Ο κόσμος των παρασίτων είναι ένας εφιαλτικός χώρος. Σχετικά μικροί και απλοί οργανισμοί παίρνουν τον έλεγχο μεγάλων πολύπλοκων οργανισμών και τους χειραγωγούν προς ίδιον όφελος, ακόμη και τους κατασπαράζουν στο τέλος.
Υπάρχει ένα είδος μικροσκοπικού παρασίτου που αρχικά βρίσκεται στο χώμα και για να ολοκληρώσει τον κύκλο του πρέπει να βρεθεί στο πεπτικό σύστημα κάποιου φυτοφάγου θηλαστικού.
Σε μια πρώτη φάση προσκολλάται σε κάποιο μυρμήγκι, μπαίνει μέσα του και παίρνει τον έλεγχο του εγκεφάλου του. Κατόπιν, το αναγκάζει να πάει στο ψηλότερο σημείο ενός φυτού και να μείνει προσκολλημένο μόνιμα εκεί, έτσι ώστε να υπάρχουν οι μέγιστες πιθανότητες να φαγωθεί από κάποιο περαστικό ζώο. Μόλις εισέλθει στο πεπτικό σύστημα του ζώου αναπαράγεται, περνάει στο χώμα μέσω της αφόδευσης, και ξαναρχίζει τον ίδιο κύκλο. Το μυρμήγκι, για όση ώρα βρίσκεται εν αγνοία του υπό τον έλεγχό του παρασίτου και υιοθετεί αυτή την αφύσικη συμπεριφορά, προφανώς τη θεωρεί προϊόν της ελεύθερης βούλησής του!!!...
Αντικαταστήστε τώρα το παράσιτο με τις διάφορες ανθρώπινες πεποιθήσεις (ιδεολογίες, θρησκείες, κλπ.) και τη μόνιμη τάση προσηλυτισμού και διάδοσής τους που χαρακτηρίζει τα ανθρώπινα θύματα της εκάστοτε «μολυσματικής ιδεοληψίας», και θα έχετε μια φοβερή αντιστοιχία! Είναι οι ιδέες που χρησιμοποιούν τους φανατικούς ανθρώπους για την αναπαραγωγή και τη διασπορά τους, και όχι το αντίθετο! Αυτό ακριβώς που συνόψισε θαυμαστά ο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ: «Οι φανατικοί νομίζουν ότι πεθαίνουν για τις ιδέες τους, αλλά στην πραγματικότητα πεθαίνουν από αυτές»!!!...
(Υ.Γ. Το «χοντραίνω»... Το ανωτέρω γράφτηκε επειδή τις τελευταίες μέρες μου συμβαίνει το εξής περίεργο φαινόμενο: Οποιαδήποτε ώρα κι αν κοιμηθώ το βράδυ, ξυπνώ γύρω στις 4 το πρωί, αδυνατώ να ξανακοιμηθώ, περνάω ένα δύωρο μπροστά στην τηλεόραση ώστε να ζαβλακωθώ επαρκώς και να ξανακοιμηθώ γύρω στις 6 τα χαράματα! Φυσικά, μιας και «η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια μας», όλο αυτό που περιέγραψα είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησής μου, έτσι δεν είναι;!!!).
Δημήτρης Χορόσκελης
Υπάρχει ένα είδος μικροσκοπικού παρασίτου που αρχικά βρίσκεται στο χώμα και για να ολοκληρώσει τον κύκλο του πρέπει να βρεθεί στο πεπτικό σύστημα κάποιου φυτοφάγου θηλαστικού.
Σε μια πρώτη φάση προσκολλάται σε κάποιο μυρμήγκι, μπαίνει μέσα του και παίρνει τον έλεγχο του εγκεφάλου του. Κατόπιν, το αναγκάζει να πάει στο ψηλότερο σημείο ενός φυτού και να μείνει προσκολλημένο μόνιμα εκεί, έτσι ώστε να υπάρχουν οι μέγιστες πιθανότητες να φαγωθεί από κάποιο περαστικό ζώο. Μόλις εισέλθει στο πεπτικό σύστημα του ζώου αναπαράγεται, περνάει στο χώμα μέσω της αφόδευσης, και ξαναρχίζει τον ίδιο κύκλο. Το μυρμήγκι, για όση ώρα βρίσκεται εν αγνοία του υπό τον έλεγχό του παρασίτου και υιοθετεί αυτή την αφύσικη συμπεριφορά, προφανώς τη θεωρεί προϊόν της ελεύθερης βούλησής του!!!...
Αντικαταστήστε τώρα το παράσιτο με τις διάφορες ανθρώπινες πεποιθήσεις (ιδεολογίες, θρησκείες, κλπ.) και τη μόνιμη τάση προσηλυτισμού και διάδοσής τους που χαρακτηρίζει τα ανθρώπινα θύματα της εκάστοτε «μολυσματικής ιδεοληψίας», και θα έχετε μια φοβερή αντιστοιχία! Είναι οι ιδέες που χρησιμοποιούν τους φανατικούς ανθρώπους για την αναπαραγωγή και τη διασπορά τους, και όχι το αντίθετο! Αυτό ακριβώς που συνόψισε θαυμαστά ο Ζαν-Φρανσουά Ρεβέλ: «Οι φανατικοί νομίζουν ότι πεθαίνουν για τις ιδέες τους, αλλά στην πραγματικότητα πεθαίνουν από αυτές»!!!...
(Υ.Γ. Το «χοντραίνω»... Το ανωτέρω γράφτηκε επειδή τις τελευταίες μέρες μου συμβαίνει το εξής περίεργο φαινόμενο: Οποιαδήποτε ώρα κι αν κοιμηθώ το βράδυ, ξυπνώ γύρω στις 4 το πρωί, αδυνατώ να ξανακοιμηθώ, περνάω ένα δύωρο μπροστά στην τηλεόραση ώστε να ζαβλακωθώ επαρκώς και να ξανακοιμηθώ γύρω στις 6 τα χαράματα! Φυσικά, μιας και «η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια μας», όλο αυτό που περιέγραψα είναι προϊόν της ελεύθερης βούλησής μου, έτσι δεν είναι;!!!).
Δημήτρης Χορόσκελης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου