ΝΟΣΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΩΝ

Η νόσος των Λεγεωνάριων ή λεγεωνέλλωση είναι οξεία νόσος του αναπνευστικού συστήματος που οφείλεται σε λοίμωξη από βακτήρια του γένους Λεγεωνέλλα ή Λεγιονέλλα (Legionella pneumophila-Λεγεωνέλλα η πνευμονόφιλος).

Εμφανίζεται ως μια εμπύρετη αυτοπεριοριζόμενη νόσος που μοιάζει με γρίπη. Η νόσος των λεγεωνάριων έχει θνησιμότητα που μπορεί να φτάσει μέχρι το 15% σαν λοίμωξη της κοινότητας, ενώ σε νοσηλευόμενους σε νοσοκομεία μπορεί να φτάσει μέχρι το 50% αν τα αντιβιοτικά αργήσουν να χορηγηθούν.

Οι λεγεωνέλλες μεταδίδονται μέσω της εισπνοής εναιωρήματος νερού (σταγονίδια ή εκνέφωμα) ή χώματος το οποίο έχει επιμολυνθεί με βακτήρια. Ανάμεσα στα περιβάλλοντα που αναπαράγονται είναι οι ψυκτικοί πύργοι (των κλιματιστικών συστημάτων μεγάλων κτιρίων), οι υγραντήρες και σε ντεπόζιτα ζεστού ή στάσιμου νερού από συσκευές ή συστήματα που δεν έχουν συντηρηθεί, καθαριστεί και απολυμανθεί επαρκώς. Εξάρσεις της νόσου έχουν συσχετισθεί με τη χρήση νεφελοποιητών, υγραντήρων, μηχανημάτων παραγωγής υδρατμών. Επίσης καταγράφηκαν εξάρσεις της νόσου σε ξενοδοχεία και σε κρουαζιερόπλοια που αποδόθηκαν σε ψυκτικά συστήματα, σε μπάνια, σε πισίνες.

Το όνομά τους το πήραν από την πρώτη επιδημία που έλαβε χώρα το 1976 σε ξενοδοχείο στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, όπου συνεδρίαζαν Λεγεωνάριοι. Τα βακτήρια δεν φαίνεται να επιβιώνουν στα κλιματιστικά αυτοκινήτων ή μονάδων οικιακών κλιματιστικών. Τα βακτήρια δεν μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Τα συμπτώματα της νόσου των Λεγεωνάριων

Τα σημεία και συμπτώματα της νόσου των Λεγεωνάριων συνήθως εκδηλώνονται εντός 2 έως 14 ημερών μετά από την έκθεση του ασθενούς στο βακτηρίδιο.

Τα συμπτώματα της νόσου είναι παρόμοια με αυτά πολλών άλλων μορφών πνευμονίας. Για αυτό στα αρχικά στάδια είναι δύσκολο να γίνει η διάγνωση της.

Τα αρχικά σημεία της νόσου περιλαμβάνουν:

Υψηλό πυρετό, Ρίγος, Βήχα, ενώ μερικοί ασθενείς μπορεί να έχουν πονοκέφαλους και μυϊκούς πόνους, Έμετοι, διάρροια, ναυτία

Εάν δεν διαγνωσθεί έγκαιρα και αντιμετωπισθεί με αντιβίωση η νόσος, από τη δεύτερη (αν είναι δυνατόν) ημέρα και όταν τα σημεία και συμπτώματα επιδεινώνονται ή παρουσιάζονται και άλλα: όπως ο βήχας μπορεί να γίνει εντονότερος, παραγωγικός ή να υπάρχει αίμα μαζί με τα φλέγματα (αιμόφυρτα πτύελα), Θωρακικός, Δύσπνοια, Κόπωση, Αδυναμία, Καταβολή, Ανορεξία, τότε η νόσος των Λεγεωνάριων μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές όπως αναπνευστική ανεπάρκεια, Σύνδρομο Αναπνευστικής Δυσχέρειας των Ενηλίκων (A.R.D.S), σηψαιμικό σοκ και ανεπάρκεια πολλών οργάνων. Εάν η νόσος δεν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά και έγκαιρα μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο.

Οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού όπως τα νεογνά, οι ηλικιωμένοι, οι καρκινοπαθείς, οι χημειοθεραπευόμενοι, οι ασθενείς που λαμβάνουν κυτταροστατικά, κορτιζόνη, οι διαβητικοί, οι νεφροπαθείς, οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις του κατώτερου Αναπνευστικού, οι ασθενείς που έχουν μεταμοσχευτεί, οι ασθενείς που λαμβάνουν φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά και οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις, κινδυνεύουν περισσότερο από τη νόσο και τις επιπλοκές της.

Η διάγνωση της νόσου των Λεγεωνάριων

Το ιστορικό του ασθενούς συνδυαζόμενο με την συμπτωματολογία βοηθά ουσιαστικά στη διάγνωση. Η κλινική εξέταση διευκρινίζει μεταξύ άλλων εάν υπάρχουν ή όχι σημεία εμπλοκής του αναπνευστικού συστήματος ή άλλη σοβαρή επιπλοκή. Η ακτινογραφία του θώρακα χρειάζεται για να αποκαλύψει εάν υπάρχει πνευμονία που προκαλεί το βακτήριο. Διάφορα τεστ που μπορούν να γίνουν στο αίμα, ή κυρίως στα ούρα είναι σε θέση να τεκμηριώσουν την νόσηση του ασθενή.

Η θεραπεία

Η θεραπεία βασίζεται στην έγκαιρη χορήγηση των αντιβιοτικών της ομάδας των Κινολονών και των Μακρολίδων που είναι αποτελεσματικά κατά της λεγιονέλλας.

Αλέξανδρος Ρεμούνδος

Πνευμονολόγος-Φυματιολόγος

Δ/ντής ΕΣΥ

ΓΝΝΘΑ "Η ΣΩΤΗΡΙΑ"