Μπορεί μια χώρα όπως η Ελλάδα, μέσα σε μια δεκαπενταετία να αλλάξει σύριζα; Μπορεί ένας λαός, από μία κατάσταση απόλυτης αδρανοποίησης να περάσει σε μία κατάσταση καθησυχαστικής απάθειας και ξαφνικά σε μία νέα κατάσταση δυναμικής ενεργοποίησης;
Και όμως τα δύο πρώτα επετεύχθησαν με απόλυτη επιτυχία. Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα διαγράψαμε μια πορεία έντονης καταναλωτικής ευμάρειας, μέσα από τον ιδεολογικό καθωσπρεπισμό του “πράσινου” και “μπλε” ρεαλισμού του πελατειακού μας συστήματος αποκτήσαμε όλα εκείνα τα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά των “ελεύθερων σκλάβων”. Ζούσαμε για να καταναλώνουμε με μανία και οποιαδήποτε αντίθετη σκέψη ή άποψη ήταν αντισυμβατική και μη επιδοτούμενη, με την ευρωπαϊκή μας προοπτική. Το ιδεολογικό υπόβαθρο απλό: η ΝΔ μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το ΠΑΣΟΚ στο ευρώ.
Αλλά, πριν η πρώτη δεκαετία εκπνεύσει η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση έκανε την ζωή μας άνω κάτω και ενώ μπορούσαμε ως τώρα να αγοράζουμε και να καταναλώνουμε οτιδήποτε και οσοδήποτε, τώρα ξαφνικά με φόντο το Καστελόριζο χρωστάμε σε οποιοδήποτε και οπωσδήποτε. Έτσι, από “ελεύθεροι σκλάβοι” γίναμε “υποταγμένοι σκλάβοι”, τα μιάσματα της Ευρώπης, επικίνδυνοι επαίτες δυνητικά ικανοί με ένα απλό φτύσιμό μάς να μολύνουμε όλη την καθαρή και υγιή Ευρώπη. Η θεραπεία μας για τη σωτηρία της Ευρώπης μία και μοναδική: ισόβια οσφυοκαμπτική στάση ή απλά γερμανική μέθοδος των τραπεζών ή ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης ή με μία λέξη Τρόικα. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία, μπορεί όχι απλά να μολύνει την Ευρώπη, αλλά να προκαλέσει στον ασθενή (την Ελλάδα) ακαριαίο θάνατο ή λουμπάγκο με μόνιμη μη αναστρέψιμη αναπηρία. Πώς να κουνηθείς με όλα αυτά; “Ευτυχώς”, όλο αυτό το διάστημα της οσφυοκαμπτικής μας στάσης είχαμε ισχυρά δραστικά και συνδυαστικά κατασταλτικά φάρμακα με “μπλε” και “πράσινους” ιδεολογικούς κόκκους.
Και ξαφνικά…
Στις 25 του Γενάρη με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση μοιάζουν τα πάντα να ανατρέπονται. Έτσι, μετά από χρόνια όπου εμφάνιζαν ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση παρά μόνο να υποκύπτουμε στις γερμανικές πιέσεις της σκληρής λιτότητας και των περικοπών των μισθών, ΤΩΡΑ οι θαρραλέοι Έλληνες τόλμησαν να σταθούν απέναντι στην κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ του Βερολίνου. Έτσι, λοιπόν, και οι άλλοι Ευρωπαίοι σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους και άρχισαν να παρατηρούν. Μολονότι η άμεση εστίαση φαίνεται να είναι ανάμεσα στην νέα ελληνική κυβέρνηση και στις επίσημες αρχές της Ευρωζώνης με αίτημα την ελάφρυνση του χρέους, αυτή η αθηναϊκή περιφρόνηση επιφέρει ευρύτερες πολιτικές επιπτώσεις στην Ευρώπη.
Πολύ εξοικειωμένοι με τη θεραπεία της Ελλάδας (ενός απείθαρχου έθνους, αλλά ουσιαστικά μιας ενδοτικής αποικίας) οι Γερμανοί και τα τσιράκια τους στην Ευρωζώνη τρομοκρατημένοι μετά δυσκολίας μπορούν να πιστέψουν ότι βρίσκονται μπροστά σε μια οριστική εξέγερση. (Δείτε την εικόνα της γλώσσας του σώματος του Γερούν Ντάισελμπλουμ υπουργού Οικονομικών της Ολλανδίας και επικεφαλή του Eurogroup, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου με το νέο Έλληνα ομόλογο του, Γιάνη Βαρουφάκη). Οι κυβερνήσεις των οφειλετών χωρών, ιδίως της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας (που υπάκουα έχουν συμμορφωθεί με το γερμανικό τελεσίγραφο), ξαφνικά αισθάνονται τώρα πολιτικά εκτιθέμενες. Οι κυβερνήσεις των χωρών που έχουν υιοθετήσει πολιτικές ήπιας πρόκλησης στην Μέρκελ (Γαλλία και Ιταλία) βρίσκονται τώρα σε λεπτή θέση: θα τους δοθεί η ευκαιρία να προωθήσουν τη δική τους πολιτική ατζέντα ή θα ανατραπούν στην πορεία από αλλά πολιτικά κόμματα στο εσωτερικό τους;
Αρχίζει, πλέον, να διαφαίνεται έντονα μια ευρωπαϊκή αλλαγή, μια ελπίδα… οι ψηφοφόροι των ευρωπαϊκών χωρών, φοβισμένοι από τον οικονομικό πανικό που σχεδόν κατέστρεψε το ευρώ το 2012, έχουν αρχίσει να εκφράζουν την οργή τους σε κόμματα του κατεστημένου και στους τεχνοκράτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν αποτύχει πανηγυρικά να δώσουν λύση στην κρίση και να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των λαών της Ευρώπης. Οι λαοί της Ευρώπης αναζητούν εναλλακτικές λύσεις που άλλοτε εκφράζονται μέσα από ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα και άλλοτε μέσα από ακροδεξιούς ρατσιστικούς σχηματισμούς. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα και την Ισπανία με το ΣΥΡΙΖΑ και το Podemos αντίστοιχα. Στην Ιρλανδία και την Ιταλία με το Σιν Φέιν (Sinn Fein) ένα αριστερό, εθνικιστικό και υπερκαθολικό κόμμα και το Κίνημα των Πέντε Αστέρων (M5S) του Μπέπε Γκρίλο (Beppe Grillo) αντίστοιχα και στην Γαλλία με το ακροδεξιό ρατσιστικό Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν (Marine Le Pen).
Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να κατηγορήσουμε τους λαούς της Ευρώπης; Σε μια εποχή όπου τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες και όλοι προσπαθούν να μειώσουν τα χρέη τους, μέσα από πολιτικές λιτότητας που οδηγούν σε στασιμότητα και δυστυχία και όχι σε σταθερότητα όπως ισχυρίζονται οι ηγέτες της Ευρωζώνης, όπου οι περικοπές στους προϋπολογισμούς και οι αυξήσεις στους φόρους έχουν επιβαρύνει αποκλειστικά και μόνο τους φτωχούς και ευάλωτους πολίτες. Σε μία Ευρώπη όπου η πολιτική τάξη είναι διαφθαρμένη μέσα από τις τσέπες των κατεστημένων συμφερόντων των τραπεζών.
Αν και γενικότερα δεν είναι ούτε εφικτό, αλλά ούτε και δίκαιο για τους οφειλέτες να επωμιστούν το πλήρες κόστος μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, παρά ταύτα πάντα για κάθε απερίσκεπτο δανειολήπτη υπάρχει και τουλάχιστον ένας απερίσκεπτος δανειστής. Στην περίπτωση της Ευρωζώνης, αυτές είναι κυρίως γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που δανείζονται τεράστια ποσά για τη Νότια Ευρώπη τόσο άμεσα, όσο και έμμεσα μέσω των τοπικών τραπεζών. Αυτές οι διασώσεις στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ισπανία αρχικά παρουσιαστήκαν ως χειρονομίες αλληλεγγύης της ΕΕ, ενώ στην πραγματικότητα ήταν συγκαλυμμένες διασώσεις των ξένων τραπεζών που σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν υποστεί τεράστιες απώλειες για τον απερίσκεπτο δανεισμό τους.
Ειδικότερα, δεν είναι πολιτικά βιώσιμη για την Ευρωζώνη να υιοθετήσει την πολιτική της γερμανικής ηγεμονίας, η οποία δρα μέσα από τα στενά συμφέροντα των δανειστών και όχι σύμφωνα με το γενικό συμφέρον του συνόλου της νομισματικής ένωσης. Εάν οι χώρες μοιράζονται ένα νόμισμα, θα πρέπει να λειτουργούν ως ισότιμα μέλη, με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, που να εκπροσωπούν το κοινό συμφέρον των λαών της Ευρώπης και όχι ως όργανα των πιστωτών για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους στους οφειλέτες.
Μέσα από την παραπάνω λογική η τραγωδία για την Ευρωζώνη είναι τώρα η πολιτική των Βρυξελλών και των εθνικιστικών της ελίτ που διαμορφώνουν καταστροφικές πολιτικές υποβάθμισης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος με την υιοθέτηση της ατζέντας των εγωιστικών και καταστροφικών πολιτών της Γερμανίας ως πιστωτή.
Με λίγη τύχη, η πορεία της Ευρώπης μπορεί να αλλάξει πριν είναι πολύ αργά. Αυτό θα συμβεί με πολιτικές, όπως του ΣΥΡΙΖΑ και του Podemos, που θέλουν να κάνουν την Ευρωζώνη δικαιότερη για τους πολίτες ή με ακροδεξιά και ρατσιστικά μορφώματα που θέλουν να καταστρέψουν συνολικά την ΕΕ;
Για όλους τους παραπάνω λόγους και για ακόμη περισσότερους…
Είμαστε όλοι ΣΥΡΙΖΑ,
Είμαστε όλοι ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ,
Είμαστε όλοι ΕΛΛΗΝΕΣ.
Στηρίζουμε την ελληνική προσπάθεια.
Συγκεντρωνόμαστε ειρηνικά σε πλατείες και δρόμους για να τονώσουμε το ηθικό της ελληνικής κυβέρνησης - της ελληνικής διαπραγμάτευσης.
Ξεκολλάμε από τον καναπέ μας!
Νικάμε τους φόβους μας!
Πετάμε τις γραβάτες του καθωσπρεπισμού!
Στεκόμαστε στα πόδια μας όρθιοι!
Βλέπουμε με τα μάτιά μας την ΕΛΠΙΔΑ!
Είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ!!!
ΠΗΓΗ
«Ηνίοχος» (ga)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου