Άνθρωποι μετατρέπονται σε φριχτές σάρκες πληγών
σκλαβώνονται αιματοκυλίζονται σ’ ανήλιαγα κελιά
εκπαιδεύονται τη ζωή των ποντικών ζωή να κάνουν
η ελευθερία παρτίδα του ρίσκου γίνεται
πρόσχημα και σύνθημα σφαγών
σαν όλους τους ωραίους μύθους που γκρεμίστηκαν
γίνανε εύκολα τα όνειρα αφιόνι και σφάξανε
σε δολοφόνους μετατρέποντας ανθρώπους
μια πρόφαση γενοκτονιών και ολοκαυτώματος
με ομαδικούς τάφους σφαγμένων
με μνημεία που δοξάζουν φονιάδες και εγκλήματα
με γιορτές και παρελάσεις μίσους
στο σκοτεινό υπόγειο αθώων πτώματα και ενόχων
βυθίζονται σε σιωπή βολική κάθε που πέφτουν οι ριπές
στέφονται μονότονα επαναληπτικά ιστορίες σφαγών
ημέρες επτά σφαγιάζονται άμαχοι γυναίκες βρέφη παιδιά
καίγονται λιώνουν κεφάλια μωρών και γέρων σε τοίχους
ως καίγουνε το Πάσχα τον Ιούδα κάνοντας το χρέος το ιερό
ως η λευκότης διεφιλονείκει με το κόκκινο
κάθε που το στόμα ακουμπούν νέοι γέροντες και άντρες
επί μαστού αιμόφυρτου και μαύρου
από την ποιητική συλλογή Με μια φλόγα όπως πάντα
Αναρτήθηκε από Βίκυ Δερμάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου