Λένε πως το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Κίνα μπορεί να προκαλέσει σεισμό στην άλλη πλευρά του πλανήτη.Στην περίπτωσή μας, αυτό ισχύει μετά βεβαιότητος.
Έχουμε έναν πρωθυπουργό-πλασιέ που τραγουδώντας το "μια ω-ραία πετα-λούδα" στην Κίνα, προκαλεί σεισμό αισιοδοξίας στην Ελλάδα!
Κι ακολουθούμε όλοι και τραγουδάμε και χορεύουμε ευτυχισμένοι στον ίδιο ρυθμό: "μια ω-ραία πετα-λούδα"!
Τι ευτυχισμένες μέρες...
Ξαφνικά δεχόμαστε κινεζική επίθεση φιλίας.
Η κινεζική λαοκρατία (λέμε και καμιά μαλακία, να περνά η ώρα) κάνει συμφωνίες δισεκατομμυρίων με τη φτωχή Ελλάδα κι εμείς χαιρόμαστε.
Φυσικά μένουμε έκθαμβοι και από το κινεζικό πλήθος που υποδέχτηκε σαν άλλον... Μπέκαμ τον Σαμαρά.
Στήθηκε λαός, που λέτε, και εκλιπαρούσε για ένα αυτόγραφο από αυτό το παράξενο ψηλόλιγνο, στραβοκάνικο, καλαματιανό φρούτο που φύτρωσε ξαφνικά στη χώρα τους.
Οι εκδοχές ότι τάχα το πλήθος ήταν στελέχη του Κόμματος (ένα είναι το Κόμμα με κεφαλαίο Κ και στην Κίνα) που έπαιζαν αυτόν "τον ρόλο του αυθόρμητου" ή ότι τάχα είδαν τύμπανα και σάλπιγγες και νόμισαν πως η κυβέρνησή τους υποδέχεται τον Μέσσι, χαρακτηρίζονται κακεντρεχείς, αναξιόπιστες και εκ του πονηρού.
Μετά από αυτές τις φιέστες, πώς να μην είναι κανείς αισιόδοξος;
Ειδικά όταν ακούει από το στόμα του ίδιου του πρωθυπουργού του πως προσκαλούμε κάθε ενδιαφερόμενο να πάρει τα λιμάνια, τους δρόμους, τα αεροδρόμια, τις παραλίες, τα δάση, τις θάλασσες, τα νησιά, την ενέργεια και το νερό μας;
Απ' την ώρα που ακούστηκαν αυτά τα λόγια άρχισε να πνέει στα σωθικά μας ο άνεμος της αλλαγής, ο wind of change που λέγανε κι οι Scorpions.
Από χτες κοιτάζω γύρω μου και βλέπω πρόσωπα χαρούμενα, αισιόδοξα, γεμάτα όρεξη για δουλειά (δουλειά δεν έχουν, αλλά από όρεξη σκίζουν), πρόσωπα που στα μάτια τους αστράφτει η γυαλάδα του χρυσαφιού που θα πάρουμε από την "μεταφορά κοινωφελών υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα".
(Είδατε πόσο ωραία βάφτισα τις ιδιωτικοποιήσεις; Τύφλα να 'χει ο Κουβέλης!)
Ξύπνησα το πρωί και καθώς περνούσα από την τράπεζα είδα ουρές πολιτών να περιμένουν για να ξανακαταθέσουν τα λεφτά που κρύβανε στα κιούπια.
Σταματώντας έξω απ' το σούπερ-μάρκετ, είδα μποτιλιάρισμα από καρότσια φορτωμένα με τα αγαθά του Αβραάμ.
Η ταβέρνα δίπλα σούβλιζε αρνιά που είχαν παραγγείλει πολίτες εν μέσω ξέφρενων πανηγυρισμών για τις διεθνείς διακρίσεις της Ελλάδας. μας αναβάθμισε, βλέπετε, κι ο Οίκος Fitch. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά... Ούτε στη Eurovision με την Παπαρίζου τέτοια πάνδημη χαρά!
Στο οινοποιείο τα πατητήρια δουλεύαν σαν τρελά, παράγοντας κρασί που 'χουν παραγγείλει οι Κινέζοι. (Πίνουν για να ξεχάσουν κάτι μάλλον...)
Επιστρατευμένες Κινέζες.
Με λίγα λόγια, άκυρο ό,τι είπαμε τόσον καιρό για καταστροφές, ανεργίες και τα τοιαύτα.
Αλλάξανε τα πράγματα.
Τώρα όλος ο κόσμος τρέχει να συμμετάσχει στο ελληνικό success story.
Το φως στο τούνελ δεν είναι πια απλά μια εκπομπή της Νικολούλη.
Το φως στο τούνελ είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε.
Είμαστε πάνω στις ράγες και πάμε κατά πάνω του.
(μωρέ, δε λένε πως οι ετοιμοθάνατοι, στα δευτερόλεπτα πριν κλείσουν τα μάτια τους, βλέπουν ότι μπαίνουν σ' ένα τούνελ και βλέπουν κάποιο έντονο φως που δυναμώνει;)
Ο Μεσσίας βρέθηκε και δεν είναι απ' το Ισραήλ, όπως πιστεύαν όλοι τόσους αιώνες.
Ο Μεσσίας βρέθηκε στην Κίνα. Στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, για την ακρίβεια.
Αυτό δεν ήθελε, άλλωστε, κι ένα μεγάλο μέρος του "αντιμνημονιακού στρατοπέδου";
Κίνα και Ρωσία δε θέλανε ως αντίβαρο στην "κακή Αμερική";
Ορίστε λοιπόν!
Έγινε πραγματικότητα!
Τώρα ότι Κίνα, Ρωσία και Γερμανία τα βρήκαν και κάνανε τη μοιρασιά μεταξύ τους ρίχνοντας τις ΗΠΑ, αυτό είναι λεπτομέρεια.
Έτσι κι αλλιώς ημείς είμεθα αντιαμερικανοί.
Να τη δώσουμε λοιπόν στους ανατολικούς την πραμάτεια μας.
Ζήτω η Κίνα!
Ζήτω οι επενδύσεις!
"Μια ω-ραία πετα-λούδα..."
ο άλλος μισός στην Κίνα βρίσκεται...
Μαζέστιξ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου