Τα παιδιά της φτώχειας

olympiada

της Μαρίας Μπαλοδήμου

Η φωτογραφία ενός μικρού αγοριού που καθισμένο σε ένα σκαμνάκι στο πεζοδρόμιο, προσπαθεί να μελετήσει τα μαθήματα τού σχολείου ενώ μπροστά του έχει στημένο ένα πτυσσόμενο τραπεζάκι με χαρτομάντηλα, προκάλεσε ποικίλα σχόλια από τούς χρήστες τού διαδικτύου. Το πρόσωπό του δε φαινόταν γιατί ή φωτο­γραφία ήταν τραβηγμένη από ψηλά και ο μικρός μαθητής  ήταν σκυμμένος στο βιβλίο του ενώ δίπλα, είχε) ανοικτό το τετράδιο για να σημειώνει.

Άλλοι, σχολιάζοντας την σημερινή κατάσταση, παρομοίωσαν τον μικρό μαθητή με «το κοριτσάκι με τα σπίρτα» τού γνωστού

παραμυθιού. Άλλοι, το θεώρησαν ένα ακόμη κόλπο για  να συγκινεί τούς περαστικούς ο μικρός πλανό­διος, πού δεν ήθελε να δίνει την εικόνα ενός ζητιάνου. Ό,τι και να ισχυριστεί κανείς, η αλήθεια θα βρίσκεται κά­που στη μέση: Τα παιδιά στην σημερινή ‘Ελλάδα της οικο­νομικής κρίσεως, είναι τα μεγαλύτερα θύματα και τα πρώτα πού χρειάζονται άμεση και ουσιαστική βοήθεια.

Είναι πράγματι δύσκολο να πιστέψει κανείς τα στοι­χεία της Unicef πού αναφέρουν ότι «300.000 ‘Ελληνόπου­λα δε σιτίζονται επαρκώς λόγω οικονομικής δυσπραγίας των γονέων». Όμως όταν υπάρχουν όλο και περισσότε­ρα παιδιά πού οι γονείς τους αναγκάζονται να τα αφήσουν στην φροντίδα κάποιου ιδρύματος, απλώς επειδή δε μπορούν να τούς προσφέρουν τα απαραίτητα, τότε τί να πεις; Τα Παιδικά Χωριά SOS, εδώ και δύο χρόνια

ασφυκτιούν από νεοφερμένα παιδιά πού οι γονείς τους, τα εμπιστεύονται στις στοργικές «οικογένειες» των Χωριών SOS, γιατί δεν έχουν πλέον τα μέσα για να τα μεγαλώ­σουν. Φυσικά και οι γονείς τα επισκέπτονται ή τα παίρ­νουν στο σπίτι τα Σαββατοκύριακα, αλλά αυτό δεν είναι λύση. Ευτυχώς όμως πού υπάρχει και αυτή, ή καλύτερη για την ώρα, λύση ανάγκης. Ένα ακόμη χωριό SOS, δημιουργείται στο Ηράκλειο της Κρήτης.

«Μαμά, γιατί δε με παίρνεις πίσω στο σπίτι;» ρώτη­σε ένα παιδί, από τα νεοφερμένα σε Χωριό SOS, τη μη­τέρα του πού πήγε να το επισκεφτεί. «Μα σου είπα ότι στο σπίτι δεν έχουμε φαγητό» ήταν ή ειλικρινής και όσο πιο απλή απάντηση, μπορούσε να δώσει ή μητέρα. «Μαμά πάρε με σπίτι και σου υπόσχομαι ότι δε θα σου ξαναζητήσω φαγητό…».

Καμιά γυναίκα δε θα ήθελε να είναι στη θέση αυτής της μητέρας αλλά ούτε και της εθελόντριας μαμάς ή «μαμά της καρδιάς», όπως λέγεται ατά Χωριά SOS. Κανέ-
νας γονιός, δε θα ήθελε να βρεθεί στην θέση να ακούσει
τέτοιου είδους επίκληση από ένα αθώο παιδί. Τί να πει κα-
για τούς σημερινούς Υπουργούς και βουλευτές μας, πού χωρίς καμιά αιδώ, αναλώνονται σε γελοίες και μι μικρόψυχες αντιπαραθέσεις στην Βουλή ενώ ο κόσμος στενάζει με τα οικονομικά αδιέξοδα στα όποια έχει πε περιέλθει; Και τί θα απαντήσει στην ερώτηση ενός παιδιού πού ζητά να μάθει γιατί δε γυρίζει σπίτι του: θα απαντήσει με τον αστείο ισχυρισμό όπου «ή Τρόικα επιμένει στον πλειστηριασμό της πρώτης κατοικίας;».

Στο Εθνικό Νηπιοτροφείο της Καλλιθέας, το μοναδικό  πού υπάρχει στην ‘Ελλάδα, 30 παιδιά από δυόμιση έως πεντέμισι ετών, βρίσκουν θαλπωρή και φροντίδα χάρη στις φιλότιμες υπηρεσίες των υπαλλήλων πού έχουν μήνες να πληρωθούν. Και  ενώ δεν έχουν πάρει ούτε την κρατική επιχορήγηση που από πέρυσι είναι η μισή από όση έπαιρναν ευελπιστούν σε κάποιο φιλάνθρωπο «χέρι» για να αντεπεξέλθουν στα λειτουργικά έξοδα, χωρίς να προβαίνουν ούτε στην απαραίτητη συντήρηση πού χρειάζεται το κτίριο.
Τα νήπια αυτά, δεν είναι παιδάκια προς υιοθεσία ή προς αναδοχή.

ΟΙ γονείς τα έχουν εμπι στευθεί στο Νηπιοτροφείο γιατί για διαφόρους λόγους δεν μπορούν να τα φροντίσουν. Πολλά από αυτά, την Παρασκευή τα επισκέπτονται ή τα παίρνουν οι γονείς για Σαββατοκύριακο άλλα όμως. έχουν να βγουν από το περασμένο Πάσχα. Το  Εθνικό Νηπιοτροφείο  ιδρύθηκε πριν εκατό χρόνια για τις ανάγκες του πολέμου.

Σήμερα που ακόμη και ο πόλεμος έχει αλλάξει μορφή ή και όνομα δεν παύει να δημιουργεί θύματα όπως και άλλοτε. Τα χειρότερα δε θύματα, τα πιο απροστάτευτα, είναι τα παιδιά.
Τα παιδιά της φτώχειας…

Πηγή: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 14 Νοεμβρίου 2013.Σημ: Το πρωτότυπο κείμενο είναι γραμμένο σε πολυτονικό σύστημα.