ΓΙΑΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ... ΝΟΝΝΑ ΤΙ SPIEGO LA CRISI ECONOMICA...

*Σημ. του Blog: Απλή αλλά ουσιαστική πολιτική Οικονομία... εξήγηση κατανοητή της σημερινής καπιταλιστικής "κρίσης", για γιαγιάδες, παιδιά, έφηβους ακόμα και για "ηλίθιους"... σε 10 συνέχειες από τις οποίες μεταφράσαμε μόνο την τελευταία, Νο 10... Όλες στα Ιταλικά  βρίσκονται στο (VEDI ANCHE): http://www.paolobarnard.info/interventi_indice.php

Ένα από τα σημαντικά άρθρα του Ιταλού δημοσιογράφου, συγγραφέα, πολιτικού αναλυτή και Σύντροφου PAOLO BARNARD.



(Η επεξήγηση του πιο Μεγάλου Εγκλήματος στους ηλικιωμένους, στους έφηβους και σε όλους που αγνοούν τι εστί Οικονομία)

Paolo (Πάολο). Γιαγιά είδες τις ειδήσεις? Πρόσθεσες 2+2 ?

Nonna (Γιαγιά): Ω! Μα δεν τους πιστεύω πια αυτούς. Κατάλαβα ένα πράγμα, ότι εκείνος που κυβερνάει δεν πηγαίνει στην τηλεόραση, και επίσης σε μας δεν λένε τίποτα, ε και τι κάνει κάποιος βλέποντας τις ειδήσεις στη τηλεόραση ?

Paolo. Ακριβώς, αυτό που σου είπα είναι βασικό για να καταλάβεις την εθνική πολιτική. Πράγματι ακόμα κι αν αλλάξει η κυβέρνηση, δεν αλλάζει τίποτα για μας, ακριβώς όπως το είπες : εκείνος που κυβερνά δεν βρίσκεται στη Ρώμη ούτε πηγαίνει στον Bruno Vespa (ιταλός δημοσιογράφος).

Nonna: Μα εγώ σκέφτομαι και πρέπει να σε ρωτήσω κάτι : καλά, αυτή η ελίτ λέει στο Κράτος να μην ξοδεύει για μας ως οφείλει. Μας πήρανε το νόμισμα μας που μας έκανε καλό. Και μετά είναι κι αυτό το πράγμα που συμβαίνει (μετά από το ότι μας πήραν τη λιρέττα) δηλαδή ξεκίνησαν όλες οι διαδικασίες και τρώνε την ουρά μας...

Paolo. Ναι, ξεκίνησε το σπιράλ της οικονομικής κρίσης, πάνω στο οποίο εκείνοι της ελίτ επιβάλλουν την συνταγή τους για την «ανάκαμψη», που στη πραγματικότητα την σκέφτηκαν για να μας κάνουν να βουλιάξουμε περισσότερο. Και όσο περισσότερο βουλιάζουμε, τόσο πιο πολύ μας λένε ότι είναι αυτή η συνταγή είναι η σωτηρία μας, μόνο που δεν την εφαρμόσαμε επαρκώς. Οι πολιτικοί μας ρίχνουν σε βάραθρο χωρίς πάτο ενώ η ελίτ κάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτα.

Nonna: Α! αυτό εδώ. Αλλά όμως άκου, εν πάση περιπτώσει, θέλω να πω: αν καταστραφούμε όλοι μας, αυτοί τι έχουν να κερδίσουν ? 

Paolo. Bingo γιαγιά, αυτή ακριβώς είναι η ερώτηση που μου χρειαζόταν γιατί η απάντηση της είναι το σημερινό μας θέμα. Και ξέρεις, σε καταλαβαίνω!. Η πλειοψηφία των ανθρώπων αμφιβάλλει γι αυτό που εγώ και οι οικονομολόγοι μου λέμε. Ακριβώς επειδή, τους φαίνεται αδύνατο ότι η ελίτ θα ενδιαφερόταν να καταστρέψει ολόκληρες οικονομίες. Αλλά έτσι είναι.

Nonna: Είμαι όλη αυτιά.

Paolo. Γιαγιά, πως αποκτώνται τα λεφτά με τη σέσουλα στις παραδοσιακές οικονομίες? Πουλιέται ένα πράγμα που το θέλουν πολλοί και εισπράττεται το αντίτιμο. Προσφέρεται μια υπηρεσία που τη θέλουν πολλοί και εισπράττονται τα σχετικά. Η πρώτη περίπτωση είναι π.χ της Coca Cola, η δεύτερη είναι ας πούμε τα κινητά τηλέφωνα με τις τηλεφωνικές εταιρίες.

Nonna: Αλλά επίσης κι αν πουλάει κανείς πατάτες, μπορεί να αποκτήσει χρήματα, όπως ο Passerini από το Castelletto Montano που έκανε δισεκατομμύρια με το εμπόριο πατάτας. Και να σκεφτείς ότι στα νιάτα του ο ξάδελφος του με έπαιρνε από πίσω…

Paolo. Όχι, γιαγιά, όχι αυτού του τύπου το χρήμα, αλλά πολύ πολύ περισσότερα. Μιλάω για μεγάλα κεφάλαια, για ποσά χίλιες φορές πιο πάνω από εκείνα του Passerini. Μια φορά οι μεγάλοι καπιταλιστές κάνανε λεφτά παράγοντας υλικά αγαθά και υπηρεσίες, δηλαδή οικοδομές, αυτοκίνητα, κρέας, ατσάλι, ρούχα, ακόμα και τουριστικές υπηρεσίες, διασκέδαση, ιδιωτικά κανάλια TV, εκδόσεις κ.λ.π Θυμήσου όμως ότι εκείνα τα χρόνια οι βασικές υπηρεσίες, όπως η υγεία , τα τρένα, το νερό, τα γκάζι, δηλαδή όλα εκείνα τα οποία κάποιος έπρεπε οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσει, παρέχονταν από το Κράτος κατά 99%, κι ήταν δημόσια.  Τα πράγματα ήταν έτσι μέχρι πριν από 20 χρόνια, τα χοντρά λεφτά γινόντουσαν έτσι. ΟΚ. Αλλά, πρόσεξε γιαγιά, προσπάθησε να καταλάβεις έναν άλλο καπιταλιστή που έχει π.χ. μια βιομηχανία αυτοκινήτων. Είκοσι χρόνια πριν σκεφτόταν : «Πόσους πελάτες έχω εδώ στην Ευρώπη ?» Οι Ευρωπαίοι είναι περίπου 500 εκατομμύρια, ενώ οι Κινέζοι, οι Ινδοί και οι Βραζιλιάνοι είναι περίπου 3 δις όλοι μαζί. Ατυχία ! Είναι σχεδόν 6 φορές περισσότεροι. Και θα ευημερούν πάντοτε περισσότερο. Εμένα δεν με συμφέρει να κοπιάσω για να πουλήσω σ΄αυτούς τους 4 βιτσιόζους ευρωπαίους, με συμφέρει να κατακτήσω την υπεραγορά των Κινέζων, των Ινδών και Βραζιλιάνων που σε κανένα χρόνο θα είναι ένα πηγάδι χωρίς πάτο οι πωλήσεις. Φαντάσου μετά, ένα άλλο καπιταλιστή που είχε ένα βουνό χρήματα να επενδύσει, και σκέφτεται : « Το Κράτος έχει όλες τις βασικές υπηρεσίες, γ@μοτο, μακάρι να τις είχα εγώ στο χέρι. Ε, Ναι. Έχοντας τες σημαίνει ότι θα έχει εξασφαλισμένη πελατεία. Διότι, κάποιος μπορεί να αποφασίσει να μην αγοράσει ένα σακάκι ή μια μηχανή, αλλά δεν μπορεί να περάσει χωρίς τηλέφωνο, υγεία, νερό ή γκάζι και πρέπει να πληρώσει γι αυτά αναγκαστικά. Πρέπει να βρω τον τρόπο να βάλω στο χέρι τις δημόσιες παροχές υπηρεσιών» Και τότε οι δύο (καπιταλιστές) και πολλοί άλλοι όμοιοι τους, θα σκέφτονταν ανάλογα : « Εγώ θέλω να πάω να πουλήσω στην παγκόσμια αγορά και γι αυτό πρέπει να έχω πιο χαμηλές τιμές εάν θέλω να νικήσω τους ανταγωνιστές μου. Επομένως πρέπει να βρω τον τρόπο να πληρώσω λιγότερο τους εργάτες μου, που είναι το μεγαλύτερο έξοδο που έχω. Και το άλλο : «Θέλω να αγοράσω εκείνες τις βασικές δημόσιες παροχές υπηρεσιών, έτσι θα είμαι ήσυχος ότι θα τα τσεπώνω εγγυημένα. Αλλά πρέπει να στριμώξω το Κράτος να μου τις πουλήσει φθηνά.» Με παρακολουθείς ?

Nonna: Ναι, και λοιπόν τι συμβαίνει μετά ?

Paolo. Περίμενε. Διότι ανάμεσα στους σούπερ δισεκατομμυριούχους υπάρχουν άλλες δύο ομάδες εκτός από τους μεγάλους βιομήχανους και τους επενδυτές υπηρεσιών. Είναι οι οικονομικοί σπεκουλαδόροι και οι μεγάλες επενδυτικές τράπεζες.

Nonna: Θεέ μου, Θεέ μου, περίμενε, και ποιοι είναι αυτοί εδώ ?

Paolo. Οι σπεκουλαδόροι είναι στην ουσία οι πάμπλουτοι που είναι ευφυείς στα μαθηματικά. Οι επενδυτικές τράπεζες είναι ένα είδος τράπεζας που δεν διατηρούν λογαριασμούς πολιτών, αλλά διακινούν μόνο χρήματα με τη σέσουλα επενδύοντας τα σε παγκόσμια κλίμακα. Οι σπεκουλαδόροι, από μιας εικοσαετίας σκέπτονταν : «Αν πείσουμε τις κυβερνήσεις να καταργήσουν τους νόμους που περιορίζουν την ισχύ μας, μπορούμε να επινοήσουμε πολύ σύνθετα μαθηματικά κόλπα που κανένας δεν θα καταλάβει και τα οποία θα μας επιτρέψουν να πιάσουμε από το λαιμό, να πνίξουμε ολόκληρα κράτη στοιχηματίζοντας εναντίον τους  και να οικονομήσουμε σαν τρελοί.» Οι επενδυτικές τράπεζες σκέφτονταν : «Εάν ανακαλύψουμε τρόπους να χρεώσουμε εκατομμύρια εργαζομένων με την υπόσχεση ότι θα πολλαπλασιάσουν τα λεφτάκια τους, θα μπορέσουμε να αντιγράψουμε μαθηματικά κόλπα των σπεκουλαδόρων φίλων μας και να κάνουμε γρήγορες αρπαχτές, εξαπατώντας εκατομμύρια μωρόπιστους.» Εντάξει γιαγιά ?Τώρα, συνοψίζοντας : οι μεγάλοι βιομήχανοι αποφάσισαν ότι η πώληση σ’ εμάς ήταν μια χαμένη υπόθεση, καλύτερα (να πουλήσουν) σε ένα άλλο μέρος του κόσμου. Οι μεγάλοι επενδυτές συνειδητοποίησαν ότι αγοράζοντας τις βασικές υπηρεσίες από το Κράτος θα μπορούσαν να τσεπώσουν από τους πολίτες εγγυημένα χρήματα. Οι κερδοσκόποι εφεύραν τρελά λογιστικά κόλπα για να μπορέσουν να στοιχηματίσουν στην οικονομική δυστυχία των κρατών. Οι σούπερ επενδυτικές τράπεζες με τα ίδια κόλπα πολλαπλασίαζαν φανταστικά χρήματα, ενώ εκατομμύρια ανθρώπων χρεοκοπούσαν. Αυτό γιαγιά, άλλαξε ολόκληρο το πρόσωπο των παραδοσιακών οικονομιών.

Nonna: Εντάξει, αλλά να μας κάνουν όλους φτωχότερους ?

Paolo. Ακριβώς, παρακολούθησε τώρα το σκεπτικό μου. Πώς θα μπορούσαν οι μεγάλοι βιομήχανοι να μειώσουν το κόστος των εργαζομένων τους, εδώ στην Ευρώπη ? Απλό : θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα έκανε φτωχότερα ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε με τη δικαιολογία της κρίσης θα μπορούσαν να πουν «Υπάρχει κρίση, δεν έχουμε πωλήσεις, θα πρέπει να απολύσουμε και να μειώσουμε τους μισθούς." Αυτό συνέβη και συμβαίνει, και έτσι βρήκαν μάζες ανέργων που δέχονται μισθούς απελπισίας για να δουλέψουν, που είναι αυτό που ήθελαν. Πως θα μπορούσαν οι επενδυτές να αναγκάσουν το κράτος να τους πουλήσει βασικές δημόσιες υπηρεσίες του ? Απλό: θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε με τη δικαιολογία της κρίσης θα μπορούσαν να πουν  "Υπάρχει κρίση, το κράτος είναι υπερχρεωμένο, πρέπει να πουλήσει τα ασημικά για να αποκτήσει μετρητά, πρέπει να πουλήσει της δημόσιες υπηρεσίες σε μας τους ιδιώτες. " Αυτό συνέβη και συμβαίνει, και οι ίδιοι  βρίσκονται να έχουν στο χέρι τα εκατομμύρια των πελατών που τώρα πληρώνουν για τις υπηρεσίες τους, που κάποτε ήταν δημόσιες, και τις πληρώνουν αναγκαστικά, ακόμη και αν είναι πιο φτωχοί. Πώς θα μπορούσαν οι σπεκουλατόροι να στοιχηματίσουν ότι οι οικονομίες των κρατών θα καταρρεύσουν και θα κερδίσουν ? Απλό : χρειάζονται μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε αυτά τα κράτη και επομένως αυτοί θα εξαργύρωναν τα στοιχήματα. Αυτό συνέβη και συμβαίνει, στοιχημάτισαν εναντίον της Ελλάδας και κέρδισαν  και τώρα στοιχηματίζουν κατά της Ιταλίας και θα κερδίσουν. Πως οι επενδυτικές τράπεζες θα μπορούσαν να διασφαλίσουν ότι εκατομμύρια ανθρώπων θα χρεώνονταν και στη συνέχεια θα χρησιμοποιούσαν τα χρέη τους για να σπεκουλάρουν πάνω τους ? Απλό: θα χρειαζόταν μια οικονομική κρίση που θα φτώχαινε ολόκληρα έθνη, έτσι ώστε οι πολίτες να αναγκαστούν να δανειστούν για να συνεχίσουν να επιβιώνουν, ή να παίξουν τις αποταμιεύσεις τους με την ελπίδα ότι θα πολλαπλασιαστούν. Αυτό συνέβη και συμβαίνει στις ΗΠΑ και τη Γαλλία σε τερατώδη επίπεδα, αλλά και στην Ιταλία τα ιδιωτικά χρέη αυξήθηκαν σημαντικά, καθώς οι πολίτες με μικρές καταθέσεις είναι υπερχρεωμένοι σε αυτές τις τράπεζες. Εντάξει ? Ψυχανεμίζεσαι κάτι γιαγιά ?

Nonna Ε βέβαιως! Πες μου μήπως είμαι βαρεμένη στα λογικά μου? Είπες, κρίση και εξαθλίωση σε όλα τα παραδείγματα που ανέφερες. Λοιπόν κατάλαβα πώς μπορεί κανείς να κερδίσει χρήματα, αν όλοι γίνουμε φτωχότεροι. Αλλά τι τα έκαναν μετά αυτά τα χρήματα ?

Paolo. Γνωρίζεις την επιχείρηση των Agnelli ? Επαρχιώτικα πράγματα σε σχέση με τα χρήματα που έχουν αυτοί οι κυρίαρχοι του κόσμου καθώς μας καταστρέφουν και μας καταληστεύουν. Μόνο ένας από αυτούς τους κερδοσκόπους γιαγιά έχει τσεπώσει 12 δισεκατομμύρια δολάρια εξαπατώντας ένα εκατομμύριο αμερικανικές οικογένειες. Φαίνεται ότι αυτοί που τώρα στοιχηματίζουν κατά της Ιταλίας, βασισμένοι στη συνολική ανικανότητα των πολιτικών, δεν είναι περισσότεροι από μερικές δεκάδες. Αυτοί μερικές δεκάδες, εμείς 60 εκατομμύρια ανίκανοι. Το συνειδητοποιείς ?  Με λίγα λόγια, η ελίτ για να τσεπώσει στρατοσφαιρικές περιουσίες, έπρεπε να δημιουργήσει επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις σε όλη την Ευρώπη ακόμα και στην Αμερική. Έτσι έχουν εξαπολύσει τους ιεροκήρυκες τους, τους οποίους τώρα, όλοι οι πολιτικοί τους ακούν σαν να ακούν το Ευαγγέλιο, με τις οικονομικές συνταγές που αντί για να μας θεραπεύουν μας αρρωσταίνουν πιο πολύ, που δημιουργούν κρίση πάνω  στη κρίσης, όπως είπα.

Nonna: Αλλά άκουσε, πες μου τι μπορεί να κάνει η φτωχή γιαγιά σου με τα λίγα χρόνια που της μένουν στη ζωή για να σταματήσει αυτούς τους εγκληματίες. Τουλάχιστον εμείς τους φασίστες τους βλέπαμε κατάματα, αλλά αυτούς κανείς δεν ξέρει καν ποιοι είναι.

Paolo. Γιαγιά, άστο άστο δεν είναι για σένα. Είναι στο χέρι των νέων να κατανοήσουν, να μελετήσουν και να δράσουν. Αλλά δεν το κάνουν είναι πάρα πολύ δύσκολο. Προτιμούν να φωνάζουν συνθήματα εναντίον των πολιτικών, μια φορά το χρόνο. Γιαγιά μας τέλειωσε η υπομονή εδώ…μας τέλειωσε το θάρρος. Και τέλειωσε η εποχή της διανόησης.  Συχνά σκέφτομαι αυτούς τους νέους της γενιάς σας, των 17 ή 20 χρόνων που αψηφούσαν τους Ναζί και τα φασιστικά βασανιστήρια προκειμένου να σώσουν την Ιταλία. Σκέφτομαι αυτά τα πρόσωπα στα μνήματα που βρίσκονται στο δρόμο εδώ στην Μπολόνια, πυροβολήθηκαν ή τους κρέμασαν με καλώδιο στα 18 τους χρόνια. Μα τι ράτσα ήταν αυτοί ? Από ποιο πλανήτη είχαν κατέβει ? Ποιος τους είχε γεννήσει ? Θα γυρίσουν πίσω ? Ανυπομονούμε να έρθουν γιαγιά ?

Σε φιλώ, και ευχαριστώ που με άκουσες.

(Μην λυπάστε τους γεροντότερους, έχουν στην κατοχή τους ένα ανεκτίμητο προνόμιο: στα μάτια διατηρούν τη μνήμη των άλλων ματιών, εκείνων που είχαν αξιοπρέπεια, θάρρος και ικανότητα να δώσουν και τη ζωή για να πολεμήσουν. Συγχωρήστε και ελεήστε μας, διότι θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε χωρίς ποτέ να έχουμε διασταυρωθεί με ένα τέτοιο βλέμμα. Και είμαστε η πρώτη γενιά στην ιστορία της ανθρωπότητας που είχαμε το προνόμιο να  αναδείξουν αυτή την ανάξια ηγεσία).

P.B

Μετάφραση : Αλέξανδρος Νικαεύς

Nonna, ti spiego la crisi economica. 10

(Il Più Grande Crimine spiegato agli anziani, agli adolescenti e a persone del tutto digiune di economia)

P. Visto il telegiornale nonna? Hai fatto 2 + 2?

Nonna: Ah! Ma adesso mica gli credo più a quelli. Ho capito una cosa, che chi comanda non va in televisione e poi a noi non ci dicono niente, e uno cosa guarda il telegiornale a fare?

P. Esatto, quello che hai detto è fondamentale per capire la politica nazionale. Infatti anche se cambia il governo, nulla cambia per noi, proprio per quello che hai detto: chi comanda non sta a Roma, né va da Bruno Vespa.

Nonna: Ma io ci pensavo e devo chiederti una cosa: va bene, questi elite dicono allo Stato di non spendere per noi come dovrebbe, ci hanno tolto la moneta, quella che ci faceva bene. E poi c’è quella cosa che succede che da lì parte tutto un processo che si mangia la coda da solo…

P. Sì, parte la spirale di crisi economica su cui poi le elite impongono la loro ricetta per la ‘ripresa’, che è invece proprio pensata per farci affondare sempre più, e più affondiamo, più ci dicono che quella ricetta è la salvezza, solo che non l’abbiamo applicata a sufficienza. I politici ci cascano e noi giù dal burrone senza fine, mente le elite profittano come mai.

Nonna: Eh, quello lì. Ma senti però, insomma, voglio dire: ma se poi noi andiamo tutti in rovina, loro cos’hanno da guadagnarci?

P. Bingo nonna, questa è proprio la domanda che mi serviva, perché la risposta è il tema di oggi. E ti capisco sai? La maggioranza delle persone dubita di ciò che io e i miei economisti diciamo proprio perché gli appare impossibile che le elite abbiano interesse a rovinare intere economie. Ma è così.

Nonna: Son tutt’orecchi.

P. Nonna, come si fanno i soldi a palate nelle economie tradizionali? Si vende una cosa che tutti vogliono e si incassa tanto; si offre un servizio che tutti vogliono e s’incassa un bel po’. Il primo caso è, ad esempio, quello della Coca Cola, il secondo è magari quello dei telefonini con le compagnie telefoniche.

Nonna: Ma anche a vendere le patate uno fa soldi, che c’è Passerini di Castelletto Montano che ha fatto i miliardi con il mercato delle patate, e pensare che da giovane suo cugino mi filava dietro…

P. No, nonna, non quel tipo di soldi, molti, molti di più. Sto parlando di grandi capitali, di cifre mille volte quelle di Passerini. Bè, una volta i grandi capitalisti facevano soldi producendo beni materiali e servizi, cioè edilizia, auto, carne, acciaio, vestiti, oppure il turismo, i divertimenti, le tv private, la pubblicità ecc. Tieni a mente però che a quei tempi i servizi essenziali, come la Sanità, i treni, l’acqua o il gas, cioè quelli che uno deve per forza comprare, erano forniti dallo Stato al 99%, erano pubblici. Le cose stavano così fino a circa 20 anni fa, i grandi soldi si facevano così. Ok. Ma fai attenzione nonna, prova a metterti nei panni di un ultra capitalista che ha, per esempio, un’industria di auto. Vent’anni fa pensò: “Quanti clienti ho qui in Europa? Gli europei sono quasi 500 milioni, mentre i cinesi, gli indiani e i brasiliani sono quasi 3 miliardi in totale. Accidenti! Sono quasi 6 volte di più! E diventeranno sempre più benestanti. A me non conviene sgobbare per vendere a sti 4 viziati europei, mi conviene conquistare il super mercato dei cinesi, indiani e brasiliani, che fra qualche anno sarà un pozzo senza fondo di vendite!” Immagina poi un altro ultra capitalista che aveva una montagna di soldi da investire, e che pensò: “Lo Stato ha tutti i servizi essenziali, accidenti, magari li avessi in mano io. Eh sì, perché averli significa avere i clienti ga-ran-ti-ti! Perché uno può anche decidere di non comprare una giacca o una moto, ma non può rinunciare al telefono, alla Sanità, all’acqua, o al gas, e deve pagare per forza. Devo trovare il modo di mettere le mani sui servizi pubblici”. E allora i due, e molti loro colleghi, pensarono rispettivamente: “Io voglio andare a vendere sui mercati del mondo, e perciò devo avere prezzi più bassi se voglio vincere i concorrenti. Quindi devo trovare il modo di pagare di meno i miei operai, che sono il costo maggiore che ho”. E l’altro: “Io voglio comprare quei servizi pubblici essenziali, così me ne sto tranquillo a incassare garantito. Ma devo costringere lo Stato a vendermeli, e a vendermeli a poco”. Segui?

Nonna: Sì, e allora cosa succede poi?

P. Aspetta. Perché fra i super miliardari ci sono altri due gruppi oltre ai grandi industriali e agli investitori in servizi. Ci sono gli speculatori finanziari e le grandi banche d’affari.

Nonna: Dio, Dio, aspetta, e chi sono sti qui?

P. Gli speculatori sono praticamente dei ricconi immensi che sono geniali in matematica. Le banche d’affari sono specie di banche che non tengono i conti dei cittadini, ma manovrano solo soldi a palate investendoli nel mondo. Gli speculatori, sempre circa un ventennio fa, pensarono: “Se convinciamo i governi a eliminare le leggi che limitano il nostro potere, noi possiamo inventarci dei trucchi matematici complicatissimi che nessuno capirà e che però ci permetteranno di prendere per il collo interi stati con delle scommesse contro di loro, e incassare come pazzi”. Le banche d’affari pensarono: “Se c’inventiamo modi per far indebitare milioni di lavoratori con la promessa di moltiplicargli i loro soldini, potremo copiare i trucchi matematici degli amici speculatori e farci sopra montagne si soldi in fretta, truffando milioni di gonzi”. Ok nonna? Ora riassumo: i grandi industriali decisero che vendere da noi era una causa persa, meglio dall’altra parte del mondo; i grandi investitori capirono che comprando i servizi essenziali dello Stato potevano strizzare dai cittadini denaro garantito; gli speculatori s’inventarono trucchi contabili strampalati per poter scommettere sulla sfortuna economica degli Stati; le super banche d’affari con gli stessi trucchi moltiplicarono soldi fittizi mentre milioni di persone s’indebitavano. Questo nonna, cambiò del tutto il volto delle economie tradizionali.

Nonna: Va bene, ma il fatto di farci diventare tutti più poveri?

P. Esatto, adesso segui il ragionamento. Come poterono i grandi industriali ridurre il costo dei loro operai qui in Europa? Semplice: avevano bisogno di una crisi economica che impoverisse intere nazioni, così con la scusa della crisi poterono dire “C’è crisi, non si vende, dobbiamo licenziare e ridurre i salari”. Questo accadde e sta accadendo, e loro si ritrovano masse di disoccupati che accettano salari da disperazione pur di lavorare, che è quello che volevano. Come poterono gli investitori costringere lo Stato a svendergli i suoi servizi pubblici essenziali? Semplice: avevano bisogno di una crisi economica che impoverisseintere nazioni, così con la scusa della crisi poterono dire “C’è crisi, lo Stato è indebitato sempre di più, deve vendere l’argenteria di casa per far cassa, deve vendere i suoi servizi pubblici a noi privati”. Questo accadde e sta accadendo, e loro si ritrovano con in mano milioni di clienti che oggi pagano a loro servizi che un tempo erano pubblici, e li pagano per forza, anche se sono più poveri. Come poterono gli speculatori scommettere che le economie degli Stati sarebbero crollate e vincere? Semplice: avevano bisogno di una crisi economica che facesse impoverire quegli Stati e così loro incassavano quelle scommesse. Questo accadde e sta accadendo, infatti hanno scommesso contro la Grecia e hanno vinto, e ora scommettono contro l’Italia e vinceranno. Come poterono le banche d’affari far sì che milioni di persone s’indebitassero per poi usare i loro debiti per specularci sopra? Semplice: avevano bisogno di una crisi economica che impoverisseintere nazioni, così i cittadini furono costretti a indebitarsi per continuare a campare, o a giocarsi i loro risparmi con la speranza che si moltiplicassero. Questo accadde e sta accadendo, negli USA e in Francia a livelli mostruosi, ma anche in Italia i debiti privati sono aumentati tantissimo, come anche i cittadini che si sono impegnati i piccoli risparmi con quelle banche. Ok? Noti qualcosa nonna?

Nonna: Eh certo! Mica sono tocca nella testa. Hai detto crisi e impoverire in tutti gli esempi che hai fatto. Allora ho capito come si fa a far soldi se tutti diventiamo più poveri. Ma li hanno poi fatti questi soldi?

P. Hai presente i sodi degli Agnelli? Roba da provincia in confronto ai soldi che questi padroni del mondo stanno facendo mentre ci impoveriscono e ci derubano. Uno solo di questi speculatori ha incassato, nonna, 12 mila milioni di dollari mentre truffava una milionata di famiglie americane. E guarda che gli uomini che oggi scommettono contro l’Italia, e che la stanno ricattando nell’impotenza totale dei politici, non sono più di qualche decina. Loro qualche decina, noi 60 milioni di impotenti. Ti rendi conto? Insomma, le elite avevano bisogno, per incassare fortune stratosferiche, di creare crisi economiche a ripetizione in tutta Europa e anche in America, e così hanno sguinzagliato i loro predicatori, quelli che oggi tutti i politici ascoltano come fossero il Vangelo, con le ricette economiche che invece di curare ci ammalano sempre più, cioè creano crisi su crisi, quelle che dicevo l’altra volta. In modo da ottenere proprio ciò che cercavano. Ora finalmente sai cos’è questa ‘crisi economica’ di cui tutti parlano, e sai che significato ha veramente.

Nonna: Ma senti, dimmi cosa può fare sta tua povera nonna con quel poco di vita che gli rimane per fermare quei delinquenti. Almeno i fascisti noi li vedevamo in faccia, ma questi nessuno sa neppure che ci sono.

P. Nonna, non tocca a te fare. Toccherebbe ai giovani di capire, studiare, e agire. Ma non lo fanno, troppo difficile. Meglio sbraitare slogan contro i politici una volta all’anno. Nonna, il tempo del coraggio è finito qui da noi. Ed è finito il tempo dell’intelligenza. Penso spesso a quei ragazzi di 17 o 20 anni che nella tua gioventù seppero sfidare i nazisti e le torture fasciste per salvare l’Italia. Penso a quelle facce nelle fotine delle lapidi che ci sono in strada qui a Bologna, morti fucilati o impiccati col filo di ferro a 18 anni. Ma che razza era quella? Da che pianeta venivano? Chi li aveva partoriti? Torneranno? Li aspettiamo nonna? Ti bacio, e grazie di avermi ascoltato.

(Non commiserate i nostri vecchi, essi detengono un privilegio dal valore inestimabile: conservano negli occhi la memoria di altri occhi, quelli di chi ebbe dignità, coraggio e capacità di dare la vita per combattere. Abbiate pietà per noi, che vivremo e moriremo senza mai aver incrociato un singolo sguardo così. E siamo la prima generazione nella storia dell’umanità a sfoggiare questo indegno primato. P.B.)