γραφει ο αρισταρχος
Θλίβομαι να βλέπω στις σημερινές μέρες την ανεργία και την φτώχεια που μας απειλούν με αφανισμό, και ο κομματισμός να κρατεί καλά.
Θλίβομαι να βλέπω ανθρώπους να είναι γαντζωμένοι στα κομματικά καραβάνια όλων αυτών των επιτήδειων που μας εξαπατούν μεθοδικότατα.
Μπουλούκια ο κόσμος πετάγεται με ευκολία στην άκρη δεξιά και με την ίδια ευκολία πηγαίνει στην άλλη άκρη στα αριστερά. Και στην μέση η μάζα μετατίθεται από την μια άκρη μέχρι την άλλη σε μια προσπάθεια να προστατέψει και να προστατευτεί.
Και αυτό γίνεται από χρόνια τώρα και καλώς έχει, άσχετα με τις εξαπατήσεις των κομμάτων. Αλλά μέχρις εκεί! Το να κομματίζεσαι και να θεωρείς “δικός σου” κάποιον που τον έβγαλες και σε πούλησε ή δεν έκανε τίποτα από αυτά που σου υποσχέθηκε αν μη τι άλλο δείχνει ανωριμότητα και επιτήδευση. Η εποχή των αρχηγών και των χαρισματικών πέρασε ανεπιστρεπτί(ίσως αυτά γιγάντωσαν τον κομματισμό). Υποτίθεται πως το πνευματικό μας επίπεδο σήμερα σηκώθηκε ψηλά και έγινε με θετικό πρόσημο, έτσι τουλάχιστον νομίζουμε. Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι αλλιώτικα και θλιβερά. Ίσως και γι αυτό να δεχόμαστε τα πάντα με Ιώβεια υπομονή χωρίς να αντιδρούμε σε όσα συμβαίνουν σ’ εμάς και ιδιαίτερα στον διπλανό μας. Εθελοτυφλούμε χάριν της δικής μας βολεψιάς χάριν του κομματισμού μας.
Οι ίδιοι βουλευτές μετακινούνται με μια απίστευτη ευκολία από κόμμα σε κόμμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν αλλάζουν αυτοί τις αρχές τους (νάχουμε να λέμε τώρα) ή τα κόμματα τις δικές τους αρχές(τις ποιές;).
Η Ελλάδα μετά τον πόλεμο μοιράστηκε στη Γιάλτα και πήγε στην ζώνη επιρροής της Δύσης. Όλα τα άλλα ήταν φληναφήματα. Οι μεγάλοι μας παίζουν στα ζάρια των συμφερόντων τους όπως γουστάρουν. Κάποτε σχισμένη στα δυό η Ελλάδα με το ένα πόδι στην Γερμανία και το άλλο στους συμμάχους κατέληξε σε μια Μικρασιατική εθνική τραγωδία. Σήμερα βρισκόμαστε πάλι με πολιτικές διχαστικές. Που νομίζουμε πως θα καταλήξουμε; Στην καταστροφή της ίδιας της πατρίδας, αυτή την φορά.
Πάρτε για παράδειγμα την περίπου ανακήρυξη ΑΟΖ(ρηματική διακοίνωση) σε μια απέλπιδα(;) προσπάθεια του πρωθυπουργού να αντικρούσει τα Τούρκικα κολπάκια με το Αιγαίο(μιλώ για τις αναθέσεις έρευνας για πετρέλαιο σε Ελληνικής ζώνες). Ο πρωθυπουργός μίλησε για Ευρωπαϊκά κοιτάσματα προφανώς για να κινήσει το ενδιαφέρον τους και με την ελπίδα πως Γαλλία και Γερμανία θα μας κρατήσουν πάνω σ’ αυτή την Ελληνική ρότα. Την τύφλα μας, δικά μας είναι! Και το ξέρουμε και το ξέρουν, εκτός και είμαστε καντόνι μιας άγνωστης ενωμένης Ευρώπης και δεν το ξέρουμε. Η Τουρκία θα μπεί στο παιχνίδι της συνεκμετάλλευσης, νάστε σίγουροι, από την πίσω πόρτα κανονικότατα. Πάντα σ’ αυτό τον τόπο ξεχνούσαμε και μια πίσω πόρτα ξεκλείδωτη. Το εθνικό μας κουσούρι!
Αυτή η περίφημη ΑΟΖ που την χαντάκωσε ο μακαρίτης Ανδρέας με το mea culpa είναι και θάπρεπε να είναι το μέγα Εθνικό μας θέμα. Ουσιαστικά είναι τα σύνορα της εθνικής μας επικυριαρχίας. Και δεν τολμάμε να το πούμε γιατί κάποιος πρωθυπουργός μας το έβαλε, άντε φυλακή τω στόματί μου, στο τάσι μιας ζυγαριάς με αντίβαρο ένα casus belli. Μέγα εθνικό θέμα, και σαν τέτοιο έπρεπε να αντιμετωπισθεί από παντού. Από όλο το φάσμα της πολιτικής μας και όχι από μια μερίδα.
Δεν μπορεί να χαίρονται οι αντίπαλοι ενός κυβερνώντος κόμματος(όποιο κι αν είναι αυτό) με τις εθνικές αποτυχίες (αν εμφανώς είναι) της κυβέρνησης για λόγους και μόνο αντιπαλότητας. Είναι επιεικώς απαράδεκτο. Όπως απαράδεκτο είναι και το αντίστροφο. Επί τέλους δεν μιλάμε για ποδοσφαιρικούς αγώνες αλλά για την ίδια μας την πατρίδα.
Εν κατακλείδι υπάρχουν κόμματα για όλα τα γούστα από τέρμα αριστερά μέχρι τέρμα δεξιά. Ο όροι της επιλογής μπορούν να είναι από ιδεολογικοί(σήμερα;) μέχρι προσωπικού… συμφέροντος. Διαλέγεις και παίρνεις θέτοντας τον εαυτό σου έναντι των ευθυνών σου. Αυτή είναι η λειτουργία της δημοκρατίας και είναι εφεύρημά μας. Και καλώς έχει. Αλλά να μην τολμάς να κατηγορήσεις αυτόν που έκανε ή δεν έκανε για να μην ενοχληθούν οι παραφυάδες τους έ αυτό το λέω κομματισμό και οπαδισμό. Κι αν νομίζουμε πως με κομματισμό θα ξεπεράσουμε όλες μας τις αγκυλώσεις για να δούμε την πατρίδα στην θέση που της αξίζει, είμαστε πολύ γελασμένοι.
Ένα πρέπει να μας απασχολεί σαν Έλληνες, το καλό του τόπου και κατ’ επέκταση το δικό μας και όχι των κομμάτων. Και η τιμωρία των επίορκων ή των ανίκανων. Από την ίδια πάστα είναι.
Κι αν στεναχωρώ κάποιους με τα γραφόμενά μου λυπάμαι, αυτό μπορώ να είμαι. Γράφω αυτό που νιώθω και αισθάνομαι χωρίς κομματισμούς και επιτηδεύσεις. Με μόνο κριτήριο την αναβάθμιση της ζωής στην πατρίδα μου, για όλους τους κατοίκους της. Και για να κλέψω και μεταποιήσω λίγο Καζαντζάκη
Δεν ανοίκω σε κανένα κόμμα
Δεν είμαι τσιράκι κανενός
Αγαπώ την δημοκρατία
Αγαπώ τους ανθρώπους
Αγαπώ του συμπατριώτες μου
Λατρεύω την πατρίδα μου
Είμαι λεύτερος ως Έλλην!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου