Αριθμός 81/2013
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΔΙΚΕΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Δημόσια Συνεδρίαση της 17-11-2013
Γεώργιος Ηλιόπουλος | Πρόεδρος Κοινωνιοδικών
Κατηγορούμενοι:
Ασυνείδητοι οδηγοί που με ιδιαίτερη ευκολία και πλήρη ευήθεια προς ικανοποίηση προσωπικών αναγκών (στιγμιαίων ή διαρκών) εγκαταλείπουν το όχημά τους (αυτοκίνητο ή μηχανή) σε τμήμα ή και ολόκληρο το οδόστρωμα καταλαμβάνοντας τούτο, διαταρράσοντας έτσι τη διεξαγωγή της κυκλοφορίας και παρακωλύοντας τις συγκοινωνίες.
Πράξη:
Διατάραξη Κυκλοφορίας κατ' άρθρο 431 του Ποινικού Κώδικα: "Όποιος παρεμποδίζει χωρίς δικαίωμα την κυκλοφορία σε τόπους κοινής χρήσης στη στεριά ή στα ύδατα ή με οποιονδήποτε τρόπο διαταράσσει ή θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά της τιμωρείται με πρόστιμο ή με κράτηση μέχρι δύο (2) μηνών, αν άλλη διάταξη δεν τιμωρεί βαρύτερα την πράξη αυτή".
Νόμος 2696/1999 "Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας": Άρθρο 34 - Στάση & Στάθμευση: "1. Η στάση και η στάθμευση επιτρέπονται, αν δε δημιουργείται εξ αυτών κίνδυνος ή παρακώλυση της κυκλοφορίας κι αν δεν υπάρχουν σχετικές απαγορευτικές πινακίδες ή διαγραμμίσεις. 2. Η στάση ή στάθμευση οχήματος απαγορεύεται: (α) επάνω σε διαβάσεις πεζών ή ποδηλατιστών και σε απόσταση μικρότερη από πέντε (5) μέτρα από αυτές, (β) σε απόσταση μικρότερη από δώδεκα (12) μέτρα από στάσεις αστικών, υπεραστικών, ηλεκτροκίνητων λεωφορείων και τροχιοδρομικών οχημάτων, (...) (ε) σε πεζοδρόμια, πλατείες, ειδικά ερείσματα που προορίζονται για πεζούς ως και ποδηλατοδρόμους, εκτός αν επιτρέπεται σε αυτούς η στάθμευση με ειδική σήμανση, (...) (η) Σε οδοστρώματα που είναι χωρισμένα σε δύο (2) λωρίδες κυκλοφορίας και αν το εναπομένον πλάτος της λωρίδας μεταξύ οχήματος και απαγορευτικής γραμμής υπέρβασης είναι μικρότερο από τρία (3) μέτρα, (...) (ιστ) σε θέση, όπου βρίσκεται κεκλιμμένο επίπεδο (ράμπα) διάβασης ατόμων με μειωμένη κινητικότητα, (ιζ) σε ειδικούς χώρους στάθμευσης οχημάτων ατόμων με μειωμένη κινητικότητα, (ιη) σε χώρους στάθμευσης αποκλειστικά για συγκεκριμένο όχημα ατόμων με μειωμένη κινητικότητα. 3. Η στάθμευση οχήματος στο οδόστρωμα απαγορεύεται και: (...) (δ) αν το ελεύθερο μέρος της οδού που απομένει είναι ανεπαρκές για την κυκλοφορία των οχημάτων, (ε) παράπλευρα άλλου οχήματος, σε στάση ή στάθμευση, εκτός αν άλλως ορίζεται με ειδική σήμανση (...), (ια) στις εισόδους και εξόδους των πεζόδρομων ως και πάνω σε αυτούς (...) 5. (...) Στους μονόδρομους επιτρέπεται η στάση ή η στάθμευση και στην αριστερή πλευρά. Αν δεν υπάρχει πεζοδρόμιο, οι οδηγοί υποχρεούνται να αφήνουν ελεύθερο χώρο πλάτους ενός (1) μέτρου, τουλάχιστον, για τη διεύλευση των πεζών, (...) 8. Τα αρμόδια αστυνομικά όργανα μπορούν να ακινητοποιούν τα οχήματα με ειδικούς μηχανισμούς (τροχοσφιγκτήρες κλπ), να ενεργούν τη μεταφορά οχήματος το οποίο σταθμεύει σε απαγορευμένη θέση (...), αν εξαιτίας της στάθμευσης των οχημάτων (...) παρεμποδίζεται η κυκλοφορία. Η μεταφορά των οχημάτων γίνεται με κατάλληλα τεχνικά μέσα (...), αφού ληφθούν μέτρα για την αποτροπή υλικών ζημιών. Για τη μεταφορά ειδοποιείται ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος του οχήματος μέσα σε εύλογη προθεσμία. Τα έξοδα μεταφοράς, (...) ως και τα φύλακτρα του οχήματος βαρύνουν τον ιδιοκτήτη ή κάτοχο αυτού, ο οποίος μπορεί να τα παραλάβει αμέσως μετά την καταβολή των εξόδων αυτών (...),
9. Ο οδηγός μηχανοκίνητου οχήματος, εκτός των δίτροχων μοτοποδηλάτων και δίτροχων μοτοσικλετών χωρίς καλάθι, αν υποχρεωθεί να σταθμεύσει σε οδόστρωμα σε θέση που απαγορεύεται η στάθμευση, είναι υποχρεωμένος να τοποθετήσει πινακίδα ή κατάλληλη συσκευή (...) με τρόπο ώστε να ειδοποιούνται από απόσταση οι οδηγοί που πλησιάζουν. Η πινακίδα τοποθετείται στο οδόστρωμα σε απόσταση μεγαλύτερη από είκοσι (20) μέτρα στις κατοικημένες περιοχές, πενήντα (50) μέτρων εκτός κατοικημένων περιοχών (...), 10. Αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο ογδόντα (80) ευρώ, πλην των περιπτώσεων (ιστ) και (ιη) για την παράβαση των οποίων τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο εκατόν πενήντα (150) ευρώ και αυτός που παραβαίνει τις διατάξεις των λοιπών παραγράφων του άρθρου αυτού τιμωρείται με διοικητικό πρόστιμο σαράντα (40) ευρώ. Τα παραπάνω διοικητικά πρόστιμα ορίζονται στο ήμισυ, όταν οι παραβάσεις αφορούν σε μοτοποδήλατα ή μοτοσικλέτες. Αν η παράνομη στάθμευση συνεχίζεται και πέραν των τριών (3) ωρών από τη βεβαίωση της παράβασης, βεβαιώνεται νέα παράβαση από το ίδιο ή άλλο όργανο και μετά την πάροδο του δεύτερου τρίωρου γίνεται μεταφορά του οχήματος, τροχόσπιτου, σκάφους ή των άλλων ογκωδών αντικειμένων, κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 8 του άρθρου αυτού, εκτός αν παρεμποδίζεται η κυκλοφορία, οπότε η μεταφορά γίνεται αμέσως (...), 11. Ως παραβάτης των διατάξεων που ρυθμίζουν τη στάθμευση θεωρείται ο οδηγός του οχήματος που καταλαμβάνεται επ` αυτοφώρω και, σε περίπτωση απουσίας του οδηγού, ο κάτοχος αυτού. Εάν το όχημα ανήκει σε επιχείρηση ενοικιάσεως και είναι μισθωμένο, ως παραβάτης λογίζεται ο μισθωτής που προκύπτει από το μισθωτήριο συμβόλαιο, 12. Απαγορεύεται η κατάληψη με οποιοδήποτε μέσο και για οποιονδήποτε λόγο μέρους ή ολόκληρου του οδοστρώματος των εθνικών, επαρχιακών, και δημοτικών ή κοινοτικών οδών δια των οποίων διεξάγεται η κυκλοφορία μηχανακίνητων και μη οχημάτων. Αυτοί που παραβαίνουν με πρόθεση τη διάταξη του προηγούμενου εδαφίου τιμωρούνται με τις ποινές της παραγράφου 1 του άρθρου 292 του Ποινικού Κώδικα. Παράλληλα, και ανεξάρτητα, της κατά το προηγούμενο εδάφια ποινής, με πράξη του οικείου νομάρχη, μετά προηγούμενη ακρόαση αυτού σε βάρος του οποίου λαμβάνεται το μέτρο, ανακαλείται για ένα (1) έτος και σε περίπτωση υποτροπής, οριστικά, αν πρόκειται για όχημα δημόσιας χρήσης, το δικαίωμα κυκλοφορίας αυτού ως δημόσιας χρήσης, διατασσόμενης συγχρόνως της αφαίρεσης των στοιχείων κυκλοφορίας του οχήματος."
Άρθρο 31 παράγραφος 1 του Νόμου 3904/2010: "1. Ολες οι σε βαθμό πλημμελήματος αξιόποινες πράξεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του νόμου 2696/1999 (ΦΕΚ 57 Α'), τιμωρούνται με κράτηση μέχρι έξι (6) μηνών και πρόστιμο μέχρι τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ, εκτός από τις πράξεις των άρθρων 34 παρ. 12, 43 παράγραφοι 2 περιπτώσεις α`, β` και 4, 85 παρ. 5 και 98 παρ. 2, οι οποίες εξακολουθούν να τιμωρούνται ως πλημμελήματα, με τις αναφερόμενες στις οικείες διατάξεις ποινές".
Παρακώλυση συγκοινωνιών κατ' άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα: "1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών, 2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι έξι (6) μηνών".
Διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών κατ' άρθρο 290 του Ποινικού Κώδικα: "1. Όποιος με πρόθεση διαταράσσει την ασφάλεια της συγκοινωνίας στους δρόμους ή στις πλατείες, τιμωρείται: α) με φυλάκιση, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) με κάθειρξη, αν επήλθε θάνατος, 2. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση.
 |
| [Εικόνα μπροστά από το Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης] |
Το ΑΝΩΤΑΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κατά τη σημερινή δημόσια συζήτηση των υποθέσεων, κατά την εκφώνησή τους από το σχετικό πινάκιο στη σειρά τους, αφού αναπτύχθηκαν οι σχετικοί ισχυρισμοί από πλευράς κατηγορουμένων,
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
και αποφάσισε να αποφανθεί επί ζητήματος που έλαβε χώρα, μόλις δύο ημέρες πριν, ήτοι στις 15 - 11 - 2013, ημέρα Παρασκευή, αφορόν την εισαγγελική παρέμβαση του επικεφαλής της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Ευάγγελου Μαδεμλή, προκειμένου να εξετάσει τη νομική σκοπιά του όλου θέματος και να αποσαφηνίσει την ορθότητα της εν λόγω έγγραφης εισαγγελικής παραγγελίας.
*"Συγκεκριμένα ο κ. Μαδεμλής ζητάει από την Τροχαία να εφαρμόσει τα προβλεπόμενα από το νόμο, όταν διαπιστώνεται το αδίκημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών (δηλαδή κλήσεις και αυτόφωρη διαδικασία σε βάρος των παραβατών, ακόμη και αφαίρεση πινακίδων, άδειας κυκλοφορίας και διπλώματος οδήγησης, αλλά και - κατά περίπτωση - απομάκρυνση των οχημάτων με γερανούς).
Ο εισαγγελικός λειτουργός παρατηρεί ότι «τον τελευταίο καιρό επικρατεί έκνομη κατάσταση στις κύριες αρτηρίες και λεωφόρους της Θεσσαλονίκης αλλά και στο σύνολο των οδών της πόλης». Τονίζει ότι «προκαλεί εντύπωση και πολλές αντιδράσεις η μακροχρόνια στάθμευση οχημάτων στις λεωφορειολωρίδες, στις κύριες οδικές αρτηρίες, στα πεζοδρόμια κεντρικών περιοχών της πόλης, σε παράλληλες σειρές, έτσι ώστε δύο ή τρεις ή τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας να περιορίζονται σε μία, με αποτέλεσμα να είναι μετά βίας δυνατή η κυκλοφορία, χωρίς να λαμβάνονται τα στοιχειώδη μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης, τον έλεγχο των παραβατών και την άμεση απομάκρυνση των αυτοκινήτων που παρακωλύουν την κυκλοφορία».
Παράλληλα, ο κύριος Μαδεμλής επισημαίνει το θέμα της αυθαίρετης κατάληψης οδοστρώματος «με διάφορα αντικείμενα από ιδιοκτήτες καταστημάτων ή περιπτέρων», πράξεις, που διώκονται σε βαθμό πλημμελήματος, όπως ο ίδιος αναφέρει, σύμφωνα με τον ΚΟΚ, και οφείλει η Τροχαία να βεβαιώνει.
Εξάλλου, ο εισαγγελέας θίγει το ζήτημα της εκπομπής μεγάλης ποσότητας καυσαερίων από οχήματα, κυρίως ταξί. Και σε αυτές τις περιπτώσεις, ζητεί από την Τροχαία να εντοπίζονται τα συγκεκριμένα οχήματα και να αφαιρούνται τα στοιχεία κυκλοφορίας τους, όπως προβλέπεται από τον ΚΟΚ.
«Η υπηρεσία Τροχαίας επιβάλλεται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της να ασκεί τον προσήκοντα τροχονομικό έλεγχο και να βεβαιώνει κατά νόμο κάθε αξιόποινη πράξη, όχι προς επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος, αλλά προς εκτέλεση του τεταγμένου υπηρεσιακού καθήκοντός της» καταλήγει στην έγγραφη παραγγελία του ο εισαγγελέας. "*
* [Πηγή: Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, όπως δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα της εφημερίδας σε άρθρο με ειδικότερη πηγή το ΑΠΕ - ΜΠΕ και όπως έχει αναρτηθεί στο διαδικτυακό τόπο: www.enet.gr]
 |
| [Στην πολύπαθη Σβώλου κανονική σειρά διπλοπαρκαρισμένων δίπλα στην παρόδια σειρά ΙΧ] |
Πρόκειται για μία ορθή, απολύτως σύννομη, καίρια και ακρως επίκαιρη εισαγγελική παραγγελία, η οποία θα έπρεπε να γίνει δεκτή με επευφημίες από το σύνολο των κατοίκων της πόλης. Είναι γεγονός ότι η κατάσταση στις κύριες κυκλοφοριακές αρτηρίες, στους παρακείμενους δρόμους και οδούς της Θεσσαλονίκης, σε επιμέρους στενά και πεζόδρομους έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις αγγίζοντας το απροχώρητο και εμφανίζοντας στοιχεία τρέλας (προχθεσινή καταγγελία κάνει λόγο για νεαρή γυναίκα οδηγό, η οποία έκλεισε ολόκληρη οδό για τρία λεπτά, προκειμένου ανενόχλητη να προμηθευτεί τσιγάρα από το περίπτερο που βρισκόταν εκ δεξιών της οδού - κατά την επιστροφή της, δε, εξίβρυσε σκαιότατα τους οδηγούς που είχαν "φρακάρει" πίσω από το όχημα της εκφράζοντας την αγανάκτησή της για τις αλλεπάλληλες κρούσεις της κόρνας των).
 |
| [Θέατρο Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών] |
Αρνητικότατη εντύπωση προκαλεί η ειρωνική στάση γνωστών ιστολογίων της πόλης απέναντι στην εισαγγελική παραγγελία. Πολλά, δε, εξ αυτών αναφέρονται στις σημαντικές ελλείψεις χώρων στάθμευσης, μεταθέτοντας έτσι το υπό κρίση ζήτημα σε άλλους χώρους. Είναι σαφές ότι η πόλη χρειάζεται χώρους στάθμευσης ή ότι υφίστανται ουσιαστικότερα ζητήματα που ενδεχομένως θα έπρεπε να προηγηθούν χρονικά προς επίλυση, αυτό όμως δε νομιμοποιεί ούτε αίρει το αξιοποίνο των ανωτέρω παραβάσεων. Η διατάραξη της κυκλοφορίας, η παρακώλυση των συγκοινωνιών και η διαταράξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών συνιστούν ποινικά αδικήματα ευθεώς τυποποιημένα στον ελληνικό Ποινικό Κώδικα στα άρθρα 431, 292 και 290 αντίστοιχα.
Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (Νόμος 2696/1999) στο άρθρο 34 αυτού με τίτλο "Στάση & Στάθμευση" (παρατίθεται ως προς τα βασικά του σημεία στην αρχή της παρούσης στη θεματική "Πράξη") είναι συγκεκριμένος και σαφής: ορίζει επακριβώς τι συνιστά απαγορευμένη στάση και στάθμευση, ποιος θεωρείται παραβάτης των διατάξεών του και ποιες ποινές επισύρονται από τις συγκεκριμένες παραβάσεις.
**Πιο συγκεκριμένα, ξεκινώντας από τη διάταξη του άρθρου 431 "Διατάραξη της κυκλοφορίας" του Ποινικού Κώδικα να σημειώσουμε ότι τιμωρείται η παρεμπόδιση της κυκλοφορίας μέσω ξηράς ή θάλασσας και κάθε διατάραξη της ασφάλειάς της. ΔΕΝ απαιτείται να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα ή σε άνθρωπο, όπως απαιτείται με τις διατάξεις των άρθρων 291 και 292 Ποινικού Κώδικα. Πρόκειται για πταίσμα (απειλείται στο νόμο με "πρόστιμο ή με κράτηση μέχρι δύο (2) μηνών"), τελείται με θετική ενέργεια (παρεμπόδιση της κανονικής λειτουργίας εγκατάστασης κοινής χρήσης) είτε διαρκώς είτε προσωρινά [ΑΠ 935/1981 ΠοινΧρ 32, 179].
Προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η κυκλοφορία από οποιονδήποτε την παρεμποδίζει χωρίς δικαίωμα ή τη διαταράσσει ή θέτει σε κίνδυνο την ασφάλειά της.
Ως τόπος κοινής χρήσεως πέραν του δρόμου, θεωρείται και το πεζοδρόμιο.
Η ποινική δίωξη ασκείται αυτεπαγγέλτως - δεν απαιτείται έγκληση του παθόντος ή μήνυση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη διάταξη είναι επικουρική, περιέχοντας σχετική ρήτρα ("... αν άλλη διάταξη δεν τιμωρεί βαρύτερα την πράξη αυτή"), επομένως εφαρμόζεται μόνο όταν δεν υπάρχει άλλη διάταξη, όπως αυτή του άρθρου 290 Ποινικού Κώδικα, που να τιμωρεί βαρύτερα την πράξη.
 |
| [Μηχανές κάθε κυβισμού έχουν καταλάβει τα πεζοδρόμια] |
Από την άλλη πλευρά στο άρθρο 290 Ποινικού Κώδικα, προστατευόμενο έννομο αγαθό (κατά την κρατούσα άποψη σε θεωρία και νομολογία) δεν είναι η ασφάλεια της συγκοινωνίας γενικά (ή κατ' άλλους δεν είναι απλά και μόνο αυτή καθ' αυτή η ασφάλεια της συγκοινωνίας) αλλά η ζωή ή η σωματική ακεραιότητα αορίστου αριθμού ατόμων στα πλαίσια της οδικής κυκλοφορίας [Έχουν υποστηριχθεί και άλλες απόψεις, βλέπε Κωστάρα, Μαργαρίτη Μ., Γάφο]. Πρόκειται για έγκλημα κοινό, απλό, δυνητικής διακινδύνευσης, γνήσιο πολύτροπο, ενέργειας, αποτελέσματος, στιγμιαίο, εν μέρει κακούργημα (στοιχείο β') και εν μέρει πλημμέλημα (στοιχεία α'). Δράστης του εγκλήματος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε: όχι μόνο ο οδηγός ή οι ιδιοκτήτες του οχήματος, αλλά και όσοι έχουν υποχρέωση ελέγχου της ασφάλειας του οχήματος και του φορτίου του, ο ποδηλάτης, ο πεζός, ο μαθητευόμενος αυτοκινήτου κοκ. Υλικο αντικείμενο του εγκλήματος είναι οι δρόμοι και οι πλατείες. Ως δρόμοι κατά το άρθρο 290 Ποινικού Κώδικα νοούνται οι κάθε είδους δημόσιοι ή ιδιωτικοί δρόμοι (εθνικοί, επαρχιακοί, δημοτικοί, κοινοτικοί, αγροτικοί), οι γέφυρες και οι υπόγειες για τους πεζούς διαβάσεις τους, εντός ή εκτός πόλης, τα μονοπάτια και τα πεζοδρόμια, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις καθημερινές μετακινήσεις τους και γενικά κάθε μέρος προορισμένο για την κίνηση, με την έννοια ότι το κοινό έχει δικαίωμα προσπέλασης. Η αξιόποινη συμπεριφορά συνίσταται στη διατάραξη της ασφάλειας της συγκοινωνίας στους δρόμους ή στις πλατείες, που πραγματοποιείται κατά τέτοιο τρόπο, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει κίνδυνο σε άνθρωπο. Ως διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών στους δρόμους νοείται κάθε πράξη που καθιστά τη διεξαγωγή της συγκοινωνίας μη ασφαλή, δημιουργώντας συνθήκες που κάνουν τη συνέχιση της ασφαλούς κίνησης αδύνατη ή πολύ δυσχερή, που καθιστούν δηλαδή τη συγκοινωνία επικίνδυνη. Επειδή όμως η κίνηση στους δρόμους ούτως ή άλλως περικλείει κινδύνους, η έννοια της διατάραξης στοιχειοθετείται, όταν η πράξη έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία συνθηκών επαύξησης του συνηθισμένου κινδύνου, αυτού δηλαδή που επιτρέπει ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και που ενυπάρχει σε κάθε κίνηση στους δρόμους. Αναγκαία προϋπόθεση για τον αξιόποινο χαρακτήρα των επιμέρους πράξεων διατάραξης είναι να μπορούν να δημιουργήσουν κίνδυνο για άνθρωπο, χωρίς να είναι αναγκαία η επέλευση αυτού.
Τέλος το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα αναφέρεται στην άνευ διαταράξεως (καλύπτεται από το 290 που μόλις προεκτέθηκε) παρακώλυση της λειτουργίας κοινής χρήσεως εγκαταστάσεως, που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία, καθώς η ακώλυτη λειτουργία των συγκοινωνιών είναι μεγίστης σημασίας για την κοινωνία. Προστατευόμενο έννομο αγαθό είναι η εύρυθμη λειτουργία των κάθε είδους συγκοινωνιακών εγκαταστάσεων, που προορίζονται για κοινή χρήση, ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο και θεωρούνται κοινωνικά αγαθά σημαντικής αξίας. Πρόκειται για έγκλημα κοινό, απλό, συγκεκριμένης διακινδύνευσης, γνήσιο πολύτροπο, ενέργειας, αποτελέσματος, στιγμιαίο και πλημμέλημα.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Η νομολογία έκρινε ότι η τοποθέτηση αντικειμένου πάνω σε οδό και η παρεμπόδιση με τον τρόπο αυτό της κίνησης των οχημάτων σε αυτή, δεν εμπίπτει στη νομοτυπική μορφή του εγκλήματος του άρθρου 292 παράγραφος 1 αλλά σε αυτή του άρθρου 431 (διατάραξη της κυκλοφορίας) [ΤριμΠλημΚιλκ 140/1994 με σύμφωνες παρατηρήσεις Μανωλεδάκη Ι.], διότι η οδός, ακόμη κι αυτή που προορίζεται σήμερα για την ταχεία κυκλοφορία οχημάτων (...) δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ως εγκατάσταση κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 292 παράγραφος 1 Ποινικού Κώδικα, διότι για την εφαρμογή της τελευταίας διάταξης δεν αρκεί απλώς μια μόνιμη κατασκευή αλλά απαιτείται ένα οργανικό σύνολο που εμφανίζει αυτοτελή λειτουργία όπως ο σιδηρόδρομος, το λεωφορείο, το ταχυδρομείο κτλ. Συγκεκριμένα ως προς το δρόμο ο Μανωλεδάκης υποστήριζει ότι, κι οταν ακόμα είναι ασφαλτοστρωμένος, αποτελεί "κατασκευή", αλλά καθώς δε μπορεί να περιορισθεί σε τμήματα με αυτοτελή λειτουργία για τη συγκρότηση μιας οικονομικής μονάδας και δε συνιστά "κτίσμα" ούτε "μηχάνημα", βρίσκεται σαφώς εκτός του νοήματος του όρου "εγκατάσταση". Τέλος καταλήγει ότι για να υπαχθεί στον όρο αυτό, προκειμένου να θεμελιωθεί το κατ' άρθρο 292 έγκλημα, θα έπρεπε το δικαστήριο να προχωρήσει σε διασταλτική ερμηνεία του όρου αυτού, η οποία απαγορεύεται στο ποινικό δίκαιο (άρθρα 7 του Συντάγματος και 1 Ποινικού Κώδικα), όταν με μια τέτοια ερμηνεία δημιουργείται ή διευρύνεται το αξιόποινο. Ο Μανωλεδάκης σημειώνει ότι η ίδια η "οδός" προστατεύεται στο άρθρο 290 Ποινικού Κώδικα, ενώ η κυκλοφορία απλώς και ειδικότερα η κίνηση επί της οδού (και όχι η οδός αυτή καθ' εαυτή) προστατεύεται στο άρθρο 431.
Αξίζει να σημειωθεί και η ανάλογη άποψη της κα. Καϊάφας - Γκμπάντι [Υπέρ 1993, 1359] η οποία δέχεται ότι η οδός καθαυτή δε μπορεί να συγκαταλεγεί στις κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, των οποίων η παρεμπόδιση της λειτουργίας πραγματώνει το έγκλημα του άρθρου 292, θέση που συνάγεται από τα επιχειρήματα ιστορικοβουλητικής και λογικοσυστηματικής ερμηνείας της διάταξης, αλλά επιπλέον στηρίζεται και στην ύπαρξη ενός ειδικού εγκλήματος για την κατάληψη μέρους ή ολόκληρου του οδοστρώματος οδού, με την οποία διεξάγεται η κυκλοφορία, δηλαδή το άρθρο 34 παράγραφος 12 ΚΟΚ, όπου προβλέπεται ειδικά και τυποποιείται αυτή η συμπεριφορά, η οποία τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του άρθρου 292 Ποινικού Κώδικα. Όπως επισημαίνει η Καϊάφα - Γκμπάντι, η ύπαρξη της διάταξης αυτής δείχνει ότι, αν η κατάληψη ή ο αποκλεισμός μιας οδού που εξυπηρετεί την κυκλοφορία, υπήγετο στην παρακώλυση συγκοινωνιών κατά το άρθρο 292, τότε δε θα υπήρχε σε καμία περίπτωση ανάγκη να τυποποιηθεί με ειδική πρόβλεψη, ενώ το άρθρο 34 παράγραφος 12 του ΚΟΚ δεν ταυτίζει την επίμαχη συμπεριφορά με την παρακώλυση των συγκοινωνιών, αλλά απλώς τιμωρεί με τις ποινές του άρθρου 292, προφανώς επειδή ο νομοθέτης αντιμετωπίζει κάτι διαφορετικό που έχει όμως κατά την άποψή του την ίδια ουσιαστική απαξία, οπότε επειδή ο κύριος τρόπος με τον οποίο μπορεί να παρεμποδισθεί η λειτουργία των οδών καθεαυτών, δηλαδή η κατάληψη μέρους ή του συνόλου του οδοστρώματος δε μπορούσε να υπαχθεί στην παρακώλυση συγκοινωνιών παρά μόνο στην πταισματική παράβαση του άρθρου 431 (διατάραξη της κυκλοφορίας), που προβλέπει πολύ ηπιότερη ποινή, χρειάσθηκε η ειδική τυποποίηση της συμπεριφοράς αυτής στον ΚΟΚ.
Για την τέλεση του εγκλήματος του άρθρου 292 απαιτείται παρακώλυση - παρεμπόδιση η οποία υπάρχει, όταν το κοινό δε μπορεί να χρησιμοποιήσει ΚΑΘΟΛΟΥ για ορισμένο χρονικό διάστημα τη συγκεκριμένη κοινόχρηστη εγκατάσταση. Απαραίτητο είναι να υφίσταται παρακώλυση και όχι απλή διατάραξη [ΑΠ 935/1981]: απαιτείται να ανακόπτεται ο λειτουργικός προορισμός της εγκατάστασης. Κατά την Καϊάφα - Γκμπάντι απαιτείται η συγκοινωνία να διακόπτεται, δηλαδή να είναι αδύνατη για κάποιο χρονικό διάστημα, οπότε αν γίνεται χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις έστω και από άλλες οδούς, το έγκλημα του 292 δεν μπορεί να καταφαθεί, γιατι εν τέλει δεν υπάρχει προσβλητικό αποτέλεσμα για τις συγκοινωνίες. Εάν με την παρακώλυση δημιουργείται κίνδυνος σε πρόσωπα ή πράγματα θα έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 290 ή 291.
 |
| [Πιάτσα TAXI στη Μητροπόλεως, από νωρίς έχει καταλάβει την Αγίας Σοφίας. Τα TAXI φυσικά σταθμεύουν παράνομα δίπλα από την παρόδια σειρά] |
Συγκριτική προσέγγιση των διατάξεων 292 παράγραφος 1 και 431 Ποινικού Κώδικα: Από τις πιο πάνω διατάξεις προκύπτει ότι το άρθρο 292 παράγραφος 1 προβλέπει πράξη διαφορετική από εκείνη του άρθρου 431 Ποινικού Κώδικα.
Το έγκλημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών του άρθρου 292 διώκεται αυτεπαγγέλτως. **
** [Πολλές από τις ανωτέρω θεωρητικές νομικές προσεγγίσεις προκύπτουν από σύνολο έργων πνευματικής ιδιοκτησίας διακεκριμένων νομικών επιστημόνων που συγκεντρώθηκαν και "κωδικοποιήθηκαν" σε ενιαίο τόμο υπό τίτλο "Ποινικός Κώδικας: Ερμηνεία Κατ' Άρθρο" γενικής επιμέλειας Αριστοτέλη Χαραλαμπάκη (Καθηγητή ΔΠΘ) και συνεργατών, Εκδόσεων Νομικής Βιβλιοθήκης, 2011]
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με αφορμή την εισαγγελική παρέμβαση του επικεφαλής της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, Ευάγγελου Μαδεμλή, δυνάμει της οποίας δόθηκε εντολή στην Τροχαία Θεσσαλονίκης να δράσει συστηματικά προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αυξημένα κυκλοφοριακά προβλήματα που ανέκυψαν σε κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, λόγω και της έλλειψης Δημοτικής Αστυνομίας, εφαρμόζοντας όσα ορίζει η νομοθεσία και πιο ειδικά ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και ο Ποινικός Κώδικας (δηλαδή κλήσεις και αυτόφωρη διαδικασία σε βάρος των παραβατών, ακόμη και αφαίρεση πινακίδων, άδειας κυκλοφορίας και διπλώματος οδήγησης, αλλά και - κατά περίπτωση - απομάκρυνση των οχημάτων με γερανούς).
ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ απόλυτα με την ανωτέρω εισαγγελική παραγγελία, επικροτώντας ανάλογες πρωτοβουλίες που κρίνονται απαραίτητες προκειμένου ο ελληνικός λαός να αποκτήσει έστω καθυστερημένα κυκλοφοριακή αγωγή και συνείδηση.
ΕΠΙΚΡΙΝΕΙ έντονα οποιαδήποτε μομφή ή ειρωνία που διατυπώθηκε από τοπικά blogs της Θεσσαλονίκης σε βάρος της ανωτέρω παραγγελίας.
ΠΡΟΒΑΛΕΙ συνοπτικά σε όλο το σκεπτικό που προηγήθηκε τους βασικούς κανόνες που διεκδικούν εφαρμογή στις υπό κρίση κυκλοφοριακές συμπεριφορές.
ΔΙΑΤΥΠΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ότι πρέπει να εφαρμοσθεί στις περιπτώσεις διπλοπαρκαρίσματος και συναφών ως ειδικότερη η διάταξη του άρθρου 34 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και όχι το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα για τους λόγους που αναπτύχθηκαν στο σκεπτικό της παρούσης. Πρόκειται για διατάραξη της κυκλοφορίας (431 Ποινικού Κώδικα) και όχι για παρακώλυση συγκοινωνιών. [Να σημειωθεί βέβαια ότι εφαρμογή του άρθρου 34 του ΚΟΚ σημαίνει πρακτικά ποινές ανάλογες με αυτές που προβλέπει το άρθρο 292 Ποινικού Κώδικα].
ΚΗΡΥΣΣΕΙ τους κατηγορούμενους ΕΝΟΧΟΥΣ για τις ανωτέρω πράξεις - παραβάσεις του άρθρου 34 του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.
ΔΕ ΔΕΧΕΤΑΙ τη συνδρομή οποιουδήποτε ελαφρυντικού στοιχειου, διότι είναι καιρός στη χώρα αυτή να διαμορφωθεί κυκλοφοριακή συνείδηση και αγωγή. Όλα ξεκινούν από το μεμονωμένο ιδιώτη. Πρέπει να παύσουν οι δικαιολογίες και να εφαρμοσθεί ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του.
Θεσσαλονίκη, 17-11-2013
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΔΙΚΩΝ
[Το ανωτέρω δεν αποτελεί αυθεντική απόφαση δικαστικού οργάνου με τις έννομες συνέπειες που ορίζει ο νόμος. Η δομή δικαστικής απόφασης υιοθετείται για τους σκοπούς του εν λόγω ιστολογίου.]
[Πηγές οπτικοακουστικού υλικού: Tοπικά ιστολόγια: Ενδεικτική αναφορά:koinoniodikeio.blogspot.gr, milamere.blogspot.gr, taxalia.blogspot.gr]
