Ο Ερντογάν και η νέα Τουρκία

filologos10


“Νέα Τουρκία”: Κατάστημα στην Κωνσταντινούπολη πουλάει «σουβενίρ» για τζιχαντιστές (The Independent)

Σάββας Καλεντερίδης

Την περασμένη Κυριακή οι κάλπες έδειξαν νικητή τον Ταγίπ Ερντογάν με ποσοστό που αγγίζει το 52%. Η Τουρκία εισέρχεται πλέον σε μια νέα περίοδο, με ένα νέο πολίτευμα, αυτό της ημιπροεδρικής δημοκρατίας, αφού η εκλογή του Ερντογάν απευθείας από τον λαό δεν του δίνει ταυτοχρόνως και τις αυξημένες αρμοδιότητες που θα ήθελε, δεδομένης της εξουσιομανίας που τον διακατέχει.
Οσο και αν αναγνωρίζουν φίλοι και εχθροί πολιτικό και ηγετικό χάρισμα στον Ερντογάν, όλοι γνωρίζουν ότι τη μεγάλη ανατροπή στην Τουρκία δεν την έφερε ο φιλόδοξος αυτός πολιτικός, αλλά η απόφαση των ΗΠΑ να τελειώνουν με τον κεμαλισμό και να απελευθερώσουν το πολιτικό Ισλάμ, απόφαση που οδήγησε στην ίδρυση και κατίσχυση στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Αρα, αυτό που θα περιμένουμε να δούμε είναι η τύχη του ΑΚΡ στη μετά Ερντογάν εποχή, από την οποία και θα κριθούν τα πολιτικά πράγματα στη γείτονα χώρα. Ηδη ο νυν πρόεδρος της δημοκρατίας Αμπντουλάχ Γκιουλ δήλωσε ότι επιστρέφει στην ενεργό πολιτική, δήλωση που τον κατατάσσει στους ισχυρούς διεκδικητές της προεδρίας του ΑΚΡ.

Φυσικά, στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι ο παράγων «περιβάλλον Ερντογάν» και το άλλο αυτό που ακούει στο όνομα Νταβούτογλου. Ο Ταγίπ Ερντογάν όλα αυτά τα χρόνια που ο Γκιουλ… προήδρευε, έφτιαξε στην ουσία ένα νέο κόμμα, με νέα στελέχη που πρόσκεινται σ’ αυτόν και είναι έτοιμα να κάνουν τα πάντα για τον πολιτικό ευεργέτη τους, που τους ανέσυρε από το πουθενά. Οι περισσότεροι παλιοί σύντροφοι του Γκιουλ στο ΑΚΡ είτε έχουν παραγκωνιστεί είτε έχουν αποχωρήσει από το κόμμα. Οι δε νέοι, που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στο κόμμα, είναι όλοι αυτοί που είτε έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν για το πάρτι δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί γύρω από την οικογένεια Ερντογάν είτε ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει και καλύπτουν συνειδητά τον Ερντογάν και τα μέλη της οικογένειάς του, που κολυμπούν πλέον στο χρήμα.
Αυτό το περιβάλλον θα έχει να αντιμετωπίσει ο Γκιουλ και πραγματικά αποτελεί αίνιγμα η στάση που θα ακολουθήσει απέναντι σ’ αυτούς τους μηχανισμούς αλλά και στις πρακτικές της οικογένειας Ερντογάν σε περίπτωση που ανέλθει στην προεδρία του ΑΚΡ. Πάντως, στα παραπάνω να προσθέσουμε και τον διαφορετικό χαρακτήρα του Γκιουλ σε σχέση με αυτόν του Ερντογάν. Ο Γκιουλ είναι πιο ήπιος και πιο διαλλακτικός χαρακτήρας και έχει διαφοροποιηθεί αρκετές φορές απέναντι σε πολιτικές αποφάσεις του Ερντογάν και σε θέματα εσωτερικής κατανάλωσης αλλά και σε θέματα που αφορούν την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Μια που μιλήσαμε για εξωτερική πολιτική, να δούμε και την περίπτωση του Νταβούτογλου, ο οποίος φέρεται ότι είναι ένας από εκείνους που θα διεκδικήσουν τη θέση του προέδρου του ΑΚΡ. Ο χαρακτήρας του Νταβούτογλου, η θρησκευτική αλλά και η πολιτική ιδεολογία του έχουν περισσότερες ομοιότητες με εκείνα του Ερντογάν. Μπροστά στους ηγέτες και στα όργανα της Δύσης παρουσιάζεται ως πολιτικός δημοκρατικών πεποιθήσεων, ενώ στην ουσία, όπως και ο Ερντογάν, έχει κρυφή ισλαμική ατζέντα, που φθάνει έως το σημείο να δηλώσει ότι «δεν μπορεί κανείς να πει ότι το Ισλαμικό Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε ασκεί τρομοκρατία, γιατί πίσω από τους ενόπλους υπάρχουν λαϊκές μάζες που καταπιέστηκαν στη Συρία από το 12% (των αλαουιτών) που κυβερνούσε τη χώρα επί δεκαετία, ενώ στο Ιράκ τέθηκαν στο περιθώριο από τη σιιτική πλειοψηφία του Μαλίκι».
Και να σκεφθεί κανείς ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας έκανε αυτές τις δηλώσεις τις ημέρες που η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθούσε άφωνη και με αποτροπιασμό βίντεο με εκτελέσεις εκατοντάδων άμαχων και άοπλων ανθρώπων από τους… καταπιεσμένους του ΙΚΙΛ και την ίδια ημέρα που η κοινή γνώμη στην Αυστραλία παρακολουθούσε σοκαρισμένη έναν Αυστραλό υπήκοο που συμμετέχει στις ομάδες των δολοφόνων του ΙΚΙΛ να δείχνει με υπερηφάνεια τον επτάχρονο γιο του, που κρατούσε το κεφάλι ενός ανθρώπου που αποκεφαλίστηκε πριν από λίγο επειδή ήταν διαφορετικός από την αφεντιά του.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η Τουρκία μπαίνει σε μια καινούργια πορεία. Τα βασικά ερωτήματα που θα κληθούμε να απαντήσουμε το επόμενο διάστημα είναι δύο: Αν η νέα ηγεσία του ΑΚΡ συνεχίσει να καλύπτει τις κλοπές δημόσιου χρήματος από την οικογένεια Ερντογάν και αν ζηλέψει από τις… επιτυχίες του ΙΚΙΛ και ακολουθήσει και αυτή τον ίδιο δρόμο! Αλλάχου…
Σάββας Καλεντερίδηςδημοκρατία