Είμαστε όλοι Σαρλί, iPhone και Ελληνικές Εκλογές 2015

 

 

Τι κοινό μπορεί να έχουν στις αρχές του 2015 το iPhone, οι Εθνικές εκλογές και το σύνθημα «Είμαστε όλοι Σαρλί…»; Εκ πρώτης όψεως καμία και θα μπορούσαμε να αναφωνήσουμε με ανακούφιση ότι «είμαστε όλοι Σαχλοί…». Αλλά πριν βιαστούμε να αναφωνήσουμε το …ρλί ή το …χλοί ας εξετάσουμε σύντομα τις παραπάνω εκφράσεις μέσα από τον αυστηρό χώρο-χρόνο ορίζοντά τους.

Το iPhone σηματοδοτεί ένα ψηφιακό προϊόν στη νέα εποχή, την εποχή της ψηφιακής παγκοσμιοποίησης. Οι καταναλωτές ψηφιακών συσκευών μπορούν τώρα να είναι πολίτες του κόσμου ενεργοί, αναγνωρίσιμοι και μοναδικοί. Η ολοκλήρωση προς την παγκοσμιοποίηση επιτυγχάνεται με απίστευτα γρήγορες ταχύτητες ασύρματης δικτύωσης που συνδέονται με δίκτυα σε όλα τον κόσμο και με πρωτοφανή υποσχόμενη ασφαλή πρόσβαση με το ιδανικότερο συνθηματικό: το δακτυλικό τους αποτύπωμα. Αυτή η μετάβαση προς τη μοναδικότητα του χρήστη διαμορφώνει τη νέα οικονομία προς το ψηφιακό χρήμα και καθιερώνει νέα πλαίσια κοινωνικής ισχύος ή κοινωνικών ανισοτήτων.

Παράλληλα στην Γαλλία τα πρόσφατα τρομοκρατικά κτυπήματα, πυροδοτούν ένα κλίμα έντονων ανησυχιών και προβληματισμού. Η Ευρώπη και συγκεκριμένα το Παρίσι της αναγέννησης, της τέχνης, της μόδας και της αισθητικής δέχτηκε επίθεση από φανατικούς, γιατί ένα σατιρικό περιοδικό «τόλμησε» να σατιρίσει στα τεύχη του τη μουσουλμανική θρησκεία. Σύσσωμοι οι ηγέτες των ευρωπαϊκών και άλλων χωρών διαδήλωσαν μαζί με εκατομμύρια πολίτες στο Παρίσι φωνάζοντας «Είμαστε όλοι Σαρλί…». Δέκα χιλιάδες στρατιώτες μπορούν τώρα να νομιμοποιηθούν στις συνειδήσεις των πολιτών του κόσμου και να είναι σε επιφυλακή στους δρόμους του Παρισιού, προκειμένου να αποτρέψουν κάθε πιθανή μελλοντική απειλή.

Ταυτόχρονα στην Ελλάδα και ενώ οι κυβερνητικοί «εταίροι» διαβεβαίωναν ότι είμαστε έτοιμοι να απαλλαγούμε από το μνημόνιο ξαφνικά μας πάνε για εκλογές. Ποιοι βάζουν την χώρα σε περιπέτεια; Που πήγαν τόσες θυσίες του Λαού μας; Τι κάνουμε λάθος; Σε ποιες αγορές θα πάνε οι επικείμενοι επενδυτές που η κυβέρνηση είχε βρει να μας βοηθήσουν για την ανάκαμψη μας; Θα βγει η Ελλάδα από το ευρώ; Σε αυτά και αλλά πολλά ερωτήματα καλούμαστε να απαντήσουμε στις εκλογές την 25^η Ιανουαρίου του 2015.

Επιγραμματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα προβλήματα είναι περισσότερο σύνθετα από ότι τα περιγράφουμε. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις ψηφιακές συσκευές ως πολίτες του νέου κόσμου ή οι ψηφιακές συσκευές μαζικής παραγωγής υιοθετούν άτομα για να τους δώσουν το αναγνωριστικό στίγμα του πολίτη του κόσμου; Πιο απλά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις μηχανές ή οι μηχανές τους ανθρώπους; Στις παραπάνω δύο περιπτώσεις υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση έχουν πλεονάσματα σε ανθρώπινο κεφάλαιο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση σε ανθρώπινο δυναμικό.

Ένα άλλο παράδειγμα, είναι το ανθρώπινο δικαίωμά μας να είμαστε ελεύθεροι, να εκφράζουμε τις απόψεις μας, να προασπίζουμε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και να ελαχιστοποιούμε τους αποκλεισμούς ή να πυροδοτούμε με τις πολιτικές τους, τις ανισότητες, να διαμορφώνουμε εχθρούς και να χτίζουμε στρατούς; Στις παραπάνω δύο περιπτώσεις υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση είμαστε όλοι Σαρλί, ενώ στη δεύτερη περίπτωση είμαστε όλοι Σαχλοί.

Ένα άλλο παράδειγμα, είναι το δικαίωμα μας να κάνουμε εκλογές και να σχηματίσουμε μονοκομματική κυβέρνηση αριστεράς, να δώσουμε την ευκαιρία σε νέους ανθρώπους να διαχειριστούν την ευθύνη των σύνθετων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας, με δέσμευση στην ανθρωποκεντρική προσέγγιση των προβλημάτων μας ή να επιλέξουμε πολυδύναμα σχήματα συνεργασίας σαν τις επιτυχημένες τελευταίες δύο κυβερνήσεις, με παλαιούς πολιτικούς που γνωρίζουν τα προβλήματα μας καλύτερα, αφού έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στην διαμόρφωση τους και ενώ είναι ενεργά μέλη των πελατειακών συμφερόντων τους, έχουν τώρα τη διάθεση να διορθώσουν τα κακά κείμενα που οι ίδιοι διαμόρφωσαν. Στις παραπάνω δύο περιπτώσεις υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Στην πρώτη περίπτωση ο λαός είναι κυρίαρχος και αν η κυβέρνηση που εμπιστεύτηκε δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες του, τότε μπορεί να την αλλάξει αναζητώντας ή διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις για νέα κυβέρνηση με ανθρωποκεντρική προοπτική. Στη δεύτερη περίπτωση υποδεχόμαστε την κυβέρνηση με «αισιοδοξία» αφού είναι σίγουρο ότι θα ξανακάνει πλεονάσματα στην οικονομία, δεν θα εκθέσει την χώρα μας στο εξωτερικό και μπορούμε να περιμένουμε υπομονετικά τις αγορές την χρονική στιγμή που θα μας κρίνουν για να πάμε σε νέες εκλογές. Έτσι στην πρώτη περίπτωση αναζητούμε εμείς την λύση των προβλημάτων μας, ενώ στην δεύτερη περίπτωση τα πρόβλημά μας τα λύνουν οι αγορές.

Και τέλος, ένα ακόμη παράδειγμα είναι η επιλογή των βουλευτών μας, όπου μπορούμε να προτιμήσουμε αυτούς που δεν συμβιβάζονται εύκολα με τις βουλευτικές τους αποζημιώσεις και τα προνόμια τους, «απαξιώνουν» τα βουλευτικά αυτοκίνητα και δεν τα παραλαμβάνουν, δεν δέχονται την προσωπική τους φρουρά και τη διαθέτουν στα αστυνομικά τμήματα για την προάσπιση της ασφάλειας των πολιτών ή διαθέτουν μέρος της βουλευτικής τους αποζημίωσης για κοινωνικούς σκοπούς Από την άλλη, υπάρχουν και οι βουλευτές όπου θεωρούν ότι απειλούνται και θα πρέπει να είναι θωρακισμένοι, πιστεύουν ότι η τύχη και το καθήκον τους επέλεξαν να υπηρετούν το εθνικό συμφέρον, ότι η ευθύνη τους καλεί να είναι εθνικοί πατέρες ή μητέρες ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας και είναι διατεθειμένοι να περιμένουν υπομονετικά στο καφενείο της βουλής και αν χρειαστεί να ψηφίσουν στις ψηφοφορίες παρών ή και ναι, προκειμένου να μη πέσει η κυβέρνηση και το έθνος να σωθεί… Υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα τους πρώτους και στους δεύτερους; Απλά οι πρώτοι δεν συμβιβάζονται, ενώ οι δεύτεροι απειλούνται.

 

«Ηνίοχος» (ga)