ΕΛΙΑΜΕΠ 2…τα τσιράκια

Γιάννης Λαμπρόπουλος
Πριν λίγο καιρό στο Λονδίνο, συνομιλούσα με έλληνα δικηγόρο του ΣΙΤΥ. Κάποια στιγμή το θέμα έφτασε στο ΕΛΙΑΜΕΠ…όπου έκπληκτος τον άκουσα να μου λέει πως και ο ίδιος συμμετείχε σε κάποιο πρόγραμμά του όταν έκανε την άσκησή του ως δικηγόρος…..
Στην συζήτηση μου έδωσε να καταλάβω ότι πολλοί νέοι, απο αυτούς που γνωρίζουν μερικώς μόνο τα βιβλία του σχολείου και τα βιβλία της δουλειάς τους, ενώ η επιπλέον μόρφωση περιορίζεται μεταξύ εμπροσθόφυλου και οπισθόφυλου του ΝΙΤΡΟ,κάνουν το πέρασμά τους απο τέτοιες περίεργες καθως πρέπει εθνομηδενιστικές , ιακωβινικές οργανώσεις.

Κάθε οργανισμός,πέραν του κλειστού κύκλου των αυστηρά δικών του ανθρώπων, βλέπε ξαδέρφια, πρωτοξάδερφα και ευνοημένοι των επιφανών θέσεων…χρειάζεται και το στίγμα του μέσα στον υπολαό ….Έτσι έχουμε τα …τσιράκια. Το κάθε ΕΛΙΑΜΕΠ κατ αυτόν τον τρόπο γονιμοποιεί την κοινωνία, την κάνει δεκτικότερη στις παρεμβάσεις του και ενίοτε δεν κάνει ο ίδιος παρεμβάσεις…κάνουν τα τσιράκια του για αυτόν…
.
Παλαιότερα αυτό ονομαζόταν προνόμιο της πρωτης νύκτας…..Ο Φεουδάρχης ή και ο Οθωμανός πασάς, κοιμόταν με όλες τις νύφες την πρώτη νύχτα του γάμου(Jus primae noctis  και ΕΔΩ), έτσι μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν απόγονοί του, ενώ ο γαμπρός δεχόταν ένα τέτοιο πλήγμα στον εγωισμό του, που αν το δεχόταν καταντούσε ταπεινός ψυχικά δουλος του αφέντη για το υπόλοιπο της ζωής του.

Εδώ πέραν των μπάσταρδων και των τσιρακιών , που οι οργανισμοί τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ, δια προγραμμάτων και επαφών έχουν σπείρει παντού, σε όλον τον κρατικό μηχανισμό, η ταπείνωση και ο ευτελισμός έχει σαν στόχο το Εθνικό κράτος όπως αυτό το εννοεί το καταξεσκισμένο Σύνταγμα…..Το ίδιο το κράτος ως νύφη….αποδέχεται σε ρόλο επιβήτοραφεουδάρχη και κήνσορα , το ΕΛΙΑΜΕΠ το οποίο το ξεσκίζει αποχρωματίζοντας το εθνικά, χρησιμοποιώντας τις δομές του και αποσπώντας κρατικά πιστοποιητικά εγκυρότητας με την βοήθεια των τσιρακίων που έχει ενσπείρει πάλι με κρατική βοήθεια, σε όλον τον δημόσιο τομέα, στην κοινωνία, στα πανεπιστήμια κοκ.
Φανταστείτε το πόσο έγκριτη, νόμιμη, μαστ, έγκυρη και σοβαρή φαντάζει η συμμορία, αποτελούμενη απο καθηγητές της περιπρωκτικής περιοχής, μαθητές, φοιτητές, δημοσιογράφους και λοιπούς τσαρλαμπάδες, που προωθούν, γνωμοδοτούν (χωρίς κανείς να διανοείται να αμφισβητήσει την γνώμη τους) όλο το έργο, ενώ στα παρασκήνια καιροφυλακτούν και οι εφεδρείες των φαινομενικά άσχετων τσιρακίων έτοιμες με νέα καθαρή , υποτίθεται φωνή, να ενισχύσουν το…»επιστημονικό έργο «του ΕΛΙΑΜΕΠ, διότι η παρλαπιπολογία έτσι εμφανίζεται, ως επιστημονικό έργο….
Όλοι αυτοί μπορεί να είναι δημοσιογράφοι, νομικοί, μικροαξιωματικοί σαν αυτούς που κυκλοφορούν σε υπουργεία και κομματικά γραφεία, νέοι επιστήμονες, που φιλοδοξούν ως μπάσταρδα τέκνα του αφέντη που γονιμοποίησε την «μάνα Ελλάς», να παίξουν κάποια στιγμή τον ρόλο τους…να γίνουν ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΙ, Λέκτορες, αναγνωρίσιμοι…ή απλά να πάρουν κάπου μια θεσούλα. Σκεφτείτε πόσα διδακτορικά έχουν μοιράσει οι έγκριτοι παρλαπιπολόγοι καθηγητές τέτοιων οργανισμών όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε χαζοχαρούμενα βλαμμένα απο την επαρχία και γκομενίτσες, που νομίζουν ότι πιάσαν την καλή…..Η Ρεπούση γαλλικού ούσα, μέσω τέτοιου διδακτορικούν έγινε αυτό που έγινε…..
Φυσικά όλη αυτή η τεχνική δεν είναι απαραίτητο να αφορά έναν οργανισμό μόνο…μπορεί το ΕΛΙΑΜΕΠ κάποια στιγμή φαινομενικά να σβήσει…(ακόμα και ο Μητσοτάκης κάποτε θα πεθάνει), θα έχει αφήσει όμως πίσω του μια δομή που θα αλλάξει όνομα και θα συνεχίσει να στηρίζεται στην αρχομανία, δουλικότητα και μωροφιλοδοξία των κατ επίφαση μορφωμένων γιδιών της ελλαδικής πλέον και όχι ελληνικής κοινωνίας….
Ας δούμε τώρα όπως διαφημίζεται στο ΕΛΙΑΜΕΠ και ένα κοριτσάκι που πιστεύει ότι έγινε παράγων με την συμβολή του στον εθνικό αποχρωματισμό…

Τις πολιτικές που εφαρμόζονται στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης αναλύει κείμενο εργασίας του ΕΛΙΑΜΕΠ 

Συγγραφέας: Δρ Αγγελική Δημητριάδη

Εσείς σε ποια υπεύθυνη εργασία θα εμπιστευόσασταν την κυρία;;;…εδώ όμως;;; ΕΕΕ;;;;ΔΟΚΤΩΡ

ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΟΚΤΩΡΕΣ στην αμπελοφιλοσοφία υπέρ του γνωστού ΣΧΕΔΙΟΥ(κλικ ΕΔΩ) και κατά των ιθαγενών της χώρας, οι οποίοι κρατώνται απασχολημένοι με το ποδόσφαιρο
Η ορολογία που χρησιμοποιείται απο το προιόν της χρήσης του προνομίου της πρώτης νύχτας, είναι σταθερά στο νέο λεξιλόγιο…στο NEW SPEAK

διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης και του ασύλου
αφίξεων στα θάλασσια σύνορα
τόποι αρκετών περιστατικών απώλειας ανθρώπινων ζωών
προστασία των νεοαφιχθεντων

Απολαύστε την συνέχεια της ακατασχέτου εθνοαποδομητικής, με το γάντι,  παρλαπιπολογίας που στοχεύει να σας κάνει να δεχτείτε μερικά στίφη λαθρομεταναστών ακόμα  ΕΔΩ
Και φυσικά ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ να συνδιάζετε τις πληροφορίες με το γνωστό ΣΧΕΔΙΟ (κλικ ΕΔΩ)
Παράδειγμα δεύτερο
Με τον πλουραλισμό και τις θρησκευτικές ελευθερίες σε περιβάλλοντα με oρθόδοξη πλειοψηφία ασχολείται κείμενο εργασίας του ΕΛΙΑΜΕΠ κλικ ΕΔΩ
Η αποκωδικοποίηση είναι απλή: » Πως θα σας χώσουμε 80 τζαμιά στην Αθήνα, μέχρι να γίνετε μειοψηφία και να σας μετατρέψουμε σε Ινδοπακιστάν» η συγγραφεύς….

Παλαιότερα ήταν υπότροφος του προγράμματος Marie Curie. 

Δείτε και την συγγραφέα….και αυτή ωωωωωω τι σύμπτωση ΔΟΚΤΩΡΕΣΑ

Μα η ΚΙΟΥΡΙ που  ήταν θετική επιστήμων και όχι παρλαπιπολόγος με δίπλωμα στην αερολογία και απο τας δύο οπάς του γαστρεντερικού σωλήνος, τι σχέση μπορεί να έχει με την ακατάσχετη ατεκμητρίωτη ιδεοληψία του εθνομηδενισμού;;;….Για τους κυρίους και τα τσιράκια τους, δεν έχει σημασία…χρησιμοποιούν τα πάντα και χρησιμοποιούνται απο τα πάντα.

Η ΔΟΚΤΩΡΕΣΑ…δίπλα δίπλα με την Ρεπούση… (και όλο αυτό πριμοδοτείται απο το ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ)

Διαβάστε ΕΔΩ πως χτίζουν το μέλλον της …..ΔΟΚΤΩΡΕΣΑΣ…με αντάλλαγμα βέβαια τον λόγο της και την υπογραφή της στην εθνομηδενιστική προσπάθεια με ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟ ΕΠΙΚΑΛΥΜΑ  πάντα, ώστε ο αδαής καραγκιόζης, καραβανάς, φοιτητής, δικηγορίσκος, απλοϊκός νεοέλληνας, να μην σκέφτεται καν να  αμφισβητήσει τα εθνομηδενιστικά ιδεοληπτικά μαργαριτάρια …..
Και επειδή όσο ψάχνουμε όλο βρίσκουμε…που αλλού θα βρείτε την ΕΦΗ ΦΩΚΑ;;;;

πάντα ακαδημαϊκό περιβάλλον για τις μεγαλύτερες προδοσίες

Φυσικά δίπλα στην εθνομηδενίστρια ΦΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗ και τον ΙΟΥΔΑΙΟ Χρήστο Ροζάκη…μαζί με άλλα τσιράκια

Samim Akgönül, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Université de Strasbourg
Ντία Αναγνώστου, Επ. Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μερόπη Αναστασιάδου, Καθηγήτρια Ιστορίας,  Institut National des Langues et Civilisations Orientales
Παύλος Αποστολίδης, Πρέσβυς ε.τ., Μέλος ΔΣ ΕΛΙΑΜΕΠ
Νέλλη Ασκούνη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μαριέττα Γιαννάκου, Επικεφαλής της ΚΟ της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρώην Υπουργός
Νικηφόρος Διαμαντούρος, Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής
Θάλεια Δραγώνα, Καθηγήτρια Κοινωνικής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Γιώργος Καλαντζής, Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων, Υπουργείο Παιδείας
Τζεμήλ Καπζά, Δημοσιογράφος
Αϊχάν Καραγιουσούφ, Βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ροδόπης
Σαμή Καραμπουγιούκογλου, Δημοσιογράφος
Γιάννης Κτιστάκις, Λέκτορας Νομικής Σχολής Κομοτηνής και Επίκουρος Καθηγητής Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Βοσπόρου, Δικηγόρος
Ηρακλής Μήλλας, Δρ., Πολιτικός Επιστήμων
Μουσταφά Μουσταφά, Γιατρός
Χαλήλ Μουσταφά, Δικηγόρος
Ιμπράμ Ονσούνογλου, Γιατρός
Χρήστος Ροζάκης, Ομότιμος Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών,       πρώην Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Ευριπίδης Στυλιανίδης, Δρ., Βουλευτής ΝΔ Ροδόπης, πρώην Υπουργός
Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης, Νομικός, Αναπληρωτής Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Άννα Φραγκουδάκη, Ομότιμη Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Έφη Φωκά, Ερευνήτρια ΕΛΙΑΜΕΠ

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ;;;;;είναι τα τσιράκια που λέγαμε
πατήστε οπωσδήποτε ΕΔΩ

 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ εν ευθέτω χρόνω με το ΕΛΙΑΜΕΠ 3

Γιάννης Λαμπρόπουλος
Επώνυμος εκ Λονδίνιου ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

ΥΓ
Προτείνω σε όλους όσοι ενδιαφέρονται, να μην χάνουν τις εκδηλώσεις όχι μόνο του ΕΛΙΑΜΕΠ, αλλά και άλλων τέτοιων οργανισμών και να παρίστανται ευπρεπώς, βομβαρδίζοντας τους ομιλητές με ερωτήσεις και κατ ουσίαν αποκαλύπτοντάς τους ότι έγιναν αντιληπτοί.
Συνέχεια απο το : 1. ΕΛΙΑΜΕΠ….οι καθηγητές

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/06/2_29.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+(InfognomonPolitics)

Ελληνική κοινωνία. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»;

Εξουσία

Η ελληνική κοινωνία υπέστη πλήρη διάρρηξη του κοινωνικού της ιστού. Σε μια κατάσταση που έχει ξεφύγει πλέον πέρα από κάθε έλεγχο, οι ισχυρότερες εξουσιαστικά ομάδες επιβάλουν ωμά τα οικονομικά συμφέροντά τους, αδιαφορώντας για τις ασθενέστερες, τις οποίες καταδικάζουν να σηκώσουν κι άλλα βάρη. Χάθηκε κάθε έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής, που ήταν απαραίτητα προκειμένου να ξεπεράσουμε όλοι μαζί τη χρεοκοπία της χώρας.

Έτσι οι ισχυρότερες ομάδες (κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες, πολιτικοί, δικαστές, ένστολοι κ.λ.π.) είναι οι κοινωνικές ομάδες που έχουν την δύναμη και την εξουσία να προστατέψουν τα συμφέροντά τους και να πάρουν πίσω τις απώλειές τους. Κάποιες αδικίες που προκάλεσαν τα μνημόνια και αφορούν αυτές τις ομάδες, κρίνονται αντισυνταγματικές και επανορθώνονται και κάποιες άλλες που αφορούν δυστυχείς Έλληνες, κρίνονται συνταγματικές και ισχύουν. 

Δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με τη δύναμη εξουσίας που έχει η κάθε ομάδα να επιτυγχάνει τα δικά της οικονομικά συμφέροντα, αδιαφορώντας για τις υπόλοιπες. Ταυτόχρονα η προπαγάνδα του καθεστώτος, καλεί τις αδικημένες ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες να μην διαμαρτύρονται, να μην λαϊκίζουν και να μην προκαλούν κοινωνικές αντιπαλότητες. Δηλαδή και αδικημένοι και σιωπηλοί.

Εκεί που έφτασε η χρεοκοπημένη ελληνική κοινωνία, τελικά θα επιβιώσουν και θα πλουτίσουν οι ισχυρότερες εξουσιαστικά κοινωνικές ομάδες, ενώ θα εξαθλιωθούν πλήρως οι ασθενέστερες. Αυτός δυστυχώς είναι ο αδυσώπητος νόμος της ζωής. Ο ισχυρότερος επιβιώνει, ο ασθενέστερος την πληρώνει.

Ας πρόσεχαν οι ασθενέστερες ομάδες τουλάχιστον όταν προσέρχονταν στις κάλπες, γιατί κάτι άλλο δεν έχουν να κάνουν. Μόνο αυτό τους αναγνωρίζει το Σύνταγμα.

Δεν υπάρχει πλέον σωτηρία για τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες. Ούτε σοβαρή αντιπολίτευση υπάρχει για να τις προστατέψει (παρά μόνο κρυφομνημονιακή κυβέρνηση σε αναμονή), ούτε υγιής συνδικαλισμός για να πολεμήσει γι’ αυτές (παρά μόνο κομματικά υποτελείς συνδικαλιστές, προκειμένου να μην χάσουν την κομματική εύνοια και τα προνόμιά τους).

Θα πρέπει λοιπόν όλοι οι Έλληνες να διαλέξουμε. Είτε θα υποστούμε όλοι μαζί αναλογικά τις συνέπειες του μνημονίου, είτε να το πάρουμε απόφαση ότι θα επικρατήσει το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και να λειτουργήσουμε όλοι ανάλογα. Δεν μπορεί άλλοι να το εφαρμόζουν ωμά αυτό και άλλοι να πιστεύουν ακόμα σε κοινωνική αλληλεγγύη.

Πέτρος Χασάπης

http://olympia.gr/

- Ρε συ, χανόμαστε! - Ε! και λοιπόν;

Η Κυβέρνηση, που έχει λόγους να παραμένει στην εξουσία, αποφάσισε μετά τα εκλογικά αποτελέσματα ανασχηματισμό. Για τις εντυπώσεις φυσικά. Ώσπου να ξεθυμάνουν αυτές, κάποιος χρόνος παραμονής της σ` αυτή εξασφαλίζεται. Και αυτό είναι το κύριο που επιδιώκει, την παραμονή της. 

Κι ενώ πλειοψηφία δεν έχει παρά μόνο κοινοβουλευτική, που απέχει παρασάγγες, 20 ποσοστιαίες μονάδες, από την ψηφική, κρατιέται με κάθε τρόπο στη θέση του «κυβερνάν». Για να επιμένουν βέβαια οι άνθρωποί της να παραμένουν με νύχια και με δόντια στην εξουσία, θα πρέπει κατ` αρχήν να έχουνε ισχυρό λόγο να τους το επιβάλλει και να μπορούν κατά δεύτερο με νομικές αλχημείες να τον εκπληρώνουν, τη μειοψηφία δηλαδή του 30% να την κάνουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, 151 έδρες. Ας αντιβαίνει αυτό στο Σύνταγμα, που θέλει πηγή κάθε εξουσίας το λαό και στην Κυβέρνηση την πλειοψηφία του.


Του Αλέκου Τζιόλα

Πάντα υπάρχει τρόπος και στη Δημοκρατία, αν είναι ισχυρή προσωπική ανάγκη, να παραβιάζεται το Σύνταγμα με εκλογικούς νόμους της αλχημείας. Αν είναι βέβαια ανάγκη να επιβληθεί δικτατορία, τότε το Σύνταγμα παραβιάζεται με ερπύστριες.

Στην εκλογική μας τραμπάλα(ανάρτηση 21.04.2012) λέγαμε ότι οι δημοκρατικές μας κυβερνήσεις με ένα ποσοστό 35% των ψήφων μπορούν χάρη σε νομικές αλχημείες να έχουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Τότε δεν ήταν ακόμη ψηφισμένος ο χονδροειδής νόμος του Παυλόπουλου που χαρίζει στο πρώτο κόμμα 50 έδρες, ώστε και κάτω από το 35% να έχει αυτό 151 έδρες. Τώρα που ισχύει μπορεί και με 30% ένα κόμμα ή δύο να σχηματίσουνε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να αποτελέσουν Κυβέρνηση. Κι έτσι έχουμε αυτό το ευρύ χάσμα μεταξύ ψηφικής και κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και στραγγαλισμό βέβαια της αρχής της πλειοψηφίας και της αρχής της δεδηλωμένης, που απαιτεί η Δημοκρατία να ισχύουν.

Έγινε λοιπόν ο ανασχηματισμός για το λόγο που είπαμε και στη βάση φυσικά της πολιτικής εμβέλειας του Πρωθυπουργού, που δεν πάει πέρα από την άκρα δεξιά. Παίρνει τον έναν και τον βάζει στη θέση του άλλου με εσπευσμένη όμως δημόσια δήλωση, μη τυχόν και τον δυσαρεστήσει για πολύ, ότι τον άλλο θα τον ξαναχρησιμοποιήσει από Σεπτέμβρη στη θέση του πρώτου. Υπουργοποιεί και τον ανεξάρτητο πανεπιστημιακό Λομβέρδο. Άρα η εμβέλεια του Πρωθυπουργού δεν είναι τόσο περιορισμένη, όσο έλεγα, θα μου πει κάποιος. Πήρε και άνθρωπο από άλλο φάσμα. Ρευστό, θα του πω εγώ, οπότε σαν ρευστό μπορεί κάποιες φορές να είναι και ταυτόσημο με εκείνο της αμοιβαίας αλλαγής.

Ο πανεπιστημιακός μας δάσκαλος ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία θητεύοντας ως νεολαίος στην Αριστερά. Είδε μεγαλώνοντας ότι η πολιτική στο Πασόκ εξακολουθεί να έχει ψωμί, πήγε στις τάξεις του και αλληλοϋπηρετήθηκαν χρόνια. Όταν τέθηκε θέμα είχε σκοπεύσει να διεκδικήσει και την αρχηγία στο κόμμα, μετάνιωσε όμως και την άφησε στον «ομόκλινό» του ιδεολογικά το φίλο του Βενιζέλο. Ως Υπουργός πάντως διαφορετικών Υπουργείων αφού υπηρέτησε τα μνημόνια, του `ρθε κάποια στιγμή μια κρίση που τα υπηρετούσε, γιατί έβλεπε ότι σβήνει πολιτικά, και παίρνει δρόμο από το κόμμα. Είχε παύσει εξάλλου να είναι Υπουργός. Δηλώνει ανεξάρτητος. Μετά αποφασίζει να φτιάξει κόμμα δικό του. Δεν τον ακολουθεί κανείς. Μάζεψε πέντε προσωπικότητες σαν αυτές που νιώθουν αδικημένες και περιφέρονται εδώ κι εκεί μπας και τους δει κανένας πολιτικός γυρολόγος και αναγνωρίσει την αξία τους. Το έφτιαξε.

Αφού είδε πως δεν προχωρούσε – και πώς να προχωρήσει; - πηγαίνει δεν πηγαίνει, πώς να το ξέρουμε τόσο κινητός που είναι; - στην Ελιά που βγήκε από το Πασόκ, αντικαθιστώντας το μάλιστα, για να έχει ξανά ερωτοτροπίες με κόμμα εξουσίας, για να τον δει ο Σαμαράς ότι λιγουρεύεται εξουσία, ο οποίος Σαμαράς έχει και μεγάλη ανάγκη τους ανεξάρτητους βουλευτές, οπότε, ας είναι ρευστός, τον πιάνει ταχυδακτυλουργικά– έχει και τέτοιες ικανότητες ο Πρωθυπουργός μας- και αυτή την ασταθή «αξία» την επανυπουργοποιεί. Τον τοποθέτησε μάλιστα στο Υπουργείο Παιδείας, για να μη λείπουν τα πρότυπα από τις νέες γενιές.

Καταλαβαίνεται γιατί έλεγα στο προηγούμενο κείμενό μου ότι «αν δεν πίστευα στη δημοκρατία ούτε ήμουνα αριστερός, και μου ζητούσατε να επιλέξω ανάμεσα σε Βενιζέλο – παίρνω έναν τυχαίο εκπρόσωπο του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος – και τη Χρυσή Αυγή, είστε σίγουροι ότι θα προτιμούσα το Βενιζέλο;». Το Λομβέρδο βάλτε εσείς τώρα, που είναι επίσης άλλος «τυχαίος εκπρόσωπος του διεφθαρμένου πολιτικού μας συστήματος».

Για να κάνει βέβαια ο Πρωθυπουργός τέτοιου είδους επιλογές κατά τον ανασχηματισμό, φαίνεται πως και η ηθική του δε θα έχει πολύ έρμα. Και πώς να το έχει, αφού ο ίδιος την έχει υποσκάψει χρόνια πριν.
Ρίχνει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί δεν ακολουθούσε, λέει, εθνικό δρόμο, και θέλοντας να ανακηρύξει τον εαυτό του εθνοπατέρα, φτιάχνει δικό του κόμμα, από το οποίο του `μεινε μόνο η καδραρισμένη χαρμόσυνη και διθυραμβική δήλωση του Ελύτη, μιας άλλης πνευματικής προσωπικότητας με πολύ βαρύ ηθικό φορτίο! Κατόπιν ο Καραμανλής ο νεότερος τον χρειάζεται, για να ενισχύσει τη θέση του στο κόμμα, αλλά και το κόμμα, και τον παίρνει στη ΝΔ τοποθετώντας τον στη θέση Υπουργού Πολιτισμού, για να διορίσει ο Πρωθυπουργός μας ως Υπουργός τότε μόνο από την εκλογική του περιφέρεια τη Μεσσηνία υπαλλήλους στο Μουσείο της Ακρόπολης, ενώ τελευταία τελευταία ως Πρωθυπουργός πια απολύει την καθηγήτρια που συλλαμβάνει το γιο του να κλέβει σε διαγώνισμα.
Και για να γίνει τέλος Πρωθυπουργός, έπρεπε να αναποδογυρίσει τον εαυτό του και από αντιμνημονιακός να δείξει μνημονιακός. Και αυτό έγινε, για να εξασφαλίσει το χρίσμα του Πρωθυπουργού από τους εταίρους μας.

Αλλά και τι να κάνει ο κακομοίρης; Εγώ τον καταλαβαίνω. Να τα βάλει με τον εαυτό του; Αφού γι` αυτό τον αναποδογύρισε και τοποθετήθηκε Πρωθυπουργός, για να τον προσέχει, και θα τον προσέχει περισσότερο από τη θέση του αυτή, τη στιγμή μάλιστα που τα πολιτικά του πεπραγμένα επισύρουν βαρύτατες ποινικές κυρώσεις κι αν φύγει από αυτή τη θέση, θα επέλθουν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το πρόσωπό του, αλλά για όλους τους συγκυβερνώντες συνεργούς του. Γι` αυτό και μένουν αγκιστρωμένοι στην εξουσία, ακόμη και αντισυνταγματικά.

Και ο εγγυητής του Συντάγματος τι κάνει; Γιατί δεν επεμβαίνει; Επειδή και αυτός είναι δικός τους. Τον βρήκανε μοναδικό «αδιάφθορο» μέσα στο πλήθος των «διεφθαρμένων» του Πασόκ και τον επιλέξανε. (Οι χαρακτηρισμοί είναι του Καραμανλή που τον επέλεξε). Οπότε: Έχει λόγους η Κυβέρνηση να κλείσει εσπευσμένα και πρόωρα τη Βουλή, γιατί της ήρθε φάκελος που την καίει; Κλείνει τη Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράφει λέγοντας ό, τι του έχουνε πει.

Και ο λαός τι κάνει θα μου πείτε, τι θέση παίρνει απέναντι σε όλα αυτά; Δεν αντιδρά; Αφού χανόμαστε.
Ε! και λοιπόν; Απαντά ο λαός που ούτε για τη δική του επιβίωση δε δείχνει να νοιάζεται πια. Συντηρείται μόνο από τα κόπρανά του. Όσο θα συντηρείται. Ποια είναι αυτά μη ρωτάτε. Ο λόγος έγινε.
Αλέκος Τζιόλας για το tvxs.gr

Πηγή: - Ρε συ, χανόμαστε! - Ε! και λοιπόν; - RAMNOUSIA

Δύο χρόνια στη σκιά

«Στην πραγματικότητα δεν μάθαμε από τα WikiLeaks κάτι που δεν θεωρούσαμε αληθινό -όμως είναι ένα πράγμα να γνωρίζεις κάτι γενικά και άλλο να έχεις συγκεκριμένα στοιχεία», υποστηρίζει ο Σλαβόι Ζίζεκ στο άρθρο του στην «Guardian» (19.6.2014), με αφορμή την «επέτειο» δύο ετών αναγκαστικού περιορισμού του Τζουλιάν Ασάνζ σε καθεστώς ασύλου, στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο. 

Ο Αυστραλός, Ασάνζ, που ίδρυσε το 2006 τα WikiLeaks, υποχρεώνεται να παραμένει έγκλειστος, αφού οι Βρετανοί, που με τεράστιο κόστος φρουρούν σε εικοσιτετράωρη βάση την πρεσβεία, σκοπεύουν να τον εκδώσουν στην Σουηδία όπου υπήρχε παλαιότερη κατηγορία για σεξουαλικά παραπτώματα βάσει της μαρτυρίας δύο γυναικών (η μια φέρεται να είναι μέλος καθοδηγούμενων από την CIA αντικυβερνητικών ομάδων στην Κούβα). 

Αν και η Βρετανία ψήφισε τον Μάρτιο αναθεώρηση του νόμου περί εκδόσεων προσώπων και οι σουηδικές αρχές έκριναν ανεπαρκή τα στοιχεία, ο Ασάνζ αντιμετωπίζεται με την προηγούμενη νομοθεσία. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι και οι δύο χώρες, με νομικά τεχνάσματα προσπαθούν να μην επωμισθούν την ευθύνη τής έκδοσής του στις ΗΠΑ, όπου εκκρεμεί δικαστική εξέταση από το 2010. Θεωρείται βέβαιο ότι αν βρεθεί στις ΗΠΑ, όπου το FBI ερευνά για «ποινικές και εναντίον της εθνικής ασφάλειας» δραστηριότητές του, ο Ασάνζ θα αντιμετωπίσει κατηγορίες που επισύρουν ακόμα και ποινή θανάτου.

Η Τσέλσι Μάνινγκ, που παρέδωσε το 2010 στα WikiLeaks έγγραφα που αποδεικνύουν τις στρατιωτικές δραστηριότητες και τα εγκλήματα πολέμου των Αμερικανών σε Ιράκ και Αφγανιστάν, εκτίει ποινή 35 ετών φυλάκισης. Ο χάκερ Τζέρεμι Χάμοντ που υπέκλεψε και παρέδωσε στα WikiLeaks μηνύματα της ιδιωτικής εταιρίας πληροφοριών Stratfor, καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλάκιση. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, που πριν ένα χρόνο αποκάλυψε έγγραφα της NSA, βρίσκεται σε προσωρινό άσυλο στη Μόσχα. Όλοι, διέπραξαν το "έγκλημα" της αποκάλυψης πληροφοριών στους πολίτες.

Σε ποιό σύστημα η αποκάλυψη εγγράφων που απλώς αποδεικνύουν εγκληματικές πράξεις και μάλιστα σε βάρος της ανθρωπότητας, συνιστά «εγκληματική πράξη»; 
Σε αυτό που αποκρύπτει πληροφορίες υψίστης σημασίας για τις πολιτικές ελευθερίες την ίδια ώρα που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τους πολίτες ανά τον κόσμο.
Σε αυτό όπου η υποκρισία δεν γνωρίζει όρια και άπαντες -σύμμαχοι και μη-, εκτός από τους απλούς πολίτες ανά τον κόσμο, επωφελούνται από το θράσος την ασυδοσία και τον ολοκληρωτισμό των στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών.
Σε αυτό όπου η ελευθερία είναι ψευδαίσθηση, αφού «η πλειοψηφία των ατόμων βιώνουν τις ζωές τους ως ελεύθεροι, χωρίς να έχουν επίγνωση του βαθμού στον οποίο ελέγχονται από κρατικούς μηχανισμούς», όπως το θέτει ο Ζίζεκ.

Πηγή:E.Π. για την Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ

Πηγή: Δύο χρόνια στη σκιά - RAMNOUSIA

Δικαστές στην Ελλάδα: Όλοι το σκεφτόμαστε και κανείς δεν το λέει….

Δεν είναι κακό, ούτε στα όρια του λαϊκισμού να λέμε δημόσια και αυτό που σκεφτόμαστε ή συζητάμε ιδιωτικά. Και μη μου πείτε ότι είναι όλοι αφελείς, κακοπροαίρετοι ή ανίδεοι. Όλοι αυτοί που αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό της πρόσφατες αποφάσεις των δικαστών για τα μισθολογικά και εισοδηματικά τους ζητήματα.

Και να ήθελα, μία αδιόρατη δύναμη που πηγάζει από την ιστορική διαδρομή αυτών των υποθέσεων, δεν βγάζει από το στίβο της σκέψης μου, τους μουλωχτούς της ιστορίας που δεν είναι άλλοι από το πολιτικό προσωπικό αυτής της χώρας.

Στα μισθολογικά ζητήματα οι έλληνες βουλευτές που κατ επάγγελμα ασκούν το βιοποριστικό δρόμο του εκπροσώπου, αποδέχονταν ή και υποκινούσαν την πρακτική του Βασιλικού που ποτίζεται παραλλήλως με τις γλάστρες.

Λοιπόν, ΝΑΙ, σε μία χώρα που έχει καταλυθεί έργω και λόγο το κράτος δικαίου, οι αποφάσεις των δικαστών για την μισθολογική τους αποκατάσταση, ΠΡΟΚΑΛΕΙ. Για δύο σημαντικούς λόγους:

Ο Πρώτος και ίσως ο πιο σημαντικός, είναι ότι και με ανοχή των ιδίων των δικαστών, η απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί τον πιο εφιαλτικό πυλώνα της δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Από τις τρείς εξουσίες, όσα και αν καταλογίζουμε στην νομοθετική και την εκτελεστική, η δικαστική είναι ο πιο αδύναμος κρίκος.

Θα έπρεπε να έχουν συναίσθηση και οι ίδιοι οι δικαστές όταν απευθύνονται στην κοινωνία μέσω τέτοιων αποφάσεων, για το τι είδους δικαιοσύνη απολαμβάνουν οι πολίτες αυτής της χώρας. Ζητούν την οικονομική τους αποκατάσταση για να θωρακιστούν και ηθικά, την ίδια ώρα που τα ελληνικά δικαστήρια λειτουργούν στα όρια της αρνησιδικίας.

Σύμφωνα με τον πίνακα επιδόσεων του 2013 για τα εθνικά συστήματα δικαιοσύνης στην ΕΕ, στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή η Ελλάδα έρχεται 98η ανάμεσα σε 144 χώρες παγκοσμίως όσον αφορά την αντίληψη των πολιτών για την ανεξαρτησία των συστημάτων δικαιοσύνης στη χώρα τους.

Βάσει των ίδιων στοιχείων, η Ελλάδα κατατάσσεται 24η στην ΕΕ όσον αφορά την αντίληψη περί «ανεξαρτησίας» των δικαστικών συστημάτων και ακολουθούν η Βουλγαρία, η Ρουμανία και η Σλοβακία.

Σύμφωνα με τον πίνακα επιδόσεων που δημοσιεύει η Επιτροπή, το 2013 ο χρόνος εκδίκασης δικαστικών υποθέσεων στην Ελλάδα, εξαιρουμένων των ποινικών υποθέσεων, ήταν κατά μέσο όρο 510 ημέρες.

Σε ότι αφορά το σύνολο των δικαστικών υποθέσεων, ο χρόνος εκδίκασής τους στην Ελλάδα ανέρχεται, κατά μέσο όρο, σε περίπου 190 ημέρες.

Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι δείκτες βελτιώθηκαν το 2014;

Έχουν ευθύνες οι ίδιοι οι δικαστές για αυτή την κατάσταση; Η αποτελεί μόνο ευθύνης της κεντρικής εξουσίας και του νομοθετικού σώματος της Βουλής που δεν έχει την πολιτική βούληση; Μα φυσικά και έχουν. Είναι κοινό μυστικό, από αυτά που όλοι τα ξέρουν, τα καταλαβαίνουν, τα υποστηρίζουν αλλά δημοσίως κάνουν σα να μην συμβαίνει τίποτε. Υπήρχαν και υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας, όσο οι επιλογές των ανωτάτων δικαστών αποτελεί απόφαση της Κυβέρνησης.

Και ο δεύτερος λόγος, είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη τα τελευταία τέσσερα χρόνια, δυστυχώς δεν εξέπληξε ευχάριστα τα εκατομμύρια των πολιτών που έζησαν και ζούνε την βαρβαρότητα και τον παραλογισμό. Δεν στήριξαν τους εκατομμύρια κακοπληρωμένους εργαζόμενους που στοιβάζονται στις άθλιες αίθουσες των δικαστηρίων για να βλέπουν πλούσιους επιχειρηματίες σε πτωχευμένες επιχειρήσεις που μέσω της αρνησιδικίας γλεντούν στην υγεία των κορόιδων. Δεν αποτέλεσαν ανάχωμα ούτε κατ ελάχιστο όπως έπραξαν ευρωπαίοι συνάδελφοι τους, στην αυθαιρεσία των νομοθετών της βουλής. Υπηρετώντας ένα σύστημα που κατ ουσία δεν αποδίδει δικαιοσύνη αλλά παρέχει χρόνο στην ανομία, δεν μπορείς να υποκρίνεσαι τον αδέκαστο.

Και όταν ξαφνικά από εκατοντάδες περιπτώσεις ληστρικής επιδρομής σε ζωές, στην κοινωνική συνοχή, σε δικαιώματα και κοινωνικά προαπαιτούμενα, η μόνη αδικία που με ταχύτατους ρυθμούς επιχειρείται να αποκατασταθεί είναι μόνο η μισθολογική κατάσταση των δικαστών, με απόφαση που λαμβάνουν οι ίδιοι, ΝΑΙ πρόκειται για πρόκληση.

Και ας σταματήσουμε τον ακραίο καθωσπρεπισμό περί ιερών αγελάδων της θεσμικής υπόστασης της δημοκρατίας και της θέσης των ελλήνων δικαστών. Αν ήθελαν ή αν θέλουν μπορούν να κατακτήσουν το κύρος που θα τους επέτρεπε να έχουν σύμμαχο τους και την κοινωνία, εκτός της κυβέρνησης και των κυβερνητικών βουλευτών τους οποίους έχουν βγάλει πολλές φορές από πολύ δύσκολη θέση.

Χρήστος Γιαννούλης

Πηγή: Δικαστές στην Ελλάδα: Όλοι το σκεφτόμαστε και κανείς δεν το λέει…. - RAMNOUSIA

12 + 1 λόγοι: γιατί η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απροχώρητο. του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

1. Επειδή συνεχίζεται το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απάνθρωπων κρατητηρίων όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι, σαπίζοντας από ασθένειες, απελπισία και αδικία, χωρίς να κατηγορούνται για τίποτε, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες.

2. Επειδή αυτή η κατάσταση διαστρεβλώνει την ίδια την αρχή της δικαιοσύνης, καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, καθιστώντας την προφυλάκιση ως ένα de facto καθεστώς για κάθε «ανεπιθύμητο», έστω και αν δεν του έχει αποταθεί καμία κατηγορία, και μάλιστα καθεστώς κράτησης πολύ πέραν του λογικά απαραίτητου χρόνου που απαιτείται για την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων για την απέλαση του, αν είναι μετανάστης, ή την δίκη του, αν θεωρείται «ύποπτος φυγής».

3. Επειδή οι άνθρωποι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελληνική επικράτεια παρακρατούνται λοιπόν παράνομα από την Ελληνική γραφειοκρατία και τους μισθοφόρους ανθρωποφύλακες της ντόπιας Ναζιστικής χούντας επειδή παράγουν κέρδος, αφού ανά κεφαλή η συντήρηση τους κοστολογείται από την Ευρωπαϊκή ένωση σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.

4. Επειδή εκτός από απάνθρωπη αυτή η άθλια κατάσταση του μεταναστευτικού δράματος στην Ελλάδα, αντί να αντιμετωπίζεται από τις αρχές και την κοινωνία γενικότερα ως η σημαντικότερη ανθρωπιστική κρίση στην χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου, αντίθετα, και εξωφρενικά προκλητικά, γίνεται πεδίο αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης από κρατικές και παρακρατικές μαφίες.

5. Επειδή αυτές οι κρατικές, παρακρατικές ή/και ιδιωτικές μαφίες χρηματοδοτούνται από τα θηριώδη Ευρωπαϊκά κονδύλια που εισπράττει η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πως διαχειρίζεται αυτά τα εκατομμύρια, τα οποία συνεχίζουν να πιστώνονται οι πολίτες εν ονόματι των φυλακισμένων-μεταναστών. Επί της ουσίας, οι μαφίες αυτές, με την ανοχή ή/και την συνέργεια της κυβέρνησης, εκμεταλλεύονται το δράμα των μεταναστών, τους οποίους κρατούν φυλακισμένους ως επικερδείς ομήρους, διεκδικώντας λύτρα από την Ευρώπη, αντί να τους στέλνουν σπίτια τους, όπως πρέπει και να γίνει σύμφωνα με τον νόμο στην χειρότερη των περιπτώσεων.

6. Επειδή η καλύτερη περίπτωση υποτίθεται δεν υπάρχει, δηλαδή δόλια πλασάρεται από τα Μ.Μ.Ε. ως αδύνατον το να απορροφηθούν και να προσαρμοστούν οι μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία και αγορά εργασίας, αλλά μπορούν να υπάρχουν ως άλλοθι για την ύπαρξη κονδυλίων. Βέβαια, ούτε οι ίδιοι οι κρατούμενοι μετανάστες δεν θέλουν να σκέφτονται την περίπτωση της ένταξης τους στην Ελληνική αγορά εργασίας, θέλοντας οι περισσότεροι από αυτούς να φύγουν από την χώρα, εφ’ όσον είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο, όπου η καλπάζουσα ανεργία, των ποσοστών της τάξης του 30% σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, έχει οδηγήσει τους μισθούς σε προσβλητικά επίπεδα, ενώ τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν εξανεμισθεί.

7. Επειδή αυτή η ακραία φτωχοποίηση αφορά τους ιθαγενείς Έλληνες, και πάλι μόνο τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, οπότε μπορεί κανείς να συμπεράνει πόσο δυσχερέστερη μπορεί να είναι για τους μετανάστες αυτή η κατάσταση, δεδομένου του ακραίου ρατσισμού και της προκατάληψης που μαστίζουν τις κοινωνικά και πολιτικά αναλφάβητες μάζες που αποτελούν την πλειοψηφία του γηγενούς πληθυσμού στην Ελλάδα.

8. Επειδή οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, έχουν καταντήσει τόσο χοντρόπετσοι και ρατσιστές ώστε να μην συγκινούνται κατ’ ελάχιστο από το δράμα των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οσονούπω όμως θα τους αφορά πολύ πιο άμεσα το θέμα της ανάπτυξης στρατιωτικοποιημένων φυλακών ανά την Ελληνική επικράτεια, ειδικά τώρα που το παρακράτος πειραματίστηκε στην καμπούρα των μεταναστών και απέδειξε ως πετυχημένο το πιλοτικό πρόγραμμα της «φυλακής ως κερδοσκοπική επιχείρηση».

Και απέδειξε η κυβέρνηση ότι οι φυλακές μπορεί να είναι κάλλιστα η μορφή της ανάπτυξης που υπόσχονταν για την χώρα λανσάροντας στους «επενδυτές» την ιδέα ενός σωφρονιστικού ιδρύματος χτισμένου με λεφτά του δημοσίου, του οποίου όμως η διαχείριση θα λειτουργεί κατ’ ανάθεση σε ιδιώτες, δηλαδή θα παραχωρείται η κερδοφόρα εκμετάλλευση του, «κατόπιν διαφανών διαγωνισμών» στα γνωστά κυκλώματα «εργολάβων», «κατασκευαστών», «υπηρεσιών σίτισης», «εταιριών ασφάλειας» και δεν συμμαζεύεται. Τα γνωστά και πάλι, χρήση δημοσίων κεφαλαίων για ιδιωτικές σπέκουλες ημετέρων.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως φαντάζομαι ότι λόγω θερινού αποκαρώματος και ποδοσφαιρικής παραζάλης ελάχιστοι Έλληνες είναι ενήμεροι για την συνεχιζόμενη απεργία πείνας 4.500 κρατούμενων σε διάφορες φυλακές της χώρας.

Οι Έλληνες και αλλοδαποί συγκρατούμενοι τους, ενωμένοι, διαμαρτύρονται κυρίως για την ανέγερση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, στις οποίες οι συνθήκες κράτησης είναι ακόμα πιο άθλιες και απάνθρωπες από τις ήδη απαράδεκτες τωρινές, κατά τις οποίες σημερινές συνθήκες στερούνται τα βασικά της επιβίωσης τους, όπως νερό, τροφή και φάρμακα αλλά και υφίστανται απάνθρωπη μεταχείριση όπως ομαδικές τιμωρίες για παραπτώματα ενός και άλλους βασανισμούς.

9. Επειδή οι επερχόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας «τύπου Γ», δηλαδή τα νέα Γκουαντάναμο όπου θα φυλακίζεται όποιος αποφέρει με την κράτηση του κάποιο κέρδος στο καθεστώς, ανατέθηκαν στην εταιρία δημοσίου συμφέροντος «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία ελέγχεται ήδη από τη Δικαιοσύνη για το υπέρογκο κόστος έξι φυλακών της χώρας.

Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος που εκπροσωπεί η «Θέμις Κατασκευαστική» σκεφθείτε ότι ο νομικός προϊστάμενος της εταιρίας αυτής, ένας κος. ονόματι Δημήτρης Σκαρίπας, κατηγορείται με κακούργημα περί «καταχραστών του Δημοσίου», ενώ του έχει απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα από τον προηγούμενο Ιούνιο. Ο δε κος. Βασίλης Χανδακάς, πρόεδρος της «Θέμις Κατασκευαστική», αγόρασε ένα αυτοκίνητο μάρκας Audi Quatro Turbo, αξίας 8.500 ευρώ, για λογαριασμό του γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, κο. Νίκο Κανελλόπουλο, ο οποίος αν και τυγχάνει φίλος του κου. Χανδακά, μάλλον αυτή του η σχέση δεν συγκρούεται καθόλου με το δημόσιο συμφέρον που εκπροσωπεί καθώς εποπτεύει την υπόθεση για την οποία εξετάζεται από την δικαιοσύνη η «Θέμις», της οποίας, επαναλαμβάνω, προεδρεύει ο φίλος του και συν-λάτρης των πολλών κυβικών.

Δηλαδή, με χρήματα μιας ανώνυμης εταιρίας δημοσίου συμφέροντος, χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, ο γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης οδηγεί αυτοκίνητο μεγαλύτερου κυβισμού και από του ίδιου του πρωθυπουργού, και μάλιστα, αυτό τό αυτοκίνητο το οδηγεί εξυπηρετούμενος από εκείνους τους οποίους υποτίθεται ότι ελέγχει για ύποπτη διαχείριση δημοσίου χρήματος. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Τέτοιου είδους τακτικών, συνείδησης και ηθικού φυράματος κυκλώματα λοιπόν, το λιγότερο επικίνδυνα δηλαδή, έχουν αναλάβει την κατασκευή των νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας στην Ελλάδα, εισάγοντας έτσι στην χώρα την απαραίτητη υποδομή για να χτιστεί η βαριά βιομηχανία των ιδιωτικών ιδρυμάτων που χτίζονται με δημόσιο χρήμα προκειμένου να φυλακίζουν εκείνους που φορολογούνται σκληρά συμβάλλοντας έτσι στην ανέγερση των κελιών μέσα στα οποία θα εγκλειστούν αν δεν είναι αρκετά τυχεροί ή συνεργάσιμοι με το καθεστώς.

Υπό το άλλοθι της νομιμότητας και της ανάπτυξης δημιουργείται δηλαδή ένας φαύλος κύκλος δίωξης και ομηρείας των πολιτών και εξασφαλίζεται, με χρήμα των ίδιων αυτών πολιτών, η χρηματοδότηση ιδιωτών, και φυσικά φίλα προσκείμενων προς το απάνθρωπο καθεστώς, «εργολάβων» και «επενδυτών».

Η με υστερόβουλα κριτήρια ποινικοποίηση της ζωής σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της, και η παράλληλη αγορά που αναπτύσσεται από τις αποφάσεις της αναγκαστικά υπερδραστηριοποιημένης δικαιοσύνης, η οποία με την σειρά της απαιτεί όλο και περισσότερα κελιά για έναν ραγδαία αυξανόμενο αριθμό καταδίκων, είναι μια ουροβόρος συστημική διαστροφή που ανθεί εδώ και καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτή η διαστρέβλωση και εμπορευματοποίηση της δικαιοσύνης λειτουργεί βασισμένη σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μεταξύ συνεργαζόμενων δικαστηρίων και ιδιωτικών συμφερόντων που θησαυρίζουν από την κατασκευή και την συντήρηση όλο και περισσότερων φυλακών. Όλα αυτά φυσικά με το ψηφοθηρικό προσωπείο της πάταξης του εγκλήματος.

Στην Αμερική, όπου η βιομηχανία ιδιωτικών φυλακών ανθεί και απολαμβάνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ποσοστό κρατουμένων επί του γενικού πληθυσμού, έχουν ήδη καταδικαστεί για χρηματισμό διάφοροι δικαστές, οι οποίοι δωροδοκούνταν από εταιρίες διαχείρισης σωφρονιστικών ιδρυμάτων ώστε οι αποφάσεις τους να παράγουν ικανό αριθμό κατηγορούμενων, ασχέτως της απόδειξης ενοχής των κατηγορούμενων, προφυλακίζοντας δηλαδή άδικα, έτσι ούτως ώστε οι ιδιωτικές φυλακές που έχουν σύμβαση με το δημόσιο να είναι επαρκώς γεμάτες και άρα κερδοφόρες.

Δεν χρειάζεται να διευκρινίσει κανείς ποιος πληρώνει αυτές τις εταιρίες για την συντήρηση των φυλακών και των κρατουμένων – το δημόσιο φυσικά, αυτό το ίδιο το κακό δημόσιο που διώκουν ανελέητα οι νεοφιλελεύθεροι, όποτε δεν μπορούν δηλαδή να το εκποιήσουν ή να το αφαιμάξουν. Επίσης αυτονόητο είναι ποια τμήματα του πληθυσμού εκπροσωπούνται κατά κύριο λόγο στις φυλακές – προλετάριοι, φυλετικές μειονότητες, έγχρωμοι, άνθρωποι που δεν είναι ψυχικά υγιείς αλλά δεν είναι ασφαλισμένοι ώστε να νοσηλευτούν. Οικονομικά εύρωστοι λευκοί εγκληματίες, τα μέλη του λεγόμενου «white collar crime», σπανίως καταλήγουν στην φυλακή, αφού έχουν την άνεση να εκπροσωπηθούν στα δικαστήρια από τους «κατάλληλους» δικηγόρους.

10. Επειδή η πολιτική κατάσταση που επιτρέπει αυτά τα φαινόμενα στην Ελλάδα όχι μόνο δεν λέει να αλλάξει, αλλά ούτε καν εννοεί να μετακινηθεί στο ελάχιστο από εκείνες τις δομές εξουσίας και τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα όχι μόνο γι’ αυτές τις ανθρωπιστικές κρίσεις και σκοτεινές εξελίξεις, αλλά και για την κατάρρευση της οικονομίας, της αγοράς εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων.

Σταθερά, και μόνο με εσωτερικές ανακατατάξεις, κυβερνάει η ίδια ακριβώς κάστα ανθρώπων, δημιουργώντας και επιβάλλοντας κλίμα από τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια και κατ’ εντολή των ίδιων επιχειρηματιών και εργολάβων, όσα σκάνδαλα και χρέη και αν έχουν συσσωρεύσει αυτοί, όσο βρόμικο κύκλωμα και αν αποτελούν στην συνείδηση του λαού, ο οποίος σχιζοφρενικά και αυτοκαταστροφικά επιμένει να στηρίζει αυτόν τον συρφετό είτε με την ψήφο του ή την απάθεια του.

Κανένας δεν φαίνεται να ενοχλείται έστω και κατ’ ελάχιστο από μια πενταετία ξεπουλήματος της γης και των υποδομών, ένα στρατιωτικής έκτασης σχέδιο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο οποίο έχουν επιδοθεί εκείνοι που κυβερνάνε την Ελλάδα με τον τρόπο εκείνο που θα διατηρήσει την ευμένεια των δανειστών τους. Και είναι δανειστές αυτών των κυβερνώντων και όχι της χώρας συνολικά οι Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υπόλοιποι ψευδο-ευεργέτες τοκογλύφοι, επειδή τα χρήματα που δανείζουν με υπέρογκους τόκους και με εξαθλιωτικούς όρους δεν φτάνουν ποτέ στον Ελληνικό λαό, αλλά ακολουθούν τις διαδρομές συγγενών, φίλων και διαπλεκόμενων της κυβέρνησης, όπως αυτές χαρτογραφήθηκαν από την Λίστα Λαγκάρντ.

11. Επειδή η αδράνεια της εξέλιξης της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα σήψης της συγκεκριμένης διεφθαρμένης ηγεσίας, ούτε αποκλειστικά μια τεχνητή τροχοπέδη που προκαλείται από την άρνηση της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας να επιτρέψει τις διαδικασίες που θα άλλαζαν τις ισορροπίες δυνάμεων, διακινδυνεύοντας τα κατεστημένα συμφέροντα δεκαετιών.

Η πολιτική και κοινωνική καθήλωση της Ελληνικής κοινωνίας στα ίδια πρόσωπα και πράγματα αντανακλά μια γενικότερη αντιπάθεια προς την έννοια της αλλαγής, έναν συντηρητισμό που ριζοσπαστικοποιείται όλο και πιο αντιδραστικά, εκφράζοντας το γερασμένο σκεπτομορφικό του όλο και πιο ηλικιωμένου πληθυσμού, ο οποίος παραμένει προσκολλημένος σε φθαρμένα πρόσωπα, ετοιμόρροπους θεσμούς και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις.

Ακόμα χειρότερα, αυτή η καθήλωση στις ίδιες παραμέτρους δεν χαρακτηρίζει μόνο την ολοένα και αυξανόμενη δεξαμενή ψηφοφόρων τρίτης ηλικίας, αλλά και την νέα γενιά, η οποία αδυνατεί να αυτονομηθεί οικονομικά και συνειδησιακά, και έτσι δεν μπορεί και να εκφράσει νεωτερικό λόγο, αφού εξαρτάται επιβιωσιακά από τους γονείς και τους παππούδες σχεδόν εφ’ όρου ζωής πλέον, ή σίγουρα στα πιο δημιουργικά χρόνια, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 60%.

Ακριβώς όπως κάθε άλλος οργανισμός που αρνείται να περάσει στο επόμενο στάδιο εξέλιξης, έτσι και η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αν όχι εξαφάνισης της, τότε διά της βίας μετάλλαξης της και υποκατάστασης της από ένα αποικιακό παρακράτος, συντηρούμενο από τους είλωτες που μοχθούν για την ευημερία των εγκληματιών που το διοικούν.

12. Επειδή η βιομηχανία της συντήρησης και της καθήλωσης στην Ελλάδα έχει φτάσει σε επίπεδο παροξυσμού, προσπαθώντας διά της βίας να επιβάλλει ως τετελεσμένο γεγονός ένα καθεστώς του είδους που σφετερίζεται οτιδήποτε, και ειδικότερα το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», προκειμένου να κατασκευάσει άλλοθι για την εγκληματική του δραστηριότητα.

Οι πάσης φύσης εθνικιστικές εμμονές παρουσιάζονται ως δημαγωγικά άλλοθι για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.

Σε κυβερνητικά πόστα φιγουράρουν καρικατούρες ανθρώπων που παριστάνουν τους πολιτικούς ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από αποβράσματα με παρελθόν σε Ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις ή ακραία διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι απατεώνες με δεκαετίες σκανδάλων να τους ακολουθούν σαν άσχημη μυρωδιά όπου και αν εμφανίζονται.

Μεσαιωνικές κατάρες ακούγονται διαρκώς από ιερείς της Εκκλησίας που κατακεραυνώνουν κάθε είδους διαφορετικότητα ενώ ταυτόχρονα σιωπούν για τα ανθρωπιστικά εγκλήματα που διαπράττει η άρχουσα τάξη, με την οποία φυσικά η ίδια Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος.

Και όμως – και όμως, όλοι αυτοί οι εν πολλοίς εγκληματίες παραμένουν ακλόνητοι, δεν τους αγγίζει κανείς και τίποτε, αιώνια προσκολλημένοι στα τηλεπαράθυρα, στα έδρανα της Βουλής, στα αξιώματα τους, θαρρείς υπεράνω νόμου, διαιωνίζοντας το νοσηρό κλίμα που καθιστά ως κανονικότητα τις περιπτώσεις σαν την προαναφερθείσα «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια λεπτομέρεια, αφού όλο και περισσότεροι «επιχειρηματικοί παράγοντες» σκιώδους υπόληψης και αμφιλεγόμενου παρελθόντος, το λιγότερο, βρίσκουν τον δρόμο μέχρι την κορυφή της πολιτικής εξουσίας, διεκδικώντας την επικυριαρχία και εκμετάλλευση ολόκληρων συνοικιών, όπως ο Μαρινάκης στον Πειραιά, ή ο Μελισσανίδης στην Δραπετσώνα.

13. Επειδή όσα άρθρα σαν και αυτό και να γραφτούν τίποτε δεν αλλάζει.

ΠΗΓΗ:
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου για το Κουτί της Πανδώρας

Πηγή: 12 + 1 λόγοι: γιατί η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απροχώρητο. του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου - RAMNOUSIA

Το παλικάρι που λέγεται Σαμαρας και οι δαφνοσημητιδες…

olympiada

Δεν θα κρίνω την μπάλα που ξέρει γιατί δεν είμαι ειδικός. Αυτη η σκηνή όμως, με την καλοσύνη που εκπέμπει το προσωπο αυτού του Άνδρα, με Α κεφάλαιο, δεν ειναι μακετο. Ειναι μαγκιά και δείγμα χαρακτήρα…
Δεν ξέρω γιατί, μου θύμισε την ματζικα ντε Δάφνη Σημιτη, που οι νταβατζηδες προσπαθούσαν να της φτιάξουν το ιματζ βάζοντας την να …
επισκέπτεται παιδιά με ειδικές ανάγκες. Η αηδία στο προσωπο της δεν μπορούσε να κρυφτεί όταν έβλεπε τα παιδακια.
Αυτη η κάστα του Μακετου δυστυχώς κυβερνά. Ενώ έχουμε εξαίρετους Ελληνες που θα μπορούσαν…

Ν.Τ.
Παιδοψυχολογος

Όλοι ετοιμάζονται για κυβέρνηση Τσίπρα!

filologos10

του Γιώργου Δελαστίκ

Το τελειωτικό πλήγμα στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου συνιστά η απόφαση του Αρείου Πάγου να επιτρέψει τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου. Αφενός πέφτει το ποσοστό της ΝΔ και αφετέρου μειώνεται το ποσοστό της αποχής. Καθίσταται πλέον εξαιρετικά δύσκολο για τη ΝΔ να υπερβεί αισθητά το όριο του 20%, χωρίς να είναι καν βέβαιο ότι το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά θα πιάσει οπωσδήποτε το ποσοστό αυτό.

Οι δέκα μόλις μέρες που απομένουν ως τις εκλογές είναι πολύ επικίνδυνες για το εκλογικό ποσοστό που θα πιάσει τελικά η ΝΔ. Αν η βεβαιότητα της εκλογικής της ήττας συνοδευτεί από εικόνα κατάρρευσης, οι απώλειές της θα προσλάβουν καταστροφικές διαστάσεις για τη δυνατότητα επιβίωσής της ως κόμμα ενιαίο και με το ίδιο όνομα μετά τις εκλογές.

Το σημαντικότερο όμως μήνυμα που περνά η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν ελέγχουν πλέον κανέναν αρμό εξουσίας από πολιτική σκοπιά.

Όσο για την ίδια τη Χρυσή Αυγή, η οποία σίγουρα έχει αποδυναμωθεί από τις φυλακίσεις ηγετικών στελεχών της στον οργανωτικό τομέα, αλλά αυτό καθόλου δεν προδικάζει το εκλογικό της ποσοστό, είναι προφανές ότι οι ισχυροί κύκλοι που τη στηρίζουν οικονομικά την προετοιμάζουν για να δράσει στο πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο που θα δημιουργηθεί, όταν εκλεγεί κυβέρνηση Τσίπρα. Η Χρυσή Αυγή, δηλαδή, θα είναι για ένα διάστημα η αιχμή του δόρατος της μαχητικής αντιπολίτευσης, καθώς το ΠΑΣΟΚ θα διαλύεται και η ΝΔ θα περιδινείται σε υπαρξιακή κρίση.

Γιώργος υπέρ ΣΥΡΙΖΑ

Μέσω του στενότερου συνεργάτη του, του πρώην υπουργού Εξωτερικών και απερχόμενου ευρωβουλευτή Δημήτρη Δρούτσα, που έδωσε συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών την περασμένη Παρασκευή, ο Γιώργος Παπανδρέου υποδήλωσε εμμέσως την ετοιμότητά του να συνεργαστεί με τον Αλέξη Τσίπρα.

«Η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα [Σ.Σ.: για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας] εμπεριέχει ενδιαφέροντα στοιχεία: Ευρωπαϊκή Διάσκεψη για τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών, όπως το 1953 για τη Γερμανία» είπε επί λέξει ο Δ. Δρούτσας, κλείνοντας τη συνέντευξή του.

«Αν θέλουμε οριστική λύση για την Ελλάδα και το ευρώ, απαιτείται νέο και μάλιστα γενναίο “κούρεμα”. Είναι αδιανόητο η ελληνική κυβέρνηση να μην το απαιτεί και να αποδέχεται αμαχητί αυτό που συμφέρει τη Γερμανία, επειδή ο κ. Σόιμπλε είπε στον κ. Στουρνάρα “forget it”» είχε ήδη πει ο Δ. Δρούτσας.

Δεν είχε παραλείψει, φυσικά, να σχολιάσει δηλητηριωδώς τη στάση του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου. «Είναι αυτονόητο ότι στις εκλογές κρίνεται προσωπικά και ο αρχηγός. Έχει έρθει η στιγμή της αλήθειας και για τον κ. Βενιζέλο» είπε ο Δ. Δρούτσας. Η στάση του «μου θυμίζει τις πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία, όπου το Κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών, εταίρος τότε της κυρίας Μέρκελ, παρακαλούσε τους ψηφοφόρους της να του “δανείσουν” κάποιες ψήφους, αλλά το κόμμα αυτό δεν μπήκε καν στη Βουλή» πρόσθεσε δηκτικά.

Και ο Κουβέλης μαζί

Στη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον σαφέστατα προσανατολισμένος και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, θεωρώντας προφανώς «τελειωμένη» την κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Αυτό αποκαλύπτει η δήλωσή του την περασμένη εβδομάδα ότι «η προοδευτική Κεντροαριστερά δεν μπορεί να είναι προσδεδεμένη στο άρμα της ΝΔ, αλλά δύναμη ικανή να μετατοπίσει τον άξονα των εξελίξεων σε προοδευτική κατεύθυνση».

Η εμφανής εύνοια του Φ. Κουβέλη προς την υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή της Μαριλένας Κοππά εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ, στενότατης συνεργάτιδος του Γιώργου Παπανδρέου, συνδυαζόμενη με το ρητό αποκλεισμό του ΠΑΣΟΚ από κάθε προσπάθεια ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς και τη συστηματική απαξίωσης του Ποταμιού από τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ επιβεβαιώνουν έμμεσα ότι ο πρόεδρός της έχει οριστικά στραφεί προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό εξοργίζει, βεβαίως, τον «πασοκικό» πυρήνα της ΔΗΜΑΡ που έχει επικεφαλής τον πρώην γραμματέα Σπύρο Λυκούδη. Όλα τα υπερβολικά εκτεθειμένα για «πασοκολαγνεία» στελέχη της ΔΗΜΑΡ φοβούνται μήπως σύντομα μείνουν πολιτικά άστεγα, τώρα που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται και στο Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη τους θεωρούν μάλλον επιβαρυντικό και πολιτικά άχρηστο έρμα.

Ώρα βουλευτικών εκλογών

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ετοιμάζεται και αυτός για τη νίκη του κόμματός του στις ευρωεκλογές, παρόλο που οι πολιτικά ανόητες ή υποβολιμαίες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ έχουν προσλάβει χαρακτήρα επιδημίας. Όσο κι αν προσπαθεί να τις αξιοποιήσει όμως η κυβέρνηση, η ζημιά που προκαλούν στο εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ασήμαντη.

«Την 26η Μαΐου είναι σαφές ότι θα ζητήσουμε εθνικές εκλογές» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη που έδωσε στον ιστότοπο της Έλλης Στάη, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι «δεν μπορούμε να συνεργαστούμε με το παλιό κατεστημένο», αποκλείοντας ρητά κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ.

Δεν τήρησε όμως ίδια στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ. Στην ερώτηση με ποια κόμματα ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να έχει κυβερνητική συνεργασία, ο Αλ. Τσίπρας απάντησε ότι αυτό θα εξαρτηθεί από το ποια κόμματα θα είναι στη νέα Βουλή. Επίσης από το αν το ΠΑΣΟΚ θα υπάρχει ή όχι ή αν θα αλλάξει την ηγεσία του, δημιουργώντας την εντύπωση –χωρίς, βεβαίως, να το πει ρητά– ότι ενδεχόμενη εκλογή αντιμνημονιακού ηγέτη στο ΠΑΣΟΚ και πέρασμά του σε αντιμνημονιακή πολιτική ίσως αφήσει περιθώρια προσέγγισης με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Κυβερνητική σύγχυση

Καθώς γενικεύεται το κλίμα όπου όλοι θεωρούν «τελειωμένη» την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, επιτείνεται το κλίμα σύγχυσης και αλληλοεκβιασμών στους κόλπους του φιλοκυβερνητικού στρατοπέδου.

«Δεν υπάρχει κυβέρνηση χωρίς εμάς» δήλωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου, όπου είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό. «Άρα το θέμα είναι η κυβερνητική σταθερότητα ως τέτοια συνολικά» έβγαλε το συμπέρασμά του και το ανακοίνωσε στους δημοσιογράφους.

«Δεν κινδυνεύει η σταθερότητα μετά τις εκλογές σε καμία περίπτωση» δήλωσε την ίδια ακριβώς μέρα ο Αντώνης Σαμαράς. Πλήρης ασυμφωνία!

«Από τη στιγμή που ο κ. Βενιζέλος έθεσε το δίλημμα αυτό, δεν υπάρχει επιστροφή» δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ.

«Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα, είναι πράξεις αυτοκτονίας» δήλωσε ο επί δεκαετίες διατελέσας υπουργός του ΠΑΣΟΚ Θόδωρος Πάγκαλος. «Είναι ένας άθλιος και αφελής εκβιασμός» πρόσθεσε εξαπολύοντας μύδρους κατά του Βενιζέλου.

«Φτάνει πια, κύριε Πάγκαλε!… Αφήστε τη χώρα και την παράταξη να αναπνεύσει! Αφήστε μας να ξεχάσουμε το χειρισμό σας στα Ίμια και στην υπόθεση Οτσαλάν και όχι μόνο!» του απάντησε η υποψήφια ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αφροδίτη Αλ Σάλεχ.

«Θέλουμε η χώρα το βράδυ των εκλογών να είναι μια χώρα που θα υποστεί ό,τι έχουν υποστεί χώρες όπως η Ουκρανία ή χώρες της Βόρειας Αφρικής;» δήλωσε απειλητικά προς όσους τον άκουγαν σε συγκέντρωση στο Βόλο ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Λεωνίδας Γρηγοράκος, προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ, για να προειδοποιήσει τους Έλληνες τι θα πάθουν έτσι και τολμήσουν να μην ψηφίσουν μαζικά υπέρ του ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου! Ουκρανία θα γίνουμε, αν οι πολίτες τολμήσουν και ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ! Το λέει ο Γρηγοράκος!

«Τουρλουμπούκι»!

Δύο μόλις μέρες αργότερα ο εν λόγω Λεωνίδας ξαναχτύπησε, σε εντελώς άλλο μήκος κύματος αυτή τη φορά: «Πιστεύετε ότι δεν θα υπάρξει θέμα ηγεσίας, αν πάμε στο 4% και στο 3%; Θα πάμε σε ανασύνταξη του χώρου ούτως ή άλλως μετεκλογικά… Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίσει να κυβερνάει, αν τα ποσοστά του στις εκλογές συρρικνωθούν… Εξαϋλωμένοι δεν μπορούμε να κυβερνάμε… Έχουμε και μια αξιοπρέπεια!» δήλωσε ο φανατικός μέχρι τώρα υποστηρικτής του Ευ. Βενιζέλου.

«Μετά τις εκλογές είναι θεμιτό να συζητηθούν όλα. Ακόμη, αν προκύψει, και το θέμα ηγεσίας. Δεν υπάρχει κανένα ταμπού» δήλωσε γενναιόφρων και ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Τάκης Ρήγας.

«Εάν προκύψει ένα αποτέλεσμα που είναι καταποντισμός για το ΠΑΣΟΚ, εκ των πραγμάτων τίθεται θέμα νομιμοποίησης της κυβέρνησης… Αν η ΝΔ πάρει 25% και το ΠΑΣΟΚ 2%, δεν έχει κανένα νόημα η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση» δήλωσε και ο βουλευτής του κόμματος της ελάσσονος συμπολίτευσης Γ. Ντόλιος.

Στο ΠΑΣΟΚ μπορούν σίγουρα μετά από αυτά να πουν «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!» αναπαράγοντας τη θρυλική ατάκα του Ντίνου Ηλιόπουλου σε κωμωδία της δεκαετίας του ’60, πριν από μισό αιώνα.

Από πολιτική σκοπιά, όλα δείχνουν ότι στο ΠΑΣΟΚ έχουν πια καταλάβει ότι ήρθε η ώρα να τα μαζεύουν και να απαλλάξουν τη χώρα από την κυβερνητική παρουσία τους – τουλάχιστον οι πιο εκτεθειμένοι από τα… «υπουργικά λαμόγια», παρέα με τους νεοδημοκράτες συνεργάτες τους.

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 239)

Ο ΣΥΡΙΖΑ που ξεπλένει τους πάντες και ο Αρσένης

 

"Ρεσάλτο"

Γράφαμε σε ένα παλιό μας άρθρο:
«Σήμερα δεν χρειάζεται να διαθέτεις και πολύ μυαλό για να αντιληφτείς ότι στο ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί όχι απλώς η ολοκληρωτική του ενσωμάτωση στο σύστημα, αλλά και η μορφή αυτής της ενσωμάτωσης: Ο πασοκισμός στο στάδιο της «εκσυγχρονιστικής» του αχρειότητας.
Αυτόν τον ακραίο εκφυλισμό του σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού αναπαλαιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή της καρικατούρας του ιστορικού (ανδρεϊκού) ΠΑΣΟΚ: Γι αυτό αποτελεί και την κολυμπήθρα του Σιλωάμ των ναυαγίων και παρασίτων του ΠΑΣΟΚ…».
ΤΩΡΑ με τη στρατηγική των «πλατιών συμμαχιών» παγιώνεται στο ΣΥΡΙΖΑ η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το ξέπλυμα των πάντων: Ακόμα και των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων της εκσυγχρονιστικής κακοήθειας…
Και εκείνων που μέχρι χθες συμμετείχαν ή συμμετέχουν ακόμα στους... κυβερνητικούς συνασπισμούς του 4ου Ράιχ.

Χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις:

α).Η μνημονιακή υπουργός του ΓΑΠ, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, βάζει πλώρη για το ΣΥΡΙΖΑ…
Διαβάστε το ρεπορτάζ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/06/super.html

β) Το ίδιο και η Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ, όπως και η πλειονότητα των στελεχών της, κοιτάζουν προς το ΣΥΡΙΖΑ.

γ). Να μην ξεχάσουμε και τη συνδικαλιστική «καμαρίλα» του «εκσυγχρονισμού» που έχει μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ: Φωτόπουλος, Κολλάς, Πιπεριάς, Κοκκινοβασίλης και άλλοι…

δ). Χαρακτηριστικό είναι, τέλος, και το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς το «Ποτάμι».
Το σχετικό ρεπορτάζ:
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=334893&catID=1

ΤΩΡΑ …ξεμύτισε και ο Γεράσιμος Αρσένης!!!

Ήρθε ο καιρός να «ξεπλυθεί» κι αυτός και μάλιστα ηρωικώς: Καταγγέλλοντας τη διαπλοκή!!!

Θυμήθηκε σήμερα ο Αρσένης την καρατόμησή του από το Σημίτη που έγινε με «εντολή» του Λαμπρακιστάν!!!

Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ, εδώ:
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7594.html

Βεβαίως, όταν ξεπλένονται εν ενεργεία κυβερνητικά ανδρείκελα θα άφηνε ο Αρσένης την ευκαιρία να πάει χαμένη και να μην αναγεννηθεί πάλι από τις στάχτες της σημιτικής αποτέφρωσης;

Και ο Αρσένης, λοιπόν, επιχειρεί να ξεπλυθεί ηρωικώς. Ο υπουργός του Σημίτη, ο οποίος με τη μοχθηρή εκσυγχρονιστική «Εκπαιδευτική Μεταρρύθμισή» του ήταν ο πρώτος μεγάλος καταστροφέας της Παιδείας, μετατρέποντας τα σχολεία σε «Εξεταστικά Κέντρα» και τους σπουδαστές σε ρομπότ…

Ο Αρσένης που κτύπησε με ασυνήθιστη αγριότητα το Κίνημα των Μαθητών και τους έστησε στο εδώλιο, έρχεται τώρα κι αυτός, ο υπουργός της σημιτικής λαίλαπας, να ρίξει «βόμβες» κατά του σημιτισμού…

Ακολουθεί πιστά το αξίωμα του Μητσοτάκη: «Οι Έλληνες μετά από δέκα χρόνια ξεχνούν»…

Έτσι με τη δολοφονία της Μνήμης ξανάρχεται στο πολιτικό προσκήνιο ο Σημιτισμός με κύριο εκφραστή αυτή τη φορά το … «πλυντήριο» του ΣΥΡΙΖΑ…

Τι θα δούνε ακόμα τα μάτια μας…

Το παρακάτω κείμενο το είχαμε γράψει στην «Αθηναϊκή» εκείνη την εποχή του Αρσένη:

Η «λαιμητόμος» των βαθμών



Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του σχολείου είναι ο στόχος των κυβερνητικών μέτρων για την εκπαίδευση. Η αυταρχική φιλοσοφία των μέτρων συνοψίζεται στις λέξεις: Ανταγωνισμός, αποδοτικότητα, μέτρηση, ρεκόρ (βαθμοί). Το κοινωνικό υπόβαθρο αυτής της φιλοσοφίας είναι ο ταξικός δαρβινισμός: Ο κοινωνικός αποκλεισμός των «αδύναμων» που εισάγεται με τον αγριανθρωπισμό της βαθμολογικής υστερίας.

Μόνο οι «εκλεκτοί» πλέον θα περνούν την πόρτα των πανεπιστημίων: οι «πρωταθλητές» με τα «ρεκόρ». Δηλαδή όσοι «αντέξουν» μια πολύχρονη δοκιμασία εξοντωτικών εξετάσεων και βαθμολογικών νευρώσεων. Όλο το Λύκειο μετατρέπεται σε εξεταστικό κέντρο με ένα και μόνο στόχο: Το βαθμό, το ρεκόρ…

Το υστερικό, όμως, κυνήγι του «βαθμού», μέσα από τον ίλιγγο των εξεταστικών ρυθμών, μεταβάλλει το σχολείο σε «Ιερά Εξέταση» και τον καθηγητή σε «δυνάστη». Με τέτοιες προϋποθέσεις δεν μπορούμε να μιλάμε για μόρφωση, «ελεύθερο πνεύμα» και εμπεδωμένη γνώση. Επιπλέον ένα τέτοιο σύστημα εξεταστικού εξαναγκασμού και βαθμολογικής χειραγώγησης θα διαβρώσει και συνειδήσεις…

Γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι μέσα από αυτή τη χρόνια εξοντωτική και άκρως ανταγωνιστική «επιλογή των ειδών», αυτοί που θα «επιβιώσουν» θα είναι οι οικονομικά ισχυροί, οι «εκλεκτοί γόνοι» του συστήματος.

Τα παιδιά των εργαζομένων και των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων δεν έχουν καμιά τύχη. Γιατί και οι πιο αφελείς αντιλαμβάνονται ότι για να «πιάσεις» υψηλές βαθμολογίες (ρεκόρ), πρέπει να «προπονηθείς» σε όλο το Λύκειο, αλλά και στο Γυμνάσιο, αυστηρά, συστηματικά, εξουθενωτικά. Αυτό σημαίνει φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα από το Γυμνάσιο ακόμα. Δηλαδή τεράστια χρηματικά ποσά, οικονομικά βάρη που δεν μπορούν να τα σηκώσουν οι πλάτες των ασθενέστερων τάξεων.

Τα νέα μέτρα, συνεπώς, αποτελούν και τη «λαιμητόμο» για τα παιδιά των «πληβείων». Ένα σύστημα κοινωνικής επιλογής και αποκλεισμού, βάρβαρο, που λειτουργεί ακρωτηριαστικά από την αρχή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ένα σύστημα που αποκαθιστά την καθαρότητα της «αστικής φυλής», την ανόθευτη διαιώνιση της κυριαρχίας του χρήματος.

Οι «εκσυγχρονιστές» ανέλαβαν την τέλεση και αυτού του εγκλήματος…
Σεπτέμβριος 1997

http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/06/blog-post_7199.html

Παιδεία περασμένων εποχών

Η εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης οδηγεί μαθηματικά την Παιδεία στα Τάρταρα αναγκάζοντας πολλούς μαθητές να διακόπτουν τη φοίτηση, πολλούς καθηγητές να επιδιώκουν την άρον άρον συνταξιοδότησή τους και τα σχολεία να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. 

Τα στοιχεία που έρχονται στο φως της δημοσιότητας αποδεικνύουν ότι αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των μετεξεταστέων και των απορριπτόμενων μαθητών μετά την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων και τις αλλαγές στους όρους προαγωγής των μαθητών.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την Παιδεία και ότι η πολιτική της διαμορφώνει μια εκπαίδευση καθαρά ταξικού χαρακτήρα, μια και οι μαθητές που φοιτούν σε σχολεία στερημένων οικονομικά και κοινωνικά περιοχών σφάζονται στην κυριολεξία από τα νέα μέτρα, αφού δεν έχουν δυνατότητα να παρακολουθήσουν φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.

Στις περιοχές λ.χ. υψηλών εισοδημάτων το ποσοστό μετεξεταστέων κυμαίνεται στο 9% μόλις, ενώ στις υποβαθμισμένες εκτινάσσεται στο 22,5%, παρουσιάζοντας μια τεράστια διάκριση, η οποία εμφανίζεται και στην περιφέρεια, μεταξύ Λυκείων των πρωτευουσών και Λυκείων της υπαίθρου.

Με εξοργιστικά επιμελημένο τρόπο η δικομματική κυβέρνηση επιχειρεί τη μαζική έξωση των αδυνάτων από την εκπαίδευση. Δεν έχει ανάγκη τους αδύνατους, εκπαιδεύει αυτούς που θέλει και στη συνέχεια οι εκπαιδευόμενοι υπηρετούν το σύστημα, που θέλει πάντοτε πολίτες-υπηκόους ως μετεξέλιξη των μαθητών-φερεφώνων.

Μια κυβέρνηση που στέλνει τον ανθό της φοιτητικής νεολαίας και της επιστήμης να βρει εργασία έξω από την Ελλάδα, αφού εδώ δεν υπάρχει Παιδεία, δεν υπάρχουν μαθητές, καθηγητές, σχολεία. Σε δέκα-δεκαπέντε χρόνια η εκπαιδευτική κοινότητα θα είναι μια απέραντη έρημος.

Ηδη στελέχη της κυβέρνησης αποδέχονται την εκκωφαντική αποτυχία των μέτρων του Μνημονίου, τα οποία συνέτριψαν, έως και αφάνισαν τον κοινωνικό και παραγωγικό ιστό της χώρας, ομολογούν δηλαδή την αποτυχία τους και την αντιλαϊκή τους πολιτική.

Ειδικά στην εκπαίδευση, με τον άκρως ταξικό προσανατολισμό, οδηγούν τη χώρα σε περασμένες δεκαετίες, τότε που ήταν σχεδόν άθλος για τις φτωχές οικογένειες να σπουδάσουν τα παιδιά τους, είτε λόγω ανέχειας είτε λόγω «κοινωνικών φρονημάτων». Μια κυβέρνηση που οδηγεί την εκπαίδευση σε συνθήκες άλλων εποχών είναι μια υπόδουλη σε επιταγές άλλων κυβέρνηση στέλνοντας στην εξορία το ζωντανό επιστημονικό και εργατικό δυναμικό της και ερημώνοντας το μέλλον της εκπαίδευσης, της Παιδείας και της ίδιας της χώρας.
ΠΗΓΗ:
efsyn.gr

Πηγή: Παιδεία περασμένων εποχών - RAMNOUSIA

Πρωτογενές πλιάτσικο..

     Κατά τον ίδιο απλοϊκό τρόπο που στην φωτογραφία η οδός Πρωτογένους έγινε ''πρωτογενούς πλεονάσματος'',
     ..με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η κυβερνητική προπαγάνδα εμφανίζει σαν υπαρκτό αυτό το ίδιο το πλεόνασμα!

     Πράγμα με το οποίο καθόλου δεν συμφωνεί η τρόϊκα, με αποτέλεσμα ένα απ' τα ''προαπαιτούμενα'' για την εκταμίευση της επόμενης δόσης να είναι και η απόδειξη της υπάρξης από το υπουργείο των Οικονομικών του πλεονάσματος αυτού!

     Αυτό όμως δεν εμποδίζει καθόλου την κυβερνητική μπουρδολογία επί του θέματος, και την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την πολύ σοβαρή επικαιρότητα,
     ..που για αυτό το καλοκαίρι το κυρίαρχο θέμα της θα είναι το ξεπούλημα των πάντων!

     Βιάζονται οι κουίσλινγκς να εφαρμόσουν τις μνημονιακές διαταγές.
     Με ένα πρωτοφανές αμόκ βιασύνης και αδιαφάνειας, με τα θερινά τμήματα της Βουλής να έχουν μετατραπεί σε βιομηχανία παραγωγής τροπολογιών και αντισυνταγματικών νόμων,

     ..επιχειρείται ένα κατευσπευσμένο, πανικόβλητο θα έλεγε κανείς πρόγραμμα πώλησης (μπιρ παρά!) ενέργειας, νερών, τουριστικών ''φιλέτων'' και ακτών.
     Αυτό το τελευταίο μάλιστα, το οιονεί πούλημα των ακτών και της θάλασσας παρέα με το παραθαλάσσιο ακίνητο του δημοσίου, δεν το είχε αποτολμήσει ούτε η χούντα!
     Φράξιμο των ακτών με συρματόπλεγμα δεν έχει ξαναγίνει στην ελληνική επικράτεια, ούτε μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο,
     ..εποχή όπου τα πάντα ήταν ''χύμα'' και ανεξέλεγκτα, και επικρατούσε το δίκαιο του ισχυρού, δηλαδή του πλούσιου, δηλαδή των δωσιλόγων και των μαυραγοριτών,

      ..που όχι μόνον δεν στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά αντίθετα στήθηκαν στα μεγάλα πόστα και στην Βουλή να παριστάνουν τους ταγούς και τους κυβερνώντες,
     ..έως σήμερα!

     Επιχειρείται όμως τώρα, στην χειρότερη στιγμή της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, που δεν υπάρχει πιά ουσιαστική Δημοκρατία, που το Σύνταγμα έχει καταπατηθεί, που το πολίτευμα έχει αλλοιωθεί,
     ..που η κυβέρνηση είναι ο λύκος και όχι ο φύλακας,
     ..αλλά και που ο λαός είναι απελπισμένος, εξαχρειωμένος, πεσμένος στο καναβάτσο με μόνο μέλημα την επιβίωση.

     Αυτό το καλοκαίρι θα μείνει στην Ιστορία ως ''το μεγάλο φαγοπότι'',
     ..και στην προσωπική ιστορία του ''πρωθυπουργού'' ως η πιό μαύρη σελίδα του, η σελίδα που απέδειξε τον πραγματικό ρόλο του στην πολιτική σκηνή της χώρας:
     ..αυτόν, του σύγχρονου Εφιάλτη,
     ..που οδηγεί πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού τις ορδές των κατακτητών και των σφετεριστών της περιουσίας της χώρας, για το ''μεγάλο πλιάτσικο''!

     Άξια η ''καρέκλα'' που τον καθήσανε, για αυτόν τον άξιο επαγγελματία ξεπουλητή!..
Πηγή:
mandatoforos.blogspot.gr

Πηγή: Πρωτογενές πλιάτσικο.. - RAMNOUSIA

Η άνοδος του νομισματικού φασισμού

Ίσως να έχετε συχνά αναρωτηθεί γιατί «ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς» μοιάζει να έχει αποτύχει, παρά την καθολική διαβεβαίωση από οικονομολόγους και πολιτικούς ειδήμονες, ότι λειτουργεί όπως προβλέπεται και η διαίσθησή σας δεν είναι σωστή. 

Ο Καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς έχει γίνει πια ένα εργαλείο του παρελθόντος. Στην πραγματικότητα ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς έχει αντικατασταθεί από κάτι που είναι πραγματικά η αντι-ελεύθερη αγορά και η οποία εκφράζεται αντι-καπιταλιστικά. Η εκτροπή λειτουργεί σε κοινή θέα.

Ξεκινώντας κάποια στιγμή γύρω στο 1970 στις ΗΠΑ αλλά και στο μεγαλύτερο μέρος του «ελεύθερου κόσμου», είχαν αρχίσει να αποκλίνουν από τον παραδοσιακό «καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς» για κάτι διαφορετικό.

Σήμερα, οι ΗΠΑ και πολλές από τις οικονομίες του κόσμου λειτουργούν κάτω από αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλούμε Νομισματικό Φασισμό: ένα σύστημα όπου τα οικονομικά συμφέροντα ελέγχουν το κράτος για την προώθηση της οικονομικής τάξης. Αυτό είναι αισθητά διαφορετικό από τον παραδοσιακό φασισμό, δηλαδή όταν έχουμε ένα σύστημα που το κράτος και η βιομηχανία συνεργάζονται για την πρόοδο του κράτους.

Ο Νομισματικός φασισμός δημιουργήθηκε και μεταδόθηκε μέσω της Σχολής Οικονομικών του Σικάγου. Συλλογικά έργα του Milton Friedman, αποτελούν τα θεμέλια του νομισματικού φασισμού. Γνωρίζοντας ότι ο όρος «φασισμός», ήταν παγκοσμίως δημοφιλής, ο Friedman και η Σχολή του Σικάγου μεταμφιέζονται σε αυτά τα έργα, όπως «ο καπιταλισμός» και «η ελεύθερη αγορά» για την οικονομία.

Η αρχή του Friedman είναι ότι ο επενδυτής (τα χρήματα για να είναι πιο ακριβές) δεν έχει κάποια υποχρέωση ή καθήκον, σε οποιονδήποτε ή οτιδήποτε. Η «Αγορά» του Friedman δεν υπόκειται σε κανένα ανθρώπινο πρότυπο της ηθικής, ούτε σε πολιτικούς περιορισμούς ή εθνικά συμφέροντα. Τα χρήματα είναι ελεύθερα να ενεργούν χωρίς όρια ή συμβάσεις. Τίποτα δεν απαγορεύεται, εφόσον η αγορά μπορεί να προσφέρει μια «τιμή εκκαθάρισης».

Η βασική διαφορά μεταξύ του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς του Άνταμ Σμιθ και του «καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς» του Friedman είναι ότι ο δεύτερος προτείνει ένα μοντέλο, που δημιουργεί και διατηρεί το είδος των χωρών του τρίτου κόσμου και Δημοκρατίες της Μπανανίας, χωρίς γεω-πολιτικά σύνορα.

Ο Friedman δεν κάνει διάκριση μεταξύ κάποιας χώρας του τρίτου κόσμου και τη δική του. Η τελική διαφορά είναι ότι o Friedman έχει δημιουργήσει ένα μοντέλο όπου προωθεί την εκμετάλλευση της δικής του χώρας, στην πραγματικότητα κάθε χώρας, προς όφελος του επενδυτή, τα χρήματα πάνω από όλα.

Αυτή η πρακτική έχει ενδυθεί και έναν ιδεολογικό μανδύα και παρουσιάζεται ως ιδεολογία του «καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς» και προσπαθεί να πείσει πως είναι η μέθοδος της οικονομικής σωτηρία του κόσμου.

Όσο απίθανο κι αν ακούγεται, αυτή η ιδεολογία έχει την σχεδόν καθολική υποστήριξη των περισσότερων οικονομολόγων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των Πανεπιστημίων, της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, σχεδόν όλα τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ… και θα λέγαμε πως σήμερα η ιδεολογία του Friedman είναι αποδεκτή, σε κάποιο βαθμό, από σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου. Αλλά τελικά αυτό το εκμεταλλευτικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο σε κάθε επίπεδο, ή για οποιονδήποτε ή σε οποιοδήποτε έθνος.

Η απόλυτη διαφορά μεταξύ της ιδεολογίας του Friedman και του Adam Smith είναι ότι ο πλούτος για τον Smith προέρχεται στην πραγματικότητα από το μερκαντιλιστικό μοντέλο (= εμποριοκρατία). Ο Adam Smith προωθεί την αντίληψη του "ελεύθερου εμπορίου" με στόχο τη βελτίωση των πλεονεκτημάτων του αγγλικού εμπορίου και κατά συνέπεια του ίδιου του κράτους. Ο μερκαντιλισμός βασίζεται στη σχετική ευημερία ενός κράτους έθνους πάνω στο άλλο, δεν είναι η λεηλασία του κράτους και του λαού προς όφελος του ατόμου.

Ο Smith πίστευε στη δύναμη του κράτους και έτσι ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς, όπως τον σχεδίασε ήταν εθνικιστικής φύσεως, δηλαδή καθώς το κράτος-έθνος γινόταν πλουσιότερο, εξυπηρετούσε τους ανθρώπους και τη βιομηχανία. Αυτή η σχέση απαιτούσε κοινές υποχρεώσεις και κοινά οφέλη μεταξύ του κράτους και του λαού.

Ο παραδοσιακός φασισμός, όπως σχεδιάστηκε από τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ, είχε μια επιθετική εθνικιστική διάθεση, πίστευαν ότι το κράτος πρέπει να προάγει τη βιομηχανία, ώστε να παρέχει στους ανθρώπους του αξιοπρέπεια και εθνική υπερηφάνεια.

Ο Νομισματικός φασισμός, όπως σχεδιάστηκε από τον Friedman, χρησιμοποιεί τις εξουσίες του κράτους για να θέσει το συμφέρον του χρήματος και την οικονομική τάξη πάνω και πέρα ​​από όλες τις άλλες μορφές, είτε της βιομηχανίας (και τους κατόχους μετοχών) και πάνω από το ίδιο το κράτος. Για τις χώρες του πρώτου κόσμου, τις ονομαζόμενες δημοκρατίες, αυτό επιτυγχάνεται μέσω της άσκησης πιέσεων που αφορούν τη αλλαγή στην νομοθεσία, προς όφελος της οικονομικής κατηγορίας ενός συγκεκριμένου κλάδου. Τελικά αυτές οι ενέργειες υπονομεύουν την κυριαρχία των κρατών.

Ένας ακόμη τρόπος υπονόμευσης των κρατικών συμφερόντων είναι οι διεθνείς νομισματικοί οργανισμοί, όπως, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι.

Σε παγκόσμια βάση οι ιδέες του Friedman επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό τις διεθνείς συμβάσεις σχετικά με τη φορολογία και τη ροή κεφαλαίων με στόχο την απελευθέρωση κεφαλαίων από την υποχρέωση της χώρας υποδοχής ή της χώρας προέλευσης. Οι συμφωνίες αυτές δημιουργούν ουσιαστικά ένα εικονικό έθνος, ή μη-έθνος, των χρημάτων που τελικά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που εννοούμε ως κράτος-έθνος.

Το «αόρατο χέρι» του Friedman είναι ελεύθερο να εξαγάγει τον πλούτο της κάθε εταιρείας ή ενός έθνους χωρίς αμοιβαίες υποχρεώσεις.

Ολόκληρες βιομηχανίες έχουν εδώ και πολύ καιρό εξαφανιστεί. Ο νομισματικός φασισμός του Friedman αναζητώντας «καύσιμα» βάζει φωτιά και καίει την ανώτερη μεσαία τάξη την κατώτερη μεσαία τάξη, τις μικρές επιχειρήσεις, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις αλλά ακόμη και τάξεις του χρηματοπιστωτικού τομέα προσφέρονται ως προσάναμμα στο θεό του χρήματος. Πρόσφατα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι της ανώτερης μεσαίας τάξης και κατώτερων βαθμίδων βρίσκονται χωρίς ουσιαστική δουλειά και με σκοτεινές προοπτικές.

Η μόνη λογική άμυνα για τους ανθρώπους είναι να καταγγέλλουν παντού την ιδεολογία του Friedman, σε όλες τις δημόσιες συζητήσεις της πολιτικής και ακαδημαϊκής κοινότητας, και να διατυπώνουν τουλάχιστον τις αληθινές αρχές του Adam Smith.

Είμαστε στο τέλος της ανθρώπινης εξέλιξης, αφού έχουμε γίνει κινητή περιουσία. Είμαστε στην υπηρεσία των ατόμων με τα χρήματα, που το μόνο που επιδιώκουν είναι περισσότερο χρήμα. Το μέλλον είναι ζοφερό.

Το μακροπρόθεσμο προβλέψιμο αποτέλεσμα είναι μια απότομη πτώση σε μια πολύ σκοτεινή Νομισματική Φεουδαρχία.

Πηγή:

ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΛΟΗΓΟΣ - denpaeiallo-xylok.blogspot.gr

Πηγή: Η άνοδος του νομισματικού φασισμού - RAMNOUSIA