Απ’ το Αργεντινάζο ως την ελληνική καταστροφή
Από το Μαρικάκι
«Ο κόσμος αναρωτιέται πώς μπορεί μια χώρα να ξανακάνει αυτά που κατέστρεψαν εμάς. Όταν βλέπουν ότι είναι οι ίδιες συνταγές που επαναλαμβάνονται, οι απλοί άνθρωποι τραβάνε τα μαλλιά τους και λένε “ μα είναι αυτοκτονία”». Η περιγραφή ανήκει στον αργεντίνο κοινωνιολόγο και συγγραφέα Πέντρο Μπρίγκερ ο οποίος μεταφέρει, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Αυγή» την γενικευμένη αίσθηση των αργεντίνων για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα ότι «πρόκειται για έργο που το έχουμε ξαναδεί».
Το κακό είναι ότι το έργο το έχουμε ξαναδεί κι εμείς, είναι κομμάτι της ιστορίας μας καθώς από συστάσεως του ελληνικού κράτους ο δανεισμός από τους διεθνείς τοκογλύφους οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία τέσσερις – πέντε φορές μέχρι σήμερα καθιστώντας την λάφυρο στους «δανειστές», κι εμποδίζοντάς την να ορθοποδήσει και να συγκροτηθεί σε πραγματικά αυτόνομο και κυρίαρχο κράτος. Αλλά όσο ο κόσμος υιοθετεί τα διάφορα «μαζί τα φάγαμε» φαίνεται ότι το χούι των χρεοκοπιών επ’ ωφελεία των δανειστών θα μας συνοδεύει για καιρό ακόμα.
«Όταν ακούει κανείς τον Πολ Τόμσεν από το ΔΝΤ να λέει ότι η χώρα σας πρέπει να εγκαταλείψει τα “ ταμπού” και να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα», συνεχίζει τη διήγησή του ο αργεντίνος συγγραφέας, «σαστίζει γιατί αυτά ακριβώς λέγανε και σε εμάς πριν από είκοσι χρόνια. Η δεκαετία του ’90 ήταν η δεκαετία του νεοφιλελεύθερου μύθου και της συναίνεσης της Ουάσιγκτον. Η κεντρική ιδέα ήταν ότι ο νεοφιλελευθερισμός θα έλυνε ως διά μαγείας κάθε πρόβλημα με τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις αφού το Δημόσιο ήταν αναγκαστικά ταυτισμένο με τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση.Όταν λοιπόν ένας Αργεντινός ακούει σήμερα τον Παπαδήμο, γνωρίζει ότι αυτός είναι ο πολιτικός λόγος της δεκαετίας του ’90». Με άλλα λόγια το “ εμμονικό” (έως και “ δαιμονικό”) και το “ παρωχημένο” σχέδιο του ΔΝΤ μας παρουσιάζεται εδώ εργαλείο σωτηρίας και ανασυγκρότησης της Νέας Ελλάδας
Παραταύτα, πολλοί, κυρίως εκείνοι που θίγονται λιγότερο από τα μονόπλευρα μέτρα, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει ,απλώς θα ήθελαν λιγότερη βαρβαρότητα, ή εν πάση περιπτώση αυτή να φαίνεται λιγότερο, αντί να κατακλύζει τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας στα πρόσωπα των αστέγων και των ζητιάνων.
Όμως ακόμη και οι βασικοί πολιτικοί παίκτες του προηγούμενου διαστήματος αδυνατούν πλέον να «πουλήσουν» αυτή την πολιτική που δύο χρόνια μετά έκανε εμφανή την καταστροφή για την οποία διάφοροι προειδοποίούσαν από την αρχή. Αδυνατούν πλέον να «ωραιοποιήσουν» τις θυσίες των πολλών και να τις παρουσιάσουν ως εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο. Και παίρνουν τις αποστάσεις τους από τον τεχνοκρατικό λόγο του Παπαδήμου ο οποίος ούτως ή άλλως λίγο εκ της ιδιοσυγκρασίας του, λίγο εκ της αποστολής του, λίγο εκ του «βεβαρημένου» παρελθόντος του δεν μπορεί να «σερβίρει» όραμα ούτε στους οπαδούς των τεχνοκρατικών λύσεων.
Κι έτσι οδεύουμε σε αργό θάνατο περιμένοντας να δούμε αν το Αργεντινάζο θα επαναληφθεί ή αν θα ξαναγραφετί με πολύ μελανότερα χρώματα…
"Βλέπω στην Ελλάδα όσα έζησα στην Αργεντινή"
Αίσθηση déjà vu προκάλεσε η Ελλάδα του 2011 στον πολυβραβευμένο δημοσιογράφο και συγγραφέα Πέδρο Μπρίγκερ που έζησε την "κόλαση" της οικονομικής κρίσης στην Αργεντινή του 2001.
Ο Αργεντινός βρέθηκε για τις ανάγκες ρεπορτάζ στην Ελλάδα και περιέγραψε την εμπειρία του από την οικονομική κρίση στον "Τύπο της Κυριακής", συμβουλεύοντας τους Έλληνες να μελετήσουν το παράδειγμά τους.
Οι εικόνες που αντίκρισε, όπως σημείωσε, του θύμισαν την Αργεντινή του 2001, τονίζοντας ότι βλέπει ομοιότητες ομοιότητες όχι μόνο στα μέτρα που επιβάλλονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και που είναι τα ίδια με αυτά που επέβαλαν στους ίδιους.
Αυτό που παρατήρησε ήταν ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα συμπεριφέρεται με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Αργεντινής, σημειώνοντας πως η μεσαία τάξη στην Ελλάδα έχει υποστεί ένα μεγάλο χτύπημα και θυμίζοντας πως στην Αργεντινή το 2001 είχαν τους νεόπτωχους.
"Πέρασα από τον σταθμό του Μετρό στην Πανεπιστημίου και είδα μια εικόνα που με συγκλόνισε. Από τη μία τα υπέροχα κτίρια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης, από την άλλη μια ομάδα μεταναστών να πουλάει μικροπράγματα, αγωνιώντας μην έρθει η αστυνομία, και παραδίπλα μια ομάδα ναρκομανών που "χτύπαγαν ενέσεις" σε κοινή θέα.
Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν γιατροί του κόσμου που μοίραζαν φαγητό σε φτωχούς. Αυτές είναι χαρακτηριστικές εικόνες παρακμής, αποδόμησης της κοινωνίας", ανέφερε.
Συγκλονίστηκε από την ιστορία που του διηγήθηκε δημοσιογράφος για μία μητέρα που άφησε το παιδί της στον παιδικό σταθμό και δεν γύρισε να το πάρει γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. "Τρομερό! Αυτό μου θύμισε πολύ την Αργεντινή του 2001. Διάβασα, επίσης, την είδηση για τα συσσίτια στο σχολεία. Το ίδιο συνέβη και σε εμάς και ακόμη έχουμε συσσίτια σε κάποια σχολεία", σημείωσε.
Σε ερώτηση κατά πόσο υπάρχει στην Αργεντινή μία αίσθηση αλληλεγγύης για την Ελλάδα, ανέφερε ότι δεν φτάνουν εκεί πολλές λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στη χώρα μας.
"Η Αργεντινή υπήρξε το μεγάλο εργαστήριο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη Νότιο Αμερική. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο εργαστήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ευρώπη", παρατήρησε.
Όσο για τι θα συμβούλευε τους Έλληνες για να αντιμετωπίσουν την κρίση, ο Πέδρο Μπρίγκερ επισήμανε ότι κανείς δεν γνωρίζει τη λύση.
"Θα σας έλεγα μόνο να οργανωθείτε. Να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για τα πάντα. Δικές σας λύσεις. Και να μελετήσετε το παράδειγμα της Αργεντινής, γιατί μπορείτε να πάρετε καλές ιδέες και να τις εφαρμόσετε με το δικό σας τρόπο. Το 2001 η Αργεντινή ήταν μία κόλαση. Στη γειτονιά μου ήταν όλοι άνεργοι. Σήμερα όλοι έχουν δουλειά και ζούνε καλά", κατέληξε.
NEWS247.GR
Οι εικόνες που αντίκρισε, όπως σημείωσε, του θύμισαν την Αργεντινή του 2001, τονίζοντας ότι βλέπει ομοιότητες ομοιότητες όχι μόνο στα μέτρα που επιβάλλονται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και που είναι τα ίδια με αυτά που επέβαλαν στους ίδιους.
Αυτό που παρατήρησε ήταν ότι η πολιτική τάξη στην Ελλάδα συμπεριφέρεται με έναν τρόπο παρόμοιο με αυτόν της Αργεντινής, σημειώνοντας πως η μεσαία τάξη στην Ελλάδα έχει υποστεί ένα μεγάλο χτύπημα και θυμίζοντας πως στην Αργεντινή το 2001 είχαν τους νεόπτωχους.
"Πέρασα από τον σταθμό του Μετρό στην Πανεπιστημίου και είδα μια εικόνα που με συγκλόνισε. Από τη μία τα υπέροχα κτίρια του Πανεπιστημίου και της Βιβλιοθήκης, από την άλλη μια ομάδα μεταναστών να πουλάει μικροπράγματα, αγωνιώντας μην έρθει η αστυνομία, και παραδίπλα μια ομάδα ναρκομανών που "χτύπαγαν ενέσεις" σε κοινή θέα.
Από την άλλη πλευρά βρίσκονταν γιατροί του κόσμου που μοίραζαν φαγητό σε φτωχούς. Αυτές είναι χαρακτηριστικές εικόνες παρακμής, αποδόμησης της κοινωνίας", ανέφερε.
Συγκλονίστηκε από την ιστορία που του διηγήθηκε δημοσιογράφος για μία μητέρα που άφησε το παιδί της στον παιδικό σταθμό και δεν γύρισε να το πάρει γιατί δεν μπορούσε να το ζήσει. "Τρομερό! Αυτό μου θύμισε πολύ την Αργεντινή του 2001. Διάβασα, επίσης, την είδηση για τα συσσίτια στο σχολεία. Το ίδιο συνέβη και σε εμάς και ακόμη έχουμε συσσίτια σε κάποια σχολεία", σημείωσε.
Σε ερώτηση κατά πόσο υπάρχει στην Αργεντινή μία αίσθηση αλληλεγγύης για την Ελλάδα, ανέφερε ότι δεν φτάνουν εκεί πολλές λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει στη χώρα μας.
"Η Αργεντινή υπήρξε το μεγάλο εργαστήριο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στη Νότιο Αμερική. Η Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο εργαστήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ευρώπη", παρατήρησε.
Όσο για τι θα συμβούλευε τους Έλληνες για να αντιμετωπίσουν την κρίση, ο Πέδρο Μπρίγκερ επισήμανε ότι κανείς δεν γνωρίζει τη λύση.
"Θα σας έλεγα μόνο να οργανωθείτε. Να βρείτε εναλλακτικές λύσεις για τα πάντα. Δικές σας λύσεις. Και να μελετήσετε το παράδειγμα της Αργεντινής, γιατί μπορείτε να πάρετε καλές ιδέες και να τις εφαρμόσετε με το δικό σας τρόπο. Το 2001 η Αργεντινή ήταν μία κόλαση. Στη γειτονιά μου ήταν όλοι άνεργοι. Σήμερα όλοι έχουν δουλειά και ζούνε καλά", κατέληξε.
NEWS247.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου