Ο εθνικός κορμός, το Charlie Hebdo και η «δική μας» 11η Σεπτέμβρη
Με την προτίμηση των παγκόσμιων ΜΜΕ να στρέφεται με αξιοσημείωτο ζήλο στην πολυκοσμία των διαδηλώσεων αλληλεγγύης στο γαλλικο σατιρικό περιοδικό και τα θύματά του, ένα σκοτεινότερο απότοκο του τραγικού συμβάντος τείνει να περάσει σχεδόν απαρατήρητο, ενώ απλώνεται ασταμάτητο, χωρίς κάποια τάση περιορισμού. Μια έγκυος μουσουλμάνα γυναίκα ξυλοκοπείται και αποβάλλει στο Παρίσι, από το πρώτο κιόλας 24ωρο. Το τζαμί της Λε Μαν δέχεται επίθεση με καλάσνικοφ και χειροβομβίδες, ενώ ανάλογες επιθέσεις θα σημειωθούν σε πολλούς λατρευτικούς χώρους της Γαλλίας. Στη Γερμανία, η εφημερίδα Morgenpost που αναδημοσίευσε την «προσβλητική» γελοιογραφία του Charlie Hebdo, υπέστη εμπρηστική επίθεση από αγνώστους και στέλεχος του ισλαμοφοβικού ακροδεξιού κινήματος Pegida θα αδράξει την ευκαιρία να υποστηρίξει ότι τα πρόσφατα συμβάντα τους δικαιώνουν. Διαδηλώσεις, άλλες υπέρ κι άλλες κατά της ισλαμοφοβίας, θα κατακλύσουν τη χώρα.
Τα παραπάνω, μαζί με τη ρητορική της συλλογικής ευθύνης που δεν υιοθετείται μόνο από τους –επιφανείς, πλέον– πολιτευτές της δημοσκοπικά ανεβασμένης ακροδεξιάς, αποκαλύπτει το νέο τοπίο για τους ιθαγενείς και μετανάστες μουσουλμάνους της Ευρώπης: όχι πια «ξένοι που μας παίρνουν τις δουλειές», ούτε υπονομευτές της ευρωπαϊκής πολιτιστικής παράδοσης, αλλά ελλοχεύων κίνδυνος, εσωτερικός εχθρός που έχει καταλάβει την «Ευρώπη-Φρούριο» και πλέον απειλεί τους οικοδεσπότες σε οριζόντιο επίπεδο.
Κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο είναι να χρησιμοποιείται ένα τραγικό συμβάν για να αναδιατάξει το πολιτικό τοπίο και να επανοηματοδοτήσει την «ασφάλεια» των πολιτών, στοχοποιώντας ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Έτσι έγινε και με την πτώση των Δίδυμων Πύργων το 2001: νομιμοποιήθηκαν κατά συρροή παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιολογήθηκαν βάρβαρες παρεμβάσεις στις αραβικές χωρές, παραγράφηκαν εγκλήματα πολέμου, στρατιωτικοποιήθηκε ο δημόσιος χώρος, κρατικοποιήθηκαν επισήμως οι δυτικές φονταμενταλιστικές ιδεολογίες και η ρατσιστική αντιμουσουλμανική κουλτούρα διαχύθηκε από τις προειδοποιητικές πινακίδες στα αεροδρόμια, τα μετρό και τα λεωφορεία μέχρι τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις πολιτών.
Το μακελειό του Charlie Hebdo έχουν ήδη τεθεί οι βάσεις για να γίνει η συνέχιση της 11ης Σεπτέμβρη με άλλα μέσα. Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία είχε ήδη αρχίσει πριν καν συμβεί. Σε κάθε άρνηση κατασκευής θρησκευτικών χώρων λατρείας, από το δημοψήφισμα της Ελβετίας ως τα τηλεοπτικά debate για το Μοναστηράκι και τον Βοτανικό, σε κάθε στριφογύρισμα της «περιστρεφόμενης πόρτας» μιας Ευρώπης-Φρούριο, στα τρομολαγνικά ρεπορτάζ για την ευρωπαϊκή καταγωγή των μελών του ISIS, στη διαφορική πόλωση μεταξύ ισλαμοφοβίας και αντισημιτισμού με αφορμή τις εξελίξεις στη Γάζα, στην εκλογική κι οργανική άνοδο κάθε ακροδεξιάς, σμιλευόταν ολοένα και καλύτερα η φιγούρα του οπλισμένου ισλαμιστή που δεν έχει κανέναν λόγο να μη στρέψει το σκόπευτρο στην παιδική χαρά του διαφωτισμού.
Με την προτίμηση των παγκόσμιων ΜΜΕ να στρέφεται με αξιοσημείωτο ζήλο στην πολυκοσμία των διαδηλώσεων αλληλεγγύης στο γαλλικο σατιρικό περιοδικό και τα θύματά του, ένα σκοτεινότερο απότοκο του τραγικού συμβάντος τείνει να περάσει σχεδόν απαρατήρητο, ενώ απλώνεται ασταμάτητο, χωρίς κάποια τάση περιορισμού. Μια έγκυος μουσουλμάνα γυναίκα ξυλοκοπείται και αποβάλλει στο Παρίσι, από το πρώτο κιόλας 24ωρο. Το τζαμί της Λε Μαν δέχεται επίθεση με καλάσνικοφ και χειροβομβίδες, ενώ ανάλογες επιθέσεις θα σημειωθούν σε πολλούς λατρευτικούς χώρους της Γαλλίας. Στη Γερμανία, η εφημερίδα Morgenpost που αναδημοσίευσε την «προσβλητική» γελοιογραφία του Charlie Hebdo, υπέστη εμπρηστική επίθεση από αγνώστους και στέλεχος του ισλαμοφοβικού ακροδεξιού κινήματος Pegida θα αδράξει την ευκαιρία να υποστηρίξει ότι τα πρόσφατα συμβάντα τους δικαιώνουν. Διαδηλώσεις, άλλες υπέρ κι άλλες κατά της ισλαμοφοβίας, θα κατακλύσουν τη χώρα.
Τα παραπάνω, μαζί με τη ρητορική της συλλογικής ευθύνης που δεν υιοθετείται μόνο από τους –επιφανείς, πλέον– πολιτευτές της δημοσκοπικά ανεβασμένης ακροδεξιάς, αποκαλύπτει το νέο τοπίο για τους ιθαγενείς και μετανάστες μουσουλμάνους της Ευρώπης: όχι πια «ξένοι που μας παίρνουν τις δουλειές», ούτε υπονομευτές της ευρωπαϊκής πολιτιστικής παράδοσης, αλλά ελλοχεύων κίνδυνος, εσωτερικός εχθρός που έχει καταλάβει την «Ευρώπη-Φρούριο» και πλέον απειλεί τους οικοδεσπότες σε οριζόντιο επίπεδο.
Κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο είναι να χρησιμοποιείται ένα τραγικό συμβάν για να αναδιατάξει το πολιτικό τοπίο και να επανοηματοδοτήσει την «ασφάλεια» των πολιτών, στοχοποιώντας ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Έτσι έγινε και με την πτώση των Δίδυμων Πύργων το 2001: νομιμοποιήθηκαν κατά συρροή παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιολογήθηκαν βάρβαρες παρεμβάσεις στις αραβικές χωρές, παραγράφηκαν εγκλήματα πολέμου, στρατιωτικοποιήθηκε ο δημόσιος χώρος, κρατικοποιήθηκαν επισήμως οι δυτικές φονταμενταλιστικές ιδεολογίες και η ρατσιστική αντιμουσουλμανική κουλτούρα διαχύθηκε από τις προειδοποιητικές πινακίδες στα αεροδρόμια, τα μετρό και τα λεωφορεία μέχρι τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις πολιτών.
Το μακελειό του Charlie Hebdo έχουν ήδη τεθεί οι βάσεις για να γίνει η συνέχιση της 11ης Σεπτέμβρη με άλλα μέσα. Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία είχε ήδη αρχίσει πριν καν συμβεί. Σε κάθε άρνηση κατασκευής θρησκευτικών χώρων λατρείας, από το δημοψήφισμα της Ελβετίας ως τα τηλεοπτικά debate για το Μοναστηράκι και τον Βοτανικό, σε κάθε στριφογύρισμα της «περιστρεφόμενης πόρτας» μιας Ευρώπης-Φρούριο, στα τρομολαγνικά ρεπορτάζ για την ευρωπαϊκή καταγωγή των μελών του ISIS, στη διαφορική πόλωση μεταξύ ισλαμοφοβίας και αντισημιτισμού με αφορμή τις εξελίξεις στη Γάζα, στην εκλογική κι οργανική άνοδο κάθε ακροδεξιάς, σμιλευόταν ολοένα και καλύτερα η φιγούρα του οπλισμένου ισλαμιστή που δεν έχει κανέναν λόγο να μη στρέψει το σκόπευτρο στην παιδική χαρά του διαφωτισμού.
Από τις πρώτες κιόλας ώρες, ένας κυνικότατος οπορτουνισμός υιοθετήθηκε από το ακραίο κέντρο και την ακροδεξιά της Ελλάδας που επιχείρησαν να πιστώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους με την ηθική αυτουργία. Ωστόσο, οι δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά που του χάρισαν εντός κι εκτός συνόρων την κατακραυγή, δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς την χρήση τους εν όψει της 25ης Ιανουαρίου. Θα ήταν ίσως και αδόκιμο ν” αντιμετωπιστούν σαν να φιλτραρίστηκαν για να χωρέσουν στην προεκλογική καμπάνια «νόμος και τάξη» του απερχόμενου κυβερνώντος, ειδικά από τη στιγμή που δεν δείχνουν καμία ασυνέπεια με τον απροκάλυπτο ρατσισμό στον οποίον μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια η εγχώρια εθνικοφροσύνη.
Τα ρατσιστικά ιδεολογήματα της ελληνικής πραγματικότητας δεν περίμεναν το μακελειό του Παρισιού για να επιτεθούν ευθέως στο Ισλάμ. Η επικουρική διάθεση της Εκκλησίας προς οτιδήποτε εκτείνεται από τη «Λαϊκή Δεξιά» μέχρι τον ωμό νεοναζισμό, χρόνια τώρα παρουσιάζει την εθνοτική καταστολή ως σύγκρουση θρησκειών – μεταξύ άλλων. Με την άνοδο του ισλαμικού κράτους, φάνηκε υπερβολικά εύκολο να προωθηθεί αυτή η αφήγηση με στόχευση τόσο στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς της Ελλάδας, όσο και στις πολιτικές δυνάμεις που (τουλάχιστον στη δεξιά αντίληψη) συστρατεύονται με τα δικαιώματα των μεταναστών.
Προσφάτως, άλλωστε, η Χριστίνα Σιδέρη δήλωνε πως έχει αποδείξεις για την υποτιθέμενη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους τζιχαντιστές, αναφερόμενη όπως αποδείχθηκε στο τέλος στη συμμετοχή του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα στην αποστολή αλληλεγγύης «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Ο Γιάννης Μιχελάκης, λίγο πριν εξαφανιστεί διακριτικά από τη δημόσια σφαίρα μετά τις καταγγελίες περί χρηματισμού του από τον Πάλλη, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με θέμα «Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος των τζιχαντιστών για τη χώρα μας;». Στο κείμενο της ερώτησης υποστήριζε πως από στοιχεία των μυστικών υπηρεσιών και της Europol προκύπτει ότι «φανατικοί τζιχαντιστές» πραγματοποιούν συστηματική διέλευση από τον ελλαδικό χώρο προς τη Συρία και το Ιράκ, με κάποιους να παραμένουν, θέτοντας έτσι ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Η ερώτηση που κλείνει το κείμενο, είναι λίγο-πολύ αίτημα για ένα ελληνικό Patriot Act: «Σε ποιες ενέργειες έχει προβεί η ελληνική κυβέρνηση με στόχο την αποτελεσματική πρόληψη ενδεχόμενου τρομοκρατικού χτυπήματος και την πλήρη διαφύλαξη της ασφάλειας των πολιτών;».
Φυσικά, δεν ήταν μόνο η ΝΔ που κατασκεύασε και επιχείρησε να αξιοποιήσει μια υποτιθέμενη εγχώρια παρουσία του τζιχαντισμού. Ήδη από το καλοκαίρι, αρχίζουν να εμφανίζονται τρομολαγνικά δημοσιεύματα στο σάιτ της Χρυσής Αυγής μ” έναν χάρτη που δήθεν διέρρευσε από τους τζιχαντιστές, στον οποίον έχουν σημειώθει οι χώρες που έχουν βλέψεις, μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα, πηγή του οποίου –χωρίς να αναφέρεται– είναι το newpost.gr του Τάκη Χατζή. Θα ακολουθήσει η «αποκάλυψη» ότι το ISIS είναι κατασκεύασμα του Ομπάμα με σκοπό την αποσταθεροποίηση των καθεστώτων που είναι «μη φιλικά στα αμερικανοσιωνιστικά συμφέροντα», το καψίμο δύο εκκλησιών στην Αιτωλοακαρνανία θα αποδοθεί σε εμπρηστικές επιθέσεις των τζιχαντιστών και οι ρατσιστικές δηλώσεις του Αμβρόσιου για τη μουσουλμανική απειλή, θα παρουσιαστεί από τη ΧΑ ότι τον έχουν καταστήσει στόχο τους. Τρεις μέρες μετά τη σφαγή του Charlie Hebdo, ο Τ.Ο. Ανατολικής Αττικής «ανακαλύπτει» -εμφανώς φρεσκοβαμμένα τη στιγμή της φωτογραφίας- συνθήματα στα Αραβικά που κοσμούν τους τοίχους της Αθήνας. Ο συντάκτης μας εξηγεί ότι σημαίνουν «θάνατος στους άπιστους», αξίζοντας έναν έπαινο για τη γλωσσομάθειά του.
Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι πιάνουν το νήμα οι Ανεξάρτητοι Έλληνες: σε επίσκεψή του στα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα» που έχουν μόλις ιδιωτικοποιηθεί στα τέλη του Δεκέμβρη, ο Τέρενς Κουίκ καταγγέλει ότι σκοπός της ιδιωτικοποίησης δεν είναι άλλος από την πώληση όπλων στους τζιχαντιστές.
Στο φόντο αυτών των πολιτικών τοποθετήσεων, πιάνουν δουλειά και τα ΜΜΕ. Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ μεγάλου καναλιού για τη δράση τζιχαντιστών στην περιοχή του Ψυρρή που ακολουθεί μια ιδιαίτερη μεθοδολογία: ο ταραγμένος πλην δαιμόνιος ρεπόρτερ προσεγγίζει νεαρό μετανάστη και αφού τον ρωτάει επανειλλημένα αν είναι δυσαρεστημένος με τους εδώ Χριστιανούς, λαμβάνει τελικά τη διστακτική απάντηση «ναι», πράγμα που του επιτρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει κύκλος τζιχαντιστών στην Αθήνα, ο οποίος ενδέχεται να ετοιμάζει χτύπημα. Η τακτική του θα εγκαινιάσει μια νέα δημοσιογραφική σχολή, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι και η ερώτηση του Μιχελάκη βασίστηκε σε ρεπορτάζ του Βήματος, ενώ τα δημοσιεύματα πληθαίνουν όσο μετακινούμαστε προς τα μιλιταριστικά σάιτ και τα ελληνοχριστιανικά μπλογκς στο διαδίκτυο, με αποκορύφωμα τους ισχυρισμούς των Παραπολιτικών ότι στην ΕΛΑΣ έχει δημιουργηθεί αντι-τζιχαντιστική ομάδα και του Αγιορείτικου Βήματος ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διέταξε τη σύλληψη των τζιχαντιστών της Ελλάδας. Ο αντίκτυπος αυτών των ισχυρισμών είναι τόσο μεγάλος, που θ” αναγκάσει τον Βασίλη Κικίλια να δηλώσει δημοσίως –χωρίς ιδιαίτερη προβολή– ότι δεν υπάρχουν τζιχαντίστες στην Ελλάδα, κόντρα στην τάση που καλλιεργούσαν συστηματικά άλλα στελέχη της ΝΔ.
Όπως πάντα σε τέτοια ζητήματα, στον ηθικό πανικό για την επικείμενη τζιχάντ το βήμα δίνει σταθερά η Εκκλησία. Τον Οκτώβριο του 2014, τα ελληνορθόδοξα σάιτ αναδημοσίευσαν εν χορώ την ομιλία του Πειραιώς Σεραφείμ με τίτλο «Νέα Παγκόσμια Τάξη, Ισλαμικός Φονταμενταλισμός, Αποχριστιανοποίηση της Ευρώπης» στην οποία –παραπέμποντας στον Όργουελ(!)- κινδυνολογεί για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που εγκαινιάζεται με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Στο βαθύτατα πολιτικό κείμενο του Μητροπολίτη (το μεγαλύτερο μέρος του επιτίθεται σε μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και στις στοχεύσεις της αντιπολίτευσης), η «νεοταξική οδηγία» του «εξισλαμισμού της Δύσης», αποδεικνύεται από τη γνωστή πλαστογραφημένη δήλωση του Κίσιντζερ πως απειλεί ευθέως την ελληνική ταυτότητα. Η άνοδος του ISIS δεν θεωρείται εξτρεμιστική έκφραση, αλλά φυσικό απότοκο του Ισλάμ, ο «ιερός πόλεμος» του οποίου προωθείται από κάθε μέτρο φιλικό προς τις μουσουλμανικές μειονότητες στον ελλαδικό χώρο.
Η ομιλία έλαβε χώρα στο Ινστιτούτο Γεωπολιτικών Μελετών «Εθνική Αναδημιουργία», επίσημο think tank των ΑΝΕΛ, οι οποίοι εσχάτως έχουν επεκτείνει με ιδιαίτερη έμφαση τις «κόκκινες γραμμές» τους στα ζητήματα μετανάστευσης, εν όψει των επερχόμενων εκλογών. Αξίζει να σημειωθεί πως λίγες ημέρες πριν την ομιλία του Μητροπολίτη, είχε απορριφθεί η αίτησή του στο ΣτΕ για ακύρωση της απόφασης του 2011 που προέβλεπε την ανέγερση τζαμιού στο χώρο του πρώην Κεντρικού Συνεργείου Αυτοκινήτων Ναυτικού. Στο κείμενο της ήττας του, ο Σεραφείμ προειδοποιεί ξανά για το κατεπείγον του ισλαμικού κινδύνου, επαναλαμβάνει την αιτιακή σύνδεση μεταξύ ISIS και Ισλάμ και επαινεί για την αρθρογραφία του τον… Τάκη Θεοδωρόπουλο. Οι ίδιες θέσεις εκφράζονται και στη συνέντευξή του στο BBC με αμείωτο ζήλο, ενώ τον Δεκέμβριο με τα ίδια επιχειρήματα θα κατακεραυνώσει σε ανοιχτή επιστολή τον –όχι ιδιαίτερα αγαπητό στους ομοϊδεάτες του– Ιερώνυμο για την επιλογή της Ιεράς Συνόδου να προσκαλέσει σε εκδήλωση τον κοσμήτορα της Θεολογικής του ΑΠΘ, υπεύθυνο για τη δημιουργία κατεύθυνσης ισλαμικών σπουδών στο τμήμα.
Για την ίδια κατεύθυνση ισλαμικών σπουδών είχε απειλήσει δύο μήνες νωρίτερα με προσφύγη στο –αγαπημένο της Εκκλησίας– ΣτΕ και ο γνωστός για τον προοδευτισμό του, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος, ο οποίος απασχόλησε αρκετά τα ΜΜΕ, όταν δήλωσε πως ανάμεσα στους «παράνομους μετανάστες» που έρχονται από το Αιγαίο, υπάρχουν και τζιχαντιστές ή για την ακρίβεια, «μέσα εκεί υπάρχουν και από αυτούς που κόβουν λαιμούς». Αν παραγνωρίσουμε τις επικίνδυνες συνέπειες της κατήχησής του για ένα λεπτό, φαίνεται αστείο να αρθρώνεται μια τέτοια κατηγορία από τον μόνο άνθρωπο που έχει κηρύξει ανοιχτά «ιερό πόλεμο» στην Ελλάδα, κατά του γνωστού αγαπημένου του συνανθρώπου και Δημάρχου Θεσσαλόνικης, Γιάννη Μπουτάρη.
Η έκταση της επιρροής της ισλαμοφοβικής εκκλησιαστικής προπαγάνδας μπορεί να φανεί ξεκάθαρα στην περίπτωση της υποτιθέμενης στοχοποίησης του Αμβρόσιου από την ISIS με την είδηση, πέρα από τα σάιτ της Χρυσής Αυγής, να φτάνει και σε πιο επίσημα μέσα όπως το NewsIt του Νίκου Ευαγγελάτου, το Action24 και το Πρώτο Θέμα, με ιδιαίτερα τρομολαγνικούς τίτλους. Στην πραγματικότητα, από τα μέσα που αναπαρήγαγαν την είδηση μόνο το Tribune θα κάνει τον κόπο να μπει στη σελίδα του Jihad Watch που αναδημοσίευσε το ισλαμοφοβικό κήρυγμα του Αμβρόσιου, ανακαλύπτοντας ότι η σελίδα δεν πρόσκειται σε κανέναν τζιχαντιστικό πυρήνα. Αντίθετα, δημιουργήθηκε από τον εξίσου ισλαμοφοβικό, πρώην μαοϊκό και νυν διώκτη των αριστερών ακαδημαϊκών και υποστηρικτή του «απελευθερωτικού πολέμου» (sic) των ΗΠΑ στο Ιράκ, David Horowitz, με σκοπό την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των τζιχαντιστών. Το δημοσίευμα «στοχοποίησης» του Αμβρόσιου, ήταν στην πραγματικότητα ένας έπαινος για το ρατσιστικό του παραλήρημα.
Αν οι επικείμενες εκλογές διέπονται από ένα πνεύμα αισιοδοξίας για τα δικαιώματα των μεταναστών στον ελλαδικό χώρο, αυτό είναι πολύ πιθανό να εξανεμιστεί αρκετά γρήγορα. Ακόμα κι αν η ΝΔ υποχωρήσει εκλογικά, η απήχηση της εκκλησιαστικής προπαγάνδας σε μεγάλα τμήματα του εγχώριου πληθυσμού, το βαθύ ρίζωμα της ακροδεξιάς στα σώματα ασφαλείας και τη δικαστική εξουσία και –το σημαντικότερο– η ευρύτατη ξενοφοβία και ο φονταμενταλισμός της ελληνικής κοινωνίας, καθιστούν την κατάσταση ιδιαίτερα επισφαλή. Εδώ και καιρό, δε, με την άνοδο του ISIS, η «ισλαμική απειλή» έχει αποκτήσει πρόσωπο και η θρησκευτική μεταγραφή του φυλετικού αποκλεισμού μπορεί με μεγαλύτερη ευκολία να παρακάμπτει τις κριτικές του ρατσισμού, ειδικά από τη στιγμή που γύρω της μπορεί να στηθεί η μυθολογία κάποιου άμεσου κινδύνου.
Αν το ISIS είναι το υπόβαθρο, η δολοφονία στο Charlie Hebdo και το ευρωπαϊκό περιβάλλον που διαμορφώνεται γύρω της, είναι πιθανώς ο καταλύτης για τη διεύρυνση του ρατσιστικού αποκλεισμού, από την κορυφή ως τη βάση. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει έρθει η είδηση της δολοφονίας ενός –ανώνυμου στα ΜΜΕ- 20χρονου Αφρικανού στη Δρέσδη, μία μόλις μέρα μετά τη συμμετοχή 25000 ατόμων σε ισλαμοφοβική διαδήλωση διοργανωμένη από το νεοναζιστικό PEGIDA. Η δολοφονία αποτελεί την πρώτη κλιμάκωση της ρατσιστικής βίας με κόστος σε ανθρώπινες ζωές μετά το Charlie Hebdo και –αν κρίνουμε από την εμπειρία του πογκρόμ που ακολούθησε τον θάνατο του Μανώλη Καντάρη το 2011– είναι αρκετά πιθανό η τζιχαντιστική αφήγηση στην Ελλάδα να οδηγήσει και σε παρόμοιες πρακτικές. Τώρα που ο «ισλαμικός εξτρεμισμός» έχει αλώσει τα τείχη (τους φράχτες) της Ευρώπης-Φρούριο, οι μουσουλμάνοι των ευρωπαϊκών χωρών είναι πια ύποπτοι και δυνητικά άμεσα επικίνδυνοι και ως τέτοιοι, είναι πιο εύκολο να απεκδυθούν κάθε ανθρώπινης υπόστασης.
Με τις περαιτέρω ρατσιστικές εξάρσεις να είναι πρακτικά αναμενόμενες, καθίσταται πιο επιτακτική από ποτέ η αφήγηση του Charlie Hebdo ως αυτό που πραγματικά ήταν: ένα μεμονωμένο έγκλημα και όχι ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι ενός ευρύτερου κοινωνικού φαινομένου. Εκεί είναι που μέσα στην καλή τους πρόθεση, ίσως να μην έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα όσοι προτάσσουν την ελευθερία του τύπου και τον ορθό λόγο. Ο «πόλεμος στον φανατισμό» ως ομπρέλα είναι κάτι αρκετά ασαφές που μπορεί να χωρέσει πολλά διαφορετικά πράγματα –και αρκετά απ” αυτά σίγουρα δεν είναι επιθυμητά.
Στο μεταξύ, η Σοφία Βούλτεψη έχει αρχίσει ν” απευθύνει αβίαστα την κατηγορία του «τζιχαντιστή» ενάντια στους πολιτικούς της αντιπάλους, οι οποίοι άλλωστε παρουσιάζονται ως υπεύθυνοι για τη διείσδυση των «τρομοκρατών» στη χώρα. Είναι έτσι αρκετά ειρωνικό το γεγονός ότι ο μόνος άνθρωπος στην Ελλάδα που συνδέθηκε με κάποιον τρόπο με τους τζιχαντιστές είναι ένας καλός φίλος του πρώην πρωθυπουργού, μέτοχος σε μία αρκετά ωφέλιμη φιλία.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου