Powered By Blogger

28.11.11

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΝΤΙΒΑ...

Υπήρξε ασύγκριτη, μοναδική και ανεπανάληπτη.
Η εικόνα της Μαρίας Καλλας ενσαρκώνει την απόλυτη Ντίβα και κατ»αυτό τον τρόπο η μορφή της θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις καλύτερες σελίδες της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας.
Η γεμάτη διακυμάνσεις προσωπική της ζωή και ο απαιτητικός χαρακτήρας καλλιέργησαν το μύθο ενός ανθρώπου σκληρού με τους συνεργάτες του.
Οι μαρτυρίες, όμως, όσων τη γνώρισαν από κοντά σκιαγραφούν μια προσωπικότητα ευάλωτη με πολλές ευαισθησίες.

Ένα στοιχείο που εντυπωσιάζει, αν παρακολουθήσει κανείς την καλλιτεχνική πορεία της Καλλας, είναι ότι μπορούσε να ερμηνεύει την ιδία χρονική περίοδο ρόλους εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους τόσο από δραματουργικής όσο και από τεχνικής άποψης.
Αυτός εξάλλου, ήταν ένας από τους λόγους που η Καλλας εξάντλησε πολύ νωρίς τις δυνατότητες της φωνής της και απομονώθηκε καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από κάποια συνεντευξή της.
Μαρία Κάλλας: Όποτε ερμηνεύω τη Νόρμα είμαι ευτυχισμένη. Είναι ο αγαπημένος μου ρόλος. Νομίζω ότι της μοιάζω. Είναι πολύ υπερήφανη για να δείξει τα πραγματικά της αισθήματα, αλλά στο τέλος υποκύπτει. Μιά γυναίκα που δεν αισθάνεται κακία ούτε νιώθει αδικημένη από δυσμενείς καταστάσεις τις οποίες, εν τέλει, έχει προκαλέσει η ίδια.
Και ένα απόσπασμα από ένα άρθρο που διάβασα.
Σε διεθνές συμπόσιο κορυφαίων του πνεύματος, τη δεκαετία του ’60 στο Σίατλ, προσπαθούσανε να διαλέξουνε τα δημιουργήματα που θ’ αντιπροσωπεύανε περισσότερο το ανθρώπινο γένος…
Κασέτες με εικόνα ή ήχο, θα βάζανε σε δορυφόρο, ένα είδος «βόγιατζερ», που θα κατευθυνότανε στο διαστρικό χώρο, σε περίπτωση που θα κινδύνευε να καταστραφεί η Γη από φυσικά ή τεχνικά αίτια…
Πολλοί διαφωνούσανε στην επιλογή έργων λογοτεχνίας, ποίησης, ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής και τα λοιπά, αλλά όλοι συμφωνήσανε τελικά ότι τα εξωγήινα όντα δεν θα ξέρανε την ανθρώπινη λαλιά… Ένας σοφός Γιαπωνέζος ανέβηκε στο βήμα, κρατώντας ένα από τα μαγικά έργα της τεχνολογίας της πατρίδας του… Παρακάλεσε το ακροατήριο ν’ ακουμπήσει το κεφάλι στις αναπαυτικές καρέκλες, να κλείσει τα μάτια και, τότε πάτησε το κουμπί… Ξαφνικά αντήχησε η φωνή της Μαρίας Κάλλας από την άρια «Κάστα Ντίβα«…
Όσο διαρκούσε η φωνητική μυσταγωγία κανένας δεν έβγαλε κιχ, αλλά μόλις τέλειωσε όλοι χειροκροτήσανε και συμφωνήσανε ότι η θεϊκά αυτή φωνή άξιζε ν’ αντιπροσωπεύσει τον άνθρωπο στον αχανή διαστρικό χώρο του σύμπαντος…
Αυτή ήτανε η μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, που αν κι η στάχτη της σκορπίστηκε στο Αιγαίο, η φωνή της θ’ αντηχεί και μετά τη συντέλεια της Γης, συντροφιά με τα γραφτά του Πλάτωνα, τη μουσική του Μπετόβεν κι άλλα υπέρλαμπρα δημιουργήματα του ανθρώπου, που θα ταξιδεύουνε σε κάποιο δορυφόρο στο διαστρικό αχανές, ώσπου να τα συλλέξουνε άλλα εξωγήινα όντα προηγμένα τεχνολογικά.)
Η ίδια η Μαρία Κάλλας εκμυστηρεύεται στην τελευταία της συνέντευξη:
«είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά το θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες».
Η Μαρία Καλλας νίκησε τον θάνατο χάρη στη ζωή της.
Στέκεται, αγέρωχα στην κορυφή της πυραμίδας του παγκοσμίου μελοδράματος του 20ου αιώνα του οποίου υπήρξε ανανεωτικά.
Επιμέλεια Θέματος Τίνα Φωλλίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου