Ο κύριος φταίχτης για τα δεινά των ανθρώπων απανταχού της γης, υπάρχει μέσα στο ανθρώπινο DNA. Η ματαιοδοξία. Ο δυνάστης του όντος που κυριάρχησε στον πλανήτη. Το αίτιο για την παραγωγή πλούτου.
Οι άνθρωποι παράγουν πλούτο, που τον μοιράζονται ολίγοι, διότι αν τον μοιραζόντουσαν όλοι δεν θα ήταν πλούτος.
Και έτσι όπως έχουμε πει και σε παλαιότερο άρθρο, το 10% των ανθρώπων μοιράζονται το 90% του πλούτου ενώ το 90% των ανθρώπων μοιράζονται, και μάλιστα ανισομερώς, το 10% του πλούτου.
Ο ισορροπητικός παράγων, προέρχεται πάλι από το ανθρώπινο DNA, και είναι η ηθική. Ένα κράμα αγάπης, λογικής, ευαισθησίας αλτρουισμού και πίστης. Όποιο από τα συστατικά αυτά λείψει, η ηθική πάει περίπατο...και η ματαιοδοξία κυβερνάει.
Μετά την λήξη του Β’ Π.Π η μόνη χώρα που διέθετε πλούτο, ύλες και ανθρώπινο δυναμικό ήταν οι ΗΠΑ. Έτσι δικαιωματικά και ως νικητές ανέλαβαν τον ρόλο του προστάτη χορηγού της ανθρωπότητας, με απώτερο σκοπό βέβαια την χειραγώγηση των λαών και την εκμετάλλευση των ανερχόμενων οικονομιών τους.
Και το δολάριο άρχισε να εκτυπώνεται και να τρέχει με το τσουβάλι.
Οι καταρρακωμένες από τους δύο πολέμους χώρες παγκόσμια, μπήκαν σε μια τροχιά έντονης ανάκαμψης και ανάπτυξης με αποτέλεσμα να υπάρξει κολοσσιαία ανάγκη ενέργειας από όλους. Και ο ηγέτης που δεν διέθετε το μέσον (πετρέλαια) φρόντισε να βρει τρόπο να το διαθέτει. Πέτυχε να πωλείται το παγκόσμιο απόθεμα μόνο σε δολάριο. Οι ολίγοι που τόλμησαν να εναντιωθούν κατέληξαν ή θα καταλήξουν σιγά σιγά να φαγωθούν. Σαντάμ, Καντάφι, Κορία, Αχμαντινεζάντ, Τσάβες!
Και κάποιος ξέχασε να κλείσει τη μηχανή που έκοβε δολάρια, και ξαφνικά το νόμισμα του σκρούτζ, ήταν τόσο πολύ, που η σκέψη και μόνο μιας κρίσης που είχε ακόμα στο νου της η Αμερικάνικη κοινωνία από την δεκαετία του 20’, έκανε τα πόδια της να γεμίζουν με ρωγμές. Και το οικοδόμημα είχε πλέον πολύ φέρον βάρος για να το αντέξουν αυτά τα κουρασμένα καπιταλιστικά πόδια.
Από την άλλη μεριά του νερού, ο παλιός αυτοκράτωρ, η Ευρώπη με αναπτυσσόμενες τρελά οικονομίες (αλλά και με οικονομίες λαμόγια), ήδη από την δεκαετία του 50’ είχε αρχίσει να οραματίζεται την εφαρμογή στην πράξη του ρητού «η ισχύς εν τη ενώσει».
Τελικά αυτό έγινε εφικτό αλλά με τρόπο που θα αποδεικνυόταν κοστούμι σάβανο. Με ένα ενιαίο νόμισμα κοστούμι, κομμένο στα μέτρα των δυνατών οικονομιών της. Νόμισμα όμως που στις αδύναμες έπεφτε φαρδύ, και έπρεπε να γεμίσει με άλλο τρόπο αφού λίπος δεν υπήρχε σε κάποιους.
Και ο παντοκράτωρ ΗΠΑ, δυνατός και τελικά επικρατήσας του αντίπαλου δέους του κομμουνισμού, ξαφνικά έβλεπε ένα νέο αντίπαλο, που φάνταζε τρομερός με τα νέα του πόδια σε αντίθεση με τα κουρασμένα πόδια του καπιταλισμού της άλλης όχθης.
Ο κακός καπιταλιστής όμως δεν είναι κανένας τυχαίος. Φροντίζει πριν από εμάς για εμάς και οπωσδήποτε για αυτόν. Καλλιεργεί με επιμέλεια ένα σύστημα υποστήριξης που εκμεταλλεύεται τα σαΐνια που αρπάζει από όλο τον κόσμο και αφού τα χρυσώσει με σπουδές στα εξειδικευμένα πανεπιστήμιά του (πολιτικών επιστημών και μελλοντικών ηγετών και οικονομικών εξειδικευμένων καπιταλιστικών σπουδών) τα μετατρέπει σε αδαμάντινα εργαλεία του, που σκέφτονται και αποδίδουν για αυτόν.
Και τα σαΐνια κατέβασαν το σχέδιο που θα παρατείνει τη ζωή του κουρασμένου γίγαντα της οικονομίας.
Το κόλπο ξεκινάει από μέσα από το σύστημα.
Κατασκευάζεται ένα παγόβουνο πλασματικών αξιών που συσσωρεύονται σε ένα λογαριασμό θύμα που διαχειρίζεται μια τράπεζα (Leehman Bros), και ελέγχεται μέσω μιας άλλης μεγαθηρίου (Goldman Sachs).
Η σχέση τους με το παγκόσμιο τραπεζικό κύκλωμα αλλά κυρίως μέσω εξαγορασμένων κυβερνήσεων και των συνεννοημένων κινήσεών τους με ανοίγματα και δανεισμούς, μεταφέρουν τον ιό στην αντίπερα όχθη με πρώτα θύματα – πειραματόζωα τις αδύναμες και λαμογιοποιημένες οικονομίες.
Το Ευρωπαϊκό ντόμινο που θα απαλλάξει το πλαστό δολάριο από την πίεση και την άμεση κατάρρευση, έχει αρχίσει να εξελίσσεται.
Και περνάμε στην επιστημονική φαντασία που ούτε επιστημονική ούτε φαντασία δεν είναι!
Τα ποδάρια της φρέσκιας Ευρώπης αποδεικνύονται σαθρά για να αντέξουν το φορτίο με το οποίο γεμίσανε (επίτηδες βεβαίως) το κοστούμι χωρών σαν την Ελλάδα, που ούτε λίπος διαθέτουν ούτε διάθεση να το αποκτήσουν αφού οι πολιτικοί τους επιμένουν σε μεθόδους όπως η εκ Τουρκοκρατίας παράδοση ακολουθώντας τα τζάκια και τα έξωθεν συμφέροντα κατά πόδας.
Η Ευρωπαϊκή ένωση διαλύεται, οι οικονομίες πάνε από 15 έως 80 χρόνια πίσω, και ο Σόρος με τους Ρόθτσιλντ απολαμβάνουν τις αστακοκαραβίδες τους αναμένοντας τα νέα απο την χρηματιστηριακή αγορά του Χόνγκ Κόνγκ... όταν ο γίγας Κίνα ξαφνικά παραπατάει... δίνοντας την ευκαιρία στην αρκούδα να ορμήσει και με μια κίνηση αστραπή να τσακίσει το σύστημα, αποκτώντας πρόσβαση στο χρυσό όλου του κόσμου, και στις αγορές, αποκτώντας εν μία νυκτί τα πακέτα πλούτου που ο εκ δυσμών καπιταλιστής, ναρκωμένος από την ραστώνη του πλούτου, της επικράτησης, την κούραση του πρόσφατου Αχμαντινετζάδικου τσαμπουκά, τον βαυκαλισμό του λόμπι των οικονομικών ταγών της Γουόλ στρήτ και της φυσικής κόπωσης του πλούτου, με τρεμάμενα πόδια πάει για ξεκούραση!
Ρε Πού Πάμε Ρε!
Γιάννης Καλογερόπουλος "Κουρσάρος"Πηγή: Pε Πού Πάμε Pε - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου