνισμός μεταξύ των συμμετεχόντων στην ανώτατη εκπαίδευση. Υπήρχε μια συντροφικότητα, την οποία την έχουν συνήθως μεταξύ τους οι "συνοδοιπόροι". Μοιράζονταν όλοι μεταξύ τους τις ίδιες σημειώσεις των μαθημάτων, εφόσον αυτό το θεωρούσαν μια πολύ "δεύτερη" λειτουργία, για να αποτελέσει πεδίο "σύγκρουσης" μεταξύ τους. Αλληλοβοηθούνταν στις εργασίες ή ακόμα και στις εξετάσεις.

Γι' αυτόν τον λόγο η γενιά αυτή είχε τη δική της ιδιόμορφη λειτουργία και βέβαια τη δική της ιδιόμορφη "ηγεσία". Η γενιά αυτή σεβόταν τους "αιωνίους" και τους θεωρούσε ισότιμα μέλη της. Σου αναγνώριζε την επιλογή ακόμα και χαμάλης να γίνεις ...αν όμως πρώτα είχες περάσει με εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Αναγνώριζε αξία ακόμα και στο πιο τελειωμένο πρεζόνι ...αν όμως πρώτα είχε περάσει στο Πανεπιστήμιο. Μέλη αυτής της γενιάς ήταν οι περίφημοι "αιώνιοι" ...Μια πολύ ειδική κατηγορία φοιτητών, οι οποίοι εγκατέλειψαν σπουδές, οι οποίες για άλλους αποτελούσαν όνειρο ζωής. Αυτούς τους "αιώνιους" η γενιά αυτή τους αντιμετώπιζε ισότιμα. Η εγκατάλειψη των σπουδών αναγνωριζόταν ως επιλογή για όλους αυτούς ...Επιλογή, η οποία δεν είχε σχέση με τις ικανότητές τους, οι οποίες είχαν κριθεί πολύ νωρίτερα.

Έχοντας συναίσθηση του αναπόφευκτου "πληθωρισμού" της, αναγνώριζε την τάση κάποιων μελών της να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, για να ασχοληθούν με κάτι άλλο ή απλά για να δώσουν τον αγώνα τής επιβίωσής τους ...και άρα αναγκαστικά αναγνώριζε τους "αιώνιους" ...Αναγκαστικά αναγνώριζε ως ισότιμο τον πτυχιούχο με τον "αιώνιο", γιατί απλούστατα τα κριτήρια, τα οποία γι' αυτήν διαχώριζαν τις "αξίες" μεταξύ τους, ήταν πάντα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις ...Εκεί βρισκόταν μόνιμα ο "πήχης" της ...Ο "πήχης" βρισκόταν εκεί όπου ξεχώριζε τους λίγους από τους πολλούς και όχι εκεί όπου ξεχώριζε τους λίγους μεταξύ τους.

Γι' αυτόν τον λόγο τα μέλη της - ακόμα κι όταν είχαν τα χρήματα - δεν πήγαιναν στα Κολέγια, προσπαθώντας μέχρις εσχάτων να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Μέλη αυτής της γενιάς - όπως πολύ καλά γνωρίζει ο Βενιζέλος - ρίσκαραν ακόμα και να παρανομήσουν σε βαθμό κακουργήματος, προκειμένου να μπουν μέσω Βουλγαρίας ή Ρουμανίας στο ελληνικό Πανεπιστήμιο ...Να μπουν ακόμα και σαν "ανάπηροι" από την πίσω "πόρτα" στο πολυπόθητο και ονειρεμένο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Γι' αυτόν τον λόγο τα μέλη της, ακόμα κι όταν ήταν αποφασισμένα να πάνε στα Κολέγια, διαγωνίζονταν με το απόλυτο πάθος στις Πανελλήνιες, ώστε να φύγουν με "τιμή" και "αξία" από την πατρίδα και όχι ως φυγόμαχοι.

Αυτή η γενιά φοιτητών ανέπτυξε μια ιδιόμορφη - αλλά καλώς εννοούμενη - ελιτίστικη νοοτροπία, σε όλα τα επίπεδα. Τόσο στον τρόπο που "έβλεπε" η ίδια την κοινωνία όσο και στον τρόπο που έβλεπε τον εαυτό της και άρα τα μέλη της. Σ' ό,τι αφορά το πρώτο συνέβαινε το εξής: Απολάμβανε της αγάπης και της εμπιστοσύνης της κοινωνίας και ένιωθε υποχρεωμένη να ανταποδώσει σε αυτήν με αγώνες και προσφορά. Ένιωθε, για παράδειγμα, ένα μεγάλο "βάρος" ευθύνης για τα συμβαίνοντα στην κοινωνία. Ήθελε να μοιραστεί με την κοινωνία την ισχύ της. Συμμετείχε σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, τους οποίους έδιναν οι κοινωνικές τάξεις, γιατί θεωρούσε ότι είχε χρέος να το κάνει.

Ήταν για αυτήν χρέος να μην αφήνει κανέναν αδύναμο της κοινωνίας να αγωνιστεί μόνος του χωρίς γνώσεις και εφόδια. Οποιοσδήποτε πολίτης διεκδικούσε οτιδήποτε, αρκούσε να πάει σε μια συνέλευση φοιτητών, να ζητήσει βοήθεια και θα εξασφάλιζε με συνοπτικές διαδικασίες παθιασμένους συνοδοιπόρους.

Όλοι οι αγώνες τής κοινωνίας την αφορούσαν, γιατί τα μέλη της προέρχονταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Έχοντας "άνεση" στη διαχείριση των ακαδημαϊκών τους υποχρεώσεων, διοχέτευαν τον χρόνο τους οπουδήποτε μπορούσε να παράγει ένα κατά τη γνώμη τους χρήσιμο αποτέλεσμα. Χωρίς υπερβολή, σε κάποιες στιγμές εκείνη η γενιά φοιτητών βρισκόταν περισσότερο χρόνο στο δρόμο παρά στο Πανεπιστήμιο. Είχε πραγματική ενεργή συμμετοχή στο καθημερινό κοινωνικό γίγνεσθαι και δεν ήταν απομονωμένη στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Απολαμβάνοντας το αναγνωρισμένο "κύρος" τού ικανού, ένιωθε υποχρεωμένη να ανταποδώσει στο κοινωνικό σύνολο, βάζοντας ως "κεφάλαιο" την ικανότητά της.

Εξαιτίας αυτής της ιδιομορφίας ήταν σε όλες τις συμπεριφορές της ιδιόμορφη. Όταν το κριτήριο που την "κινεί" είναι αυτό της ικανότητας, ευνόητο είναι ότι αυτό το κριτήριο "διαποτίζει" τα πάντα. Εξαιτίας αυτού του κριτηρίου δημιουργούσε - με βάση τον βαθμό δυσκολίας που είχε η κάθε σχολή τόσο στο θέμα της εισαγωγής όσο και στο θέμα του επιστημονικού "αντικειμένου" της - μια ξεχωριστή ιεραρχία ακόμα και μέσα στις τάξεις της ...Προηγούνταν σε κύρος οι καλές και οι πολυπόθητες και άρα οι δύσκολες σχολές και ακολουθούσαν οι υπόλοιπες. Προηγούνταν οι "καλές" για φοιτητική "ζωή" πόλεις και ακολουθούσαν οι υπόλοιπες. Αυτό το κύρος των σχολών αποτυπωνόταν και πάνω στα μέλη τους ...Σε όλα τα μέλη τους, είτε αρσενικά είτε θηλυκά.

Αυτά όλα δημιουργούσαν μια εσωτερική άτυπη "διαβάθμιση" μέσα στις τάξεις των φοιτητών. Λογικό είναι αυτό, εφόσον δεν ήταν Κολέγια, ώστε να γράφεται απλά κάποιος όπου θέλει και σε όποια σχολή τον βολεύει. Οι ικανότητες "κατένειμαν" τους φοιτητές στις θέσεις τους και αυτό το "έδειχναν" με τον πιο "εκκωφαντικό" τρόπο οι σχολές. Τα "θηρία" αυτής της γενιάς, δηλαδή, ήταν εκείνοι, οι οποίοι όχι μόνον σπούδαζαν αυτό που ήθελαν, αλλά το κατάφερναν και στο μέρος όπου επιθυμούσαν. Συνήθως Πολυτεχνείο και Ιατρική και στην ιδανική περίπτωση αυτό να γινόταν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Η "ζήτηση" ήταν αυτή που αύξανε τις βάσεις και όχι η διαφορετική αξία των ίδιων σχολών. Οι δε "Κυριάκοι", οι οποίοι σπούδαζαν κοινωνιολογία και άλλα τέτοια "κοινωνικά" κι "ανάλαφρα", ήταν εκείνοι που κουβαλούσαν τα μπουφάν στις παρέες. Αν μη τι άλλο είχε πλάκα να βλέπεις τι πάθαινε κάποιος φοιτητής τής κοινωνιολογίας, όταν είχε την ατυχή έμπνευση να αμφισβητήσει κάποιον του Πολυτεχνείου σε θέματα της ...κοινωνιολογίας.

Με αυτόν τον σκληρό - αλλά απολύτως αξιοκρατικό - τρόπο "πορεύονταν" οι μορφωμένοι αυτής της γενιάς ...Αυτοί, οι οποίοι κάποτε θα έπιαναν τα "πόστα" και τις "εξουσίες" και από τους οποίους η κοινωνία ολόκληρη είχε πολλές προσδοκίες. Κάπως έτσι κατανεμήθηκαν ως φοιτητές σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής επικράτειας. Οι τοπικές κοινωνίες τούς αγκάλιαζαν, γιατί έβλεπαν σ' αυτούς τον "αφρό" τής γενιάς τους. Έβλεπαν αυτό, το οποίο ονειρεύονταν οι ίδιες για τα παιδιά τους. Τους ήθελαν στις οικοδομές τους. Τους ήθελαν στις παρέες των παιδιών τους. Τους παρέδιδαν τα παιδιά τους να τους κάνουν φροντιστήρια. Τους έδιναν τον λόγο στους τοπικούς συλλογικούς φορείς τους. Δεν τους έβλεπαν ως πελάτες για τις τρώγλες τους ή τις κρέπες και τους γύρους τους. Ειδικά στις επαρχιακές πόλεις θεωρούσαν ότι η κοινωνία τους "μπολιαζόταν" με ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει ως σύνολο η ελληνική κοινωνία.

Τα ελληνικά Πανεπιστήμια εκείνη την εποχή ήταν από τα καλύτερα στον κόσμο ...Όχι εξαιτίας τής γνώσης που πρόσφεραν, αλλά εξαιτίας τής μεθόδου πλήρωσής τους. Λογικό είναι αυτό, όταν τα ελληνικά Πανεπιστήμια ήταν απόλυτα "στεγανοποιημένα" και η εισαγωγή σ' αυτά απαιτούσε νίκη σε εξετάσεις ...Νίκη πραγματική έναντι πραγματικών αντιπάλων, εφόσον το έπαθλο ήταν μια διεκδικούμενη θέση. Οι κοινές εξετάσεις για ολόκληρο τον μαθητικό πληθυσμό τής χώρας, σε συνδυασμό με τις αναλογικά λιγοστές διαθέσιμες θέσεις, καθιστούσαν τα ελληνικά Πανεπιστήμια από τα πιο δύσκολα στην εισαγωγή στον κόσμο. Η ποιότητα των εισακτέων στα ελληνικά Πανεπιστήμια συγκρινόταν μόνον με την ποιότητα αυτών, οι οποίοι έπαιρναν τις υποτροφίες στα αμερικανικά Πανεπιστήμια. Όμως, τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είχαν τον "κατιμά" των "Γιωργάκηδων" και των "Κούληδων" των Κολεγίων, οι οποίοι πλήρωναν για την εισαγωγή τους.

Γι' αυτόν τον λόγο και οι Έλληνες απόφοιτοι εκείνης της εποχής δεν είχαν "ταβάνι" στις μεταπτυχιακές τους σπουδές και φιλοδοξίες. Δεν υπήρχε Πανεπιστήμιο στον κόσμο, που να μην μπορούσαν να το "παρακολουθήσουν". Δεν υπήρχε Πανεπιστήμιο στον κόσμο, που να μην τους δεχόταν με "κλειστά" μάτια. Αυτό ακριβώς τους έκανε "ξεχωριστούς" ανάμεσα στις άλλες γενιές των Ελλήνων φοιτητών. Είχαν μια τεράστια αυτοπεποίθηση, η οποία πήγαζε από τον τρόπο εισαγωγής τους στα Πανεπιστήμια. Γι' αυτόν τον λόγο ήταν απολύτως ακομπλεξάριστοι απέναντι στον οποιονδήποτε συνάδερφό τους, είτε ξένο είτε Έλληνα, ο οποίος σπούδαζε στο εξωτερικό. Γνώριζαν ότι θα μπορούσαν να σπουδάσουν σε οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο του κόσμου και ως εκ τούτου δεν έβλεπαν με δέος κανέναν ξένο φοιτητή και κανένα ξένο Πανεπιστήμιο. Θα μπορούσαν, μέσω των ελληνικών Πανεπιστημίων, να κάνουν μεταπτυχιακό οπουδήποτε στον κόσμο.

Η ποιότητα αυτών των φοιτητών έκανε τα πάντα να φαίνονται λογικά και ανεκτά ...Ακόμα και τις ακραίες απερισκεψίες τους. Γιατί; ...Γιατί φαινόταν ότι δεν υπήρχε απώλεια σε ακαδημαϊκό "έργο". Ακόμα δηλαδή και οι καταλήψεις που γίνονταν, ποτέ δεν θεωρήθηκε ότι ...πήγαιναν "πίσω" το εκπαιδευτικό "έργο", γιατί απλούστατα η ποιότητα των φοιτητών ήταν τέτοια, που μπορούσε να "καλύψει" εκπαιδευτικά κενά. Οι προσωπικές τους δυνατότητες ξεπερνούσαν κατά πολύ τις πανεπιστημιακές απαιτήσεις. Η ποιότητα των φοιτητών ήταν τέτοια, που δικαιολογούσε ακόμα και πολιτικές βλακείες.

Ποτέ δηλαδή κάποιο φοιτητικό "έτος" δεν υστέρησε ή δεν υποβαθμίστηκε η μεταπτυχιακή του ικανότητα, εξαιτίας κάποιων φοιτητικών κινητοποιήσεων. Ταυτόχρονα, όμως, είχαν και τεράστια "πίστωση" από την κοινωνία. Η κοινωνία ανεχόταν ακόμα και τα καπρίτσια τους, γιατί απλούστατα δεν είχε λόγο να τους αμφισβητήσει. Ήταν τα δικά της παιδιά και πάντα πίστευε πως είναι αρκετά έξυπνοι για να γνωρίζουν τι κάνουν. Η κοινωνία "επένδυε" σ' αυτούς, γιατί θεωρούσε ότι αυτοί οι κατά κανόνα ικανοί άνθρωποι θα μπορούσαν κάποτε να υπερασπιστούν με τα ίδια πάθη και τα δικά της συμφέροντα.

Πού είναι λοιπόν αυτή η γενιά των σκληρών "μονομάχων"; Πού είναι αυτή η γενιά, που την "τάιζε" ο ανταγωνισμός; Πού είναι η πανίσχυρη γενιά, η οποία στην πραγματικότητα σταμάτησε με τα "κλοτσίδια" τη χουντική "παράσταση" των "κομμουνιστικών" Πανεπιστημίων; Πού είναι η πανίσχυρη γενιά, η οποία είχε μετατρέψει την παρακρατική ΚΚΕδικη Πανσπουδαστική σε "πατσαβούρα" των Πανεπιστημίων; Πού είναι η πανίσχυρη γενιά, η οποία εξουδετέρωσε πλήρως τους σταλινικούς χαφιέδες των Πανεπιστημίων; Πού είναι αυτή η πανίσχυρη γενιά, η οποία - ακόμα και με τις μπουνιές - δεν επέτρεψε ποτέ στην Ασφάλεια να διαβεί το "κατώφλι" των Πανεπιστημίων; Πού βρίσκεται η γενιά αυτή, που, όταν "θύμωνε", μετέτρεπε την Αθήνα σε Βαγδάτη; Πού βρίσκεται η γενιά αυτή, η οποία τελείωνε για "πλάκα" το Πανεπιστήμιο και επιλεγόταν για τα μεταπτυχιακά της από τα πιο διάσημα Πανεπιστήμια του εξωτερικού;...

...Την νίκησαν οι γραφικοί Παπαμιμίκοι; Πώς; ...Με "τιτιβίσματα" ή με dislikes; Μήπως - ακόμα καλύτερα - την νίκησε ο Τοτός; Πώς φτάσαμε από τους εξηντάρηδες Σαμαροβενιζέλους κατ’ ευθείαν στα "άκαπνα" 35χρονα της κοινωνιολογίας, που τους παραδόθηκε με "χρίσμα" ο έλεγχος των κομματικών μηχανισμών των κυβερνητικών κομμάτων; Πού είναι αυτοί, οι οποίοι έβλεπαν ως βλάκα με περικεφαλαία τον "φυγόμαχο" Κυριάκο Μητσοτάκη; Πού είναι αυτοί, οι οποίοι τον "σούταραν" στις ΗΠΑ και τον αντιμετώπιζαν υποτιμητικά ως "αποσυνάγωγο" της γενιάς τους; Πώς φτάσαμε στο σημείο να βρίσκεται "απέναντι" στη γενιά τού "Πολυτεχνείου" μόνος του ο 40χρονοςΤσίπρας; Πού είναι οι συνομήλικοί του ή οι λίγο μεγαλύτεροι "δελφίνοι" των μεγάλων κομμάτων τής συγκυβέρνησης;

Ο 40χρονος Τσίπρας ποιον ακριβώς ρόλο παίζει; Είναι ο τελευταίος από τους "μεγαλύτερους" ή ο πρώτος από τους "μικρότερους"; Ανοίγει με τους συνομήλικους του τον "δρόμο" της γενιάς του προς την εξουσία ή υπό την καθοδήγηση της γενιάς τού Πολυτεχνείου κλείνει τον "δρόμο" της γενιάς του, προετοιμάζοντας τον δρόμο αυτών που ακολουθούν; Συμβαίνουν ύποπτα πράγματα γύρω από το πρόσωπό του. Ο Αλαβάνος μόνος του τον διάλεξε ή του τον "φόρτωσαν", γιατί αυτός εξυπηρετούσε τον νέο σχεδιασμό; Πώς δηλαδή προέκυψε ένας 40χρονος Πρωθυπουργός απολύτως απομονωμένος ηλικιακά και ταυτόχρονα όλοι γύρω του να μην είναι καν της γενιάς του;

Ποιοι έχουν ανάγκη μια 40χρονη "βιτρίνα"; Είναι ο Τσίπρας "σημάδι" αναγέννησης του πολιτικού μας συστήματος ή μήπως ένα πρόσωπο για να ρίξουν "στάχτη" στα μάτια μιας γενιάς, η οποία στην κυριολεξία πέφτει θύμα συνωμοσίας; Πόσο "νέος" είναι ο Τσίπρας, όταν βασικός σύμβουλός του είναι ο υπέργηρος και σκληρός σταλινικός Γλέζος. Είναι ο Τσίπρας "σημάδι" αλλαγής "φρουράς" στην εξουσία, όταν όλοι σχεδόν οι υπουργοί τής Κυβέρνησής του είναι σκληροί σταλινικοί τής γενιάς τού Πολυτεχνείου; Είναι "σημάδι" Αλλαγής, που έχει τον σταλινικό Λαφαζάνη δίπλα του; ...Τον σταλινικό κολλητό τού Κόκκαλη; Ο Βούτσης, ο Δραγασάκης, ο Βαρεμένος και οι άλλοι σε ποια γενιά ανήκουν; Οι πολυεκατομμυριούχοι Σταθάκηδες, Τσουκαλάδες και Παπαδημούληδες για ποιους κοινωνικούς αγώνες "αποζημιώθηκαν"; 

Όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα ύποπτο παρασκήνιο, το οποίο έχει σχέση με την αναπόφευκτη αλλαγή τής "σκυτάλης" τής εξουσίας. Κάποιοι δεν εννοούν να αφήσουν με τίποτε την εξουσία. Κάποιοι "μνηστήρες" υπονομεύονται σ' αυτήν τη μάχη τής επικράτησης και της διαδοχής και κάποιοι άλλοι ευνοούνται. Δεν είναι τυχαίο που στην παρούσα φάση δεν υπάρχει ούτε ένας εκπρόσωπος αυτής της γενιάς στα πράγματα. Από ολόκληρη γενιά δεν υπάρχει ούτε μία "φίρμα" τού σημερινού πολιτικού σκηνικού, η οποία να ανήκει στην ελίτ της ανεπιθύμητης γενιάς. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο, το οποίο να πρωταγωνιστεί με τα τυπικά χαρακτηριστικά των πετυχημένων αυτής της γενιάς ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος να ξεχώρισε στη γενιά του με τα κριτήρια που η ίδια αναγνώριζε και με τα οποία "έχτισε" το αξιακό της σύστημα...

...Δεν υπάρχει ούτε ένας εκπρόσωπος αυτής της γενιάς ...Ούτε ένας για δείγμα ...Να ξέρουμε πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι τέλος πάντων. Λες και είναι καταραμένοι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ 40 και 50 ετών. Για έναν Τζιώτη αυτής της ηλικίας μάθαμε, και αυτός ήταν αριστερός τού ΣΥΡΙΖΑ με Πόρσε και του Κολεγίου Αθηνών ...Έναν επικοινωνιολόγο Τζίωτη, που μαζί με τον Τσίπρα διαμορφώνουν τους επικοινωνιακούς κώδικες τού ΣΥΡΙΖΑ ...Έναν Τζιώτη, που, αφού ξεχώρισε ως οπαδός του ΓΑΠ, στη συνέχεια έγραψε βιβλίο-"ύμνο" για την επόμενη γενιά. "Ύμνησε" τη γενιά των Κολεγίων και αυτήν προωθεί στα πράγματα. "Προσπέρασε" τη δική του γενιά - η οποία προφανώς δεν τον εκτιμά, και ο ίδιος δεν την υπολογίζει - και κατέληξε στην "ποιότητα" της επόμενης.

Κάποιοι, δηλαδή, είναι προφανές ότι έχουν "αλλεργία" σ' αυτήν τη γενιά και το δείχνουν με όλους τους τρόπους. Αυτός είναι κι ο λόγος που ο 46χρονος Κολεγιόπαιδας Μητσοτάκης - ο οποίος δεν έδωσε ποτέ Πανελλήνιες Εξετάσεις και άρα δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό "δείγμα" τής γενιάς αυτής - "προετοίμαζε" ως Υπουργός τις εις βάρος τής γενιάς του διαδικασίες ...Τις διαδικασίες, για να επιλέγονται οι "καλύτεροι" μάνατζερ στο δημόσιο μέσω συνεντεύξεων. Να επιλέγονται οι "καλύτεροι", χωρίς να υπάρχει σεβασμός στις επετηρίδες και βέβαια στην αρχαιότητα.

Αυτός ήταν ο στόχος του. Ως γνήσιος προδότης της γενιάς του, προετοίμαζε τη διαδικασία, για να εξουδετερωθούν οι συνομήλικοί του. Ήθελε να εξουδετερωθούν αυτοί, οι οποίοι ανήκουν στη γενιά των Πανεπιστημίων. Γιατί; ...Για να ευνοηθεί η γενιά των Κολεγίων. Να ευνοηθούν οι όμοιοί του, άσχετα αν είναι πολύ μικρότεροι στην ηλικία απ' αυτόν ...Να κάνει την "αυλή" του από Κολεγιόπαιδες, για να αποκτήσει πολιτική δύναμη εις βάρος τής γενιάς του ...Να τον βλέπουν σαν "θεό" σωτήρα, που θα τους βάλει στο "παιχνίδι" τής διαδοχής. Βιαζόταν στη θητεία του να παραδώσει ένα σοβαρό "μέρος" τού κρατικού μηχανισμού στους Κολεγιόπαιδες, εν όψη τής μεγάλης μάχης για την επικράτηση της επόμενης ημέρας.

 Αυτός, ο οποίος δεν "αξιολογήθηκε" ποτέ με εξετάσεις στην Ελλάδα, είχε το θράσος να αναλάβει να γίνει ο μέγας αξιολογητής όλων των Ελλήνων. Γι' αυτόν τον λόγο έσπρωχναν για αξιολόγηση και απειλούσαν με τιμωρίες όσους υπαλλήλους δεν συμμορφώνονταν. Τώρα δεν τους συμφέρει ούτε η επετηρίδα ούτε η αρχαιότητα, γιατί αυτό βολεύει τις ηλικίες εκείνες, οι οποίες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές των Κολεγιόπαιδων. Τώρα όλους αυτούς τους συμφέρει να παιχτεί το παιχνίδι δήθεν στην "ποιότητα" των στελεχών. Θα αναζητήσουν - μέσω συνεντεύξεων - τους "καλύτερους" και άρα τους "Κολεγιότερους". Αυτούς που ψάχνει και η Σπυράκη για τα υψηλά προσόντα τους.

Η κατάρα των Παπανδρέου.

...Παπανδρέου έκανε το λάθος

...και Παπανδρέου ανέλαβε να το διορθώσει.

Το κοινωνικό πείραμα του Ανδρέα της "Αλλαγής" γρήγορα άρχισε να δείχνει τον κίνδυνο. Τα Πανεπιστήμια και οι φοιτητικές κοινότητες ήταν στην κυριολεξία ανεξέλεγκτες. Ο "Γράμμος και το Βίτσι" δεν λειτουργούσαν μέσα στα Πανεπιστήμια και το κοινωνικό "μωσαϊκό" έμπαινε με δύναμη μέσα σ' αυτά. Ο επιθυμητός σχεδιασμός δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Η γενιά εκείνη δεν έπαιρνε τα ελεγχόμενα χαρακτηριστικά τής γενιάς τού Πολυτεχνείου. Τα "τζάκια" είχαν αρχίσει να αμφισβητούνται και το ίδιο και οι εκλεκτοί τους. Οι φοιτητές εκείνης της γενιάς είχαν αρχίσει να "χαράζουν" δικές τους πολιτικές και αυτό δημιουργούσε προβλήματα στα κυρίαρχα κόμματα, αλλά ταυτόχρονα τρόμαζε και τα "αφεντικά" τής χώρας ...Αυτούς, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν την Ελλάδα σαν ιδιοκτησία τους και διόριζαν τους ηγέτες της μέσα από τα δουλοστάσιά τους. Η αμερικανική πρεσβεία, δηλαδή, πρώτη αντιλήφθηκε το πρόβλημα και κατόπιν οι τοπικοί χαφιέδες. Γι' αυτόν τον λόγο αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα αυτό. Η ειρωνεία είναι ότι προσπάθησαν να λύσουν ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα, το οποίο αφορούσε θέματα παιδείας και εξυπνάδας, με τον Γιωργάκη ...Έναν από τους πιο βλάκες κι αγράμματους ανθρώπους που "πάτησαν" ποτέ σ' αυτήν τη Γη.

Τι έκαναν; ...Επειδή δεν ήθελαν να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους και προκειμένου να μην προκαλέσουν αντιδράσεις, δεν κατήργησαν τις Γενικές Εξετάσεις, τις οποίες ο λαός αντιλαμβανόταν ως μια μεγάλη κοινωνική κατάκτηση. Αυτό, το οποίο έκαναν, ήταν να τις "ακυρώσουν" μέσω του "πληθωρισμού". Δεν παραβίασαν τη "στεγανότητά" τους, αλλά άλλαξαν τις "διατομές" της. Στην κυριολεξία μετέτρεψαν την εθνική ανώτατη εκπαίδευση σε "προέκταση" του Λυκείου. Αυτό το νόημα είχε το "εθνικό απολυτήριο", το οποίο "οραματίστηκε" ο "τυφλός" στοχαστής ...Γέμισαν τη χώρα με "σχολές"-"υπόστεγα" κάποιων νεοφανών "επιστημών", οι οποίες  εφευρέθηκαν από τα Κολέγια απλά και μόνο για να εξυπηρετούνται οι "πελάτες" τους, οι οποίοι ήθελαν ντε και καλά κάποιο πτυχίο και βέβαια για να εξυπηρετηθούν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

...Σπουδές, οι οποίες δεν είχαν καμία απαίτηση υποδομών για να έρθουν εις πέρας και δεν απαιτούσαν κανένα ουσιαστικό προσόν από τους εκπαιδευόμενους πέραν της γλώσσας ...Σπουδές, οι οποίες έδιναν "τίτλους" τής πλάκας, οι οποίοι χωρίς "μέσον" δεν θα επέτρεπαν στον κάτοχό τους να δουλέψει ούτε καν ως ντελιβεράς. Πιο σημαντικό ήταν το δίπλωμα για μηχανάκι από ένα πτυχίο τύπου "Διεθνείς Σχέσεις" από την Καστοριά. Γέμισε ο τόπος "πτυχιούχους". Γιατί; ...Για να απειληθεί η ισχύς και η δυναμική των ελληνικών Πανεπιστημίων ...Για να χάσουν την αίγλη τους. Όλοι μπορούσαν να περάσουν κάπου. Με βαθμούς "ΠΡΟ-ΠΟ" παρίσταναν κάποιοι τους φοιτητές. Άνθρωποι, οι οποίοι αγωνίζονταν για την αποφοίτησή τους από το Λύκειο, την επόμενη ημέρα πανηγύρισαν την έναρξη της φοιτητικής τους ζωής.

Τι κύρος μπορούσαν να είχαν αυτοί οι φοιτητές; Τι κοινωνική αποδοχή μπορούσαν να έχουν. Τι είδους "πίστωση" μπορούσε να τους δώσει η κοινωνία; Όλοι τους υποτιμούσαν, γιατί απλούστατα δεν είχαν επιτύχει τίποτε ξεχωριστό πέραν του να αγοράσουν ένα εισιτήριο και να φύγουν από το χωριό τους. Μετά, φυσικό είναι να τους διεκδικούν οι τοπικές κοινωνίες ως "τουρίστες" της εκπαίδευσης ..."Τουρίστες", που θα τους επέτρεπαν να τους νοικιάσουν τις τρώγλες τους, να τους πουλήσουν τις κρέπες και τους γύρους τους. Το ελληνικό "Πανεπιστήμιο" έγινε "μηχανή" παραγωγής σερβιτόρων και ντελιβεράδων ...Έγινε κι αυτό "μοχλός ανάπτυξης", όπως είναι ο εσωτερικός τουρισμός.

Γιατί το έκαναν αυτό; ...Για να δημιουργήσουν μια νέα γενιά ελεγχόμενη από τους ίδιους ανθρώπους ...Για να εξαλείψουν το σφάλμα τού Ανδρέα Παπανδρέου. Στην πραγματικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου αντέγραψε την πρακτική τού παππού του ...Την πρακτική εκείνη, η οποία έδινε στο σύστημα εξουσίας ελεγχόμενους μορφωμένους, προκειμένου να στελεχωθεί ο κρατικός μηχανισμός και βέβαια να ελεγχθεί η μελλοντική ηγεσία. Η σημερινή, δηλαδή, γενιά των Κολεγίων είναι απολύτως όμοια με τη γενιά τού Πολυτεχνείου. Είναι μια γενιά, της οποίας η "κορυφή" "αγόρασε" με χρήματα την πρωτοκαθεδρία της ...Όπως κάποιοι "αντιχουντικοί" κάποτε την "αγόραζαν" στην Ασφάλεια και τα κόμματα σήμερα την αγοράζουν στις Πρεσβείες και στα Κολέγια ...Μια γενιά, όπου η εσωτερική αναξιοκρατία είναι θεμελιώδης.

Αυτό ήταν το ζητούμενο και αυτό ήταν που επιτεύχθηκε γι' αυτήν τη γενιά. Γι' αυτόν τον λόγο είναι η αγαπημένη των γερασμένων εξουσιαστών. Εξουσιαστές τής γενιάς τού Πολυτεχνείου μιμήθηκαν τον σχεδιασμό που αφορούσε τη δική τους γενιά και τον "μετέφεραν" στους επόμενους. Ξανασύνδεσαν την ανώτατη εκπαίδευση με την οικονομική δυνατότητα, ώστε να προβούν σε μαζικούς "αποκλεισμούς" ή "υποβιβασμούς". Απλά αυτήν τη φορά η "ανώτατη" εκπαίδευση θα έμπαινε σε εισαγωγικά, εφόσον οι έχοντες θα πήγαιναν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν. Αυτό ήταν το κόλπο. Όσο "μακρινά" και άρα απρόσιτα ήταν για έναν φτωχό Φλωρινιώτη τα αθηναϊκά ή τα θεσσαλονικιώτικα Πανεπιστήμια της εποχής τού 1-1-4, άλλο τόσο  "μακρινά" είναι σήμερα και τα Κολέγια.

"Μετακίνησαν" δηλαδή την Ανώτατη Εκπαίδευση της λογικής τού 1-1-4 στο "εξωτερικό". Η "μακρινή" Αθήνα τού 1970 έγινε η Βοστώνη τού 2000. Με συνοπτικές διαδικασίες ξανάδωσαν στο Παλαιό Ψυχικό το απόλυτο πλεονέκτημα εις βάρος τής Φλώρινας ή της Πύλου, για παράδειγμα. Έδωσαν αξία στα χρήματα έναντι της ικανότητας. Έδωσαν την ευκαιρία στα "τζάκια" να φιλοδοξούν στην "αναπαραγωγή" τους. Έδωσαν την ευκαιρία στον αντιγραφέα γιο τού πιτσαδόρου Σαμαρά να επιστρέψει μετά από χρόνια "λαμπρών" σπουδών στις ΗΠΑ και να "καπελώσει" αυτούς, οι οποίοι είχαν εφόδιο μόνον το διάβασμα και τις ικανότητές τους. Από τη στιγμή που το κατάφεραν αυτό, ήταν εύκολο να "στήσουν" την κατάσταση υπέρ των γόνων τους. Από εκεί και πέρα αυτοί, με τα βολέματα της αμερικανικής πρεσβείας - η οποία θα λειτουργούσε ως γραφείο ευρέσεως εργασίας για Κολεγιόπαιδες—, θα είλκυαν και τους πονηρούς των τοπικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.

 Σε μια αγορά εργασίας με δεκάδες χιλιάδες άνευ λόγου ύπαρξης "κοινωνιολόγους" ή "μάνατζερ", θα περίμεναν όλοι αυτοί να βολευτούν πρώτα οι Κολεγιόπαιδες με αυτά τα πτυχία, μπας και "τσιμπήσουν" κι αυτοί καμία θεσούλα. Να μπουν "μπροστά" οι "κοινωνιολόγοι" Κούληδες, που παίρνουν τα "φιλέτα", μπας και περισσέψει για κάποιους κάποιο "ψίχουλο", για να μην ξεπαγιάζουν με το μηχανάκι τού ντελίβερι. Επανέλαβαν τα "σάπια" εκείνα, τα οποία έφεραν στην "ηγεσία" τη γενιά τού Πολυτεχνείου. Αυτό είναι το σχέδιο. Θα φέρουν τους "καλύτερους" από το εξωτερικό, για να μας κυβερνήσουν ...Αυτούς, με τις "καλές" σπουδές, που τους εκτιμάνε και οι ξένοι ...Αυτούς, οι οποίοι μπορούν με γνήσιο πατριωτικό ζαγορίτικο πάθος να "σπρώξουν" την κοινωνία προς την "ανάπτυξη" ...Αυτούς, τους οποίους θα τους "ανακαλύψει" ο Μητσοτάκης μέσω συνεντεύξεων και βέβαια με "επιστολές" τής τοπικής πρεσβείας.

 Αντί την Ελλάδα να την κυβερνούν αυτοί που γνωρίζουν τα πιο ΠΟΛΛΑ, θα την κυβερνούν αυτοί, οι οποίοι - για να γνωρίζουν - έκαναν τα πιο ΠΟΛΛΑ ...χιλιόμετρα. Σε αυτήν τη μεθόδευση πρόβλημα δεν έχουν. Καταστρέφουν τα Πανεπιστήμια και αυτό δεν βολεύει μόνον τους ίδιους και τα βλαστάρια τους, αλλά βολεύει ταυτόχρονα και τα αφεντικά τους. Καταστρέφουν τα ιδρύματα, στα οποία "στοχεύουν" τα "αφεντικά" τους ...Τα ιδρύματα, στα οποία "στοχεύουν" οι δανειστές μας ...Οι μεγάλοι ιδιοκτήτες και χορηγοί των Κολεγίων ...Των Κολεγίων, τα οποία απειλούνται από τα εθνικά Πανεπιστήμια.

Αυτοί σήμερα κατευθύνουν τους Κολεγιόπαιδες και τους σταλινικούς των Πανεπιστημίων τής γενιάς τού Πολυτεχνείου εναντίον των ιδίων των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Στο ίδιο κόλπο είναι ο εγγονός τού γραμματέα τού Ελευθερίου Βενιζέλου με τον συγκάτοικο τού εγγονού τού Εμμανουήλ Μπενάκη. Το σχέδιο εξελίσσεται με απόλυτη ακρίβεια. Το έργο των Κολεγιόπαιδων Παπανδρέου θα το ολοκληρώσει ο συμμαθητής, συμφοιτητής και συγκάτοικος του ΓΑΠ, ο Αντωνάκης ...Ο αδερφός τού Προέδρου του Κολεγίου Αθηνών...

...Μεγάλη προσωπικότητα των γραμμάτων κι αυτός. Πήγε για γιατρός στην Αμερική, αλλά γύρισε οικονομολόγος. Όπως φαίνεται, δεν πουλάνε τα πτυχία των γιατρών στα Κολέγια ...Πουλάνε μόνον τα "ανάλαφρα" πτυχία των κοινωνιολόγων - σαν του συγκάτοικου Γιωργάκη - και των οικονομολόγων. Αυτός ο κατ' ανάγκη οικονομολόγος έχει κάνει δύο πράγματα στη ζωή του ...Άνοιξε μια πιτσαρία και έγινε Πρωθυπουργός τής Ελλάδας.

Αυτό από μόνο του αποτελεί την περιγραφή τής γενιάς τού Πολυτεχνείου και τον απόλυτο ορισμό τής απόλυτης αναξιοκρατίας. Όταν ένας άνθρωπος της "ταβανοθεραπείας", που το μόνο που έχει καταφέρει στη ζωή του είναι ν' ανοίξει πιτσαρία, στη συνέχεια αναλαμβάνει Πρωθυπουργός, καταλαβαίνει κάποιος την κοινωνική προβληματικότητα ...Καταλαβαίνει ποιοι αποφασίζουν για το μέλλον τού λαού ..."Έσκισε" ο άνθρωπος ...Γνήσιο "πετυχημένο" τέκνο τής γενιάς τού Πολυτεχνείου ...Μέλος κι αυτός της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που υπηρετεί την "αξιοκρατία" στην Ελλάδα ...Άλλο ένα μέλος, που έχει κάνει "υποθήκες", προκειμένου κι αυτός να πρωθυπουργοποιηθεί. Μία απ' αυτές κρίνουμε ότι είναι η "εξουδετέρωση" του λάθους τού Ανδρέα.

Στην ολοκλήρωση αυτού του σχεδίου συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι Πρωθυπουργοί και βέβαια οι ισχυροί παράγοντες της γενιάς τού Πολυτεχνείου. Δεν ήταν μόνον ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς ...Ήταν και ο Καραμανλής αλλά και η Ντόρα. Όλοι με συμφέροντα συγκρουόμενα με τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Όλοι τους "παιδιά" των Κολεγίων και γονείς και οι ίδιοι παιδιών, τα οποία αποφοίτησαν από ιδιωτικά σχολεία και συνέχισαν τις σπουδές τους σε Κολέγια τού εξωτερικού. Όλοι αυτοί οι "γόνοι" τής αναξιοκρατίας έχουν λόγους να μισούν τη μόνη εκείνη γενιά, η οποία διεκδίκησε τα πάντα μέσα από μια αξιοκρατική διαδικασία. Τους μισούν, γιατί τους έχουν πλέον εχθρούς και τους μισούν γιατί έχουν και παιδιά να βολέψουν. Έχουν λόγους να θέλουν να τους εξουδετερώσουν, γιατί επιθυμούν να "κληροδοτήσουν" στα ανάξια παιδιά τους τη δική τους "επιτυχία". Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι διακρίθηκαν χωρίς κανένα προσόν, θέλουν να εξασφαλίσουν την ίδια διάκριση και στα παιδιά τους.

Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν τώρα να διαλύσουν τα Πανεπιστήμια ...Θέλουν να διαλύσουν την "πηγή" τής δύναμης της γενιάς που μισούν ...Θέλουν να διαλύσουν τη "μήτρα" που "γεννά" τους ισχυρούς αυτής της γενιάς ...Θέλουν να χαλάσουν την εικόνα και το γόητρο που έχουν αυτά στην ελληνική κοινωνία, η οποία γνωρίζει τη σκληρότητα των Πανελληνίων Εξετάσεων και έχει μάθει να εκτιμά και να σέβεται τους επιτυχόντες. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να υποβαθμίσουν τους αποφοίτους τους. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάνε για "λαμπρές" σπουδές στο εξωτερικό, ακόμα κι όταν μιλάνε για σπουδές "κοινωνιολογίας" και "ιστορίας τής τέχνης".

Ακριβώς, επειδή έχουν ως στόχο την προσβολή και την απαξίωση των Πανεπιστημίων, χτυπούν στο αξιακό τους σύστημα. Μιλάνε για "πισωγυρίσματα" στη δεκαετία τού '80 ...Μιλάνε για τις "καταλήψεις" και τα άσυλα. Νομίζουν, μάλιστα, πως έχουν εντοπίσει την "αχίλλειο πτέρνα" αυτής της γενιάς στο πρόσωπο των "αιωνίων" φοιτητών. Μιλάνε τόσο άσχημα και υποτιμητικά για τους "αιώνιους", νομίζοντας ότι με τον τρόπο αυτόν μειώνουν τόσο τα Πανεπιστήμια όσο και τους αποφοίτους τους. Για τον ίδιο λόγο κατηγορούν μέρα και νύχτα τους υπάρχοντες εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα ...Ειδικά τους εργαζομένους εκείνους, των οποίων η ηλικία πλέον "φλερτάρει" με τη διοίκηση.

Χτυπάνε το σαμάρι, για ν' ακούει το γομάρι. Γι' αυτόν τον λόγο οι παράγοντες της γενιάς τού Πολυτεχνείου τοποθετούν στο περιθώριο - όπου έχουν τη δύναμη και την εξουσία να το κάνουν - αυτούς, οι οποίοι ηλικιακά τους ακολουθούν - και άρα είναι οι φυσικοί τους διάδοχοι - και επιχειρούν να κάνουν μια αφύσικα "γενναία" ανανέωση τού πολιτικού προσωπικού. Γι' αυτό τον λόγο οι γραμματείς των μεγάλων κομμάτων επιλέχθηκαν να είναι πιο νέοι από το φυσιολογικό. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να πάνε τον ηλικιακό "πήχη" κάτω ακόμα και από τον Τσίπρα.

Οι πληρωμένοι "δολοφόνοι" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου.

Αυτοί, οι οποίοι ανέλαβαν το "συμβόλαιο θανάτου"

του Πανεπιστημίου.

Για να καταλάβει κάποιος το πόσο αποφασισμένοι ήταν, προκειμένου να αλλάξουν τον σχεδιασμό και να ολοκληρώσουν τη "σφαγή" τής γενιάς των Πανεπιστημίων, αρκεί να δει κάποιος την ομοφωνία τους επάνω στο συγκεκριμένο θέμα και βέβαια να δει τους ανθρώπους εκείνους, τους οποίους επέλεξαν για να δρομολογήσουν το εγχείρημα. Πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία Νόμος-Πλαίσιο για την Παιδεία ψηφίστηκε από όλους ανεξαιρέτως στη Βουλή ..."Αριστερά" και "Δεξιά" συμφώνησαν απόλυτα.

Οι δύο γίγαντες του δικομματισμού - και υπό την ηγεσία ατόμων τής γενιάς τού Πολυτεχνείου - αποφάσισαν να ισοπεδώσουν τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση υπέρ της ιδιωτικής. Οι μόνιμοι συνένοχοι της Μεταπολίτευσης δεν ήθελαν σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή ούτε το "θέατρο" της σύγκρουσης να παίξουν. Από εκεί και πέρα αυτή η ταύτιση απόψεων φαίνεται και από το ποιους έβαλαν να το κάνουν ...Τη Διαμαντοπούλου και τον Λοβέρδο. Ίσως και να μην υπάρχουν αντιπροσωπευτικότερα πρόσωπα, για να εκφράσουν τη γενιά τού Πολυτεχνείου, από αυτούς τους δύο. Αν δηλαδή προσπαθούσαμε να δώσουμε γυναικείο πρόσωπο σε αυτήν τη γενιά, το πρόσωπο της Διαμαντοπούλου θα ήταν το ιδανικό. Το ίδιο και για το αντίστοιχο ανδρικό, που είναι αυτό του Λοβέρδου. Ό,τι ακριβώς αντιπροσώπευε αυτή η γενιά, αυτοί οι δύο το κατέχουν ...και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό.

Η Διαμαντοπούλου, για παράδειγμα, είναι γνωστή "σαβούρα" ..."Σαβούρα" με όλη τη σημασία της λέξεως ...Το φημισμένο "τσόκαρο" της Κοζάνης ...Το απολύτως τίποτε, που έζησε πλούσια, πουλώντας σοσιαλιστικά "φούμαρα" ..."Σοσιαλίστρια", πολυτελείας ..."Σοσιαλίστρια", η οποία έζησε εξαιτίας τής "παντογνωσίας" που της πρόσφερε το Πανεπιστήμιο ..."Παντογνώστης", από τότε που υπάρχει. Με ένα πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού έμαθε τα πάντα για τα πάντα ...και για πάντα. Από 25 χρονών Νομάρχης Καστοριάς ...άγνωστο με ποια "προσόντα" επιλέχθηκε. "Ξίφος" μπορεί να μην είχε, αλλά υποθέτουμε ότι τη "θήκη" θα την είχε "κάψει" από την πολύ τη χρήση. Από εκεί και πέρα η υψηλή κρατική θέση ήταν "ταρίφα" γι' αυτήν ...Βουλευτής, Υπουργός, Επίτροπος και μέλος τής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Ξεκίνησε ως "σοσιαλίστρια" και κατέληξε συνδαιτυμόνας των Ρότσιλντ και όλων των τοκογλύφων. Ξεκίνησε άπλυτη και αξύριστη "σοσιαλίστρια" της επαρχίας και ανακάλυψε εκ των υστέρων τα κομμωτήρια και τα beaute της πρωτεύουσας και της Ευρώπης. Προωθήθηκε μέσα από το πανεπιστημιακό παρακράτος, αλλά για το δικό της παιδί επέλεξε τα Κολέγια. Συνδικαλισμένη σοσιαλίστρια εκείνη την εποχή σημαίνει ότι ως φοιτήτρια ούτε καν παρουσιαζόταν στις εξετάσεις. Της έστελναν τη βαθμολογία σπίτι, για να μην κουράζεται ...Αυτή μπορεί απλά να πλήρωνε το "κατιτίς" τού "ντελιβερά".

Αυτό το "τέρας" τής μορφώσεως ανέλαβε να εφαρμόσει τις εντολές τής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στην πατρίδα μας και άρα και να λύσει το πρόβλημα των Πανεπιστημίων με βάση τα συμφωνηθέντα στις μυστικές συνεδριάσεις τής λέσχης ...Συμφωνηθέντα, τα οποία θα δούμε παρακάτω πόσο σημαντικά είναι για τους δανειστές μας. "Υπαρχηγός" της σε αυτήν την προσπάθεια, η Υφυπουργός Παιδείας εκείνη την εποχή, η Εβραία Χριστοφιλοπούλου ...Της ίδιας γενιάς, και ομοεθνής τού "οραματιστή" Γιωργάκη. Αυτές ξεκίνησαν το "ξεχαρβάλωμα" της δημόσιας ανώτατης παιδείας.

Το έργο, το οποίο ξεκίνησε η Διαμαντοπούλου, ανέλαβε να το ολοκληρώσει ο Λοβέρδος ...Ο Βασιλάκης ο Καΐλας τής πολιτικής ...Άλλος ένας της γενιάς τού Πολυτεχνείου, που η "παντογνωσία" του είναι παροιμιώδης ...Όλα τα "σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει" ...Ο δικηγόρος, που τα ξέρει όλα, αναλαμβάνει τα πάντα ανά πάσα στιγμή ...Στο λήμμα "σκιτζής" πρέπει σε όλα τα λεξικά να βάλουν τη φωτογραφία του. Στην ίδια συνέντευξη μπορεί να λύσει τα προβλήματα της υγείας, της παιδείας και αφού εντοπίσει τις αδυναμίες της μεσαίας "γραμμής" τού Ολυμπιακού, να προτείνει και τις κατάλληλες μεταγραφές ...Όπου πήγε, τα έκανε "γης μαδιάμ" ...Σκιτζής κανονικός.

 Πρόσφατα, ως υπουργάρα με "υπερφυσικές" κοινωνικές και δημοκρατικές ευαισθησίες, έβαλε τυφλό να παρακολουθεί εργαστήρια στο τμήμα Φυσικής Θεσσαλονίκης ...Να περιμένουμε να βάλει κι άλλους τυφλούς στη Σχολή Ικάρων. Αν γίνει κανένα ατύχημα με θύμα, είτε τον αφελή τυφλό - ο οποίος δεν πρόλαβε ν' αντιδράσει - είτε κάποιον άλλον φοιτητή - εξαιτίας του τυφλού, ο οποίος "μετρούσε" δοσολογίες—, ο Λοβέρδος θα κάνει την "πάπια" ...Μέγας εκπρόσωπος της γενιάς τού Πολυτεχνείου. Έχει όλα τα τυπικά προσόντα αυτής της γενιάς ...Τα πραγματικά προσόντα και όχι τα δευτερεύοντα επιστημονικά ..."Γαλβανιζέ" στέλεχος του σοσιαλισμού υψηλής ποιότητας ...Περασμένος από τα "φίλτρα" τού ΚΚΕ, γλείφτης τού παπανδρεϊκού "τοτέμ", που ζει ζωή dom perignon...

..."Μέγας" πολιτικός εγκέφαλος, εφόσον μόνος του εφεύρε την ΡΙΚΣΣΥ, που μοιάζει περισσότερο με μονοπρόσωπη πολιτική "ΕΠΕ" παρά με πολιτικό κόμμα. Είναι παλιός συγκάτοικος του "κομιστή" Θέμου και άρα έχει σήμερα την υποστήριξη κορυφαίου ΜΜΕ. Είναι "ολυμπιακάκιας", γιατί - πάνω απ' όλα - ο "θρύλος" είναι "ιδέα" και επιπλέον συμφέρει να "γλείφεις" τον γιο τού Πέτρου και να σου εξασφαλίζει ψήφους "γαύρων". Είναι "κολλητός" με όλη τη "σαβούρα" τής "τζαμαχιρίας" τού πασοκιστάν ...Από τον Πέτρο Κωστόπουλο και τον Λαλιώτη μέχρι τον Τριανταφυλλόπουλο.

Παριστάνει τον συνταγματολόγο στην Πάντειο. Διδάσκει νομικά σε ανθρώπους, οι οποίοι εκπαιδεύονται στη νομομάθεια, χωρίς να είναι νομικοί και άρα χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν και ποτέ η αξιοπιστία τής εκπαίδευσής τους. Γι' αυτόν τον λόγο είναι καθηγητής σε τμήμα τής Παντείου, που δεν έχει φοιτητές. Φυσικό είναι. Είναι σαν να μαθαίνεις σε μαθήτριες οικοκυρικής σχολής τα μυστικά τής οδήγησης F1 ...Μηδέν ευθύνες, εφόσον κανείς και ποτέ δεν θα σε κρίνει για το έργο σου. Όμως, ο τίτλος του πανεπιστημιακού "λάμπει" ...Καθηγητής "συνταγματολόγος" ...Κρατικοδίαιτος ...Δημόσιος υπάλληλος, δηλαδή ...Αυτός, που, αγανακτισμένος από τις απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων - όταν τους κατακρεουργούσε ως Υπουργός Εργασίας—, είπε το περίφημο: "ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν εννέα εκατομμύρια Έλληνες" ...Αυτός, ο οποίος με ύποπτες και σκοτεινές διαδικασίες πρόσθεσε και τη γυναίκα του στο ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων, που "ταλαιπωρούν" τους υπόλοιπους Έλληνες.

Αυτός ο "φωστήρας", όπου πήγε, τα κατάφερε "τέλεια", γιατί, ως δια "μαγείας", τα ήξερε όλα. Πώς να μην τα ξέρει όλα; ...Παντογνώστης κι αυτός με ένα πτυχίο δικολάβου ...Παλιός γραμματέας τής ΚΝΕ. Κνίτης αυτού του επιπέδου - και μάλιστα με σπουδές δικηγόρου στο ΑΠΘ της Μεταπολίτευσης - δεν θα καταδεχόταν καν να πάει στη σχολή του να παρακολουθεί μαθήματα και βέβαια να συμμετάσχει στις εξετάσεις, οι οποίες ήταν για τους κοινούς θνητούς ...Όταν δεν έπαιζε ποδόσφαιρο με τον Παφίλη, έκανε "πρόβες" επανάστασης με τον χοντροΘέμο, ο οποίος προσπαθούσε να χάσει κανένα κιλό, για να μην τον βρει υπέρβαρο η "πορεία" προς τον λαό ...Πτυχίο "αέρα" ο Λοβέρδος. Από εκεί και πέρα "πορεία" σαν του Βενιζέλου ...Μέσα από τους κομματικούς "σωλήνες" μάζευε προσόντα ...Προσόντα τής πλάκας, για να κάνει "λαμπρή" ακαδημαϊκή καριέρα την εποχή που το ΠΑΣΟΚ είχε κάνει τα Πανεπιστήμια κομματικά κέντρα.

...Μεταπτυχιακό αγνώστου ποιότητας και προελεύσεως κάπου στην Εσπερία, την εποχή που μέχρι και ο Πέτρος Κωστόπουλος παρίστανε το κρατικό "στέλεχος" στις ίδιες Βρυξέλες ...Διδακτορικό στην καρδιά τής πασοκικής "τζαμαχιρίας" στο Αριστοτέλειο μαζί με τον Βενιζέλο και τα άλλα τα "παιδιά". Μόνον από τον τίτλο τού διδακτορικού του "πονήματος" μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι - στην εποχή εκείνη της 17 Νοέμβρη - αυτό δεν θα ήταν τίποτε παραπάνω από ένα "κολάζ" κάποιων άρθρων με κόπο ενός μηνός. Διδακτορικό πήρε την εποχή που, αν είχες κνίτικη προέλευση και κομματική ταυτότητα πασόκου, μπορούσες να γίνεις διδάκτωρ της ιατρικής με πτυχίο παιδαγωγικής Φλώρινας. Σαν τον Βενιζέλο, ο οποίος έχει γαλλικό μεταπτυχιακό και μπορεί στα γαλλικά να ξέρει μόνον τη λέξη "σαμπουάν". Αν ποτέ γίνει επανεξέταση των διδακτορικών των πασόκων καθηγητών τής "τζαμαχιρίας", θα γελάνε και τα τσιμέντα από αυτά που θα βγουν στη φόρα.

Αυτός ο άνθρωπος με τη σταλινική νοοτροπία και τα καπιταλιστικά γούστα αναδεικνύεται σαν άνθρωπος των ειδικών "αποστολών" ...Το κρυφό "χαρτί" της Τρόικας ήταν. Μέχρι την εποχή τού Μνημονίου αμπελοφιλοσοφούσε στις εκπομπές τού Τριανταφυλλόπουλου ...Πιο τακτικός στο πάνελ και από τον μακαρίτη τον παπαγάλο τον Φιντέλ ήταν ...Τα σχόλιά του, πάντα επιπέδου καφενείου, διανθισμένα με δικηγορίστικες "ατάκες" ..."Μέσα" σε όλα - χωρίς να λέει τίποτε - και "γλειψίματα" δεξιά κι αριστερά ...Εξυπηρετήσεις ισχυρών ...Οικιοθελής υπεράσπιση διαπλεκομένων για δημόσιες σχέσεις ...Δημαγωγικού τύπου λαϊκίστικες συμπεριφορές, προς "άντληση" συμπάθειας από το πολυπληθές εκείνη την εποχή τηλεοπτικό κοινό τού "Ταρζάν" ...Πομπωδώς "ολυμπιακάκιας", γιατί το κοινό τού λιμανιού ήταν πάντα ένας καλός στόχος για τους επαγγελματίες ψηφοθήρες ...Εκπαιδευμένος να κάνει την ωραία "γλάστρα" και να προστατεύει την εικόνα του με γαλιφιές και αερολογίες.

Η "τύχη" του άλλαξε την εποχή τού Μνημονίου. Ο Γιώργος Παπανδρέου βρήκε στο πρόσωπό του έναν αδίστακτο άνθρωπο, ο οποίος θα αναλάμβανε πρόθυμα όλες τις επικίνδυνες αποστολές ..."Αποστολές", οι οποίες εξυπηρετούσαν πάντα τους δανειστές και την Τρόικα ..."Αποστολές", οι οποίες στόχευαν απευθείας σε όλους τους ταξικούς εχθρούς των πασόκων της γενιάς του. Από την αρχή "παντογνώστης", όπου κι αν πήγαινε. Ούτε καν ενημερωνόταν. Όπως την ημέρα που πρωί-πρωί ανέλαβε Υπουργός Παιδείας και το βράδυ είχε "διαφωνίες" για τη γενικότερη πολιτική τής Κυβέρνησης, την οποία λίγο πριν εκλιπαρούσε να τον διορίσει. Όπου πήγε άφησε "έργο" ..."Μεγάλο" "έργο", για το οποίο τον καταριούνται όλοι οι Έλληνες, αλλά τον ευγνωμονούν οι "δανειστές" μας.

Αυτός ήταν ο Υπουργός Εργασίας στο κρίσιμο διάστημα που μπαίναμε στο Μνημόνιο και η συμμορία του Τόμσεν απειλούσε τους εργαζομένους. Αυτός ήταν ο "εκλεκτός" τους, όταν στην πραγματικότητα καταστράφηκε το νομικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων τού ιδιωτικού τομέα. Για ό,τι "διαβεβαίωνε" τους εργαζόμενους, δεν υπάρχει πλέον. "Μεγάλος" "συνταγματολόγος", όπως ο συνάδερφός του και όμοιός του Βενιζέλος. Αυτός άνοιξε όλες τις "τρύπες", οι οποίες οδήγησαν στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ακόμα γελάνε στα εργατικά κέντρα τής Κρήτης με τις διαβεβαιώσεις του για την προστασία τού 13^ου και 14^ου μισθού. Στην κυριολεξία διέλυσε τα πάντα την εποχή που, για τους Σιωνιστές τοκογλύφους, έπρεπε να διαλυθούν τα πάντα, ώστε η ελληνική οικονομία να οδηγηθεί εκεί όπου τους συνέφερε ...Ο πρώτος υπουργός εργασίας, τον οποίο τον "προβλημάτιζε" που οι συνταξιούχοι ζουν πολύ.

Κατόπιν ανέλαβε Υπουργός Υγείας ...για να φροντίσει εκ των έσω να μην ανησυχεί για το πόσο θα ζουν οι συνταξιούχοι. Και εκεί διέλυσε τα πάντα. Για δήθεν λόγους οικονομίας διέλυσε κλινικές και συγχώνευσε νοσοκομεία ...Πενήντα νοσοκομεία "διέγραψε" από τον χάρτη ως Υπουργός Υγείας. Αυτός άνοιξε τον δρόμο για τα φτηνά "γενόσημα", τα οποία θα παρέδιδαν τον Έλληνα ασθενή στους εμπόρους τού "θανάτου" ..."Γενόσημα", που, σύμφωνα με καταγγελίες ανθρώπων οι οποίοι γνώριζαν το θέμα, έδιναν το πλεονέκτημα σε ομοεθνείς των Σιωνιστών τοκογλύφων. Για ό,τι διαμαρτύρονται σήμερα οι συνταξιούχοι και οι ασθενείς στην Ελλάδα τού Μνημονίου και της φτώχειας, στην εποχή τού Λοβέρδου πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια. Αυτός θεμελίωσε την κατάσταση την εποχή που η Τρόικα "χάραζε" τα "θεμέλια" της εξαθλίωσης.

Μετά από όλο αυτό το εθνικά "χρήσιμο" έργο ανέλαβε Υπουργός Παιδείας. Μετά το πρόβλημα τού τυφλού - ο οποίος ήθελε να κάνει πειράματα στα εργαστήρια φυσικής - ανέλαβε να λύσει όλα τα προβλήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης ...Το χρηματοδοτικό πρόβλημα των Πανεπιστημίων, αλλά και το πρόβλημα των "αιωνίων" φοιτητών. Αυτά, όσο κι αν φαίνονται "άσχετα" μεταξύ τους, είναι πολύ σχετικά. Είναι πολύ σχετικά, γιατί συνδέονται με την έννοια της "ιδιοκτησίας τού κεφαλαίου της επιστήμης" σ' αυτήν τη χώρα. Είναι πολύ σχετικά, γιατί καί τα δύο συνδέονται με τις ανάγκες τής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και των δανειστών μας. Με την ιδιωτική χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θέλει η Λέσχη να "υποτάξει" τα ελληνικά Πανεπιστήμια στα δικά της αμερικανικά Κολέγια. Με την υποταγή των δημοσίων Πανεπιστημίων θα επιδιώξει να δώσει όλες τις θέσεις εξουσίας στη χώρα σε αποφοίτους των Αμερικανικών Κολεγίων ...Των δικών της Κολεγίων ...Των ίδιων Κολεγίων όπου σπούδασαν οι Γιωργάκηδες και οι Αντωνάκηδες.

Τι πήγε στραβά;

Πώς βρέθηκε ο "αριστερός" Τσίπρας

μαζί με τον "δεξιό" Καμένο στην ίδια Κυβέρνηση; 

Όμως, μέχρι να φτάσει η ώρα να διεκδικήσει η γενιά των Κολεγίων την εξουσία, θα έπρεπε να ελέγχεται η κατάσταση. Η γενιά τού Πολυτεχνείου - έστω και ως "κηδεμόνας" της - θα έπρεπε να ελέγχει την εξουσία. Μέσα σε αυτό το κόλπο πιστεύουμε πως ήταν και η επιλογή τού "μοναχικού" Τσίπρα ...Του περιβαλλόμενου από ηλικιωμένους Τσίπρα.

Όμως, κάπου φαίνεται πως δεν έγιναν τα πράγματα όπως τα ήθελαν. Εκεί που νόμιζαν πως τα ελέγχουν όλα και μέσω της "βιτρίνας" τού Τσίπρα θα κυβερνάνε οι ίδιοι και θα "σπρώχνουν" τους Κολεγιόπαιδες, ο Τσίπρας έκανε συγκυβέρνηση με τον Καμένο ...Τον '65πεντάρη Καμένο τής "καταραμένης" γενιάς. Δεν έκανε συγκυβέρνηση με τον αγράμματο και πολύ πιστό τους δούλο Θεοδωράκη, ο οποίος "θαυμάζει" τα Κολέγια ...Τον τενεκέ, που, μπορεί να μην γνωρίζει πολλά περί ανώτατης εκπαίδευσης, αλλά - όπως και για όλα τα υπόλοιπα θέματα που αγνοεί - "έχει άποψη" ...Άποψη, η οποία κατά "σύμπτωση" πάντα ταιριάζει με αυτήν των αφεντικών του. Αυτό, δηλαδή, το οποίο επ' αμοιβή μεταφέρει ...His master voice.

Ο Τσίπρας, παρά την τεράστια αντίδραση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, έκανε τελικά την έκπληξη και δεν υποτάχθηκε στη θέλησή τους. Αγνόησε τον Θεοδωράκη και προχώρησε σε κυβερνητική συνεργασία με τον Καμμένο. Αυτό, όμως, είναι ό,τι χειρότερο. Γιατί; ...Γιατί ο έλεγχος μιας γενιάς, η οποία φυσιολογικά είναι "ώριμη" να διεκδικήσει τη διαδοχή, δεν είναι τόσο εύκολος. Καθημερινά κάποιοι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι συνταξιοδοτούνται και κάποιοι άλλοι καταλαμβάνουν τις θέσεις τους. Ακόμα δηλαδή κι αν δεν γίνει καμία σύγκρουση μεταξύ των διαφορετικών γενιών, ο χρόνος θα αναλάβει να αποκαταστήσει τα πράγματα στη φυσιολογική τους θέση ...Εγκαταλείπουν σταδιακά τις θέσεις τους οι της γενιάς τού Πολυτεχνείου και αναγκαστικά τους διαδέχονται αυτοί, οι οποίοι ηλικιακά τους ακολουθούν.

Αυτή είναι βέβαια και η απόλυτη ειρωνεία. Αυτοί, που, λόγω διαφθοράς, έχουν την απόλυτη ανάγκη τής προστασίας τού κρατικού μηχανισμού, είναι αυτοί που τον εγκαταλείπουν. Αυτοί, οι οποίοι μεθόδευσαν το Μνημόνιο, θα υποφέρουν από τις αλλαγές του. Γιατί; ...Γιατί οι τελευταίες πρόωρες συντάξεις στον κρατικό μηχανισμό στην πραγματικότητα αφορούσαν τη γενιά τού Πολυτεχνείου και στο μέλλον δεν προβλέπονται τέτοιες. Άρα; ...Άρα ο κρατικός μηχανισμός "απογυμνώνεται" από ανθρώπους της γενιάς τού Πολυτεχνείου ...Ο ένας μετά τον άλλο συνταξιοδοτούνται. Αυτοί, οι οποίοι σήκωναν τα τηλέφωνα και "αλώνιζαν" σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού συστήματος, παύουν να έχουν αυτήν τη δυνατότητα, γιατί οι γνωστοί τους είναι πλέον συνταξιούχοι.

Όταν αρχίζουν τα τηλέφωνα των "μέσων", στην άλλη άκρη τής γραμμής δεν βρίσκεται ο παλιός συμμαθητής ...Δεν είναι πλέον Εισαγγελέας η "παλιοσειρά" από το Πανεπιστήμιο ή τον στρατό ...Κάποτε ήταν, αλλά σήμερα δεν είναι. Εκείνος έχει πάρει πλέον σύνταξη και τώρα ψαρεύει κάπου έξω από την Αιδηψό. Το ίδιο γίνεται και με τον παλιό συμμαθητή εφοριακό, στρατιωτικό, δημοσιογράφο κλπ.. Εξηνταπεντάρισσες είναι οι Τρέμισες και οι Δαμανάκισσες πλέον. Όσο "σοβά" κι αν τους βάλουν τα αφεντικά τους, για να τις βαστάνε στο προσκήνιο, οι περισσότεροι από τους συμμαθητές τους είναι συνταξιούχοι με κάποιο βιβλιάριο υγείας στα χέρια, περιμένοντας σε κάποια σειρά να ψωνίζουν φάρμακα. Χωρίς υπερβολή δεν πρέπει να έχουν ούτε έναν συμμαθητή τους εν ενεργεία κρατικό υπάλληλο.

Αυτό είναι η ουσία τής κατάστασης και αυτό δεν αλλάζει με τίποτε. "Αποσύρεται" η γενιά τους και αυτό είναι μη αναστρέψιμο. Οι "άκρες" χάνονται και αυτοί, οι οποίοι παραμένουν - ακόμα και "εκβιαστικά" - στα πράγματα, έρχονται αντιμέτωποι με έναν μηχανισμό, στον οποίο κυριαρχούν άλλοι ...Έναν μηχανισμό, στον οποίο άλλοι είναι παλιοί γνωστοί μεταξύ τους. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για την παράμετρο του χρόνου. Ο κρατικός μηχανισμός "γλιστράει" πλέον μέσα από τα "χέρια" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου. Αναγκαστικά θα παραδοθεί στον έλεγχο τής γενιάς των Πανελληνίων ...Το σύνολο του μηχανισμού. Αυτή μάλιστα η γενιά, λόγω Μνημονίου, θα καθίσει στη θέση της περισσότερα χρόνια απ' ό,τι κάθισε η προηγούμενη, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόωρης συνταξιοδότησης.

Αυτό είναι κάτι, το οποίο δεν μπορεί να παρακαμφθεί από καμία ευνοϊκή μεταχείριση. Ο άνθρωπος, όσο και να στηρίζει το παρά φύση, η φύση θα τον αγνοήσει. Μπορεί κάποιοι "παρά φύση" να συνεχίσουν και γερασμένοι να είναι κυρίαρχοι, αλλά δεν τους ακολουθούν οι υπόλοιποι συνομήλικοί τους. Από τα υπουργεία και τις υπηρεσίες, μέχρι το στράτευμα, οι θέσεις εξουσίας αναγκαστικά θα πάνε στα "χέρια" των επόμενων, όσο κι αν παραμένουν στις κορυφαίες θέσεις εξουσίας οι προηγούμενοι. Σταδιακά, δηλαδή, ο έλεγχος του κρατικού μηχανισμού θα περάσει στα "χέρια" τής γενιάς των Πανεπιστημίων ...Είναι θέμα φυσικής λειτουργίας και τη φύση δεν μπορεί να την παρακάμψει κανείς. Αυτή η γενιά, αναγκαστικά, θα κάνει απολύτως εχθρικό τον μηχανισμό τόσο για τους προηγούμενους όσο και για τους επόμενους ...Απολύτως εχθρικό τόσο για τους "κηδεμόνες" - οι οποίοι έχουν ανάγκη την ασυλία, ώστε να αποφύγουν την τιμωρία - όσο και για τους "κηδεμονευόμενους" - οι οποίοι έχουν ανάγκη την προστασία, για να "προοδεύσουν" με αφύσικο ρυθμό—.

Είναι πλέον θέμα χρόνου η σύγκρουση ...Η μεγάλη σύγκρουση μεταξύ τής γενιάς των Πανελληνίων, η οποία παραλαμβάνει τη διοίκηση και της γενιάς τού Πολυτεχνείου, που την παραδίδει. Δεν είναι συνένοχες αυτές οι γενιές, ώστε να αλληλοκαλύπονται για τα εγκλήματά τους. Δεν θα έχει λόγο αυτή η νέα γενιά ανώτατων κρατικών υπαλλήλων και στελεχών των κυρίαρχων εξουσιών να "καλύπτει" τους Βενιζέλους και τις Ντόρες. Δεν εκβιάζεται αυτή η γενιά γιατί - ακόμα και να ήθελε - δεν πρόλαβε και δεν μπήκε σε καμία λίστα Siemens. Δεν είναι φιλική για τους Κολεγιόπαιδες, εφόσον - ως γενιά - είναι παντελώς διαφορετικής λογικής και αντίληψης των πραγμάτων. Δεν έχει λόγο αυτή η γενιά να υποταχθεί στα συνομήλικα "χαϊβάνια" τύπου Κυριάκου Μητσοτάκη - τα οποία τα υποτιμούσε από τότε που υπάρχει - και τα οποία σήμερα τα επέβαλε στη δημόσια ζωή η γενιά τού Πολυτεχνείου. Δεν έχει λόγο να υποταχθεί στους Ανδρουλάκηδες και τους Παπαμιμήκους, τους οποίους "εφεύρε" η γενιά τού Πολυτεχνείου.

Επιβεβαιώθηκε με τον χειρότερο τρόπο αυτό, το οποίο εξ' αρχής είπαμε ότι αποτελούσε σχεδιαστικό σφάλμα, που προέκυψε από τον ενθουσιασμό τής "Αλλαγής". Επιβεβαιώθηκε αυτό, το οποίο τα "αφεντικά" φοβούνταν. Ποτέ δεν απελευθερώνεις δυνάμεις μέσα σε μια ελληνική κοινωνία, την οποία θέλεις να ελέγχεις. Ποτέ δεν δημιουργείς συνθήκες αξιοκρατίας μέσα σε μια κοινωνία "θηρίων". Πώς θα ελέγξεις μια τέτοια κοινωνία, όταν οι "εκλεκτοί" σου θα είναι αδύναμοι να αντιμετωπίσουν τους "διακριθέντες"; Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι δεν θα ξεμπέρδευαν εύκολα με αυτήν τη γενιά. Το σφάλμα το κατάλαβαν αυτοί οι οποίοι έπρεπε να το καταλάβουν, αλλά, όταν επιχείρησαν να το διορθώσουν, ήταν πλέον αργά.

Η ελληνική κοινωνία από το 1980 και μετά είχε αναδιαταχθεί και είχε βρει τις δυνάμεις που έκρυβε μέσα της. Έγινε δηλαδή αυτό, το οποίο φοβούνταν όσοι την ήθελαν υπόδουλη. Αυτά, τα οποία βλέπουμε σήμερα να "αχνοφαίνονται" με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τα αποτελέσματα εκείνου του λάθους ...Άλλα περίμεναν και άλλα βρίσκουν αυτοί, οι οποίοι "μαγείρευαν" τις εξελίξεις. Οι νέοι εξουσιαστές, οι οποίοι εμφανίστηκαν στον προσκήνιο, είναι απρόβλεπτοι και δεν έχουν τα χαρακτηριστικά που είχαν οι προηγούμενοι ...Την έχουν εύκολη τη "σύγκρουση" και δεν καταλαβαίνουν πολλά από πιέσεις. Οι συναγερμοί, όπως ήταν φυσικό, δούλεψαν και οι γνωστές πρεσβείες έβαλαν τα δουλικά τους να επιτεθούν ...Έβαλαν τους γνωστούς "θαυμαστές" τους να επιτεθούν σ' αυτήν τη γενιά ...Να επιτεθούν εκεί όπου εξακολουθούν να νομίζουν ότι βρίσκεται η "αχίλλειος πτέρνα" αυτής της γενιάς και είναι η "αναξιοπιστία" των Πανεπιστημίων ...και βέβαια οι "αιώνιοι", οι οποίοι "επιβεβαιώνουν" την αναξιοπιστία αυτήν.

Αυτό, το οποίο αποκαλύπτει τη σύγχυσή τους, είναι το εξής απλό. Ενώ, για παράδειγμα, όλοι γνώριζαν ότι το σημερινό νομοσχέδιο για την Παιδεία αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν του επιτέθηκαν τότε, και επιτίθονται σήμερα. Γιατί; Γιατί μέχρι τώρα θεωρούσαν τον Τσίπρα "δικό" τους άνθρωπο και νόμιζαν πως, αν του έδιναν λαϊκίστικα "δώρα", θα τον εγκλώβιζαν στην "αυλή" τους. Μέχρι και την Κωνσταντοπούλου τη θεωρούσαν "δική" τους, και την ψήφισαν όλοι μαζί για τη θέση τής Προέδρου τής Βουλής. Μετά τη συνεργασία με τον Καμμένο και την πολιτική που ακολουθούν, όλους αυτούς τους θεωρούν εχθρούς τους και τους επιτίθενται όπως και με ό,τι μπορούν.

Πολύ γελάσαμε όταν η γραία πλέον Θοδώρα Μητσοτάκη – Μπακογιάννη - Κούβελου επιτέθηκε στην Κωνσταντοπούλου. Η άεργη και ανεπάγγελτη κόρη τού Αποστάτη επιτέθηκε σε μια αν μη τι άλλο μάχιμη δικηγόρο. Τι βρήκε να της προσάψει; ..."Ανασφάλεια" ...Μάλιστα ..."Ανασφαλής" η νεότατη Κωνσταντοπούλου στην απόλυτη ακμή της και "ασφαλής" η γραία, η οποία μαζεύει "στιγμές" στα "τελειώματά" της. Μετά, για να κάνουν αυτήν την "ανασφαλή" αντιπαθή στο πόπολο, της "χρέωσαν" φασαρία σε βουλκανιζατέρ με κάποιον "Ξανθόπουλο" του λαού ...Πολύ στεναχωρήθηκαν οι Κολεγιόπαιδες για τη συμπεριφορά τής Κωνσταντοπούλου στο λαϊκό "παιδί".

Την ίδια "επιτυχία" είχε και η επίθεση κατά του Τσίπρα. Μη έχοντας τίποτε να του προσάψουν, "θυμήθηκαν" πως ήταν "αιώνιος" φοιτητής ...Γελοία κατηγορία ...αλλά, τι να κάνουμε; Έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένο - αναγκαστικά - το "ρεπερτόριο" κατηγοριών από τη γενιά τού Χριστοφοράκου και της Siemens κλπ.. Ποιος επιτέθηκε πρώτος; ...Ο Βερέμης. Αυτός χαρακτήρισε τον Τσίπρα "αιώνιο" φοιτητή. Ποιος είναι ο Βερέμης, που γνωρίζει τα πάντα και παριστάνει τον εθνικό μας αξιολογητή ...Ο τίποτας ...Ο "χτικιάρης", σύμφωνα με το τουρκικό όνομά του ...Ένας από τη "συμμορία" τής "Δράσης" των πρόθυμων και αυθόρμητων "γερμανοτσολιάδων". Μαζί με τον Δήμου, τον Μάνο, τον Τζήμερο και κάποιους άλλους θαυμαστές τής "μεγαλειότατης" Μέρκελ, είναι ένας από τους βασικούς εκφραστές τού σύγχρονου ελληνικού "επαρχιωτοκομπλεξισμού" απέναντι στους ξένους.

Άλλος ένας που αισθάνεται δυστυχής που είναι Έλληνας και μοιράζεται με Έλληνες την "ταπεινή" τους ιστορία, την οποία και κρίνει σαν "άμωμος". Αφού - με μεροκάματο του ΣΚΑΙ - ανέλαβε να "αξιολογήσει" το ελληνικό έθνος, - με ένα ίδιο μεροκάματο από το ίδιο ΣΚΑΙ - ανέλαβε να αξιολογήσει καί τον υπουργό Παιδείας καί τον Πρωθυπουργό αυτού του έθνους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της κρίσης του "χτικιάρη" Βερέμη; ...Ο μεν σημερινός Υπουργός Παιδείας ήταν καλός μαθητής, αλλά - για κάποιον "ανεξήγητο" λόγο - κάνει λάθη. Ο δε Πρωθυπουργός ήταν "αιώνιος" φοιτητής ...Δέκα χρόνια έκανε να πάρει το πτυχίο του και δεν παρακολουθούσε τα μαθήματά του ...Μέγας κριτής ο Βερέμης.

Ποιος όμως είναι αυτός ο κριτής; Ποιος είναι αυτός, ο οποίος προφανώς πήρε στην "ώρα" τους τα "βαριά" και πολύτιμα πανεπιστημιακά του "εφόδια"; Για να καταλάβεις το ποιόν κάποιου, πάντα θα πρέπει να μελετάς τα δεδομένα που τον αφορούν ...στον χρόνο που τον αφορούν. Γι' αυτούς που γεννήθηκαν το '43 - και άρα σε μια εποχή στην οποία η κοινωνία είχε τρομερή ανάγκη από επιστήμονες και η επιστήμη είχε ακόμα το πραγματικό της νόημα και δεν είχε ονομαστεί "επιστημονικό" ακόμα και το ψήσιμο της οικολογικής πίτσας - όποιος είχε την οικονομική άνεση να σπουδάσει, στην πραγματικότητα αποκτούσε αυτόματα κεφάλαιο ...Κεφάλαιο τεράστιας αξίας, απολύτως αποδοτικό από την επόμενη ημέρα τής αποφοίτησής του. Πλούσιοι γίνονταν με ένα πτυχίο Μηχανικού ή Ιατρικής αυτοί, οι οποίοι είχαν τις ικανότητες και βέβαια την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν και να πάρουν τέτοια πτυχία.

Για να σπουδάσει κάποιος Πολιτικές Επιστήμες εκείνη την εποχή, θα πρέπει να είχε ως μοναδικό του προσόν το ότι στεκόταν στα δυο του πόδια ...Να ήταν λίγο "χτικιάρης" πνευματικά. Δεν υπάρχει σε αυτήν την περίπτωση το υποκειμενικό. Όταν είσαι δεκαοκτώ χρονών και η οικογένειά σου σε στηρίζει οικονομικά για "πολυτελείς" σπουδές στο εξωτερικό, εκφράζει απαιτήσεις, όταν βλέπει ότι υπάρχουν υψηλές προσωπικές δυνατότητες, οι οποίες δεν πρέπει να πάνε "χαμένες". Απαιτήσεις τέτοιου είδους δεν εκφράζονται μόνον στην περίπτωση που δεν υπάρχουν καθόλου προσωπικές ικανότητες και απλά με τα οικογενειακά χρήματα επιδιώκεται να "αγοραστεί" από την "αγορά" τής εκπαίδευσης ό,τι διατίθεται για τους ανίκανους ...Όσο-όσο ...ό,τι-ό,τι.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; ...Ότι εκείνη την εποχή ο "κανόνας", για εκείνους που ξεκινούσαν σπουδές, ήταν ένας και μοναδικός: Έπαιρνες ένα καλό πτυχίο μιας πραγματικής επιστήμης, για να έχεις σίγουρη την επιβίωση και μετά έκανες ό,τι εξειδίκευση ήθελες, εφόσον η αγορά εργασίας ήταν "παρθένα" και οι ορίζοντες απόλυτα ανοικτοί. Σε έναν κόσμο, ο οποίος στην κυριολεξία "χτιζόταν" από την αρχή και η τεχνολογία "μύριζε" ότι θα "εκραγεί", ήταν δεδομένα μερικά πράγματα. Πρώτα γινόσουν μηχανικός - όπως για παράδειγμα ο Παπαδήμος - και μετά, αν ήθελες, γινόσουν και Οικονομολόγος ...και μάλιστα με μεγάλες πιθανότητες να γίνεις καλός. Πρώτα γινόσουν μηχανικός - -όπως, για παράδειγμα, ο περίφημος Iacocca - και μετά γινόσουν ο καλύτερος μάνατζερ του κόσμου.

Πρώτα μάθαινες να "ζωγραφίζεις", και μετά πήγαινες στον "κυβισμό". Απευθείας στον "κυβισμό" πηγαίνουν οι ατάλαντοι, οι άσχετοι και οι τεμπέληδες. Πρώτα γινόσουν γιατρός και μετά εξειδικευόσουν στην ψυχολογία. Δεν χρηματοδοτούσες δηλαδή σπουδές, οι οποίες δεν οδηγούσαν πουθενά και πολύ περισσότερο δεν έδιναν κάποιο ουσιαστικό προσόν για να εργαστείς στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος χρυσοπλήρωνε τους επιστήμονες την εποχή εκείνη. Σπουδές τού τύπου "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" έκαναν μόνον εκείνοι, οι οποίοι είχαν απλά τα χρήματα να σπουδάσουν και όχι τις δυνατότητες να γίνουν επιστήμονες ...δηλαδή  οι Βερέμηδες, οι Δήμου, οι Γιωργάκηδες, οι Αντωνάκηδες κλπ..

Έτσι λειτουργούσε τότε η αγορά εργασίας σε σχέση με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση ...Οι πραγματικές επιστήμες τραβούσαν τους ικανούς όπως το φως τραβά τα έντομα. Ανοικτός "ορίζοντας" για τους ικανούς να κάνουν τα πάντα και άρα ξεκινώντας από τα δύσκολα. Σε διαφορετική περίπτωση χτυπούσε ο "συναγερμός" τής βλακείας και της ανικανότητας. Γελούσε ο κόσμος όταν του έλεγες τη δεκαετία τού πενήντα ότι θα σπουδάσεις κοινωνιολογία ή ιστορία τής τέχνης. Γελούσε ακόμα πιο πολύ όταν του έλεγες ότι θα πάς στο πανάκριβο εξωτερικό, για να τα "σπουδάσεις" αυτά.

Ήταν σαν να σε βάζουν σε ένα "θησαυροφυλάκιο" με την άδεια να πάρεις ό,τι θέλεις και εσύ να επιλέγεις να πάρεις ένα ρολό χαρτί υγείας. Να έχεις δηλαδή χρήματα να σπουδάσεις ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει και εσύ να πάρεις το "τίποτε" ...Περί αυτού πρόκειται. Για να σπουδάσει δηλαδή κάποιος εκείνη την εποχή "επιστήμη", που δεν είχε πρακτικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να ήταν λίγο πιο πάνω από κάποια όντα που τους βάζουμε λουρί, για να μην φεύγουν από την αυλή ..."Σπουδές" Νίκου Δήμου δηλαδή...

..."Σπουδές", τις οποίες οι Αγγλοσάξονες ιμπεριαλιστές επέβαλαν σαν "λαμπρές", για να "σπρώχνουν" κουτορνίθια στις ηγεσίες των "αποικιών" τους ..."Σπουδές", οι οποίες δημιουργούν "χρέη" σ' αυτούς που τις έχουν επιλέξει και περιμένουν από τις πρεσβείες να τους αποκαταστήσουν ..."Σπουδές, που, αν δεν μπορούσες να μπεις στο δημόσιο - των τρεις κι εξήντα εκείνη την εποχή—, θα σου απέμενε να γίνεις διαφημιστής ή ασφαλιστής, γιατί απλούστατα αυτά είναι τα μοναδικά αστικά επαγγέλματα, τα οποία δεν απαιτούν καμία εξειδίκευση σε τίποτε ..."Σπουδές", οι οποίες σήμερα αποτελούν τη βασική "μηχανή" παραγωγής τής παγκόσμιας "βιομηχανίας" πορνό.

Τέτοιες σπουδές τού "μπάφου" και της ξάπλας έχει και ο εθνικός μας "αξιολογητής" Βερεμής. Κρατικοδίαιτος από τότε που υπάρχει. Αρέσκεται να βάζει στο βιογραφικό του τα "πομπώδη" Πανεπιστήμια της Βοστώνης ή της Οξφόρδης, αλλά "ξεχνάει" να μας υπενθυμίσει ότι οι σπουδές του ήταν επιπέδου "τριαλαρί-τριαλαρό" ...Πολιτικές επιστήμες σπούδασε ο τενεκές ...Μαζί με τον Γιωργάκη, τον Κούλη και τους άλλους "μερακλήδες". Υπάρχουν φαστφουντάδικα, τα οποία εκπαιδεύουν πιο σκληρά τους σερβιτόρους τους από τους πολιτικούς και κοινωνικούς "επιστήμονες" της Βοστώνης ή της Οξφόρδης. Αυτός, λοιπόν, αποκάλεσε τον μηχανικό τού ΕΜΠ Τσίπρα "αιώνιο" φοιτητή, που δεν τελείωσε εγκαίρως τη σχολή του.

Μαζί μ' αυτόν "επιτέθηκε" στην αλλαγή τού νόμου και ο γνωστός Φορτσάκης ...Ο νομικός Φορτσάκης, ο οποίος δεν κατάλαβε πως είναι παράνομη η διαγραφή των "αιωνίων", η οποία διατάχτηκε επί των ημερών του. Αυτός ο μητσοτακικός "νομικός" έβγαλε "κραυγή" αγωνίας για την Ανώτατη Εκπαίδευση: ..." "Γυρίσαμε" στη δεκαετία τού '80 και τον κομματισμό τής Ανώτατης Παιδείας", φώναξε. Ο Φορτσάκης, ο οποίος αποτελεί από μόνος του ένα ζωντανό "μνημείο" υποκρισίας. Γιατί; ...Γιατί ο ίδιος αποτελούσε "παραγωγή" των κομματικών μηχανισμών τής πιο άσχημης εποχής τού κομματισμού και σήμερα αυτοπαρουσιάζεται σαν αυτός ο οποίος δήθεν πολεμά τις πολιτικές παρατάξεις στα Πανεπιστήμια ...Τώρα έρχεται και - σαν ειδικός - μιλάει για το "σωστό" στην Ανώτατη Παιδεία. Πώς όμως μπορεί να εκφράσει το "σωστό" ένας τέτοιος άνθρωπος; Με ποια ηθική νομιμοποίηση μπορεί να το κάνει αυτό; Είναι τόσο μεγάλος "λάτρης" τού δημόσιου Πανεπιστήμιου, που έφτασε σε σημείο δύο μήνες μόνον μετά την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών να το παρατήσει, για να γίνει συνάδελφος του Άδωνη, της Βούλτεψη και του Γιακουμάτου.

Αυτός, ο οποίος με τη στάση ζωής του "πρόσβαλε" τόσο πολύ την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, η οποία τον στήριξε στην εκλογή του, έρχεται τώρα ως βουλευτής να "υπερασπιστεί" το κύρος και βέβαια το συμφέρον της ...Αυτός, ο οποίος "διέπρεψε" πανεπιστημιακά στη δεκαετία τού '80, είναι αυτός, ο οποίος σήμερα την καταγγέλλει σαν το υπέρτατο "κακό"; Άραγε, γιατί είναι κακό που πάμε ξανά εκεί; Ήταν κακό, που τα Πανεπιστήμια αφορούσαν τους απόλυτα καλύτερους μαθητές τής χώρας και οι υπόλοιποι - ακριβώς επειδή συμμετείχαν σε κοινές και δίκαιες διαδικασίες - τους σέβονταν; Ήταν κακό, που τα γυράδικα της χώρας δεν ήταν γεμάτα με "πτυχιούχους" αγνώστου προέλευσης και αντικειμένου "επιστημών"; Ήταν κακό που μια πνευματική επιτυχία, όπως αυτή της εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, ήταν από μόνη της αιτία κοινωνικής αναγνώρισης για τον επιτυχόντα απ' όπου κι αν αυτός προέρχονταν; Ήταν κακό που οι απόφοιτοι των δημοσίων Πανεπιστημίων εκείνης της εποχής ήταν δεκτοί για μεταπτυχιακές σπουδές σε όλα τα μεγάλα Πανεπιστήμια του εξωτερικού;

Γιατί άραγε δεν ήταν καλή εκείνη η δεκαετία; Δεν ήταν καλή, γιατί ήταν η μόνη δεκαετία στην οποία η κοινωνική "προαγωγή" γινόταν πραγματικά με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια; Ήταν κακό που τα καλύτερα σχολεία τής χώρας ήταν τα δημόσια σχολεία, όπου μπορούσαν να πηγαίνουν όλα τα Ελληνόπουλα; Ήταν κακό που οι κοινωνιολόγοι ήταν οι βασικοί ιδιοκτήτες καφέ-μπαρ στη χώρα; Ήταν κακό που οι οικονομολόγοι ήταν ακίνδυνοι για την οικονομία και την επιχειρηματικότητα λογιστές; Ήταν κακό που τα ιδιωτικά σχολεία αφορούσαν μόνον τους "Ντούζους" και τους "Κούληδες" της κοινωνίας; Αυτούς, που στην καλύτερη περίπτωση θα έπαιρναν χρήματα για να σπουδάσουν τις "κοινωνικές" "επιστήμες" των Δήμου και των Βερέμηδων, οι οποίες εφευρέθηκαν ακριβώς γι' αυτούς; Ήταν κακό που γελούσαν οι πάντες με τους "κλόουν" των ιδιωτικών Ψυχοκολεγίων; Ήταν κακό που οι άξιοι και οι ικανοί αυτής της χώρας "σούταραν" τα παιδιά των δωσίλογων στις ΗΠΑ για πληρωμένες σπουδές τού "μπάφου";

Αν αυτό είναι το "πίσω" των αξίων, ποιο ακριβώς είναι το "μπροστά", το οποίο πρέπει να προστατεύσουμε; ...Η "μεταρρύθμιση" του Γιωργάκη - η οποία έγινε καθ' υπόδειξη του Σόρος - είναι το "μπροστά"; ...Η "μεταρρύθμιση" αυτή, η οποία γέμισε τους κάμπους και τις ραχούλες με "υπόστεγα", τα οποία παρίσταναν τα δημόσια Πανεπιστήμια και παρήγαγαν μαζικά σερβιτόρους και ντελιβεράδες; ...Η "μεταρρύθμιση" του "κοινωνιολόγου" Γιωργάκη, ο οποίος μετέτρεψε τα δημόσια πτυχία σε λαδόκολλες, για να τυλίγονται σουβλάκια; ...Η "μεταρρύθμιση", η οποία έδωσε αξία στο πτυχίο τού Κυριάκου και έκανε όλους τους Κολεγιόπαιδες - με "εντολή" τής αμερικανικής πρεσβείας - "πολύτιμους" επιστήμονες και κατόχους "βαριών" βιογραφικών;

Αυτόν τον στόχο είχε εκείνη η "μεταρρύθμιση": Να παρακαμφθούν αυτοί, οι οποίοι ηλικιακά "ακολουθούσαν" τη διεφθαρμένη γενιά τού Πολυτεχνείου και η εξουσία να παραδοθεί αποκλειστικά στους ανθρώπους των Κολεγίων ...Αρχικά σε Κολεγιόπαιδες των οποίων οι ηλικίες δεν προκαλούν και στη συνέχεια να ανοίξει ο "δρόμος" για τους υπόλοιπους ...Ανθρώπους "τσεκαρισμένους" από την αμερικανική πρεσβεία και ευεργετημένους από τους δανειστές μας και οι οποίοι δεν θα διερευνούσαν ποτέ τα μεγάλα σκάνδαλα και την προδοσία τής πατρίδας. Αυτή ήταν η αγωνία τους ...Να σώσουν τους διεφθαρμένους τής γενιάς τού Πολυτεχνείου, για να διατηρήσουν την κατοχή τής "λείας" τους...

...Να παρακαμφθεί η φυσική "κεφαλή" τής γενιάς των δημοσίων Πανεπιστημίων με τους δικούς τους Κολεγιόπαιδες τύπου Κυριάκου, Βορίδη ή Παπασταύρου, ώστε να μην εξελιχθεί αρνητικά η κατάσταση. Από εκεί και πέρα αυτοί οι "ευνοημένοι" - με τη σειρά τους - θα άνοιγαν τους "δρόμους" τής εξουσίας για τα παιδιά των Μητσοτάκηδων, των Σαμαράδων, των Γιωργάκηδων, των Τρέμηδων, των Ρουσόπουλων και των υπολοίπων. Μέχρι και η Κολεγιοκόρη τής Παπαρήγα προβλέπεται να πάρει μέρος σε αυτόν τον σχεδιασμό. Αυτόν το στόχο είχε η "μεταρρύθμιση" του Γιωργάκη ...Να "ανακυκλωθεί" όλη η "χαβούζα" τής Μεταπολίτευσης και να διορθωθεί το λάθος τού πατέρα του.

Γενικές "Πανευρωπαϊκές Εξετάσεις".

...Τα "θέματα".

Αυτό, το οποίο έχει σημασία, είναι ότι η Μεταπολίτευση έχει πρακτικά τελειώσει. Η γενιά τού Πολυτεχνείου οδεύει ολοταχώς προς την "απόσυρση". Η γενιά τής Τρέμη και της Ντόρας δεν "σώζεται" όσο "σοβά" και να ρίξει στα μούτρα της. Η πραγματική εξουσία, ακόμα και στο τυπικό επίπεδο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί στα χέρια τής γενιάς των "Πανελληνίων". Αυτή η γενιά πλέον κρίνεται γι' αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας. Από τη στιγμή που οι σημερινοί επικεφαλής των δύο κυρίαρχων εξουσιών τής Πολιτείας και οι περισσότεροι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι ανήκουν σ' αυτήν τη γενιά, δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για την "αποχή" της.

Η ιστορία παραδίδει πλέον την τύχη τής πατρίδας μας στα "χέρια" της. Η φαινομενική αδυναμία της οφείλεται μόνον στις μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών και των μεγάλων κομμάτων ...Στις μεθοδεύσεις των Κολεγιοπαίδων τύπου Παπανδρέου, Σαμαρά, Μητσοτάκη κλπ. και των ξένων ιδιοκτητών των Κολεγίων, οι οποίοι "πουλάνε" βολέματα στις "Μπανανίες" και όχι μόνον στην Ελλάδα. Εξαιτίας όλων αυτών η γενιά των Πανελληνίων σήμερα εμφανίζεται "ακέφαλη" και δεν έχει τους ανάλογους εκπροσώπους σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο. Η γενιά τού Πολυτεχνείου, εκμεταλλευόμενη τα ΜΜΕ και τους σκληρούς κομματικούς μηχανισμούς, διατηρεί με νύχια και με δόντια την "κεφαλή" τής γενιάς τού Πολυτεχνείου και αυτό δημιουργεί τα φαινόμενα εκείνα, τα οποία παραποιούν την πραγματικότητα.

Όμως, σε κάθε περίπτωση είναι παραποίηση της πραγματικότητας, εφόσον αργά αλλά σταθερά τα πάντα παραδίδονται στα χέρια αυτής της τεχνητά "ακέφαλης" γενιάς. Μπορεί οι κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες να ανήκουν ελέω Συγκροτημάτων στη γενιά τού Πολυτεχνείου, αλλά από "κάτω" η βάση τής ισχύος τους διαρκώς "αδειάζει" από "περιεχόμενο". Αυτή η γενιά πλέον πρέπει να αγωνιστεί, για να σώσει την πατρίδα και να εξασφαλίσει την επιβίωση του ελληνισμού στο σύνολό του. Εφόσον λοιπόν ψάχνουμε λύση σε ένα πρόβλημα, πρέπει να ξέρουμε και τα δεδομένα του ...Πρέπει να ξέρουμε την "εξίσωση" που αναζητούμε.

Αυτό είναι το "θέμα" των σημερινών "Πανευρωπαϊκών Εξετάσεων" ...Το "θέμα" το οποίο αφορά όλους τους Ευρωπαίους και όχι μόνον τους Έλληνες. Αυτό είναι το πρόβλημα, το οποίο θα κληθεί αυτή η γενιά να λύσει ...και, όπως συμβαίνει με όλα τα προβλήματα, έχουν τα δύσκολα σημεία τους. Ποιο είναι το δύσκολο σημείο στο σημερινό πρόβλημα; ...Η εξεύρεση της ιδανικής λύσης στη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Το ελληνικό χρέος πρέπει να πληρωθεί στο ακέραιο, γιατί οφείλεται στους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά αυτό το χρέος δεν πρέπει να το πληρώσουν οι Έλληνες. Πρέπει να το πληρώσουν οι τοκογλύφοι, οι οποίοι το δημιούργησαν...

...Πρέπει να πάνε φυλακή όλοι εκείνοι, οι οποίοι εν γνώση τους δημιούργησαν το χρέος, "επενδύοντας" στο γεγονός ότι μέσω των δωσίλογων είχαν την εξουσία να το "φορτώσουν" στους λαούς. Αυτό είναι το πρόβλημα ...Κάποιοι εγκληματίες δημιούργησαν ένα τρομερό χρέος, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα το εισπράξουν εις βάρος των θυμάτων τους. Εξαιτίας έξωθεν παρεμβάσεων δεν επέτρεψαν στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει εις βάρος των ιδιωτών που εγκλημάτησαν, αλλά αποφάσισαν να της δανείσουν εκ νέου χρήματα των λαών, για να πληρωθούν αυτοί οι εγκληματίες. Αυτό έκανε η διεθνής τοκογλυφική συμμορία εις βάρος όλων των λαών τής Ευρώπης, χρησιμοποιώντας την Ελλάδα.

Πρέπει να αναζητηθούν, να καταγγελθούν και να τιμωρηθούν όλοι οι συνεργάτες των τοκογλύφων, οι οποίοι παγίδευσαν τους ευρωπαϊκούς λαούς με το ελληνικό χρέος. Πρέπει να αναζητηθούν οι πληρωμένοι "δολοφόνοι" των διεθνών τοκογλύφων, οι οποίοι, με την ανοχή και τη συνεργασία τής ελληνικής Κυβέρνησης της γενιάς τού Πολυτεχνείου, εκτέλεσαν ένα "συμβόλαιο" θανάτου για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία ...Οι πληρωμένοι "δολοφόνοι" τύπου Μπαρόζο, Μέρκελ, Σόιμπλε, Τρισέ, Γιούγκερ, Στρος Καν, οι οποίοι μεθόδευσαν το έγκλημα εις βάρος τής Ελλάδας και της Ευρώπης ...Αυτοί πρέπει να αναζητηθούν και να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους ...Εγκλήματα, τα οποία έχουν κοστίσει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και άπειρη δυστυχία. Κοντά σ' αυτούς να τιμωρηθούν όλοι οι Έλληνες συνεργάτες τους ...Οι σύγχρονοι δωσίλογοι ...Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς, Προβόπουλος, Παπαδήμου, Σάλλας, Γεωργίου, Χριστοφοράκος και λοιποί...

...Αυτή είναι η πρόκληση, και απ' αυτήν θα κριθούν οι πάντες.

Τώρα αυτή η γενιά έχει τη δυνατότητα να αφήσει το "αποτύπωμά" της στην ελληνική ιστορία και όχι μόνον. Έχει τη δυνατότητα να κάνει τη δική της "υπέρβαση" και απ' αυτήν να κριθεί. Αναλαμβάνει μια χώρα ρημαγμένη και λεηλατημένη. Σε έναν ευρωπαϊκό - και όχι μόνον - κόσμο, ο οποίος βασανίζεται εξίσου από την οικονομική κρίση, θα πρέπει αυτή η ελληνική γενιά - ως η άρχουσα πλέον γενιά - να δώσει λύση ...Λύση σε ένα πρόβλημα ειδικό και γενικό ταυτόχρονα ...Λύση σε ένα πρόβλημα, το οποίο προσπαθούν να επιλύσουν και οι υπόλοιποι λαοί ..."Βούτυρο" στο ψωμί αυτής της γενιάς είναι ο "διαγωνισμός" με ομοίους της για την επίλυση του ιδίου του κοινού προβλήματος ...Αυτή κι αν είναι "εξέταση-πρόκληση" για τη γενιά που έχει "ψηθεί" σε εξετάσεις μεγάλης κλίμακας.

Είναι τύχη για την Ελλάδα, που σ' αυτήν τη δύσκολη πανευρωπαϊκώς συγκυρία θα έχει στη διάθεσή της τον καλύτερο "μαθητή" που είχε ποτέ ...Θα μπορέσουν οι "αιώνιοι" να παραμείνουν τέτοιοι και να επιβεβαιώσουν τη φήμη τους; ...Αυτή είναι η τέλεια πρόκληση για τη γενιά που έχει μάθει να λειτουργεί με αξιοκρατία και να πολεμά τις προκλήσεις. Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι τη λύση την έχει ήδη στην κατοχή της αυτή η γενιά και είναι θέμα χρόνου αυτή η λύση να γίνει κοινή για όλους. Αλίμονό μας αν δεν συνέβαινε αυτό. Αν δεν μπορούσε αυτή η γενιά ν' ανταπεξέλθει σε αυτό το τεράστιο "φορτίο", δεν θα μπορούσε καμία άλλη να το κάνει.                   

Τραϊανού Παναγιώτης  

http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/