olympiada
Βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 600μ.Μ.Στην μεγάλη πολυτελή αίθουσα του Κονκλαβίου, χιλιάδες αξιωματούχων έχουν καταλάβει όλα τα διαζώματα της ασφυκτικά γεμάτης αίθουσας και περιμένουν με ανυπομονησία να ακούσουν την ομιλία του Αρχιερέως, που θα γίνει εξ αφορμής της συγγραφής ενός ακόμη βιβλίου του, σ΄αυτά τα 700 συναπτά έτη της ύπαρξής του.
Ο Αρχιερέας ντυμένος την μαύρη μακριά βελούδινη κάπα του, ευθυτενής, επιβλητικός, ανεβαίνει στο βήμα μέσα σε ένα καταιγισμό χειροκροτημάτων.
Όλοι ήταν εκεί, είχαν εισρεύσει από όλες τις πλευρές της επικράτειας, δίπλα δίπλα στις πρώτες θέσεις η Panodora με την Fwtaleka, ο Kostalexis και ο Kyriakotοubas, o Bagelogiorgos και ο Glezostοurnos , όλοι ακμαίοι και αειθαλείς, περίμεναν να ακούσουν από τον Mitsantoni , τον απολογισμό των πεπραγμένων της εξουσίας, αυτά τα τελευταία 600 έτη.
Ο Αρχιερέας απευθύνεται στο ενθουσιώδες πλήθος, με τον καθιερωμένο χαιρετισμό της εποχής.
Οι προηγούμενοι χαιρετισμοί της πρωτόγονης εποχής είχαν καταργηθεί και αντικατασταθεί από τον χαιρετισμό που γινόταν ενώνοντας τα δάκτυλά τους και σχηματίζοντας ένα μεγάλο Μ(ου). Αυτό ήταν από το αρχικό της κατάστασης έτσι όπως την είχαν κάνει, από το αρχικό του ονόματος του Αρχιερέα (Mitsantonis), και από το αρχικό της συνθήκης (Μνημόνιο) που είχε υπογραφεί τα προηγούμενα πρωτόγονα χρόνια.
Έκτοτε και η χρονολόγηση γινόταν έχοντας αφετηρία την υπογραφή αυτής της συνθήκης: μ. Μ.
Τώρα βρισκόμασταν 600 χρόνια μετά Μνημονίου, και ο κόσμος είχε αλλάξει άρδην, προς το καλύτερο βεβαίως, βεβαίως.
Όλα τα κράτη είχαν μετασχηματιστεί σε μια Παγκόσμια Κοινότητα, όπου επικρατούσε πια ο Νόμος και η Τάξη, όλα για λίγους, εγκράτεια και πειθαρχία για πολλούς.
Πρώτα απ΄όλα την αειθαλότητά τους οι αξιωματούχοι την εξασφάλιζαν πίνοντας ένα θαυματουργό δροσερό ποτό, το Bloody Mary, σερβιρισμένο σε ψηλά κρυστάλλινα ποτήρια ,τρεις φορές ημερησίως. Ήταν περίπου σαν το ομώνυμο κοκτέιλ της πρωτόγονης εποχής, με πιο αυθεντικά όμως υλικά, που τους παρείχαν οι υπήκοοί τους, οι λεγόμενοι Άγριοι.
Αυτοί οι λεγόμενοι Άγριοι, παλιά προκαλούσαν διάφορα προβλήματα, γι αυτό τους είχαν εκτοπίσει στις παρυφές των πόλεων, σε περιφραγμένους χώρους, πάνω σε άγονα οροπέδια, μένοντας μέσα σε σπηλιές, μετά την απαλλοτρίωση των κατοικιών τους, που είχε γίνει για το καλό της Παγκόσμιας Κοινότητας, βεβαίως, βεβαίως.
Οι περιοχές από όπου είχαν εξαναγκαστεί να φύγουν οι Άγριοι, είχαν καθαριστεί από όλες τις εισαγόμενες παρακατιανές φυλές, είχαν αναμορφωθεί και είχαν μεταμορφωθεί σε καταπράσινα ήσυχα βουλεβάρτα, με πεζόδρομους, πάρκα και συντριβάνια, όπου κατοικούσαν πλέον με ασφάλεια οι αξιωματούχοι του συστήματος.
Για τις μετακινήσεις τους στα διάφορα κέντρα εξουσίας, καθώς και στα εκατοντάδες σπίτια τους, οι αξιωματούχοι χρησιμοποιούσαν το ελικόπτερο, ένα φθηνό και εύχρηστο μεταφορικό μέσον. Τα πρωτόγονα χρόνια, το ελικόπτερο, το χρησιμοποιούσαν για τις μετακινήσεις τους συνήθως οι βαρυποινίτες και λοιποί κακοποιοί.
Υποχρεωτικό καθήκον των Αγρίων ήταν να δουλεύουν αμισθί, 15 ώρες την ημέρα, σε δουλειές που καθόριζαν οι αξιωματούχοι, παίρνοντας ως αμοιβή ένα πιάτο συνθετικό φαγητό. Μια φορά την εβδομάδα όμως, μπορούσαν να φάνε άφθονο φρέσκο κρέας, που προμηθεύονταν με κουπόνια, από μεγάλα γνωστά πολυκαταστήματα.
Αυτό το έδεσμα ήτο ένα είδος κιμά, από ίππο, ημίονο και όνο, απηλλαγμένο από πέταλα και σέλλες, γεμάτο πρωτεΐνες, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, που έκαναν τους Άγριους δυνατούς στα φορτώματα, υπομονετικούς και με αντοχή στις πεζοπορίες.
Μετά την δουλειά, οι Άγριοι αποσύρονταν στις σπηλιές τους. Για την διασκέδαση και την χαλάρωσή τους δε, το σύστημα είχε φροντίσει να τους προμηθεύει χάπια ευτυχίας, τα λεγόμενα ‘’χαυνοτηλεοσίν’’. Με μερικά τέτοια χάπια, οι Άγριοι τα έβλεπαν όλα ροζ, και βυθίζονταν σε μια μακάρια χαυνότητα.
Με διάφορους ψεκασμούς από αέρος, καθώς και με κατάλληλα εμβόλια, το σύστημα φρόντιζε να κρατά τους πληθυσμούς ειρηνικούς και ευτυχισμένους, για το καλό τους, βεβαίως, βεβαίως.
Οι διαφορές που χώριζαν παλιά τους ανθρώπους είχαν λείψει, όλα ήταν προκαθορισμένα, εξαρτημένα και σταθερά, σ΄αυτή την θαυμασία εποχή.
Ακόμα και οι εκλογές, μια συνήθεια της Πρωτόγονης Εποχής, που έφερνε διαχωρισμούς και διενέξεις μεταξύ των ανθρώπων, άσκοπες μετακινήσεις και έξοδα, χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για τις ίδιες και τις ίδιες εναλλαγές στην εξουσία, είχαν πια καταργηθεί.
Εξάλλου υπήρχε και μια μικρή πιθανότητα μήπως προκύψει καμιά ανατροπή, ή εμφανιστούν μέσα από την κάλπη κλόουν και ηθοποιοί, που θα έφερναν αναταραχή και ρήγματα στην εξουσία των σοβαρών.
Έτσι τώρα πια, η εναλλαγή στην εξουσία, των κατά τόπους αξιωματούχων, γινόταν απευθείας, με κλήρο μεταξύ τους, και η απόφαση γινόταν γνωστή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, με λευκούς καπνούς, που έβγαιναν από τις καμινάδες των δημοσίων κτηρίων , που υπήρχαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου.
Στα υπόγεια αυτών των δημοσίων κτηρίων, εκτός από γυμναστήρια, είχαν φτιάξει και καταπληκτικά σύγχρονα μικρά κρεματόρια, για να εξασφαλίζουν την ποσότητα του καπνού που απαιτούσαν οι διάφορες ενέργειες και αποφάσεις των αξιωματούχων.
Εν τω μεταξύ, οι Άγριοι περνούσαν την ζωή τους μέσα σε εργασία και χαρά, απηλλαγμένοι από περιττές έννοιες και κακές συνήθειες του παρελθόντος.
Το βαρετό διάβασμα, που κουράζει το μυαλό και προβληματίζει, είχε εκλείψει από τα πρώτα χρόνια αυτής της νέας εποχής. Όλα τα βιβλία είχαν καεί στις υπαίθριες πυρές που είχαν στηθεί στις πλατείες. Γύρω από τις υψηλές θερμοκρασίες, κάπου στους 451ο Φαρενάιτ, , μέσα από τα τριξίματα της φωτιάς, και τα αναπηδήματα της φλόγας, που κατάπιναν και αποτέφρωναν τα επιβλαβή συγγράμματα, είχε στηθεί ένα ξέφρενο γλέντι, με τα πλήθη να χοροπηδούν, εκστασιασμένα και αδαή, κάνοντας με τα χέρια τους το επιβάλλοντα πια χαιρετισμό, το μεγάλο Μ(ου). Φόρος τιμής στο μοναδικό έντυπο που θα κυκλοφορεί από δω και μπρος, το ευαγγέλιο της Νέας Εποχής, το’’ Μνημόνιο’’, που θα καθόριζε εφεξής όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, για το καλό τους, βεβαίως, βεβαίως.
Η οικογένεια και η μητρότητα ήταν έννοιες περιττές και σιχαμερές, όπως και η φιλία, η αγάπη και ο έρωτας, που μόνο μπελάδες και προβλήματα δημιουργεί στους ανθρώπους.
Η αναπαραγωγή γινόταν τώρα επιστημονικά, μέσα σε αποστειρωμένα, εξελιγμένα εργαστήρια, υπό την επίβλεψη σπουδαίων ιατρών και επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων.
Τα έμβρυα επωάζονταν μέσα σε σωλήνες, και χωρίζονταν σε τέσσερεις βασικές κατηγορίες.
Για την κατηγορία Α΄, ενσταλάζονταν μέσα στους σωλήνες αμινοξέα και βιταμίνες , ούτως ώστε τα έμβρυα που προορίζονταν να γίνουν Κυβερνήτες, όταν γεννηθούν, να είναι έξυπνα και ικανά. Με ανάλογες μεθόδους καθορίζονταν τα έμβρυα που θα γίνονταν οι διάφοροι αξιωματούχοι, της Β ΄ κατηγορίας .Τα έμβρυα της Γ΄ κατηγορίας, με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, γίνονταν οι φρουροί και οι έφοροι του συστήματος, με αμέριστη εξουσία πάνω στους ανήκοντες στην Δ΄ κατηγορία, που ήταν οι απλοί εργάτες, οι λεγόμενοι Άγριοι.
Οι Δ΄ δούλευαν σκληρά μέχρι τα 67 τους χρόνια, έπειτα κατέληγαν στα κρεματόρια, και ο καπνός τους, που απλώνονταν στην ατμόσφαιρα, ως ύστατο σημάδι της ανώνυμης ύπαρξής τους, σηματοδοτούσε τις διάφορες αποφάσεις της εξουσίας.
Η πολύωρη ομιλία του Mitsantoni, έφτανε στο τέλος της. Οι σύνεδροι όρθιοι, συγκινημένοι, χειροκροτούσαν. Μέσα σε φρενήρεις ιαχές νίκης, ο Αρχιερέας, έχοντας απαριθμήσει όλα τα πεπραγμένα της εξουσίας, πριν αποχωρήσει, απήγγειλε με σκωπτικό τρόπο ένα απόσπασμα από ένα ποίημα, κάποιου ξεχασμένου ποιητή, που είχε πεταχτεί στην φωτιά μαζί με τα υπόλοιπα ποιήματα όλου του κόσμου:
Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν
Θα ‘ρθουν, θα περάσουν.
Κριτές θα μας δικάσουν
Οι Αγέννητοι, οι Νεκροί.
Στο βάθος μιας σπηλιάς, ένας Άγριος, σκαλίζοντας και ψάχνοντας σ΄ένα μισοσαπισμένο ξύλινο κασόνι, βρήκε πεταμένα, ξεχασμένα, ποιος ξέρει πριν από πόσους αιώνες, μερικά κιτρινισμένα, σκωροφαγωμένα βιβλία. Γεμάτος περιέργεια ξεφύλλισε μερικές σελίδες και άρχισε να διαβάζει. Έγραφαν για έναν κόσμο που δεν ήξερε, που δεν είχε ζήσει.
Είδε και κάποια βιβλία με παράξενους τίτλους, αγνώστων συγγραφέων, Τζώρτζ Όργουελ, Φράντς Κάφκα, Άλντους Χάξλευ. Αυτοί μιλούσαν για τον κόσμο του. Λες και ήξεραν. Καταραμένοι συγγραφείς, απαγορευμένοι, εδώ και αιώνες.
Βρήκε ότι η μόνη χρησιμότητα που μπορούσαν πια να προσφέρουν ήταν να γίνουν προσάναμμα στο αυτοσχέδιο μαγκάλι του. Εκείνη την ημέρα είχε βρει λίγα ασθενικά δεντράκια, τα τελευταία που είχαν απομείνει στην περιοχή.
Με τα βιβλία για προσάναμμα, θα εξασφάλιζε λίγες ώρες ζεστασιάς, σκέφτηκε χαμογελώντας, βλέποντας την φωτιά να υψώνεται.
Οι σύνεδροι το είχαν πιάσει το υπονοούμενο της απαγγελίας αυτού του ποιήματος.
‘’Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα περάσουν ….
Χα, χα δεν χρωστάμε σε κανέναν.
‘’Κριτές θα μας δικάσουν…..
Χα, χα οι Κριτές είναι δικοί μας
‘’Οι Αγέννητοι ……….
Χα, χα, ποιοι αγέννητοι, αφού έχουμε φροντίσει να μη γεννηθούν.
‘’Οι Νεκροί….
Χα, χα, χα, ποιοι νεκροί, αφού έχουν πεθάνει!
Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον οι σύνεδροι, όλοι μαζί εν αγαστή σύμπνοια και ομοψυχία, αναφωνούν:
‘’Ω! Θαυμαστέ, καινούργιε κόσμε
Πόσα αγαθά πλάσματα υπάρχουν εδώ!
Πόσο πανέμορφη είναι η ανθρωπότητα!’’
Με εκτίμηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου