Το θέμα της συνεχιζόμενης έκρυθμης κατάστασης που επί δεκαετίες επικρατεί στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, επανήλθε στο προσκήνιο, εκκλησιαστικό και δημοσιογραφικό, κατόπιν τως εξελίξεων που σημειώθηκαν στις 29-30 Αυγούστου στο πλαίσιο των εργασιών της πατριαρχικής συνόδου στο Φανάρι.
Σύμφωνα με πληροφορίες δημοσιογραφικών πηγών η σχετική συζήτηση άρχισε με την πρόταση του Μητροπολίτη Λαοδικείας Θεοδώρητου, διευθυντή του Γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα, να ενημερώσουν το συνοδικό σώμα οι δυο παριστάμενοι εξ Αμερικής συνοδικοί, οι Μητροπολίτες Σικάγου Ναθαναήλ και Νέας Ιερσέης Απόστολος .
Οι δυο μητροπολίτες επιχείρησαν να παρουσιάσουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Αμερική. Συγκεκριμένα εξήγησαν πως εμάς τους αρχιερείς της Επαρχιακής Συνόδου μας περιφρονεί. Εκκλησιαστικά και θεσμικά το ανώτατο διοικητικό όργανο της Αρχιεπισκοπής είναι η Σύνοδος. Αποφασίζει μόνος του. Συγκαλεί την Εκτελεστική Επιτροπή με τους λαϊκούς και πολλές φορές οι λαϊκοί μας επιβάλλουν πράγματα ενώ πολλά που αφορούν την Αρχιεπισκοπή τα μαθαίνουμε εκ των υστέρων.
Υπογράμμισαν επίσης πως στη Θεολογική Σχολή τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιέγραψε ο Αγιος Αμερικής στην αναφορά του στην Κληρικολαϊκή. Αυτή τη στιγμή η Σχολή δεν έχει χρήματα να καταβάλλει τους μισθούς, αλλά και τα πάγια έξοδα. Η Αρχιεπισκοπή και μερικοί λαϊκοί έβαλαν χρήματα για να μπορέσουν να καλυφθούν τα έξοδα του ναού του Αγίου Νικολάου. Οι μητροπολίτες δεν αποσιώπησαν στη συνέχεια, ότι η επιτροπή οικονομικών της Κληρικολαϊκής (250 κληρικοί και λαϊκοί) καταψήφισε την εισήγηση του Ελπιδοφόρου για αύξηση της ετήσιας συνεισφοράς (από 3% σε 9%) των κοινοτήτων προς την Αρχιεπισκοπή.
Πρόσθεσαν ακόμα ότι πολεμούμαστε και συκοφαντούμαστε από τον Αμερικής εδώ στο Πατριαρχείο κι αυτό δεν είναι δίκαιο. Μας τηλεφωνεί και μας μαλώνει επειδή δεν συμφωνούμε σε κάποια πράγματα, έχομε δικαίωμα να διαφωνήσομε. Η Αρχιεπισκοπή απ’ έξω λάμπει, αλλά από μέσα είναι σάπια, αλλά ευτυχώς που έχομε καλό κόσμο γιατί αν ο κόσμος δεν πίστευε πραγματικά στον Χριστό θα μας είχαν εγκαταλείψει όλους. Οι εκκλησίες μας είναι άδειες.
Τέλος, ο Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ καταπλήττοντας τα υπόλοιπα μέλη της Συνόδου τόνισε με έμφαση πως «δεν υπάρχει συνεργασία, δεν τον εμπιστευόμαστε τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο».
______________
Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς , ότι για την έκρυθμη κατάσταση της Αρχιεπισκοπής θεωρείται υπεύθυνος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, του οποίου η διακονία και η θέση αμφισβητείται πλέον σοβαρά, αφού δε μπόρεσε μέχρι τώρα να συνεργαστεί με τους ιεράρχες της Αμερικής και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Είναι η πρώτη φορά που τίθεται θέμα Ελπιδοφόρου τόσο φανερά και τόσο επίσημα επί συνόδου. Σύμφωνα με εκκλησιαστικούς παρατηρητές το θέμα προσλαμβάνει ακόμη σοβαρότερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη η συνοδική πρακτική του Φαναρίου: για να φθάσει μέχρι τη σύνοδο ένα επίμαχο θέμα προς συζήτηση, προηγείται πάντοτε συνεννόηση, μεθόδευση, με σκοπό να στηθεί το καταλληλότερο και πειστικότερο συνοδικό σκηνικό.
Στην περίπτωση αυτή συμμετείχαν στη προσυνεννόηση ο Λαοδικείας Θεοδώρητος, οι δυο μητροπολίτες απ' την Αμερική και φυσικά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χωρίς την αρχική και τελική έγκριση του οποίου κάθε σχετική συζήτηση θα ήταν αδύνατη.
Γιατί τώρα όλο αυτό το σκηνικό; Κατά τους σχολιαστές των εκκλησιαστικών πραγμάτων ο βασικότερος λόγος είναι η απροθυμία του Βαρθολομαίου να επωμιστεί μόνος την ευθύνη για την έξωση και του τέταρτου αρχιεπίσκοπου Αμερικής στη διάρκεια της πατριαρχίας του, ιδίως μετά τον σάλο που είχαν προκαλέσει οι προηγούμενες γνωστές εκπαραθυρώσεις των αρχιεπίσκοπων Ιάκωβου, Σπυρίδωνα και Δημητρίου.
Κάθε εκπαραθύρωση έχει για τον πατριάρχη και πολιτικό κόστος τόσο εσωτερικά, στον άμεσο χώρο του ίδιου του Φαναρίου, όσο -προ παντός αυτό- προς τα έξω. Αλλά ακόμη και στο χώρο της θεολογίας, ειδικά του κανονικού δικαίου, εγείρονται πολλά ερωτήματα σχετικά με τον κανονικό χαρακτήρα των εκπαραθυρώσεων, εφ' όσον, σύμφωνα με τους κανόνες των μεγάλων συνόδων της Εκκλησίας, ο επίσκοπος, κανονικά εκλεγμένος, παραμένει στη θέση του δια βίου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ελπιδοφόρος είναι προβληματικός ιεράρχης γενικά, αλλά ειδικότερα στα εθνικά θέματα λόγω των στενών σχέσεων του με την τουρκική πολιτική ηγεσία. Είναι εξίσου βέβαιο, ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αντιμετωπίζει σειρά άλυτων προβλημάτων, πολλά από τα οποία όσο και να υπερτονίζεται ότι προϋπήρχαν από δεκαετίες, επιδεινώθηκαν επί των ημερών του σημερινού πατριάρχη, καθώς δεν υπήρξε ιδιαίτερη μέριμνα να μελετηθούν σε βάθος και να επιλυθούν.
Όπως εξηγούν οι γνωρίζοντες τα εκκλησιαστικά, ο Βαρθολομαίος εστίασε το ενδιαφέρον του μόνο στο θέμα του αρχιεπισκόπου το οποίο χειρίσθηκε δημιουργώντας τη μη θεσμική και σαφώς αντικανονική θέση του πατριαρχικού λεγάτου στην Αμερική του οποίου ο ρόλος ήταν να αντισταθμίζει την εξουσία του αρχιεπίσκοπου. Όποτε φαινόταν πως η μέθοδος του αντίβαρου δεν απέδιδε το προσδοκώμενο, προσέφευγε ο Βαρθολομαίος στον ανορθόδοξο τρόπο των εξώσεων και εκπαραθυρώσεων των αρχιεπίσκοπων. Σήμερα, συνειδητοποιώντας προφανώς τα σφάλματα του παρελθόντος, εμφανίζεται όλο και πιο διστακτικός να αναλάβει μόνος την ευθύνη μιας νέας εκπαραθύρωσης. Έτσι, τη φορά αυτή, η ευθύνη της έξωσης του αρχιεπίσκοπου Αμερικής, ανατέθηκε, ως φαίνεται, στα μέλη της πατριαρχικής συνόδου...
Αλέξανδρος Ρεμούνδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου