Από την ημέρα της πρότασης μομφής το κλίμα τούμπαρε. Πόλεμος, σχοινιά που τραβιούνται μαζί με τον Τόμσεν στα σκίτσα, πουτάνα η Κωνσταντοπούλου που σκούζει στην πόρτα της ΕΡΤ, λογοκρισίες, και φυσικά ο Τσίπρας ως νέος αποστάτης επειδή καλεί (;) το ΠΑΣΟΚ να αποδεχθεί τη μοίρα του και να διαλυθεί αξιοπρεπώς. Αυτός δεν μίλησε φυσικά για το ΠΑΣΟΚ συγκεκριμένα, αλλά είναι τόσο χεσμένοι που τρέμουν στην ιδέα της διάλυσης του “Κινήματος”.
Βέβαια, αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί, τότε την ίδια μοίρα θα έχει κι ο ΔΟΛ, ενώ ο Βαγγέλης Βενιζέλος είτε θα αυτοεξοριστεί, είτε θα κάτσει στο εδώλιο για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει τα τριάντα τελευταία χρόνια. Γιατί το πράγμα είναι πολύ απλό. Όσο το ΠΑΣΟΚ κι ο ΔΟΛ μένουν ανοιχτά, τόσο ο Βενιζέλος κι ο Ψυχάρης θα συνεχίσουν να αναπνέουν ελεύθερο αέρα.
Ένα από τα ελάχιστα εργαλεία που μένουν στον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλαβαίνει ότι κάτι που πάει να κάνει φαίνεται σωστό, είναι όταν τον βρίζουν το Μέγκα και τα Νέα. Σε αυτήν την περίπτωση οι άνθρωποί του πρέπει να ξέρουν ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο.
Δυστυχώς, μέχρι τώρα έχουν δείξει ότι αυτός ο δρόμος χάνεται κάπου στην πορεία, γιατί καλό είναι να δημιουργείς αντιπάθειες, όμως η φανέλα των απέναντι είναι ακόμη πολύ βαριά παρά το γεγονός ότι κανείς πλέον δεν τους δίνει καμία σημασία. Οι μοναδικές συνειδήσεις που διαμορφώνουν κι επηρεάζουν όλοι αυτοί σήμερα βρίσκονται στα διπλανά δωμάτια των συνομιλητών τους. Άλλωστε, κανείς δεν πιστεύει ότι ο Τύπος είναι ανεξάρτητος, κι αυτό δεν είναι μυστικό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μπαίνει στην παγίδα που βρίσκεται ο κάθε ψηφοφόρος: πού θα βρει τα λεφτά. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχουμε μετατραπεί σε μια κοινωνία αυτοδημιούργητων οικονομολόγων, που όχι μόνο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε εμείς τα οικονομικά εργαλεία που μάθαμε από τη μια μέρα στην άλλη παρακολουθώντας ανελλιπώς τα δελτία ειδήσεων και τον Παύλο Τσίμα, αλλά και να κριτικάρουμε ποιος είναι πιο μακροοικονομικός από τον άλλο.
Παλιότερα τα πράγματα ήταν πολύ απλά. Αρκούσε να σου τάξει κάποιος λεφτά. Κι όταν λέω παλιότερα, δεν μιλάω για πολλά χρόνια πίσω. Την τελευταία φορά που κάποιος έταξε λεφτά ήταν το 2009, κι ο κόσμος τον αντάμειψε με ποσοστό 44%. Και μετά τα γάμησε όλα.
Παρόλα αυτά η χώρα δεν πάσχει οικονομικά. Οι αριθμοί, αυτοί οι ψυχροί κι απρόσωποι μέρος των οποίων γίναμε όλοι μας, δείχνουν ότι από το 2009 οι πλούσιοι έγιναν και περισσότεροι, και προπαντός πλουσιότεροι.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα χάνει κάθε μέρα τις ατομικές της ελευθερίες. Μπάτσοι σε σπάνε στο ξύλο στο δρόμο, σου διαλύουν το μαγαζί, σε μαζεύουν γιατί δεν σου αρέσει η φάτσα τους. Χρυσαυγίτες “διευκολύνουν την κυβέρνηση” -όπως είπε βουλευτής της ΝΔ-, δολοφονούν κόσμο, καίνε και ρημάζουν περιουσίες. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κυβερνούν με το παλιό και κλασσικό "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Κι εμείς ζητάμε από τον κάθε ΣΥΡΙΖΑ να μας πείσει αν το όποιο οικονομικό του σχέδιο είναι αρτιότερο από αυτό που έχουμε. Δηλαδή το μνημόνιο. Όταν δίπλα μας κυλάει αίμα. Του άλλου…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σταματήσει την προσπάθεια να πείσει για το αν τα λεφτά από το λαθρεμπόριο καυσίμων ή τσιγάρων, από τα σβησμένα πρόστιμα στους ολιγάρχες, από την αφορολόγητη περιουσία των οφσόρ κι από τις λίστες καταθετών που έμεναν κρυμμένες στο γραφείο του Βενιζέλου, θα σώσουν τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις.
Πρέπει να μιλήσει για δικαιοσύνη. Για ελευθερίες που καταστρατηγούνται κάθε μέρα. Για το δρόμο που πήρε ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας πίσω απ’ τους ναζί. Και τέλος πάντων πρέπει να ρωτήσει τον επόμενο που θα του φέρει τις ίδιες μαλακισμένες ερωτήσεις, τα εξής απλά πράγματα:
Θέλεις χαμηλά spreads ή δημόσια υγεία;
Θέλεις μικρά επιτόκια ή παιδεία για όλους;
Θέλεις χαμηλό πληθωρισμό ή ελευθερία;
Θέλεις να πληρώσεις τα σπασμένα των ιδιωτικών τραπεζών ή δικαιοσύνη;
Θέλεις δημοσιονομική σταθερότητα ή δημοκρατία;
Δεν με ενδιαφέρει αν ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο μεθαύριο καταφέρει να κυβερνήσει. Γιατί δεν ξέρω αν κι αυτός θα μπει με τα μούτρα στο παιχνίδι των εντατικών μαθημάτων μακροοικονομικής θεώρησης, που έχει κάνει τους πάντες να ξέρουν τι είναι euribor και spread και δευτερογενής αγορά και χίλιες δυο άλλες μαλακίες, την ώρα που το μαγαζί του διπλανού το σπάνε μπάτσοι και χρυσαυγίτες, κόσμος βασανίζεται στους δρόμους και τα κρατητήρια, μετανάστες πεθαίνουν χωρίς περίθαλψη σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, παιδιά πνίγονται στο Αιγαίο και το Ιόνιο και οι νταβατζήδες μοιράζουν ακόμη μεταξύ τους ότι έχει απομείνει μετά από αυτή τη διάλυση.
Ξέρω όμως ότι όταν τα Νέα, το Μέγκα και ο Σκάι σε χτυπάνε αλύπητα, κάτι πας να κάνεις καλά. Κάντο όμως ολοκληρωμένο και μη συνεχίζεις να χοροπηδάς όταν σου βαράει παλαμάκια ο Ψυχάρης. Μην ξεχνάς ποιες εφημερίδες έκαιγε ο κόσμος το καλοκαίρι του 1965. Τα Νέα καίγανε. Κάτι ήξεραν…
(Κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει αυτό το χάιδεμα με τα καθεστωτικά κανάλια. Δεν μπορείς να λες ότι θα τους κλείσεις και να πηγαίνεις στα παράθυρά τους κάθε μέρα. Δεν μπορείς να λες ότι οι εφημερίδες τους βγάζουν τρομοκράτες τους βουλευτές σου και πουτάνες τις βουλευτίνες σου και να συνεχίζεις να τους μιλάς. Κι αν κρίνουμε από το πρόσφατο παρόν με τις τσιρίδες των Νέων περί "λογοκρισίας" από την Αυγή (!!!), την υπόθεση του νούμερου που ακούει στο όνομα Τατσόπουλος, ή τη συνέντευξη του Τσίπρα στην Αυγή για την οποία τον είπαν “αποστάτη”, τότε καταλαβαίνουμε πως ακόμη κι αν δεν τους μιλάς, αυτοί ασχολούνται μαζί σου. Και μάλιστα πολύ περισσότερο από όταν τους μιλούσες)
(Αν και όποτε κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα κριθεί ούτε για το οικονομικό του πρόγραμμα, ούτε για τον κατώτατο μισθό, αλλά για ένα και μόνο πράγμα. Τη δικαιοσύνη. Κι αν αυτή δεν απονεμηθεί εκεί που πρέπει, η δεξιά κι ο Βενιζέλος θα κυβερνούν για τα επόμενα 40 χρόνια)
(Ο τίτλος είναι στα πλαίσια του χιούμορ που καταλαβαίνει μόνο η κεντροαριστερά του Σημίτη. Αυτή που αν μάθει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξαναπατήσει στα κανάλια των εθνικών εργολάβων, θα φύγει τρέχοντας από το μαγαζί μπας κι εκδώσει κανένα βιβλίο)
Πολύφημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου