Ελπιδοφόρος και Καρλούτσος: Δύο "ανεξάρτητοι" πόλοι στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής ή ενθρονισμένοι στο ίδιο πάζλ; Η πρόσφατη φωτογραφία τους λέγει πολλά.

Αρκετοί γνωστοί και γνωρίζοντες τα τεκταινόμενα πέραν του Ατλαντικού, είτε σε τηλεφωνικές συνομιλίες είτε στα ηλεκτρονικά μηνύματα τους αναφέρουν συχνά το ζήτημα της  Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Πιο συγκεκριμένα το θέμα της από το Φανάρι εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής, του κ. Ελπιδοφόρου, αν βέβαια τον "αποδεχθεί" ή όχι η ομογένεια όπως αρκετοί υποστηρίζουν. Ιδιαίτερα φαίνεται να τους απασχολεί το ερώτημα εάν ο νέος αρχιεπίσκοπος έχει πιθανότητες να επιτύχει στο έργο του ή αν η δράση του θάναι ελεγχόμενη και υπό περιορισμό, όπως των αμέσων προκατόχων του, Σπυρίδωνα και Δημητρίου. 

Θεωρητικά ερωτήματα
Ποιό είναι το βασικό έργο που περιμένει το νέο αρχιεπίσκοπο; Το έργο αυτό, όπως είναι γνωστό,  συνίσταται 1) στη διατήρηση της πίστης των ελληνορθοδόξων πιστών, στη συνέχιση δηλ. της σχέσης τους με την Εκκλησία,  και 2) στη διατήρηση των δεσμών τους με τον Ελληνισμό σε επίπεδο κυρίως γλώσσας και πολιτισμού. 

Πρόκειται για τεράστιο έργο αν  ληφθούν υπόψη τα μέχρι τώρα ιστορικά δεδομένα , σύμφωνα με τα οποία κατά τον περασμένο μόνο αιώνα χάθηκαν εσαεί για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων μεταναστών που αφομοιώθηκαν πλήρως από το αμερικανικό κοινωνικό τους περιβάλλον. Επιπλέον, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στατιστικά στοιχεία, μόνο ένα 18% των Ελλήνων της Αμερικής διατηρούν κάποια, περιορισμένη συνήθως και περιοδική, σχέση με την Εκκλησία τους. 

Δηλώσεις για εφησυχασμό της ομογένειας;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο νέος αρχιεπίσκοπος  θα επιδοθεί στο έργο του με ενθουσιασμό και ζήλο, όπως προκύπτει από τις μέχρι τώρα γενικόλογες δηλώσεις του. Θα έχει βέβαια να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες λόγω του ιδιότυπου διοικητικού συστήματος της Αρχιεπισκοπής, όπου - εκτός απ' την τοπική σύνοδο των επισκόπων - μητροπολιτών -  παίζουν σημαντικότατο ρόλο και οι λαϊκοί με τις υπεραυξημένες εξουσίες τους στα πλαίσια των διαφόρων συμβουλίων και επιτροπών που εγκρίνουν, μεταξύ άλλων, και τους διάφορους προϋπολογισμούς,, απαραίτητους  για την εφαρμογή οποιουδήποτε αρχιεπισκοπικού έργου και προγράμματος. 

Μπίζνες ή Εκκλησία;
Σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο ο νέος αρχιεπίσκοπος θα έχει - εντός των συμβουλίων και επιτροπών αλλά και σε επίπεδο κοινοτικο – ενοριακό,  να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του ελληνικού και του ελληνοαμερικανικού (αμερικανικού καθ' όλα κατά την νοοτροπία) στοιχείου. Το πρώτο διακρίνεται για την προσήλωση του σε μια κάπως παραδοσιακή αντιμετώπιση των εκκλησιαστικών πραγμάτων, ενώ το δεύτερο που αυξάνεται διαρκώς αριθμητικά είναι επηρεασμένο απόλυτα από την αμερικανική πραγματικότητα μέσα στην οποία γεννήθηκε και ανατράφηκε, χαρακτηρίζεται δε από μια συστηματική τάση να προσεγγίζει τα ζητήματα της Εκκλησίας με πνεύμα εξολοκλήρου επιχειρησιακό και οικονομικό. Το ερώτημα είναι: επιβίωση της Εταιρείας ή της Εκκλησίας;;; Εδώ ταιριάζει απόλυτα το: "άρχοντες λαών συνήχθησαν κατά του Κυρίου...".

Οι παραπάνω δυσχέρειες θεωρούνται από πολλούς ως φυσιολογικές και εγγενείς στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Εκείνο όμως που είναι αφύσικο και αποτελεί πραγματική ανωμαλία είναι η ύπαρξη και δράση "άτυπου" δεύτερου αρχιεπίσκοπου στα όρια της ίδιας αρχιεπισκοπής. 

Συνέχιση της διαρχίας;
Κατά την εκτίμηση σχεδόν όλων που γνωρίζουν τη κακοδαιμονία στα της Αρχιεπισκοπής, το μεγαλύτερο πρόβλημα, το σωστό αγκάθι, για τον νέο Αρχιεπίσκοπο θάναι η "συγκατοίκηση" ή καλύτερα η συνδιοίκηση(;) με τον φάδερ Άλεξ Καρλούτσο ο οποίος έχει αναδειχθεί σε αδιαμφισβήτητο αρχηγό του ελληνορθόδοξου εκκλησιαστικού κατεστημένου της Αμερικής. Ο φάδερ Άλεξ είναι από χρόνια τώρα ο "Πατριαρχικός Επίτροπος" του κ. Βαρθολομαίου στην Αμερική, με εξουσίες απεριόριστες και σε σημείο που να θεωρείται ο "κρυφός" ή "πραγματικός αρχιεπίσκοπος" ο οποίος είναι και η αιτία για την παραίτηση τριών μέχρι στιγμής εκλεγμένων αρχιεπισκόπων.

Πως τώρα θα μοιραστούν  την εξουσία Καρλούτσος και νέος αρχιεπίσκοπος ή θα εξυπηρετήσουν μαζί τις ορέξεις - επιταγές του κ. Βαρθολομαίου κανείς δεν γνωρίζει. Και σε περίπτωση σύγκρουσης τους, ποιον θα υποστηρίξει ο κ. Βαρθολομαίος; Κι αν, όπως και τόσες άλλες αμέτρητες φορές, εκδηλώσει την εύνοιά του μόνο προς τον φιλόδοξο πρωτοπρεσβύτερο, τον "προστατευόμενο" του για μια τριακονταετία;

Η πρόσφατη φωτογραφία Καρλούτσου και Ελπιδοφόρου λέγει πολλά. Προμηνύει, νομίζω, πολλές μελλοντικές εξελίξεις...