Τι έκανες εσύ για εμάς, όταν εμείς κάναμε τα πάντα για εσένα!
Ξαφνικά σε μια χώρα τρομαγμένη, ξύπνησε η ελπίδα, που αντήχησε από στόμα σε στόμα, από πλατεία σε πλατεία. Τα λυγισμένα κορμιά ορθώθηκαν, ανέπνευσαν αυτό τον αλλιώτικο αέρα, τον αέρα της ελευθερίας, της αλλαγής.
Ξαφνικά σε μια χώρα τρομαγμένη, ξύπνησε η ελπίδα, που αντήχησε από στόμα σε στόμα, από πλατεία σε πλατεία. Τα λυγισμένα κορμιά ορθώθηκαν, ανέπνευσαν αυτό τον αλλιώτικο αέρα, τον αέρα της ελευθερίας, της αλλαγής.
Η ελπίδα φούντωνε κάθε μέρα και πιο πολύ, με δικό σου πρόσταγμα, με τις δικές υποσχέσεις. Με τους ζουρνάδες και τα νταούλια που θα χτύπαγαν ασταμάτητα οδηγώντας ένα εξαθλιωμένο λαό στην...
Σε στηρίξαμε, βάλαμε πλάτη, νικήσαμε τους φόβους μας, αλλάξαμε, ήπιαμε από το νερό της ελπίδας που υποσχέθηκες.
Σε δικαιολογήσαμε, σου σταθήκαμε, σου δώσαμε το χέρι να κρατηθείς, μέχρι τελευταία στιγμή.
Μόνο που τελικά ο μόνος που δεν πίστεψε στη δύναμη του ΟΧΙ ήσουν εσύ. Δεν πίστεψες ποτέ ότι ένας λαός θα σε κατευόδωνε με ένα τεράστιο ΟΧΙ, με ένα τεράστιο προχώρα, με πλάτη το 62%, που σου άνοιγε το δρόμο της αξιοπρέπειας και της ευπρέπειας. Τελικά εσύ δεν πίστεψες σε όλους εμάς, όταν όλοι εμείς πιστέψαμε σε εσένα.
Σου είπαμε πίσω δεν γυρνάμε και το εννοούσαμε.
Σου είπαμε γίνε αρχηγός και πολεμιστής και σε ακολουθούμε.
Εσύ ήσουν εκείνος που δεν νίκησε το φόβο, που έσκυψε το κεφάλι, που πρόδωσε εμάς και το ίδιο του τον εαυτό.
Εσύ ήσουν αυτός, που έπνιξε και τις φωνές μας και τα όνειρά μας, αλλά το χειρότερο ήταν, που πρόδωσες την ελπίδα που μας πότισες.
Συμβιβάστηκες, ταπεινώθηκες και μας ταπείνωσες, υποχώρησες, ξέχασες, τρόμαξες και αγνόησες τους πολλούς, για χάρη των λίγων, απαρνήθηκες τους φίλους για χάρη των εχθρών, λιποτάκτησες την ώρα της μάχης , ακόμα και όταν είχες πίσω σου, όλους αυτούς, που σε πίστευαν και σε στήριζαν, σε εμψύχωναν και δεν σε εγκατέλειψαν, ακόμα και όταν εσύ τους εγκατέλειψες, μόνους απελπισμένους και προδομένους.
Αλήθεια θα ήθελα να μου πεις μόνο ετούτο, γιατί μας άφησες να γευτούμε την ελπίδα, αφού θα την έπαιρνες πίσω με το χειρότερο τρόπο.
Αν λοιπόν δεν άκουσες τη ζωή μου που ούρλιαζε με όλη της τη δύναμη ΟΧΙ, τότε αυτή τη φορά και σύντομα θα στο ζωγραφίσω...
Γιατί εγώ το ΟΧΙ μου το είπα συνειδητά, το εννοούσα, το πίστευα, ότι και να σήμαινε αυτό ….. ήμουν έτοιμη και αρματωμένη, με ελπίδα και θάρρος, ήμουν άφοβη, ήμουν εδώ κρατώντας το δικό μου λάβαρο.
Αυτό λοιπόν το ΟΧΙ εγώ πίσω δεν το παίρνω, θα πάρω όμως πίσω αυτό που μου έκλεψες, το κουρέλιασες και το έκανες μαχαίρι στα χέρια των εχθρών μου.
Αυτό θα το πάρω πίσω μαζί με την ελπίδα που άφησες μισή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου