Μια προσέγγιση στα εναλλακτικά «κινήματα»...

«Κρίσιμη καμπή»: Μια προσέγγιση στα εναλλακτικά «κινήματα».

(οικοκοινότητες, ανταλλακτικές μορφές οικονομίας, εναλλακτικές μορφές καλλιέργειας, φορείς, οικολογικές οργανώσεις, δράσεις…)

Ζούμε σε μια εποχή όπου τα καθημερινά παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα και αδιέξοδα διαρκώς αμβλύνονται πρωτόγνωρα και επικίνδυνα, μια εποχή που γίνεται όλο και πιο φανερό ότι τα παλιά πρότυπα, οι θεσμοί και οι αξίες μας ως ανθρώπινο είδος δεν λειτουργούν προς όφελος και με δικαιοσύνη για την ευημερία όλων των ανθρώπων.

Σε μια τέτοια στιγμή κρίσιμης καμπής της εξέλιξής μας είναι κατανοητό και βέβαιο ότι παράγονται ολοένα και πιο πολλές απόψεις, αντιλήψεις και προτάσεις εξόδου από αυτή την δύσκολη για όλους κατάσταση.

Αν όμως οι αντιλήψεις και οι προτάσεις αυτές δεν συνοδεύονται από τη γνώση των πραγματικών δεδομένων, τη γνώση της πραγματικής φύσης και ρίζας των προβλημάτων και δεν ανατρέπουν όλες εκείνες τις λογικές που μας οδήγησαν σε αυτό το κρίσιμο σημείο, τότε, για το κατεστημένο και την καθεστηκυία τάξη των πραγμάτων, αποτελούν απλά ακίνδυνες ρομαντικές και ουτοπικές θεωρήσεις που δεν οδηγούν στην ανατροπή του παλιού και την δημιουργία ενός ριζικά νέου παγκόσμιου πολιτισμού επάνω σε νέες υγιής και πανανθρώπινες βάσεις.

Κανένα πολιτιστικό ή κοινωνικό μοντέλο, δεν μπορεί να βοηθήσει να απεγκλωβιστεί και να εξελιχθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, αν δεν συνοδεύεται από ένα παγκόσμιο κοινωνικό σχέδιο, βασισμένο επάνω στα πραγματικά δεδομένα και τις σύγχρονες επιλογές που μπορεί να έχει ο άνθρωπος σήμερα για τις λύσεις όλων των προβλημάτων του.

Η αντίληψη ότι όλα αυτά τα ποικίλα προβλήματα αφορούν κάποιες χώρες ή κάποιες συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων είναι περιορισμένη και επικίνδυνη.

Η βία, η ανεργία, οι στερήσεις βασικών αγαθών, η εγκληματικότητα, οι πόλεμοι, η φτώχεια, οι ανισότητες, η στέρηση της ατομικής ελευθερίας κλπ είναι προβλήματα που αφορούν ολόκληρη την ανθρωπότητα και ως τέτοια απαιτείται να τα αντιμετωπίσουμε.

Αυτή τη στιγμή, είναι γεγονός, ότι υπάρχουν στην Ελλάδα και σε πάρα πολλές άλλες χώρες ανά τον κόσμο, πάνω από 1.000.000 οργανώσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται γύρω από ζητήματα κοινωνικής αφύπνισης, οικολογίας και περιβάλλοντος, εναλλακτικών δράσεων, νέων μορφών ενέργειας και καλλιεργειών, οργανώσεις που με διάφορους τρόπους και μορφές προσπαθούν να απεξαρτηθούν από τις κεντρικές εξουσίες και την πολιτική, γιατί έχουν αντιληφθεί σε κάποιο βαθμό, την αρρώστια, τη διαφθορά και την αδικία που παράγουν μέσα στο κατεστημένο σύστημα στο οποίο ζουν.

Με τις ενέργειες και τις δράσεις τους προσπαθούν να ζήσουν πιο φυσικά, με περισσότερη περιβαντολογική αρμονία, δημιουργώντας έτσι μικρές «εστίες» της δικής τους οπτικής για την ουσία της ζωή.

Αν το σκεφτεί κανείς σοβαρά θα διαπιστώσει ότι το φαινόμενο αυτό φανερώνει ένα πολύ μεγάλο παγκόσμιο ανθρώπινο «κίνημα» που όμοιό του ίσως να μην έχει υπάρξει στον πλανήτη μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Η ύπαρξη φυσικά του ίντερνετ έχει παίξει ένα ρόλο καταλυτικό στα θέματα της ενημέρωσης των ανθρώπων που αναζητούν πηγές πληροφόρησης πέρα από τις κυβερνητικές και κρατικές.

Το ίντερνετ βοήθησε πολύ στο να αποκαλυφθεί ο πραγματικός ρόλος και πολλά από τα «μυστικά» του κατεστημένου συστήματος, της πολιτικής, του οικονομικού μοντέλου, των κατεστημένων «αξιών» και άλλων φορέων και ινστιτούτων που κυβερνούν τον κόσμο μας.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παγκοσμίως αντιλαμβάνονται ότι ζουν σε ένα κατασκευασμένο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον το οποίο αντί να λύνει δημιουργεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα τόσο για τους πολίτες όλου του κόσμου όσο και για την πλανητική και περιβαντολογική ισορροπία.

Πάρα πολλοί αναζητούν λοιπόν άλλες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, εναλλακτικές μορφές παραγωγής, καλλιέργειας, οικονομίας, ενέργειας και όλων των άλλων βασικών αναγκαίων ανθρώπινων ειδών, αγαθών κλπ

Οι οικοκοινότητες, τα οικοχωριά και άλλες παρόμοιες ομάδες ανθρώπων που ενδιαφέρονται για ανταλλακτικές μορφές οικονομίας, για παραδοσιακές ή εναλλακτικές μεθόδους καλλιέργειας κλπ δεν είναι καινούργια υπόθεση.

Υπάρχουν σε πολλές χώρες και δρουν συνήθως τοπικά, χρησιμοποιούν μικρές εκτάσεις γης και δημιουργούν κοινοτικές μορφές καλλιέργειας, ανταλλαγής προϊόντων και συμβίωσης, για μικρό αριθμό ατόμων, ενώ χαρακτηρίζονται από πνεύμα εθελοντισμού, φιλίας και συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού και κέρδους όπως συμβαίνει στην γνωστή υπόλοιπη αγορά.

Αντιγράφω από σελίδα οικοκοινότητας:

«Μια οικοκοινότητα συνήθως αποτελείται από άτομα που έχουν επιλέξει να δοκιμάσουν μια εναλλακτική λύση απέναντι στον συγκεντρωτισμό και την κεντρική εξουσία. Κάποιοι άνθρωποι βλέπουν την παγκοσμιοποίηση, τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, την αυξανόμενη επέκταση των αστικών κέντρων, τη βιομηχανική γεωργία και κτηνοτροφία καθώς και την υπερεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα ως τάσεις που πρέπει να αλλάξουν για να αποφευχθεί η οικολογική καταστροφή. Βλέπουν τις κοινότητες με μικρό αριθμό κατοίκων και με μικρό οικολογικό αντίκτυπο ως μια εναλλακτική πρόταση. Παρόλα αυτά, πολλές από αυτές τις κοινότητες δεν ασπάζονται κάποιο είδος αναχωρητισμού αλλά συνεργάζονται μεταξύ τους για τη δημιουργία ενός δικού τους δικτύου.»

Το ερώτημα που τίθεται σε αυτό το σημείο είναι το αν υπάρχει και ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος τέτοιων ενεργειών από αυτές τις ομάδες ανθρώπων.

Τι ακριβώς δηλαδή θέλουν να κάνουν, για πιο λόγο στρέφονται σε τέτοιες κοινότητες.
Αν αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονται απλά και μόνο να βελτιώσουν την προσωπική τους ζωή, να ζήσουν και να τραφούν πιο υγιεινά, να βρεθούν πιο κοντά στη φύση γενικότερα και να ζήσουν κοινοβιακά με βάση άλλες, πιο ανθρώπινες αξίες, τότε η δημιουργία τέτοιων κοινοτήτων είναι αρκετά κατανοητή.

Έχουν φυσικά κάθε δικαίωμα να το κάνουν.

Αν όμως οι άνθρωποι αυτοί οραματίζονται γενικότερα έναν άλλο κόσμο, μια παγκόσμια ανθρώπινη κοινωνία απαλλαγμένη από τα σημερινά της τεράστια βιοτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά της προβλήματα, έναν πλανήτη βιώσιμο και αειφόρο, τότε ο δρόμος που ακολουθούν είναι πολύ μακριά από ένα τέτοιο όραμα.

Για να μην θεωρητικολογούμε γενικώς και αορίστως οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε και να συμφωνήσουμε ότι ο άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη πολύ συγκεκριμένα πράγματα για την επιβίωση και την εξέλιξή του, καθαρή τροφή, καθαρό νερό, καθαρό αέρα, στέγη, μόρφωση, περίθαλψη, ασφάλεια και ελεύθερη έκφραση.

Αυτά τα πράγματα, του είναι απολύτως απαραίτητα σαν πρωταρχικά δεδομένα της ύπαρξής του.

Ζούμε σ έναν πλανήτη από τον οποίο παίρνουμε (κατασπαταλώντας στο παρών σύστημα) όλα εκείνα τα αγαθά και τους πόρους που χρειάζονται για να καλύψουμε όλα τα παραπάνω απαραίτητα δεδομένα για την ύπαρξή μας.

Η γη είναι το σπίτι όλου του ανθρώπινου είδους, είναι το σπίτι όλου του ζωικού και φυτικού κόσμου, το σπίτι κάθε οργανισμού.

Η γη επίσης είναι γεμάτη από όλα εκείνα τα αγαθά και τους πόρους τους οποίους όλα αυτά τα είδη έχουν ανάγκη για να επιβιώνουν, να αναπαράγονται και να εξελίσσονται…

Δυστυχώς η ασφαλής επιβίωση, αναπαραγωγή και εξέλιξη όλων αυτών των ειδών του πλανήτη, περιλαμβανομένου φυσικά και του ανθρώπου, στον 21ο αιώνα βρίσκεται σε εξαιρετικά επισφαλές και κρίσιμο σημείο εξ αιτίας της διαρκούς, αλόγιστης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης της γης και των αγαθών της από τα ανθρώπινα συστήματα παραγωγής και ανάπτυξης.

Ο πλανήτης αυτός έχει συγκεκριμένη παραγωγική δυνατότητα και πόρους και η ανθρώπινη παρέμβαση στη φυσική του διαδικασία είναι εξαιρετικά σημαντική ως προς τη λογική, την ηθική και τους τρόπους της.

Αυτό σημαίνει απλά ότι θα έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης και πολιτισμού το οποίο από τη μια θα κάλυπτε πρώτα απ όλα τις βασικές ανάγκες ΟΛΩΝ των ανθρώπων της γης και από την άλλη θα προστάτευε τη γη στην αναπαραγωγική της διαδικασία.

Τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συστήματα που εφάρμοσε ο άνθρωπος, ιδιαίτερα τον τελευταίο αιώνα, με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό, τον διαρκή ανταγωνισμό κλπ απέτυχαν και στους δύο αυτούς βασικούς στόχους.

Η τροφή, ο αέρας, το νερό, η ασφάλεια και όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα δεδομένα που αναφέραμε πριν, δεν είναι καθαρά και προσβάσιμα από ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους της γης, το δε φυσικό περιβάλλον και οι πόροι της γης εξαντλούνται και βιάζονται διαρκώς από την ανθρώπινη αμέλεια και άγνοια.

Οι άνθρωποι ζουν σ ένα περιβάλλον στέρησης των βασικών τους αγαθών.

Για να έχουν μάλιστα πρόσβαση στα αγαθά χρειάζεται να εργάζονται πολύ σκληρά, σε πολύ άσχημες συνθήκες και σε εργασίες που είναι πολύ μακριά από τα πραγματικά τους ενδιαφέροντα και ικανότητες.

Η επιβίωση φυσικά είναι ακόμα πιο δύσκολη γι αυτούς οι οποίοι δεν εργάζονται.

Οι άνθρωποι του δυτικού «αναπτυγμένου» κόσμου ζουν σχεδόν ολοκληρωτικά μηχανικά και παθητικά, χειραγωγημένοι και φοβισμένοι. Εργάζονται, χρεώνονται και καταναλώνουν υλικά αγαθά νομίζοντας ότι απολαμβάνουν τη ζωή τους και συγχρόνως πλήττουν και υποφέρουν από χρόνιες ψυχολογικές ασθένειες, μοναξιά και κατάθλιψη.

Οι άνθρωποι του ανατολικού κόσμου και των υποανάπτυκτων χωρών ζουν με πολύ μεγαλύτερες στερήσεις, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, τεράστια ποσοστά βίας και εγκληματικότητας και θρησκευτικούς φανατισμούς. Προσπαθούν δε συγχρόνως να ακολουθήσουν τα παραγωγικά και καταναλωτικά μοντέλα και πρότυπα της δύσης.

Ο κόσμος μας είναι ένας καθαρά υλιστικά προσανατολισμένος κόσμος που χαρακτηρίζεται από διαρκείς στερήσεις, βία, ανασφάλεια και κατασκευασμένους διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους.

Οι άνθρωποι είναι φυλετικά, οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά διαχωρισμένοι ακολουθώντας περιορισμένα πρότυπα, παραδόσεις και ιδέες πιστεύοντας ότι οι δικές τους οπτικές είναι οι σωστές.

Μάχονται γι αυτές, κάνουν πολέμους γι αυτές και σκορπούν ατελείωτη δυστυχία και πόνο.

Ας αναλογιστούμε τώρα αν αυτά τα πανανθρώπινα απαραίτητα δεδομένα ζωής, όπως η τροφή, το νερό, ο αέρας, η υγεία, η μόρφωση κλπ είναι ζητήματα που έχουν να κάνουν με την προσωπική εκτίμηση του καθένα, με κάποια θεωρία, με κάποια ιδεολογία κλπ ή είναι καθαρά τεχνικά ζητήματα που αφορούν τη γνώση μας για το φυσικό κόσμο και τις επιστήμες.

Εννοείται βέβαια ότι είναι απαραίτητο να έχουμε καθορίσει με απόλυτη ακρίβεια και σαφήνεια τους στόχους μας, που δεν μπορεί να είναι άλλοι από την ικανοποίηση και κάλυψη των βασικών αναγκών ΟΛΩΝ ανεξαίρετα των ανθρώπων αυτής της γης.

Μπορεί άραγε ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο αν οι φυσικοί πόροι και τα αγαθά της γης είναι προϊόντα ατομικού οφέλους και κέρδους μιας μερίδας ανθρώπων, λίγων χωρών κλπ??
Τα ατομικά κέρδη και η κατοχή των φυσικών πόρων από μια μερίδα ανθρώπων και λίγων χωρών «προστατεύεται» στο σύγχρονο κόσμο μας από το χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό σύστημα.

Το νομισματικό σύστημα που κυριαρχεί στον κόσμο μας είναι απολύτως υπεύθυνο για τη διαιώνιση των σύγχρονων αυτών παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων.

Υπάρχει μόνο για να συντηρείται το οικονομικό μοντέλο στέρησης, να προστατεύει την παραπάνω ελίτ και να σκλαβοποιεί και χειραγωγεί τις ανθρώπινες μάζες σε όλη τη γη.
Οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι μέσα σε αυτό καθώς έχουν πειστεί ότι από αυτό εξαρτώνται απόλυτα οι καθημερινές τους ανάγκες, η επιβίωσή τους.

Η ανάγκη δημιουργίας οικοκοινοτήτων προκύπτει από τις συνέπειες αυτού του συστήματος.

Το υπάρχον σύστημα παραγωγής, διανομής και εκμετάλλευσης των αγαθών της γης μέσα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα καθώς μόνο όσοι διαθέτουν αγοραστική δύναμη, δηλ χρήματα, μπορούν να έχουν πρόσβαση στα αγαθά και επίσης εξαντλεί τη γη, τα ζώα και τα φυτά χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπ όψιν την αειφορία. Το περιορισμένο κίνητρο του κέρδους και η λογική του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων δεν αφήνει τέτοια περιθώρια ευαισθησίας απέναντι στο φυσικό περιβάλλον.

Υπάρχουν δύο εξαιρετικά σημαντικοί λόγοι που τέτοιες κοινότητες, όπως και όλες οι άλλες εναλλακτικές μορφές παραγωγής και διαβίωσης, δεν γίνεται να φτάσουν στην πραγμάτωση ενός τέτοιου οράματος σε παγκόσμια κλίμακα ή ακόμα να αποτελέσουν μεταβατικό στάδιο προς μια άλλη δίκαιη και βιώσιμη κοινωνία.

1)Το γεγονός ότι δεν δείχνουν, δεν καταγγέλλουν, δεν στοχοποιούν και δεν υποδεικνύουν ξεκάθαρα τον βασικότερο παράγοντα ο οποίος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται απ άκρη σ άκρη ο κόσμος μας, οι ανθρώπινες κοινωνίες και ολόκληρο το φυσικό περιβάλλον του πλανήτη δηλαδή το παγκόσμιο καπιταλιστικό και χρηματοπιστωτικό σύστημα καθώς και τους διεθνείς φορείς που το υποστηρίζουν (τράπεζες, πολιτικούς, πολυεθνικές κλπ) και
2)Το γεγονός ότι δεν «βλέπουν» ουσιαστικά, λόγω των περιορισμένων δράσεών τους σε τοπική κλίμακα, ότι τα ανθρώπινα προβλήματα είναι παγκόσμια, ότι η λύση όλων αυτών των προβλημάτων μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν τα δούμε ολιστικά και πανανθρώπινα και μάθουμε επιτέλους να συνεργαζόμαστε για τη μόνιμη επίλυσή τους, γιατί κάθε άλλη επιλογή συνεχίζει απλά την πορεία της ανθρωπότητας στον όλεθρο.

Γιατί πολύ απλά δηλαδή, αν δεν μάθουμε να ζούμε σαν αδέρφια, γιατί αδέρφια είμαστε, τότε θα χαθούμε όλοι μαζί σαν ανόητοι και ηλίθιοι που δεν έμαθαν ποτέ τι ακριβώς είναι.

Οι κοινότητες αυτές, λόγω της απουσίας λοιπόν στόχου και καταγγελίας του πραγματικού υπαίτιου της σημερινής κατάστασης (χρηματοπιστωτικό σύστημα) που αντιμετωπίζει ο πλανήτης και ολόκληρο το ανθρώπινο είδος, μοιάζει να είναι απλά η διαφυγή κάποιων «ευαίσθητων» ανθρώπων στην προσπάθειά τους να βιώσουν μια πιο ανθρώπινη, από πλευράς αξιών, και πιο φυσιολογική, από την περιβαντολλογική πλευρά, ζωή.

Άραγε ποια η σχέση όλων αυτών των ανθρώπων που λειτουργούν και ζουν μέσα σε μια τέτοια κοινότητα με τον υπόλοιπο κόσμο που εξακολουθεί να υποφέρει και στερείται βασικά αγαθά?
Ποια η σχέση τους με τα τεράστια παγκόσμια κοινωνικά και περιβαντολογικά προβλήματα? Τι προτείνουν?
Μικρές υγιείς κοινότητες ανθρώπων είναι ικανές να αλλάξουν το άρρωστο κατεστημένο του κόσμου μας αν λειτουργούν κλειστά και χωρίς συγκεκριμένο παγκόσμιο σχεδιασμό?
Αν υποθέσουμε ότι όλη η γη, μ έναν μαγικό τρόπο, γινότανε ένα οικοχωριό, σαν αυτά που οραματίζονται οι άνθρωποι των κοινοτήτων αυτών, θα μπορούσε να λειτουργεί διατηρώντας το μονεταριστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα?

Αν δεν καταστεί σαφές και ξεκάθαρο ότι ο βασικότερος παράγοντας καθυστέρησης της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνικών συστημάτων καθώς και της επίλυσης των παγκόσμιων προβλημάτων είναι το μονεταριστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα τότε όλες αυτές οι προσπάθειες δεν πρόκειται ποτέ να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα για τις ζωές όλων των ανθρώπων και την ισορροπία του πλανήτη γη.

Το ίδιο φυσικά θα συμβεί και εάν δεν παρουσιαστεί από το «κίνημα» αυτό ένα συγκεκριμένο ολιστικό, πραγματικά νέο κοινωνικό σχέδιο ανάπτυξης της ανθρωπότητας, το οποίο θα βασίζεται σε εντελώς άλλες πανανθρώπινες αξίες, μεθόδους και πρακτικές από αυτές του ατομισμού, του ανταγωνισμού και του κέρδους που ισχύουν στον κόσμο μας.

Θεωρώ λοιπόν ότι καμία πραγματικά ριζική αλλαγή δεν είναι βιώσιμη και εφικτή αν η οπτική και ο σχεδιασμός της δεν περιλαμβάνει το κοινό καλό ΟΛΩΝ των ανθρώπων.
Η επιστήμη και η τεχνολογία είναι τα εργαλεία εκείνα που αν τα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος με σύνεση και νοημοσύνη μπορούν να του προσφέρουν ένα πολύ υψηλό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο.

Για να εξελιχθεί πραγματικά ο άνθρωπος σ ένα πλάσμα πολιτισμένο και να ελευθερώσει όλες του τις δυνατότητες χρειάζεται να αφήσει για πάντα πίσω το μονεταριστικό μοντέλο το οποίο τον κρατάει μέσα σ ένα περιβάλλον στέρησης.
Είναι επείγουσα ανάγκη το χρήμα να αποτελέσει επιτέλους μνήμη από ένα παρελθόν άγνοιας και διαχωριστικής αντίληψης των ανθρώπων, τόσο για το είδος τους όσο και για τον φυσικό κόσμο.

Πρέπει να καταλάβουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει διαθέσιμος πια χρόνος για επανάληψη των ίδιων λαθών, του να συνεχίζουμε να συντηρούμε ένα κατεστημένο που δημιουργεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα εξαιρετικά επικίνδυνα για τη βιωσιμότητα της ζωής στη γη.
Σας καλώ να γνωρίσετε και να ερευνήσετε το παγκόσμιο κοινωνικό σχέδιο Venus Project και την Οικονομία των Πόρων επάνω στην οποία βασίζεται.


Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας www.thepangea.org ή στείλτε μας email για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία στο info@thepangea.org