Αυτό το καιρό ανακαλύπτω για
πολλοστή φορά την ποίηση της παλαιότερης ζωγραφικής.
Σκέφτομαι ότι ίσως αυτό είναι το στοιχείο που λείπει από την σημερινή ζωγραφική και την έχει καταστήσει "φτωχική" . Φυσικά δεν μιλώ για την ποίηση που γράφουμε ή διαβάζουμε αλλά για αυτήν που είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας ,γι' αυτήν που κουβαλάμε ή δεν κουβαλάμε μέσα μας. Άλλες εποχές βεβαίως τότε αλλά γιατί να καταργούμε πράγματα που μας εξελίσσουν; Βιδώνοντας τα πόδια μας στο έδαφος δεν βλέπω πως θα συμβεί να ωφεληθούμε."Που 'ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δύο και τον αποσβολώνει;
Λόγια μονάχα και χειρονομίες. Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ' έναν καθρέφτη
κάτω από μια ρυτίδα. Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι ή πλήξη απλώνει."
Γ. Σεφέρης - Το ύφος μιας μέρας
Σκέφτομαι ότι ίσως αυτό είναι το στοιχείο που λείπει από την σημερινή ζωγραφική και την έχει καταστήσει "φτωχική" . Φυσικά δεν μιλώ για την ποίηση που γράφουμε ή διαβάζουμε αλλά για αυτήν που είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας ,γι' αυτήν που κουβαλάμε ή δεν κουβαλάμε μέσα μας. Άλλες εποχές βεβαίως τότε αλλά γιατί να καταργούμε πράγματα που μας εξελίσσουν; Βιδώνοντας τα πόδια μας στο έδαφος δεν βλέπω πως θα συμβεί να ωφεληθούμε."Που 'ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό μονοκόμματα στα δύο και τον αποσβολώνει;
Λόγια μονάχα και χειρονομίες. Μονότροπος μονόλογος μπροστά σ' έναν καθρέφτη
κάτω από μια ρυτίδα. Σα μια στάλα μελάνι σε μαντίλι ή πλήξη απλώνει."
Γ. Σεφέρης - Το ύφος μιας μέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου