Ελληνοτουρκικά: Γιατί τραβάει το σκοινί ο Ερντογάν

 Τα δείγματα είχαν φανεί εδώ και καιρό και το καλό κλίμα που είχε αποτυπωθεί εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι στο Μέγαρο Βαχντετίν της Κωνσταντινούπολης πήγε περίπατο. Με το «Μητσοτάκης γιοκ» που αναφώνησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «βύθισε» εκ νέου τις ελληνοτουρκικές σχέσεις σε νέο χαμηλό και, κάπως έτσι, έθεσε σε επιφυλακή την Αθήνα εν όψει του καλοκαιριού. Ολοι στην Αθήνα περιμένουν έναν νέο, παρατεταμένο γύρο έντασης στα Ελληνοτουρκικά. Βεβαίως, το πόσο θερμό θα είναι το καλοκαίρι μένει να φανεί, καθώς δύσκολα η Αγκυρα θα φτάσει στα «κόκκινα» του 2020, όταν φτάσαμε στο «παρά ένα» ενός κανονικού θερμού επεισοδίου.

© Παρέχεται από: Protothema.grellinotourkika_thema_x

Οι νέοι τουρκικοί λεονταρισμοί έφεραν την Αθήνα, αναπόδραστα, σε φάση ετοιμότητας. Η νέα κρίση βρήκε τον κ. Μητσοτάκη στη Βοστόνη και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Γιάννη Οικονόμου στις Βρυξέλλες, σύντομα όμως η Αθήνα έδωσε την πρώτη απάντηση στον Ερντογάν με ένα βασικό δίπτυχο: δεν θα μπούμε σε προσωπική αντιπαράθεση, αλλά θα επιμείνουμε στις εθνικές μας θέσεις, με γνώμονα πάντα το Διεθνές Δίκαιο. Ή, όπως το έθεσε ο κ. Μητσοτάκης από το Υπουργικό Συμβούλιο της Παρασκευής «δεν έχουμε λόγο να ανοίξουμε διάλογο με το παράνομο, με το ανιστόρητο και τελικά με το αδιέξοδο. Αντίθετα, μένουμε πάντα ανοιχτοί σε κάθε προσέγγιση που εδράζεται στη διεθνή νομιμότητα, αλλά και στις σχέσεις καλής γειτονίας. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι δεν θα υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και προφανώς δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν θα δημοσιοποιούμε διεθνώς, σε όλα τα fora, όσα απαράδεκτα συμβαίνουν τους τελευταίους μήνες στην περιοχή μας».

Διεθνοποίηση

Και μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να μην επιλέγει την αντιπαράθεση με τους όρους του κ. Ερντογάν, όμως είναι σαφές ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει έτσι την επιχείρηση της Τουρκίας να κάνει bullying στην ευρύτερη περιοχή, επικαλούμενη το δίκαιο του ισχυρού. Η αρχή έγινε με την επιστολή στον ΟΗΕ, με την οποία δινόταν απάντηση στην επιστολή του μόνιμου Τούρκου αντιπροσώπου Φεριντούν Σινιρλίογλου από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τότε, η ελληνική πλευρά είχε επιλέξει να μην κλιμακώσει περαιτέρω παρά τα εξωφρενικά τουρκικά επιχειρήματα περί αποστρατιωτικοποίησης ελληνικών νησιών. Από την ώρα που η Τουρκία διέρρηξε οριστικά το μορατόριουμ, όμως, δόθηκε άμεσα η εντολή στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών Θεμιστοκλή Δεμίρη, ουσιαστικά, να βγάλει από το συρτάρι του την απαντητική επιστολή στον κ. Σινιρλίογλου και να την αποστείλει στον γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. 

Από εκεί και μετά, η μπάλα περνά στον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αναμένεται να θέσει το ζήτημα στα διεθνή ραντεβού που θα έχει το επόμενο διάστημα. Πρώτος σταθμός είναι η Σύνοδος Κορυφής που έχει προγραμματιστεί για τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες, αν και το βασικό της θέμα είναι οι αποφάσεις για την ενέργεια και την απεξάρτηση από τους ρωσικούς ορυκτούς πόρους. Το επιχείρημα του κ. Μητσοτάκη προς τους Ευρωπαίους είναι ότι η Αν. Μεσόγειος είναι πλέον ένας ενεργειακός κόμβος και για την Ευρώπη, συνεπώς δεν μπορεί να διαταράσσεται το περιβάλλον σταθερότητας.

Το επιχείρημα γίνεται ακόμα πιο επίκαιρο και υπό το πρίσμα του ότι οι ηγέτες της Ε.Ε. θα συζητήσουν και για την άμυνα και την κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική στο εν λόγω ζήτημα, το οποίο βεβαίως θα τεθεί και στην τακτική και τελευταία για τη «σεζόν» Σύνοδο Κορυφής, στις 24 Ιουνίου. Το μεγάλο ραντεβού, όμως, είναι η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, με τον πρωθυπουργό να ταξιδεύει στην ισπανική πρωτεύουσα στις 28 Ιουνίου και να μένει ως τις 30. Το μήνυμα του πρωθυπουργού συνίσταται στο ότι δεν είναι νοητό ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ να απειλεί ένα άλλο κράτος-μέλος, διασαλεύοντας την τάξη στο νοτιοανατολική πτέρυγα της Συμμαχίας, σε μια περίοδο που απαιτείται ενότητα έναντι της Ρωσίας. 

Στην ισπανική πρωτεύουσα θα βρίσκεται και ο Τούρκος πρόεδρος, αυτή την ώρα όμως θεωρείται μάλλον απίθανο να υπάρξει κάποια επαφή των δύο ηγετών, από τη στιγμή που ο κ. Ερντογάν έχει επιλέξει και πάλι να πάει το ζήτημα σε προσωπικό επίπεδο, επανερχόμενος στη ρητορική του 2020. Θα έχει ενδιαφέρον, όμως, ποια θα είναι η αντίδρασή του σε μια περίοδο όπου η στάση του στο ζήτημα της ένταξης Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ δοκιμάζει τις αντοχές πολλών κρατών-μελών της Συμμαχίας.

Τα σενάρια

Επί του πρακτέου, πάντως, στην Αθήνα έχουν γίνει σενάρια επί χάρτου, για το τι θα πρέπει να περιμένουμε το καλοκαίρι. «Θα είναι ένα δύσκολο καλοκαίρι, καθώς έχουμε σαφή κλιμάκωση, αλλά δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε στα επίπεδα του 2020», εκτιμά ανώτατη διπλωματική πηγή στο «ΘΕΜΑ», απηχώντας και τη θέση της κυβέρνησης ευρύτερα. Στο υπουργείο Εξωτερικών, σε συνεργασία με το υπουργείο Αμυνας, έχουν επεξεργαστεί αρκετά σενάρια κλιμάκωσης από μέρους της Αγκυρας. Ως αυτή την ώρα, όμως, επικρατέστερα θεωρούνται δύο: η ένταση των υπερπτήσεων από μέρους της Αγκυρας, αλλά και η πίεση στις μεταναστευτικές ροές.

Ηδη, οι Τούρκοι έδωσαν δείγματα με υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, αλλά και σε απόσταση 2,5 ναυτικών μιλίων από την Αλεξανδρούπολη, ενώ έχουν εκδώσει ΝΟΤΑΜ δεσμεύοντας μεγάλες περιοχές του Αιγαίου για ασκήσεις σε μία σημαδιακή ημέρα όπως η σημερινή, που είναι η επέτειος της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης το 1453. Οσο για τις μεταναστευτικές ροές, είναι ελαφρώς αυξημένες και από τον Εβρο, αλλά και διά θαλάσσης, αν και είναι πολύ πιο ισχυρή η παρουσία του Λιμενικού σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και μπαίνει, ουσιαστικά, «στοπ» στους διακινητές.

Στα σενάρια που η Αθήνα έχει εξετάσει υπάρχουν και κινήσεις πολύ μεγαλύτερης κλιμάκωσης. Αυτά, όμως, ως τώρα είναι σενάρια επί χάρτου, καθώς η εκτίμηση είναι ότι μια ένταση της τάξης του 2020 δεν συμφέρει την Τουρκία σε καμία περίπτωση, σε αυτή τη συγκυρία. Και μπορεί η πρώτη αντίδραση εκ μέρους των ΗΠΑ να ήταν μάλλον χλιαρή πριν από μερικές μέρες, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι μια κλιμάκωση θα μείνει αναπάντητη. Υπάρχει, δε, ένας ακόμα παράγων που μπορεί να επενεργήσει, σύμφωνα με ανάλυση κυβερνητικών πηγών, ώστε η ένταση να μη φτάσει εκ νέου σε δυσθεώρητα επίπεδα - κι αυτός δεν είναι άλλος από τον τουρισμό.

Οπως η Ελλάδα, έτσι και η Τουρκία, περιμένει ένα εξαιρετικό καλοκαίρι μετά από δύο δύσκολες τουριστικές σεζόν για την αγορά της. Σε μια περίοδο, μάλιστα, όπου η τουρκική οικονομία διάγει μάλλον τις χειρότερες μέρες της και ο πληθωρισμός χτυπά κόκκινο, η γείτων δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τουριστικό συνάλλαγμα, την ώρα ειδικά που η ήπια στάση της έναντι της Ρωσίας την κάνει προορισμό και για Ρώσους τουρίστες. Συνεπώς, τα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου μπορεί να μην είναι απολύτως ευφημισμός, υπό την έννοια ότι κανένας δεν θέλει αναταραχή… παρά θιν’ αλός. 

Γιατί τώρα

Το ερώτημα του… ενός εκατομμυρίου είναι γιατί ο Ερντογάν αποφάσισε σε αυτή τη συγκυρία να «πατήσει το κουμπί» και να επαναφέρει το καθεστώς της έντασης στο Αιγαίο. Με βάση τις συζητήσεις που έχει κάνει το «ΘΕΜΑ» με κυβερνητικές και διπλωματικές πηγές, προκύπτουν τρεις βασικοί άξονες για τον τουρκικό εκνευρισμό και τους συνακόλουθους λεονταρισμούς:

Ο έντονος εκνευρισμός για τη γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας, όχι τόσο για τα χειροκροτήματα υπέρ του κ. Μητσοτάκη στο Κογκρέσο, αλλά για τον νέο ρόλο της Αλεξανδρούπολης που λειτουργεί ως ουσιαστική εναλλακτική στον ρόλο που ως τώρα είχαν τα τουρκικά Στενά, την εκτεταμένη στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ σε μια σειρά βάσεων στη χώρα μας, αλλά και την προοπτική ενίσχυσης της αμυντικής υποδομής και των ελληνικών νησιών, στο πλαίσιο της συνολικής αναβάθμισης της Ελλάδας εντός της Συμμαχίας. 

Η αδυναμία του Ερντογάν να κεφαλαιοποιήσει τον ρόλο που διαδραματίζει στο Ουκρανικό παρά τις αρχικές προσπάθειες επαναπροσέγγισης με τη Δύση. Παρά το γεγονός ότι είδε τον κ. Τζο Μπάιντεν στη Γενεύη προ μηνών, εξακολουθεί να μην έχει λάβει πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο. Την ίδια ώρα, η Τουρκία παραμένει εξοβελισμένη από το πρόγραμμα των μαχητικών πέμπτης γενιάς F-35,  ενώ η Ελλάδα προχωρά τις διαδικασίες απόκτησης. Παράλληλα, η Τουρκία δεν μπορεί να περάσει ακόμα από το Κογκρέσο ούτε την αναβάθμιση των υφιστάμενων F-16 που έχει. 

Η προοπτική εκλογών το 2023 ή ακόμα και νωρίτερα, το φθινόπωρο, που δημιουργεί την ανάγκη εσωτερικής πόλωσης, ιδίως με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα. Ο Τούρκος πρόεδρος ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεων, καθώς ο ίδιος αντιμετωπίζει πρόβλημα και με τον μεγάλο αριθμό μεταναστών από τη Συρία, τους οποίους θα ήθελε να μεταφέρει σε αυτή την ουδέτερη ζώνη που επιδιώκει να δημιουργήσει στη Βόρεια Συρία. Κάπως έτσι, ανεβάζει τους τόνους και στο Αιγαίο, σε μια προσπάθεια να αποσπάσει οφέλη σε άλλα μέτωπα που τον ενδιαφέρουν ίσως και περισσότερο. Τα Ελληνοτουρκικά, δε, πάντα πουλάνε και στο εσωτερικό ακροατήριο, ιδίως αφ’ ης στιγμής ο Ερντογάν βασίζεται σε μια συμμαχία με εθνικιστικό πρόσημο με τους Γκρίζους Λύκους. 

Ελληνοτουρκικά: Γιατί τραβάει το σκοινί ο Ερντογάν (msn.com)

Βαγγέλης Παπαθανασίου: Πέθανε ο μεγάλος συνθέτης σε ηλικία 79 ετών

 

© Παρέχεται από: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΒαγγέλης Παπαθανασίου: Πέθανε ο μεγάλος συνθέτης σε ηλικία 79 ετών

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών ο μεγάλος Έλληνας μουσικός και συνθέτης, Βαγγέλης Παπαθανασίου, αργά το βράδυ της Τρίτης 17 Μαΐου.

Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες, όχι απλά με διεθνές εκτόπισμα, μιας και η μουσική του ακούστηκε ως και στο διάστημα το 2001, στην αποστολή της NASA 2001 Οδύσσεια στον Άρη.

Είναι δύσκολο να χωρέσουν σε λίγες σειρές όσα κατάφερε στην πολυποίκιλη καριέρα 5 δεκαετιών ο Βαγγέλης Παπαθανασίου ή απλά Vangelis όπως έγινε γνωστός στο εξωτερικό.

Από τα πρώτα του βήματα με συγκροτήματα την δεκαετία του '60 ξεχωρίζουν φυσικά οι Aphrodite's Child που έφτιαξε μαζί με τον Ντέμη Ρούσσο και μας έδωσαν τον δίσκο αναφοράς για το progressive, 666.

Στα μέσα της δεκαετίας του '70 αποχώρησε από τους Aphrodite's Child για να εγκατασταθεί στο Λονδίνο και να ξεκινήσει μία σόλο καριέρα, που μεταξύ πολλών άλλων, έδωσε και εκπληκτικά soundtracks. Το Blade Runner, το Alexander και το Ελ Γκρέκο είναι μερικές από τις ταινίες που επένδυσε μουσικά ο Παπαθανασίου, με εξέχουσα φυσικά την μουσική του επένδυση για το Οι Δρόμοι της Φωτιάς, που του χάρισε άλλωστε και ένα βραβείο Όσκαρ το 1982.

Μουσική έγραψε επίσης για το θέατρο. Το 1983 έκανε με τον Μιχάλη Κακογιάννη την παράσταση Μήδεια που ανέβηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, με πρωταγωνίστρια την Ειρήνη Παππά.

Η συνέντευξή του στο περιοδικό Κ το 2019

Στις 25 Ιανουαρίου 2019 έφτασε στα χέρια μας το νέο έργο του Βαγγέλη Παπαθανασίου, το Nocturne. Ο συνθέτης αποδίδει στο πιάνο έντεκα νέες και έξι κλασικές συνθέσεις του – το Chariots of Fire, το love theme από το Blade Runner, αλλά και το θέμα από το 1492, μεταξύ άλλων. Το Nocturne, που είναι μια αφορμή για να μιλήσουμε για ορισμένα ζητήματα που τον απασχολούν διαχρονικά, μπορεί να προσεγγιστεί ως ένας διαλογισμός πάνω στην έννοια της νύχτας.

[kath-read-more post="1009004"]

Ο καλλιτέχνης, που κέρδισε το Όσκαρ το 1982 για τη μουσική του στους Δρόμους της Φωτιάς, έχει δημιουργήσει έργα με κεντρικό θέμα άλλοτε το Διάστημα και άλλοτε τη Γη. Θα έλεγε κανείς ότι ο νυχτερινός ουρανός με τα αστέρια –σε μια θαυμάσια φωτογραφία στο εξώφυλλο του CD– συμβολίζει τη νοητική σύντηξη Διαστήματος και Γης και γι’ αυτό –ως συμβολικό πλαίσιο– συνδυάζει δύο κύριες πλευρές της δημιουργικής έκφρασης του συνθέτη.

Θεωρώ ότι όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τη νύχτα, από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου, θετικά και αρνητικά, αρχίζει τη συζήτηση ο κ. Παπαθανασίου. Μυστήρια, παραμύθια, κάθε είδους φόβοι, ερωτισμός, φαντασιώσεις. Και όλα αυτά, γιατί η νύχτα ενισχύει κατά πολύ στον άνθρωπο το συναίσθημα. Το Nocturne διαπνέεται από την έννοια της μοναχικότητας, όχι όμως με το βάρος της μελαγχολίας, αλλά με την ισορροπία του στοχασμού και της αταραξίας. Η μοναχικότητα, η μελαγχολία, ο στοχασμός σε όλα αυτά τα στοιχεία η νύχτα τούς δίνει τον χώρο να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν, λέει.

Τον ρωτώ γιατί, ενώ είναι ταυτισμένος με την πρωτοπορία στο πεδίο της αξιοποίησης της νέας τεχνολογίας, επέλεξε το έργο αυτό να είναι ουσιαστικά μια ωδή στο πιάνο, ένα παλαιό όργανο. Αρέσει σε εμάς τους ανθρώπους να μιλάμε για πρωτοπορία, αλλά προσωπικά δίνω σημασία περισσότερο στη συνέπεια, λέει. Όσον αφορά το πιάνο στο οποίο αναφέρεστε, όπως και τα άλλα μουσικά όργανα, στην ουσία δεν έχει ηλικία. Κάθε όργανο έχει τη δική του προσωπικότητα και οι συνδυασμοί τους δημιουργούν χαρακτήρες και χρώματα. Ως προς την πρωτοπορία, δεν βρίσκεται στα όργανα, αλλά στον άνθρωπο. Παράδειγμα: θα μπορούσατε να γράψετε με το δάχτυλό σας στην άμμο μια φράση ή μια μαθηματική εξίσωση και την ίδια φράση ή εξίσωση να τη γράψετε στον πιο σύγχρονο υπολογιστή. Το νόημα θα είναι ακριβώς το ίδιο.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1984 στο περιοδικό Guitar and Claviers είχε πει ότι εργάζεται με το συνθεσάιζερ όπως θα εργαζόταν με μια συμφωνική ορχήστρα. Πρόσθεσε ωστόσο ότι δεν θα μπορούσε ένα συνθεσάιζερ να υποκαταστήσει μια συμφωνική ορχήστρα, γιατί λείπει ο ανθρώπινος παράγοντας, ο οποίος δεν μπορεί να κωδικοποιηθεί, να προγραμματιστεί. Τριάντα πέντε χρόνια μετά, μπαίνω στον πειρασμό να τον ρωτήσω αν πιστεύει ότι με τη σημερινή πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης μπορεί οι μικροεπεξεργαστές σε ένα συνθεσάιζερ να αρχίσουν να εξανθρωπίζονται. Θα ήθελε να είχε μπροστά του και να εργάζεται με ένα “νοήμον συνθεσάιζερ” που θα προσέγγιζε ακόμα περισσότερο μια συμφωνική ορχήστρα;

Όλα είναι δόνηση

Κατ’ αρχάς, είναι προφανές ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί κάθε διαφορετική πηγή ήχου για να πετύχει ένα άλφα, βήτα ή γάμμα αποτέλεσμα, εξηγεί. Αυτή ήταν η προσέγγιση, αιώνες πριν, των συμφωνικών συνόλων, μικρών ή μεγάλων. Πάντα θεωρούσα ότι η συμφωνική ορχήστρα ήταν και η αρχή του πρώτου συνθεσάιζερ. Το να νομίζουμε ότι ο ήχος που παράγεται από τα “παραδοσιακά” μουσικά όργανα, που και αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από μηχανές, είναι ο σωστός τρόπος, αυτό είναι λάθος. Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς τα χρησιμοποιεί ο άνθρωπος και κατά βάθος πώς τα χρησιμοποιεί η μουσική. Άλλωστε, όλα είναι δόνηση και η δόνηση υπάρχει παντού. Ως προς την τεχνητή νοημοσύνη που αναφέρετε και η οποία τελευταία έχει πάρει διαστάσεις μόδας, δεν βλέπω τον λόγο να χρησιμοποιώ ένα μηχάνημα με τεχνητή νοημοσύνη, τη στιγμή που μπορώ να συνεργάζομαι μ’ έναν άνθρωπο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα αυτή την απάντηση, διότι κατά βάθος θα ήθελα ο συνθέτης που σφράγισε με τη μουσική του το Blade Runner –την ταινία που κατά τη γνώμη πολλών σε όλο τον κόσμο αποτελεί την αισθητική, κινηματογραφική, αλλά και φιλοσοφική αποθέωση της τεχνητής νοημοσύνης– να είναι έτοιμος να υποδεχθεί το νέο στάδιο της εξέλιξης του ανθρώπου, που θα προέλθει από το άνοιγμα των ασκών της νοημοσύνης. Προφανώς, όμως, η σκέψη του παραμένει σταθερά ανθρωποκεντρική.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι απόψεις του για την Ελλάδα, τόσο τη σημερινή Ελλάδα όσο και την Ελλάδα ως διαχρονική έννοια δημιουργίας, πολιτισμού και πνευματικής ολοκλήρωσης. Σε μια συνέντευξή του στα Πρόσωπα και στη Μανουέλα Παυλίδου, το 1985, είχε πει ότι οι χώρες που εισάγουν δεν διευκολύνουν τη δημιουργία, γιατί έχουν συνηθίσει να εισάγουν και όχι να εξάγουν πράγματα. Θεωρώ ότι αυτή είναι μια εξαιρετική παρατήρηση για την Ελλάδα, που ισχύει και σήμερα, παρά την όποια πρόοδο. Πιστεύει ότι η δημιουργία είναι ζήτημα νοοτροπίας – αν είμαστε και σκεφτόμαστε με εξωστρέφεια ή όχι; Το ερώτημα αυτό πυροδοτεί μια συζήτηση με επιχειρήματα που σε πολλούς θα φανούν ενδιαφέροντα όσο και απροσδόκητα, και είναι χρήσιμα για να εξηγήσουν όχι μόνο το έλλειμμα δημιουργίας στην Ελλάδα, αλλά και διεθνή φαινόμενα, όπως η οικονομική κρίση, το Brexit ή τα κίτρινα γιλέκα.

Ο κρίκος ή το κέντρο, αν θέλετε, που δημιουργεί αυτή τη συμπεριφορά είναι η ελευθερία, λέει και τονίζει τη λέξη ελευθερία. Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φαίνεται παράξενο και όχι αληθινό, αλλά σκεφτείτε και πείτε μου. Πότε εδώ και περίπου 2.000 χρόνια η χώρα μας μπορούσε να πάρει μόνη της αποφάσεις για κάθε είδους ουσιαστικά θέματα, χωρίς να ρωτήσει και να πάρει την άδεια από κάποιον άλλον; Άρα λοιπόν, οι Έλληνες, ως κατακτημένοι, έπρεπε να πάρουν την άδεια από τον κατακτητή για να πράξουν το οτιδήποτε, έως ότου επιβληθεί η νέα τάξη πραγμάτων, που ήταν και η μεγαλύτερη καταστροφή στην ανθρωπότητα.

Βαγγέλης Παπαθανασίου: Πέθανε ο μεγάλος συνθέτης σε ηλικία 79 ετών (msn.com)