Οι Έλληνες, εχθροί του βιβλίου

Η Εφημερίδα των Συντακτών, 29.03.2016

Συντάκτης: 

Γιώργος Σταματόπουλος

 

Οι Ελληνες που «καταφέρνουν» να διαβάζουν ένα τουλάχιστον βιβλίο τον χρόνο -μου ’λεγαν φίλοι τις προάλλες και δεν το πίστευα- ανέρχονται μόλις στους οκτώ έως δέκα χιλιάδες. Εφερα αντιρρήσεις, αλλά οι φίλοι είχαν διαβάσει πρόσφατες έρευνες.
Ενα βιβλίο; Σε ένα χρόνο; Κάπως έτσι δεν πάνε καλά τα πράγματα. Καταργείται από τις κοινωνικές σχέσεις το αναγιγνώσκειν βιβλία. Παρ’ όλα αυτά ημείς άδομεν. Οχι θα κάτσουμε να σκάσουμε.
Κατανοώ ότι το διάβασμα δεν πολυταιριάζει στους Ελληνες, λόγω κλίματος κυρίως. Να λούζει τη χώρα, καθημερινά σχεδόν, ο ωραίος ήλιος και συ να μην εκθέτεις το σώμα σου (και το πνεύμα σου;) στην ευεργεσία των ακτίνων του; Ε, θα είναι ιεροσυλία, περιφρόνηση προς το φως.
Εντάξει. Αλλά το ηλιακό φως από μόνο του δεν εισχωρεί στα πνευματικά (και ψυχικά) σκοτάδια. Χρειάζεται κάποιο άλλο φως εκεί, κάποια δάδα που θα φωτίσει την άγνοια, την αμάθεια, την ανία, κάποιο λυχνάρι που θα προσδώσει στιλ, γούστο, συμπεριφορά, αυτοπεποίθηση, κάτι παραπάνω απ’ ό,τι προσδίδουν οι κοινωνικές σχέσεις και η καθημερινότητα· κάποια ιστορικότητα που δεν μεταφέρουν οι κινήσεις του σώματος και τα βλέμματα των διπλανών.
Αυτό φαίνεται να είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου: ένα ταξίδι φωτός στο σκότος του πλαγκτού, στις νεφέλες του πνεύματος.
Υπάρχουν δικαιολογίες ή και επιχειρήματα σοβαρά εκ μέρους εκείνων οι οποίοι δεν ασχολούνται με την πράξη της ανάγνωσης, όπως είναι -το κυριότερο- η έλλειψη χρόνου, το ότι τρέχουν και δεν φτάνουν δηλαδή, η οικονομική στενότητα (ασφυξία), οι πολλοί παρλαπίπες συγγραφείς ή ακόμη η (λανθασμένη) πίστη ότι όλα έχουν ειπωθεί και τι να ψάχνουμε τώρα... κ.ά.
Τι να πεις. Λείπουν ίσως οι μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς, οι οτρηροί δοκιμιογράφοι, οι έγκυροι ιστορικοί, οι μεγάλοι παραμυθάδες και οι εύθυμοι γραφιάδες, έχουν ατονήσει πιθανώς η αίγλη και η ένταση του κειμένου που αποτελούν όλον. Μας αρκούν μερικά αποσπάσματα και δυσφορούμε στο τρίπτυχο αρχή - μέση - τέλος. Πώς ν’ αρχίσεις και πότε (!) να τελειώσεις;
Οι φίλοι, τα ποτά, τα ταξίδια, ο έρωτας, το κολύμπι, η έκθεση στον ήλιο (και μάλιστα τον μεσογειακό), το συντρώγειν και συμπίειν δεν έχουν χρείαν την ανάγνωση. Καλά είμαστε, δεν θα σκοτιστούμε κιόλας με τις εμμονές του κάθε ένα που νομίζει ότι προσφέρει κοινωνικό έργο.
Και, όμως, το θέλουμε είτε όχι, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Εδώ ο κόσμος χάνεται -σου λένε- η τέχνη του λόγου μας μάρανε; Και πώς να ερμηνεύσεις, με δεδομένο τη μικρή λέσχη των εν Ελλάδι αναγνωστών, τους περίπου δέκα χιλιάδες τίτλους που εκδίδονται ανά χρόνο; Δυσανάλογος αριθμός, ασύλληπτος και για κράτη οι υπήκοοι των οποίων είναι καλοί και σταθεροί αναγνώστες.
Εάν δεν μας πείθουν οι σύγχρονοι λογοτέχνες, υπάρχουν οι κλασικοί. Ούτε μ’ αυτούς επιθυμούμε να συνομιλήσουμε; Ετσι, για να πάρουμε μια ιδέα πώς φτάσαμε ώς εδώ, να μάθουμε τις καταβολές, τους προγόνους, τα άλματα από τον μύθο στον λόγο, τα «επιτεύγματα» της επιστήμης, πού στο διάολο μας οδηγούν τα πολιτικά συστήματα που επιλέγουμε μόνοι μας (!) και άλλα πολλά που δεν μπορείς να τα «ανακαλύψεις» στην TV και στο διαδίκτυο.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που δεν μας επιτρέπουν την ανάγνωση βιβλίων. Μπορούν, όμως, να αφανιστούν (οι λόγοι) εάν αποφασίσουμε ότι είμαστε ακόμη ικανοί (ελεύθεροι εννοώ) να φιλιωθούμε με τα βιβλία.
http://gerontakos.blogspot.gr/

Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές, πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές

Ο κόσμος σου να είμαι εγώ 

πρώτη εκτέλεση:Αλίκη Καγιαλόγλου
Μουσική: Μ.Χατζιδάκις
Στίχοι: Ν. Γκάτσος


Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές.

Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.

Λόγια γνωστά και ίδια λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.

Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.

Αν μ’ αγαπάς κι αν θες να σ’ αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.

Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.

Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.

Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
ποτέ δεν πάει στρωτά.

Αν μ’ αγαπάς κι αν θες να σ’ αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.

Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.

Λούπινο, το «κρέας του φτωχού»: Η καλλιέργειά του δίνει 400 ευρώ το στρέμμα -Τι είναι ο καρπός αυτός [εικόνες]

Το αποκαλούν «κρέας του φτωχού», επειδή οι παλαιότεροι το έτρωγαν λόγω της υψηλής περιεκτικότητας των καρπών του σε πρωτεΐνη -φτάνει μέχρι και 44%- ενώ σήμερα το λούπινο (περί ου ο λόγος) έρχεται να δώσει λύση στα αυξημένα έξοδα των κτηνοτρόφων σε ζωοτροφές.

Το λούπινο αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια κτηνοτροφικού ψυχανθούς για την ελληνική ύπαιθρο και την ελληνική κτηνοτροφία, συγκαταλέγεται στις εύκολες καλλιέργειες με χαμηλό κόστος παραγωγής, ενώ αποτελεί και μια κερδοφόρα καλλιέργεια για τον παραγωγό, όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γεωπόνος-συγγραφέας, Κάσσανδρος Γάτσιος.
Μπορεί, σήμερα, να είναι ελάχιστα τα στρέμματα που καλλιεργούνται στη χώρα μας, αλλά η οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με τα προωθούμενα μέτρα στον αγροτικό χώρο, αυξάνουν την ανάγκη για μείωση του κόστους παραγωγής και την καλλιέργεια προϊόντων που θα απορροφηθούν άμεσα στην εσωτερική αγορά.
"Οι δυνατότητες του πρωτογενούς τομέα είναι τεράστιες" επανέλαβε ο κ. Γάτσιος, προσθέτοντας ωστόσο ότι "ο μικρός γεωργικός κλήρος στη χώρα μας, η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού σε βάθος 10ετίας τουλάχιστον, αλλά και ισχυρών ομάδων παραγωγών, όπως και η μη επαρκής λειτουργία υπηρεσιών σε επίπεδο πολιτείας, που θα μπορούσαν να πιάσουν από το χέρι τον αγρότη και να τον καθοδηγήσουν, φρενάρουν σημαντικά τον κλάδο".

Καθαρό εισόδημα 400 ευρώ/στρέμμα και ...αποδόσεις
Το λούπινο είναι ένα φυτό γνωστό από την αρχαιότητα, που επανέρχεται και πάλι δυναμικά στο διατροφικό προσκήνιο, και η καλλιέργειά του κερδίζει έδαφος πανευρωπαϊκά. Από τον καρπό του μπορεί να παραχθεί αλεύρι αλλά και λάδι, ενώ πολλές είναι και οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Το φυτό είναι γνωστό εδώ και 3.000 χρόνια στην περιοχή της Μεσογείου. Στην Ελλάδα θεωρείται κυρίως κτηνοτροφικό φυτό και πολύ ευτελές και φτωχικό φαγητό, το οποίο εγκαταλείφθηκε με την πάροδο των χρόνων και αντικαταστάθηκε από την εισαγόμενη σόγια, η οποία στο μεγαλύτερο ποσοστό της είναι μεταλλαγμένη.
Η ζήτηση για λούπινο αυξάνεται, κυρίως στην Ευρώπη, και η καλλιέργειά του μπορεί να αποφέρει ένα σημαντικό εισόδημα και συγκεκριμένα ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα ύψους 300-500 ευρώ/στρέμμα, με το καθαρό εισόδημα να υπολογίζεται σε 200-400 ευρώ/στρέμμα.
Η παραγωγή του λούπινου εξαρτάται από την ποικιλία, τις εδαφοκλιματικές συνθήκες, την εποχή σποράς, την πυκνότητα φύτευσης κ.λπ. Η όψιμη φθινοπωρινή σπορά, όπως επίσης και η έλλειψη εδαφικής υγρασίας από την άνθιση και μετά, επηρεάζουν αρνητικά τις αποδόσεις. Οι ποικιλίες του λευκού λούπινου αποδίδουν από 240 έως και 450 κιλά/στρέμμα, με τις αποδόσεις της ποικιλίςας Multitalia για τα ελληνικά δεδομένα να κυμαίνονται από 130 μέχρι και 300 κιλά.στρέμμα, ανάλογα τις εδαφοκλιματικές συνθήκες.
Το λούπινο είναι ένα ποώδες φυτό, ετήσιο, ορθόκλαδο. Έχει ριζικό σύστημα που αναπτύσσει διακλαδώσεις και μία κεντρική κατακόρυφη ρίζα. Τα φύλλα των λούπινων είναι σύνθετα παλαμοειδή, τα δε φυλλάριά τους εκπτύσσονται κυκλικά γύρω από την άκρη του μίσχου. Τα άνθη του μπορεί να έχουν λευκό, κίτρινο, κυανό, μαργαριτώδες χρώμα και εκπτύσσονται επάκρια σε βότρεις. Τα άνθη του φέρουν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ανθέων των ψυχανθών. Τα λούπινα είναι φυτά αυτογόνιμα, αλλά μπορούν να σταυρογονιμοποιηθούν, με τη βοήθεια των εντόμων.

Οι "γλυκές" και "ημίγλυκες" ποικιλίες λούπινου καλλιεργούνται σε Αυστραλία, Γαλλία, Πολωνία και τη Χιλή σαν βασική πηγή πρωτεΐνης στις ζωοτροφές, καθώς ο καρπός περιέχει μέχρι και 44% πρωτεΐνη ανάλογα με το είδος, την ποικιλία και τις εδαφοκλιματικές συνθήκες.
Στην Ελλάδα, παλαιότερα, καλλιεργούνταν κυρίως το λευκό, ντόπιο, πικρό λούπινο όπου ύστερα από την κατάλληλη αποπίκρινση καταναλωνόταν από ανθρώπους και ζώα. Η καλλιέργεια, όπως εξήγησε ο κ. Γάτσιος, γινόταν κυρίως σε Πελοπόννησο, Κρήτη και Αιτωλοακαρνανία.
Σήμερα, η καλλιέργειά του επανέρχεται με εισαγόμενες (κυρίως από Ιταλία) και λιγότερο πικρές ποικιλίες ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα.
Εύκολη καλλιέργεια με χαμηλό κόστος

"Το λούπινο είναι εύκολη καλλιέργεια χαμηλού κόστους, με τέτοια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη που

μπορεί επάξια να αντικαταστήσει τη σόγια στο σιτηρέσιο των ζώων και να εξασφαλίσει αυτάρκεια

στην ελληνική κτηνοτροφία" είπε ο κ. Γάτσιος.

Το χαρακτηριστικό των λούπινων είναι ότι είναι ευαίσθητα στην υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο. Σε εδάφη με περιεκτικότητα σε ασβέστιο μεγαλύτερη του 5%, η καλλιέργειά τους είναι προβληματική. Τα εδάφη που είναι κατάλληλα είναι αυτά που έχουν ρΗ 5-7.
Τα λούπινα δεν απαιτούν πολύ γόνιμα εδάφη, αλλά μπορούν να καλλιεργηθούν σε φτωχά, αμμώδη. Τις καλύτερες αποδόσεις τις δίνουν σε αμμοπηλώδη εδάφη.
Σε περιοχές που καλλιεργούνται για πρώτη φορά τα λούπινα, θα πρέπει να γίνεται ο εμβολιασμός του εδάφους με τα κατάλληλα αζωτοβακτήρια, ώστε τα φυτά να προσλαμβάνουν τις απαραίτητες ποσότητες αζώτου που έχουν ανάγκη.
Για την καλλιέργειά τους ακολουθείται η εξής διαδικασία: γίνεται η ίδια κατεργασία του εδάφους που γίνεται και για τα άλλα ετήσια φυτά, δηλαδή ένα όργωμα και ένα φρεζάρισμα. Στη συνέχεια γίνεται η σπορά του σπόρου και μία ελαφρά επικάλυψη του σπόρου με μία σβάρνα. Η λίπανση που απαιτείται στην καλλιέργεια των λούπινων, επειδή είναι φυτά που ανήκουν στα ψυχανθή, αφορά τη λίπανση με φωσφόρο και κάλιο, επειδή το φυτό αυτό έχει μεγάλες ανάγκες στα στοιχεία αυτά. Επειδή όμως το ριζικό του σύστημα είναι εκτεταμένο, μπορεί να προμηθεύεται τον φωσφόρο και το κάλιο από βαθύτερα σημεία του εδάφους, με αποτέλεσμα η λίπανσή του με λιπάσματα να γίνεται με μέτριες ποσότητες φωσφόρου και καλίου. Γενικά θα πρέπει να αποφεύγονται τα λιπάσματα που περιέχουν ασβέστιο. Τα λούπινα είναι επίσης ευαίσθητα στην έλλειψη μαγγανίου.

Η πικράδα του καρπού οφείλεται σε ορισμένες αλκαλοειδείς ουσίες, οι οποίες είναι τοξικές για τον άνθρωπο και τα ζώα και για αυτό συνιστάται ξεπίκρισμα πριν τη χρήση. Παλαιότερα, ξεπίκριζαν το λούπινο με εμβάπτιση στη θάλασσα ή με καβούρδισμα. Ο καρπός του λούπινου αποτελεί επίσης πλούσια πηγή ασβεστίου, σιδήρου, μαγνησίου και φωσφόρου.
Ιστορικά στοιχεία
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, η καλλιέργεια του λούπινου στην αρχαιότητα ξεκίνησε από την Αίγυπτο (Zoukovsky 1923). Όμως πιθανότερο είναι το λευκό λούπινο να καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα (Kurlovich, 2002), όπου υπάρχουν οι περισσότερες ποικιλίες του φυτού σε άγρια μορφή μέχρι σήμερα. Ένα άλλο είδος λευκού λούπινου που αυτοφύεται στη Βαλκανική χερσόνησο είναι το ssp. termis (Θέρμος ο ήμερος).
Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τα λούπινα ως τροφή όπως γίνεται ακόμη και σήμερα σε διάφορες χώρες. Ο Θεόφραστος ονόμασε το βότανο θέρμος. Ο Διοσκουρίδης το αποκαλούσε θέρμος ο ήμερος και ξεχώριζε δύο είδη λούπινα. Το γλυκό και το πικρό στα οποία απέδιδε θρεπτικές ιδιότητες.
Οι ωχροκίτρινοι καρποί σύμφωνα με τον Λουκιανό, ήταν απαραίτητο μέρος των δείπνων της Εκάτης, της θεάς "των νυκτίων φαντασμάτων", ενώ ταυτόχρονα αποτέλεσαν και την ειδική τροφή των επισκεπτών του Νεκρομαντείου του Αχέρωνα, σαν προετοιμασία για την επικοινωνία τους με τους νεκρούς. Τα σπέρματά τους ήταν ακόμη γνωστή τροφή των Κυνικών Φιλοσόφων και δίνοντας ως τράγημα (επιδόρπια) στα συμπόσια. Ο Φλωρεντίνος αναφέρει ότι είναι ωφέλιμα γιατί περιέχουν άζωτο και καθιστούν τα χωράφια γόνιμα. Και αυτό είναι σωστό, γιατί το λούπινο τραβά άζωτο από την ατμόσφαιρα το οποία χρησιμοποιεί αλλά και αποθηκεύει στις ρίζες του.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια το βότανο έχει χρησιμοποιηθεί εσωτερικώς χωρίς να αφαιρεθεί η πικρότητά του ως ελμινθοκτόνο. Το άλευρό τους χρησιμοποιήθηκε σαν διαλυτικό, μαλακτικό και καταπραϋντικό, σε τοπικά καταπλάσματα. Το αφέψημα τους χρησιμοποιήθηκε σε καταπλάσματα, πλύσεις, πυριάματα (θερμικά επιθέματα). Χρησιμοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία κατά χρόνιων δερματικών παθήσεων όπως εκζέματα , λειχήνες κ.α. Τα καβούρδιζαν όπως τον καφέ και τα έπιναν με νερό γιατί πίστευαν ότι θεράπευαν στομαχικά και αρθριτικά νοσήματα. Επίσης τα έπαιρναν για προβλήματα λευκωματουρίας και διαβήτη.
Στα Χανιά λούπινα φύονται πολλά στην περιοχή του Αποκόρωνα. Παλαιότερα τα θεωρούσαν πολύ καλό μεζέ για τη ρακί. Τους καρπούς τους αποκαλούσαν στη Δυτική Κρήτη λιμπίνους, στην κεντρική Κρήτη λουμπούνους ή λουμπούνια. Τα λούπινα βέβαια είναι πικρά και η διαδικασία για το ξεπίκρισμα τους ήταν απαραίτητη. Αυτό γινόταν ως εξής. Τα έβαζαν από βραδύς στο νερό και φούσκωναν. Το πρωί τα ζεμάτιζαν σε μεγάλες χύτρες 2 με 3 φορές. Τα άφηναν να κρυώσουν και μετά τα έβαζαν σε κρύο νερό που το άλλαζαν μέχρι και τρεις φορές την ημέρα για μία βδομάδα τουλάχιστον.
Στην περιοχή της Μεσσαράς φυτρώνουν και αγριολουμπούνια τα οποία δεν τρώγονται ούτε από τα ζώα. Στην Κρήτη απέδιδαν στα λούπινα ιδιότητες ελμινθοκτόνες και αντιδιαβητικές. Παλαιότερα κατά την περίοδο των δύο πολέμων καβουρδισμένα με σιτάρι ή κριθάρι αντικατέστησαν τον καφέ όταν υπήρχε έλλειψη.

Πηγή: Λούπινο, το «κρέας του φτωχού»: Η καλλιέργειά του δίνει 400 ευρώ το στρέμμα -Τι είναι ο καρπός αυτός [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/233941/loypino-kreas-toy-ftohoy-i-kalliergeia-toy-dinei-400-eyro-stremma-ti-einai-o-karpos#ixzz43JvN055f

Ένα γράμμα του Ουμπέρτο Έκο στον εγγονό του

Καλλιέργησε τη μνήμη σου και θα ζήσεις χίλιες ζωές

Το ιταλικό περιοδικό «L’ Espresso» ζήτησε από δεκατέσσερις προσωπικότητες του πνεύματος να γράψουν μια επιστολή για το 2014.  Ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε μια επιστολή στον εγγονό του, ο οποίος πριν από λίγες μέρες εκφώνησε έναν λιτό και ουσιαστικό επικήδειο λόγο στον παππού του. Ο προβληματισμός σχετικά με τις Νέες Τεχνολογίες και τη σημασία της μνήμης είναι τα θέματα στα οποία εστιάζει την προσοχή του ο Έκο. Επειδή, υποστηρίζει, ούτε το Διαδίκτυο μπορεί να υποκαταστήσει τη γνώση, ούτε οι υπολογιστές το μυαλό μας, προτρέπει τις νέες γενιές να μαθαίνουν απομνημονεύοντας. Σε καμιά περίπτωση, βεβαίως δεν εννοεί το… εθνικό σπορ του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, την παπαγαλία.
Ευελπιστώ ότι το κείμενο αυτό θα βρει ευήκοα ώτα και στον ελληνικό εκπαιδευτικό κόσμο της χώρας, ο οποίος, χρόνια τώρα, βομβαρδίζεται με διαρκείς «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις» (απορρυθμίσεις θα ήταν το πιο σωστό).  Το μετέφρασα από τα ιταλικά για δυο λόγους: α) να απολαύσουμε για μια ακόμη φορά το πνεύμα του πρόσφατα εκλιπόντος σπουδαίου στοχαστή, β) να σκεφτούμε μήπως κάποιες βασικές αρχές μάθησης πρέπει να μας απασχολήσουν σοβαρά αν ακόμη ενδιαφερόμαστε για μορφωμένους και με ουσιαστική κριτική ικανότητα πολίτες.  Δεν είναι κακό να παραδεχτούμε ότι κάθε τι το «παλιό» δεν είναι οπωσδήποτε  «συντηρητικό» ή «αντιπαιδαγωγικό». Πόσω μάλλον όταν έτσι αποφαίνεται ένας στοχαστής του εκτοπίσματος του Ουμπέρτο Έκο!
Χριστίνα Πετροπούλου,
σχολική σύμβουλος
Φιλολόγων Α΄ Δ/νσης
Δ/θμιας Εκ/σης Αθήνας

Ο Ουμπέρτο Έκο με τον εγγονό του

Αγαπητό μου εγγονάκι,

Δεν θα ήθελα αυτή η χριστουγεννιάτικη επιστολή να θεωρηθεί υπερβολικά  συναισθηματική ή ότι έχει σκοπό να σε νουθετήσει σχετικά με την αγάπη για τους συνανθρώπους μας, για την πατρίδα, για τον κόσμο, και όλα τα συναφή. Δεν θα έδινες καμιά σημασία και όταν θα έφτανε η στιγμή να θέσεις σε εφαρμογή όλα αυτά, (εσύ έφηβος, και εγώ στο επέκεινα), το σύστημα αξιών θα είχε αλλάξει τόσο πολύ, που πιθανότατα οι συμβουλές μου θα προέκυπταν ξεπερασμένες.
Βάζε πράγματα στο μυαλό σου
Γι’ αυτό, θα ήθελα να επικεντρωθώ σε μια μόνο συμβουλή, την οποία μπορείς να ακολουθήσεις ακόμη και τώρα, ενώ  σερφάρεις στο iPad σου. Κι ούτε θα κάνω το λάθος να σου το υποδείξω, όχι γιατί θα φαινόμουν ένας παππούς βαρετός, αλλά γιατί το ίδιο κάνω και εγώ. Στην καλύτερη περίπτωση μπορώ να σου πω ότι, αν κατά τύχη πέσεις πάνω σε εκατοντάδες ιστοσελίδες πορνό που δείχνουν τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπινων όντων, προσπάθησε με χίλιους τρόπους να μην πιστέψεις ότι αυτό είναι το σεξ, όταν μάλιστα σε αναγκάζει να μη βγαίνεις από το σπίτι σου, για να κοιτάξεις τα πραγματικά κορίτσια. Ξεκινώ από την αρχή ότι είσαι ετεροφυλόφιλος, αλλά κι έτσι να μην είναι, προσάρμοσε τις συμβουλές μου στην περίπτωσή σου. Κοίταζε τα πραγματικά κορίτσια στο σχολείο ή όπου πας να παίξεις, γιατί είναι καλύτερα από τα τηλεοπτικά και μια μέρα θα σου προσφέρουν μεγαλύτερες χαρές από εκείνες του Διαδικτύου. Πίστεψε εκείνους που έχουν μεγαλύτερη εμπειρία από εσένα. Αν εγώ κοίταζα το σεξ μόνο στον υπολογιστή, ο πατέρας σου δεν θα είχε ποτέ γεννηθεί, κι εσύ ποιος ξέρει πού θα βρισκόσουν, μάλλον δεν θα υπήρχες καν. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να σου πω, αλλά για μια ασθένεια που έχει προσβάλει τη γενιά σου, καθώς και παιδιά μεγαλύτερα από εσένα, που τώρα φοιτούν στο πανεπιστήμιο: την απώλεια της μνήμης.
Είναι αλήθεια ότι αν θέλεις να μάθεις ποιος ήταν ο Καρλομάγνος ή πού βρίσκεται η Κουάλα Λουμπούρ, δεν έχεις παρά να πατήσεις μερικά πλήκτρα και το Διαδίκτυο σου το λέει αμέσως. Κάν’ το όταν χρειάζεται, αφού όμως το κάνεις, προσπάθησε να θυμηθείς τι σου είπε, για να μην αναγκαστείς να το αναζητήσεις για δεύτερη φορά σε περίπτωση που υπάρξει επείγουσα ανάγκη, όπως για μια έρευνα στο σχολείο. Επειδή νομίζεις ότι ο υπολογιστής μπορεί να σου απαντάει οποιαδήποτε στιγμή, ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσεις το ενδιαφέρον να βάζεις πράγματα στο μυαλό σου. Είναι σαν να λέμε ότι, επειδή έχεις μάθει πως για να πας από την τάδε οδό στη δείνα, υπάρχουν το λεωφορείο ή το Μετρό, που σου επιτρέπουν να μετακινηθείς χωρίς κόπο -το οποίο βεβαίως εξυπηρετεί και κάν΄το κάθε φορά που βιάζεσαι-, για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται πλέον να περπατάς. Αν όμως δεν περπατάς αρκετά, γίνεσαι «άτομο με ειδικές ανάγκες», όπως χαρακτηρίζουμε σήμερα τους ανθρώπους που βρίσκονται σε αναπηρικό καροτσάκι. Εντάξει, ξέρω ότι ασχολείσαι με σπορ, άρα ξέρεις να κινείς το σώμα σου, ας επιστρέψουμε όμως στο μυαλό σου.
Παιχνίδια με τον νου
Η μνήμη είναι ένας μυς, όπως εκείνοι των ποδιών, και αν δεν τον εκγυμνάζεις, ατονεί κι έτσι, από πλευράς εγκεφάλου, γίνεσαι άτομο με ειδικές ανάγκες, δηλαδή, για να μιλήσουμε ειλικρινά, ένας ηλίθιος. Κι επειδή για όλους ελλοχεύει ο κίνδυνος να πάθουν Αλτσχάιμερ όταν γεράσουν, ένας τρόπος για να αποφύγουν αυτό το δυσάρεστο ατύχημα είναι να εξασκούν πάντοτε τη μνήμη τους. Ιδού, λοιπόν, η δική μου συνταγή: Κάθε πρωί μάθαινε απ’ έξω μερικούς στίχους, ένα σύντομο ποίημα ή, όπως έκαναν οι δάσκαλοί μας, που μας έβαζαν να μάθουμε τη «Σταχτιά Φοραδίτσα»1 ή «Το Σάββατο του χωριού»2. Καλό θα ήταν να κάνεις παιγνίδια μνήμης με τους φίλους σου για να δείτε ποιος θυμάται καλύτερα. Αν δεν σας αρέσει η ποίηση, κάντε το με τους ποδοσφαιριστές. Πρόσεξε όμως! Δεν πρέπει να γνωρίζεις μόνο τους σημερινούς ποδοσφαιριστές της Ρόμα, αλλά και των άλλων ομάδων, ίσως και ομάδων του παρελθόντος. Φαντάσου ότι εγώ θυμάμαι εκείνους της Τορίνο, όταν το αεροπλάνο τους συνετρίβη με όλους τους παίκτες μέσα: Μπατσικαλούπο, Μπαλαρίν, Μαρόζο κ.λπ. Κάντε αγώνες μνήμης σχετικά με τα βιβλία που έχετε διαβάσει. Π.χ., ποιος ήταν πάνω στην Ισπανιόλα προς αναζήτηση του νησιού των θησαυρών; Ο Λόρδος Τριλώνεϋ, ο Καπετάν Σμόλετ, ο Δόκτωρ Λάιβζι, ο Λονγκ Τζον Σίλβερ, ο Τζιμ; Δες αν οι φίλοι σου θυμούνται ποιοι ήταν οι υπηρέτες των Τριών Σωματοφυλάκων και του Ντ’ Αρτανιάν: Γκριμό, Μπαζέν, Μουσκετόν και Πλανσέ. Κι αν δεν θέλεις να διαβάσεις τους «Τρεις Σωματοφύλακες» (να ήξερες τι χάνεις) κάν’ το με κάποια από τις ιστορίες που έχεις διαβάσει. Μοιάζει με παιγνίδι (και είναι), θα δεις όμως πως το κεφάλι σου θα κυριευθεί από διάφορους χαρακτήρες, ιστορίες, αναμνήσεις κάθε είδους.
Θα αναρωτηθείς γιατί παλιά οι υπολογιστές ονομάζονταν ηλεκτρονικά μυαλά; Διότι σχεδιάστηκαν με βάση το μοντέλο του εγκεφάλου σου (μας), αλλά ο εγκέφαλος έχει περισσότερες διασυνδέσεις από έναν υπολογιστή, είναι ένα είδος υπολογιστή που κουβαλάς πάντα μαζί σου, ο οποίος μεγαλώνει και δυναμώνει με την άσκηση, ενώ ο υπολογιστής που έχεις πάνω στο γραφείο σου, όσο πιο πολύ τον χρησιμοποιείς, τόσο περισσότερη ταχύτητα χάνει και μετά από μερικά χρόνια θα πρέπει να τον αλλάξεις.  Αντίθετα, στην εποχή μας, το μυαλό σου μπορεί να διαρκέσει έως και ενενήντα χρόνια -αν το έχεις εξασκήσει. Και στα ενενήντα του χρόνια θα θυμάται περισσότερα πράγματα από αυτά που θυμάσαι τώρα. Και μάλιστα δωρεάν!
Μάθε τι συνέβη πριν τη γέννησή σου
Έπειτα, υπάρχει η ιστορική μνήμη, αυτή που δεν αφορά τα γεγονότα της ζωής σου ή τα πράγματα που έχεις διαβάσει, αλλά αυτά που συνέβησαν πριν ακόμη γεννηθείς.
Σήμερα, αν πας σε ένα κινηματογράφο, θα πρέπει να μπεις μέσα μια συγκεκριμένη ώρα, όταν αρχίζει η ταινία, και όταν η προβολή ξεκινά, είναι σαν κάποιος να σε παίρνει από το χέρι και να σου λέει τι συμβαίνει. Στα χρόνια μου, μπορούσε κανείς να μπει στην αίθουσα του κινηματογράφου οποιαδήποτε στιγμή, θέλω να πω στο μέσο της προβολής. Έμπαινε τη στιγμή που συνέβαιναν ορισμένα πράγματα και προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε προηγηθεί. Αργότερα, όταν η ταινία ξανάρχιζε, μπορούσε να διαπιστώσει αν είχε καταλάβει σωστά την υπόθεση, εκτός του ότι, αν η ταινία είχε ενδιαφέρον, μπορούσε να μείνει και να την ξαναδεί. Λοιπόν, η ζωή είναι σαν μια ταινία της δικής μου εποχής. Όλοι ερχόμαστε στη ζωή όταν πολλά πράγματα έχουν ήδη συμβεί πριν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, και είναι σημαντικό να μάθουμε τι έχει συμβεί πριν εμείς γεννηθούμε. Αυτό είναι αναγκαίο, για να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί σήμερα συμβαίνουν πολλά νέα πράγματα.
Να ξεφυλλίζεις και να μαθαίνεις
Λοιπόν, το σχολείο, εκτός από τις προσωπικές σου αναγνώσεις, θα έπρεπε να σου διδάσκει να απομνημονεύεις αυτά που συνέβησαν πριν τη γέννησή σου. Φαίνεται όμως ότι δεν το κάνει καλά, διότι διάφορες έρευνες μας λένε ότι τα παιδιά του σήμερα, ακόμη και τα πιο μεγάλα που φοιτούν στα πανεπιστήμια, ας πούμε αυτά που έχουν γεννηθεί το 1990, δεν ξέρουν -και ίσως δεν θέλουν να ξέρουν- τι είχε συμβεί το 1980, για να μη μιλήσουμε για το τι συνέβη πριν από πενήντα χρόνια. Τα στατιστικά στοιχεία μας λένε ότι αν ρωτήσετε κάποια παιδιά ποιος ήταν ο Άλντο Μόρο, θα απαντήσουν ότι ήταν ο αρχηγός των Ερυθρών Ταξιαρχιών – ενώ ήταν αυτός που οι Ερυθρές Ταξιαρχίες σκότωσαν. Δεν θα μιλήσουμε εδώ για τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, αφού για πολλούς παραμένει ένα μυστήριο, παρά το γεγονός ότι αυτά συνέβησαν εδώ και τριάντα χρόνια. Εγώ γεννήθηκα το 1932, δέκα χρόνια μετά την άνοδο του Φασισμού στην εξουσία. Ήξερα όμως ποιος ήταν ο πρωθυπουργός κατά τη στιγμή της Πορείας στη Ρώμη (τι είναι αυτό;)3. Ίσως το φασιστικό σχολείο μού το είχε διδάξει, για να μου εξηγήσει πόσο ανόητος και κακός ήταν εκείνος ο Υπουργός «O δειλός  Φάκτα4», που οι φασίστες είχαν αντικαταστήσει. Εντάξει! Τουλάχιστον όμως το ήξερα.
Ας αφήσουμε όμως το σχολείο. Ένα αγόρι του σήμερα δεν γνωρίζει ποιοι ήταν οι ηθοποιοί του κινηματογράφου είκοσι χρόνια πριν, ενώ εγώ ήξερα ποια ήταν η Φραντσέσκα Μπερτίνι, που πρωταγωνίστησε σε βουβές ταινίες είκοσι χρόνια πριν  εσύ γεννηθείς. Ίσως γιατί ξεφύλλιζα παλιά περιοδικά που συσσωρεύονταν στην ντουλάπα του σπιτιού μας, αλλά αυτό ακριβώς σε καλώ να κάνεις: να ξεφυλλίζεις κι εσύ παλιά περιοδικά, καθώς πρόκειται για έναν τρόπο να μάθεις τι είχε συμβεί πριν εσύ γεννηθείς. Αλλά γιατί είναι τόσο σημαντικό να γνωρίζουμε τι συνέβη πριν; Διότι, πολλές φορές ό, τι συνέβη στο παρελθόν σου εξηγεί γιατί ορισμένα πράγματα συμβαίνουν σήμερα, και οπωσδήποτε (όπως και για τους ποδοσφαιριστές,  που είπαμε) είναι ένας τρόπος για να εμπλουτίζουμε τη μνήμη μας.
Πρόσεξε! Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις μόνο με τα βιβλία και τα περιοδικά, αλλά και με το Ίντερνετ, το οποίο μπορούμε να το χρησιμοποιούμε όχι μόνο για να κάνουμε chat με τους φίλους μας, αλλά, (λέμε τώρα) και με την Ιστορία του κόσμου. Ποιοι ήταν οι Χετταίοι; Και οι Καμισάρντι (camisards)5; Και πώς ονομάζονταν οι τρεις καραβέλες του Κολόμβου; Πότε εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι; Η Κιβωτός του Νώε θα μπορούσε να έχει ένα πηδάλιο; Ποιο ήταν το όνομα του προγόνου του βοδιού; Υπήρχαν περισσότερες τίγρεις πριν από εκατό χρόνια απ’ ό,τι σήμερα; Τι ήταν η αυτοκρατορία του Μάλι; Και ποιος μιλούσε για την Αυτοκρατορία του Κακού; Ποιος ήταν ο δεύτερος Πάπας στην ιστορία;  Πότε εμφανίστηκε ο Μίκυ Μάους;
Θα μπορούσα να θέσω ατέλειωτα ερωτήματα και όλα θα ήταν ωραίες περιπέτειες έρευνας. Θα έλθει η μέρα που θα είσαι ηλικιωμένος και θα νιώθεις ότι έχεις ζήσει χίλιες ζωές, γιατί θα είναι σαν να ήσουν παρών στη Μάχη του Βατερλό,  ότι παρακολούθησες τη δολοφονία του Ιούλιου Καίσαρα κι ότι ήσουν πολύ κοντά στο σημείο όπου ο Bertoldo il Nero6, αναμιγνύοντας ουσίες σε ένα γουδί για να βρει τον τρόπο να φτιάξει χρυσό, ανακάλυψε κατά λάθος την πυρίτιδα (μπαρούτι) και εκτινάχθηκε στον αέρα (και καλά να πάθει). Αντίθετα, άλλοι φίλοι σου, οι οποίοι δεν θα έχουν καλλιεργήσει τη μνήμη τους, θα έχουν ζήσει μια μόνο ζωή, τη δική τους, που θα πρέπει να ήταν και πολύ μελαγχολική και στερημένη από μεγάλες συγκινήσεις.
Καλλιέργησε, λοιπόν, τη μνήμη σου και από αύριο αποστήθισε την «Εύθυμη Τερέζα»7.
Σημειώσεις:
1. «La Cavallina Storna», στα ιταλικά. Είναι από τα πιο γνωστά ποιήματα του Ιταλού ποιητή Τζιοβάνι Πάσκολι (1855-1912). Το οποίο έγραψε στη μνήμη του πατέρα του, ο οποίος δολοφονήθηκε  πάνω στην άμαξά του, όταν ο ποιητής ήταν δώδεκα ετών.
2. «Il Sabato del villaggio», στα ιταλικά. Ποίημα του Τζιάκομο Λεοπάρντι (1798-1837), ο οποίος θεωρείται  o μεγαλύτερος Ιταλός ποιητής μετά τον Πετράρχη. Το συγκεκριμένο ποίημα αναφέρεται στις προετοιμασίες που κάνουν οι κάτοικοι του χωριού του, για να υποδεχθούν την Κυριακή.
3. Πορεία προς τη Ρώμη (Marcia su Roma) ονομάστηκε η πορεία που έκαναν προς την πρωτεύουσα της Ιταλίας οι μελανοχίτωνες (η παραστρατιωτική οργάνωση που είχε δημιουργήσει ο Μουσολίνι), προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία. Η “πορεία” διήρκεσε από τις 22 ως τις 28 Οκτωβρίου 1922 και κατέληξε στην άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, στην οποία παρέμεινε επί 21 έτη.
4. Ο Λουίτζι Φάκτα (1861-1930) ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Μπενίτο Μουσολίνι.
5. Γάλλοι καλβινιστές που εμφανίστηκαν το 1700 εναντίον του Λουδοβίκου του 14ου , ο οποίος είχε καταργήσει τη θρησκευτική τους ελευθερία. Ονομάζονταν έτσι από την πουκαμίσα, που φορούσαν πάνω από το ένδυμά τους, ως αναγνωριστικό στοιχείο.
6. Ο Μπερτόλδος, επονομαζόμενος και  Μαύρος (Berthold der Schwartz) ήταν φραγκισκανός μοναχός,  στον  οποίο αποδίδεται (χωρίς να μπορεί να τεκμηριωθεί ιστορικά)  η εφεύρεση της πυρίτιδας.
7. «La Vispa Teresa», στα ιταλικά είναι το πιο γνωστό ποίημα για μικρά παιδιά του Ιταλού ποιητή Λουίτζι Σάιλερ (1825-1885).  Γράφτηκε γύρω στο 1850 και μιλάει για ένα κοριτσάκι, την Τερέζα, που  περιχαρής που έπιασε μια πεταλουδίτσα, ενώ εκείνη πέταγε πάνω από το γρασίδι, αναφωνεί: «Την έπιασα! Την έπιασα!». Η πεταλούδα  την εκλιπαρεί να την αφήσει ελεύθερη, λέγοντάς της: «Ζώντας πετώντας, τι κακό σου κάνω; Εσύ με πληγώνεις πιέζοντάς μου τις φτερούγες. Άσε με ελεύθερη! Κι εγώ κόρη του Θεού είμαι!». Η Τερέζα, κόκκινη από ντροπή, άνοιξε τα δάχτυλά της κι εκείνη πέταξε και πάλι.
http://gerontakos.blogspot.gr/

Η χώρα της ξιπασμένης στρουθοκαμήλου

του Στέλιου Κούλογλου*
Όλα τάχε η Μαριορή, η μακεδονομαχία της έλειπε. Την στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει τον δυσκολότερο Μάρτη στην πρόσφατη ιστορία της, τέθηκε θέμα παραίτησης ακριβώς του υπουργού που χειρίζεται το σοβαρότερο πρόβλημα, το προσφυγικό. Και όλα αυτά επειδή σε μια συνέντευξη του ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης αποκάλεσε την ΠΓΔΜ... Μακεδονία. Παρότι σε άλλο μέρος της ίδιας συνέντευξης χρησιμοποίησε τον όρο πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ενώ μετά ζήτησε και συγγνώμη για το λάθος του.

Τι αλάνθαστη χώρα, που δεν επιτρέπει ούτε λάθη εκ παραδρομής! Τι άψογο, αλάνθαστο πολιτικό σύστημα που δεν δέχεται ούτε την συγγνώμη, την οποία οι πολιτικοί απεχθάνονται τόσο, όσο και την χρησιμοποίηση του όρου Μακεδονία για τους γείτονες! Και καλά ο κ. Καμμένος που θέλει από κάπου να κρατήσει το εκλογικό του ακροατήριο. Αλλά η ΝΔ; Δεν ξέρει ότι ο προηγούμενος αρχηγός της φόρτωσε τη χώρα με ένα θέμα που κουβαλάει επί δεκαετίες, σπαταλώντας απίστευτη διπλωματική ενέργεια και καταστρέφοντας διεθνείς συμμαχίες; Το οποίο τότε, το 1991-3, θα μπορούσε να είχε λυθεί με έναν αμοιβαίο συμβιβασμό, αυτόν που τώρα καθυστερημένα ζητάμε αλλά όλοι μας γυρίζουν την πλάτη, αν ο κ. Σαμαράς δεν ήθελε να χτίσει πολιτική καριέρα εκμεταλλευόμενος εθνικές ευαισθησίες;

Aλλά η ΝΔ και μάλιστα του κ. Μητσοτάκη; Tου οποίου ο πατέρας ως πρωθυπουργός μας διαβεβαίωνε, την ίδια εποχή, ότι κανείς δεν θα θυμάται την υπόθεση -τόσο ασήμαντη τη θεωρούσε- μετά από 10 χρόνια; Που ήθελε από τότε μια συμβιβαστική λύση, αλλά δεν την τόλμησε λόγω πολιτικού κόστους, το οποίο δεν απέφυγε τελικώς να πληρώσει με την ανατροπή της κυβέρνησης του από τον κ. Σαμαρά ; Δεν έχει ζήσει από κοντά όλα αυτά τα αδιέξοδα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης;

Η μάχη της ονοματοδοσίας χάθηκε οριστικά πριν 25 χρόνια και όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο. Κάπου 140 χώρες έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία, μεταξύ τους η Ρωσία, οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία, για να μην μιλήσει κανείς για τους συμμάχους της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Η κυρία Μέρκελ Μακεδονία την ανεβάζει, Μακεδονία την κατεβάζει και δεν έχω δει κανένα σύμμαχό της Νεοδημοκράτη να βγάζει μιλιά διαμαρτυρίας. Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ διεθνές μέσο ενημέρωσης όλον αυτόν τον τελευταίο καιρό, την ώρα που η Ειδομένη και η γειτονική χώρα κοντεύουν να γίνουν πιο διάσημες και από την Μητέρα Τερέζα, το οποίο να έχει χρησιμοποιήσει τον όρο FYROM, Σκοπιανοί, κ.λπ. Άραγε, πώς σκοπεύει η χώρα να ανατρέψει όλο αυτό το αρνητικό διεθνές σκηνικό και συσχετισμό των δυνάμεων; Mε ποιες συμμαχίες, με τι στρατηγική και τακτική; Συνεχίζοντας απλώς να μην διαβάζει ξένο τύπο;

Φυσικά δεν είναι η κατάλληλη ώρα για να λυθεί το μακεδονικό. Ούτε άλλωστε ήταν αυτή επιδίωξη του κ. Μουζάλα, που παραδέχθηκε το εκ παραδρομής λάθος του. Κάπου όμως, ίσως καταλαβαίνω τις αιτίες για το λάθος αυτό. Μιλώντας καθημερινά με διεθνή μέσα ενημέρωσης για το προσφυγικό, κάθε φορά που χρησιμοποιώ τον όρο FYROM, δημοσιογράφοι και συνομιλητές σε πάνελ χαμογελούν ειρωνικά: το αποτέλεσμα είναι να αποδυναμώνονται έτσι τα επιχειρήματα μας για την ουσία του προσφυγικού. Και αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή, εθνική υπηρεσία προσφέρει αυτός που αγωνίζεται για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και την επίλυση του προσφυγικού, όπως ο κ. Μουζάλας. Τα υπόλοιπα είναι καμώματα μιας ξιπασμένης στρουθοκαμήλου, που χώνει την μούρη της στην άμμο και νομίζει ότι οι άλλοι δεν την βλέπουν. 'Η, ακόμη χειρότερα, που πιστεύει ότι οι άλλοι δεν βλέπουν τα οπίσθια της, αλλά τον Μέγα Αλέξανδρο.

πηγή tvxs.gr
******************* 

Για πες «Μακεδονία» να δω κάτι... (διαβάστε)

Ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, αποκάλεσε την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» προκαλώντας κυβερνητική κρίση. Ο Πάνος Καμμένος ζήτησε μετ΄ επιτάσεως την παραίτηση του ενώ τα ρούχα τους έσκισαν επίσης η Νέα Δημοκρατία και ο Ανδρέας Λοβέρδος (που είναι ένα κόμμα μόνος του). Ζούμε στην πιο φαιδρή περίοδο της πολιτικής μας ιστορίας...

του Κώστα Εφήμερου

http://gerontakos.blogspot.gr/

Επιτέλους... χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας! Τρέξτε άνεργοι!

Μοντάζ από "ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ"
"Φιλάνθρωπία": Η "φιλάνθρωπη" βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Καρακώστα...

...κι οι "φιλάνθρωποι" με τα δικά μας χρήματα

"MKO": Γεμίσαμε "φιλάνθρωπους" και μπίζνες του αιώνα για τις ΜΚΟ Cia!
Και φυσικά μούγκα για Άμεση Αποκατάσταση των Διπλωματικών Σχέσεων με τη Συρία – Άρση του Εμπάργκο κατά του λαού της Συρίας, για το ποιος προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί με την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας: ΕΔΩ 

Eπωφεληθείτε... τρέξτε να προλάβετε! Τα επαγγέλματα που κάνουν θραύση στην Ελλάδα κι αφήνουν τεράστια κέρδη!  

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

Με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων -και των Ελλήνων- πληρώνουν τον Ερντογάν για τις βρώμικες δουλειές τους!

Ο Latuff -άλλοτε αγαπημένος σκιτσογράφος του ΣΥΡΙΖΑ και της Αυγής, για να κλαπούν οι ψήφοι- τα λέει ΟΛΑ με το πενάκι του...

Mόνον έτσι ο χαρταετός σας δεν θα πέσει ποτέ!

via Μέμα Χαλιώτη

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/

Δανεικά και αγύριστα... Η λίστα με τα δανεικά και αγύριστα των επωνύμων από τη Λαϊκή

• 
  Πηγή:koutipandoras.gr

08 Μαρτίου

Η απόρρητη έκθεση της Price Waterhouse Cooper μετά τη φυγή του Βγενόπουλου από τη Λαϊκή το 2012, εμπεριέχει όλα τα κόκκινα δάνεια που δόθηκαν από την τράπεζα στο ανφάν γκατέ της ελληνικής επιχειρηματικότητας και όχι μόνο. Τα ονόματα που καταγράφονται στην έκθεση δίνουν σαφή εξήγηση για την αντιμετώπιση που έχει ο Βγενόπουλος από τη Δικαιοσύνη, ενώ προκύπτει το ερώτημα γιατί ενώ τραπεζικοί διώκονται για κόκκινα δάνεια, για τα συγκεκριμένα δάνεια να υπάρχει ασυλία;
Όλη η αφρόκρεμα της ελληνικής επιχειρηματικότητας και όχι μόνο εμφανίζεται στον κατάλογο της έκθεσης της PWC με τα κόκκινα δάνεια που έδινε η τράπεζα. Μεγάλα ονόματα, όπως των Σάλα και της Πειραιώς, Βοβού, Γιαννίκου, Μαρινάκη, Τράγκα, Θεοχαράκη, Πρώτο Θέμα, Μίνωας Κυριακού, Πηλαδάκης. Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του κ. Κούμπα, αφού δανειοδοτείται με περίπου 50 εκατ. ευρώ, έχοντας εξασφάλιση μόλις 10.514.058 ευρώ, ενώ το έλλειμα στις εξασφαλίσεις ηταν 38.327.353 ευρώ. Ο εφοπλιστής Ζολώτας -τον οποίο ο Βγενόπουλος ισχυριζόταν πως συνάντησε πρώτη φορά το 2009, αλλά ήταν συνέταιρός του από το 2006 στη G.I.T. Holdings ΑΕ- λαμβάνει δάνειο περίπου 600 εκατ. ευρώ, με εγγύηση 459.771.889 ευρώ, με το ίδιο ποσό να αντιστοιχεί στην επιπρόσθετη υπολογιζόμενη ζημία. Από τη λίστα δεν θα μποούσε να λείπει και ο κολοσσός του Αντρέα Βγενόπουλου, καθώς η MIG δανειοδοτήθηκε με 357.909.356 ευρώ, έχοντας εξσφάλιση 233.391.772 ευρώ και επιπρόσθετη ζημία 35.847.776 ευρώ. Βέβαια, εκτός από επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, η Λαϊκή δανειοδότησε και Μονές. Οι Μονές Βατοπεδίου, Σίμωνος Πέτρας και Εμμαούς έλαβαν συνολικά και οι τρεις 305.727.537 ευρώ, βάζοντας ως εξασφάλιση κυρίως οικόπεδα, μετοχές και εταιρικές εγγυήσεις. Στη Μονή Βατοπεδίου προέκυψε έλλειμα εξασφαλίσεων ύψους 72.849.097 ευρώ, με την επιπρόσθετη ζημία να αντιστοιχεί στο ίδιο ποσό με το έλλειμα εξασφαλίσεων. Στη Μονή Σίμωνος Πέτρας το έλλειμα στις εξασφαλίσεις ήταν 59.902.548 ευρώ, με τις επιπρόσθετες ζημίες να είναι το ίδιο ποσό. Η Μονή της Εμμαούς είχε έλλειμα στις εξασφαλίσεις και επιπρόσθετη ζημία ύψους 40.759.587 ευρώ.
Πολλά από αυτά τα ονόματα εμφανίζονται να δανειοδοτούνται χωρίς εγγυήσεις. Μετά τη δανειοδότηση εντοπίζεται έλλειμα εξασφαλίσεων και επιπρόσθετη υπολογιζόμενη ζημία. Μάλιστα, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που η δανειοδότηση είναι ύψους δεκάδων εκατομμυρίων και εξασφαλίζεται με εγγυήσεις από μετοχές εταιριών συμφερόντων Βγενόπουλου.
Αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι πως όταν οι μετοχές απαξιώνονται, η τράπεζα δεν φροντίζει να πάρει -ως όφειλε- νέες εξασφαλίσεις. Οι ζημίες, σύμφωνα με την έκθεση της PWC με τα στοιχεία που εξετάστηκαν μέχρι και το 2012, για τη Λαϊκή φτάνουν -στο πιο αισιόδοξο σενάριο- τα 2,5 δις ευρώ, ενώ στο χειρότερο τα 15 δις ευρώ.
Πολλά από τα δάνεια δίνονται σε επιχειρηματίες που συνδέονται σε παράλληλες επιχειρηματικές δραστηριότητες  με τον Βγενόπουλο. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση η δανειοδότηση της IRF (ύψους 172.294.234 ευρώ με την εξασφάλιση του δανείου να προέρχεται από μετοχές των Υγεία, MIG και Marfin Pop Bank), στην οποία μέτοχοι είναι ο Βγενόπουλος και οι εφοπλιστές Φράγκου και Βενιάμης. Η δανειοδότηση αυτή είχε εξασφαλίσεις 77.872.84, ενώ εντοπίστηκε έλλειμα 99.421.392, με επιπρόσθετη υπολογιζόμενη ζημία 49.710.696 ευρώ.
Είναι σημαντικό ότι στη δανειοδότηση της IRF, σύμφωνα με το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος και της Τράπεζας της Κύπρου, συμμετείχε και ο Βγενόπουλος, γεγονός που αποτελεί σύγκρουση συμφερόντων. Το κομμάτι της δικογραφίας που αφορά την IRF, ήταν αυτό που η Εισαγγελία Διαφθοράς εξέταζε στο στάδιο της δίωξης πριν αφαιρεθεί με πραξικοπηματικό τρόπο από την κ. Τσατάνη.
Ο Αντρέας Βγενόπουλος προσπαθεί να εμφανίσει τα δάνεια ως καλυμμένα την εποχή που δόθηκαν. Το θέμα είναι ότι αφενός δεν ήταν καλυμμένα και αφετέρου δεν υπήρχε ούτε στη συνέχεια ανάλογη κάλυψη, αν και η τράπεζα όφειλε να φροντίσει να πάρει τις ανάλογες εξασφαλίσεις, κάτι που είχε εντοπιστεί από το 2009 από την ΤτΕ.
Η δημοσίευση της έκθεσης αφήνει έκθετη την εισαγγελέα Εφετών Γεωργία Τσατάνη, που συρτάρωσε την υπόθεση, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όλα έγιναν μια χαρά. Ο Αντρέας Βγενόπουλος εμφανίζει τις δανειοδοτήσεις ως καλυμμένες την περίοδο που δόθηκαν, αποκρύπτοντας ότι έπρεπε συνεχώς να είναι εξασφαλισμένες.
Η κ. Τσατάνη φαίνεται πως παρέλειψε να ελέγξει το δρόμο του χρήματος, τις εξασφαλίσεις και αν τα δάνεια πήγαν για το σκοπό της δανειοδότησης.
Διαβάστε στο τεύχος που κυκλοφορεί την πλήρη ανάλυση και τα συμπεράσματα της έκθεσης από την PWC: HOT DOC: Όλο το παρασκήνιο για τη συγκάλυψη Βγενόπουλου – Η απόρρητη έκθεση της PWC για τα δάνεια

Άκου δημοσιογραφάκο

Άκου δημοσιογραφάκο

«Άκου δημοσιογραφάκο»
Εσένα λέω.
Εσένα που πρωί-πρωί
απειλητικά το δάχτυλο κουνάς,
εσένα που το φόβο επικαλείσαι,
τείχος στη μαζεμένη μου οργή.
Εσένα λέω,
αγράμματε κι αμόρφωτε!
Δέν υπάρχει τρόπος
να προβλεφθεί ισορροπία κατά Νας,
άδικα γαβγίζεις·
ποτέ ο παίκτης δε θά ΄ναι ένας και μοναδικός,
η ιστορία τους δικούς της νόμους έχει,
μην εκπλαγείς αν αύριο δεις
ίδια πολυτεχνεία
μ’ αυτό του εβδομήντα τρία.
Εσένα λέω·
εσένα που μας λες
πράττεις ελεύθερα και σκέφτεσαι,
ενώ πράττεις αυτό
που κάποιοι άλλοι σκέφτονται «ελεύθερα» για σένα.
Ναι, ρε· εσένα λέω.
Όπου να ΄ναιι έρχεται η στιγμή
το φόβο να συντρίψει η οργή
κι εφόσον λείπει η μηχανή
από την έκρηξη να κινηθεί,
αυτή θα εκτονωθεί τα πάντα διαλύοντας
και πρώτα-πρώτα εσένα, δύστυχε!

Ε. Κ. Γιαννελάκης./vgiannelakis.wordpress.com

************************* 

 

Αφηνιασμένος στο γκρεμό ο ιντριγκαδόρος ΔΟΛ τραβάει  δίχως γκέμι

η Τρέμη το τσουνάμι  νιώθει πως απειλεί  να  την καταπιεί  και τρέμει ...

http://gerontakos.blogspot.gr/

Σαν δουλοπάροικος που σήκωσε κεφάλι

«ως ευ παρέστητε...»

Ἐν ἔτει 2013

«Ὡς εὖ παρέστητε κλεινὲ Γερμανικέ !...»
εἶπε ἕνας τεχνουργὸς ποὺ σ’ ἀναγνώρισε
«Γερμανικὲ τοῦ Τρίτου Ράιχ ἄλλοτε,
»τώρα τῆς Εὐρωζώνης ... Εὖ παρέστητε
»σ’ αυτὴν τὴ βαρωνία σας, τοῦ Νότου»

Ἐν ἔτει 2013, ναί !...   Ὅπου τὸ θύμα ὑποχρεώνεται ν’ ἀνακηρύξει καὶ τὸν θύτη του εὐεργέτη   Μὲ τὸ κορμί του μὲς στὰ χρέη νὰ αἱμορραγεῖ καὶ τὴν ψυχή του ἔξω ν’ ἀντιστέκεται   Σὰν δουλοπάροικος ποὺ σήκωσε κεφάλι

Τί ὀργὴ λαοῦ, ψυχή, καὶ ποιός σὲ συγκρατεῖ;

Καὶ στὶς εἰσόδους τοῦ Προεδρικοῦ τὰ Μ.Α.Τ. μὲ τὸν ἀντίχειρά τους νὰ περνᾶ ἀπὀ τὶς στρόφιγγες νεροῦ στὰ δακρυγόνα καὶ ἀκαριαῖα ἐν ἀνάγκῃ στὴ σκανδάλη

Ἡ τελετὴ συνετελέσθη στὰ ἐνδότερα,
ἡ ὑποδοχή, ἡ παράταξη τοῦ ἀγήματος
κι ἡ ἀνάκρουση τῶν ὕμνων: ἐλεγειακὸς
ὁ ἕνας «Ἀπ’ τὰ κόκκαλα βγαλμένη ...»
κι ἀγέρωχος κι ἐμβατηριακὸς
ὁ τόνος τοῦ ἡγεμονικοῦ σας «... über alles »

Μιὰ φιέστα κεκλεισμένων τῶν ὁδῶν

Νὰ μᾶς ξανάρθετε, μαγιόροι, νὰ ξανάρθετε
καὶ τὸ χαλὶ ποὺ τότε θὰ ξεδιπλωθεῖ,
ξανάπε ὁ τεχνουργὸς ποὺ παραβρέθηκε,
ἄ ! τὸ χαλὶ νά ’ναι χαλὶ τοῦ αἵματος
χρώματος ἐρυθροῦ βαθέος ἐρυθροῦ
tapisserie σπουδαίου κολoρίστα
ἀπ’ τὴν παλέττα ἑνὸς σφαγείου ἀλὰ Μπέικον

Γιάννης  Δάλλας

http://gerontakos.blogspot.gr/

Ανάλεκτα μικρών αγίων της κοινωνίας της φθίσης

"ΑΝΑΛΕΚΤΑ ΜΙΚΡΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΗΣ ΦΘΙΣΗΣ"

Του  συγγραφέα  Α. Ι. Ρεμούνδου, Πνευμονολόγου - Φυματιολόγου,

ΓΝΝΘΑ "Η ΣΩΤΗΡΙΑ" Δ/ντή Ε.Σ.Υ.

Εκδόθηκε από τον εκδοτικό Οίκο "ΦΥΛΑΤΟΣ". Εξιστορεί δε την Ιστορία της Φυματίωσης στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα, την περί της Φυματιώσεως Νοσοκομειακή περίθαλψη, ως επίσης και την Ιστορία της Φυματίωσης στην Φθιώτιδα και συγκεκριμένα, την Ιστορία του Σανατορίου Λαμίας. Το θέμα είναι ήδη επίκαιρο, μιας και αφορά το "σήμερα"... Δεν είναι μόνο ιατρικό σύγγραμμα αλλά και ιστορικό της Ιατρικής. Προλογίζει ο καθηγητής Πνευμονολογίας του Παν/μίου Θεσσαλίας κ. Κ.Ι. Γουργουλιάνης. Υποστηρίζεται από την Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία και άλλους φορείς

Από το οπισθόφυλλο: «Ανάλεκτα μικρών Αγίων της κοινωνίας της φθίσης» Αγίων χωρίς εορτολόγιο και συναξαριστή, κονιορτοποιημένων από τον ρου της ιστορικής καθημερινότητας, αφού αποφεύγουμε να μελετήσουμε συστηματικά τα τελευταία πενήντα – εξήντα χρόνια αυτής της περιόδου της Ιστορίας της Ιατρικής …Ωστόσο φτάσαμε μετά από μύριες αναβολές κι’ ανασυστάσεις να διατάσσουμε, να συστήνουμε δυνάμεις ψάλλοντας: Χαίρε το Σάμαλι και η Αχειροποίητος. Ταξίδι μαγευτικό στον χρόνο, που είναι γλυκό σαν Σάμαλι και η πορεία του σαν την Αχειροποίητο: κοινωνία εγκλεισμένων, κοινωνία μικρών Αγίων που δεν μπόρεσαν να πουν με ποιές και τίνος αμαρτίες μαρτυρικά «αγίασαν». Πρωταγωνιστές: οι ενδεδυμένοι στολή αγγέλου λευκή και οι «φθισιόντες τη φθίση» από τα πάθη τους, δύστροποι ή παρακλητικοί, μάρτυρες στο ίδιο φονικό μονοπάτι με άλλον σκοπό και φόβους ο καθένας… …«Μελαγχολικά πάθη» λόγω της απόγνωσης του αποδιοπομπαίου θύματος της φυματίωσης, για τον «εγκλεισμό» του στον Ιατρικοποιημένο χώρο του Νοσοκομείου, που πρότεινε το βιο-ιατρικό μοντέλο ή του Φθισιατρείου, αν υπήρχαν χρήματα και θέση. Φθισιατρείου που άλλοτε λειτουργούσε ως άσυλο και άλλοτε «ανθρώπινα». 

Πάντοτε με αυστηρό πρόγραμμα και κανόνες αστυνόμευσης, με σκοπό την απόδοση του φυματικού θεραπευμένου, υγιούς στην κοινωνία, για στρατιώτη στους πολέμους του «Μεγαλοιδεατισμού», των Παγκοσμίων πολέμων, την αύξηση του πληθυσμού και την ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού, που θα απέφερε κέρδος στην κοινωνική, οικονομική ελίτ και εν τέλει στην πολιτεία. Τώρα όλα εκείνα τα πρόσωπα παίρνουν μορφή στον χώρο, τα γεγονότα στον πραγματικό χρόνο και η χθεσινή κοινωνία της φθίσης έρχεται να μιλήσει στο σήμερα, δίχως περιστροφές, βερμπαλιστικές νεκρολογίες, επετειακού και μουσειακού τύπου αναφορές «αγιοποιήσεις» ιστορικές αμβλύνσεις και γλαφυρά φληναφήματα, έχοντας να πει πολλά πάθη, παράπονα, πόνους και παθήματα καθημερινά… …Τα δακτυλικά τους, αποτυπώματα, από την άθλια και στερημένη ζωής τους, τα μαρτύρια των πολέμων, των διώξεων και των φυλακών και ότι άλλο βίωσαν μέσα σε αυτόν τον επίγειο «παράδεισο» του εξωραϊσμένου, μέσω του Διαφωτισμού, Λουθηρανικού καπιταλισμού, σε όποιο μετερίζι κι’ αν ανήκαν, πέρασαν στα Σανατόρια και από εκεί οι ψυχές τους στην αιωνιότητα της Ιστορίας. Η φυματίωση είναι πάντα εδώ. Τριγυρίζει με τους ξεριζωμένους του καιρού μας, τους εξαθλιωμένους, τη φτωχολογιά, θεριεύει μέσα στα κορμιά των αδυνάτων, μας συντροφεύει πιστά. Τα Σανατόρια καταργήθηκαν, τα ερείπια αν και ανακατασκευασμένα σε μουσεία, μπορούμε να τα παραδώσουμε στη λήθη… τις ψυχές των φθισιόντων όμως θα τις μετράμε και θα τις μνημονεύουμε στον αιώνα… όπως και Εκείνων που τις έσωζαν, ώστε να μη μπορούμε να κρυφτούμε απ’ αυτόν που μέσα στη νύχτα πονεμένος, νηστικός, άρρωστος και κατατρεγμένος χτυπάει την πόρτα μας…

Παραθέτουμε τον σχολιασμό από τον επιμελητή της έκδοσης:
"Πρόκειται για έργο ψυχής και αυτό αποκαλύπτεται με την πρώτη ανάγνωση.
Και τούτο διότι, ενώ η τεκμηρίωση - με την πλούσια βιβλιογραφία και την εξάντληση των διαθέσιμων πηγών πληροφοριών - είναι πληρέστατη, το επιστημονικό υπόβαθρο του κειμένου διαποτίζεται με ένα θερμό συναίσθημα, πρωτόγνωρο για τέτοιου είδους βιβλίο. Όχι σπάνια, η γραφή, από περιγραφική και ιστορική, μεταλλάσσεται σε λυρική, ακόμη και σε ειρωνική και αυτό καθιστά την ανάγνωση ευχάριστη εμπειρία.
Πρόκειται για πνοή, που φύσησαν τα χείλη του συγγραφέα, όχι για να την πάρει ο άνεμος της αδιαφορίας και να τη διασκορπίσει, αλλά για να την αναπνεύσουμε εμείς, γιατί την έχουμε ανάγκη. Και την έχουμε ανάγκη ως μάθημα, ως παραδειγματισμό, γιατί στην πραγματικότητα, σ’ αυτό που λέγεται Ελληνικό Κράτος, από την εποχή της φθίσης, μέχρι τη σημερινή εποχή της κρίσης, δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα.
Εύχομαι καλή τύχη στο βιβλίο, για την οποία είμαι βέβαιη".

ISBN: 978-618-5163-78-5

Σελίδες: 226

Εσωτερικό: Πολυτελής έκδοση με σκληρό εξώφυλλο και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τυπωμένη σε χαρτί Velvet.

Α. Ι. Ρεμούνδος, Πνευμονολόγος - Φυματιολόγος, ΓΝΝΘΑ  "Η ΣΩΤΗΡΙΑ"

Δ/ντής Ε.Σ.Υ, Ασπασίας 75 Χολαργός 15561, τηλ. 210 6529110, κιν. 6974 792654

*ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΛΑΤΟΣ, ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 2310-821622

Βασιλίσσης Όλγας 89, 54643, Θεσσαλονίκη.

Επιμέλεια-Ανάρτηση; Τάκης Ευθυμίου

http://fthiotikos-tymfristos.blogspot.gr/2016/03/blog-post_6.html#uds-search-results

Η γειτονιά του "αγίου των γραμμάτων" μας Στου Ψυρρή με οδηγό τον Παπαδιαμάντη

Μια «περιήγηση» στου Ψυρρή μέσα από τα κείμενα του Παπαδιαμάντη θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το απόγευμα της Κυριακής οι Αθηναίοι.
Κατερίνα Ροββά
Φωτό: Θάλεια Γαλανοπούλου

• ΕΘΝΟΣ, 5/3/2016

Το σκηνικό για διηγήματα Οδός Λεπενιώτου

Με τη δημόσια ανάγνωση διάσημων διηγημάτων του που σκιαγραφούν το σκηνικό αυτής της μικρής γειτονιάς της Αθήνας στα τέλη του 19ου αιώνα θα ζωντανέψουν ξανά οι χαρακτηριστικές φιγούρες της περιοχής, οι προσωπικότητες της εποχής, τα σημεία-σταθμοί στη ζωή και στο έργο του Παπαδιαμάντη. Και όλα αυτά μέσα από τη δική του ματιά.
Στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, εκεί όπου φιλοξενήθηκε για αρκετό καιρό κυνηγημένος από τη φτώχεια ο Σκιαθίτης συγγραφέας, η εταιρεία Monumenta και ο Πολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος «Παναθήναια» διοργανώνουν στις 17.30 την εκδήλωση «Με τον Παπαδιαμάντη στου Ψυρρή», ανοίγοντας ένα παράθυρο στο παρελθόν: Η μπακαλοταβέρνα του Καχριμάνη, η Βαρβάκειος Σχολή από όπου αποφοίτησε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, η οδός Αριστοφάνους όπου έζησε επί σειρά ετών, η Λεπενιώτου πάνω στην οποία στήθηκε το διήγημα για τον Ξεπεσμένο Δερβίση, η οδός Ντέκα που δεν υπάρχει πια, η εκκλησία του Αγίου Ελισσαίου όπου ο Παπαδιαμάντης συχνά έψελνε, το καφενείο του Σιδηροδρόμου -εννοώντας το Θησείο- ή αυτό της «Ανατολής» μπροστά από τη Βουλή είναι μερικά από τα τοπόσημα που σώζονται στις μνήμες μας μέχρι σήμερα χάρη στην πένα του.
Τα ενοικιαζόμενα σπίτια με τις «αυλές των θαυμάτων» και τα πηγάδια στη μέση, ταπεινά και χαμηλά κτίσματα, υγρά υπόγεια, βυρσοδεψεία, μικρομάγαζα, μπακάλικα, καφενεία, μικρά αδιέξοδα σοκάκια, βιοπαλαιστές που προσπαθούν να επιβιώσουν, παραδουλεύτρες, μετανάστες, «παρελαύνουν» στην ανθρωποκεντρική περιγραφή του Ψυρρή από τον Παπαδιαμάντη ο οποίος έζησε εκεί περισσότερες από δύο δεκαετίες λαμβάνοντας το προσωνύμιο «Ο ερημίτης του Ψυρρή».
Πρωτοβουλία

Η πρωτοβουλία αποτελεί επιστέγασμα της σημαντικής προσπάθειας της Monumenta να καταγράψει τα κτίρια που διασώζονται στην Αθήνα από την περίοδο 1830-1940. Κάθε κτίριο, όμως, κουβαλά μια ιστορία, και αυτό ήταν που οδήγησε στη σκέψη ότι κάποιες από αυτές τις ιστορίες που αποτυπώθηκαν από γνωστούς συγγραφείς θα μπορούσαν να διαβαστούν στο κοινό. Παράλληλα, το ενδιαφέρον του κοινού για τον Παπαδιαμάντη διαγράφεται σήμερα έντονο. Η Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών, η οποία αναπτύσσει με σταθερότητα το έργο της για τη διάσωση και διάδοση του έργου του, στοχεύει στην κατάρτιση ψηφιακού χάρτη με τα τοπωνύμια της Αθήνας βάσει αναφορών του Παπαδιαμάντη, όπως ακριβώς έγινε πριν από περίπου έναν χρόνο στη Σκιάθο με 238 τοπωνύμια του νησιού.Οι διοργανωτές έχουν ήδη συναντήσει σημαντική ανταπόκριση. «Μας τηλεφωνούν πολλοί άνθρωποι. Ελπίζουμε ότι θα χωρέσουμε. Και αν όλα πάνε καλά, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε και με άλλα κείμενα αθηναιογράφων, είναι σημαντικό για εμάς να συλλέγουμε μαρτυρίες για τα σπίτια που καταγράφουμε είτε από ζώντες είτε από βιβλία...», λέει η αρχαιολόγος και συντονίστρια της Monumenta Ειρήνη Γρατσία. «Με την ολοκλήρωση του προγράμματος καταγράψαμε στην Αθήνα 10.600 κτίρια που χτίστηκαν από τον 19ο αιώνα μέχρι τα μέσα του 20ού. Από αυτά 266 βρίσκονται στην περιοχή του Ψυρρή. Σκεφτείτε ότι πρόκειται μόνο για το 20-25% όσων υπήρχαν αρχικά», συνεχίζει. «Η περιοχή του Ψυρρή είναι η γειτονιά μας, εδώ έχουμε τα γραφεία μας, και κάθε φορά που κάνουμε ξεναγήσεις "συναντούμε" τον Παπαδιαμάντη. Τα σημεία που περιγράφει μάς είναι οικεία και συνδεόμαστε με αυτά καθημερινά...».
Το σκηνικό για διηγήματα
Οδός Λεπενιώτου
Η οδός Λεπενιώτου χρησιμοποιείται συχνά ως σκηνικό στα αθηναϊκά διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα συμβαίνουν στον «Ξεπεσμένο Δερβίση», το διάσημο διήγημα που έγραψε το 1896.
Σε αυτό αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Ο ίδιος ο Λεπενιώτης ο λεοντόκαρδος, όσον και αν έτρεφε φιλέκδικον πάθος διά τον φόνον του μεγάλου ήρωος, του αδελφού του, ανίσως το πνεύμα του περιεφοίτα εκεί, και ηδύνατο να ίδει τον άμοιρον Δερβίσην, διωγμένον, εξωρισμένον, ανέστιον, ριγούντα ανά την στενωπόν, έρποντα αναμέσον δύο σειρών παλαιών οικίσκων, θα τον εσπλαγχνίζετο».

Το φτωχικό του
Αριστοφάνους 24

Στη γωνία Λεωκορίου και Λεπενιώτου λειτουργούσε φούρνος από τον οποίο ψώνιζε όποτε είχε χρήματα ο Παπαδιαμάντης.
Το φτωχικό του
Αριστοφάνους 24
Από το 1886 ο Παπαδιαμάντης διέμενε σε φτωχικά σπιτάκια της περιοχής. Eνα από αυτά στην οδό Αριστοφάνους 24.
Στο διήγημά του «Ψυχοκόρη», όπως περιγράφει η αρχιτέκτονας κ. Αλίκη Σπυροπούλου στο βιβλίο της «Μορφές κατοίκησης στην Αθήνα κατά τα τέλη του 19ου αιώνα - αρχιτεκτονικός χώρος και λογοτεχνία», ο Παπαδιαμάντης αναφέρει -σε ένα λεκτικό παιχνίδι με την ονομασία της οδού- ότι ο κωμικός συγγραφέας Αριστοφάνης θα γελούσε με το πάθημά του «να πέση όλη η οροφή διά νυκτός πέραν του προσκεφάλου του» σε αυτή την τρώγλη της οδού Αριστοφάνους...
Εδώ έγραψε τη «Φόνισσα»
Εκκλησία Αγ. Αναργύρων, πλ. Αγ. Αναργύρων
Σε ένα μικρό κελί αυτής της μεσαιωνικής εκκλησίας έζησε για αρκετό καιρό ο πάμφτωχος Παπαδιαμάντης, που κυκλοφο-ρούσε ρακένδυτος στου Ψυρρή χωρίς να έχει να φάει. Σε αυτό το υγρό και σκοτεινό καμαράκι γράφτηκε το μεγαλύτερο μέρος της «Φόνισσας». Τον είχε φιλοξενήσει εκεί συμπονώντας τον ο νεωκόρος Νήφων, ο οποίος είχε καταγωγή από τη Σκιάθο και ήταν παιδικός του φίλος.

Εδώ έγραψε τη «Φόνισσα»
Εκκλησία Αγ. Αναργύρων, πλ. Αγ. Αναργύρων

Το κελί σώζεται μέχρι σήμερα και η Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών έχει τοποθετήσει στο σημείο σχετική πλακέτα. Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού στον ναό έψελναν ο Παπαδιαμάντης και ο εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης.
Το σχολείο του
Βαρβάκειο, οδός Αθηνάς
Στο σημείο της σημερινής Βαρβακείου Αγοράς βρισκόταν το σχολείο από το οποίο αποφοίτησε ο Παπαδιαμάντης το 1874, το Βαρβάκειο.
Είχε ξεκινήσει τις σπουδές του στη Σκιάθο, τις συνέχισε στη Χαλκίδα και τις ολοκλήρωσε στην Αθήνα, όμως λόγω οικονομικών δυσκολιών η παρακολούθηση των μαθημάτων γινόταν με διακοπές και η αποφοίτησή του καθυστέρησε.
Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, αγαπούσε από μικρός το διάβασμα ενώ του άρεσε επίσης να ζωγραφίζει. Ιστορίες για τα σχολικά του χρόνια περιγράφει ο Παπαδιαμάντης σε διηγήματά του.
Το παντοπωλείο
Η μπακαλοταβέρνα του Καχριμάνη, Σαρρή & Αγίων Αναργύρων
Καθημερινός θαμώνας επί 25 ολόκληρα χρόνια του παντοπωλείου του Τριπολιτσιώτη Δημήτρη Καχριμάνη, ο Παπαδιαμάντης έτρωγε εκεί, έγραφε, παρατηρούσε τον κόσμο που περνούσε και τον αποτύπωνε στα βιβλία του.

Το σχολείο του
Βαρβάκειο, οδός Αθηνάς

Ο συγγραφέας αγαπούσε ιδιαίτερα τον Καχριμάνη και τον θεωρούσε άνθρωπο του Θεού γιατί του έδινε χαρτί για να γράφει, πολύτιμο είδος για τον φτωχό Παπαδιαμάντη. Επρόκειτο για χαρτοσακούλες, τις οποίες έκοβε σε τετράγωνα χαρτάκια και σε αυτές σημείωνε τα διηγήματά του.
Το ταβερνομπακάλικο πρωταγωνιστεί σε πολλά διηγήματα του Παπαδιαμάντη ως κέντρο των εξελίξεων της γειτονιάς, ενώ στον «Αντίκτυπο του νου» κάνει λόγο για το «μπακάλικο του Καρμάνη» - ευθεία αναφορά στον Καχριμάνη.Κατερίνα Ροββά
Φωτό: Θάλεια Γαλανοπούλου

http://gerontakos.blogspot.gr/

Επιτροπή "Ελλάδα-Κύπρος": Να αποκρούσουμε την επαναφορά του σχεδίου Ανάν ! Για ένα Αντιϊμπεριαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο του Ελληνισμού

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ "ΕΛΛΑΔΑ-ΚΥΠΡΟΣ"

H  ιστορική ρήση του αείμνηστου εθνικού ηγέτη Τάσσου Παπαδόπουλου ''Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα σε αναζήτηση κηδεμόνα'' κατά την απόρριψη του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, λαμβάνει στις σημερινές συνθήκες δραματική επικαιρότητα.

Η επαναφορά των ίδιων και χειρότερων στοιχείων του μαζικά απορριφθέντος αυτού σχεδίου αποτελεί το μόνο αντιδραστικό κεκτημένο που έχει να επιδείξει η ΕΕ και γενικά ο δυτικός παράγων: την προσπάθεια εκβιαστικής αντιστροφής της λαϊκής βούλησης, όταν το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

Τώρα, λέγεται ότι ''υπάρχει πρόοδος στις... συνομιλίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων'', που διεξάγονται επί της αποδοχής του πλαισίου Αναστασιάδη-Έρογλου (Φεβρ 14), που σκιαγραφεί μιά εκ των προτέρων συμφωνία, με ζητούμενες τις λεπτομέρειες εξειδίκευσης της και μόνο. Αυτομάτως ανακύπτουν μια σειρά από   ερωτήματα αρχών, που η απάντησή τους απαιτεί την ενεργό λαϊκή παρέμβαση και πρωτοβουλία για να σπάσει η μυστική διπλωματία:

- Το Κυπριακό θα επιλυθεί με παρόντες τον τουρκικό στρατό κατοχής και τους εποίκους; Η παράταση των σχετικών συνομιλιών υπό το εκβιαστικό αυτό βάρος μπορεί να παράξει ουσιαστικά νόμιμο αποτέλεσμα , σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του ΟΗΕ

- Η διάλυση της νομικοπολιτικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας που διέπει τόσο το απορριφθέν, όσο και το ανακαινισμένο σχέδιο Ανάν και κατοχυρώνει το ρυθμιστικό ρόλο της Τουρκίας σ΄ολόκληρη την Κύπρο, μπορεί να εγγυηθεί έστω τους ελάχιστους όρους ασφάλειας για τον Κυπριακό   Ελληνισμό;

- Ο φερετζές της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, διαχρονικά, συγκάλυψε, ναι ή όχι, τη διχοτομική παγίωση-νομιμοποίηση, αφορώντας ουσιαστικά σε συνομοσπονδία, υπό το προκρούστειο για την Ελληνική πλειοψηφία εφεύρημα της ''πολιτικής ισότητας''; Ποιά ελαφρότητα καθοδηγεί σε λήθη τη δημοκρατική αρχή ''ένας ανθρωπος-μία ψήφος'', ιδιαίτερα όταν αυτή αφορά  πολιτειακή σύσταση και λειτουργία;

- Ο ''αυτόματος πιλότος'' του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου αποτέλεσε εμβρυουλκό απελευθέρωσης, ή πεδίο εγκλωβισμού στην αποδοχή των τετελεσμένων, καθώς και της  περιφρούρησης του καθεστώτος των Βρετανικών βάσεων; Πώς ανέχεται η Ελληνική πλευρά, Ελλαδική και Κυπριακή, το άνοιγμα προενταξιακών κεφαλαίων, όταν ακόμα εκκρεμεί από την Τουρκία-κι ούτε θα συμβεί βέβαια ποτέ- η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας;

- Με ποιά λογική, ή στρατηγική ακόμα χειρότερα, συνεχίζεται η πολιτική των κοινών συνεδριάσεων των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας-Τουρκίας, όταν στο απυρόβλητο τίθεται η κατοχή στην Κύπρο και αμετάβλητες παραμένουν οι έκνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο και ο πατερναλισμός της στη Θράκη;Η πολιτική του κατευνασμού της Τουρκίας, δεν σηματοδότησε διαχρονικά οιονεί συνδιαχείρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων;

- Τι εμποδίζει την κυβέρνηση, αντί των πολυμερών συναντήσεων με τα υποϊμπεριαλιστικά κέντρα-αποσταθεροποιητές της περιοχής (Τουρκία-Ισραήλ), να θεμοθετήσει κοινές συνεδριάσεις με την κυβέρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Μήπως το γεγονός, ότι η Δύση, στην οποία ανήκει, τη θεωρεί προσωρινή, μέσα απ΄τη ''λύση''- έκτρωμα που προωθεί, πάντα στο όνομα της ''διζωνικής''; Θεωρούνται ...συμμαχικές οι παρεμβάσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ που θεωρούν, μεταξύ άλλων , ''παραγωγικό τον ρόλο του τουρκικού στρατού κατοχής''(βλ. δηλώσεις της νεοδιορισθείσας πρέσβειρας των ΗΠΑ);

• Μπορεί το οξύ προσφυγικό πρόβλημα να διευθετηθεί από χώρες που έχουν ιστορικά τον επεκτατισμό ως προμετωπίδα τους και ως αντίπαλό τους το στοιχείο της Ανεξαρτησίας των λαών, όπως αυτό βάλλεται εδώ και πέντε χρόνια στην Συρία; Η Τουρκία είναι, ή δεν είναι εισβάλλουσα δύναμη εκεί; Γιατί, αντί της αυτονόητης σχετικής καταγγελίας του ρόλου της στα διεθνή φόρα με Ελληνική πρωτοβουλία, περιθάλπεται και συγκαλύπτεται ο γκαγκστερισμός της ; Γιατί αντί της ...μέριμνας διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην οποία έχουν αποδυθεί με υπερβάλλοντα ζήλο τμήματα των Ελλαδικών και Κυπριακών ελίτ, δεν αναδεικνύεται το Τουρκικό πρόβλημα της περιοχής;
• Κατόπιν των παραπάνω θα ήταν μάταιος ο κόπος να πυροδοτηθεί μια πανευρωπαϊκή πρωτοβουλία απελευθέρωσης του Α. Οτζαλάν και αναίρεσης του χαρακτηρισμού του PKK από την ΕΕ ως ''τρομοκρατικής οργάνωσης''; Ποιά ....διεθνιστική κοσμοθεώρηση απαγορεύει και ποιά συμμαχική δουλεία λογοκρίνει το να τεθεί χωρίς περιστροφές το πρόβλημα Δημοκρατίας στην Τουρκία; Μπορεί μια δύναμη κατοχής, εποικισμού, γενοκτονιών, ρατσισμού και εξανδραποδισμού να δικαιοπραττεί; Ακριβώς το ίδιο ερώτημα αφορά και στην εμπλοκή του Ισραήλ στο Κυπριακό, με άλλοθι τις ...μπίζνες: Μπορεί ποτέ το μοντέλο της κρατικής τρομοκρατίας να εγγυηθεί ανθρώπινα δικαιώματα;

Δυστυχώς δεν αισιοδοξούμε ότι οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου θα απαντήσουν στα παραπάνω. Άλλωστε μια χειραφετημένη απάντηση θα προϋπέθετε απόφαση ρήξης με το ειδικό καθεστώς των Μνημονίων. Φοβόμαστε αντίθετα, ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται με τους ευρωατλαντικούς πάτρωνές της το κλείσιμο των εθνικών θεμάτων, με αντάλλαγμα την ελάφρυνση, όπως φαντάζεται, των μνημονιακών όρων. Όμως έτσι θα θεμελιωθεί  ένας ανανεωμένος ραγιαδισμός και μια απατηλή  νεοεθνικοφροσύνη .  

Σήμερα ο πραγματικός εθνικισμός είναι η οικειοθελής προσχώρηση στον ολιγοεθνικό εθνικισμό του σύγχρονου ιμπεριαλισμού και ο αυτοχειριασμός της δίκαιης άμυνας με τον παραπλανητικό και στρεβλό χαρακτηρισμό της ως ''εθνικιστικής στάσης''. Ό,τι καλλιεργούσε δηλαδή η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιωργάκης, οι ''δικαιωματιστές'' και οι νεοφιλελεύθεροι, με τους φασίστες σε ρόλο στημένο εκ των έναντι, ώστε να χλευάζεται ο λαϊκός πατριωτισμός και να αποδυναμώνεται η κληρονομιά των δημοκρατικών-προοδευτικών μας παραδόσεων.

Θέλουμε και πρέπει να οικοδομήσουμε τη  λαϊκή δυναμική ανατροπής και απελευθέρωσης -  για την επαναθεμελίωση του Ελληνισμού, ως ηθικής δύναμης της περιοχής . Διαφορετικά το κενό θα καλύψουν αντιδραστικές δυνάμεις, φυσικά νόθες, στα μέτρα των συμφερόντων της παρασιτικής ολιγαρχίας και της διηνεκούς εξάρτησης. Εις βάρος των συμφερόντων Ελληνοκυπρίων  και Τουρκοκυπρίων πολιτών.
Πιστεύουμε, ότι η απάντηση θα δοθεί από το ενωτικό αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα του λαού στο οποίο φιλοδοξούμε κι εμείς να συμβάλουμε  Σχετικά

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/10/1974-2014.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/10/a-navtex-20-30.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/08/blog-post_1.html

http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2014/07/blog-post_16.html

"oikonikipragmatikotita"

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2016/03/blog-post_14.html