Τρικλοποδιά,Υγεία
Μέχρι τώρα είχα φτιάξει μια λίστα με τους τρόπους που θα μας φτάσουν στο νέο μεσαίωνα. Είχα παραλείψει το πιο σοβαρό, γιατί δεν είχα έρθει σε επαφή με νοσοκομεία τα τελευταία χρόνια. Ολα όσα αφήσαμε πίσω μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια επιστρέφουν και μας χαιρετάνε. Αλλωστε η φτώχεια, η εξαθλίωση, η υποβάθμιση του επιπέδου ζωής συνοδεύεται και με εξαθλίωση της υγείας. Είναι βασική αρχή.
Οποιος έχει πάει τώρα τελευταία σε νοσοκομείο και μπορεί να δει την πραγματικότητα πως είναι γύρω του χωρίς φόβο και πάθος, καταλαβαίνει αμέσως γιατί πράγμα μιλάω. Αρρώστειες υποτίθεται εξαφανισμένες ή τουλάχιστον αφημένες στην άκρη κάποιες δεκαετίες πριν, το περασμένο αιώνα, επανέρχονται για να συμπληρώσουν το παζλ της τριτοκοσμικής Ελλάδας. Αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου τι κυκλοφορεί, αν δεν ξέρναγα τα άντερά μου στην αναμονή σ΄εκείνο το ακτινολογικό του νοσοκομείου, από τη βρώμα δεν θα το πίστευα. Και λυπάμαι που μοιάζω ντελικάτη αλλά δεν είμαι καθόλου σας πληροφορώ. Αλλά τέτοια βρώμα γύρω μου δεν είχα συναντήσει μέχρι τώρα. Ανθρωποι υγειονομικές βόμβες.
Κι ίσως κάποιος πει, λίγο έλεος. Ανθρωποι είναι όλοι. Δεν αμφιβάλλω. Συμφωνώ. Αλλά όταν έχεις τον άνθρωπό σου που κινδυνεύει, όταν μένεις δώδεκα και δεκαπέντε ώρες στο νοσοκομείο ξενυχτώντας, όταν έχεις ήδη φτάσει στα όρια της οικονομικής και κοινωνικής εξόντωσης και δεν ξέρεις που να ακουμπήσεις για να βρεις λίγη ελπίδα, το να συμβιώνεις με τα φαντάσματα της φυματίωσης, και δεκάδων άλλων εφιαλτών που έχεις διαβάσει σε μυθιστορήματα, είναι ένα πολιτισμικό σοκ. Πες το αδυναμία αλλά το ομολογώ. Δεν ήμουν έτοιμη.
Σας ομολογώ πως ντράπηκα, αλλά ξέρασα. Ηρθε στιγμή που ένοιωσα στη κυριολεξία να χάνω την ανάσα μου. Δεν έχω κάνει σε εξαθλιωμένες γωνιές του πλανήτη με τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Δεν ήμουν βοηθός κάτω από τις τέντες να έχω δει από κοντά ελονοσίες,λέπρες, εμπόλα ή ότι άλλο. Συγχωρείστε με αλλά μια συνηθισμένη μισθοσυντήρητη ενός άθλιου κράτους στο νότο της Ευρώπης είμαι απλά. Σε τόσο λίγο χρόνο δεν μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί κάποιος και να το παίζει ήρωας της εποχής της πανούκλας (γιατί κι αυτή σύντομα τη βλέπω να έρχεται...) Ειλικρινά ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία είναι μεγάλος και πολύ δύσκολος. Κι ο αγώνας των ασθενών ακόμα χειρότερος. Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνεται. Ενας αχταρμάς από υγειονομικές βόμβες που γυρίζουν μέρες και μέρες εγκατελειμένοι στους διαδρόμους προκαλώντας πανικό. Αναλώσιμα και φάρμακα που λείπουν. Νοσηλευτικό προσωπικό με μειωμένες αποδοχές και την απειλή του κλεισίματος δουλεύοντας αγγαρεία.
Το ξύπνημα σε έναν εφιάλτη που μόλις ξεκινάει και έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Πριν λίγα χρόνια βρίζαμε τα φακελλάκια και τις κακές συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία. Τώρα με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως δεν μιλάμε απλά για κακές συνθήκες αλλά για διάλυση...Μίλησα με πάρα πολλούς ανθρώπόυς αυτές τις μέρες εκεί μέσα. Είδα και θανάτους. Είδα κάτι νεκροζώντανους αφημένους σε ένα κρεββάτι ξεχασμένους από όλους και όλα. Είδα την αγωνία να μη βρίσκεις βασικά αναλώσιμα.Φάρμακα. Κατανάλωσα δεν ξέρω πόσα λεφτά σε μαντηλάκια και σαπούνια γιατί συμβιώναμε με διάφορες "εξωτικές" νόσους. Ακουσα επίσης πως το νοσοκομείο είναι ένα σπουδαίο φιλέτο για πούλημα. Κι αυτό σε συνάρτηση με τις ουρές στα συσσίτια, τις αυτοκτονίες, τις ατέλειωτες ουρές που παρακαλάνε για ένα μεροκάματο, τους ανθρώπους που τους πετάνε έξω από το σπίτι ή τους κόβουν το ρεύμα, την χωρίς όριο εγκληματικότητα και τη πορνεία και τα ναρκωτικά να θερίζουν τα νιάτα, σε συνάρτηση επίσης με τους ηλικιωμένους που πεθαίνουν αβοήθητοι και τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, είναι πάρα πολυ δύσκολο να το χωνέψει κάθε άνθρωπος που του έχει μείνει μια στάλα αίμα μέσα του ακόμα....
Ειλικρινά δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες για το αίσχος που συμβαίνει, το γιατί και το πως αλλά θα πω σκατά στη μούρη σας παλιοκερατάδες όλων των κομματικών αποχρώσεων που έχετε βάλει το κεφάλι μέσα στο χώμα σαν στρουθοκάμηλοι και θα μας φτάσετε στο σημείο να γίνουμε κτήνη για να επιβιώσουμε. Και γ@μώ το πολιτισμό σας ,τα μνημόνιά σας , τους παχυλούς λογαριασμούς σας, τα παιχνίδια σας με τους ντόπιους εξαθλιωμένους και τους αλλοδαπούς, και γ@αμώ όλο σας το σόι μέχρι εκατοστό βαθμό συγγένειας.http://vasiliskos2.blogspot.gr/2012/07/blog-post_15.html
Μέχρι τώρα είχα φτιάξει μια λίστα με τους τρόπους που θα μας φτάσουν στο νέο μεσαίωνα. Είχα παραλείψει το πιο σοβαρό, γιατί δεν είχα έρθει σε επαφή με νοσοκομεία τα τελευταία χρόνια. Ολα όσα αφήσαμε πίσω μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια επιστρέφουν και μας χαιρετάνε. Αλλωστε η φτώχεια, η εξαθλίωση, η υποβάθμιση του επιπέδου ζωής συνοδεύεται και με εξαθλίωση της υγείας. Είναι βασική αρχή.
Οποιος έχει πάει τώρα τελευταία σε νοσοκομείο και μπορεί να δει την πραγματικότητα πως είναι γύρω του χωρίς φόβο και πάθος, καταλαβαίνει αμέσως γιατί πράγμα μιλάω. Αρρώστειες υποτίθεται εξαφανισμένες ή τουλάχιστον αφημένες στην άκρη κάποιες δεκαετίες πριν, το περασμένο αιώνα, επανέρχονται για να συμπληρώσουν το παζλ της τριτοκοσμικής Ελλάδας. Αν δεν έβλεπα με τα μάτια μου τι κυκλοφορεί, αν δεν ξέρναγα τα άντερά μου στην αναμονή σ΄εκείνο το ακτινολογικό του νοσοκομείου, από τη βρώμα δεν θα το πίστευα. Και λυπάμαι που μοιάζω ντελικάτη αλλά δεν είμαι καθόλου σας πληροφορώ. Αλλά τέτοια βρώμα γύρω μου δεν είχα συναντήσει μέχρι τώρα. Ανθρωποι υγειονομικές βόμβες.
Κι ίσως κάποιος πει, λίγο έλεος. Ανθρωποι είναι όλοι. Δεν αμφιβάλλω. Συμφωνώ. Αλλά όταν έχεις τον άνθρωπό σου που κινδυνεύει, όταν μένεις δώδεκα και δεκαπέντε ώρες στο νοσοκομείο ξενυχτώντας, όταν έχεις ήδη φτάσει στα όρια της οικονομικής και κοινωνικής εξόντωσης και δεν ξέρεις που να ακουμπήσεις για να βρεις λίγη ελπίδα, το να συμβιώνεις με τα φαντάσματα της φυματίωσης, και δεκάδων άλλων εφιαλτών που έχεις διαβάσει σε μυθιστορήματα, είναι ένα πολιτισμικό σοκ. Πες το αδυναμία αλλά το ομολογώ. Δεν ήμουν έτοιμη.
Σας ομολογώ πως ντράπηκα, αλλά ξέρασα. Ηρθε στιγμή που ένοιωσα στη κυριολεξία να χάνω την ανάσα μου. Δεν έχω κάνει σε εξαθλιωμένες γωνιές του πλανήτη με τους γιατρούς χωρίς σύνορα. Δεν ήμουν βοηθός κάτω από τις τέντες να έχω δει από κοντά ελονοσίες,λέπρες, εμπόλα ή ότι άλλο. Συγχωρείστε με αλλά μια συνηθισμένη μισθοσυντήρητη ενός άθλιου κράτους στο νότο της Ευρώπης είμαι απλά. Σε τόσο λίγο χρόνο δεν μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί κάποιος και να το παίζει ήρωας της εποχής της πανούκλας (γιατί κι αυτή σύντομα τη βλέπω να έρχεται...) Ειλικρινά ο αγώνας που δίνουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία είναι μεγάλος και πολύ δύσκολος. Κι ο αγώνας των ασθενών ακόμα χειρότερος. Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνεται. Ενας αχταρμάς από υγειονομικές βόμβες που γυρίζουν μέρες και μέρες εγκατελειμένοι στους διαδρόμους προκαλώντας πανικό. Αναλώσιμα και φάρμακα που λείπουν. Νοσηλευτικό προσωπικό με μειωμένες αποδοχές και την απειλή του κλεισίματος δουλεύοντας αγγαρεία.
Το ξύπνημα σε έναν εφιάλτη που μόλις ξεκινάει και έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Πριν λίγα χρόνια βρίζαμε τα φακελλάκια και τις κακές συνθήκες στα δημόσια νοσοκομεία. Τώρα με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως δεν μιλάμε απλά για κακές συνθήκες αλλά για διάλυση...Μίλησα με πάρα πολλούς ανθρώπόυς αυτές τις μέρες εκεί μέσα. Είδα και θανάτους. Είδα κάτι νεκροζώντανους αφημένους σε ένα κρεββάτι ξεχασμένους από όλους και όλα. Είδα την αγωνία να μη βρίσκεις βασικά αναλώσιμα.Φάρμακα. Κατανάλωσα δεν ξέρω πόσα λεφτά σε μαντηλάκια και σαπούνια γιατί συμβιώναμε με διάφορες "εξωτικές" νόσους. Ακουσα επίσης πως το νοσοκομείο είναι ένα σπουδαίο φιλέτο για πούλημα. Κι αυτό σε συνάρτηση με τις ουρές στα συσσίτια, τις αυτοκτονίες, τις ατέλειωτες ουρές που παρακαλάνε για ένα μεροκάματο, τους ανθρώπους που τους πετάνε έξω από το σπίτι ή τους κόβουν το ρεύμα, την χωρίς όριο εγκληματικότητα και τη πορνεία και τα ναρκωτικά να θερίζουν τα νιάτα, σε συνάρτηση επίσης με τους ηλικιωμένους που πεθαίνουν αβοήθητοι και τα παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία, είναι πάρα πολυ δύσκολο να το χωνέψει κάθε άνθρωπος που του έχει μείνει μια στάλα αίμα μέσα του ακόμα....
Ειλικρινά δεν θα επεκταθώ σε λεπτομέρειες για το αίσχος που συμβαίνει, το γιατί και το πως αλλά θα πω σκατά στη μούρη σας παλιοκερατάδες όλων των κομματικών αποχρώσεων που έχετε βάλει το κεφάλι μέσα στο χώμα σαν στρουθοκάμηλοι και θα μας φτάσετε στο σημείο να γίνουμε κτήνη για να επιβιώσουμε. Και γ@μώ το πολιτισμό σας ,τα μνημόνιά σας , τους παχυλούς λογαριασμούς σας, τα παιχνίδια σας με τους ντόπιους εξαθλιωμένους και τους αλλοδαπούς, και γ@αμώ όλο σας το σόι μέχρι εκατοστό βαθμό συγγένειας.http://vasiliskos2.blogspot.gr/2012/07/blog-post_15.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου