Η ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΩΝ ...

Τρικλοποδιά

Τρισευτυχισμένοι εγκαταλείπουν τη χώρα που πρόδωσε τις προσδοκίες τους οι δολοφονημένοι συμπολίτες μας…

Και ο λόγος είναι απλός…

Φεύγουν και δεν αφήνουν πίσω τους συντρίμμια. Η χώρα πλέον έχει κυβέρνηση και ολοκαίνουριο και όπως όλα δείχνουν επισκευάσιμο πρωθυπουργό.

Η ακυβερνησία απεφεύχθη… Επίσης απεφεύχθη η παράδοση της χώρας στον μπολσεβικισμό…

Η πορεία της χώρας μέσα στη ζώνη του ευρώ δεν διασαλεύθηκε…

Οι λογαριασμοί με τα χαράτσια… Οι αγωγές εξώσεων… Η γλυκύτατη φωνή των υπαλλήλων των εισπρακτικών εταιρειών… Το κουδούνισμα του κέρματος στο καπελάκι του ζητιάνου…

Όλα αυτά τα όμορφα πράγματα θα συνεχίσουν να αποτιμώνται σε ευρώ.

Έχουμε κάθε λόγο λοιπόν να είμαστε μια ευτυχισμένη κοινωνία

Δολοφονημένοι συμπολίτες μας… Έχετε γεια!!!

Εσείς φεύγετε αλλά εμάς που μένουμε πίσω μας αφήνετε στα στιβαρά χέρια ενός ηγέτη που έχει την καθολική στήριξη των απανταχού προσκυνημένων.

Μην ανησυχείτε για μας… Θα τα καταφέρουμε!!!

Ο λαοπρόβλητος ηγέτης μας, φρόντισε να τρίξει τα δόντια στις συμμορίες πριν καλά – καλά αναλάβει καθήκοντα. Φανταστείτε τι τους περιμένει έτσι και αναρρώσει εντελώς ο ασυμβίβαστος. Δε θα τους χωράει ο τόπος… Μέρος δε θα βρίσκουν να κρυφτούν…

Έχετε γεια δολοφονημένοι συμπολίτες μας…

Εμείς που μένουμε πίσω, συμπαρατασσόμαστε μαχητικά, και με μπροστάρη τον ασυμβίβαστο ηγέτη μας, θα πάρουμε την εκδίκηση μας και για λογαριασμό σας.

Η πολιτική του υποθήκη, φωτίζει τον αγώνα μας και το δρόμο της δικής σας δικαίωσης…

Σας την αφιερώνουμε ως επιτύμβια επιγραφή – υπόδειγμα θάρρους… αποφασιστικότητας… και ασυμβίβαστου αγώνα μέχρι την τελική νίκη…

Η ΔΗΛΩΣΗ - ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ - ΚΟΛΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ:

«Με την παρούσα θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν (...) η νέα κυβέρνηση (...) είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους (...) θα επιταχύνω την εφαρμογή του προγράμματος» (από την επιστολή Σαμαρά)...

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ...

Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Το συμπέρασμα από τις Βρυξέλλες: Έλληνα ψήφισες ανάποδα!

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Οι «αντιμνημονιακοί» νίκησαν στην χθεσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ενώ στην Ελλάδα σχημάτισαν ξανά κυβέρνηση οι «μνημονιακοί»!
Παράδοξο; Όχι, απλώς Ελληνικό.
Είπαμε, ο άγνωστος, ανώνυμος σημείωσε ορθά στον τοίχο: « Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι… καταντάς»!
Η χθεσινοβραδινή κατάληξη της Συνόδου Κορυφής έδειξε τι σημαίνει σύγχρονη Ελληνική κατάντια. Απευθείας από τα ταμεία στήριξης θα αντλούν οι υπό πτώχευση χώρες της Ευρωζώνης, ώστε να μειώσουν το κόστος δανεισμού τους, σε αντίθεση με την περίπτωση της Ελλάδας. Δίχως μνημόνια προτεκτορατοποίησης θα πορευθούν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που βρίσκονται στην ίδια και χειρότερη κατάσταση με την Ελλάδα, όταν αυτή έτρεχε στο ΔΝΤ και όταν θριαμβολογούσε για την σωτηρία της μέσω ατομικών μηχανισμών διασυρμού, εσωτερικής υποτίμησης, φτωχοποίησης, διόγκωσης του δημόσιου χρέους και κρατικής υποτέλειας αποικιακού χαρακτήρα.
Το μέτρο, στο βαθμό που εφαρμοστεί, αποτελεί καζινοκαπιταλιστική μέθοδο διασφάλισης του ίδιου μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθείται με αντιπληθωριστική μεθοδολογία και θα καταλήξει στην έμμεση μεταφορά βαρών στους εθνικούς προϋπολογισμούς για την διάσωση των τραπεζών Και μάλιστα με το μεγαλύτερο μέρος να επωμίζονται οι ισχυρές χώρες παραγωγής πλεονάσματος. Στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα της Συνόδου αποτελεί άλλη μια «νίκη στα σημεία» του χρηματοπιστωτικού λόμπυ εις βάρος κυρίως των Γερμανών, οι οποίοι υποχωρούν βήμα-βήμα, διατηρώντας όμως το στρατηγικό τους πλεονέκτημα – συνεχίζοντας δηλαδή να έχουν προνομιακή θέση στις χρηματικές ροές και άρα σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Με την εξειδίκευση και ολοκλήρωση του νέου αυτού μηχανισμού ανακεφαλαιοποίησης του τραπεζικού συστήματος στην ΕΕ, η Ελλάδα θα μπορεί να αποβληθεί άνετα από την Ευρωζώνη, δίχως να υπάρξουν τραγικές για το ευρώ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες συνέπειες. Αυτή η συμφωνία, με άλλα λόγια, δημιουργεί μια ομπρέλα προστασίας των ευρωπαϊκών τραπεζών από το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από την μεριά της Ελλάδα. Τούτο φέρνει πιο κοντά – δομεί στην πραγματικότητα – την υπό όρους έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, την στιγμή κατά την οποία οι επαπειλούμενες με πτώχευση χώρες θα παραμείνουν υπό γερμανικούς (δημοσιονομικούς) όρους σε αυτήν. Η εξαίρεση της Ελλάδας, τώρα μεταβάλλεται σε απόλυτη καραντίνα εντός της ευρωζώνης και σε αποκλεισμό από θεωρητικά τουλάχιστον ευνοϊκότερες πρόνοιες για τον ελληνικό λαό. Σε κάθε περίπτωση ενώ οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της περιφέρειας τουλάχιστον διατηρούν ένα κρίσιμο μέγεθος διαπραγματευτικής ικανότητας, η ελληνική φρόντισε να παραδοθεί άνευ όρων.
Και αυτό παγιώθηκε με την ψήφο του ελληνικού λαού. Ανάποδα ψήφισε το εκλογικό σώμα. Αυτή ειδικά την περίοδο έπρεπε να φέρει δυνάμεις αναθεωρητικές στο προσκήνιο και όχι να διατηρήσει εκείνους που δολίως χρεοκόπησαν την χώρα. Όπως θα έπρεπε να καταλαβαίνουν ακόμη και τα μικρά παιδιά, τούτοι δεν θα μπορούσαν να διαπραγματευτούν τίποτε άλλο με τους εταίρους μας και το ευρωπαϊκό κέντρο παρά την παραμονή τους στα πράγματα, «πάση θυσία» για τον ελληνικό λαό. Ψηφίσατε διαπραγμάτευση των Ελλήνων μεταπρατών για την παραμονή τους στην εξουσία, με ότι αυτό συνεπάγεται, και όχι διαπραγμάτευση για την αναβάθμιση του στάτους της Ελλάδας στην Ένωση. Ψηφήσατε υπέρ τη συντήρησης του καθεστώτος διαπλοκής και όχι υπέρ της προόδου! Ψηφίσατε υποτέλεια και δώσατε το φιλί της ζωής στην διαπλοκή! Δεν είναι η ελληνική αστική τάξη σαν την Ιταλική, την Ισπανική ή την Ιρλανδική. Η Ελληνική ηγεμονεύουσα ελίτ είναι τριτοκοσμική, παρασιτική και απολύτως δορυφορικής κουλτούρας. Είναι αντιπαραγωγική, διεφθαρμένη και λαθρόβια. Μόνον που αυτήν ψηφίσατε, έστω δειλά-δειλά, αλλά με επίγνωση της λειτουργίας του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος που θα τους διατηρούσε στα πράγματα.
Σήμερα, η χώρα χάνει μια κρίσιμη ευκαιρία να κερδίσει χρόνο στην Ευρωζώνη. Η ολοκλήρωση του νέου θεσμικού συστήματος που θα επιτρέπει την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από ένα νέο ουσιαστικά ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, δείχνει την πόρτα εξόδου στην Ελλάδα. Προσχήματα θα βρεθούν μπόλικα. Τα περισσότερα μάλιστα είναι έτοιμοι να αποδεχθούν μαζοχιστικά όλοι οι νεοφιλελεύθεροι φονταμενταλιστές στην χώρα μας (κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί). Άλλωστε αυτοί αναζήτησαν τα μνημόνια και τον ατομικό μηχανισμό για την Ελλάδα, ώστε να επιβάλουν την πολιτική ξεπουλήματος, αναδιανομής από κάτω προς τα επάνω και διασφάλισης της υπερσυσσώρευσης, την οποία (πολιτική) στην πραγματικότητα ήθελαν/επεδίωκαν, αλλά δεν μπορούσαν να νομιμοποιήσουν δίχως την διακυβερνητική παρέμβαση της τρόικας.
Όμως αυτούς διατηρήσατε στο τιμόνι της χώρας. Φοβηθήκατε, οι περισσότεροι, την άλλη πιθανότητα. Φοβηθήκατε να χαράξετε με την ψήφο σας μια νέα μεταπολίτευση. Φοβηθήκατε να δώσετε την ευκαιρία να υπάρξει μια πραγματικά νέα διακυβέρνηση στο τόπο, με πιθανότητες να ασκήσει πράγματι στρατηγικά πολιτική με διάθεση χειραφέτησης. Φοβηθήκατε μήπως μια μορφή ριζοσπαστικής διαπραγμάτευσης οδηγήσει στην δραχμή! Δεν μπορέσατε να καταλάβετε ότι χίλιες φορές καλύτερα να είχε καταλήξει εκεί η υπόθεση μέσω σύγκρουσης συμφερόντων με την ευρωπαϊκή ελίτ, πάρα διολισθαίνοντας μέσω μιας διαδικασίας διεύρυνσης της εσωτερική υποτίμησης, που αφυδάτωσε την αγορά, την πολιτική και τον πολιτισμό (αν προτιμάτε) στην πατρίδα μας, με παράλληλη ακόμη μεγαλύτερη στρέβλωση του παραγωγικού μοντέλου και της λειτουργίας του δημοσίου.
Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν ουσιαστικά περιθώρια διαπραγμάτευσης, στο πλαίσιο που ετέθησαν προεκλογικά από την κυβερνητική σύμπραξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Μόνον μια εντελώς διαφορετική κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, θα μπορούσε να επανατοποθετήσει το ελληνικό ζήτημα σε άλλη βάση εντός της ΕΕ, υπό τις σημερνές άκρως αρνητικές συνθήκες!. Αν δεν επιλεγεί αυτή η λύση, η προβλεπόμενη περεταίρω περιθωριοποίηση της χώρας μας στην Ένωση θα ισοδυναμεί με θυσία του Ελληνικού λαού υπέρ του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και της παγκόσμιας χρηματαγοράς. Αυτό ψηφίσατε; Αυτό σήμαινε «παραμονή στο ευρώ πάση θυσία»; Την «θυσία» την διασφαλίσατε στον βωμό του καζινοκαπιταλισμού, το «ευρώ» όμως; Μάλλον δεν καταλάβατε ότι το ευρώ δεν είναι ένα και ότι «παίζει» με διαφορετικά εθνικά χρώματα. Το ελληνικό ευρώ μετατρέπεται σε μαύρο από γκρίζο, μετά την Σύνοδο αυτή! Μάλλον σας διέφυγε ότι μετά το ξεπούλημα σε εξευτελιστικές τιμές (πιο εξευτελιστικές δεν γίνεται) της εναπομείνασας δημόσιας περιουσίας, έρχεται και δεύτερο κύμα πτώχευσης και συντεταγμένη έξοδος …
Δεν έχει τόσο σημασία [έχει και παρά έχει, αλλά έτσι το λέω (!)] αν αυτό οδηγήσει σε μια «μεταβατική χούντα», σημασία έχει ότι, όπως πάντα στους μοντέρνους καιρούς, η «δημοκρατική» πολιτική συμμετοχή του λαού στα κοινά μέσω γενικών εκλογών, σε περιόδους πολιτικοοικονομικής κρίσεως, γίνεται αποφασιστικός παράγοντας υποχώρησης του λαϊκού συμφέροντος. Τι ειρωνεία! Όπως η «ειρωνεία» να κερδίζουν στην ΕΕ οι «αντιμνημονιακοί», και να θριαμβολογούν στην Ελλάδα οι «μνημονιακοί», για την «ήττα» της Μέρκελ, που αποτελεί και την δική τους πολιτική ήττα ( δίχως εισαγωγικά εδώ)!! Αυτό αποκαλείται εκδήλωση ηθικού ξεπεσμού. Η ηθική, ξέρετε, συσχετίζεται και με την αντίληψη της πραγματικότητας, με τον ρεαλισμό, όπως λέμε λαϊκά. Στην χώρα μας οι κυβερνώντες παλάβωσαν, λόγω ηθικού ξεπεσμού και έτσι μοιάζει να έχουν χάσει την επαφή τους με την πραγματικότητα. Λες να συμβαίνει το ίδιο και με τον ελληνικό λαό; Αν συμβαίνει, τότε μην ψάχνεις το νόημα για την ελληνική κρίση στις Συνόδους Κορυφής!

Λόγια του μπαξέ...

Δε ξέρω για σας φίλες και φίλοι, αλλά για μένα η ασχολία με τη βιολογική καλλιέργεια είναι κάτι παραπάνω από ασχολία. Είναι τρόπος ζωής. Τρόπος διαφυγής από την ανούσια καθημερινότητα, τρόπος για να δοκιμάζω τις αντοχές μου γυμναζόμενος παράλληλα, αλλά και ο καλύτερος τρόπος να θρέφω εμένα και την οικογένειά μου υγιεινά.

Είναι η ευκαιρία που σου δίνει ένα κομμάτι γης, να ζήσεις για λίγο «φυσικά». Την ευκαιρία αυτή ή την παίρνεις και την εκμεταλλεύεσαι ή την αγνοείς και ζεις με αυτό που εσύ θεωρείς φυσικό.
Η προσπάθεια να καλλιεργήσεις ένα χώρο χωρίς χημικά βοηθήματα είναι μεγάλη και δύσκολη. Είναι στιγμές που βλέπω κάποιες ντοματούλες αυτή την εποχή να παρουσιάζουν μαύρη σήψη κορυφής και αναλογίζομαι αν ο χρόνος που έχω αφιερώσει για το μεγάλωμά τους κι ο αγώνας ενάντια σε κάθε ζούδι με πατροπαράδοτες τεχνικές μέχρι τη στιγμή αυτή άξιζε ή όχι τον κόπο.

Τελικά πάντα καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο κόπος αξίζει. Αυτό που παίρνω τελικά από τον μπαξέ μου, φαντάζει στα μάτια μου και «πολύ» και «εξαιρετικό». Είναι το τελικό προϊόν από τη δύσκολη ανάθρεψη ενός τόσο δα μικρού παραδοσιακού σπόρου που κατάφερε κι έγινε κοτζάμ φυτό φορτωμένο με καρπούς. Είναι η σκέψη πως με τη δική μου τακτική φροντίδα επιβιώνουν τα φυτά. Ζουν αποδίδουν και μαραίνονται φυσιολογικά. Είναι η σκέψη πως και φέτος το μοίρασμα της όποιας σοδειάς μου με τους φίλους, μου δίνει όπως πάντα ανείπωτη χαρά.

Κάθε δεύτερη μέρα που καταφέρνω να πηγαίνω στο κτήμα φανερώνονται μικρά θάματα στα μάτια μου. Το κολοκύθι που ξεμύτισε προχτές, σήμερα είναι έτοιμο για το τηγάνι και τ’ αγγουράκια το ίδιο. Ένα καλαμπόκι που μου χάρισε πέρσι ο Θόδωρος, φέτος μου ανταπόδωσε ένα φόρτωμα καρπό. Οι φασολιές που σκαρφάλωσαν απάνω τους έδωσαν και δίνουν φασολάκια για πολλές μαγεριές.
Πόσο θαυμάζω όλους αυτούς που προσπαθούν σε μια βεράντα ή σε μια μικρή ταράτσα! Μου δίνουν το κουράγιο για να συνεχίζω την επαφή μου με τη μάνα γη και να τη φροντίζω. Τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και τους εύχομαι να συνεχίσουν να το κάνουν με όλες τους τις δυνάμεις.

Προχτές μετά το πότισμα στο τέλος της μέρας έπιασα τον εαυτό μου να μονολογεί χαϊδεύοντας τις πρώτες μικρές πιπεριές και να επαινεί τα μικρά πιπεράκια που ξεπρόβαλλαν. Δεν ξέρω πόσο σοβαρό μπορεί να είναι. Ξέρω μοναχά πως ο μπαξές μου δίνει μια αίσθηση πληρότητας που δύσκολα μου χαρίζουν οι υπόλοιπες δραστηριότητές μου. Ξέρω ακόμα πως όσο φέρομαι «λογικά» η γη δε θα με πουλήσει ποτέ. Της δίνω λίγα και μου επιστρέφει πολλά.

Φεύγοντας από το κτήμα αφήνοντας τα ζώα και το μπαξέ φροντισμένα, γυρνώντας για την πόλη, πάντα με πιάνει αυτή η μελαγχολία. Το μόνο που με παρηγορεί είναι πως μεθαύριο πάλι θα είμαι εκεί. Κι αυτό το λιόγερμα ρε παιδιά….. Αυτό το λιόγερμα.... Λες κι ο ήλιος μας μίλαγε. Σα να έλεγε πως εγώ εδώ θα είμαι και θα περιμένω, μέχρι να έρθετε μόνιμα στον τόπο που τα θάματα είναι καθημερινά. Εκεί που τα αυθόρμητα λόγια που βγαίνουν στο μπαξέ έχουν αξία ανεκτίμητη. Εκεί που τα λόγια του μπαξέ μιλάνε για την αληθινή ζωή…..

http://www.ftiaxno.gr/2012/06/blog-post_27.html

Οι HΠΑ εμπλέκουν την Ελλάδα στον πόλεμο της Συρίας... Ζητούν για επιχειρήσεις την Σούδα.

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Οι ΗΠΑ ενημέρωσαν την Ελλάδα, ότι πιθανότατα θα κάνουν χρήση των αεροναυτικών διευκολύνσεων της βάσης τους στην Σούδα κατά την διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, σε ότι αφορά την “ανθρωπιστική κρίση στην Συρία”. Η ενημέρωση έγινε σε υπηρεσιακό επίπεδο και αναμένεται να κατατεθεί το επίσημο, τυπικό αίτημα προς την Αθήνα σε μία σαφή ένδειξη ότι οδεύουμε προς έναρξη επιχειρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο “απλά” όπως ήταν στην περίπτωση της Λιβύης, αφού δεν υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που να δίνει άλλοθι στην ελληνική πλευρά να εγκρίνει την χρήση της βάσης. Και αυτό είναι το τυπικό κώλυμα της υπόθεσης. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα θα έλθει μετωπικά αντιμέτωπη με τα ρωσικά συμφέρονα. χωρίς μαλιστα να έχει να κερδίσει κάτι το ουσιαστικό από αυτή την κόντρα, μάλοον το αντίθετο.
Δηλαδή θα βρεθεί στην μέση σε μία αναμέτρηση για την οποία όλος ο πλανήτης κρατά ήδη την ανάσα του.
Αν η Μόσχα, αποφασίσει “να τραβήξει το σχοινό” που όπως φαίνεται αυτό θα συμβεί, τότε είναι πιθανόν η Αθήνα να βρεθεί στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να δίνει έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μαχητικά να χρησιμοποιούν την βάση της Σούδας για να κτυπούν στόχους ρωσικού συμφέροντος στην Συρία!
Πρόκειται για μία επανάληψη του σκηνικού του 2003 όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να επιτεθούν στο Ιράκ, χωρίς την ύπαρξη προγενέστερης απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, οπότε είχε τεθεί επιτακτικά θέμα νομιμοποίησης της χρήσης της βάσης της Σούδας. Τότε η κυβέρνηση Σημίτη είχε εγκρίνει την χρήση της βάσης, αλλά τότε δεν υπήρχε ενεργός εμπλοκή της Ρωσίας. Ποιος να διαμαρτυρηθεί το 2003; Ο Σαντάμ Χουσεΐν;
Τώρα τα πράγματα θα είναι πολύ πιο περιπεπλεγμένα από στρατηγικής άποψης: Θα δωθεί έγκριση σε ΝΑΤΟϊκά μέσα, αεροσκάφη και πλοία να χρησιμοποιήσουν την ελληνική βάση στο πλευρό της … Τουρκίας και σε βάρος των συμφερόντων της ομόδοξης Ρωσίας; Αλλά και σε βάρος της ύπαρξης, περίπου 2,5 εκατ. Ελληνοθρόδοξων και καθολικών Χριστιανών, τους οποίους είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι “θα περάσουν με μαχαίρι” οι φανατικοί ισλαμιστές που χρησιμοποιούνται από τους δυτικούς για να εκδιώξουν το καθεστώς και να ελέγξουν την Συρία;
Πάντως ήδη την εβδομάδα των εκλογών (13 Ιουνίου) άρχισαν να καταπλέουν στην Σούδα (φωτό α’ σελίδας) “τα πρώτα βιολιά” του αμερικανικού Σόλου, όπως το Los Angeles-class επιθετικό υποβρύχιο USS Annapolis (SSN 760) στο πλαίσιο ανάοτυξής του στον 6ο Στόλο
Εξαιρετικά δύσκολη η απόφαση, αλλά φαίνεται ότι έχει ήδη ληφθεί: Η βάση της Σούδας θα παραχωρηθεί για επιχειρησιακή χρήση αμέσως μόλις ζητηθεί αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές της κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών. Και ο Θεός βοηθός (λέμε εμείς)…

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

*ΑΠ’ ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ ΟΙ (ΣΥΜΜΑΧΟΙ).. ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΞΕΚΛΗΡΙΣΟΥΝ ΑΛΛΟΝ ΕΝΑΝ ΛΑΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (ΤΥΧΑΙΟ??). ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΙΚΗ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ! ΑΝ ΒΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ….ΝΑ ΠΟΥ (ΕΔΕΣΕ Η ΣΟΥΠΑ!) ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΤΟΥΣ ΖΗΤΗΘΕΙ !! ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ!!! ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ… ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!! ΟΤΙ ΠΑΥΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!!! ΓΙΑ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΘΕΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!!!!ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΙΕΣ ΕΝΩΠΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΥΠΟΣΤΕΙ Ο ΛΑΟΣ!!!!! ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ,ΠΡΟΔΟΤΕΣ,ΑΘΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ!! ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΑΦΟΡΙΣΤΙΚΟΣ…ΟΧΙ ΟΛΟΙ… ΑΛΛΑ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!!! ΓΑΙΑΝ ΚΑΙ ΥΔΩΡ ΟΥ ΔΙΔΩΜΕΝ!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
εστάλη από αναγνώστη

ΚΡΑΤΟΣ - ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ... ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑΤΡΩΝ: "ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ "ΠΑΙΔΩΝ"! * ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΝΤΕ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΚΙ'ΕΦΑΡΦΟΖΟΥΝ "ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ"... ΝΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΝΕΙΣ...

Τρικλοποδιά,Υγεία

Έκκληση να ανοίξει και πάλι το καρδιοχειρουργικό τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία κάνει ο Ιατρικός Σύλλογος της Αθήνας, με επιστολή του προς τον υπουργό Υγείας, Ανδρέα Λυκουρέντζο.

Οι γιατροί με επιστολή τους προς τον υπουργό τονίζουν ότι, από τότε που έκλεισε η κλινική έχουν πεθάνει παιδιά επειδή δεν εξυπηρετήθηκαν. Και αυτό επειδή το Ωνάσειο στο οποίο έπρεπε να εξυπηρετηθούν υπάρχει μεγάλη λίστα αναμονής.

Ο ΙΣΑ υπογραμμίζει ότι υπάρχουν ήδη πολλές καταγγελίες από γονείς για τη δραματική κατάσταση που υπάρχει με τα παιδιά που αντιμετωπίζουν καρδιολογικά προβλήματα, ενώ έχουν γίνει και μηνυτήριες αναφορές.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο ΙΣΑ στην επιστολή του προς τον Ανδρέα Λυκουρέντζο: «Το συγκεκριμένο τμήμα έκλεισε πριν από 8 μήνες με αποτέλεσμα να στερούνται σήμερα οι Έλληνες ασθενείς ζωτικής σημασίας υπηρεσίες. Έχουμε λάβει πολλές επιστολές από γονείς παιδιών που πάσχουν από συγγενείς καρδιοπάθειες, οι οποίοι μας γνωστοποιούν πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση για τα παιδιά τους.

Μάλιστα οι γονείς έχουν ήδη καταθέσει μηνυτήρια αναφορά ενώπιον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, διότι η διακοπή της λειτουργίας του συγκεκριμένου τμήματος συντέλεσε στο θάνατο παιδιών, τα οποία έπασχαν από καρδιακά νοσήματα και ο λόγος δεν ήταν άλλος παρά η έλλειψη ασφαλιστικής κάλυψης του τέκνου και η οικονομική αδυναμία να καλύψουν τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και νοσηλείας σε ιδιωτικό Νοσοκομείο».

Να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό οι νοσοκομειακοί γιατροί έχουν επισημάνει το πρόβλημα χωρίς ωστόσο να εισακουστούν.

Πηγή

Από την αγανάκτηση στην επ-Ανάσταση...

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Οι εκλογές της 17ης Ιουλίου ανέδειξαν την αναγκαιότητα για έναν νέο ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και πατριωτικό πόλο
Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη που κυκλοφορεί (φ. 86)
Οι δίδυμες εκλογές του Μαΐου-Ιουνίου 2012 επισφράγισαν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου και εγκαινίασαν την αρχή της ανασύνθεσης του συνολικού πολιτικού συστήματος. Διότι είναι βέβαιο πως η κρίση και η ανασύνθεση δεν θα περιοριστούν μόνο στην έκλειψη του ΠΑΣΟΚ και την ανάδυση των Ανεξάρτητων Ελλήνων ή της Χ.Α. στο πολιτικό προσκήνιο, ούτε απλώς στην εξαφάνιση του ΛΑΟΣ, τη συρρίκνωση του ΚΚΕ και την απόσχιση της ΔΗΜΑΡ από τον κάποτε ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαιο πως και ο χώρος της Ν.Δ. θα αποδομηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι υποχρεωμένος να επιλέξει, εάν θα επιχειρήσει να «χωρέσει» το 25% των ψηφοφόρων του στο 3% του σκληρού του πυρήνα, ή αν, αντιστρόφως, θα αποδεχθεί την πρόκληση που αντιπροσωπεύουν αυτοί οι νέοι ψηφοφόροι και θα προσαρμοστεί σε αυτό το νέο πλειοψηφικό ρεύμα. Δηλαδή, η αλλαγή του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης έχει μόλις αρχίσει και κανείς δεν θα μπορέσει να μείνει όπως ήταν. Εξάλλου, η Ν.Δ. έχει ήδη έναν νέο αρχηγό, που προέρχεται από το περιθώριο της Ν.Δ., και ο Τσίπρας είναι ένας νέος ηγέτης της αριστεράς που, τουλάχιστον επικοινωνιακά, δεν κουβαλάει τα βαρίδια του χώρου του.
Πιστεύουμε πως η διαδικασία είναι μόλις στην αρχή, διότι, όπως έχουμε διακηρύξει πάμπολλες φορές τα δύο τελευταία χρόνια, η γενικευμένη κρίση της παγκοσμιοποίησης, και της παρασιτικής ένταξης της Ελλάδας σ’ αυτήν, συνεπάγεται τεκτονικές αλλαγές στην κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της χώρας και των πολιτικών της σχηματισμών. Έχουμε μάλιστα ορίσει την κατεύθυνση του ανύσματος αυτών των μετασχηματισμών: από τη μεταπρατική εξωστρέφεια προς τα μέσα, από τον παρασιτισμό στην παραγωγική ανασύνθεση, από τον εθνομηδενισμό στον πατριωτισμό. Αυτές οι κατευθύνσεις είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό θα γίνουν με το μικρότερο κόστος για τον λαό και τη χώρα, χωρίς μεγάλες εθνικές καταστροφές, που είναι πολύ πιθανές εάν δεν συνειδητοποιήσουμε το ταχύτερο δυνατό τα διακυβεύματα της κρίσης.
Η ανασύνθεση της (κεντρο) αριστεράς
Εσχάτως γίνεται πολλή συζήτηση για τη λεγόμενη ανασύνθεση της αριστεράς μεταξύ δύο πόλων: του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗ.ΜΑΡ. Και ήδη έχουν μπει τα «στοιχήματα» για το ποιος απ’ τους δύο πρώην εταίρους του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει τον προνομιακό φορέα αυτής της ανασύνθεσης. Ή, ακόμα, αν θα συνεχίσει να λειτουργεί ως ένας Ιανός με δύο πρόσωπα.
Το μόνο βέβαιο είναι πως ο παλιός φορέας της «κεντροαριστεράς», δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, έχει εξαντληθεί και οδηγείται σε ιστορική εξαφάνιση, διότι, σταδιακώς, μέσα σε τριάντα χρόνια, πέρασε από την αριστερά στο νεοφιλελεύθερο «κέντρο». Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, αυτός ο χώρος θα πρέπει να αναδομηθεί, ξεκινώντας από τα αριστερά του πολιτικού φάσματος.
Εάν, στην αμέσως επόμενη περίοδο, η κρίση στην Ελλάδα προσλάβει καταστροφικές διαστάσεις, με έξοδο από την ευρωζώνη, επιστροφή στη δραχμή και γενικευμένη πτώχευση, είναι προφανές πως η εκδοχή της ΔΗ.ΜΑΡ., σε συνέργεια με το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, δεν θα έχει καμία τύχη. Σε αυτή την περίπτωση, ο πόλος της ανασύνθεσης θα μετατεθεί προνομιακά και τελεσίδικα στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου έχει ήδη μετακομίσει ένα σημαντικό τμήμα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, τόσο σε επίπεδο ψηφοφόρων όσο και σε επίπεδο στελεχών.
Αν, αντίθετα, κυριαρχήσει ένα σενάριο ηπιότερης κρίσης, με παραμονή στην ευρωζώνη και αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, τότε και η εκδοχή ΔΗ.ΜΑΡ. + σημιτικό ΠΑΣΟΚ + υπολείμματα του σημερινού βενιζελικού ΠΑΣΟΚ, θα μπορέσει να παίξει έναν ουσιαστικότερο ρόλο και θα σπρώξει σε βαθύτερους μετασχηματισμούς τον ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία. Πάντως, με τον έναν ή άλλο τρόπο, στη μία ή στην άλλη εκδοχή, αποφασιστικό ρόλο γι’ αυτή την ανασύνθεση θα παίξει ο παλαιός χώρος της ανανεωτικής αριστεράς, που σ’ όλη τη μεταπολίτευση λειτουργούσε ως το think tank του πασοκικού χώρου και σήμερα τείνει να αποτελέσει το οιονεί «πλυντήριο» του.
Ωστόσο, αυτή η ανασύνθεση θα συμβεί υποχρεωτικά σ’ ένα χαμηλότερο επίπεδο συσπείρωσης από το παλαιό ΠΑΣΟΚ. Η λεγόμενη κεντροαριστερά, στη μία ή την άλλη εκδοχή, θα συρρικνωθεί υποχρεωτικά, ως συνέπεια της συρρίκνωσης της ίδιας της κοινωνικής της βάσης, δηλαδή των μεσοστρωμάτων. Αντίθετα, θα ενισχυθούν οι δυνάμεις που κινούνται στα άκρα του πολιτικού και κοινωνικού φάσματος, με αποτέλεσμα μία αναπόφευκτη εσωτερική κρίση –ή «διευκρίνιση»– στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό διότι τα λαϊκά στρώματα που συρρέουν σ’ αυτόν δεν είναι δυνατόν να παραμείνουν εγκλωβισμένα για πολύ σε μια μεσοστρωματική, εθνομηδενιστική και ευρωπαϊστική ιδεολογία. Στο εσωτερικό της παλιάς κεντροαριστεράς θα δημιουργηθεί ένα κοινωνικό και πολιτικό ρήγμα, διότι τα λαϊκότερα κοινωνικά στρώματα θα επιθυμούν να συγκροτηθούν σε κάποιον αυτόνομο πατριωτικό πολιτικό πόλο.
Η διαμόρφωση ενός πατριωτικού και δημοκρατικού πολιτικού πόλου
Μέχρι σήμερα, οι κυρίαρχες ελίτ κατόρθωναν να αποτρέπουν τη συγκρότηση ενός τέτοιου πόλου, και να εξορίζουν ένα σημαντικό μέρος των λαϊκών στρωμάτων, εν μέρει προς το ΚΚΕ και, τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερο προς την ακροδεξιά και την Χ.Α. Αυτό όμως δεν θα μπορούν να το κάνουν στις συνθήκες της κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης των κομμάτων εξουσίας και των ιδεολογικών μηχανισμών της αναπαραγωγής της παγκοσμιοποιητικής εθνομηδενιστικής ιδεολογίας. Την αμέσως επόμενη περίοδο, ένα βαθύ ρήγμα θα διαπεράσει την παλιά κεντροαριστερά, με επίδικο αντικείμενο όχι μόνο την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά ίσως, ακόμα περισσότερο, το μεταναστευτικό και τα εθνικά θέματα. Η συγκατοίκηση εθνομηδενιστικών και πατριωτικών αντιλήψεων στον κεντροαριστερό χώρο, που στο παρελθόν –ιδιαίτερα από την εποχή του Σημίτη– είχε εκφραστεί με την κυριαρχία των παρασιτικών εθνομηδενιστικών μεσοστρωμάτων και τον παραγκωνισμό του «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ, και της πατριωτικής αριστεράς, στο εξής δεν θα είναι εφικτή.
Μέσα από την περιθωριοποίηση μεγάλων κοινωνικών στρωμάτων θα τείνει να ανασυγκροτηθεί ένας νέος μαζικός πατριωτικός και λαϊκός χώρος, ο οποίος προφανώς δεν θα μείνει εγκλωβισμένος στη Χρυσή Αυγή, όπως θα επιθυμούσαν οι εθνομηδενιστές, ώστε να τον περιθωριοποιούν, αλλά θα ανατρέψει και τις επίπλαστες ισορροπίες στο εσωτερικό του αντιμνημονιακού χώρου. Γιατί αυτός ο νέος πατριωτικός χώρος δεν θα αποτελείται πια από τα υπολείμματα των παλιών πατριωτικών δυνάμεων, που βρίσκονταν σε αποδρομή, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης (είναι χαρακτηριστική η περιθωριοποίηση των παλαιών εκπροσώπων του, τύπου Τσοβόλα και Παπαθεμελή), αλλά θα τροφοδοτηθεί από τα μαζικά κύματα των ανέργων και των νεόπτωχων, συχνά προερχόμενων από στρώματα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, και νεαρότερες ηλικίες. Το ότι αυτές οι δυνάμεις εμφανίστηκαν στη διάρκεια της παρούσας κρίσης να ταυτίζονται ή να εκφράζονται με σχήματα προερχόμενα από το παλιό σύστημα, Ανεξάρτητοι Έλληνες ή ΣΥΡΙΖΑ, δεν αναιρεί το γεγονός πως, αργά ή γρήγορα, θα διεκδικήσουν και αυτόνομες μορφές έκφρασης. Είτε μέσα απ’ τον μετασχηματισμό και τη ρήξη στο εσωτερικό και των δύο αυτών πολιτικών σχημάτων, είτε μέσα από την ανάδυση νέων, αυτόνομων πολιτικών υποκειμένων, είτε, το πιθανότερο, μέσα από μια συνάντηση δυνάμεων μέσα και έξω απ’ τα υπαρκτά πολιτικά σχήματα, ένας νέος λαϊκός πληβειακός πατριωτικός και δημοκρατικός πόλος θα διαμορφωθεί.
Η εμφάνιση πολιτικών μορφωμάτων όπως η Σπίθα, το ΕΠΑΜ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, καθώς και η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν προμηνύματα και προάγγελους για την ανάδειξη νέων ανεξάρτητων πολιτικών σχημάτων, που επιχειρούν να εκφράσουν αυτή την καινούργια ριζοσπαστικοποίηση. Και αν αυτό δεν κατέστη δυνατό σε μια πρώτη περίοδο κατά την οποία οι άνθρωποι έμπαιναν στην πολιτική κονίστρα κουβαλώντας την ιδεολογία του παρελθόντος, σήμερα, δύο χρόνια μετά, το ζήτημα θα τεθεί και πάλι επιτακτικά, σε μια πιο ολοκληρωμένη και συνθετική κατεύθυνση. Το ότι, σ’ αυτή την πρώτη περίοδο, η ρήξη με τον ευρωλιγουρισμό και την υποτέλεια εκφράστηκε συχνά με ιδεολογικά ακατέργαστες μορφές, που σ’ ένα μεγάλο βαθμό επέτρεψαν και την ανάδειξη της Χ.Α., δεν αναιρεί τη σημασία του φαινομένου. Στην αμέσως επόμενη περίοδο, και ανάλογα με τη συγκυρία και τις γενικότερες εξελίξεις, θα υπάρξουν νέες απόπειρες για συνθέσεις. Απόπειρες που θα έχουν κρατήσει τον ριζοσπαστισμό του αντιμνημονιακού κινήματος και θα τον έχουν ολοκληρώσει σε μία κατεύθυνση επαναστατικής προοπτικής.
Για μια συνθετική πρόταση
Έτσι, οι κριτικές που σε όλη την προηγούμενη περίοδο υποβάλαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ή παλιότερα το ΕΠΑΜ ή τη Σπίθα, δεν σημαίνουν ότι δεν κατανοούμε το βάθος και το εύρος της πολιτικοποίησης που πραγματοποιείται σε μια κοινωνία που, μέχρι χθες, ανέθετε την πολιτική εκπροσώπηση κατ’ εξοχήν στους επαγγελματίες της πολιτικής και των ΜΜΕ. Η κριτική μας σε όλα αυτά τα σχήματα δεν αποτελεί παρά κριτική στις ηγετικές τους ομάδες, ενώ, ταυτόχρονα, συνεχίζουμε να συμπορευόμαστε μαζί τους, στο εσωτερικό του κινήματος, έτσι ώστε, κάποια στιγμή, να μπορέσουν να πυκνώσουν οι δυνάμεις που θα έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός συνεκτικού πολιτικού πόλου με πατριωτικά και ταυτόχρονα δημοκρατικά και οικολογικά χαρακτηριστικά.
Η εμφάνιση και η ενδυνάμωση της Χ.Α. μπορεί προς στιγμή να λειτουργήσει ανασταλτικά, ωστόσο θα υποχρεώσει σε ένα αναγκαίο πολιτικό ξεκαθάρισμα, τόσο στο εσωτερικό αυτού του νέου πολιτικού υποκειμένου, που ανεδείχθη απ’ τις πλατείες, όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που αρνείται να κατανοήσει τη σημασία και τη δυναμική του μεταναστευτικού ζητήματος. Το γεγονός ότι ο πολιτικός λόγος των πλατειών ήταν μάλλον ακατέργαστος και πρωτόλειος κατέστησε εν μέρει δυνατή και την προσέλκυση ενός μέρους των αγανακτισμένων Ελλήνων, ιδιαίτερα των νεώτερων, από μια ναζιστική ομάδα. Στην ίδια κατεύθυνση, ενός ακατέργαστου πολιτικού λόγου, ήταν δυνατόν να πιστεύουν οι «Αγανακτισμένοι», σε ένα μεγάλο ποσοστό τους, πως η απάντηση στην κρίση βρισκόταν στην άμεση έξοδο από το ευρώ.
Όπως έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές, η εγκατάλειψη των λαϊκών στρωμάτων από τις διανοούμενες ελίτ είχε ως συνέπεια την έλλειψη οργανικών διανοούμενων στο πλευρό του λαού και την εύκολη παράδοσή του σε μανιχαϊστικές μυθοπλασίες: Για όλα φταίνε οι Εβραίοι τραπεζίτες, η παγκόσμια υπερκυβέρνηση, η λέσχη Μπίντελμπεργκ, και θα αρκούσε να βρεθεί μία άλλη ηγεσία στην Ελλάδα, για να αλλάξουμε ρότα. Έτσι, θα μας σώσουν, άλλοτε ο Θεοδωράκης, άλλοτε ο Καζάκης (χωρίς να γίνεται κάποια σύγκριση ανάμεσά τους) και εν τέλει ο Τσίπρας, που προσπαθεί να ενδυθεί τα χαρακτηριστικά του Ανδρέα.
Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, οι «πολιτικοποιημένοι» βρίσκονταν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, πιο κοντά στα εθνομηδενιστικά σχήματα, ενώ τα νέα, ριζοσπαστικοποιούμενα λαϊκά στρώματα, θα πρέπει να ανακαλύψουν το σύνολο της πολιτικής κουλτούρας μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, σχεδόν από μόνα τους. Θα πρέπει να γίνουν «οικονομολόγοι», «ιστορικοί», «συνταγματολόγοι», δεδομένου ότι οι διανοούμενοι των αντίστοιχων χώρων απουσιάζουν στους γυάλινους πύργους τους, ή τα ευρωπαϊκά τους προγράμματα.
Ο δικός μας ρόλος έγκειται ακριβώς στο να αποτελέσουμε το προζύμι, μαζί με άλλους, αυτών των αναγκαίων μετασχηματισμών, τόσο για όσους συμμετέχουν σε πολιτικά σχήματα, (εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες), όσο και για όλους εκείνους, και είναι πάρα πολλοί, που βρίσκονται έξω από αυτούς τους σχηματισμούς, αλλά έχουν μια έντονη διάθεση για συμμετοχή και δραστηριοποίηση.
Την επόμενη περίοδο θα πυκνώσουν οι παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες, που θα επιδιώκουν να φέρουν σε επαφή πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, άσχετα και πέρα από πολιτικούς και κομματικούς πατριωτισμούς, πέρα από πολιτική προέλευση και προϊστορία. Στο καμίνι της κρίσης και της νέας εποχής που ανατέλλει, πρέπει να διαμορφωθεί αυτό το νέο πολιτικό υποκείμενο, το οποίο οραματιζόμαστε και για το οποίο παλεύουμε εδώ και δεκαετίες. Σήμερα, είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο, και θα συμβάλουμε ενεργά. Ευχόμαστε, και θα θέλαμε, υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις και σχήματα να κατανοήσουν τις νέες ανάγκες και να μεταβληθούν στα πολιτικά υποκείμενα που έχει ανάγκη ο τόπος, διότι διαφορετικά η πορεία θα είναι πιο επώδυνη και οδυνηρή, και θα κληθούμε να παίξουμε έναν πολύ πιο σημαντικό πολιτικό ρόλο, ανάλογο με τον ιδεολογικό ρόλο που παίζαμε έως σήμερα. Πάντως, με τον έναν ή άλλο τρόπο, δεν θα τρομάξουμε μπροστά στα κολοσσιαία καθήκοντα που μπαίνουν στους Έλληνες δημοκράτες και πατριώτες αυτήν τη νέα περίοδο. Θα πρέπει, χωρίς χρονοτριβή, να περάσουμε από την αγανάκτηση στην επ-Ανάσταση, με οδηγό μας το τετράπτυχο του κινήματος των πλατειών: κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, άμεση δημοκρατία, πατριωτισμός.
Πηγή

H διαβολική ευφυΐα του ευρώ!

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

To ευρώ κάνει τη δουλειά για την οποία είχε ακριβώς σχεδιαστεί. Του Greg Palast/ guardian*
Η ιδέα ότι το ευρώ έχει “αποτύχει” είναι επικίνδυνα αφελής. Το ευρώ κάνει ακριβώς ό,τι είχε προβλέψει και είχε σχεδιάσει ο δημιουργός του – και το πλουσιότατο 1% που το υιοθέτησε.
Ο δημιουργός είναι ο Ρόμπερτ Μάντελ, οικονομολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Ο αρχιτέκτονας των “οικονομικών της προσφοράς” είναι τώρα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια , αλλά τον γνώριζα μέσω τωνσχέσεών του με τον καθηγητή μου στο Σικάγο, Μίλτον Φρίντμαν, πολύ πριν η έρευνα του Μάντελ για τα νομίσματα και τις ισοτιμίες οδηγήσουν στο σχέδιο για την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Τότε ο Μάντελ ενδιαφερόταν περισσότερο για τη διαρρύθμιση του μπάνιου του. Ο καθηγητής Μάντελ που είχε ένα Νόμπελ και μια αρχαία βίλα στην Τοσκάνη, μου είπε μαινόμενος:
“Δεν μου επιτρέπουν ούτε μια τουαλέτα να φτιάξω. Υπάρχουν κανονισμοί που μου λένε να μην έχω τουαλέτα σ’ αυτό το χώρο. Μπορείς να το φανταστείς;”
Βεβαίως και δεν μπορώ. Όμως δεν έχω μια αρχαία ιταλική βίλα, συνεπώς δεν μπορώ να φανταστώ την απογοήτευση που προκαλούν οι κρατικοί κανονισμοί για την τοποθέτηση ουροδοχείων σε τέτοια κτίρια.
Ο Μάντελ, όμως, ένας Καναδο-αμερικανός που πρεσβεύει το ότι “κάνω ό,τι θέλω”, σκόπευε να μην αφήσει έτσι τα πράγματα. Να εμφανιστεί με ένα όπλο που θα διέλυε τους κρατικούς κανόνες και τις εργασιακές ρυθμίσεις. (Πραγματικά μισούσε τους συνδικαλισμένους υδραυλικούς που ζητούσαν πολλά χρήματα για να μετακινήσουν το θρόνο του.)
“Είναι πολύ δύσκολο να απολύεις εργάτες στην Ευρώπη”, παραπονιόταν. Η απάντησή του: το ευρώ.
Το ευρώ θα έκανε τη δουλειά του όταν θα οι κρίσεις θα έπλητταν τις οικονομίες, εξηγούσε ο Μάντελ. Αφαιρώντας τον έλεγχο του νομίσματος από τις κυβερνήσεις, οι αντιπαθείς, ασήμαντοι, εκλεγμένοι αξιωματούχοι δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κεϊνσιανές νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές για να βγάλουν μια χώρα από την ύφεση.
“Το ευρώ τοποθετεί τη νομισματική πολιτική πέραν της εμβέλειας των πολιτικών”, έλεγε. “Και χωρίς δημοσιονομική πολιτική, ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουν οι χώρες θέσεις εργασίας είναι μέσω της ανταγωνιστικής μείωσης των κανονισμών για τις επιχειρήσεις”.
Αναφερόταν στους εργασιακούς νόμους, στις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις και βεβαίως στους φόρους. Όλα αυτά θα σαρώνονταν με το ευρώ. Η δημοκρατία δεν θα αφηνόταν να παρεμβαίνει στην αγορά – ή στις υδραυλικές εγκαταστάσεις.
Όπως σημειώνει ένας άλλος νομπελίστας, ο Πολ Κρούγκμαν, η δημιουργία της Ευρωζώνης παραβίασε τον βασικό οικονομικό κανόνα που είναι γνωστός ως “βέλτιστη νομισματική ζώνη”. Αυτός ήταν ένας κανόνας που επινόησε ο Ρ. Μάντελ.
Όμως, δεν φαίνεται να ενοχλείται καθόλου. Για τον Μάντελ, το ευρώ δεν αποσκοπούσε στο να καταστήσει την Ευρώπη μια ισχυρή, ενοποιημένη οικονομική μονάδα. Κυρίως είχε να κάνει με τον Ρέιγκαν και τη Θάτσερ.
“Ο Ρ. Ρέιγκαν δεν θα είχε εκλεγεί πρόεδρος χωρίς την επιρροή του Μάντελ”, έγραψε κάποτε ο Τζουντ Βανίσκι στη Wall Street Journal. Τα οικονομικά της προσφοράς στα οποία διακρίθηκε ο Μάντελ έγιναν ο θεωρητικός οδηγός για τα ρεϊγκανόμικς – ή όπως τα αποκαλούσε ο Τζορτζ Μπους “βουντού οικονομικά”: τη μαγική πίστη στα γιατροσόφια της ελεύθερης αγοράς που ενέπνευσαν και τις πολιτικές της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ο Μάντελ μου εξήγησε ότι το ευρώ αποτελεί ένα τμήμα των ρεϊγκανόμικς:
“Η νομισματική πειθαρχία επιβάλλει τη δημοσιονομική πειθαρχία και στους πολιτικούς”.
Και όταν εμφανίζονται κρίσεις, οι αφοπλισμένες οικονομικά χώρες δεν μπορούν να κάνουν πολλά εκτός από το να καταργήσουν εξ ολοκλήρου τις κρατικές ρυθμίσεις, να ιδιωτικοποιήσουν τις δημόσιες επιχειρήσεις μαζικά, να μειώσουν τους φόρους και να στείλουν το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος στα αζήτητα.
Έτσι, βλέπουμε ότι ο (μη εκλεγμένος) Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι απαιτεί “μεταρρύθμιση” της εργατικής νομοθεσίας στην Ιταλία για να καταστήσει πιο εύκολο για τους εργοδότες όπως ο Μάντελ να απολύουν τους υδραυλικούς της Τοσκάνης. Ο Μάριο Ντράγκι (μη εκλεγμένος) επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καλεί για “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” — ένας ευφημισμός για σχέδια συντριβής των εργασιακών δικαιωμάτων. Μιλούν για μια νεφελώδη θεωρία που λέει ότι η “εσωτερική υποτίμηση” σε κάθε χώρα θα τις κάνει όλες πιο ανταγωνιστικές.
Ο Μόντι και ο Ντράγκι δεν μπορούν να εξηγήσουν αξιόπιστα πώς μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε χώρα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα , αν όλες οι χώρες στην Ευρώπη κάνουν όλο και πιο φθηνό το εργατικό δυναμικό τους.
Όμως, δεν χρειάζεται να εξηγούν την πολιτική τους. Απλώς βάζουν τις αγορές να κάνουν τη δουλειά παίζοντας με τα ομόλογα κάθε χώρας. Εξ ου και η νομισματική ένωση είναι ταξικός πόλεμος με άλλα μέσα.
Η κρίση στην Ευρώπη και οι φλόγες στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει εκείνη τη θερμή λάμψη που ο φιλόσοφος -βασιλιάς των υποστηρικτών της προσφοράς, ο Τζόζεφ Σουμπέτερ, ονόμαζε “δημιουργική καταστροφή”. Ο οπαδός του Σουμπέτερ και απολογητής της ελεύθερης αγοράς Τόμας Φρίντμαν πήγε στην Αθήνα για να δει το “πρόχειρο τέμενος” της καμένης τράπεζας όπου πέθαναν τρεις άνθρωποι μέσα στη φωτιά που προκλήθηκε από εμπρηστικές επιθέσεις κάποιων αναρχικών και άδραξε την ευκαιρία για να κάνει κατήχηση περί παγκοσμιοποίησης και της ελληνικής “ανευθυνότητας”.
Οι φλόγες, η μαζική ανεργία, το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας θα φέρουν υποτίθεται αυτό που ο Φρίντμαν αποκαλεί “αναγέννηση” της Ελλάδας και τελικά όλης της Ευρωζώνης. Έτσι ο Μάντελ και όλοι εκείνοι που έχουν αρχαίες βίλες θα μπορούν να βάζουν τους καμπινέδες τους όπου γουστάρουν.
Το ευρώ, παιδί του Μάντελ, όχι μόνο δεν έχει αποτύχει, αντιθέτως έχει επιτύχει πιο πολύ από το πιο τρελό όνειρο του δημιουργού του.
(*Αγγλικός τίτλος: “Ρόμπερτ Μάντελ, η διαβολική ευφυΐα του ευρώ”)

«Δεν θα μας αφήσετε με τα σώβρακα! Εμείς το χρέος δεν το πληρώνουμε». TUTTI I "PIGS+CIPRO" IN REAZIONI DINAMICHE... AVANTI...

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Επιθέσεις στις Εφορίες και τράπεζες …που τρομοκρατούν την κυβέρνηση μαριονέτα του “τεχνοκράτη” ιταλού πρωθυπουργού Μόντι
Στην Ιταλία φουντώνει και οργανώνεται το κίνημα εισβολής στις Εφορίες, τράπεζες και εταιρίες που ανέλαβαν για λογαρισμό του υπουργείου οικονομικών να κάνουν κατασχέσεις για οφειλές στις εφορίες και πετώντας όλα τους τα ρούχα παραμένουν γυμνοί με κεντρικό σύνθημα:…
«Δεν θα μας αφήσετε με τα σώβρακα! Εμείς το χρέος δεν το πληρώνουμε» (Non ci lascerete in mutande! Noi il debito non lo paghiamo!)
Η φωτογραφία από την εισβολή στην τράπεζα BNL της Νάπολης που μπλοκαρίστηκε για περισσότερες από 3 ώρες…
greki-gr

"Περισσεύετε..." - Η βία της αδιαφορίας.

Συνεχίζονται οι αυτοκτονίες στη χώρα μας, όπως συνεχίζονται και οι απολύσεις. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούν εργασία και διαπιστώνουν πως είναι περιττοί. Δεν τους χρειάζεται πια κανείς.
Άνθρωποι που μέχρι χτες μάχονταν ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο αναζητούν εναγωνίως κάποιον να τους εκμεταλλευτεί.
Υπάρχει λοιπόν κάτι χειρότερο από το να σε εκμεταλλεύονται: να μην θέλει να σε εκμεταλλευτεί κανείς.
«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά. Ας με εκμεταλλευτεί κάποιος».
Είναι τραγικό να διαπιστώνεις πως είσαι περιττός και πως δεν υπάρχει κανείς να σε εκμεταλλευτεί.
Από την άλλη, είναι φοβερή ικανοποίηση για την οικονομική εξουσία -την αληθινή εξουσία δηλαδή- να βλέπει να σέρνονται εκλιπαρώντας στα πόδια της άνθρωποι που μέχρι χτες αγωνίζονταν για τα δικαιώματά τους.
«Παρακαλώ, δώστε μου μια δουλειά, έστω και με ελάχιστα χρήματα. Θέλω να γίνω δούλος»
«Λυπάμαι, είστε περιττός»
«Και τι θα κάνω;»
«Δεν ξέρουμε, ούτε και μας νοιάζει. Αυτοκτονήστε, κρυφτείτε, εξαθλιωθείτε αλλά -το κυριότερο- εξαφανιστείτε από μπροστά μας»
Οι εξαθλιωμένοι πληθαίνουν διαρκώς αλλά κανείς δεν παίρνει το θάρρος να πει πως δουλειές δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Πολιτικοί υπόσχονται αόριστα νέες θέσεις εργασίας -ενώ ξέρουν πως δεν πρόκειται να υπάρξουν- και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να «κρύψουν» τους άνεργους. Στατιστικά τρικ και νέοι όροι που παρουσιάζουν τους άνεργους ως εργαζόμενους.
Και μένει κρυφή και μια άλλη πραγματικότητα: οι πολιτικοί είναι διακοσμητικοί. Είμαστε στα χέρια των αγορών. Τους ανήκουμε.
Βέβαια, έχουν μια χρησιμότητα οι άνεργοι και οι εξαθλιωμένοι: συμβάλλουν στο να μένουν φρόνιμοι και φοβισμένοι οι δούλοι που κατάφεραν να έχουν μια δουλειά.
Το καλύτερο απ’ όλα είναι πως οι άνεργοι κατηγορούνται επειδή δεν έχουν δουλειά. Αν και όλοι ξέρουν πως δουλειές δεν υπάρχουν και δεν πρόκειται να υπάρξουν.
Και άνεργος, και ένοχος. Αφού δεν κερδίζουμε από σένα, είσαι περιττός. Περισσεύεις. Είσαι ένα λάθος. Δεν έπρεπε να γεννηθείς.
Και οι περισσότεροι άνεργοι το δέχονται. Νιώθουν ένοχοι επειδή είναι άνεργοι.
Αυτός που βρίσκεται χωρίς δουλειά αμφισβητείται και βάλλεται από όλους -και από τον εαυτό του- αλλά ο γόνος πλούσιας οικογένειας που δεν θα εργαστεί ποτέ στη ζωή του και κοπροσκυλιάζει πλουσιοπάροχα όλη μέρα δεν αμφισβητείται από κανέναν και δεν νιώθει καμία ενοχή.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Αποδεχόμενοι ως δεδομένα αυτά που έπρεπε να αμφισβητήσουμε. Αν αποδεχτείς ότι ο άνθρωπος είναι μια οικονομική ύπαρξη -και έχει λόγο να ζει μόνο αν προσφέρει κέρδος-, όλα αυτά μοιάζουν λογικά. Ο άνθρωπος, όμως, δεν έρχεται στη ζωή με οικονομικούς όρους. Ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό.
Και τώρα τι θα κάνουμε; Τουμπεκί. Έτσι κάνουν όλοι. Σε όλον τον κόσμο. Εμείς, άλλωστε, ψηφίσαμε πριν δυο εβδομάδες και αποφασίσαμε πως εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας είναι περιττοί. Αυτό ψηφίσαμε. Αντί να ψηφίσουμε για τους ανθρώπους, ψηφίσαμε για να καθησυχάσουμε τις αγορές.
Οπότε, αφήστε τις κλάψες για αυτούς που αυτοκτονούν και αυτούς που έχουν εξαθλιωθεί. Παραδεχτείτε πως σας δίνουν και μια κρυφή ικανοποίηση. Μπορεί να είστε δούλος αλλά δεν είστε στη θέση τους. Ακόμα.
Είναι υπέροχο πως οι αγορές -δια των εκπροσώπων τους- ζητάνε από τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους να καταδικάσουν τη βία. Αν και αυτοί υφίστανται καθημερινά την πιο άγρια βία, με κίνδυνο -πολλές φορές- ακόμα και τη ζωή τους.
Η βία που πρέπει να καταδικαστεί αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να την καταδικάσει είναι η βία της αδιαφορίας.
Η βία της αδιαφορίας.
Πηγή: "Περισσεύετε..." - Η βία της αδιαφορίας - RAMNOUSIA

Ποιός φταίει για τις αυτοκτονίες; Μη σφυρίζετε αδιάφορα...

Τρικλοποδιά

 

Πίσω από τη σημερινή αυτοκτονία του συνταξιούχου όταν τον επισκέφτηκε δικαστικός επιμελητής για να του επιδώσει κατασχετήριο του σπιτιού του, κρύβεται μια ολόκληρη εκστρατεία που άρχισε με βάση το νόμο Βενιζέλου και ξεκίνησε να υλοποιείται από τον υπηρεσιακό υπουργό Γιώργο Ζαννιά. Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες, φθάνουν στα λογιστήρια ακόμα και των ιδιωτικών επιχειρήσεων εισαγγελικές παραγγελίες για κατάσχεση μισθών μικρο οφειλετών του δημοσίου, ενώ παράλληλα καταφθάνουν και δικαστικοί επιμελητές να επιδώσουν διαταγές πληρωμής ή εξώδικα σε όσους εργαζόμενους χρωστούν σε τράπεζες, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και άλλες επιχειρήσεις. Προφανώς κάποιοι στο υπουργείο Οικονομικών -εφαρμόζοντας το σχετικό νόμο Βενιζέλου- θεωρούν ότι δεν υπάρχει κρίση και πως οι εργαζόμενοι μπορούν να στερηθούν μισθό ή μισθούς για να πληρώσουν τα χαράτσια της εφορίας ή τις οφειλές σε τράπεζες. Πάντως, δε πρέπει να θεωρείται τυχαίο ενώ προϋπήρχε ο νόμος, η συστηματική και σκληρή εφαρμογή του άρχισε μετά από πίεση που άσκησε στους διευθυντές των ΔΟΥ, ο νυν (υπηρεσιακός) υπουργός Οικονομικών Γιώργος Ζαννιάς, ο οποίος μετατίθεται στην καρέκλα του προέδρου της Εθνικής τράπεζας. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη οι 13 μεγαλύτερες Δ.Ο.Υ. της Αττικής κατάρτισαν λίστες με τα πρώτα ονόματα εβδομήντα οκτώ χιλιάδων πολιτών με ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο. Στο στόχαστρο έχουν μπει, μεταξύ άλλων, χιλιάδες κάτοικοι του Ψυχικού, του Κολωνακίου και της Γλυφάδας, που είναι πλέον αντιμέτωποι αρχικώς με κατάσχεση των ενοικίων που έχει εντοπιστεί ότι εισπράττουν ή των πολυτελών αυτοκινήτων που κατέχουν. Εάν δεν ακίνητα ή ΙΧ στο όνομά τους θα προχωρούν σε κατάσχεση μέρους του μισθού ή της σύνταξης του οφειλέτη. Σε πρώτη φάση, με δέσμευση έως 25% του μισθού ή της σύνταξής τους απειλούνται 18.474 οφειλέτες του δημόσιου, που χρωστούν στην Εφορία λιγότερο από τρεις χιλιάδες ευρώ έκαστος και δεν κάποιο περιουσιακό στοιχείο στο όνομά τους. Και βέβαια δεν επικροτούμε τη φοροδιαφυγή. Όμως, αντί να συλλαμβάνουν και τους κατάσχουν την περιουσία, όσους χρωστούν δεκάδες, εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ, οι εφορίες βάζουν στο στόχαστρο αυτούς που μια το χαράτσι της ΔΕΗ, μια το τέλος έκτακτης εισφοράς και μια η αλλαγή των συντελεστών που οδηγεί σε αυξημένη φορολογία, καθιστά πανεύκολο να συμπληρώσει κάποιος 3.000 ευρώ χρέος στην εφορία.

Πηγή

Οδομαχίες για τις εξώσεις στην Ισπανία... εκεί παλεύουν, εμείς αυτοκτονούμε...

Τρικλοποδιά\

Κάτω από τον καυτό ήλιο της Ισπανίας ένας ιδιόμορφος πόλεμος φουντώνει -εδώ και μερικές εβδομάδες- σε μπαλκόνια σπιτιών, αυλές και εξώπορτες διαμερισμάτων.

Από τη Μαδρίτη μέχρι τη Γρανάδα και το Οβιέδο, περίπου ένα εκατομμύριο Ισπανοί -αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο της έξωσης, επειδή αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους- «παλεύουν» με τους τραπεζίτες και τους δικαστικούς κλητήρες.

Στο πλευρό τους έχουν έναν αυξανόμενο αριθμό «αγανακτισμένων» συμπολιτών τους που συγκροτούν ομάδες, συνασπίζονται και γιγαντώνουν ένα νέο κίνημα -στα πρότυπα της «15^ηςΜάη»-, με τίτλο «Σταματήστε τις Εξώσεις» (Stop Deshucios). Σκοπός του είναι «να σώσει τους γείτονες που έπεσαν θύματα της απάτης των ακινήτων με την υπογραφή τραπεζιτών και διεφθαρμένων πολιτικών».Τα μέλη του -που προσέδωσαν νέα δύναμη στην ήδη υπάρχουσα Πλατφόρμα κατά των Εξώσεων (PAH)- συγκεντρώνουν υπογραφές, προσφέρουν νομικές συμβουλές και ζητούν να επεκταθεί το πρόγραμμα της προσιτής «κοινωνικής ενοικίασης». Το τελευταίο εξάμηνο η πρωτοβουλία τους κατάφερε να αναστείλει ή να καθυστερήσει τις διαδικασίες έξωσης σε δεκάδες περιπτώσεις, ενώ ανάγκασε την κυβέρνηση να θεσπίσει έναν κώδικα καλής συμπεριφοράς, με τον οποίο συμμορφώνονται οι περισσότερες ισπανικές τράπεζες, προστατεύοντας τις οικογένειες των οποίων όλα τα μέλη είναι άνεργα. Χθες σε μία ακόμη νίκη, οι Αρχές της Ανδαλουσίας ανακοίνωσαν ότι «παγώνουν» τις εξώσεις από τα δημόσια κτίρια για τις οικογένειες που έχουν να φροντίσουν ηλικιωμένους ή μικρά παιδιά. Από το 2008, όταν έσκασε στην Ισπανία η οικιστική φούσκα, οι τράπεζες -που, σημειωτέον, χρειάζονται για να σωθούν πακέτο βοήθειας ύψους 100 δισεκατομμυρίων ευρώ- έχουν κατασχέσει περισσότερα από 150 χιλιάδες ακίνητα. Με άλλα λόγια, κάθε μέρα πραγματοποιούνται στη χώρα της Ιβηρικής περίπου 159 εξώσεις και οι 4 στις 5 αφορούν σε οικογένειες με παιδιά. Με την ανεργία να έχει εκτοξευθεί στο 24%, η οργή των Ισπανών που παλεύουν να κρατήσουν τα σπίτια τους ξεχειλίζει. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας Λουίς ντε Γκίντος έκανε λόγο πρόσφατα για «ανθρώπινο δράμα», ενώ τα τελευταία 24ωρα εκτυλίσσονται σποραδικά ακόμη και σκηνές βίας. Στο Οβιέδο, στο Βορρά της χώρας, δεκάδες διαδηλωτές «κατασκήνωσαν» την Τετάρτη έξω από το σπίτι μίας οικογένειας από το Εκουαδόρ, με σκοπό να εμποδίσουν την έξωσή της. Υποδέχθηκαν τα ισπανικά ΜΑΤ με κουβάδες νερού και συνθήματα, συνεπλάκησαν με τις δυνάμεις ασφαλείας και 20 από αυτούς συνελήφθησαν. Με τη βοήθειά τους, ο Χόρχε Κορντέρο, η σύζυγός του και η πέντε μηνών κόρη τους γλίτωσαν -προς το παρόν- την έξωση από την Cajasur. Την ίδια ώρα, σε ένα προάστιο της Μαδρίτης, η Χίλντα Μαρισόλ, που ζει μόνη με τα πέντε παιδιά της σε ένα διαμέρισμα -χωρίς ρεύμα-, δίνει τη δική της μάχη με την Bankia. Η τράπεζα της έχει δώσει διορία να φύγει μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς. Σε πείσμα των «τελεσίγραφων», οι «αγανακτισμένοι» έχουν καταλάβει ένα κτίριο της Bankia στο κέντρο της πρωτεύουσας και προσφέρουν στέγη στις οικογένειες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, η πλέον πληγείσα περιοχή με μεγάλη διαφορά ήταν το 2011 η περιοχή της Βαλένθια, με 13.711 κατασχέσεις, ακολουθούμενη από την Ανδαλουσία και τη Μαδρίτη με 9.864 και 9.460 αντίστοιχα. Μόνο κατά το τέταρτο τρίμηνο, οι εξώσεις στην Ισπανία ανήλθαν σε 15.347. Ισπανός, άνεργος, με παιδιά και δάνειο ύψους 150 χιλιάδων ευρώ, κατά μέσο όρο, είναι το προφίλ του πολίτη που κινδυνεύει με έξωση, σύμφωνα με την ανθρωπιστική οργάνωση Caritas. Οι αριθμοί:

1. 58.000 εξώσεις έγιναν πέρυσι στην Ισπανία, αριθμός-ρεκόρ, που ισοδυναμεί με αύξηση 22% σε σχέση με το 2010.
2. Στο 82% των εξώσεων θύματα είναι οικογένειες με μικρά παιδιά και χωρίς δεύτερη κατοικία.
3. 20 οικογένειες μένουν καθημερινά στο δρόμο κάθε μέρα μόνο στην Καταλονία, όπου από τον Ιούνιο του 2011 έχουν εκδοθεί 7 χιλιάδες εντολές έξωσης.
4. 150 χιλιάδες ευρώ στεγαστικό δάνειο χρωστάει κατά μέσο όρο ο Ισπανός στις τράπεζες.
5. 5,6 εκατομμύρια (!) ακατοίκητα σπίτια έχει σήμερα η Ισπανία, αριθμός που αντιστοιχεί στο 20% του συνόλου των κατοικιών.

Νατάσα Παυλοπούλου, στον Ελεύθερο Τύπο

http://www.antinews.gr

Ο Βουδούρης κάνει άνω-κάτω την ΔΗΜΑΡ... Και τώρα κυρ Φώτη? Θα συνεχίσεις το επικύνδινο βιολί των εγχώριων υποτακτικών και των τοκογλύφων???

Τρικλοποδιά

Ιδιαίτερα επικριτικός απέναντι στο περιεχόμενο της επιστολής του ...πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά στους Ευρωπαίους Εταίρους, εμφανίστηκε ο βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς, Οδυσσέας Βουδούρης, λέγοντας πως η εν λόγω επιστολή δεν εκφράζει την εντολή του λαού. Με δήλωσή του, ο κ. Βουδούρης υποστήριξε ότι «η επιστολή Σαμαρά δεν εκφράζει την εντολή των εκλογών» και πως όσα δήλωσε ο πρωθυπουργός προς τους ηγέτες των κρατών-μελών, περί «απόλυτης προσήλωσης της Ελλάδας στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων», βρίσκονται «σε πλήρη αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση, που εκφράστηκε στις εκλογές της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου». Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ χαρακτήρισε, επίσης, «ιδιαίτερα ανησυχητικό» το γεγονός ότι απουσιάζει, όπως είπε, από την επιστολή η λέξη-κλειδί «επαναδιαπραγμάτευση, όπως, δυστυχώς, απουσίαζε και από την πρώτη δήλωση του κ. Σαμαρά το βράδυ των δεύτερων εκλογών». «Η προτροπή ότι βεβαίως, υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων του προγράμματος», αποτελεί σαφή και πλήρη υποβάθμιση των καταστροφικών επιπτώσεων του δεύτερου Μνημονίου», συμπλήρωσε ο κ. Βουδούρης. «Είναι κοινή παραδοχή πλέον και κυρίως λαϊκή καθολική απαίτηση να αλλάξει η λογική της απορρύθμισης του ιδιωτικού τομέα εργασίας και της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους, ακόμη και εκεί που δεν ωφελεί τη δημοσιονομική προσαρμογή» κατέληξε. Σύμφωνα με πληροφορίες του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων, πηγές της ΔΗΜΑΡ σχολιάζοντας την παραπάνω δήλωση έκαναν λόγο για προσωπικές απόψεις του κ. Βουδούρη.

Η "νίκη" των Νοτίων- Οι λαοί δεν κάθισαν στο τραπέζι...

Για νίκη των χωρών του Νότου και ήττα της Μέρκελ μιλούν σήμερα οι περισσότεροι. Κάποιοι άλλοι μιλούν για άλλη μια σύνοδο που απλά προσπάθησε να κερδίσει χρόνο και μάλλον για κάτι τέτοιο πρόκειται.

Tελικά όμως άλλαξε κάτι για αυτούς που καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό της κρίσης τα 2 τελευταια χρόνια; Φάνηκε κάποιο φώς στην άκρη του τούνελ; Κι αυτός ο "πόλεμος Βορείων -Νοτίων" που μας λένε τι ακριβώς είναι και τέλος πάντων εμείς οι Έλληνες που παίζουμε;
Πράγματι χθες το βράδι φαίνεται πως πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις που κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση από ότι μέχρι τώρα. Με λίγα λόγια η διάσωση των τραπεζών(όλων των χωρών που έχουν πρόβλημα;;) δείχνει πως περνάει απ'ευθείας στην ΕΚΤ(και τα σχήματα-Ταμεία που δοκιμάζει όπως τα EFSF,ESM), ενω για να χρηματοδοτηθούν αυτές οι διασώσεις δεν θα απαιτούνται λέγεται μνημόνια και μέτρα λιτότητας εναντίον των λαών. Αυτό από πρώτη ματιά δεν δείχνει να είναι αρνητικό. Οπως επίσης θετικό δείχνει το γεγονός ότι ουσιαστικά για πρώτη φορά αναγνωρίζεται έμμεσα οτι το κύριο πρόβλημα, ο πυρήνας της κρίσης βρίσκεται στις τράπεζες, δηλαδη τον πυλώνα του συστήματος και όχι σε ανοιχτοχέρηδες, τεμπέληδες, ανεπρόκοπους, μπαταξήδες κλπ. που ήθελαν συμμόρφωση.
Ομως υπάρχουν θολά σημεία που θα απαντηθούν στο άμεσο μέλλον και που τωρα μπορούμε να τα προδιαγράψουμε από το χαρακτήρα όλων όσων συμμετέχουν, των συμφερόντων που εκπροσωπούν και τη διάθεση που έχουν δείξει ως τώρα.
Ενα βασικό ζήτημα είναι το που θα βρεθούν τα χρήματα των διασώσεων που θα είναι πολλές εκατοντάδες δίς. Οι χθεσινές αποφάσεις σίγουρα έχουν κάποιο παρασκήνιο και κάποιες δεσμεύσεις για το μέλλον στη βάση των οποίων έγιναν οι όποιες χθεσινές "υποχωρήσεις" που στο κάτω κάτω δεν μπορούσαν και να μη γίνουν αφού και η κατάσταση των ευρωπαικων τραπεζών είναι κυριολεκτικά άθλια, αλλά επι πλέον υπάρχει καθαρό πρόβλημα επιβίωσης της ευρωζώνης που απειλείται από τις ίδιες της τις αντιφάσεις και τα διαφορετικά εσωτερικά καπιταλιστικά συμφέροντα των μεγάλων ειδικά οικονομιών και χωρών(γιατί στους μικρούς δεν δίνει κανένας ιδιαίτερη σημασία ακόμη).
Αν λοιπόν πράγματι στη σκέψη των ηγετών Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας υπάρχει η έκδοση κάποιων ευρωομολόγων η οποία θα συνοδεύεται όμως απο μια απαραίτητη "ενοποίηση" όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όπου τα κράτη και τυπικά πια θα μετατραπούν πολύ γρήγορα σε νομούς που θα ακολουθούν τις πολιτικές που θα εκπέμπονται από τα διευθυντήρια, που θα θέλουν να σώσουν τα μονοπώλια και όχι φυσικά τους λαούς, τότε δεν ξέρω ποσοι έχουν το δικαίωμα να μιλούν για θετικές εξελίξεις. Ειναι πάντως κατα την ταπεινή μας γνωμη αδύνατον, η λεγόμενη τραπεζική ενοποίηση να μην έχει πίσω της και μια ουρά από άλλες "απαραίτητες" ενοποιήσεις που θα κρύβουν μεσα τους και την ουσία της υπόθεσης και τις μακροχρόνιες επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του μεγάλου ευρωπαικού κεφαλαίου.
Ενα άλλο ζήτημα που ενδιαφέρει την Ελλάδα είναι το ότι για τη δική μας ιδιαίτερη περίπτωση δεν έγινε καμία συζήτηση. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα συμπεριλαμβάνεται στα νεα δεδομένα, αλλά θα πρέπει να ακολουθήσει το δικό της Γολγοθά σηκώνοντας το σταυρό της δικού της προγράμματος που δεν θα αλλάξει όπως φαίνεται -ειδικά στην κεντρική του ιδέα- παρά μόνο σε λεπτομέρειες που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν αντικειμενικά να εφαρμοστούν και δεν μπορούν πρακτικά να γίνουν αποδεκτές.
Με λίγα λόγια θα πούμε ότι σ'αυτή την αντιπαράθεση "Βορείων-Νοτίων" όπως την ονομάζουν για να κρύψουν την αλήθεια της κρίσης και τις επιδιώξεις που υπάρχουν πίσω της, οι λαοί δεν εκπροσωπούνται από κανέναν και δεν εκφράζουν άποψη. Οι λαοί δεν κάθησαν ούτε στο χθεσινό τραπέζι των διαπραγματευσεων και κανείς φυσικά δεν ασχολήθηκε με αυτό από τα ΜΜΕ και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Ο "πόλεμος Βορείων-Νοτίων" είναι όπως είπαμε μια αντιπαράθεση που έχει να κανει με εσωτερικά καπιταλιστικά συμφέροντα των μεγάλων ευρωπαικών οικονομιων, που εκπροσωπούνται από τους δεξιούς εκπροσωπους Μέρκελ, Μόντι, Ραχόι, τον σοσιαλδημοκράτη Ολάντ(που φυσικά δεν είναι αριστερός σε καμιά περίπτωση), τον επίσης συντηρητικό Κάμερον κλπ. που ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την προστασία των συμφερόντων που εκπροσωπούν(και που τους βοήθησαν να εκλεγούν) που βεβαια δεν είναι τα λαικά συμφέροντα. Αν βεβαια κάποιοι έχουν ψυχολογική ανάγκη να νοιώσουν ότι το συμφέρον και η σωτηρία των τραπεζών ταυτίζεται έστω και λιγο με το συμφέρον των λαών ας το νομίζουν, αλλά ας μη διαφημίζουν και την άποψή τους γιατί εκτίθενται από την πραγματικότητα κι ας επιμένουν να μην το παραδέχονται.
Οι λαοί βρίσκονται ακριβως στην απέναντι πλευρά και πάντα στη θέση του θύματος, και γρήγορα θα φανεί και πάλι ότι στο βάθος όλων αυτών των διασκέψεων κορυφής, στα πίσω δωμάτια η πραγματική εξουσία σχεδιάζει την αποδόμηση των δικαιωμάτων που κερδήθηκαν τόσα χρόνια, τη μετατροπή της "δημοκρατίας" σε ένα λεκτικό μόνο σχήμα και μια αστεία καρικατούρα και το δυνάμωμα του κεντρου των αποφάσεων που πρεπει να είναι οι Βρυξέλλες και όχι τα τοπικά κοινοβούλια και οι δημοκρατικοί θεσμοί των ξεχωριστών χωρών-μελών.
Με λίγα λόγια οι λαοί και τα δικαιώματά τους ενοχλούν και πρεπει να σπρωχτούν όσο πιο γρήγορα γίνεται στην άκρη για να "ξανανοίξουν οι δουλειές". Οσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο.
Θα το ξαναπούμε ότι τα συμφέροντα των λαών και τα συμφεροντα των μονοπωλίων και του καπιταλισμού που βρίσκεται σε βαθιά κρίση κινούνται επάνω σε μια μονή γραμμή προς αντ΄ιθετες κατευθύνσεις. Η μετωπική είναι αναπόφευκτη και τα δύσκολα ακόμη μπροστά ό,τι κι αν εύχεται κανείς.

Γιώργος Σαρρής

Πηγή: Η "νίκη" των Νοτίων- Οι λαοί δεν κάθισαν στο τραπέζι - RAMNOUSIA

Ένα lexotanil, παρακαλώ... Και λίγο Επίκτητο, για τη χώνεψη.

«Το χειρότερο από τα άγρια θηρία είναι ο τύραννος, από τα ήμερα ο κόλακας»
Θαλής ο Μιλήσιος
Φέρτε μου lexotanil να πιω, να πιω και να ξεχάσω.
Φέρτε μου Prozac και λίθιο και ό,τι άλλα ψυχοφάρμακα δεύτερης και τρίτης γενιάς κρύβετε στα αμερικάνικα φαρμακεία σας.
Τι να σου κάνει πια και το κρασί, που η καρδιά δεν ευφραίνεται με φυσικούς τρόπους;
Πάντα ήμουν κυκλοθυμικός, μα τώρα το θυμικό μου ξεχαρβαλώθηκε τελείως. Μανιοκατάθλιψη της χείριστης μορφής: Χωρίς μανία και ανέβασμα, μόνο αμιγής και εξαίσια κατάθλιψη.
Και δε φταίνε οι απλήρωτοι λογαριασμοί που ξεχειλίζουν στα συρτάρια. Ούτε η κάρτα ανεργίας που έχει γίνει κάτι σαν δελτίο ταυτότητας πλέον.
«Τι απαγγέλεσθε;»
«Άνεργος.»
«Πριν απ’ αυτό;»
«Που να θυμάμαι... Έχει περάσει πολύς καιρός.»
Όχι, δε φταίνε αυτά.
Αυτά τα συνηθίζεις με τη συνεχή χρήση και όλο θέλεις περισσότερο για να ικανοποιηθείς, κάτι σαν τον καφέ και το τσιγάρο δηλαδή.
Αλλά δεν μπορώ να αντέξω τα φιλοσοφικά συστήματα της νεότερης Ελλάδας: Φαυλισμός και ηλιθιασμός.
Τα αντίστοιχα πολιτικά συστήματα είναι: Φαυλοκρατία και ηλιθιοκρατία.
Φαυλοκράτες είναι αυτοί που κυβερνάνε –υποτίθεται- την ένδοξη και δόλια Ελλάδα.
Φαυλικοί (κατά το στωικοί), αυλικοί και κόλακες είναι εκείνοι που τους παρέχουν το πολιτισμικό άλλοθι.
Έγραφε τις προάλλες το Πρώτο Θέμα, η εφημερίδα (συγγνώμη, η φυλλάδα) που αποτελεί τον κολοφώνα του φαυλισμού:
«Ο νέος τσάρος των οικονομικών θα σώσει τη χώρα».
Έτσι όπως την έσωσαν και οι προκάτοχοι του, με εύφημη μνεία και έπαινο απόδοσης στον πολλά υποσχόμενο Λουκά Παπαδήμο;
Σίγουρα κάποιους θα σώσει κι αυτός (ο νέος «τσάρος»), αλλά χρειάζεται μια μέτρια ευφυΐα για να καταλάβεις ποιους.
Και μια μέτρια γνώση της ιστορίας για να ξέρεις τι έπαθαν οι Τσάροι και οι Βασιλιάδες-Ήλιοι.
Το θέμα όμως με το Πρώτο Θέμα είναι ότι πρόκειται για την πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα (συγνώμη, φυλλάδα).
Αυτή ακριβώς η διαπίστωση μας οδηγεί στο δεύτερο φιλοσοφικό σύστημα, τον ηλιθιασμό.
Ο ηλιθιασμός έχει ένα κοινό με το χιλιασμό: Οι οπαδοί του, ηλιθιαστές ή κοινώς ηλίθιοι, έχουν διαρκώς το φόβο και την πίστη ότι θα καταστραφεί ο κόσμος.
Έτσι, ενώ βρίσκονται αλυσοδεμένοι στα κάτεργα, με την πλάτη οργωμένη από τις καμτσικιές, ακούνε τους φαυλοκράτες και τους φαυλιστές να τους φωνάζουν:
«Αν δε σας μαστιγώσουμε το πλοίο θα βουλιάξει και θα φταίτε εσείς.»
Και οι ηλιθιαστές απαντάνε ευλαβικά:
«Μαστιγώστε μας μέχρι τελευταίας ρανίδας... Μαστιγώστε και τα παιδιά μας. Σώστε μας!»
Οι φαυλοκράτες μαστιγώνουν. Οι φαυλιστές επικροτούν. Οι ηλιθιαστές μαζοχίζονται.
Και κάπου μακριά –αλλά και τόσο κοντά- οι Καίσαρες παίζουν με τις μακέτες των πλοίων-κάτεργων και αναρωτιούνται γελώντας: «Ποιο θα βουλιάξουμε πρώτο για να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιποι;»
Οι Καίσαρες...
Δε γνωρίζω ποιος ήταν Καίσαρας όταν ζούσε ο Επίκτητος. Σίγουρα όμως όλος ο γνωστός κόσμος, γύρω από τη Μεσόγειο («nostre mare», έλεγαν οι Ρωμαίοι) είχε υποταχθεί στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Ο Επίκτητος ήταν απελεύθερος δούλος, αλλά δεν ήταν ποτέ αληθινά ελεύθερος. Κανείς δεν τολμούσε τότε να μιλήσει ενάντια στον Καίσαρα, κανείς δεν αμφισβητούσε την απόλυτη και δίχως εναλλακτική επιλογή κυριαρχία της Αυτοκρατορίας.
Έτσι ο Επίκτητος προσάρμοσε τη στωική φιλοσοφία στα προσωπικά του δεδομένα.
Ένα από τα βασικά δόγματα των στωικών ήταν: «Ανέχου και απέχου».
Ο Επίκτητος προσπάθησε να βρει την εσωτερική ειρήνη, με το να ανέχεται και να απέχει από τον εξωτερικό κόσμο.
Έλεγε: «Μη γυρεύεις να γίνονται τα πράγματα όπως θέλεις, αλλά θέλε ‘τα όπως γίνονται. Και θα ευτυχήσεις.»
Έλεγε: «Από τα πράγματα αυτού του κόσμου άλλα είναι στην εξουσία μας κι άλλα δεν είναι.»
Έλεγε: «Να θυμάσαι πως αν τα ξένα δεν τα νομίσεις δικά σου, δε θα βρεις εμπόδια, δε θα λυπηθείς, δε θα ταραχθείς.»
Έλεγε: «Αφέντης του καθενός είναι εκείνος που έχει την εξουσία να μας δώσει ή να μας πάρει ό,τι θέλουμε ή ό,τι δε θέλουμε.»
Έλεγε, τέλος: «Είναι θέμα ηθικής προστυχιάς να θες να τρως πολύ, να πίνεις πολύ, να κάνεις πολύ έρωτα... Η προσοχή σου όλη πρέπει να στρέφεται στο πνεύμα.»
«Παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του», όπως έλεγε η γιαγιά μου, λαϊκά στωική κι αυτή, μετά από μια ζωή φτώχιας και ανελευθερίας.
Απορώ γιατί «ο αφέντης του καθενός» δεν έχει χρησιμοποιήσει ακόμα τη διδασκαλία του Επίκτητου για να μας πείσει ότι θα ζήσουμε μια πολύ πιο ευτυχισμένη ζωή αν αποδεχτούμε τη μοίρα μας και αφοσιωθούμε στο πνεύμα, αντί να τρώμε, να πίνουμε και να ζητάμε τα πράγματα που δεν είναι στην «εξουσία» μας.
Απορώ γιατί οι φαυλοκράτες δε μοιράζουν στον κόσμο δωρεάν αγχολυτικά, ώστε να αποτρέψουν τις αυτοκτονίες και τις εξεγέρσεις.
Απορώ με την καρδιά μου που με κάνει να ζητώ lexotanil, Επίκτητο και άλλες φαύλες διεξόδους για να ξεχάσω την τυραννία.
Η τυραννία δεν εξαφανίζεται αν κλείσεις τα μάτια ή αν αποδεχτείς τον κόσμο όπως είναι.
Τα καράβια-κάτεργα θα βουλιάζουν, οι φαυλοκράτες θα μαστιγώνουν και οι Καίσαρες θα βασιλεύουν.
Οι φαυλικοί και οι κόλακες θα γίνονται εκατομμυριούχοι πουλώντας τρόμο και οι τρομοκρατημένοι ηλιθιαστές θα κάνουν κουπί.
Όχι, λοιπόν, δε θα πάρω τα αγχολυτικά σας. Ούτε lexotanil ούτε ποδόσφαιρο ούτε καψουροτράγουδα στη διαπασών. Ούτε καν Επίκτητο, και διαλογισμό της σειράς κάτω από τη σκιά των αυτοχείρων. Δε θα γίνω ιδανικός κι ανάξιος πολίτης ενός αναξιοκρατικού πολιτεύματος.
Θα συνεχίσω να θέλω αυτά που με ικανοποιούν, αντί να ικανοποιούμαι με αυτά που μου δίνουν.
Τι κι αν ηττηθώ εξωτερικά; Θα έχω προσπαθήσει να νικήσω, να νικήσουμε. Και αυτό είναι μια νίκη.
Η επιθυμία να είσαι ελεύθερος είναι από μόνη της το πρώτο βήμα για την ελευθερία.
Μάλλον βρέθηκα ξανά στην κατάσταση της μανίας. Πως ξεκινάει η Ιλιάδα;

Sanejoker

Πηγή: Ένα lexotanil, παρακαλώ... Και λίγο Επίκτητο, για τη χώνεψη. - RAMNOUSIA

Μύθος ότι χωρίς το Μνημόνιο δεν θα υπήρχαν λεφτά για μισθούς και συντάξεις!

ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

«Χωρίς το μνημόνιο δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις».
Πρόκειται για ένα «αποστομωτικό» επιχείρημα που συνεχίζει να δημιουργεί σύγχυση ακόμη και στις γραμμές του αριστερού χώρου. Όπως τεκμηριώνεται με τα στοιχεία του συνημμένου πίνακα, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική…
Α) Τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης (Κεντρική Δημ. Διοίκηση, ΟΤΑ, ΝΠΔΔ και Κοινωνική Ασφάλιση) ήταν, σε όλη τη διάρκεια της ενδεκαετίας 2000-2010, υψηλότερα από τις δαπάνες που απαιτήθηκαν για την πληρωμή μισθών των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα και πάσης φύσεως συντάξεων.
Β) Τα έσοδα αρκούσαν και αρκούν για τους μισθούς και τις συντάξεις. Για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους δεν αρκούν!

Συνημμένος πίνακας: Eurostat για τα συνολικά έσοδα και τους τόκους,EΛΛΣΤΑΤ για μισθούς και συντάξεις – επεξεργασία δική μας.
Γ) Το 2009, κατ’ εξαίρεση, – λόγω της σημαντικής υποχώρησης των δημοσίων εσόδων (-7,3%) σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση της δαπάνης για μισθούς (+10,5%), συντάξεις (+6,7%) και τόκους (+7,5%) – ανακύπτει για πρώτη φορά πρόβλημα επάρκειας των τρεχόντων εσόδων για την πληρωμή και όλων των τόκων του Δ.Χ..
Δ) Η εξόφληση των χρεολυσίων, σε όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου γινόταν κατά βάση με «αναχρηματοδότηση» – δηλαδή με νέο δανεισμό.
Συνεπώς όποιος υιοθετεί το επιχείρημα ότι «δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις» υπονοεί ότι αφού θα είχαμε εξοφλήσει κατά προτεραιότητα τα οφειλόμενα για την ετήσια εξυπηρέτηση του Δ.Χ. (τόκους και χρεολύσια), δεν θα έμεναν επαρκή έσοδα για να πληρωθούν όλοι οι μισθοί και οι συντάξεις. Αλλά εάν είχαμε ζητήσει την αναδιαπραγμάτευση του ΔΧ, πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι οι τρέχουσες υποχρεώσεις σε τόκους και χρεολύσια δεν θα τακτοποιούνταν ούτε όλες, ούτε εξ ολοκλήρου.
Η αδυναμία αυτή θα ίσχυε, βεβαίως, στο βαθμό που δεν θα μπορούσαμε να αντλήσουμε πιστώσεις ούτε καν με βραχυχρόνιο δανεισμό (όπως εξακολουθεί να γίνεται ακόμη και τώρα που ο μακροχρόνιος δανεισμός έχει απαγορευτικό κόστος).
Εν πάση περιπτώσει, είναι προφανές ότι πίσω από την επιχειρηματολογία αυτή υπάρχει ως θεμελιώδης παραδοχή η απόλυτη και αποκλειστική προτεραιότητα των υποχρεώσεων έναντι κάθε είδους πιστωτών. Όλες οι άλλες υποχρεώσεις (μισθοί-συντάξεις) έρχονται δεύτερες και καλύπτονται μόνο εάν περισσεύουν ή βρεθούν λεφτά…
Το ίδιο επιχείρημα επανέρχεται και πάλι, στο πλαίσιο της συζήτησης για την αναδιάρθρωση – η οποία ταυτίζεται με τη χρεοκοπία και με ό,τι το ζοφερό αυτή σημαίνει για καθένα, μέσα στη γενικευμένη σύγχυση που καλλιεργείται.
Σε συνθήκες ενδεχόμενης «αναστολής» των πληρωμών για τόκους και χρεολύσια, βέβαια δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει την πρόκληση φαινομένων πανικού με επίκεντρο τις τραπεζικές καταθέσεις. Τέτοια φαινόμενα θα μπορούσαν με τη συνδρομή ορισμένων αστοχιών να ωθήσουν σε κατάρρευση τις τράπεζες και, στην προέκτασή τους τα έσοδα και το δημόσιο ταμείο – με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πληρωμή μισθών και συντάξεων (αλλά και όλη την αγορά, πλήττοντας το δίκτυο εφοδιασμού της χώρας από το εξωτερικό σε καύσιμα, τρόφιμα και ό,τι άλλο αγοράζεται με πίστωση).
Την ισχυρότερη εγγύηση ότι μια τέτοια εκτροπή δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί αποτελεί η συστηματική χρήση τρομοκρατικών τερατολογιών όπως η ανωτέρω: η φοβική διέγερση της κοινής γνώμης με συστηματικό τρόπο, αν και γίνεται για προπαγανδιστικούς λόγους, ταυτόχρονα προετοιμάζει τις πανικόβλητες αντιδράσεις και τις καθιστά πολύ πιθανότερες.
Όλοι οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές (πρώην και νυν) από τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες μέχρι και τα μιντιακά «βαποράκια» – με την καταχρηστική επίκληση τέτοιου είδους επιχειρημάτων εξαντλούν τα περιθώρια καθοδήγησης και προσανατολισμού των αντιδράσεων της κοινής γνώμης σε έκτακτες περιστάσεις. Εμφανιζόμενοι διαρκώς να έχουν μόλις και μετά βίας κατορθώσει να αποτρέψουν το «κακό» στην πραγματικότητα το προπαρασκευάζουν.
Ο σχολιασμός του ερωτήματος υιοθετεί την άρρητη υπόθεση στην οποία στηρίζεται το ίδιο το επιχείρημα: την υπόθεση δηλαδή ότι «όλα τα δημόσια έσοδα μπαίνουν στο ίδιο πορτοφόλι και από αυτό γίνονται κι όλες οι πληρωμές». Πρόκειται για μια τραβηγμένη απλούστευση. Υπάρχουν κατηγορίες εσόδων που δεν προσφέρονται για οποιαδήποτε πληρωμή και έχουν απολύτως προσδιορισμένο εκ του νόμου προορισμό. Για λόγους απλοποίησης θεωρείται ότι έχουν αντιμετωπισθεί κάθε είδους τριβές και προβλήματα χρηματοδότησης σε όλο το δίκτυο των ενδοκυβερνητικών συναλλαγών.
Δημήτρης Σερεμέτης