Ελλάδα, μια χώρα σε σύγχυση και αδιέξοδο

filologos10

Του Σάββα Καλεντερίδη

Δεν πλήττονται μόνον τα συμφέροντα των ροδακινοπαραγωγών από τους άστοχους χειρισμούς της κυβέρνησης στο θέμα των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Ακολουθεί σειρά αρνητικών εξελίξεων, που θα επηρεάσουν την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.
Στα άρθρα μας της προηγούμενης Παρασκευής και Κυριακής με τίτλο “Η Ελλάδα μεταξύ σφύρας και άκμονος 1” και “Η Ελλάδα μεταξύ σφύρας και άκμονος 2“προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε γιατί η Ελλάδα βρίσκεται διαχρονικά, λόγω της γεωπολιτικής της θέσης και της εθνο-θρησκευτικής ιδιαιτερότητας του Ελληνισμού, μεταξύ σφύρας και άκμονος, καταλήγοντας ότι το ζήτημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι εξαιρετικά δύσκολο στο σχεδιασμό και την υλοποίησή του, γιατί η χώρα μας, για να εξυπηρετήσει τα εθνικά της συμφέροντα,  θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει γεωπολιτικές και στρατηγικές εκτιμήσεις, να έχει εγκαίρως πολύ έγκυρη και σαφή εικόνα για τα τεκταινόμενα στην περιοχή και αναλόγως να καθορίζει την εξωτερική της πολιτική.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η ελληνική γνώμη προσπαθεί να συνέλθει από τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου, η οποία, αφού εξήγησε ότι η θέση της Ελλάδας στο ζήτημα της Κριμαίας και της ανατολικής Ουκρανίας πρέπει να συναρτάται από την πάγια θέση της χώρας μας για το Κυπριακό και τα κατεχόμενα, και αφού υπογράμμισε ότι θα πρέπει να αποφύγουμε μονομερείς ενέργειες, εναρμονιζόμενοι πλήρως με την απόφαση της Ε.Ε. για το εμπάργκο απέναντι στη Ρωσία, ολοκλήρωσε τη δήλωσή της λέγοντας ότι «Τι θα λέγαμε μετά; Δώσαμε τη μισή Κύπρο αλλά σώσαμε τα ροδάκινα»!

Κατ’ αρχάς, κάποιος θα πρέπει να υπενθυμίσει την κ. εκπρόσωπο ότι για να έχει νόημα η δήλωσή της, θα έπρεπε η Ε.Ε., που επέβαλε εμπάργκο στη Ρωσία για την Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία, να έχει επιβάλλει πρώτα ανάλογο εμπάργκο και στην Τουρκία, που συνεχίζει την κατοχή της Κύπρου, διατηρώντας στα κατεχόμενα σαράντα χιλιάδες στρατιώτες και επιθετικά όπλα, ενώ συνεχίζει την εθνοκάθαρση στα κατεχόμενα αλλά και την πολιτιστική γενοκτονία, καταστρέφοντας ιερά μνημεία της χριστιανοσύνης.

Επίσης, θα έπρεπε να γνωρίζει η κ. εκπρόσωπος ότι ειδικά στο Κυπριακό, η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και οι Βρυξέλλες, που ήταν εκείνοι που από τη μια πλευρά άνοιξαν την πόρτα της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο και από την άλλη «έδεσαν τα χέρια» της ομάδας του ταξίαρχου Ιωαννίδη για να μην αντιδράσει στον πρώτο Αττίλα, όπου καταλήφθηκε το 8% του νησιού, αλλά και της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, για να παραμείνει απλός θεατής στην κατάληψη του υπόλοιπου 30% από τις ορδές του δεύτερου Αττίλα, όλα αυτά τα χρόνια δεν έπραξαν τίποτα για την Κύπρο, ενώ η Ρωσία ήταν ο πιο θερμός υποστηρικτής της Λευκωσίας στον ΟΗΕ αλλά και σε όλα τα διεθνή φόρα που συζητήθηκε και λήφθηκαν αποφάσεις για το Κυπριακό.

Απλά, με τρόπο εξαιρετικά λαϊκιστικό, που προσβάλλει τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών, η κ. Βούλτεψη προσπάθησε να δικαιολογήσει την αδυναμία και πάλι της κυβέρνησης και του υπουργείου Εξωτερικών να διαχειριστεί αυτό που αναλύσαμε στα δυο προηγούμενα άρθρα μας.

Λυπόμαστε που είμαστε στη δυσάρεστη θέση να κάνουμε συγκρίσεις με την Τουρκία, της οποίας η εξωτερική πολιτική έχουμε αποδείξει ότι πάσχει και έχει τεράστια κενά σε επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης, όμως πρέπει να υπογραμμίσουμε το πάθος με το οποίο οι πολιτικοί της Τουρκίας προσπαθούν να διαφυλάξουν για τη χώρα τους τον τίτλο του επιτήδειου ουδέτερου ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις τους με την Ρωσία.

Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Τουρκία έχει κατασκευάσει αγωγό φυσικού αερίου από κοινού με τη Ρωσία, τον Blue Stream, ο οποίος μεταφέρει φυσικό αέριο από το ρωσικό λιμάνι Νοβοροσίσκ στην ιστορική πόλη του Πόντου Αμισό, τώρα Σαμψούντα. Τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 οι Μεσούτ Γιλμάζ και Μπουλέντ Ετσεβίτ δέχτηκαν αφόρητες πιέσεις από τις ΗΠΑ να μην υπογράψουν τη σχετική συμφωνία και να μην κατασκευαστεί ο αγωγός. Παρότι ο Μεσούτ Γιλμάζ το πλήρωσε με την ολοκληρωτική απόσυρσή του από την πολιτική, οι υπογραφές έπεσαν, το έργο έγινε, ο αγωγός λειτουργεί και οι Αμερικανοί δεν πέταξαν την Τουρκία από την Κύπρο για να την τιμωρήσουν, σύμφωνα με τη λογική της κ. Βούλτεψη και των ομοίων της.

Σήμερα και πάλι η Τουρκία είναι ο μεγάλος κερδισμένος από την πολιτική του διδύμου Ε.Ε.-ΗΠΑ, το οποίο, μετά τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας που επέβαλε στην χώρα μας, έρχεται τώρα να επιφέρει καίριο κτύπημα στις ελληνορωσικές εμπορικές σχέσεις, οι οποίες δεν αναπτύχθηκαν ως αποτέλεσμα ενεργειών του ελληνικού ΥΠΕΞ και των ανεκδιήγητων αρμοδίων παραγόντων για τις ελληνικές εμπορικές σχέσεις και εξαγωγές, αλλά ως αποτέλεσμα προσπαθειών Ελλήνων -κυρίως ποντιακής καταγωγής- που λειτουργούν ως γέφυρα μεταξύ των αγορών της Ελλάδος και της Ρωσίας, καλύπτοντας το τραγικό κενό πολιτικής. Η περίπτωση του τουριστικού ομίλου Μουζενίδη, που συνεισφέρει στην ελληνική οικονομία με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως, είναι χαρακτηριστική. Σημειωτέον ότι οι υπεύθυνοι του ως άνω ομίλου τρέμουν στη σκέψη ότι οι άφρονες πράξεις της Αθήνας μπορεί τινάξουν στον αέρα προσπάθειες δεκαετιών, που επαναλαμβάνουμε, βοηθούν την Ελλάδα να βγει από την κρίση με καθαρούς όρους και όχι με όρους υποτέλειας και εθνικού ξεπουλήματος.

Κλείνοντας το άρθρο μας να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι δεν είμαστε της άποψης ότι θα μας σώσει ως χώρα κάποιος εξωτερικός παράγοντας ή κάποιο γένος, ξανθό ή παρδαλό. Ίσα ίσα, πιστεύουμε ότι θα μας σώσει η σύνεση, η σοβαρότητα και η περίσκεψη, ειδικά όταν ανακαλύψουμε την πολιτική, η οποία δυστυχώς έχει χαθεί από τον πολιτικό προσκήνιο.