«Δραματικές επιπτώσεις στον πλούτο των Ελλήνων προκάλεσε η κρίση, σύμφωνα με έρευνα της ελβετικής τράπεζας Julius Baer με τίτλο “Wealth Report Europe”. Συγκεκριμένα, ο καθαρός πλούτος στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 169 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσοστό μείωσης 23%». Έτσι ξεκινά το ρεπορτάζ, που φιλοξενήθηκε το Σάββατο 4/10/2014 στην οικονομική εφημερίδα «Η ΗΜΕΡΗΣΙΑ» (σ.σ. ανήκει στο μεγαλοεπιχειρηματία Μπόμπολα), που αποκαλύπτει- μέσα από την έρευνα της συγκεκριμένης ελβετικής τράπεζας- το μέγεθος της ληστείας που συντελέστηκε στην Ελλάδα μετά το 2008, όταν η καπιταλιστική κρίση που είχε εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ αγκάλιασε και την Ευρώπη.
Αν και στην έρευνα της ελβετικής τράπεζας περιλαμβάνονται στοιχεία και για τις άλλες χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα περιοριστούμε στον σχολιασμό των στοιχείων που αναφέρονται στην Ελλάδα. ...Πριν, όμως, προχωρήσουμε στην ανάλυση των παραπάνω εκτιμήσεων, θεωρούμε σκόπιμο να διευκρινίσουμε, μια λεπτομέρεια. Με την εκτίμηση πως «ο καθαρός πλούτος στην Ελλάδα συρρικνώθηκε κατά 169 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσοστό μείωσης 23%», οι ερευνητές της ελβετικής τράπεζας- και η ΗΜΕΡΗΣΙΑ- μας λένε τη μισή αλήθεια.
Μας πληροφορούν δηλαδή πόσο ήταν το κόστος της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (εκτιμήθηκε στο 23% του ΑΕΠ η 169 δις. Ευρώ), χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν πως καταμερίστηκε αυτό το κόστος και άρα ποιος πλήρωσε το «μάρμαρο». Αφήνουν έτσι να εννοηθεί ότι αυτά τα 169 δις. ευρώ που έγινε φτωχότερη η Ελλάδα, «χάθηκαν» για πάντα και άρα ότι τα σπασμένα της κρίσης τα πλήρωσαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί.
Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, που καλλιεργείται συνειδητά και από τους συντάκτες της έκθεσης της ελβετικής τράπεζας και από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Κι’ αυτό γιατί, γνωρίζει και η … «κουτσή Μαρία», πως τα σπασμένα της κρίσης στην Ελλάδα (που υπολογίζονται σε 169 δις. ευρώ), τα πλήρωσαν, οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλείας που παράγουν τον πλούτο (εμπορεύματα και άλλα κοινωνικά αγαθά ή υπηρεσίες). Και αυτοί δεν είναι άλλοι παρά οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι άποροι και μαζί τους οι αυτοαπασχολούμενοι και τα μικρομεσαία νοικοκυριά των επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, αγροτών, κλπ.
Για παράδειγμα, όπως το νερό που αδειάζουμε από το ένα δοχείο στο άλλο, το νερό που φεύγει από το δοχείο Α πηγαίνει στο δοχείο Β, έτσι και στην οικονομία, τα χρήματα που χάνονται σε περιόδους κρίσης, δεν χάνονται αλλά κάπου πηγαίνουν. Με βάση αυτή την κοινή αλήθεια, όταν μειώνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και γενικά τα εισοδήματα των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς, τότε αυξάνονται τα κέρδη και άλλα περιουσιακά στοιχεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και το αντίστροφο.
Μας πληροφορούν δηλαδή πόσο ήταν το κόστος της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (εκτιμήθηκε στο 23% του ΑΕΠ η 169 δις. Ευρώ), χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν πως καταμερίστηκε αυτό το κόστος και άρα ποιος πλήρωσε το «μάρμαρο». Αφήνουν έτσι να εννοηθεί ότι αυτά τα 169 δις. ευρώ που έγινε φτωχότερη η Ελλάδα, «χάθηκαν» για πάντα και άρα ότι τα σπασμένα της κρίσης τα πλήρωσαν ΟΛΟΙ οι Έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί.
Αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, που καλλιεργείται συνειδητά και από τους συντάκτες της έκθεσης της ελβετικής τράπεζας και από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ. Κι’ αυτό γιατί, γνωρίζει και η … «κουτσή Μαρία», πως τα σπασμένα της κρίσης στην Ελλάδα (που υπολογίζονται σε 169 δις. ευρώ), τα πλήρωσαν, οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλείας που παράγουν τον πλούτο (εμπορεύματα και άλλα κοινωνικά αγαθά ή υπηρεσίες). Και αυτοί δεν είναι άλλοι παρά οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι άποροι και μαζί τους οι αυτοαπασχολούμενοι και τα μικρομεσαία νοικοκυριά των επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, αγροτών, κλπ.
Για παράδειγμα, όπως το νερό που αδειάζουμε από το ένα δοχείο στο άλλο, το νερό που φεύγει από το δοχείο Α πηγαίνει στο δοχείο Β, έτσι και στην οικονομία, τα χρήματα που χάνονται σε περιόδους κρίσης, δεν χάνονται αλλά κάπου πηγαίνουν. Με βάση αυτή την κοινή αλήθεια, όταν μειώνονται οι μισθοί, οι συντάξεις και γενικά τα εισοδήματα των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς, τότε αυξάνονται τα κέρδη και άλλα περιουσιακά στοιχεία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και το αντίστροφο.
Οι «ζημιωμένοι» από την κρίση…
Υπάρχει πληθώρα στοιχείων του ελληνικού κράτους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και επιχειρηματικών φορέων (όπως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, κλπ) που τεκμηριώνουν ότι τα σπασμένα της κρίσης ή της ανάπτυξης (ανεξαρτήτως αν εφαρμόζονται Μνημόνια ή άλλα εργαλεία που επιλέγουν οι κυβερνήτες των καπιταλιστικών χωρών) τα πλήρωσαν και τα πληρώνουν οι οικονομικά αδύνατοι και ανίσχυροι, Δηλαδή οι εργαζόμενοι με τους συνταξιούχους και ακολούθως τα φτωχά και μικρομεσαία νοικοκυριά των επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων κλπ. Για όσους αμφισβητούν αυτή την κοινή αλήθεια, θυμίζουμε συνοπτικά ότι:
- Η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, έφτασε στο 40% και η λεηλασία συνεχίζεται.
- η ανεργία εκτινάχθηκε στο 27% από περίπου 10% το 2008. Έτσι, οι επίσημα άνεργοι, έχουν ξεπεράσει το 1.300.000 από 400.000 που ήταν πριν 6 χρόνια.
- Η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση, βρίσκονται σε έξαρση. Πάνω από 2.500.000 άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και άλλοι 3.800.000 βρίσκονται στα πρόθυρα της φτώχειας.
- Τα χρέη των εργαζομένων και των μικρών ή μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τόσο στις τράπεζες όσο και στις εφορίες ή στα ασφαλιστικά ταμεία, καλπάζουν στα ύψη, όσο περίπου είναι και το δημόσιο χρέος της χώρας!
- Ο τζίρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχει μειωθεί κατακόρυφα, με συνέπεια οι χρεοκοπίες και τα λουκέτα να αυξάνονται κατά δεκάδες χιλιάδες κάθε χρόνο.
- Οι νέοι της χώρας, αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, καθώς οι κυβερνώντες με την πολιτική τους, τους στερούν το δικαίωμα απασχόλησης σ’ αυτό που σπούδασαν αλλά και να αποδείξουν τι αξίζουν.
… και οι «κερδισμένοι
Τα παραπάνω, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που δείχνουν τη μία όψη του νομίσματος, ΠΟΙΟΙ δηλαδή πλήρωσαν τα σπασμένα της κρίσης. Η άλλη όψη του νομίσματος, μας δείχνει τους μεγάλους κερδισμένους από την οικονομική κρίση. Μερικά από τα λίγα στοιχεία για τους κερδισμένους της οικονομικής κρίσης, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, είναι και τα παρακάτω:
- Σύμφωνα με στοιχεία των βιομηχάνων, οι έξι στις δέκα βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις της Αττικής, βελτίωσαν το 2013 συγκριτικά με το 2012 τα λειτουργικά τους αποτελέσματα (κέρδη). Εννοείται, πως σε περιόδους κρίσης, διευκολύνεται η συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, με την εξαγορά μικρότερων επιχειρήσεων από μεγαλύτερες, κάτι που συνέβη και βρίσκεται σε εξέλιξη και στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς (τράπεζες, βιομηχανία, εμπόριο, κλπ).
- Δίπλα στην Ελλάδα, των περίπου 6,3 εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας ή ερωτοτροπούν με τη φτώχεια, υπάρχει και μια χούφτα ανθρώπων που συνεχίζουν να θησαυρίζουν από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Ανάμεσα σ’ αυτούς, είναι και 11 άνθρωποι (δηλαδή μόλις το 0,00011% του πληθυσμού), που κατέχουν γύρω στο 10% του συνολικού πλούτου της χώρας (ΑΕΠ) ήτοι περίπου 18 δις. Ευρώ!
- Εκτιμήσεις της JPMorgan, που δημοσιεύτηκαν τον περασμενο μήνα, προβλέπουν για την τετραετία 2014-2017 ότι τα προ προβλέψεων κέρδη των τεσσάρων συστημικών τραπεζών στην Ελλάδα θα ανέλθουν σε 28,4 δισ. Ευρώ. Από αυτά τα 28,4 δις. Ευρώ, τα 9,4 δισ. θα πάνε στην Εθνική, τα 7,7 δισ. στην Πειραιώς, τα 6,5 δισ. στην Alpha και τα υπόλοιπα 5 δισ. στη Eurobank.
Επιπτώσεις της κρίσης στην υπόλοιπη Ευρώπη
Παρουσιάζοντας, τα στοιχεία της ελβετικής τράπεζας για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, η ΗΜΕΡΗΣΙΑ, προσφεύγει στην αντιδραστική θεωρία του «υπάρχουν και χειρότερα»… Έτσι, συγκρίνοντας τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την Ισπανία (σ.σ. και οι δύο χώρες αξιοποιήθηκαν από το διευθυντήριο των Βρυξελλών ως «πειραματόζωα» με την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών και την «τρόϊκα» να εποπτεύει την πιστή εφαρμογή τους), η εφημερίδα σημειώνει με νόημα: «Υπάρχουν, όμως, και χειρότερα. Στην Ισπανία η υποχώρηση του πλούτου έφτασε το 28% ή 1,4 τρισ. Ευρώ»!
Ωστόσο, από τα ίδια τα στοιχεία που φιλοξενεί η εφημερίδα, επιβεβαιώνεται η κοινή αλήθεια, πως όταν κάποιος χάνει, υπάρχει κάποιος άλλος που κερδίζει. Από την έρευνα της ελβετικής τράπεζας, προκύπτει σαφέστατα ότι στην περίοδο της κρίσης, που έπληξε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρξαν και χώρες (όπως για παράδειγμα η Γερμανία) που βγήκαν ωφελημένες.
Σύμφωνα, με το συγκεκριμένα ρεπορτάζ- που επιβεβαιώνει τον καπιταλιστικό νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης- προκύπτει ότι:
Ωστόσο, από τα ίδια τα στοιχεία που φιλοξενεί η εφημερίδα, επιβεβαιώνεται η κοινή αλήθεια, πως όταν κάποιος χάνει, υπάρχει κάποιος άλλος που κερδίζει. Από την έρευνα της ελβετικής τράπεζας, προκύπτει σαφέστατα ότι στην περίοδο της κρίσης, που έπληξε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπήρξαν και χώρες (όπως για παράδειγμα η Γερμανία) που βγήκαν ωφελημένες.
Σύμφωνα, με το συγκεκριμένα ρεπορτάζ- που επιβεβαιώνει τον καπιταλιστικό νόμο της ανισόμετρης ανάπτυξης- προκύπτει ότι:
- «…στο σύνολο της Ευρώπης καταγράφεται άνοδος 1,7% και ο συνολικός πλούτος αγγίζει τα 56 τρισ. Ευρώ». Στον πλούτο υπολογίζονται τα ακίνητα και καταθέσεις, οι μετοχές, τα ομόλογα και τα αμοιβαία κεφάλαια, όχι όμως τα χρέη».
- Η Ευρώπη διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό εύπορων νοικοκυριών. Σ’ αύτη την Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων», η Γερμανία έχει 1,4 εκατ. νοικοκυριά εκατομμυριούχων, η Γαλλία 1,3 εκατ. η Ιταλία 818.000 και η Βρετανία 796.000.
- Με κριτήριο τη συγκέντρωση του πλούτου προκύπτει ότι το πλουσιότερο 1% των Αυστριακών και Γερμανών, κατέχει το 40% και 35% του πλούτου της Αυστρίας και Γερμανίας αντίστοιχα, ενώ το πλουσιότερο 1% των Βρετανών, Ελλήνων και Ολλανδών, κατέχουν γύρω στο 15% του συνολικού πλούτου της χώρας τους.
- Στην Ελλάδα της κρίσης υπάρχουν αυτή τη στιγμή 34.723 νοικοκυριά… εκατομμυριούχοι, οι οποίοι έχουν πλούτο πάνω από 1 εκατ. ευρώ. Το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων ελέγχει το 39% του ιδιωτικού πλούτου της χώρας και το πλουσιότερο 1% ελέγχει το 13%.
Άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία
Προσπαθώντας να δώσει ένα ολοκληρωμένο πανόραμα των περιουσιακών στοιχείων, η έρευνα της ελβετικής τράπεζας δεν επικεντρώνεται μόνο στα ρευστά περιουσιακά στοιχεία των νοικοκυριών (όπως μετοχές, ομολογιακούς τίτλους ή κεφάλαια), αλλά στην καθαρή περιουσία (χρηματοοικονομικοί πόροι + ακίνητη περιουσία). Με βάση αυτό το κριτήριο, η έρευνα καταδεικνύει ότι 4 ευρωπαϊκές χώρες συγκεντρώνουν, μόνες τους, τα δύο τρίτα και πλέον του καθαρού πλούτου στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα η Γερμανία συγκεντρώνει 13 τρισεκατομμύρια ευρώ, η Βρετανία 9,6 τρισεκατομμύρια ευρώ, η Γαλλία 9,5 τρισεκατομμύρια και η Ιταλία 8,3 τρισεκατομμύρια.
Η καθαρή περιουσία, ανά κάτοικο, ανέρχεται- κατά μέσο όρο- στα 167. 100 ευρώ. Την πρώτη θέση, κατέχει το Λουξεμβούργο με 432.000 ευρώ ανά ενήλικα, την δεύτερη η Ελβετία με 394.900 ευρώ και τρίτο το Βέλγιο με 241.0000 ευρώ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση της κατάταξης, με 58.900 ευρώ ανά ενήλικα και η Σλοβακία στην τελευταία με 33.000 ευρώ.
Η καθαρή περιουσία, ανά κάτοικο, ανέρχεται- κατά μέσο όρο- στα 167. 100 ευρώ. Την πρώτη θέση, κατέχει το Λουξεμβούργο με 432.000 ευρώ ανά ενήλικα, την δεύτερη η Ελβετία με 394.900 ευρώ και τρίτο το Βέλγιο με 241.0000 ευρώ. Η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση της κατάταξης, με 58.900 ευρώ ανά ενήλικα και η Σλοβακία στην τελευταία με 33.000 ευρώ.
Λάμπρος Τόκας από imerodromos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου