Τρικλοποδιά
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΣΦΑΓΗ.
Όπως είπε ένας φίλος, καλά κάθεσαι εκεί εδώ δεν κινείται τίποτα. Βέβαια το νοσοκομείο δεν είναι ποτέ ένα μέρος για να κάθεσαι καλά κι εδώ δεν είναι αλήθεια πως δεν κινείται τίποτα. Εμείς είμαστε ακίνητοι και παρακολουθούμε τους εφιάλτες να παρελάζουν ανενόχλητοι και να ψαλιδίζουν το κοσμάκη.
Μάλλον αυτή είναι η λέξη κλειδί... κοσμάκης. Αυτά τα υποκοριστικά μας φάγανε. Ο φτωχούλης ανθρωπάκος που του παίρνουν το σπιτάκι και χάνει τη δουλίτσα και δεν έχει ψωμάκι να φάει. Αυτή η μιζέρια των υποκοριστικών. Η μιζέρια που μας συρρικνώνει και κόβει πόντους συνέχεια από το ανάστημα της αόρατης πλέον αξιοπρέπειάς μας.
Ακόμα και στο νοσοκομείο, εκεί που κονταροχτυπιέται η ζωή με το θάνατο, βλέπεις ασθενείς ηττημένους κι ασθενείς αγωνιστές. Άλλοι τρομοκρατημένοι κι άλλοι πολεμιστές μέχρι τέλους. Κι εκεί μέσα βλέπεις πως όσα περισσότερα «υποκοριστικά» κουβαλάς μέσα σου τόσο την έχεις πατήσει. Η σωτηρία στο σώμα και στη ψυχή χρειάζεται ανάστημα.
Κι αυτό το ανάστημα είναι που μας λείπει. Δεν είναι αυτοί τόσοι δυνατοί όσο δείχνουν. Είμαστε εμείς πιο αδύναμοι από όσο επιτρέπεται και παίρνουν αξία. Δεν έχουν αξία τα σχέδιά τους. Παλιόχαρτα είναι. Δεν έχουν έμπνευση, ούτε φαντασία, ούτε προοπτική να χτίσουν κάτι καλύτερο. Είμαστε εμείς που παραδίνουμε τη ζωή μας έτσι μίζερα στο γκρέμισμα.
Και δεν είναι περίεργο καθόλου. Γιατί τόσα χρόνια μήπως υπήρχε μεγαλείο πουθενά. Όλα ξεφτιλισμένα δεν ήταν. Ξεφτιλισμένα αλλά καλοζωισμένα. Η ξεφτίλα κρυβόταν μέσα σε λαδώματα, κλεψιές, πελατείες, λουφαδόρους, κομπιναδόρους, μιζαδόρους και μοναχοφαγάδες ανεύθυνους πολίτες στη μεγάλη τους πλειοψηφία. Πίσω από τη γελοία επιφάνεια και τα γελοία όνειρα κρυβόντουσαν μπαλωμένες συνειδήσεις και η αφυδατωμένη αξιοπρέπεια ενός κόσμου που ούτε θέλησε να μάθει, ούτε θέλησε να πολεμήσει για τίποτα άλλο εκτός από τα υποκοριστικά του.
Τώρα αυτή η ξεφτίλα, με το ψεύτικο περιτύλιγμα να έχει τραβηχτεί δείχνει όλη την ασχήμια της. Όσο για εκείνους που δεν υπήρξαν έτσι... δυστυχώς δεν μετράνε. Φωνές που χάνονται μέσα στη συνολική μιζέρια. Άνθρωποι με τις ατομικές τους επαναστάσεις που αντιστάθηκαν και αντιστέκονται στη σαπίλα. Αλλά είναι λίγοι. Και σοβαροί και δεν έχουν κρεμασμένα στο λαιμό τους ροκάνια όπως τα υπόλοιπα πρόβατα για να ακούγονται.
Ναι δεν κινείται τίποτα στο βάλτο. Μόνο τα κουνούπια συνεχίζουν να παρελάζουν ρουφώντας το αίμα από ότι κινείται. Οι υπόλοιποι τα κεφάλια μέσα στη βρώμα, κολλημένοι και ανήμποροι να πουν όχι σε ότι μ@λακία τους σερβίρει ο κάθε απατεώνας.
Πότε θα αλλάξει το σκηνικό? Οταν θα αποφασίσει ο πρώτος πρώην κοιμισμένος, νυν εξοντωμένος και πολύ τσαντισμένος, αντί να πέσει από το μπαλκόνι γιατί του παίρνουν το σπίτι, να πάρει στο κυνήγι όποιον τολμήσει να βάλει πόδι στο σπίτι του. Και πολύ άγριο κυνήγι. Οταν από κάτοικος του βάλτου μετατραπεί σε αγρίμι της ζούγκλας κι αρχίσει να βγάζει νύχια. Τότε θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Και θα αρχίσει ο μεγάλος χαμός. Γιατί δεν γίνεται θα μου πείτε ακόμα. Μα γιατί ακόμα όλοι οι νεο-εξαθλιωμένοι έχουν πεισθεί πως είναι οι ένοχοι. Οι υπαίτιοι. Ντρέπονται. Αυτομαστιγώνονται και δεν μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά τους. Υποφέρουν από το πλέον τραγικό σύνδρομο. Εκείνο της πουτάνας με ενοχές. Ξέρετε τι είναι πουτάνα μ΄ενοχές? Δεν υπάρχει πιο τραγική κατάσταση. Οταν ξεπεραστεί αυτό το ενοχικό κι η πουτάνα συνειδητοποιήσει πως πάνω από τις δικές της αμαρτίες είναι εκείνες του νταβατζή της που θησαύριζε στη πλάτη της τόσα χρόνια, θα γυρίσει το μυαλό και θα χουμε άλλα....
Ολοι οι διεθνείς και ντόπίοι απατεώνες νταβατζήδες, έχουν στοχοποιήσει τον ελληνικό λαό και βαράνε αλύπητα. Τον θεωρούν ένοχο για όλα κι επί πλέον αισθάνονται ασφαλείς πως είναι ανίκανος να αντιδράσει γιατί τον βομβαρδίζουν συνεχώς με συναισθήματα ντροπής κι ενοχής. Μαζί τα φάγαμε. Η φράση φετίχ πλέον για όλα τα γεράκια της Ευρώπης. Οι λύκοι με τα πρόβατα μαζί τα φάγανε. Πάνω από το πτώμα της πατρίδας οι δολοφόνοι κατηγορούν τους τσιλιαδόρους. Με θράσος χωρίς καμιά ντροπή.
Ομως όλα αυτά σχηματίζουν σιγά σιγά ένα πολύ επικίνδυνο σενάριο που σύντομα θα παίξει μπροστά στα μάτια μας. Γιατί στη τελική αν όλοι μαζί τα φάγαμε, όλοι μαζί θα τη πληρώσουμε. ΟΛΟΙ. Δεν θα μείνει ατιμώρητος κανένας.
ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΙΡΑΞΑΝ, ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΛΑΝ, ΕΒΑΛΑΝ ΧΕΡΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ.
Δεν είναι μεταπολίτευση πλέον. Είναι το τέλος του πολιτισμού. Κι αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα που πιστέψτε με, ούτε οι ίδιο δεν ξέρουν που θα καταλήξει. Γιατί σύντομα θα αρχίσουν να τους φεύγουν δεξιά κι αριστερά διάφοροι απρόβλεπτοι παράγοντες. Κι όλο θα αυξάνονται και θα χαλάνε τα σχέδια. Κι αυτή η νέα τάξη ανθρώπων δεν μπορεί ούτε για χ@σιμο να πάει χωρίς σχέδιο. Φαντάσουν να έρθει αντιμέτωπη με το χάος τι έχει να γίνει.
http://vasiliskos2.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου