Τον τελευταίο καιρό εμφανίζονται αναφορές στον τύπο που προσπαθούν να συνδέσουν τα μέλη και την δράση ακραίου κόμματος με καθήκοντα, που ανήκουν σε μια ευνομούμενη πολιτεία, στην αστυνομία και στις δυνάμεις ασφαλείας.
Αυτό μπορεί να είναι συμπτωματικό ή να εντάσσεται στην προπαγάνδα του κόμματος, που προσπαθεί με αυτό τον τρόπο να δείξει ότι η δράση του είναι ωφέλιμη στην κοινωνία.
Το φαινόμενο της κοινωνικής αυτοδικίας καταδικάζεται συνολικά από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά προβληματίζει θετικά την κοινωνία των πολιτών.
Ιδιαίτερα όταν μια τέτοια δράση αντιμετωπίζει την αδράνεια του κράτους στην καταπολέμηση φαινομένων όπως το παρεμπόριο, η φροντίδα των πεινασμένων και αστέγων και η αντιμετώπιση της μικροεγκληματικότητας.
Παρόμοιες δράσεις έχουν παρατηρηθεί και σε άλλες χώρες και σε άλλες εποχές.
Δημιουργούν σταδιακά μια συμπάθεια, μια εμπιστοσύνη και μια ιδεολογική ταύτιση που βασίζεται συχνά στο έθνος, στη θρησκεία και στην οικογένεια.
Οι παραπάνω τρεις άξονες ιδεολογικά δεν ταυτίζονται με την δεξιά, κεντρώα ή αριστερή ιδεολογία.
Για τον λόγο αυτό οι δράσεις παρόμοιων κομμάτων μπορούν να ξεγελάσουν τους απονήρευτους πολίτες και να περάσουν ως αντισυστημικές ή μη πολιτικοποιημένες πχ αντιμνημονιακές ή πατριωτικές.
Πάντα όμως υπάρχει ο κίνδυνος να εξελιχθεί η κατάσταση σε κάτι άλλο.
Η Ελλάδα είχε παρόμοια εμπειρία στο παρελθόν που οδήγησε στην δικτατορία της 21ηs Απριλίου του 1967.
Υπάρχει άραγε σήμερα αντίστοιχος κίνδυνος?
Η απάντηση δυστυχώς είναι ναι.
Παρά τα αναφερόμενα στην εφημερίδα βήμα της Κυριακής είναι σαφές ότι τον περασμένο Οκτώβριο δεν έγινε απόπειρα ή προετοιμασία πραξικοπήματος.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι πολιτικοί, οικονομικοί και στρατιωτικοί κύκλοι δεν μπορούν να το κάνουν στο μέλλον.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας στον τρόπο δράσης του στρατού σήμερα.
Δυστυχώς όσοι το υποστηρίζουν δεν γνωρίζουν ελληνική ιστορία.
Αν ανατρέξουμε στα γεγονότα της 10ηs και 11ηs Οκτωβρίου του 1935 θα δούμε πως έγινε τότε πραξικόπημα οπερέτα από τους ανωτάτους αξιωματικούς του στρατού (υποστράτηγος Α. Παπάγος), ναυτικού (υποναύαρχος Δ. Οικονόμου) και αεροπορίας (υποπτέραρχος Γ. Ρέππας) που οδήγησαν τον τότε πρωθυπουργό Π. Τσαλδάρη να τους ακολουθήσει στο ...σπίτι του. (γνωστά επώνυμα, από που?)
Η συνωμοσία αυτή είχε σχεδιασθεί από τον τότε υπουργό στρατιωτικών Γ. Κονδύλι που σχημάτισε κυβέρνηση, επέβαλε τον στρατιωτικό νόμο και προκήρυξε δημοψήφισμα για την επαναφορά της μοναρχίας μέσω της τότε βουλής (!).
Όσοι θέλουν μπορούν να διαπιστώσουν την συνέχεια της ιστορίας, που οδήγησε στην δικτατορία του Ιωάννη μεταξά την τέταρτη Αυγούστου του 1936.
Ένα βασικό ιστορικό δίδαγμα της ελληνικής ιστορικής εμπειρίας είναι ότι στα πραξικοπήματα πρωτοστατούν υπουργοί εθνικής άμυνας.
Στην αντιμετώπιση των κοινωνικών αντιδράσεων που συνήθως έχουν προηγηθεί χρησιμοποιείται δραστικότερα η τότε χωροφυλακή ή οι δυνάμεις αστυνομίας του στρατού (ΕΣΑ) ή επίλεκτες δυνάμεις (τεθωρακισμένα η ειδικές δυνάμεις).
Ας έρθουμε τώρα στη σημερινή εποχή.Αν σήμερα γινόταν πραξικόπημα δεν θα γινόταν με χρήση του στρατού, ούτε με χρήση αρμάτων μάχης.
Οι δυνάμεις που θα χρησιμοποιούνταν είναι δυνάμεις της αστυνομίας με διακριτικά και στολές των ΜΑΤ.
Είναι οι μόνες που μπορούν να πλησιάσουν αθώα την βουλή, με αποστολή δήθεν να την προστατέψουν.
Ο εξοπλισμός τους φυλασσόταν (βάσει σχεδίων) σε στρατόπεδο, κάπου στο γουδί, ήδη από την δεκαετία του 1990.
Θα χρησιμοποιηθούν πιθανότατα και ειδικές δυνάμεις με ελικόπτερα, που μάλλον θα εξορμήσουν από την περιοχή της Λάρισας.
Έχουν ήδη κάνει δοκιμή στο παρελθόν επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου για εκκένωση της βουλής με ελικόπτερα στα πλαίσια άσκησης του στρατού με φιλικό σενάριο και άρα είναι ήδη εκπαιδευμένοι στην προσέγγιση της βουλής με ελικόπτερα.
Ενδεχόμενα στην επιχείρηση να χρησιμοποιηθούν (αν προσκληθούν) και δυνάμεις μιας γερμανικής ταξιαρχίας του ΝΑΤΟ που εδρεύει στην Ελλάδα.
Αλλά για να γίνουν με τρόπο φαινομενικά θεσμικό χρειάζονται μια αφορμή και μια πρόσκληση από ένα μοιραίο πολιτικό.
Ο μοιραίος πολιτικός μπορεί να είναι υπουργός εθνικής άμυνας, υπουργός προστασίας του πολίτη ή το πιθανότερο υπουργός εσωτερικών ή αρμόδιος για ενεργοποίηση σχεδίων εκτάκτου ανάγκης.
Μην βιαστείτε να θεωρήσετε το σενάριο αυτό ακραίο.
Σκεφτείτε μόνο τα εξής:
ποιος θα παραξενευόταν αν έβλεπε μεγάλες δυνάμεις με τα διακριτικά των ΜΑΤ να πλησιάζουν την βουλή?
Η δικτατορία της 4ηs Αυγούστου 1936 έγινε την παραμονή της μεγάλης απεργίας των τότε γενικών εργατικών συνομοσπονδιών μετά από έκτακτο υπουργικό συμβούλιο που όλοι υπέθεσαν ότι συγκλήθηκε γι’ αυτό το λόγο.
Μόνη εξαίρεση η εφημερίδα ριζοσπάστης που ανακοίνωσε την δικτατορία πριν πραγματοποιηθεί στο κυριακάτικο φύλλο της 4ηs Αυγούστου 1936 (!).
Αυτοί βέβαια γνώριζαν την θεωρία των επαναστάσεων και δεν ξαφνιάστηκαν καθόλου.
Η προσέλευση του αστυνομικού προσωπικού με πολιτικά ή με μέσα μαζικής μεταφοράς όπως πχ το μετρό θα ήταν μια ένδειξη της διαφαινόμενης ανωμαλίας, αν πότε πραγματοποιηθεί.
Τα ΜΑΤ είναι εκπαιδευμένα σε διαχείριση και αντιμετώπιση όχλου, διαθέτουν δακρυγόνα σε μεγάλες ποσότητες και μάσκες, ενώ οι μονάδες του στρατού της αττικής όχι.
Συνεπώς αν καλούνταν στρατός για την αντιμετώπιση τους η προσπάθεια δεν θα είχε τύχη.
Τα ΜΑΤ εφοδιάστηκαν πρόσφατα από τους ισραηλινούς με τον Αίαντα, ένα όχημα που προσομοιάζει σε δυνατότητες σε άρμα μάχης χωρίς να προκαλεί υποψίες.
Διαθέτει κανόνι εκτόξευσης νερού η χημικών υπό πίεση.
Μπορεί να εξουδετερώσει στρατό ή διαδηλωτές χωρίς απαραίτητα να τους σκοτώσει, πράγμα απαραίτητο για να μην χαρακτηρισθούν οι συνωμότες ως αιμοσταγείς.
Η αστυνομία έμαθε πρόσφατα από τα χείλη του υπουργού κου Δένδια ότι μπορεί να συλλαμβάνει ακόμα και βουλευτές σε περίπτωση αυτόφωρων αδικημάτων.
Αποσιωπήθηκε βέβαια ότι πρέπει να είναι κακουργήματα, για ευνόητους λόγους.
Ποιος αστυνομικός λοιπόν θα αμφισβητήσει μια τέτοια εντολή αν πχ κληθεί η αστυνομία να συλλάβει βουλευτές της χρυσής αυγής που ασχημονούν η βιαιοπραγούν εντός της βουλής;
Ωραία αφορμή δεν είναι για ένα γενικευμένο ντου στην βουλή?
Σε ενδεχόμενο μελλοντικό πραξικόπημα θα εφαρμοσθούν με σχολαστικότητα και αναγκαστικά τα προβλεπόμενα σε σχέδια εκτάκτου ανάγκης για να μην προκληθούν υποψίες.
Θα έχει γίνει τουλάχιστον μια προηγούμενη άσκηση με σχετικό περιεχόμενο για να προβλεφθούν τυχόν αστοχίες των σχεδίων.
Στις ασκήσεις αυτές θα προβληθούν οι ενδεχόμενη αρχηγοί του πραξικοπήματος για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία στο προσωπικό για την εξουσιοδότηση της ηγεσίας τους και να θεωρηθεί ότι πρόκειται για άσκηση η πραγματική ανάγκη.
Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει πριν την εφαρμογή του σχεδίου Βαλκυρία στην Γερμανία με σκοπό την δολοφονία του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου του 1944 από τον συνταγματάρχη Κλάους Φον Σταουφενμπεργκ, που δυστυχώς απέτυχε.
Σημειώνω επιπλέον ότι το 1967 οι πραξικοπηματίες έδρασαν από την περιοχή Γουδί, όπου τότε έδρευε το στρατόπεδο εκπαιδεύσεως των τεθωρακισμένων που βρίσκεται σήμερα στην Αυλώνα.
Στην σημερινή εποχή ακούγονται πολλά συνθήματα για το Γουδί και τις κρεμάλες.
Αναφέρονται άραγε τυχαία στην εκτέλεση των 6?
Για λόγους προπαγάνδας η έναρξη των επιχειρήσεων από εκεί έχει σημαντικά πλεονεκτήματα.
Ελπίζω το άρθρο αυτό να ενημερώσει όλους τους πολίτες και να τους πονηρέψει στους σημερινούς επικίνδυνους καιρούς.
Κανένας συνωμότης δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για να καταστείλει τις ελευθερίες του ελληνικού λαού.
Και αυτό ισχύει σήμερα περισσότερο για τους πολιτικούς και λιγότερο για τους στρατιωτικούς ή τους αστυνομικούς.
Γιατί ο στρατός και η αστυνομία είχε πάντοτε συναίσθηση του χρέους του, πλην ελαχίστων δυσάρεστων εξαιρέσεων...
Ενώ αντίθετα για τους πολιτικούς η ιστορία βοά για τα δυσάρεστα κατορθώματα και την διαχρονική δράση τους ως σήμερα...
SON OFEON
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου