Το άρθρο αυτό αφιερώνεται σε όσους, είτε από πολιτική αφέλεια είτε επειδή είναι βαλτοί, προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι πρώτα πρέπει να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι για τη σημερινή τραγωδία της Ελλάδας με το υπάρχον Σύνταγμα και μετά, αφού απαλλαγούμε από τους υπεύθυνους πολιτικούς, τότε να φτιάξουμε Νέο Σύνταγμα. Για όλους αυτούς, ελπίζουμε η χθεσινή απόφαση της Βουλής η οποία απάλλαξε πλήρως όλους εκείνους τους πολιτικούς που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, να ήταν ένα γερό σοκ προκειμένου να συνέλθουν.
Καμία τιμωρία κανενός πολιτικού δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει όσο το Σύνταγμα αφαιρεί τις υποθέσεις αυτές από την αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και τις αναθέτει στους ίδιους τους πολιτικούς προκειμένου να καταδικάσουν τους εαυτούς τους. Για να υπάρξει δικαστικός έλεγχος της ευθύνης όλων αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, θα πρέπει το ταχύτερο να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας. Αν αυτό δεν γίνει συνείδηση και λαϊκή απαίτηση, τότε να μην περιμένουμε ποτέ, όχι μόνο τιμωρία των μέχρι τώρα υπευθύνων, αλλά ούτε και των μελλοντικών.
Η αλλαγή του Συντάγματος προκαλεί διακοπή του ισχύοντος συνταγματικού δικαίου και δημιουργία νέου πρωτογενούς δικαίου, οπότε και ο νέος συντακτικός νομοθέτης δεν δεσμεύεται από τους ορισμούς του παλιού Συντάγματος. Αυτό είναι που κάνει το πολιτικό σύστημα να τρέμει στην ιδέα της αλλαγής του Συντάγματος. Αντιθέτως η αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος, την οποία προωθεί τώρα το σάπιο πολιτικό σύστημα, δεν προκαλεί διακοπή δικαίου. Τουναντίον διασφαλίζει τη συνέχειά του και επομένως και τον μη δικαστικό έλεγχο των υπευθύνων.
Σύμφωνα με την με αρ. 683/1975 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την οποία καταδικάστηκαν αμετάκλητα οι πρωταίτιοι της εφτάχρονης δικτατορίας, η πρώτη μετά την δικτατορία Βουλή είχε πρωτογενή συντακτική εξουσία, παρότι η τότε πολιτική εξουσία την ονόμασε αναθεωρητική. Ταυτόχρονα ο ΑΠ δέχτηκε ότι δεν υπήρξε λαϊκή προσχώρηση στο πραξικόπημα των Απριλιανών και επομένως....αυτό ποτέ δεν νομιμοποιήθηκε από τη λαϊκή βούληση. Αφού λοιπόν δέχτηκε ότι η νέα κυβέρνηση και η νέα Βουλή είχαν πρωτογενή συντακτική εξουσία, αποφάνθηκε ότι δεν δεσμεύονταν από τη σχετική αρχή περί της αναδρομικότητας των ποινικών νόμων που θέσπιζε το Σύνταγμα του 1952. Επιπλέον δέχτηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαστικός έλεγχος ως προς τον εναρμονισμό των πράξεων της νέας κυβέρνησης και της νέας Βουλής με το Σύνταγμα του 1952, εφόσον είχαν πρωτογενή συντακτική εξουσία δημιουργίας νέου Συντάγματος. Με βάση αυτό το σκεπτικό ο ΑΠ καταδίκασε τους πρωταίτιους για εσχάτη προδοσία και στάση, απορρίπτοντας όλες τις προβληθείσες σχετικές ενστάσεις. Μάλιστα θεώρησε ότι δεν δεσμεύεται ούτε από αντίθετες αποφάσεις που εξέδωσε ο ίδιος ο ΑΠ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.
Σύμφωνα με το άρθρο 86 του ισχύοντος Συντάγματος, όπως αυτό ισχύει μετά την αναθεώρηση το 2001, μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη, κατά των μελών της κυβέρνησης και όσων διετέλεσαν μέλη κυβερνήσεων και καμία δίωξη ούτε ανάκριση κ.λ.π. δεν γίνεται εναντίον των πιο πάνω προσώπων, χωρίς την άδεια της Βουλής. Μάλιστα το αξιόποινο των πράξεων των ανωτέρω προσώπων υπόκειται σε προκλητικά μικρή παραγραφή. Απαγορεύει δε στον κοινό νομοθέτη ακόμα και τη δυνατότητα θέσπισης ιδιώνυμων αδικημάτων για τα μέλη των κυβερνήσεων.
Η διάταξη αυτή είναι καταχρηστική, δεν νοείται σε κράτος δικαίου και είναι προδήλως αντίθετη με τη θεμελιώδη δημοκρατική αρχή της ισότητας και ισονομίας όλων των πολιτών. Επομένως είναι άκυρη και δεν παράγει αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, η όποια παραγραφή που έχει στο μεταξύ τρέξει, θεωρείται ότι είναι σε αναγκαστική αναστολή και ότι η παραγραφή του αξιόποινου του αντίστοιχου εγκλήματος θα αρχίσει να τρέχει κανονικά μετά την αποκατάσταση της πιο πάνω δημοκρατικής αρχής στην πράξη.
Όλοι οι πολιτικοί μιλάνε δήθεν για αλλαγή αυτής της διάταξης, αλλά την ίδια στιγμή οχυρώνονται πίσω από την αιτιολογία ότι είναι συνταγματική διάταξη και μέχρι να γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος δεν μπορεί να αλλάξει. Ταυτόχρονα όμως και για να καταφανεί η υποκρισία του πράγματος, δεν παρέχουν καμία άδεια δίωξης των πιο πάνω προσώπων.
Εννοείται φυσικά, ότι δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει τιμωρία των πολιτικών εκείνων (όποιοι κι αν είναι αυτοί) που είναι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας. Αν τελικά υπάρξει αναθεώρηση του Συντάγματος (πολλά χρόνια αργότερα, λόγω της πολύπλοκης διαδικασίας που προβλέπεται), αφενός οι ίδιοι οι πολιτικοί θα το αλλάξουν έτσι ώστε και πάλι να μην πειραχτούν οι υπεύθυνοι, αφετέρου, ακόμα και αν κάποια στιγμή καταργηθεί πλήρως το άρθρο 86 με αναθεώρηση, τότε και πάλι δεν πρόκειται κανείς να τιμωρηθεί αφού οποιοδήποτε έγκλημα τελέστηκε θα καλύπτεται αναδρομικά από το σημερινό άρθρο 86 και το σχετικό αξιόποινο θα έχει παραγραφεί.
Μόνη λύση είναι να δημιουργηθεί εξ υπαρχής Νέο Σύνταγμα από τον ίδιο το λαό μέσω Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, οπότε και δημιουργείται πρωτογενές συνταγματικό δίκαιο το οποίο δεν δεσμεύεται από το προηγούμενο, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του μεταπολιτευτικού συνταγματικού δικαίου σε σχέση με το Σύνταγμα του 1952. Μόνο τότε τα δικαστήρια δεν θα δεσμεύονται από τις παραγραφές του σημερινού άρθρου 86 του ισχύοντος Συντάγματος και θα προχωρήσουν σε τιμωρία των ενόχων. Διαφορετικά καμία τιμωρία δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει.
Ας το έχουν αυτό υπόψη εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να αλλάξει το σημερινό Σύνταγμα.
Καμία τιμωρία κανενός πολιτικού δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει όσο το Σύνταγμα αφαιρεί τις υποθέσεις αυτές από την αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και τις αναθέτει στους ίδιους τους πολιτικούς προκειμένου να καταδικάσουν τους εαυτούς τους. Για να υπάρξει δικαστικός έλεγχος της ευθύνης όλων αυτών που οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, θα πρέπει το ταχύτερο να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας. Αν αυτό δεν γίνει συνείδηση και λαϊκή απαίτηση, τότε να μην περιμένουμε ποτέ, όχι μόνο τιμωρία των μέχρι τώρα υπευθύνων, αλλά ούτε και των μελλοντικών.
Η αλλαγή του Συντάγματος προκαλεί διακοπή του ισχύοντος συνταγματικού δικαίου και δημιουργία νέου πρωτογενούς δικαίου, οπότε και ο νέος συντακτικός νομοθέτης δεν δεσμεύεται από τους ορισμούς του παλιού Συντάγματος. Αυτό είναι που κάνει το πολιτικό σύστημα να τρέμει στην ιδέα της αλλαγής του Συντάγματος. Αντιθέτως η αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος, την οποία προωθεί τώρα το σάπιο πολιτικό σύστημα, δεν προκαλεί διακοπή δικαίου. Τουναντίον διασφαλίζει τη συνέχειά του και επομένως και τον μη δικαστικό έλεγχο των υπευθύνων.
Σύμφωνα με την με αρ. 683/1975 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, με την οποία καταδικάστηκαν αμετάκλητα οι πρωταίτιοι της εφτάχρονης δικτατορίας, η πρώτη μετά την δικτατορία Βουλή είχε πρωτογενή συντακτική εξουσία, παρότι η τότε πολιτική εξουσία την ονόμασε αναθεωρητική. Ταυτόχρονα ο ΑΠ δέχτηκε ότι δεν υπήρξε λαϊκή προσχώρηση στο πραξικόπημα των Απριλιανών και επομένως....αυτό ποτέ δεν νομιμοποιήθηκε από τη λαϊκή βούληση. Αφού λοιπόν δέχτηκε ότι η νέα κυβέρνηση και η νέα Βουλή είχαν πρωτογενή συντακτική εξουσία, αποφάνθηκε ότι δεν δεσμεύονταν από τη σχετική αρχή περί της αναδρομικότητας των ποινικών νόμων που θέσπιζε το Σύνταγμα του 1952. Επιπλέον δέχτηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει δικαστικός έλεγχος ως προς τον εναρμονισμό των πράξεων της νέας κυβέρνησης και της νέας Βουλής με το Σύνταγμα του 1952, εφόσον είχαν πρωτογενή συντακτική εξουσία δημιουργίας νέου Συντάγματος. Με βάση αυτό το σκεπτικό ο ΑΠ καταδίκασε τους πρωταίτιους για εσχάτη προδοσία και στάση, απορρίπτοντας όλες τις προβληθείσες σχετικές ενστάσεις. Μάλιστα θεώρησε ότι δεν δεσμεύεται ούτε από αντίθετες αποφάσεις που εξέδωσε ο ίδιος ο ΑΠ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.Σύμφωνα με το άρθρο 86 του ισχύοντος Συντάγματος, όπως αυτό ισχύει μετά την αναθεώρηση το 2001, μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη, κατά των μελών της κυβέρνησης και όσων διετέλεσαν μέλη κυβερνήσεων και καμία δίωξη ούτε ανάκριση κ.λ.π. δεν γίνεται εναντίον των πιο πάνω προσώπων, χωρίς την άδεια της Βουλής. Μάλιστα το αξιόποινο των πράξεων των ανωτέρω προσώπων υπόκειται σε προκλητικά μικρή παραγραφή. Απαγορεύει δε στον κοινό νομοθέτη ακόμα και τη δυνατότητα θέσπισης ιδιώνυμων αδικημάτων για τα μέλη των κυβερνήσεων.
Η διάταξη αυτή είναι καταχρηστική, δεν νοείται σε κράτος δικαίου και είναι προδήλως αντίθετη με τη θεμελιώδη δημοκρατική αρχή της ισότητας και ισονομίας όλων των πολιτών. Επομένως είναι άκυρη και δεν παράγει αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, η όποια παραγραφή που έχει στο μεταξύ τρέξει, θεωρείται ότι είναι σε αναγκαστική αναστολή και ότι η παραγραφή του αξιόποινου του αντίστοιχου εγκλήματος θα αρχίσει να τρέχει κανονικά μετά την αποκατάσταση της πιο πάνω δημοκρατικής αρχής στην πράξη.
Όλοι οι πολιτικοί μιλάνε δήθεν για αλλαγή αυτής της διάταξης, αλλά την ίδια στιγμή οχυρώνονται πίσω από την αιτιολογία ότι είναι συνταγματική διάταξη και μέχρι να γίνει αναθεώρηση του Συντάγματος δεν μπορεί να αλλάξει. Ταυτόχρονα όμως και για να καταφανεί η υποκρισία του πράγματος, δεν παρέχουν καμία άδεια δίωξης των πιο πάνω προσώπων.
Εννοείται φυσικά, ότι δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει τιμωρία των πολιτικών εκείνων (όποιοι κι αν είναι αυτοί) που είναι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα της Ελλάδας. Αν τελικά υπάρξει αναθεώρηση του Συντάγματος (πολλά χρόνια αργότερα, λόγω της πολύπλοκης διαδικασίας που προβλέπεται), αφενός οι ίδιοι οι πολιτικοί θα το αλλάξουν έτσι ώστε και πάλι να μην πειραχτούν οι υπεύθυνοι, αφετέρου, ακόμα και αν κάποια στιγμή καταργηθεί πλήρως το άρθρο 86 με αναθεώρηση, τότε και πάλι δεν πρόκειται κανείς να τιμωρηθεί αφού οποιοδήποτε έγκλημα τελέστηκε θα καλύπτεται αναδρομικά από το σημερινό άρθρο 86 και το σχετικό αξιόποινο θα έχει παραγραφεί.
Μόνη λύση είναι να δημιουργηθεί εξ υπαρχής Νέο Σύνταγμα από τον ίδιο το λαό μέσω Λαϊκής Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης, οπότε και δημιουργείται πρωτογενές συνταγματικό δίκαιο το οποίο δεν δεσμεύεται από το προηγούμενο, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του μεταπολιτευτικού συνταγματικού δικαίου σε σχέση με το Σύνταγμα του 1952. Μόνο τότε τα δικαστήρια δεν θα δεσμεύονται από τις παραγραφές του σημερινού άρθρου 86 του ισχύοντος Συντάγματος και θα προχωρήσουν σε τιμωρία των ενόχων. Διαφορετικά καμία τιμωρία δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει.
Ας το έχουν αυτό υπόψη εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν πρέπει να αλλάξει το σημερινό Σύνταγμα.
Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com/2012/12/blog-post_7645.html#ixzz2DpfWYMT3
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου