Ζούμε ιστορικές στιγμές σε βάθος εβδομηκονταετίας. Δεν θυμάμαι άλλο «ΟΧΙ», έπειτα από εκείνο το «ΟΧΙ» του 1940! Και πάνω που είχα πλέον πειστεί, ότι σαν λαός είμαστε παθητικοί και ξοφλημένοι, σα σκιές των προγόνων μας, κάτι έγινε και άλλαξαν όλα! Σαν τους αφασικούς, που βρήκαν ξανά τη μνήμη τους! Πόση καταπιεσμένη δύναμη, λοιπόν, μπορεί να απελευθερώσει ένα «ΟΧΙ»!
Το γέλιο γύρισε πάλι στα πρόσωπα τα σκυθρωπά. Οι καρδιές άνοιξαν παράθυρα, για να μπουν η ελπίδα και η συντροφικότητα του αγώνα. Ακόμη και η λίμπιντο θα πρέπει να ανέβηκε από την χαρά, οπότε προβλέπονται και πολλές γεννήσεις!
Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της συγκυβέρνησης είναι, ότι μετά από πολλές δεκαετίες κατάφερε επιτέλους να σπάσει τα στεγανά και τα στερεότυπα του εθνικού διχασμού, αυτής της γάγγραινας, ενώπιον της αναγκαιότητας για εθνική επιβίωση και κυριαρχία. Και αυτό το κατάφερε μια αριστερή κατά βάση κυβέρνηση, που έπεισε ακόμα και πολλούς δεξιούς να την υποστηρίζουν. Και λέω δεξιούς, με βάση την πολιτική ιδεολογία, αλλά οι οποίοι είναι αναμφισβήτητα πατριώτες και όχι τους γερμανοτσολιάδες, που τέτοιους βρίσκει κανείς και στα δεξιά, αλλά και στα αριστερά.
Το «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος», αποδεικνύεται λοιπόν, από την ανάγκη για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας και της εθνικής υπερηφάνειας, που όλοι αναφέρουν με ενθουσιασμό στις συζητήσεις! Τι να το κάνεις, άμα είσαι σκλάβος στο ευρώ και όχι αφέντης της ψυχής και της ζωής σου; Για πρώτη φορά η λέξη «αξιοπρέπεια» γίνεται το κυρίαρχο σύνθημα ενός λαού καθημαγμένου. Τη στιγμή μάλιστα, που όλοι γύρω φοβισμένοι σιωπούν, η μικρή Ελλάδα καταγγέλλει την ισχύ της διεθνούς τοκογλυφίας και της ευρωπαϊκής αθλιότητας μέσα στην πηγή της, στο Βερολίνο.
Ωστόσο, η σωφροσύνη θα πρέπει να συνοδεύει την γενναιότητα. Σύντομα, θα καταλαγιάσει το εύθυμο πατριωτικό πανηγύρι μας. Το γιορτινό πνεύμα θα πετάξει και ο καθένας θα βρεθεί με τον λογαριασμό της καθημερινότητας στο χέρι. Και τώρα αδελφοί, μπαίνουμε στα δύσκολα. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να εργαστεί και να αποδείξει, ότι είναι αληθινά αυτή, για το οποίο την ψήφισαν οι Έλληνες. Κανείς δεν παίρνει μια λευκή επιταγή στο χέρι. Αλλά και οι Έλληνες είναι εκείνοι, που θα πρέπει να αποδείξουν, πως έχουν τελικά την κυβέρνηση που τους αξίζει. Και εξηγούμαι.
Εδώ που φτάσαμε, τρεις είναι μπροστά μας οι πιθανότητες. Η πρώτη και η πιο απογοητευτική, θα είναι, η νέα κυβέρνηση να κάνει κυβίστηση όπως οι προηγούμενες, να συμβιβαστεί και να μας προσφέρει το ίδιο πιάτο με άλλο κουβέρ. Σε αυτή την περίπτωση, τι είχαμε, τι χάσαμε! Θα μας μείνουν το γέλιο και η χαρά (κάτι ήταν και αυτό) και φτου και από την αρχή.
Στη δεύτερη περίπτωση, η νέα κυβέρνηση μπορεί να επιτύχει μια πράγματι επωφελή συμφωνία για τον λαό, πολύ καλύτερη από την προηγούμενη, που θα ανακουφίσει τους περισσότερους που υποφέρουν και φυσικά, όχι εκείνους, που επιμένουν ακόμα γερμανικά. Αυτό, θα την δικαίωνε απέναντι στους ενδοτικούς λακέδες των μνημονίων του παρελθόντος. Όμως, η νέα κυβέρνηση θα κριθεί αυστηρά και για όσα θα κάνει στο μέτωπο του εσωτερικού αγώνα για κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης. Αυτό, πρέπει να το έχει καλά στο νου της, διότι κανείς δεν θα της χαριστεί.
Στην τρίτη περίπτωση, είναι πιθανό η κυβέρνηση μπροστά στους ανυποχώρητους Γερμανούς, να οδηγηθεί σε ρήξη με την ΕΕ και με τους δανειστές. Οι Γερμανοί αγαπούν τα αντίποινα και θα μας εκδικηθούν. Ήδη, εκνευρισμένοι μας απειλούν και μας εκβιάζουν, διότι νιώθουν και αυτοί πως κάτι έχει αλλάξει επί της ουσίας. Δεν θα συμβιβασθούν εύκολα. Είμαστε έτοιμοι για έναν αγώνα, που απαιτεί αποφασιστικότητα, ενότητα και θέληση εκ μέρους μας; Είμαστε ικανοί να φανούμε αντάξιοι ως το τέλος μιας γενναίας κυβέρνησης, που δίνει αγώνα στο όνομα όλων μας; Ή μήπως, για να μη στερηθούμε τα «αγαθά» της Δύσης και την περιφρόνηση της Μέρκελ, υπαναχωρήσουμε ατάκτως και φανούμε ανάξιοι φωνάζοντας: «Σταύρωσον!» σε εκείνον, που λίγες ημέρες πριν υποδεχόμασταν ως λυτρωτή με τα «Ωσαννά»;
Θα πρέπει να επιλέξουμε. Ελεύθεροι, υπερήφανοι και φτωχοί, ή σκλάβοι και καταδικασμένοι; Η ελευθερία δεν είναι κάποιο προϊόν που πουλιέται στο σούπερ μάρκετ, όπου πάει κανείς και ζητάει να του βάλουν μισό κιλό. Ούτε βεβαίως η αξιοπρέπεια. Η ελευθερία, που και εσείς αληθινά αποζητείται, δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται και είναι ολόκληρη. Είμαστε άξιοι για εραστές της; Να, γιατί έλεγα, πως και εμείς πρέπει να αποδείξουμε, ποιοι αληθινά μας αξίζουν!
Προσωπικά, είμαι αποφασισμένος να υποστηρίξω την κυβέρνηση μέχρι τέλους, ακόμα και αν θα έπρεπε να βγούμε από το ευρώ και απέναντι σε κάθε συνεπαγόμενη δυσκολία. Το λέω από τώρα, βαστώντας καραούλι στο ταμπούρι μου!
Ούστ!! Γερμανοτσολιάδες και μερκελοκλώνοι!!
Ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, όπως θα με θέλατε διασπασμένο.
Μόνο Έλληνας! Και αυτό είναι που πάντα φοβάστε!
Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος
Σχέδιο: Μελάνι-χαρτίperitexnisologos.blogspot.gr
Το γέλιο γύρισε πάλι στα πρόσωπα τα σκυθρωπά. Οι καρδιές άνοιξαν παράθυρα, για να μπουν η ελπίδα και η συντροφικότητα του αγώνα. Ακόμη και η λίμπιντο θα πρέπει να ανέβηκε από την χαρά, οπότε προβλέπονται και πολλές γεννήσεις!
Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτής της συγκυβέρνησης είναι, ότι μετά από πολλές δεκαετίες κατάφερε επιτέλους να σπάσει τα στεγανά και τα στερεότυπα του εθνικού διχασμού, αυτής της γάγγραινας, ενώπιον της αναγκαιότητας για εθνική επιβίωση και κυριαρχία. Και αυτό το κατάφερε μια αριστερή κατά βάση κυβέρνηση, που έπεισε ακόμα και πολλούς δεξιούς να την υποστηρίζουν. Και λέω δεξιούς, με βάση την πολιτική ιδεολογία, αλλά οι οποίοι είναι αναμφισβήτητα πατριώτες και όχι τους γερμανοτσολιάδες, που τέτοιους βρίσκει κανείς και στα δεξιά, αλλά και στα αριστερά.
Το «Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος», αποδεικνύεται λοιπόν, από την ανάγκη για την ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας και της εθνικής υπερηφάνειας, που όλοι αναφέρουν με ενθουσιασμό στις συζητήσεις! Τι να το κάνεις, άμα είσαι σκλάβος στο ευρώ και όχι αφέντης της ψυχής και της ζωής σου; Για πρώτη φορά η λέξη «αξιοπρέπεια» γίνεται το κυρίαρχο σύνθημα ενός λαού καθημαγμένου. Τη στιγμή μάλιστα, που όλοι γύρω φοβισμένοι σιωπούν, η μικρή Ελλάδα καταγγέλλει την ισχύ της διεθνούς τοκογλυφίας και της ευρωπαϊκής αθλιότητας μέσα στην πηγή της, στο Βερολίνο.
Ωστόσο, η σωφροσύνη θα πρέπει να συνοδεύει την γενναιότητα. Σύντομα, θα καταλαγιάσει το εύθυμο πατριωτικό πανηγύρι μας. Το γιορτινό πνεύμα θα πετάξει και ο καθένας θα βρεθεί με τον λογαριασμό της καθημερινότητας στο χέρι. Και τώρα αδελφοί, μπαίνουμε στα δύσκολα. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να εργαστεί και να αποδείξει, ότι είναι αληθινά αυτή, για το οποίο την ψήφισαν οι Έλληνες. Κανείς δεν παίρνει μια λευκή επιταγή στο χέρι. Αλλά και οι Έλληνες είναι εκείνοι, που θα πρέπει να αποδείξουν, πως έχουν τελικά την κυβέρνηση που τους αξίζει. Και εξηγούμαι.
Εδώ που φτάσαμε, τρεις είναι μπροστά μας οι πιθανότητες. Η πρώτη και η πιο απογοητευτική, θα είναι, η νέα κυβέρνηση να κάνει κυβίστηση όπως οι προηγούμενες, να συμβιβαστεί και να μας προσφέρει το ίδιο πιάτο με άλλο κουβέρ. Σε αυτή την περίπτωση, τι είχαμε, τι χάσαμε! Θα μας μείνουν το γέλιο και η χαρά (κάτι ήταν και αυτό) και φτου και από την αρχή.
Στη δεύτερη περίπτωση, η νέα κυβέρνηση μπορεί να επιτύχει μια πράγματι επωφελή συμφωνία για τον λαό, πολύ καλύτερη από την προηγούμενη, που θα ανακουφίσει τους περισσότερους που υποφέρουν και φυσικά, όχι εκείνους, που επιμένουν ακόμα γερμανικά. Αυτό, θα την δικαίωνε απέναντι στους ενδοτικούς λακέδες των μνημονίων του παρελθόντος. Όμως, η νέα κυβέρνηση θα κριθεί αυστηρά και για όσα θα κάνει στο μέτωπο του εσωτερικού αγώνα για κάθαρση και απονομή δικαιοσύνης. Αυτό, πρέπει να το έχει καλά στο νου της, διότι κανείς δεν θα της χαριστεί.
Στην τρίτη περίπτωση, είναι πιθανό η κυβέρνηση μπροστά στους ανυποχώρητους Γερμανούς, να οδηγηθεί σε ρήξη με την ΕΕ και με τους δανειστές. Οι Γερμανοί αγαπούν τα αντίποινα και θα μας εκδικηθούν. Ήδη, εκνευρισμένοι μας απειλούν και μας εκβιάζουν, διότι νιώθουν και αυτοί πως κάτι έχει αλλάξει επί της ουσίας. Δεν θα συμβιβασθούν εύκολα. Είμαστε έτοιμοι για έναν αγώνα, που απαιτεί αποφασιστικότητα, ενότητα και θέληση εκ μέρους μας; Είμαστε ικανοί να φανούμε αντάξιοι ως το τέλος μιας γενναίας κυβέρνησης, που δίνει αγώνα στο όνομα όλων μας; Ή μήπως, για να μη στερηθούμε τα «αγαθά» της Δύσης και την περιφρόνηση της Μέρκελ, υπαναχωρήσουμε ατάκτως και φανούμε ανάξιοι φωνάζοντας: «Σταύρωσον!» σε εκείνον, που λίγες ημέρες πριν υποδεχόμασταν ως λυτρωτή με τα «Ωσαννά»;
Θα πρέπει να επιλέξουμε. Ελεύθεροι, υπερήφανοι και φτωχοί, ή σκλάβοι και καταδικασμένοι; Η ελευθερία δεν είναι κάποιο προϊόν που πουλιέται στο σούπερ μάρκετ, όπου πάει κανείς και ζητάει να του βάλουν μισό κιλό. Ούτε βεβαίως η αξιοπρέπεια. Η ελευθερία, που και εσείς αληθινά αποζητείται, δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται και είναι ολόκληρη. Είμαστε άξιοι για εραστές της; Να, γιατί έλεγα, πως και εμείς πρέπει να αποδείξουμε, ποιοι αληθινά μας αξίζουν!
Προσωπικά, είμαι αποφασισμένος να υποστηρίξω την κυβέρνηση μέχρι τέλους, ακόμα και αν θα έπρεπε να βγούμε από το ευρώ και απέναντι σε κάθε συνεπαγόμενη δυσκολία. Το λέω από τώρα, βαστώντας καραούλι στο ταμπούρι μου!
Ούστ!! Γερμανοτσολιάδες και μερκελοκλώνοι!!
Ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, όπως θα με θέλατε διασπασμένο.
Μόνο Έλληνας! Και αυτό είναι που πάντα φοβάστε!
Γεράσιμος Γ. Γερολυμάτος
Σχέδιο: Μελάνι-χαρτίperitexnisologos.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου