Μια βδομάδα μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου εφιάλτη, που αποτελεί πλέον το νόμο 4093/2012 του ελληνικού κράτους, η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, με σύμφωνη γνώμη όλων των εταίρων, εξέδωσε με συνοπτικές διαδικασίες μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που συμπληρώνει αυτόν τον νόμο, και τη δημοσίευσε κυριακάτικα στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης. Και τη Δευτέρα, έδωσε στη δημοσιότητα το σχέδιο μιας ακόμη Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία χειροτερεύει κάποιες διατάξεις του 4093/2012.
Γιατί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και όχι με την κανονική κοινοβουλευτική διαδικασία; Ψήφισαν το πολυνομοσχέδιο με συνοπτικές διαδικασίες (με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, σε μια μέρα, με συζήτηση 10 ωρών), αλλά μια σειρά ρυθμίσεις δεν τις περιέλαβαν. Τις κράτησαν για να τις θεσπίσουν με ΠΝΠ, χωρίς καν να δώσουν τη δυνατότητα στους ίδιους τους βουλευτές τους να παίξουν το σύνηθες κοινοβουλευτικό σόου. Προτίμησαν τη σιγουριά της ΠΝΠ, η οποία μετά από 40 μέρες θα κατατεθεί στη Βουλή και σε κάνα τρίμηνο θα ψηφιστεί. Οταν, δηλαδή, τα πάντα θα είναι «δεμένα» με την αναθεώρηση του Μνημόνιου.
Περιττεύει να πούμε ότι αυτή η διαδικασία (περίπου 12 ΠΝΠ έχει θεσπίσει η συγκυβέρνηση στους 4 μήνες της θητείας της) ξεφτιλίζει μια ήδη ξεφτιλισμένη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Επιβεβαιώνεται, έτσι, για μια ακόμη φορά, αυτό που έγκαιρα είχε σημειώσει ο Μαρξ. Οτι και η πιο δημοκρατική αστική δημοκρατία δεν είναι παρά δικτατορία της αστικής τάξης. Αυτό που συμβαίνει από την εποχή του πρώτου Μνημόνιου, τότε που ο Παπακωνσταντίνου άλλαξε πραξικοπηματικά διάταξη ψηφισμένου νόμου, δίνοντας στον υπουργό Οικονομικών το δικαίωμα να υπογράφει δανειακές συμβάσεις και Μνημόνια χωρίς καν την τυπική έγκριση της Βουλής, είναι η επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που μόνο με κοινοβουλευτική δικτατορία μπορεί να παρομοιαστεί. Ειδικά η σημερινή Βουλή, με την τρικομματική της πλειοψηφία, θυμίζει έντονα τη Συμβουλευτική της χούντας.
Το δεύτερο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση-καρπαζοεισπράκτορα των Βρυξελλών, που διασώζεται χάρη στο τείχος προστασίας που έχουν υψώσει γύρω της η κεφαλαιοκρατία και τα συγκροτήματα των Μαζικών Μέσων Παραπληροφόρησης. Στις 29 Οκτώβρη η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα μια ΠΝΠ και στις 30 αυτή είχε υπογραφεί από τον Παπούλια (αυτός υπογράφει ό,τι του δίνουν) και είχε δημοσιευτεί στο ΦΕΚ. Μ’ αυτή την ΠΝΠ υποτίθεται ότι ρυθμίζονταν όλα τα ζητήματα της εποπτείας των υπουργείων από το υπουργείο Οικονομικών ως προς τη δημοσιονομική τους συνέπεια. Πανηγύριζε, μάλιστα, ο Στουρνάρας, ότι μ’ αυτή την ΠΝΠ μπορεί να πάει στις Βρυξέλλες και να πείσει τους «εταίρους» ότι έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα εποπτείας των υπουργείων, των εποπτευόμενων από τα υπουργεία φορέων και των ΔΕΚΟ, ώστε να μην υπάρχει καμιά απόκλιση στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού.
Αυτή την ΠΝΠ οι τροϊκανοί διέταξαν τον Στουρνάρα και τη συγκυβέρνηση να τη βάλουν… εκεί που ξέρουν και να θεσπίσουν άλλη ΠΝΠ, την οποία υπαγόρευσε η τρόικα. Και η συγκυβέρνηση το έκανε, με συνοπτικές διαδικασίες. Η νέα ΠΝΠ περιέχει την προηγού-μενη, αλλά κάνει πιο σφιχτές τις διατάξεις επιτροπείας, ενώ προσθέτει και νέα πράγματα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Περιττεύει να πούμε ότι αυτή η διαδικασία (περίπου 12 ΠΝΠ έχει θεσπίσει η συγκυβέρνηση στους 4 μήνες της θητείας της) ξεφτιλίζει μια ήδη ξεφτιλισμένη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Επιβεβαιώνεται, έτσι, για μια ακόμη φορά, αυτό που έγκαιρα είχε σημειώσει ο Μαρξ. Οτι και η πιο δημοκρατική αστική δημοκρατία δεν είναι παρά δικτατορία της αστικής τάξης. Αυτό που συμβαίνει από την εποχή του πρώτου Μνημόνιου, τότε που ο Παπακωνσταντίνου άλλαξε πραξικοπηματικά διάταξη ψηφισμένου νόμου, δίνοντας στον υπουργό Οικονομικών το δικαίωμα να υπογράφει δανειακές συμβάσεις και Μνημόνια χωρίς καν την τυπική έγκριση της Βουλής, είναι η επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που μόνο με κοινοβουλευτική δικτατορία μπορεί να παρομοιαστεί. Ειδικά η σημερινή Βουλή, με την τρικομματική της πλειοψηφία, θυμίζει έντονα τη Συμβουλευτική της χούντας.
Το δεύτερο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση-καρπαζοεισπράκτορα των Βρυξελλών, που διασώζεται χάρη στο τείχος προστασίας που έχουν υψώσει γύρω της η κεφαλαιοκρατία και τα συγκροτήματα των Μαζικών Μέσων Παραπληροφόρησης. Στις 29 Οκτώβρη η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα μια ΠΝΠ και στις 30 αυτή είχε υπογραφεί από τον Παπούλια (αυτός υπογράφει ό,τι του δίνουν) και είχε δημοσιευτεί στο ΦΕΚ. Μ’ αυτή την ΠΝΠ υποτίθεται ότι ρυθμίζονταν όλα τα ζητήματα της εποπτείας των υπουργείων από το υπουργείο Οικονομικών ως προς τη δημοσιονομική τους συνέπεια. Πανηγύριζε, μάλιστα, ο Στουρνάρας, ότι μ’ αυτή την ΠΝΠ μπορεί να πάει στις Βρυξέλλες και να πείσει τους «εταίρους» ότι έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα εποπτείας των υπουργείων, των εποπτευόμενων από τα υπουργεία φορέων και των ΔΕΚΟ, ώστε να μην υπάρχει καμιά απόκλιση στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού.
Αυτή την ΠΝΠ οι τροϊκανοί διέταξαν τον Στουρνάρα και τη συγκυβέρνηση να τη βάλουν… εκεί που ξέρουν και να θεσπίσουν άλλη ΠΝΠ, την οποία υπαγόρευσε η τρόικα. Και η συγκυβέρνηση το έκανε, με συνοπτικές διαδικασίες. Η νέα ΠΝΠ περιέχει την προηγού-μενη, αλλά κάνει πιο σφιχτές τις διατάξεις επιτροπείας, ενώ προσθέτει και νέα πράγματα, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
1Το πρώτο που θεσπίζεται μ’ αυτή την ΠΝΠ είναι ένα Μνημόνιο διαρκείας με μορφή κινούμενης άμμου. Πλέον, μια σειρά αντιλαϊκές διατάξεις δε θα χρειάζεται να ψηφίζονται. Θα εφαρμόζονται με τον αυτόματο πιλότο που περιλαμβάνει η ΠΝΠ. Τα υπουργεία θα συνάπτουν Μνημόνια με το υπουργείο Οικονομικών. Τα Μνημόνια θα περιλαμβάνουν και «προκαθορισμένες διορθωτικές πράξεις» σε περίπτωση απόκλισης. Οταν υπάρχει απόκλιση πάνω από 10% στο δημοσιονομικό στόχο, ενεργοποιούνται αυτόματα οι «διορθωτικές πράξεις». Δηλαδή, το υπουργείο παίρνει αντιλαϊκά μέτρα. Αν δεν το κάνει, τότε το υπουργείο Οικονομικών θα κόβει ίσο ποσό από το υπουργείο. Αν η απόκλιση συνεχιστεί για δύο συνεχή τρίμηνα, ο υπουργός Οικονομικών διορίζει επόπτη, γκαουλάιτερ δηλαδή, ο οποίος προφανώς αναλαμβάνει τη διοίκηση του υπουργείου ως προς τα έσοδα και τις δαπάνες του.
2Ανάλογοι μηχανισμοί δημιουργούνται σε όλους τους εποπτευόμενους φορείς και τις ΔΕΚΟ, με ευθύνη του κάθε υπουργείου και με έλεγχο από το υπουργείο Οικονομικών. Επίσης, ανάλογοι μηχανισμοί δημιουργούνται σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια. Ο μηχανισμός ονομάζεται Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ και συγκροτείται στο υπουργείο Εσωτερικών. Το Παρατηρητήριο παρακολουθεί κάθε ΟΤΑ και καταρχάς τον προειδοποιεί αν έχει απόκλιση από τους δημοσιονομικούς του στόχους. Αν ο ΟΤΑ εμφανίζει απόκλιση άνω του 10% για δυο συνεχή τρίμηνα, μπαίνει αυτόματα σε «πρόγραμμα εξυγίανσης». Δηλαδή, διοικείται πλέον από το υπουργείο Εσωτερικών, που παίρνει μια σειρά μέτρων, μεταξύ των οποίων είναι η αναστολή των προσλήψεων, οι υποχρεωτικές μετατάξεις προσωπικού και η επιβολή ειδικών τοπικών φόρων.
Ετσι, τα νέα αντιλαϊκά μέτρα θα παίρνονται πλέον αυτόματα, ως μέτρα υλοποίησης του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών όλων των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, χωρίς να χρειάζεται να θεσπίζονται με νόμους.
3Το επόμενο σοβαρό ζήτημα που ρυθμίζεται με αυτή την ΠΝΠ είναι η μεταφορά και όλων των εσόδων του ΤΑΙΠΕΔ στον περιβόητο ειδικό λογαριασμό, από τον οποίο δεν μπορεί να εκταμιευτεί κανένα ποσό, παρά μόνο τα ποσά που προορίζονται για τοκοχρεολύσια και λειτουργικές δαπάνες των δανείων. Οι τροϊκανοί δεν αρκούνται στο Μνημόνιο, που από την εποχή του Παπακωνσταντίνου προέβλεπε πως τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα χρησιμοποιούνται για τη μείωση του κρατικού χρέους. Απαίτησαν και πέτυχαν αυτό να γίνει ισχυρή νομική διάταξη. Ετσι, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας θα πηγαίνει κατευθείαν στα ταμεία των διεθνών τοκογλύφων.
Αν δουλέψει καλά αυτό το σύστημα (ο μηχανισμός της τρόικας θα κάνει τη δική του παρακολού-θηση και θα δίνει εντολές στους υπουργούς) ευελπιστούν ότι δε θα χρειαστούν πολλές φορές ακόμα να βάλουν τη Βουλή να ψηφίζει αντιλαϊκά μέτρα, ώστε ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο εμπλοκών με βουλευτές που δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο βάρος.
Με τη δεύτερη ΠΝΠ συμπλήρωσαν και διόρθωσαν το νόμο 4093/2012, πάντα σε πιο αντεργατική κατεύθυνση. Για παράδειγμα, άλλαξαν τις προϋποθέσεις εξαίρεσης των ΑΜΕΑ από το νέο πετσόκομμα στις συντάξεις και την κατάργηση των υπολειμμάτων των δώρων, σε τρόπο ώστε ν’ αποκλείουν τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων ΑΜΕΑ από την εξαίρεση (γράφουμε αναλυτικά σε διπλανή στήλη). ‘Η πήγαν στα 65 το ηλικιακό όριο για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ, από 64 που είχε θεσπιστεί με το νόμο 4093/2012 (πριν ήταν 60). Ο Βρούτσης πανηγύριζε ότι κατάφερε, διαπραγματευόμενος σκληρά με την τρόικα, να κρατήσει το ηλικιακό όριο για το ΕΚΑΣ στα 64 και μια βδομάδα μετά την ψήφιση του νόμου το αύξησε στα 65, τροποποιώντας με ΠΝΠ έναν μόλις ψηφισθέντα νόμο!
Και γι’ αυτή την ΠΝΠ, αλλά και για το νόμο 4093/2012, με τις άπειρες διατάξεις (χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα) πρέπει να κάνουμε μια γενικότερη παρατήρηση. Συγκυβέρνηση και ΜΜΕ συνηθίζουν να τα ρίχνουν όλα στους τροϊκανούς. Αυτοί έχουν τα διεστραμμένα μυαλά, αυτοί απαι- τούν τα πιο σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, οι υπουργοί αμύνονται, σώνουν δυο-τρία πράγματα, αλλά υποχωρούν αναγκαστικά στα περισσότερα. Το παραμυθάκι είναι βολικό για το πολιτικό προσωπικό της συγκυβέρνησης, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Οι τροϊκανοί, όσους βοηθούς και να έχουν, δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίζουν απίθανες λεπτομέρειες των άπειρων νομικών διατάξεων που περιέχει το εργατικό δίκαιο, το ασφαλιστικό δίκαιο, το προνοιακό δίκαιο και να απαιτούν να καταργηθεί η μία και η άλλη λεπτομέρεια. Αυτές τις λεπτομέρειες τις γνωρίζουν μόνο έμπειρα στελέχη της δημόσιας διοίκησης και είναι αυτά που εισηγούνται σχετικά στους υπουργούς. Η τρόικα απλά διατυπώνει νούμερα περικοπών και όλα τα υπόλοιπα τα κανονίζουν οι υπουργοί. Αυτοί έχουν ξετινάξει τα πάντα και ανακαλύπτουν ακόμα και ασήμαντες διατάξεις, από την κατάργηση των οποίων μπορούν να κερδίσουν κάποια λεφτά.
Αν δουλέψει καλά αυτό το σύστημα (ο μηχανισμός της τρόικας θα κάνει τη δική του παρακολού-θηση και θα δίνει εντολές στους υπουργούς) ευελπιστούν ότι δε θα χρειαστούν πολλές φορές ακόμα να βάλουν τη Βουλή να ψηφίζει αντιλαϊκά μέτρα, ώστε ν’ αποφύγουν τον κίνδυνο εμπλοκών με βουλευτές που δεν μπορούν να σηκώσουν άλλο βάρος.
Με τη δεύτερη ΠΝΠ συμπλήρωσαν και διόρθωσαν το νόμο 4093/2012, πάντα σε πιο αντεργατική κατεύθυνση. Για παράδειγμα, άλλαξαν τις προϋποθέσεις εξαίρεσης των ΑΜΕΑ από το νέο πετσόκομμα στις συντάξεις και την κατάργηση των υπολειμμάτων των δώρων, σε τρόπο ώστε ν’ αποκλείουν τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων ΑΜΕΑ από την εξαίρεση (γράφουμε αναλυτικά σε διπλανή στήλη). ‘Η πήγαν στα 65 το ηλικιακό όριο για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ, από 64 που είχε θεσπιστεί με το νόμο 4093/2012 (πριν ήταν 60). Ο Βρούτσης πανηγύριζε ότι κατάφερε, διαπραγματευόμενος σκληρά με την τρόικα, να κρατήσει το ηλικιακό όριο για το ΕΚΑΣ στα 64 και μια βδομάδα μετά την ψήφιση του νόμου το αύξησε στα 65, τροποποιώντας με ΠΝΠ έναν μόλις ψηφισθέντα νόμο!
Και γι’ αυτή την ΠΝΠ, αλλά και για το νόμο 4093/2012, με τις άπειρες διατάξεις (χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα) πρέπει να κάνουμε μια γενικότερη παρατήρηση. Συγκυβέρνηση και ΜΜΕ συνηθίζουν να τα ρίχνουν όλα στους τροϊκανούς. Αυτοί έχουν τα διεστραμμένα μυαλά, αυτοί απαι- τούν τα πιο σκληρά αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα, οι υπουργοί αμύνονται, σώνουν δυο-τρία πράγματα, αλλά υποχωρούν αναγκαστικά στα περισσότερα. Το παραμυθάκι είναι βολικό για το πολιτικό προσωπικό της συγκυβέρνησης, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Οι τροϊκανοί, όσους βοηθούς και να έχουν, δεν υπάρχει περίπτωση να γνωρίζουν απίθανες λεπτομέρειες των άπειρων νομικών διατάξεων που περιέχει το εργατικό δίκαιο, το ασφαλιστικό δίκαιο, το προνοιακό δίκαιο και να απαιτούν να καταργηθεί η μία και η άλλη λεπτομέρεια. Αυτές τις λεπτομέρειες τις γνωρίζουν μόνο έμπειρα στελέχη της δημόσιας διοίκησης και είναι αυτά που εισηγούνται σχετικά στους υπουργούς. Η τρόικα απλά διατυπώνει νούμερα περικοπών και όλα τα υπόλοιπα τα κανονίζουν οι υπουργοί. Αυτοί έχουν ξετινάξει τα πάντα και ανακαλύπτουν ακόμα και ασήμαντες διατάξεις, από την κατάργηση των οποίων μπορούν να κερδίσουν κάποια λεφτά.
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου