Καρυστιανού στο Dnews: «Το παράδειγμα της Σερβίας δείχνει ότι δεν έχουν όλοι έρωτα με την καρέκλα τους»

newsroom@dnews.gr (Κωνσταντίνα Ντουντούμη)

Η πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων Τέμπη 2024 σχολιάζει στο Dnews την παραίτηση του Σέρβου πρωθυπουργού για τα «Τέμπη της Σερβίας».

Η είδηση ότι ο πρωθυπουργός της Σερβίας Μίλος Βούτσεβιτς παραιτήθηκε σήμερα υπό το βάρος των αλλεπάλληλων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν μετά το δυστύχημα στο σιδηροδρομικό σταθμό στο Νόβι Σαντ που προκάλεσε τον θάνατο 15 ανθρώπων τον περασμένο Νοέμβριο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.

Η λαϊκή οργή για τα «Τέμπη της Σερβίας» έφερε παραιτήσεις

Η κοινωνική αναταραχή και ο αναβρασμός τόσων μηνών για την απόδοση ευθυνών για το πολύνεκρο δυστύχημα οδήγησαν τον πρωθυπουργό σε παραίτηση καθώς όσο κι αν ο Βούτσεβιτς προσπάθησε να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του, αποδέχθηκε ότι «βαθύς διχασμός» και το αίτημα να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι «άγγιζε» τις πλάτες του και δεν μπορούσε να σφυρίζει αδιάφορα.

Την ίδια στιγμή στη χώρα μας ετοιμαζόμαστε σε ένα μήνα να τιμήσουμε την τρίτη επέτειο της πολύνεκρης σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών στη σκιά των τεράστιων συγκεντρώσεων που διοργανώθηκαν την περασμένη Κυριακή σε όλη την επικράτεια αλλά και στο εξωτερικό με αίτημα να αποδοθούν επιτέλους ευθύνες. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών «πλημμύρισαν» κεντρικά σημεία των πόλεων της χώρας για να συμπαρασταθούν στο πόνο των οικογενειών και να στηρίξουν τον αγώνα τους για δικαίωση και πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης υπό το βάρος αποκαλύψεων για μονταζιέρες, μπάζωμα αλλά και ηχητικών ντοκουμέντων που μαρτυρούν ότι πολλά από τα θύματα της τραγωδίας επέζησαν της σύγκρουσης αλλά κάηκαν ζωντανοί εξαιτίας του φορτίου της αμαξοστοιχίας.

Ο πόνος, η οργή και η επιθυμία για δικαιοσύνη έχουν κυριεύσει μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που ζητά απαντήσεις και παραδειγματική τιμωρία των αρμοδίων καθώς μέχρι στιγμής όλοι οι κατηγορούμενοι είναι εκτός φυλακής.

«Οι συγκεντρώσεις της Κυριακής προκάλεσαν «σεισμό» στο σύστημα»

Σε δηλώσεις της στο Dnews η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Θυμάτων Τεμπών υπογράμμισε ότι «Η συμπαράσταση του κόσμου στις συγκεντρώσεις της Κυριακής ήταν πραγματικά συγκινητική. Μας έδωσε πολύ κουράγιο και στήριξη στον αγώνα μας που θα τον φτάσουμε μέχρι τέλους. Μέχρι την απόδοση της όποιας δικαιοσύνης μπορεί να δοθεί. Το ευχαριστώ μας είναι πολύ λίγο για τον κόσμο που στέκεται έμπρακτα κοντά μας. Για μένα την Κυριακή μαζευτήκαμε όλοι μαζί, γίναμε μια γροθιά από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, σαν γονείς που δεν θέλουν πλέον να ζουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους σε μια διεφθερμένη κοινωνία, που οραματίζονται ένα κράτος δικαίου μέσα στο οποίο οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα αισθάνονται ασφαλείς. Την Κυριακή όλοι γίναμε ένα σώμα μια ψυχή και με μια φωνή ταχθήκαμε υπέρ της δικαιοσύνης, της δημοκρατίας. Η κίνηση αυτή ήταν μεγαλειώδης. Έδωσε ηχηρό μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και προκάλεσε «σεισμό» στο σύστημα. Υπό άλλες συνθήκες η κυβέρνηση θα είχε ήδη παραιτηθεί.»

Ερωτηθείσα για τα τεκταινόμενα στη Σερβία και την απόφαση του πρωθυπουργού να παραιτηθεί η κα Καρυστιανού δήλωσε κατηγορηματικά ότι «Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν «έρωτα» με την καρέκλα τους και αντιλαμβάνονται τις ανάγκες και την επιθυμία της κοινωνίας».

Τέλος σχολίασε και τον τρόπο με τον οποίο επιδεικτικά η ΕΡΤ αποσιώπησε και απαξίωσε την κάλυψη των συγκεντρώσεων τονίζοντας ότι «Η ΕΡΤ ήταν από την αρχή μέχρι και χθες απούσα στην κάλυψη της ιστορίας των Τεμπών. Τα ξένα ΜΜΕ έδειξαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα από ό,τι η κρατική τηλεόραση η οποία έδειξε με όλη της τη στάση ποιος είναι ο ρόλος της. Έχουμε αντιληφθεί πλήρως τι συμβαίνει. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Ήλπιζα ότι βλέποντας τη μεγαλειώδη συμμετοχή των πολιτών θα αντιλαμβανόντουσαν ότι έπρεπε να σταθούν δίπλα μας και να αναδείξουν τις συγκεντρώσεις. Έκανα λάθος γιατί τίποτα από αυτά δεν συνέβη.»

#ΜΑΡΙΑ_ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ #ΤΕΜΠΗ #ΣΕΡΒΙΑ #ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Καρυστιανού στο Dnews: «Το παράδειγμα της Σερβίας δείχνει ότι δεν έχουν όλοι έρωτα με την καρέκλα τους»

Πάλι σε κρίση η Θεολογική Σχολή Βοστώνης. Μόνη επιλογή το λουκέτο ;

Η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη, το εκπαιδευτήριο που από το 1937 προετοιμάζει τους μέλλοντες κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, συνεχίζει την σταθερά κατηφορική της πορεία, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του ομογενειακού Τύπου στις ΗΠΑ.

Τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που εμφανίστηκαν στη συνέχεια και στο διαδίκτυο, προκάλεσαν ἑντονη ανησυχία σε ενδιαφερόμενους κύκλους της Ομογένειας. Επανάφεραν ταυτόχρονα στο προσκήνιο δικαιολογημένες απορίες σχετικά με την οικονομική διαχείρηση της Σχολής,  καθώς, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι αδιάκοπες τονωτικές οικονομικές ενέσεις εκ μέρους της Ομογένειας, της Αρχιεπισκοπής Αμερικής και της Ελληνικής Πολιτείας δεν απέφεραν κανένα απτό αποτέλεσμα.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η μακρόχρονη παρακμιακή κατάσταση της Σχολής προκαλεί το ενδιαφέρον και πολλές φορές την αυστηρή κριτική του Τύπου. Ήδη από τη δεκαετία του 90' διαφαινόταν πως η "στρατηγική επιλογή" των αρμόδιων αρχὠν για μιά ολοκληρωτική αμερικανοποίηση του ελληνικού αυτού ιδρύματος,  θα οδηγούσε σε ανώμαλες εξελίξεις. Πράγματι, μέσα σε λίγα χρόνια, η "εκσυγχρονιστική" αυτή τάση κατέστησε προβληματική την βασική αποστολή της Σχολἠς που, σύμφωνα με τα σχέδια των ιδρυτών της, ήταν, αποκλειστικά και μόνο,  η ελληνορθόδοξη εκπαίδευση ομογενών κληρικών για τις ανάγκες της Αρχιεπισκοπής.

Η Σχολή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν παράγοντες εξοικειωμένοι με την κατάσταση, μοιάζει σήμερα με εκτροχιασμένο τραίνο που ξέφυγε ανεπιστρεπτί από τους  αρχικούς σκοπούς της. Ακαδημαϊκοί, κληρικοί και ομογενειακοί παράγοντες με δυσκολία αποκρύπτουν πως το ίδρυμα απέτυχε στο έργο του παρουσιάζοντας σήμερα εικόνα αποσύνθεσης μη αναστρέψιμης.

Για την Αρχιεπισκοπή και κατ' επέκταση για το το ίδιο το Οικουμενικό Πατριαρχείο η υπόθεση της Σχολής παραμένει μια ανοιχτή πληγή. Ωστόσο, διαπιστώνεται  μια εντυπωσιακή αδράνεια και απραξία σχετικά. Είναι ολοφάνερη η έλλειψη κάθε πολιτικής βούλησης προκειμένου να ληφθούν, έστω και στο παρά πέντε, κάποια απαραίτητα διορθωτικά μέτρα. Οι σχετικές προσπάθειες της Εκκλησίας εξαντλούνται στην προσπάθεια περιορισμού του σκανδάλου και στην συγκάλυψη του κραυγαλέου αδιέξοδου στο οποία έχει περιέλθει το εκκλησιαστικό εκπαιδευτήριο.

 Ο Τύπος για τα αίτια της παρακμής

Είναι αναρίθμητα τα δημοσιεύματα και τα σχόλια του ελληνόφωνου ομογενειακού Τύπου (κυρίως του "Εθνικού Κήρυκα" και παλαιότερα της "Πρωϊνής") που αναφέρονται στις προβληματικές πλευρές λειτουργίας της Σχολής. Αμφότερες οι εφημερίδες έκρουσαν επανειλημμένα, με τρόπο ασυνήθιστα εκκωφαντικό, τον κώδωνα του κινδύνου απεικονίζοντας την όλη κατάσταση σαν "βόμβα βραδυφλεγή".

Πρώτος που κατήγγειλε επίσημα την επικίνδυνα ανώμαλη πορεία που ακολουθούσε η Σχολή, ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων. Σε επίσημη έκθεσή στο Πατριαρχείο το 1998 συνόψισε επιγραμματικά τα "Χαρακτηριστικά προβλήματα" της Σχολής, τα οποία ήταν: "α) ο παραγκωνισμός της ελληνικής γλώσσης· β) η απομόνωσις της Σχολής από της λοιπής εν τω κόσμω ορθοδόξου θεολογικής πραγματικότητος· γ) η αυτόνομος λειτουργία της Σχολής άνευ εκκλησιαστικής εποπτείας· δ) αι εισαχθείσαι εις το παρεκκλήσιον της Σχολής λειτουργικαί καινοτομίαι· ε) η καλλιέργεια της από του παλαιού κόσμου ανεξαρτητοποιήσεως της Εκκλησίας της Αμερικής (ήτοι της από του Πατριαρχείου αυτονομήσεως) και της αμερικανοποιήσεως της ενταύθα Εκκλησίας· ς) ο διδασκαλικός και διοικητικός νεποτισμός· ζ) ο εκ προτεσταντικής επιρροής θεολογικός φιλελευθερισμός· η) ο συστηματικός αποκλεισμός των εξ Ελλάδος υποψηφίων φοιτητών".

["Έκθεση Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής", http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_1998/asp_ptr-ekthesi_27aug98-p.html, 27 Αυγούστου 1998]

Ήδη τον Αύγουστο του 1999 αναγνώστες του "Εθνικού Κήρυκα" παρατηρούσαν: 

" ... εδώ εμείς οι Ελληνοαμερικανοί, έχουμε αναπτύξει ένα αμερικάνικο σωβινισμό, όσον αφορά τα εκκλησιαστικά μας... Θέλουμε τα δικά μας ιδρύματα, τις δικές μας εκκλησίες, τους δικούς μας δασκάλους, τους δικούς μας παπάδες... Αποτέλεσμα αυτού του σωβινισμού είναι η ίδρυση της Θεολογικής Σχολής που αποτελεί μαύρη τρύπα στα οικονομικά της εκκλησίας, που ματαίως οι ιθύνοντες της εκκλησίας και πολλοί από την «Εlite» της ελληνικής παροικίας προσπαθούν να δώσουν ρόδινο χρώμα...

-- Είναι θλιβερό και αξιοκατάκριτο το γεγονός ότι για να γεμίσουμε μερικά, όχι όλα, από τα έδρανα στις αίθουσες της Σχολής, μαζεύουμε «κάθε καρυδιάς καρύδι, για να μπορέσουν έτσι οι ιθύνοντες να δικαιολογήσουν την ύπαρξη της Σχολής και των θέσεών των με προϋπολογισμό εκατομμυρίων δολαρίων... Αν δεν κλείσει η Θεολογική Σχολή και οι απόφοιτοι της δεν πάψουν να στελεχώνουν την εκκλησία μας, μέσα σε μια γενεά, ο αφανισμός της ελληνικής γλώσσας μέσα στην εκκλησία μας, πρέπει να θεωρείται δεδομένος".

["Σκέψεις αναγνωστών για τη Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ, 24 Αυγούστου 1999 - σ. 4]

Τον Δεκέμβρη του 1999 ο σχολιαστής της "Πρωϊνής" Αποστόλης Ζουπανιώτης έγραφε: "Αναζητείται πρόεδρος της Θεολογικής Σχολής του Μπρούκλαϊν. Κι ενώ το καταστατικό της Σχολής ορίζει πως την ευθύνη έχει η σχολική εφορία (Board of trustees), ο Αρχιεπίσκοπος [σσ. Δημήτριος] όρισε άλλη επιτροπή, στην οποία - μεταξύ άλλων συμμετέχουν, ο π. Στυλιανόπουλος κι ο καθηγητής Γυφτόπουλος. Τώρα, αν οι παραβιάσεις του καταστατικού επηρεάζουν το ακαδημαϊκό καθεστώς της σχολής (παρά τις σαφείς οδηγίες των αρμοδίων ακαδημαϊκών επιτροπών), αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο".

["Το διευθυντήριο", Πρωϊνὴ, 10 Δεκεμβρίου 1999, σ. 8]

Το Μάρτη του 2000 ο "Εθνικός Κήρυξ", σε κύριο άθρο του, σημείωνε: "Δυστυχώς, η Θεολογική Σχολή του Μπρούκλαϊν δεν παράγει κατά γενική πια ομολογία,το καταλληλότερο ποιοτικά χριστιανικό έργο, ούτε εμφυσεί τους αποφοίτους της με την αρμόζουσα ελληνομάθεια και ελληνοπρέπεια, τις τόσο αναγκαίες, τις τόσο απαραίτητες για την επιβίωση της ομογένειας σ' αυτή την ξελογιάστρα χώρα.

-- Αυτή η δυσάρεστη αλλά δυστυχώς αληθινή διαπίστωση ισχύει τη στιγμή που η ομογένεια έχει δαπανήσει και εξακολουθεί να δαπανά - και σωστά πράττει - πολλά χρήματα και κόπο για τη στήριξη της Θεολογικής Σχολής. Οι ομογενείς νιώθουν την ανάγκη του έργου που η Θεολογική Σχολή μπορεί και πρέπει να παράγει. Το ερώτημα παραμένει αν η Θεολογική Σχολή αντιλαμβάνεται σωστά τις ανάγκες της ομογένειας και της Εκκλησίας μας στην Αμερική.

-- Είναι αποκαρδιωτικό για την ομογένεια το γεγονός ότι διακεκριμένος ιερέας και λόγιος, ο οποίος είναι υποψήφιος για τη θέση του προέδρου του ιδρύματος, φαίνεται να απορρίπτεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες του Εθνικού Κήρυκα, διότι «είναι πολύ Έλληνας». Με τέτοια κριτήρια επιλογής, η ομογένεια δεν μπορεί να ελπίζει σε πολλά από τη Σχολή στο μέλλον.

-- Ο «Εθνικός Κήρυξ» πιστεύει ότι η Σχολή πρέπει να τύχει σοβαρής αναβάθμισης και αναπροσανατολισμού, διότι η μέχρι τώρα πορεία δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική και η συνέχισή της ίδιας πολιτικής θα βλάψει περισσότερο το ήδη τραυματισμένο ίδρυμα και την ομογένεια."

["Προς μια επανεξέταση της αποστολής της Θεολογικής Σχολής", Εθνικός Κήρυξ, 20 Μαρτίου 2000]

Το ίδιο διάστημα η ιστοσελίδα "Ομογενειακά" σχολίαζε: "Γίνεται αρκετός λόγος τώρα τελευταία για τη Θεολογική Σχολή της Βοστώνης, που εκπαιδεύει τους μελλοντικούς ιερείς της Αμερικής. Τα άθλια οικονομικά της, λέγουν όλοι, είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ζητώντας περισσότερες πληροφορίες, μαθαίνω πως η σχολή αντιμετωπίζει ολόκληρη σωρεία σοβαρών προβλημάτων. Το κύριο πρόβλημά της φαίνεται να είναι, ότι έχει καθηγητές με τάσεις και ιδέες για εξαμερικανισμό της Ορθοδοξίας, επομένως και με αμφισβητήσιμη ορθόδοξη συνείδηση. Επιπλέον η σχολή αυτή φέρεται στους ευρύτερους κύκλους και ως η σημαντικότερη ανθελληνική εστία στην Αμερική. Όπως μαθαίνω, το πρόβλημα απασχόλησε παλαιότερα και τις ελληνικές αρχές και ιδιαίτερα τη Θεολογική Σχολή Αθηνών που αναγνωρίζει τη σχολή της Βοστώνης όχι επιστημονικο-θεολογικά, όχι για τη θεολογική της επιστημοσύνη, αλλά για εθνικούς λόγους! Αναγνώριση ανθελλήνων για ... εθνικούς λόγους! Αυτό κι αν είναι μεγαλοψυχία!".

["Για ... εθνικούς λόγους", Ομογενειακά, www.omogeneiaka.net/Para-Omog.htm,  24 Μαρτίου 2000]

Λίγες μέρες κατόπιν η ίδια ιστοσελίδα σημείωνε: "Γίνεται πάλι πολύς λόγος για τη Θεολογική Σχολή της Βοστόνης, που με την έντονα ανθελληνική γραμμή που ακολουθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχει δημιουργήσει πολλά και σοβαρά προβλήματα στο χώρο της ελληνικής Ορθοδοξίας στην Αμερική. Πολλοί επιμένουν και δημοσίως ακόμη να κλείσει η σχολή που δεν έχει άλλωστε παρά ελάχιστους φοιτητές και τόσους καθηγητές που σε λίγο θα υπερβαίνουν τον αριθμό των φοιτητών. Υποστηρίζουν πως πρέπει να στέλλονται οι σημερινοί φοιτητές και μελλοντικοί ιερείς της Αμερικής στην Ελλάδα προκειμένου να μάθουν καμιά ελληνική λέξη και να μη μπολιασθούν με το παραδοσιακό ανθελληνισμό της σχολής. Οι γενίτσαροι, έτσι πιστεύουν, δεν ευδοκίμησαν μόνο επί τουρκοκρατείας ...".

["Παραδοσιακός ανθελληνισμός",  Ομογενειακά, www.omogeneiaka.net/Para-Omog.htm,  3 Απριλίου 2000]

Δυο μήνες αργότερα ο "Εθνικός Κήρυξ" έγραφε: "Για μερικά χρόνια τώρα, η Σχολή διέρχεται μια περίοδο πολυσχιδούς κρίσεως και χρειάζεται επειγόντως εσωτερική ειρήνη και φωτισμένη ηγεσία για να επιβιώσει. Χρειάζεται επίσης την ανάπτυξη ενός νέου, θετικού οράματος για το μέλλον της με το οποίο συνδέεται άμεσα και το μέλλον της Εκκλησίας μας στην Αμερική".

["Εκ νέου αβεβαιότητα για τη Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ, 27 Μαΐου 2000]

Το 2014 ο εκκλησιαστικός ανταποκριτής του "Εθνικού Κήρυκα", Θεόδωρος Καλμούκος, τόνιζε τα ακόλουθα: "Ο «Εθνικός Κήρυξ» έχει αναφερθεί πολλές φορές στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν στη μεγάλη, τρομακτική θα έλεγα, έλλειψη της μαθητείας της Ελληνικής Γλώσσας, και καλλιέργεια της Ελληνικότητας γενικότερα στη Θεολογική Σχολή, πράγμα το οποίο αντανακλά βοερώς την ένδεια, η οποία στη συνέχεια μεταποιείται σε γοερή έλλειψη στις κοινότητες, στις οποίες απροσχημάτιστα πλέον και χωρίς καμία αναστολή οι παπάδες απόφοιτοι της Σχολής απεργάζονται την αλλοτρίωση της ελληνικής τους ταυτότητας.

--  Υπάρχουν ιερείς απόφοιτοι της Σχολής που έχουν διοριστεί σε μεγάλες κοινότητες της Νέας Αγγλίας και αλλού, οι οποίοι δεν είναι σε θέση ούτε καν να συνεννοηθούν στοιχειωδώς με ενορίτες, ούτε καν μέρη της Λειτουργίας να πουν σωστά, ούτε καν ένα Νεκρώσιμο Τρισάγιο να ψάλουν στην Ελληνική. Βρέθηκαν σ’ αυτές τις κοινότητες με υψηλούς μισθούς λόγω της παρεϊστικης νοοτροπίας που επικρατεί για τους διορισμούς, διότι σε διαφορετική περίπτωση ούτε καντηλανάφτες θα μπορούσαν να γίνουν.

--  Και δεν είναι μόνο το θέμα της ελληνικής γλώσσας, είναι η όλη τους λειψότητα."

["Ιερή Επαρχιακή Σύνοδος και Θεολογική Σχολή", Εθνικός Κήρυξ - 21 Οκτωβρίου, 2014 - σ. 2]

Το Δεκέμβρη του 2017 ο "Εθνικός Κήρυξ" δημοσίευε άρθρο με τίτλο "Kινδυνεύουν το Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή Βοστώνης" όπου προειδοποιούσε ότι "Το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, έχουν περιέλθει σε τραγική κατάσταση, με κίνδυνο ακόμα και να κλείσουν, λόγω μη προσέλευσης φοιτητών αλλά και οικονομικών ελλειμμάτων....

[Εθνικός Κήρυξ, 11 Δεκεμβρίου 2017, σσ. 1 και 5 ]

Το επόμενο έτος, 2018, σε άρθρο με τίτλο "Το δράμα της Θεολογικής Σχολής", ο "Εθνικός Κήρυξ" σημείωνε: "Επειδή γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις εν τη Σχολή, να πούμε ότι δεν χρειάζονται όλοι αυτοί οι καθηγητές και ερευνητές και βοηθοί ολικής και μερικής απασχόλησης. Ούτε όλοι εκείνοι και εκείνες των διαφόρων τομέων και γραμματείς, οι οποίοι όμως κοστίζουν ακριβά σε μισθούς και ευεργετήματα.

--  Να ανανεωθεί ο σύλλογος των καθηγητών με ικανούς και ελληνοπρεπείς καθηγητές, με ικανό και ελληνοπρεπή αντιπρόεδρο στην Εφορεία, καθώς και μέλη της αποπέμποντας τους σημερινούς εφόρους εκτός λίγων εξαιρέσεων.

--  Να ληφθεί η γενναία απόφαση για το Ελληνικό Κολέγιο για το οποίο νομίζω πως υπάρχουν δύο επιλογές, οι εξής: Είτε να αναδειχθεί το καλύτερο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε να κλείσει. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η σημερινή του ημιθανής κατάσταση του επιθανάτιου ρόγχου, διότι αφ’ ενός μεν κοστίζει πολλά χρήματα, αφ’ ετέρου αποτελεί όνειδος. Η Θεολογική Σχολή να επανεύρει τον βηματισμό της μόρφωσης και μορφοποίησης Ελληνορθόδοξων κληρικών με ήθος, αφοσίωση και θυσιαστικό πνεύμα κι όχι στυγνούς επαγγελματίες....

--  Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία της Σχολής και να πλησιάσει την Ομογένεια, από την οποία να αντλεί όχι μόνο οικονομική ενίσχυση, αλλά και ελληνόπουλα με χαρακτήρα και να μην μαζεύει κάθε καρυδιάς καρύδι για να δείχνει αριθμούς. Πρέπει να γίνει μια καινούργια αρχή, στη Σχολή ..., αλλιώς η σημερινή τελμάτωση οδηγεί στην ακηδία και η ακηδία στον θάνατο."

["Το δράμα της Θεολογικής Σχολής", Εθνικός Κήρυξ - 14 Μαΐου 2018 - σ. 2]

Ένα μήνα αργότερα ο "Εθνικός Κήρυξ" δημοσίευσε αποσπάσματα από απόρρητη έκθεση της Εφορείας του Ελληνικού Κολεγίου και της Θεολογικής Σχολής. Η εφορεία προειδοποιούσε με τον πιο "επίσημο και τελεσίδικο" τρόπο, ότι "το μεν Ελληνικό Κολέγιο απειλείται με κατάργηση, η δε Θεολογική Σχολή κινδυνεύει να χάσει την ακαδημαϊκή της αναγνώριση, ενώ το μέλλον της τίθεται εν αμφιβόλω".

-- Στη έκθεση τονιζόταν εμφαντικά ότι «υπάρχουν υπεράριθμοι καθηγητές από ό,τι χρειάζονται και συγκεκριμένα 22 ολικής απασχόλησης για μόνο 164 φοιτητές».

-- Οι έφοροι υπογράμμιζαν πως «με δεδομένη την προχωρημένη κρίση εντός της οποίας βρίσκονται το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή..., ο θάνατος του Ελληνικού Κολεγίου είναι πιο πιθανός από την ανασυγκρότησή του, και η Θεολογική Σχολή είναι σε μεγάλη διακινδύνευση να χάσει την ακαδημαϊκή της αναγνώριση».

["Στο χείλος του γκρεμού Θεολογική Σχολή-Κολέγιο", Εθνικός Κήρυξ, 4 Ιουνίου 2018, σσ. 1 και 5]

Πριν μια πενταετία, το 2019, το ιστολόγιο "Ανάλεκτα Ψυχής-Dal Fondo Dell'Anima" σημείωνε σχετικά πως "το Ελληνικό Κολέγιο και η Θεολογική Σχολή κατά γενική ομολογία υπολειτουργούν έχοντας περιπέσει σε πλήρη μαρασμό λόγω πρωτοφανούς κακοδιαχείρισης αφενός και αφετέρου λόγω των πολλαπλών σημείων φθοράς (όπως ο έντονος φατριασμός, νεποτισμός και ανθελληνισμός) που δια γυμνού οφθαλμού παρατηρούνται στο χώρο του διοικητικού προσωπικού και στο εξαιρετικά χαμηλού επίπεδου σώμα των καθηγητών,  άγνωστων -κυριολεκτικά- όχι μόνο στον ξένο θεολογικό κόσμο αλλά και στον ορθόδοξο ακόμη".

["Aρχιεπίσκοπος με χειροπέδες", Ανάλεκτα Ψυχής-Dal Fondo Dell'Anima, 23 Σεπτεμβρίου 2019]

Αλλά και το πολυσύχναστο ΚΑΛΑΜΙ (το πρώτο, μεγαλύτερο, παλαιότερο ηλεκτρονικό μέσο εκτός Ελλάδας) κατέγραφε πριν λίγα χρόνια ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος είχε "προσεταιριστεί το αμερικανόφρον κατεστημένο της Σχολής, διοικητικό και καθηγητικό", πράγμα που τελικά οδήγησε "στην απόλυση και του τελευταίου 'Ελληνα καθηγητή τη στιγμή ακριβώς που, με πιστότητα στο δόγμα του υδροκεφαλισμού, δημιουργούνταν νέες θέσεις, προσλαμβάνονταν νέοι υπάλληλοι και εγκαθιδρύονταν και άλλοι ακόμη προτεσταντομορφωμένοι γενίτσαροι ΄καθηγητές΄".

["Συγκρούσεων συνέχεια...", ΚΑΛΑΜΙ, 2 Ιανουαρίου 2023]

Τέσσερις μέρες αργότερα το ΚΑΛΑΜΙ αναρτούσε άρθρο με τίτλο "H θεολογική ανθελληνική Σχολή Βοστώνης και ο ΄εμφύλιος΄", αναφέροντας ότι "το κατεστημένο της Σχολής συνεχίζει να κάνει προσλήψεις πρόσθετου βοηθητικού προσωπικού, πρόσθετων διοικητικών υπάλληλων και πρόσθετων "καθηγητών" είτε χρειάζονται είτε όχι, παρά τον εντυπωσιακά μικρό αριθμό σπουδαστών, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία του μεγαλύτερου ίσως υδροκεφαλικού εκπαιδευτικού ιδρύματος στη Μασαχουσέτη".

["H θεολογική ανθελληνική Σχολή Βοστώνης και ο ΄εμφύλιος΄" - ΚΑΛΑΜΙ - 6 Ιανουαρίου 2023]

Μόλις πρόσφατα το ΚΑΛΑΜΙ, αντιδρώντας στην αποκαλυπτική αλλά ταυτόχρονα προβληματικότατη συνέντευξη του προέδρου της Σχολής Δημήτριου Κατού στον "Εθνικό Κήρυκα",  ζητούσε "Να κλείσει η Θεολογική Σχολή (Βοστώνη)... Μεγάλα ποσά γιά την συντήρησή της, αποφοιτούν λίγοι παπάδες, ΜΗ ομιλούντες την ελληνική γλώσσα. Αν θέλει να υπάρχει η εμπορική επιχείρηση ''Αρχιεπισκοπή Αμερικής'' ως ελληνική, να στέλνει τους υποψήφιους γιά παπάδες σε σχολές και πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Αλλά μιά τέτοια αυτονόητη πράξη θα ενοχλούσε την... Τουρκία, τα συμφέροντα της οποίας προωθούν Βαρθολομαίος, Ελπιδοφόρος και λοιποί, με τον συνειδητό αφελληνισμό Ομογένειας και Εκκλησίας".

[Σχόλια-Παραλειπόμενα (Καλαμο-Ραπίσματα), https://kalami.us/sxolia/kalamo-rapismata.html, Δεκέμβριος 2024]

Η εφικτή λύση

Τα προβλήματα της Θεολογικής Σχολής που διαχρονικά είναι πάντα τα ίδια,  φαίνεται να έχουν οξυνθεί ακόμη περισσότερο κατά τα τελευταία πέντε χρόνια με την πρόσθεση νέων δυσκολιών προερχόμενων από την υιοθέτηση των αρχών της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ για λόγους "εκσυγχρονισμού και κοινωνικής σύμπλευσης".   Παρ' όλα αυτά δεν διαφαίνεται ούτε στον μακρινό ορίζοντα κάποια σοβαρή διορθωτική πρωτοβουλία, ούτε εκ μέρους της υπεύθυνης διεύθυνσης ούτε εκ μέρους της Αρχιεπισκοπής, η οποία εποπτεύει μεν το ίδρυμα αλλά, ως φαίνεται, είναι ανίκανη να επιβληθεί στο εκτός ελέγχου κατεστημένο της Σχολής, ιδίως σε περιπτώσεις που αυτό έχει διαφορετική άποψη και δεν είναι σύμφωνο με τις κατευθυντήριες γραμμές της εκκλησιαστικής αρχής.

Φυσικό είναι επομένως να καλλιεργούνται και να κυκλοφορούν διάφορα εξωπραγματικά ή όχι σενάρια σχετικά με το μέλλον της Σχολής, τα οποία βρίσκοντας απήχηση στην Ομογένεια προκαλούν δικαιολογημένη ανησυχία, ακόμη περισσότερο όταν δεν παρατηρούνται κινήσεις, επίσημες ή ανεπίσημες, που να επιτρέπουν κάποια δόση αισιοδοξίας για έστω και μερική ανάκαμψη.

Έτσι, σε εκκλησιαστικούς κύκλους συζητιέται πλέον, ως πιθανό σενάριο, η πλήρης διακοπή της λειτουργίας της Σχολής λόγω ακριβώς της μακροχρόνιας ακαδημαϊκής και οικονομικής κρίσης που επί δεκαετίες αποδεικνύεται αξεπέραστη.

Επίσης, όλο και πιο έντονες ακούγονται οι φήμες για μεταφορά του ιδρύματος στην Καλιφόρνια, με σκοπό τη συγχώνευση του με το Αθηναγόριο Iνστιτούτο που εδρεύει στο Berkeley και προωθεί τη μελέτη ορθόδοξων θεμάτων, παρέχοντας και αναγνωρισμένο πτυχίο σπουδών.

Άλλο πολυσυζητούμενο σενάριο, το και πιθανότερο,  είναι η συγχώνευση της Σχολής με το ρωσσορθόδοξο σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου -ένας στόχος που από χρόνια επιδιώκει το κατεστημένο της Σχολής και που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην επιτάχυνση του πλήρους εξαμερικανισμού των ορθόδοξων πραγμάτων στις ΗΠΑ.

Όπως και νάναι, βέβαιο είναι ότι η κατάσταση στο ίδρυμα Ελληνικού Κολέγιου-Θεολογικἠς Σχολής είναι ανώμαλη, αν όχι δραματική, χωρίς προοπτική βελτίωσης, οπότε και αναμένεται να συνεχισθεί για αρκετό ακόμη καιρό η επίμονη καλλιέργεια και διάδοση φημών και σεναρίων σχετικών με το μέλλον του "άτυχου" αυτού υδροκεφαλικού εκπαιδευτήριου μέχρις ότου ευαισθητοποιηθούν κάποτε οι αρμόδιες εκκλησιαστικές αρχές ή το απροχώρητο των πραγμάτων επιβάλλει τη δική του λύση.....

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Προδοσία και σύλληψη στις 19 Δεκεμβρίου 1797 του επαναστάτη Ρήγα Βελεστινλή

       

           Άλλα ύφαινε η μοίρα της ιστορίας για τον Ρήγα, όταν έφθανε στην Τεργέστη στις 19 Δεκεμβρίου του 1797, έχοντας καταστρώσει το στρατηγικό σχέδιο της επανάστασής του για την απελευθέρωση των για τόσους αιώνες σκλαβωμένων Ελλήνων, στηριγμένο στις ντόπιες δυνάμεις τους, που για πρώτη φορά διατυπώνονταν από τον Ρήγα.

Αφού πήρε διαβατήριο από την αυστριακή αστυνομία, ο Ρήγας κατευθύνθηκε στην Τεργέστη, για να μεταβεί στην Πελοπόννησο, στους ανυπόταχτους  Μανιάτες. Δεν είχε η αυστριακή αστυνομία αντιληφθεί το παραμικρό από την όλη δράση του Ρήγα στην Βιέννη. Τέλειος συνωμότης. Συνδέθηκε με τους Συντρόφους του, εξέδωσε την μεγαλειώδη Χάρτα του, την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον Νέο Ανάχαρσι και παράνομα εξέδωσε τον Θούριο, «Ως πότε παλληκάρια», μαζί με το Σύνταγμα του.

Πριν από την αναχώρησή του έστειλε από την Βιέννη στην Τεργέστη στο όνομα του συντρόφου του Αντώνη Νιώτη τα πέντε δέματα με όλο το επαναστατικό του υλικό. Όμως η μοίρα της ιστορίας άλλα σχεδίαζε. Απουσίαζε στην Δαλματία ο Νιώτης και ο συνέταιρός του, Δημήτριος Οικονόμου, άνοιξε τα δέματα και βλέποντας το επαναστατικό υλικό τον πρόδωσε αυτός ο Έλληνας στην αυστριακή αστυνομία, που τότε έμαθε για την επαναστατική κίνηση του Ρήγα, που εξυφαίνονταν στην επικράτειά της, γι’ αυτό και κατατρόμαξε. Ακόμη και ο αυτοκράτορας της Αυστρίας συστηματικά παρακολουθούσε τις ανακρίσεις.

Το ημερολόγιο έγραφε 19 Δεκεμβρίου 1797, όταν ο Ρήγας έφθασε στην Τεργέστη και συνελήφθη. Ακολούθησαν συλλήψεις των Συντρόφων του, ανακρίσεις, φυλακίσεις και με σίδερα στα χέρια και στα πόδια, τελικά, ο Ρήγας και οι επτά Σύντροφοί του  παραδόθηκαν στον πασά του Βελιγραδίου, όπου μετά την παραλαβή του φιρμανιού στραγγαλίστηκαν τον Ιούνιο του 1798 στον Πύργο Νεμπόιζα του Βελιγραδίου.

Όμως, στα χνάρια του Ρήγα για «Ελευθερία ή Θάνατο», που με μαύρο χρώμα την απόφασή του αυτή την παρίστανε στην τρίχρωμη σημαία του, προχώρησαν στη συνέχεια, ο Ανώνυμος ο Έλλην το 1806 με την «Ελληνική Νομαρχία», οι Φιλικοί το 1814 με την Φιλική Εταιρεία και οι επαναστάτες του 1821, και ήρθε η Λευτεριά.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του στρατηγού Μακρυγιάννη στον πίνακα «Πτώσις της Κωνσταντινουπόλεως», όπου ο Ρήγας σπέρνει τον σπόρο της Ελευθερίας: «Μετά πολλούς αιώνας Ρήγας ο Βελεστινλής σπύρει τον σπόρον της ελευθερίας εις τους Έλληνας και τους ενθαρρύνει οδηγών αυτούς τον τρόπον της απελευθερώσεως των. Οι Έλληνες ενθουσιασθέντες και ενθαρρυθέντες από τους λόγους του Ρήγα έλαβον τα όπλα υπέρ της ελευθερίας»

Δρ. Δημ. Καραμπερόπουλος,

         Δεκέμβριος 2024

Προς αναζήτηση λύσης του μυστηρίου: Σκέψεις γύρω απ' το θέμα Ελπιδοφόρου

 

Σε πρόσφατο σχόλιο, σχετικό με το μέλλον του Αρχιεπίσκοπου Αμερικής Ελπιδοφόρου, η ομογενειακή εφημερίδα "Εθνικός Κήρυξ" ("Ο Τραμπ, ο Ελπιδοφόρος και η κοινή γνώμη της Ελλάδας" - 24 Νοεμβρίου 2024) αναφέρει πως πλέον "έχει παγιωθεί η αντίληψη ότι (σ.σ. ο Ελπιδοφόρος) δεν μπορεί να παραμείνει στην Αμερική, αλλά ούτε και μπορεί να γίνει πατριάρχης".

Σύμφωνα με την παραπάνω εφημερίδα που επί δεκαετίες επιδιώκει να κατευθύνει τα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής "η γνώμη αυτή διαμορφώθηκε  κυρίως εξαιτίας της εντύπωσης ότι λόγω της άκρατης φιλοδοξίας του ο Ελπιδοφόρος έχει συνδεθεί στενά με τους Τούρκους για να μπορεί να υπηρετήσει, όπως υποχρεούται, τα εθνικά μας δίκαια".

Καταλήγει το ομογενειακό έντυπο με τον εξής γριφώδη σχολιασμό: "Αξίζει να σημειωθεί ότι  η αντίληψη αυτή απειλεί ευθέως την υποστήριξη του ελληνικού λαού προς το Πατριαρχείο και  θέτει επί τάπητος -πιθανόν για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά- το θέμα του μέλλοντος του Πατριαρχείου και της επιρροής που οι τουρκικές Αρχές μπορούν να ασκούν λόγω της θέσης του στην Κωνσταντινούπολη και του τρόπου εκλογής του πατριάρχη".

Όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ο προσεχτικός αναγνώστης, αφετηρία για το παραπάνω σχόλιο δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Αντίθετα ο σχολιαστής παίρνει αφορμή από μια -πραγματική ή υποθετική- διαμόρφωση μιας "αντίληψης" που βασίζεται σε μια "γνώμη" που κι αυτή πάλι με τη σειρά της στηρίζεται σε μια "εντύπωση".  Έτσι, με έλλειψη χειροπιαστών επιχειρημάτων και την υπέρμετρη, αν όχι αποκλειστική, χρήση αφηρημένων εννοιών και όρων  (αντίληψη-γνώμη-εντύπωση),  αποφεύγει ο "Εθνικός Κήρυξ" να συγκεκριμενοποιήσει τις αντι-ελπιδοφορικές της θέσεις, αποφεύγοντας έτσι το ενδεχόμενο δικαστικών συνεπειών για ανυπόστατες κατηγορίες,  συκοφαντίες  και ... δυσφήμηση.

Ωστόσο ο "Εθνικός Κήρυξ" κατορθώνει με τις ανορθόδοξες και άκομψες δημοσιογραφικές του μεθόδους να ανασύρει στην επιφάνεια  το μήνυμα που εδώ και μήνες  ο ίδιος, σχεδόν μόνος, εκπέμπει προς κάθε κατεύθυνση: ο Ελπιδοφόρος είναι άνθρωπος των Τούρκων και σαν τέτοιος δεν κάνει ούτε για αρχιεπίσκοπος ούτε -όπως ο ίδιος ο Ελπιδοφόρος επιδιώκει- για πατριάρχης.

Κατόπιν, μπερδεύοντας σκόπιμα "ελληνικό λαό" και ελληνική κυβέρνηση στο θέμα "υποστήριξης" προς το Πατριαρχείο δε διστάζει να εκτοξεύσει -συγκεκαλυμμένα πάντα-  την απειλή ότι, αν δεν αντικατασταθεί ο Ελπιδοφόρος, θα υπάρξουν προβλήματα στο θέμα της οικονομικής υποστήριξης της ελληνικής κυβέρνησης προς το Πατριαρχείο.

Τα παραπάνω γίνονται ακόμη πιο εύληπτα λαμβάνοντας υπόψη δύο κυρίως στοιχεία :

1) ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει  επίσημα διαμηνύσει στον Πατριάρχη, επανειλημμένα και με διάφορους τρόπους, την επιθυμία της να αντικατασταθεί ο Ελπιδοφόρος. Ο λόγος; Για τους περισσότερους ο ακριβής λόγος είναι άγνωστος. Συνήθως αναφέρεται σχετικά η άρνηση του Ελπιδοφόρου να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις των ελληνικών και ελληνοκυπριακών αρχών να μη παραστεί στα εγκαίνια του "Τουρκικού Σπιτιού" που είχαν γίνει πριν λίγα χρόνια στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης με την παρουσία του Ερντογάν και του τουρκοκύπριου ηγέτη Τατάρ.

2) ότι ο "Εθνικός Κήρυξ" είναι μητσοτακικό δημοσιογραφικό όργανο (από τότε που αγοράσθηκε με ελληνική κρατική επιδότηση επί γέρου Μητσοτάκη μέχρι σήμερα που επιβιώνει πάλι με μητσοτακικές παρεμβάσεις για εξασφάλιση κρατικών επιδομάτων).

Υπό το φως των παραπάνω στοιχείων είναι φυσικό πολλοί να διερωτιένται αν το σχόλιο του "Εθνικού Κήρυκα" αποτελεί στη βάση του έμπνευση των ανθρώπων της εφημερίδας ή των κύκλων της σημερινής ελληνικής (μητσοτακικής) κυβέρνησης; Πάντως παρατηρητές συμπίπτουν στην υπόθεση ότι γράφθηκε μάλλον για να δοθεί στον πατριάρχη Βαρθολομαίο, προστάτη σθεναρό του Ελπιδοφόρου,  το ξεκάθαρο μήνυμα ότι θα υπάρξουν σοβαρές οικονομικές συνέπειες για το πατριαρχείο αν δε λυθεί το θέμα σύμφωνα με τις επιθυμίες της ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Ελπιδοφόρος

Αν και η συμμετοχή του Ελπιδοφόρου στα παραπάνω εγκαίνια δεν είχε γίνει χωρίς την άδεια της προϊσταμένης του αρχής, τα ελληνικά και ομογενειακά ΜΜΕ καταλόγισαν όλη τη σχετική ευθύνη στον Ελπιδοφόρο, αγνοώντας, σκόπιμα μάλλον, την επίσημη τότε δήλωση της αρχιεπισκοπής Αμερικής σύμφωνα με την οποία ο αρχιεπίσκοπος είχε για το θέμα συνεχή "επικοινωνία" με το Πατριαρχείο.

Βέβαια ο Ελπιδοφόρος  δε μπορούσε παρά να γίνει εύκολος στόχος καθώς προέρχεται από οικογένεια κατά το ήμισυ μόνο ελληνική, που υπηρέτησε επιπλέον ως αξιωματικός στον τουρκικό στρατό. Άλλο αρνητικό ερέθισμα για την ελληνική δημοσιογραφία αποτέλεσε και η συνήθεια του Ελπιδοφόρου α) να περνά μέρες αναψυχής στα ξενοδοχεία της Αττάλειας όπου παραθερίζει συγχρόνως και ο Ερντογάν με την οικογένειά του, και β) να επισκέπτεται τον Ερντογάν στα ταξίδιά του στην Αμερική καλωσορίζοντας τον πάντα με υπόκλιση και χειροφίλημα. Γι' αυτούς κυρίως τους λόγους κρίνεται από τον Τύπο επιεικώς ως αρχιεπίσκοπος με μειωμένη ευαισθησία για τα εθνικά θέματα.

Η αυστηρή αυτή κρίση δεν φαίνεται αδικαιολόγητη  αν ληφθεί υπόψη η σχεδόν ολοκληρωτική αποχή του αρχιεπίσκοπου Αμερικής από την υποστήριξη των εθνικών μας θεμάτων στις αρχές της ποιμαντορίας του και αργότερα, υπό την πίεση των πραγμάτων, η χλιαρή και μόνο στάση του.  Εδώ θα μπορούσε να προστεθεί και η -εσκεμμένη για πολλούς- στασιμότητα που σημειώνει η προώθηση της Ελληνικής Παιδείας στις ΗΠΑ, καθώς και η πλήρης αμερικανοποίηση της Ελληνικής Θεολογικής Σχολής της Βοστόνης.

Δεν βελτίωσαν βέβαια την εικόνα του Ελπιδοφόρου και άλλες  βιαστικές ενέργειες του προκειμένου να προσεταιρισθεί ορθόδοξους προτεσταντίζοντες θεολογικούς κύκλους στο θέμα της κοινωνίας (χρήση "του κουταλάκι") στην αρχή της επιδημίας Covid, όπως γενικότερα και τις ομογενειακές εστίες των ΛΟΑΤΚΙ+  και άλλες παρεμφερείς ομάδες.

Ο Βαρθολομαίος

Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος, είτε απρόσκλητος είτε καμιά φορά και κατόπιν προσκλήσεως, έδειχνε πάντα πρόθυμος να παρέμβει, άμεσα ή έμμεσα, στα εκκλησιαστικά πράγματα της Αμερικής επί Ιακώβου, Σπυρίδωνα, Δημητρίου, τώρα απροσδόκητα εμφανίζεται να διστάζει να αναλάβει πρωτοβουλία, αν και το γραφείο του κατακλύζουν διαρκώς καταγγελίες κατά του Ελπιδοφόρου από την Αμερική και άλλες χώρες. Οι καταγγελίες κατά κανόνα "μπλοκάρονται" από τον κ. Βαρθολομαίο και δεν φθάνουν μέχρι την θύρα της πατριαρχικής συνόδου.

Αλλά και στην περίπτωση που ορισμένα μέλη της συνόδου (όπως ο Σάρδεων Ευάγγελος, ο Σικάγου Ναθαναήλ, ο Νέας Ιερσέης Απόστολος) καταγγείλουν επίσημα τον Ελπιδοφόρο για πληθώρα σοβαρών θεμάτων, οι καταγγελίες τους, με πατριαρχική εντολή,  "θάβονται" και οι καταγγέλλοντες βρίσκονται αίφνης στη δεινή θέση ν' αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο της αποπομπής τους απ' τη σύνοδο, όπως συνέβη πρόσφατα στην περίπτωση του Σικάγου Ναθαναήλ.

Ακόμη και ο φάδερ Άλεξ Καρλούτσος, πρωτοκλασάτος κληρικός της αρχιεπισκοπής Αμερικής, στενότατος φίλος και κύριος οικονομικός συνεργάτης του κ. Βαρθολομαίου επί δεκαετίες, ο οποίος ως μόνιμος πατριαρχικός λεγάτος έλυνε κι έδενε στις ΗΠΑ, παραμερίσθηκε σχεδόν ολότελα από τον κ. Βαρθολομαίο για χάρη του Ελπιδοφόρου.

Παράλληλα, οι επανειλημμένες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να εξηγήσει στον κ. Βαρθολομαίο τους λόγους για τους οποίους "δεν συμφέρει στην Ελλάδα η παραμονή του Ελπιδοφόρου στην Αμερική",  έπεσαν η μία μετά την άλλη στο κενό. Οι ειδικές διπλωματικές αποστολές, ακόμη και  οι προσωπικές συναντήσεις πατριάρχη Βαρθολομαίου-πρωθυπουργού Μητσοτάκη δεν μπόρεσαν να μεταπείσουν τον πατριάρχη.

Το διαρκές και μόνιμο ερώτημα που, όπως είναι φυσικό, θέτουν πάντες, μητροπολίτες και άλλοι κληρικοί, γνωστοί θεολόγοι και δημοσιογράφοι, σχολιαστές και αναλυτές, αλλά και όχι λίγα κυβερνητικά στελέχη της Ελλάδας είναι:  ποιός μπορεί νάναι ο παράγοντας εκείνος που ωθεί τον αδιάλλακτο πατριάρχη να αθετεί μακρόχρονες φιλίες και συνεργασίες, να ανατρέπει την καθιερωμένη εκκλησιαστική πράξη αδιαφορώντας για συνοδικές γνώμες και παρεμβάσεις, να αγνοεί επίμονα και δίκαια αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης; Ποιά δύναμη μπορεί νά έχει μεσολαβήσει για να αφεθεί ανέγγιχτος και παραμείνει στο απυρόβλητο ο Ελπιδοφόρος; Ποιά οργανωμένη εξουσία είναι σε θέση να επιβληθεί στον κ. Βαρθολομαίο; Οπωσδήποτε πρόκειται για ισχυρότατο παράγοντα, μάλλον  εξω-εκκλησιαστικό, που δεν είναι ασφαλώς η Κυπριακή κυβέρνηση ή ακόμη λιγότερο η αμερικανική η οποία έχει άλλα σοβαρότερα προβλήματα και σκοτούρες.

Ποιός απομένει;

Ποιός που να μπορεί να επιβληθεί στον κ. Βαρθολομαίο;

Ποιός που να μπορεί και να θέλει να προωθήσει τον Ελπιδοφόρο; 

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

 

Αρχιεπισκοπή Αμερικής: Αποπομπές Μητροπολιτών και το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος.

Ενώ η ανεμοθύελλα που συχνά-πυκνά δέρνει την Ελληνική Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής φαινόταν πως είχε καταλαγιάσει τις τελευταίες βδομάδες, ξαφνικά η προχθεσινή ενέργεια του πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου (2 Νοεμ.) να παύσει το μητροπολίτη Σικάγου Ναθαναήλ από τα συνοδικά καθήκοντα του, κάθε άλλο παρά καταπραΰνει τα πνεύματα ώστε να τεθεί τέλος στη συνεχή αναστάτωση που χαρακτηρίζει την ορθόδοξη εκκλησιαστική ζωή στην Αμερική.

Μέχρι στιγμής δεν έγιναν γνωστοί οι λόγοι που προκάλεσαν την πατριαρχική πρωτοβουλία.

Ωστόσο τονίζεται ότι η πατριαρχική απόφαση ελήφθη μετά από απαίτηση του αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου του οποίου αυστηρός επικριτής υπήρξε ο Ναθαναήλ στο πλαίσιο πρόσφατης συνεδρίας της συνόδου του Φαναρίου.

Στις δημοσιογραφικές προσπάθειες να εξηγηθεί το γεγονός σημειώνονται βεβιασμένα ασύνδετες κατ΄ ουσία αναφορές:

- στον επιδιωκόμενο διχασμό της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας, με την επισήμανση ότι ήδη ο Ελπιδοφόρος κατάφερε και δίχασε και τους Κύπριους απόδημους, με αποτέλεσμα να βραχυκυκλωθεί το κομμάτι της Ομογένειας που εργαζόταν για τα εθνικά θέματα,

- στο επεισόδιο που είχε σημειωθεί στα εγκαίνια του “Τουρκικού Κέντρου” απέναντι από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όπου ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με τον τουρκοκύπριο Τατάρ και συνεχάρη με χειροφίλημα τον Ταγίπ Ερντογάν,

- στους δεσμούς του αρχιεπίσκοπου Ελπιδοφόρου με τον φιλότουρκο δήμαρχο της Νέας Υόρκης Έρικ Άνταμς ο οποίος επισκέφθηκε επανειλημμένα την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα

- στη πρόσφατη διακίνηση μεγάλων χρηματικών ποσών που από την Αμερική, μέσω της Ιταλίας, κατέληξαν στην Τουρκία.

Παράλληλα, επιχειρώντας να κατανοήσει την επιρροή που ασκεί στον πατριάρχη Βαρθολομαίο ο αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, ώστε να φθάνει ο τελευταίος στο σημείο να απαιτεί την αποπομπή μελών της πατριαρχικής συνόδου, ο Τύπος επικαλείται "σημαντικούς πλην ανώνυμους παράγοντες της Ομογένειας, που δηλώνουν πως γνωρίζουν με ακρίβεια πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπέκυψε στις πιέσεις του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. “Γνωρίζω τον τρόπο”, τόνισε με νόημα ένας από τους παράγοντες, αφήνοντας έτσι υπονοούμενα για πολλές ερμηνείες...

Εκκλησιαστικοί εμπειρογνώμονες επισημαίνουν επίσης ότι θα υπάρξει πιθανότατα συνέχεια στο νέο πατριαρχικό σκηνικό αναφέροντας ότι - με βάση σχετικό κατάλογο που ο Ελπιδοφόρος έχει ήδη στείλει στο Φανάρι - θα εκδιωχθούν και άλλοι Μητροπολίτες που θεωρούνται ότι έχουν ευαισθησίες στα ελληνικά εθνικά θέματα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Όσον αφορά τον μητροπολίτη Νέας Ιερσέης Απόστολο, ο οποίος ακολουθώντας τον Σικάγου Ναθαναήλ, εξαπέλυσε κι αυτός επίθεση κατά του Ελπιδοφόρου στην παραπάνω συνεδρία της συνόδου, πατριαρχικοί κύκλοι εξέφραζαν την ελπίδα ότι δεν θα χρειασθεί να αναλάβει το Φανάρι το πολιτικό κόστος και άλλης αποπομπής, καθώς θα έχει στο μεταξύ λάβει το μήνυμα... ο νέος εύλαλος μητροπολίτης.

Πέρα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες της αποπομπής μελών της πατριαρχικής συνόδου, εκκλησιαστικοί παρατηρητές επεσήμαιναν ξανά την χρησιμότητα εκπροσωπευτικής σύνθεσης και ομαλής λειτουργίας της συνόδου στην ορθόδοξη εκκλησία. Υπενθύμισαν σχετικά όσα προ ετών είχαν καταγράψει για το συνοδικό θεσμό τόσο ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός όσο και ο πρώην ΑμερικήςΣπυρίδων βλ.(http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_2004/spws_asp-ptr-synod_23feb04.html και http://www.archbishopspyridon.gr/spyridon_2003/add_nkosm-stylianos2_06aug03.html ), ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα αυθαιρεσίας και σατραπισμού.

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Έκρυθμη η κατάσταση στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής.

 

Το θέμα της συνεχιζόμενης έκρυθμης κατάστασης που επί δεκαετίες επικρατεί στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, επανήλθε στο προσκήνιο, εκκλησιαστικό και δημοσιογραφικό, κατόπιν τως εξελίξεων που σημειώθηκαν στις 29-30 Αυγούστου στο πλαίσιο των εργασιών της πατριαρχικής συνόδου στο Φανάρι.

Σύμφωνα με πληροφορίες δημοσιογραφικών πηγών η σχετική συζήτηση άρχισε με την πρόταση του Μητροπολίτη Λαοδικείας Θεοδώρητου, διευθυντή του Γραφείου του Πατριαρχείου στην Αθήνα, να ενημερώσουν το συνοδικό σώμα οι δυο παριστάμενοι εξ Αμερικής συνοδικοί, οι Μητροπολίτες Σικάγου Ναθαναήλ και Νέας Ιερσέης Απόστολος .

Οι δυο μητροπολίτες επιχείρησαν να παρουσιάσουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Αμερική. Συγκεκριμένα εξήγησαν πως εμάς τους αρχιερείς της Επαρχιακής Συνόδου μας περιφρονεί. Εκκλησιαστικά και θεσμικά το ανώτατο διοικητικό όργανο της Αρχιεπισκοπής είναι η Σύνοδος. Αποφασίζει μόνος του. Συγκαλεί την Εκτελεστική Επιτροπή με τους λαϊκούς και πολλές φορές οι λαϊκοί μας επιβάλλουν πράγματα ενώ πολλά που αφορούν την Αρχιεπισκοπή τα μαθαίνουμε εκ των υστέρων.

Υπογράμμισαν επίσης πως στη Θεολογική Σχολή τα πράγματα δεν είναι όπως τα περιέγραψε ο Αγιος Αμερικής στην αναφορά του στην Κληρικολαϊκή. Αυτή τη στιγμή η Σχολή δεν έχει χρήματα να καταβάλλει τους μισθούς, αλλά και τα πάγια έξοδα. Η Αρχιεπισκοπή και μερικοί λαϊκοί έβαλαν χρήματα για να μπορέσουν να καλυφθούν τα έξοδα του ναού του Αγίου Νικολάου. Οι μητροπολίτες δεν αποσιώπησαν στη συνέχεια, ότι η επιτροπή οικονομικών της Κληρικολαϊκής (250 κληρικοί και λαϊκοί) καταψήφισε την εισήγηση του Ελπιδοφόρου για αύξηση της ετήσιας συνεισφοράς (από 3% σε 9%) των κοινοτήτων προς την Αρχιεπισκοπή.

Πρόσθεσαν ακόμα ότι πολεμούμαστε και συκοφαντούμαστε από τον Αμερικής εδώ στο Πατριαρχείο κι αυτό δεν είναι δίκαιο. Μας τηλεφωνεί και μας μαλώνει επειδή δεν συμφωνούμε σε κάποια πράγματα, έχομε δικαίωμα να διαφωνήσομε. Η Αρχιεπισκοπή απ’ έξω λάμπει, αλλά από μέσα είναι σάπια, αλλά ευτυχώς που έχομε καλό κόσμο γιατί αν ο κόσμος δεν πίστευε πραγματικά στον Χριστό θα μας είχαν εγκαταλείψει όλους. Οι εκκλησίες μας είναι άδειες.

Τέλος, ο Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ καταπλήττοντας τα υπόλοιπα μέλη της Συνόδου τόνισε με έμφαση πως «δεν υπάρχει συνεργασία, δεν τον εμπιστευόμαστε τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο».

______________

Από τα παραπάνω προκύπτει σαφώς , ότι για την έκρυθμη κατάσταση της Αρχιεπισκοπής θεωρείται υπεύθυνος ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος, του οποίου η διακονία και η θέση αμφισβητείται πλέον σοβαρά, αφού δε μπόρεσε μέχρι τώρα να συνεργαστεί με τους ιεράρχες της Αμερικής και να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους. Είναι η πρώτη φορά που τίθεται θέμα Ελπιδοφόρου τόσο φανερά και τόσο επίσημα επί συνόδου. Σύμφωνα με εκκλησιαστικούς παρατηρητές το θέμα προσλαμβάνει ακόμη σοβαρότερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη η συνοδική πρακτική του Φαναρίου: για να φθάσει  μέχρι τη σύνοδο ένα επίμαχο θέμα προς συζήτηση, προηγείται πάντοτε συνεννόηση, μεθόδευση, με σκοπό να στηθεί το καταλληλότερο και πειστικότερο συνοδικό σκηνικό. 

Στην περίπτωση αυτή συμμετείχαν στη προσυνεννόηση ο Λαοδικείας Θεοδώρητος, οι δυο μητροπολίτες απ' την Αμερική και φυσικά ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χωρίς την αρχική και τελική έγκριση του οποίου κάθε σχετική συζήτηση θα ήταν αδύνατη.

Γιατί τώρα όλο αυτό το σκηνικό; Κατά τους σχολιαστές των εκκλησιαστικών πραγμάτων ο βασικότερος λόγος είναι η απροθυμία του Βαρθολομαίου να επωμιστεί μόνος την ευθύνη για την έξωση και του τέταρτου αρχιεπίσκοπου Αμερικής στη διάρκεια της πατριαρχίας του, ιδίως μετά τον σάλο που είχαν προκαλέσει οι προηγούμενες γνωστές εκπαραθυρώσεις των αρχιεπίσκοπων Ιάκωβου, Σπυρίδωνα και Δημητρίου.

Κάθε εκπαραθύρωση έχει για τον πατριάρχη και πολιτικό κόστος τόσο εσωτερικά, στον άμεσο χώρο του ίδιου του Φαναρίου, όσο -προ παντός αυτό- προς τα έξω. Αλλά ακόμη και στο χώρο της θεολογίας, ειδικά του κανονικού δικαίου, εγείρονται πολλά ερωτήματα σχετικά με τον κανονικό χαρακτήρα των εκπαραθυρώσεων, εφ' όσον, σύμφωνα με τους κανόνες των μεγάλων συνόδων της Εκκλησίας, ο επίσκοπος, κανονικά εκλεγμένος, παραμένει στη θέση του δια βίου.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ελπιδοφόρος είναι προβληματικός ιεράρχης γενικά, αλλά ειδικότερα στα εθνικά θέματα λόγω των στενών σχέσεων του με την τουρκική πολιτική ηγεσία. Είναι εξίσου βέβαιο, ότι η Αρχιεπισκοπή Αμερικής αντιμετωπίζει σειρά άλυτων προβλημάτων, πολλά από τα οποία όσο και να υπερτονίζεται ότι προϋπήρχαν από δεκαετίες, επιδεινώθηκαν επί των ημερών του σημερινού πατριάρχη, καθώς δεν υπήρξε ιδιαίτερη μέριμνα να μελετηθούν σε βάθος και να επιλυθούν.

Όπως εξηγούν οι γνωρίζοντες τα εκκλησιαστικά, ο Βαρθολομαίος εστίασε το ενδιαφέρον του μόνο στο θέμα του αρχιεπισκόπου το οποίο χειρίσθηκε δημιουργώντας τη μη θεσμική και σαφώς αντικανονική θέση του πατριαρχικού λεγάτου στην Αμερική του οποίου ο ρόλος ήταν να αντισταθμίζει την εξουσία του αρχιεπίσκοπου. Όποτε φαινόταν πως η μέθοδος του αντίβαρου δεν απέδιδε το προσδοκώμενο, προσέφευγε ο Βαρθολομαίος στον ανορθόδοξο τρόπο των εξώσεων και εκπαραθυρώσεων των αρχιεπίσκοπων. Σήμερα, συνειδητοποιώντας προφανώς τα σφάλματα του παρελθόντος, εμφανίζεται όλο και πιο διστακτικός να αναλάβει μόνος την ευθύνη μιας νέας εκπαραθύρωσης. Έτσι, τη φορά αυτή, η ευθύνη της έξωσης του αρχιεπίσκοπου Αμερικής, ανατέθηκε, ως φαίνεται, στα μέλη της πατριαρχικής συνόδου...

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Το Ναρκοπέδιο που λέγεται Αρχιεπισκοπή Αμερικής

 

Της δημοσιογράφου-συγγραφέως Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη

Ήρθε ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος εν μέσω ωσαννά και επαίνων εκείνο τον Ιούνιο του 2019 με ροδοπέταλα να ρένουν το κόκκινο χαλί που πάτησε για να ενθρονιστεί στον αρχιεπισκοπικό θώκο της Αμερικής.

Ήρθε ως εκλεκτός του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου με θερμούς εναγκαλισμούς από τον αγαπητό και αποτελεσματικά δραστήριο φάδερ Αλεξ Καρλούτσο, ο οποίος συντόνισε την περίλαμπρη ενθρόνιση.

Με την πρότερη εμπειρία του από τους προκατόχους του (έξωση αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος μετά από ανελέητο πόλεμο δημοσιεύσεων και δολοφονίας χαρακτήρα, έξωση αρχιεπισκόπου Δημητρίου μέσα σε επώδυνη δημοσιότητα στα γηρατειά του) , ο κ. Ελπιδοφόρος έφερε μαζί του δικούς του ανθρώπους προκειμένου να στηριχθεί μέσα σε ένα δικό του περιβάλλον.

Έτσι άρχισε η αποξένωση με τον φάδερ Άλεξ Καρλούτσο, ο οποίος πολύ γρήγορα εγκατέλειψε το αρχιεπισκοπικό μέγαρο, παίρνοντας μαζί του ένα νέο πατριαρχικό ταμείο, που εν πολλοίς δημιούργησε ο νέος αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος μέσω του Τάγματος των Αρχόντων κατά την επίσκεψη του Πατριάρχη το 2021 στον απόηχο του COVID.

Τα πρώτα δύο χρόνια της αρχιεπισκοπείας του κ. Ελπιδοφόρου κύλησαν σχετικά εύκολα και ήρεμα, καθότι ήρθε η πανδημία, η Εκκλησία περιορίστηκε στα αυστηρώς θρησκευτικά της καθήκοντα και ο Αρχιεπίσκοπος πήγαινε από ναό σε ναό τις Κυριακές με τους ελάχιστους πιστούς, προβάλλοντας όμως μια ζεστή προσωπικότητα προς το ποίμνιό του.

Ταυτόχρονα προσπάθησε να τακτοποιήσει διάφορες εκκρεμότητες:

1.   Διόρισε τον Τζόρτζ Καντώνη διευθυντή της Θεολογικής Σχολής της Βοστώνης, προσπαθώντας να την εξυγειάνει οικονομικά, καθότι το συνεχές ετλησιο έλλειμμα της Σχολής είχε σημάνει καμπανάκι κινδύνου για το κλείσιμο του πανεπιστημιακού θεολογικού ιδρύματος της Αρχιεπισκοπής.

Ταυτόχρονα απέλυσε όλους τους αμφιλεγόμενους θεολόγους της Σχολής , οι οποίοι δεν έχαιραν εκτίμησης από το  Φανάρι και οι οποίοι είχαν προτεσταντικές τάσεις. Δυστυχώς, ανάμεσά τους απέλυσε και τον εξαιρετικό θεολογικό νού π. Γεώργιο Δράγα, τον μοναδικό ίσως που μπορούσε να διδάξει τα πατερικά κείμενα στην ελληνιστική γλώσσα.

Η επιλογή του Αρχιεπισκόπου να προσληφθούν πιό φιλελεύθεροι καθηγητές προκάλεσε και προκαλεί πολλές αντιδράσεις.

 

2. Κατόρθωσε εκταμιεύοντας πολλά εκατομμύρια από το ταμείο FAITH που -προς τιμήν του είχε ιδρύσει ο φάδερ Άλεξ- και συγκεντρώνοντας μερικά ακόμη εκατομμύρια από ομογενείς δωρητές να ολοκληρώσει το ναό του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν,που αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα της παγκόσμιας Ορθοδοξίας.

3.   Προσπάθησε να επιβάλει την αλλαγή του συνταγματίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, προτείνοντας να καταργηθεί η κατάτμηση της Αρχιεπισκοπής σε αυτόνομες σχεδόν Μητροπόλεις.

Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Σπυρίδων είχε προσπαθήσει να αποτρέψει την μητροπολιτοποίηση της Αρχιεπισκοπής γράφοντας δεκάδες αναφορές στον Πατριάρχη (1997,1998, 1999) όπως αναφέρω με ντοκουμέντα στο βιβλίο μου Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΥ, αλλά ξεσήκωσε την μήνι των πέντε τότε επισκόπων, οι οποίοι δεν δίστασαν να κανουν τυρεία και παρασυναγωγή γράφοντας επιστολές σε τοπικές εφημερίδες.

Σήμερα οι μητροπολίτες έχουν υπερδιπλασιαστεί και έχουν σηκώσει μπαϊράκι εναντίον του Αρχιεπισκόπου Ελπιδοφόρου διότι δεν θέλουν να χάσουν το τσιφλίκι τους.

Ο Πατριάρχης οφείλει, όσο είναι ακόμη καιρός, να διορθώσει αυτή την κατάσταση, αποκαθιστώντας την ΕΝΟΤΗΤΑ της Αρχιεπισκοπής και την υπακοή των Μητροπολιτών στον Πρώτο τη τάξει!

 

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ελπιδοφόρος στη διάρκεια της θητείας του μέχρι σήμερα έκανε κάποια δημόσια λάθη με αιχμή του δόρατος την παρουσία του στην τελετή των εγκαινίων του Τουρκικού Πολιτιστικού Κέντρου την ώρα που παρευρέθηκε εκεί ο παράνομος ηγέτης της Κατεχόμενης Κύπρου Ταλάτ γεγονός που επέσυρε την μήνι των Ελληνοκυπρίων της Αμερικής αλλά όλων των Ελλήνων και Ελληνοκυπρίων δημοσιογράφων.

Οπωσδήποτε το να είσαι ο εκκλησιαστικός ηγέτης της Ομογένειας της Αμερικής δεν είναι εύκολη υπόθεση καθότι προσπαθείς να ισορροπήσεις καταστάσεις, να παντρέψεις το παλιό με το νέο, να δώσεις χώρο σε νέες ιδέες.

Ωστόσο κρίνεσαι σε κάθε βήμα σου διότι στην Αμερική υπάρχουν πολλά συμφέροντα, κυρίως προβολής και εξουσιομανίας των χορηγών της Αρχιεπισκοπής, του μοιράσματος της εξουσίας με τους μητροπολίτες αλλά και με τον φάδερ Άλεξ να καραδοκεί να σε κρίνει διοχετεύοντας τα νέα παντού.

Η Αρχιεπισκοπή είναι ένα ναρκοπέδιο, ανά πάσα στιγμή μπορεί να πατήσει νάρκη ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος. Πρόσφατα στις νάρκες προστέθηκαν οι Έλληνες διπλωμάτες οι οποίοι -ούτε λίγο ούτε πολύ- θέλουν να ανακατεύονται διαρκώς στα θέματα της Ομογένειας και ως εκ τούτου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.

Πληροφορήθηκα ότι -ως μη όφειλε- η πρώην πρέσβυς της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και νύν υφυπεξ κα Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου μετέβη στο Φανάρι για να μεταφέρει με δραματικό τρόπο στον Πατριάρχη ότι πρέπει να εκθρονίσει και τον κ. Ελπιδοφόρο διότι δεν αρέσει στον κύκλο της .

Ο Πατριάρχης μας, που έχει μετανιώσει καθότι εκθρόνισε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και αδελφό του Χαλκίτη Σπυρίδωνα εν έτει 1999, χάνοντας ένα κεφάλαιο της Ορθοδοξίας, αντί να μεταφέρει τα έπεα πτερόεντα της υφυπεξ κας Παπαδοπούλου στην ιεραρχία του Οικουμενικού Θρόνου, κάνοντας το θώκο του δικού του παιδιού να τρίζει ... θα πρέπει να αντισταθεί στις σειρήνες της κινδυνολογίας και να στηρίξει τον ιεράρχη εκ Κωνσταντινουπόλεως, την σάρκα εκ της σαρκός του.

Όσο για το ΥΠΕΞ, αντί να αλλάζει τους υφυπεξ Απόδημου Ελληνισμού κάθε τρις και λίγο, καλό θα είναι να δημιουργήσει μια σταθερή πολιτική στήριξης του Απόδημου Ελληνισμού που ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ πολλά χρόνια τώρα.

Τέλος, ο κ. Ελπιδοφόρος εκτός του γραφείου τύπου που χρησιμοποιεί στην Αθήνα καλό θα είναι να επανδρώσει το τοπικό γραφείο της Ελληνικής Αρχιεπισκοπής με δημοσιογράφους ηπίων τόνων και ελληνικής καταγωγής που γνωρίζουν τους συναδέλφους τους στη Νέα Υόρκη.

Ο κ. Ελπιδοφόρος,τέλος, θα πρέπει παράλληλα να  δώσει τεράστια ώθηση στην χρήση της  ελληνικής γλώσσας (βυζαντινής) στην εκκλησία μας αλλά και στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία της Αρχιεπισκοπής!

Άξιος!

ΠΗΓΗ: Justine's Blog: Το Ναρκοπέδιο που λέγεται Αρχιεπισκοπή Αμερικής (ioustini.blogspot.com)

*ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΡΘΡΟ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΟΥ