'Ενα αιχμάλωτο ακροατήριο: Απαιτείται η εθνική αφύπνιση των Ελλήνων

Διανύουμε μια νέα περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έχουμε εισέλθει ήδη σε έναν πολύ διαφορετικό πλανητικό και περιφερειακό εμπειρικό κόσμο. Αυτή η νέα περίοδος είναι μια διαλεκτική σύγκρουση αναδιανεμητικών συμφερόντων και ισχύος στο παγκόσμιο σύστημα. Οι νέες καταστάσεις θα απειλήσουν την ασφάλεια και την ανεξαρτησία κρατών, με κύριο συντελεστή τις νέες ισορροπίες ισχύος.

Αυτό που ίσχυε, που ισχύει σήμερα και πάντα θα ισχύει, είναι ότι η ισορροπία ισχύος του κάθε κράτους είναι ο κύριος συντελεστής στις διεθνείς σχέσεις. Αυτή η διαπάλη συμφερόντων θα εντατικοποιήσει τις περιφερειακές διενέξεις που πράγματι βρίσκονται, ήδη, σε εξέλιξη, στην περιοχή μας με επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδας και στην εθνική της κυριαρχία. Συνεπώς, για να καταστήσουμε τις διεθνείς σχέσεις και την διεθνή πολιτική πιο κατανοητές, πρέπει να έχουμε την σωστή γνώση περί της διεθνούς πολιτικής, περί της λειτουργείας του διεθνούς συστήματος, και ιδιαιτέρως των κινήτρων των διεθνών και περιφερειακών αλλαγών.

Δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα ότι απουσιάζει μια παγκόσμια κυβέρνηση, ένας διεθνής ανεξάρτητος θεσμός, στον οποίο θα μπορούσαν τα κράτη να στραφούν για την προστασία και την επίλυση διαφορών τους και για την εγγύηση της ασφάλειάς τους. Στο διεθνές σύστημα και στην παγκόσμια πολιτική, λειτουργεί μια αδιάκοπη και επαναλαμβανόμενη διαπάλη για ισχύ και για την διατήρηση του status quo. Επειδή είναι αυτονόητο ότι κάθε κράτος είναι υπεύθυνο για την επιβίωσή του και αισθάνεται αβέβαιο για τις προθέσεις των γειτόνων του, οι πολιτικοί ηγέτες και ο λαός πρέπει να βασίζονται στην αυτοβοήθεια δηλ. στην Εθνική συναίνεση. Με άλλα λόγια, η διεθνής αναρχία οδηγεί ακόμη και καλοπροαίρετους ηγέτες να εξασκήσουν την αυτοβοήθεια.

Ανυπολόγιστες είναι οι αρνητικές συνέπειες για την ασφάλεια της Ελλάδας όταν υπάρχει έλλειψη γνώσης της λειτουργίας της διεθνούς πολιτικής, και του συγκρουσιακού κρατικοκεντρικού διεθνούς συστήματος. Ο σκοπός κάθε κράτους είναι η διατήρηση, στα πλαίσια του εθνικού του συμφέροντος, της εθνικής του κυριαρχίας και της επιβίωσή του. Εξάλλου, η Μεγάλη Ύφεση κατέδειξε πόσο απάνθρωπα και αδιάφορα γίνονται μεταξύ τους το ένα έθνος με το άλλο όταν η ίδια η επιβίωση του ενός κράτους βρίσκεται σε κίνδυνο.

Επομένως, για να μπορέσει να επιβιώσει η Ελλάδα μέσα σε αυτή την διαπάλη συμφερόντων και ισχύος του πολυπολικού συστήματος, πρέπει οι άνθρωποι των κρατικών επιτελείων, οι κρατικοί αξιωματούχοι, να γνωρίζουν καλά την πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος και την στρατηγική θεωρία για να κάνουν ακριβείς ερμηνείες, σωστές αναλύσεις των δομικών ζητημάτων, εκτιμήσεις, σωστές αξιολογήσεις, να έχουν επεξεργαστεί εναλλακτικές λύσεις και προβλέψεις στη διεθνή πολιτική.

Η γνώση της στρατηγικής θεωρίας είναι αυτή που θα δώσει την δυνατότητα στα κρατικά επιτελεία να κατανοήσουν και να διαγνώσουν ποια είναι η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τις διεθνές και περιφερειακές αλλαγές. Αναντίρρητα, τα αξιώματα της θεωρίας είναι αυτά που αποδεικνύουν, με εμπειρικό τρόπο, για το πως και γιατί φθάσαμε στην παρούσα φάση, την οποία βιώνουμε καθημερινά.

Με τις νέες περιφερειακές ισορροπίες, στην περιοχή μας, θα διαμορφωθούν νέες αναδιανομές ισχύος και ανακατανομές συμφερόντων για τη διατήρηση του status quo των μεγάλων δυνάμεων. Γι’ αυτό το λόγο, τα συνδεδεμένα αξιώματα της στρατηγικής θεωρίας πρέπει να αναπροσαρμοστούν στις νέες εξελίξεις του διεθνούς συστήματος και της περιφέρειάς μας. Κατά συνέπεια, πρέπει να κατηγοριοποιήσουμε και να προσδιορίσουμε τα σημερινά συμφέροντα με τρόπους που θα μας βοηθήσουν να προβλέψουμε τις εξελίξεις, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε πιο αποτελεσματικά τις αποφάσεις μας για τις μελλοντικές περιφερειακές καταστάσεις που απειλούν την ασφάλεια της πατρίδας.

Τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων θα επηρεάσουν τις βαλκανικές ισορροπίες και έτσι οδηγούμαστε να έχουμε ανακατανομή ισχύος και αλλαγές συνόρων. Αυτές οι νέες περιφερειακές αλλαγές, θα είναι επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα και πάνω απ’ όλα για την ασφάλεια της ελληνικής επικράτειας.

Οι πολιτικοί «ονειροβατούν» όταν δεν βλέπουν ότι η διατήρηση του status quo, των συμφερόντων είναι αυτό που κάνει τις μεγάλες δυνάμεις να προσαρμόζονται με τα σχέδια των νέων εξελίξεων στο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχή μας, τις αλλαγές περιφερειακών ισορροπιών και χάραξης νέων συνόρων.

Εάν οι συντελεστές του σχεδιασμού και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν μελετήσουν ορθολογικά τα αξιώματα της στρατηγικής και δεν γνωρίζουν το γιατί, τους σκοπούς, τις αιτίες των εξελίξεων και των αποφάσεων των ισχυρών χωρών, δύσκολα θα μπορέσουν να προστατεύσουν την εθνική μας κυριαρχία.

Με τις πλανητικές ισορροπίες, τις περιφερειακές αλλαγές όπως σχεδιάζονται να εξελιχθούν, και με τις ανακατανομές ισχύος θα αντιμετωπίσουμε εθνικά προβλήματα και συρρίκνωση της ελληνικής επικράτειας: Την τουρκική απειλή στο Αιγαίο, στην Μακεδονία, τις διεισδύσεις της Τουρκίας στην Θράκη, στην Κύπρο, και το λαθρομεταναστευτικό το οποίο θα δημιουργήσει «ζήτημα ταυτότητας», που με διαφορετικές πολιτισμικές αναφορές, θα φέρει εσωτερική κρίση στην εθνική συλλογικότητα  και συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Ανυπολόγιστες, όμως, θα είναι και οι επιπτώσεις του εθνικού προβλήματος της εθνικά ασύμφορης, υποτελούς και ηττοπαθούς «Συμφωνίας των Πρεσπών. Η Ελληνική Κυβέρνηση άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. «Or, more descriptively, they entered a den of snakes». Ή πιο περιγραφικά, μπήκε η εξωτερική πολιτική σε μια φωλιά φιδιών που δεν θα μπορεί να ελέγξει γιατί δεν έχουμε αποτρεπτική στρατηγική. Δημιούργησε - αυτή η κυβέρνηση - προϋποθέσεις για μελλοντικές διεκδικήσεις που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας. Συνθηκολόγησε η κυβέρνηση εκχωρώντας την εθνική μας ιστορία και τον πολιτισμό μας σε αυτό το επίπλαστο ψευτοκρατίδιο.

Οι μεγάλες δυνάμεις επιδιώκουν πάση θυσία να διατηρούν ανοικτό, τρόπον τινά, σαν φλέγον το θέμα στη περιοχή, βασισμένες στο σοβαρό θέμα των διαφορετικών εθνοτήτων και γλωσσών που απαρτίζεται το Σκοπιανό κράτος, με το επίπλαστο μόρφωμα του «Μακεδονισμού», που το πλαίσιο των ηγεμονικών συμφερόντων του, είναι ο αλυτρωτισμός, δηλαδή να επεκταθεί και στις γειτονικές χώρες, προσπαθώντας στην δημιουργία του οράματος της «μεγάλης Μακεδονίας» μεταξύ Αλβανίας –Βουλγαρίας - Ελλάδας και Σερβίας. Η επιδιωκόμενη ανωμαλία από το «ψευτοκρατίδιο» εντάσσεται αναμφισβήτητα στη ολοκλήρωση ευρυτέρων σχεδίων στην περιοχή. Τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων συγκρούονται στις περιφέρειες.

Η προσοχή μας και η αξιολόγηση όλων των πληροφοριών θα πρέπει να γίνει και σε συσχετισμό και με τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας, οι οποίες δεν φαίνεται πως είναι δυνατόν να σταματήσουν μόνο εκεί. Η κατάσταση θα πρέπει να εμβάλει σε ανησυχίες όχι μόνο εμάς, αλλά και τους γειτονικούς βαλκανικούς λαούς. Παράλληλα με το φάσμα του τουρκικού επεκτατισμού, το «Μακεδονικό» αναμφισβήτητα θα έχει επιπτώσεις και στο βορειοηπειρωτικό. Απαιτείται επαγρύπνηση στην κυριολεξία, γιατί τα πρώην απολυταρχικά Βαλκανικά κράτη αφυπνίζονται από τους παλιούς εθνικισμούς, με «μειονοτικές» κινητοποιήσεις, και αμφισβήτηση των συνόρων.

Είναι φανερό ότι την διατήρηση των δικών τους αποκλειστικών συμφερόντων, κρατικών και ηγεμονικών δυνάμεων, την είδαμε και με τον έλεγχο της κατανομής ισχύος των μεγάλων δυνάμεων στην Ψυχροπολεμική εποχή. Τότε που ο «ψυχρός πόλεμος» εξυπηρετούσε τα συμφέροντα Ανατολής και Δύσης, αγνοώντας την εμπειρία στις πρακτικές του διαδικασίες, ότι δηλαδή η Ρωσία και η Κίνα δεν είχαν ποτέ «κομμουνιστικά συστήματα».

Ο ιός των ιδεολογικών ψευδαισθήσεων και οι αυταπάτες, μέσα από μια «ιδεολογική συσκευασία συμφερόντων» που χειραγώγησαν την συνείδηση των κοινωνιών και διαδίδονταν σε εκατομμύρια μάτια «λαϊκών μαζών» αλλά και στα μάτια των ίδιων των νεφελοβατούντων αυτοαποκαλούμενων «ψευτοαριστερών», «ψευτοσοσιαλιστικών», και «ψευτοδημοκρατικών» ελίτ, είχε εξαπλωθεί, παγκοσμίως, σαν παθογόνος γρίπη.

Αυτή η ίδια παθογόνος γρίπη της παραπληροφόρησης, της αυταπάτης, της ψευδαίσθησης, της ουτοπικής ιδεολογικής ασυναρτησίας και του αποπροσανατολισμού του λαού, για λόγους ατομικών και κομματικών συμφερόντων του πολιτικού συστήματος, είναι εξαπλωμένη, σήμερα, στην Ελλάδα με τον πληθυσμό να είναι ένα «αιχμάλωτο ακροατήριο». Ο λαός βρίσκεται παγιδευμένος και ανυπεράσπιστος σε αυτά που άλλοι αποφασίζουν και καθορίζουν για την ζωή του. Το χρηματοοικονομικό σύστημα, και τα μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα επιλέγουν ποια πληροφορία θα πρέπει να του παρουσιάσουν.

Αυτοί οι κολοσσιαίοι γίγαντες διαμορφώνουν τις αξίες και τις εικόνες για το «τι είναι ο κόσμος». Οι εταιρίες αυτών των ηγεμονικών συμφερόντων είναι οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης περί των γεγονότων και «του νοήματός» τους. Έχουν κυρίαρχη επιρροή στις ειδήσεις, στις πληροφορίες, στη διαμόρφωση των ιδεών, στη λαϊκή κουλτούρα και στη «πολιτική στάση» και πολιτικές επιλογές του κοινού. Έχουν επιρροή σε κάθε κυβέρνηση επειδή επηρεάζουν την αντίληψη του κοινού, των πολιτών για την δημόσια ζωή, για τις αντιλήψεις της πολιτικής και των «ποθούμενων και μελλούμενων» να εφαρμοστούν πολιτικών.

Ταυτόχρονα, δρασκελίζοντας τη γη σαν χρηματοπιστωτικό κτήνος, το χρηματοοικονομικό σύστημα καθορίζει τους κανόνες της εσωτερικής λειτουργίας των κρατών έχοντας σε ομηρία το πολιτικό σύστημα σε όλο τον κόσμο. Οι τεχνοκράτες και κερδοσκόποι των ηγεμονικών κρατών έχουν θέσει σε ομηρία και την αντεθνική ελληνική πολιτική τάξη. Συγχρόνως, μη έχοντας ο λαός την δυνατότητα να βρει τον μηχανισμό -κλειδί που θα τον οδηγήσει στις σωστές πηγές για να κάνει συγκριτικές μελέτες και αναλύσεις - που με βάση το σύνταγμα είναι ο εντολέας που θα πρέπει να συναποφασίζει για την διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας και του εθνικού συμφέροντος - παραμένει στην απάθεια, στην αδράνεια, και στην μη συμμετοχή του στις δημοκρατικές αποφάσεις για το μέλλον της πατρίδας του.

Αυτό το παραπάνω (απάθεια, αδράνεια και μη συμμετοχή του στις δημοκρατικές αποφάσεις) δίνει στις ανεύθυνες «κομματικές ελίτ» ισχύ στον τρόπο που θα πρέπει να σκέφτεται ο λαός, παραμυθιάζοντάς τον με «ιδεολογικές ασυναρτησίες» και αφηγήματα.

Αυτή την στιγμή που επέρχονται αλλαγές καταστάσεων και συνόρων, οι «αστικοφιλελεύθεροι» βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό με μια τραγωδο-κωμωδία από νεφελοβασίες όπως: «είμαστε αριστεροί», «είμαστε φιλελεύθεροι», «θα έχουμε ειρηνική συνύπαρξη στη περιοχή», «αδελφοσύνη στα Βαλκάνια», «φιλία και συνεργασία με τον λαό των Σκοπίων».

Εντούτοις, η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα εντείνει τις διαφορές στην περιοχή. Εγκλωβίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική σε πολλά αδιέξοδα που εξυπηρετούν μόνο ηγεμονικά συμφέροντα, θέτοντας σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας. Δεν θα δούμε ειρήνη στα Βαλκάνια, η κατάσταση είναι μεθοδευμένη στις στρατηγικές ανακατατάξεις των μεγάλων δυνάμεων.

Πρώτη φορά στην ιστορία των διεθνών σχέσεων και την επικύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας των χωρών, από τις αρχές της Κοινωνίας των Εθνών, και του διεθνούς δικαίου, κράτος δέχεται εναντίον του τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό. Πρώτη φορά στο κρατικοκεντρικό διεθνές σύστημα, κράτος, όπως η Ελλάδα, αναγνωρίζει ένα «επίπλαστο κράτος» που την απειλεί. Οπωσδήποτε, ο κίνδυνος για την Ελλάδα οφείλεται στις ερασιτεχνικές γνώσεις των συντελεστών του σχεδιασμού και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, περί στρατηγικής θεωρίας, που με τα εμπειρικά - πρακτικά της αξιώματα θα ήταν δυνατό να γίνονται οι ορθολογικές προβλέψεις για την διατήρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Απαιτείται εθνική στρατηγική για την ασφάλεια της πατρίδας και της εθνικής της ανεξαρτησίας. Για να σχεδιαστεί, υιοθετηθεί και εφαρμοστεί αυτή η εθνική στρατηγική, χρειάζεται γνώση της στρατηγικής θεωρίας. Η θεωρία στο σύνολό της, με τα επαγωγικά συνδεδεμένα πρακτικά - εμπειρικά αξιώματα, που έχουν συνοχή, θα μας βοηθήσει να φθάσουμε σε χρήσιμες αναλύσεις, εκτιμήσεις, συμπεράσματα και εναλλακτικές προτάσεις για να προστατευτεί η εθνική μας κυριαρχία. Θα μπορούμε να κατανοήσουμε το γιατί, την ουσία των κινήτρων των μεγάλων δυνάμεων που διαμορφώνουν τις εξελίξεις στις νέες περιφερειακές ισορροπίες. Με βάση την επιστημονική μελέτη της στρατηγικής θεωρίας θα μπορέσει το κρατικό επιτελείο να προβεί σε μια εμπειρική ανάλυση των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων σχεδίων των διαμορφωτών της διεθνούς πολιτικής.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα ανάγονται σε πολλά και σύνθετα αίτια. Θα επισημάνω εδώ μόνον τα δύο βαθύτερα αίτια της εθνικής και κοινωνικής κρίσης.

Το πρώτο αίτιο είναι ότι, λόγω της αδυναμίας του κρατικού επιτελείου να καταστρώνει εθνική στρατηγική, η ελληνική πολιτική τάξη είναι ενδοτική, και συνθηκολογεί στις διεκδικήσεις ξένων δυνάμεων στα εθνικά μας θέματα. Όπου η Τουρκία απειλεί, διεκδικεί, αμφισβητεί και επιδιώκει να ασκεί κυριαρχία στην επικράτεια του Αιγαίου μας, η ελληνική πολιτική ηγεσία ενδίδει. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε ολέθριες συνέπειες. Γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ελληνική αμυντική αποτρεπτική στρατηγική. Η Ελλάδα δεν έχει συντελεστή ισχύος, γι΄ αυτό και δεν έχει αποτρεπτική πολιτική για να αποτρέπει τους εθνικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε. Αδυνατούμε να αποτρέψουμε τις απειλές εναντίον μας. Δεν υπάρχει ικανή πολιτική ηγεσία που να ορίζει και να σταθμίζει την εσωτερική και εξωτερική απειλή, να εποπτεύει την κατάσταση και να έχει εναλλακτικές αποφάσεις για τις απειλές που αντιμετωπίζουμε. Και εδώ κρίνεται η ασφάλεια της Ελλάδας.

Για πρώτη φορά κινδυνεύομε σαν Έθνος. Η πολιτική ηγεσία αδυνατεί να εφαρμόσει τα πλεονεκτήματα της πατρίδας που μας διαθέτουν το διεθνές σύστημα και το διεθνές δίκαιο, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σαν κράτος - έθνος. Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των εθνικών μας θεμάτων θα συνεχίσουν να ενδίδουν εάν δεν ορίσουν με όρους αξιωμάτων της στρατηγικής θεωρίας, την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την αιγιαλίτιδα ζώνη, τον υποθαλάσσιο πλούτο, την ΑΟΖ και γενικά την τουρκική απειλή. Η Σύμβαση του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας αναφέρει ρητά στο άρθρο 121 παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας το αποτρέπει, το ανατρέπει η ελληνική πολιτική ηγεσία που έχει ευθύνη για την ανατροπή των συσχετισμών που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας. Η ανύπαρκτη εθνική στρατηγική, έχει φέρει την Ελλάδα σε μια σημαντική ιστορική καμπή με αποδυναμωμένη οικονομία, εθνική καταστολή, υποτέλεια και απειλή για την εθνική της ανεξαρτησία. Έχουμε φθάσει σε ένα στάδιο στο οποίο το παρόν ολιγαρχικό πολιτικό αντιδημοκρατικό σύστημα εξουσίας γίνεται όλο και λιγότερο ικανό να διατηρήσει την κοινωνικοοικονομική θέση των Ελλήνων.

Το δεύτερο αίτιο είναι ότι ο Ελληνικός λαός δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ώστε να συμμετάσχει στις εθνικές αποφάσεις, γιατί ως εντολοδόχος βρίσκεται έξω από την πολιτική όντας χειραγωγημένος από το κομματικό σύστημα. Διαβιεί μέσα στην ένδεια, στη φτώχεια, στην πείνα σε εθνική κλίμακα, στην ανισότητα, στην άνιση κατανομή του πλούτου, στην διεύρυνση του χάσματος του εισοδήματος, στην εκποίηση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, στην υποθήκευση της χώρας για πολλές γενιές, στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση που απειλεί την ελληνική κοινωνική συνοχή, και στην μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων νέων στο εξωτερικό.

Οι πολίτες θα μπορέσουν να επιβιώσουν κοινωνικοοικομικά και να διατηρήσουν την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μόνον με το μετασχηματισμό του σημερινού πολιτικού συστήματος σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα που οι ίδιοι θα είναι ο εντολέας μιας εντολοδόχου εξουσίας. Ο λαός είναι έξω από το παρόν «κομματικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα» για να συναποφασίζει για τα εθνικά συμφέροντα, για την εθνική ανεξαρτησία, και για το πεπρωμένο του. Η «ολιγαρχική εξουσία», είναι εντολοδόχος και υπάλληλος των ξένων κέντρων οι δε βουλευτές εντολοδόχοι των κομμάτων τους, που ενδίδουν και «συνθηκολογούν» στα μεγάλα και ανοιχτά εθνικά μας θέματα, από τα οποία κινδυνεύουμε σαν έθνος. Γι’ αυτό και η «Συμφωνία των Πρεσπών» εάν έρθει για να επικυρωθεί μόνον από την «εντολοδόχο κομματική Βουλή», και όχι από τον Ελληνικό λαό θα είναι εθνική προδοσία.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω, γίνεται φανερό ότι το κεντρικό καθοριστικό στοιχείο της λύσης είναι η εθνική πολιτική αφύπνιση των Ελλήνων. Η διαδικασία της εσωτερικής κρίσης, και οι εξωτερικές αλλαγές των συντελεστών ισχύος την περιφέρειά μας, θα δημιουργήσουν νέες εθνικές προκλήσεις στην πατρίδα.

Ο λαός πρέπει να αρχίζει να βλέπει ότι η λειτουργία της ολιγαρχικής εξουσίας του πολιτικού συστήματος συνέτεινε πάντα να προστατεύει τα υπάρχοντα συμφέροντα του μη-δημοκρατικού κομματικού συστήματος. Πρέπει, επιτέλους, να αναγνωρίσουν οι πολίτες ότι δεν μπορεί να ζητείται λύση από την τάξη του ολιγαρχικού συστήματος, ή την εντολοδόχο των ξένων κυβέρνηση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους. Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη της άμεσης δραστηριοποίησης του Ελληνικού λαού να δει ότι στην διαλεκτική σύγκρουση συμφερόντων και ισχύος των μεγάλων δυνάμεων, δεν υπάρχουν φιλίες, χαριτολογίες, ηθική πολιτική, «ζεϊμπέκικα», «πολιτικές κουμπαριές», χαζοχαρούμενα χαμόγελα, ερασιτεχνικές κινήσεις, ανεύθυνες γνώμες, και ιδεοληψίες. Όλα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι ένα αναξιόπιστο κράτος, και θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας.

Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν και βλέπουν μόνο συμφέροντα. Μέσα στα στρατηγικά παίγνια, οι μεγάλες δυνάμεις, κατευθύνουν τις ανακατανομές ισχύος προς το δικό τους συμφέρον. Απαιτείται, επιτέλους, η κοινωνία να βγει από το κομματικό «δεσμωτήριο» των θεωρημάτων και των ιδεολογημάτων. Να μελετήσει, να κατανοήσει, να δει κριτικά και να ασκήσει πολιτική ως εντολέας για να ξεφύγει η πατρίδα από την προκρούστεια κλίνη πριν είναι αργά. Η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να αποτρέψει τις απειλές για την ασφάλεια της πατρίδας και της εθνικής της ανεξαρτησίας στην σημερινή στρατηγική σκακιέρα.

Απαιτείται ο ελληνικός λαός, ως κοινωνική συλλογικότητα, να ενσωματωθεί στη πολιτική για να συμμετάσχει στις εθνικές αποφάσεις, και να συναποφασίσει για το εθνικό συμφέρον της πατρίδας, αρχίζοντας με ένα πάνδημο δημοψήφισμα εναντίον της ηττοπαθούς και υποτελούς «Συμφωνίας των Πρεσπών». Δεν πρέπει οι Έλληνες πολίτες να είναι συνυπεύθυνοι στην συνθηκολόγηση της μοιρασιάς της εθνικής μας ιστορίας και του Ελληνικού Πολιτισμού.

Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.
Διεθνείς Σχέσεις-Συγκριτική πολιτική-Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ. Member of International Hellenic Association (USA).
Καλιφόρνια, ΗΠΑ - Ιανουάριος 2019 (Πηγή: International Hellenic Association)

https://www.kalami.us/2019/ellada/afypnish_ellhnwn.html

Πηγή: International Hellenic Association)

*Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με το περιεχόμενο του άρθρου