Όλα τα
δηλητήρια χυμένα πάνω στο χώμα που αντέχει άποψη
θανάτου.
Ο άνθρωπος
ολέθριος και χαμερπής.
Βαριά
τεθλασμένη σιωπή και παγίδα ζοφερή της νύχτας.
Όταν η
θλίψη απλώνεται σε όλα και καταπλακώνοντας όλα έρχεται.
Επιγραμματικά
φυλάττω τα αποκτηθέντα μου.
Σαν
κώδικες παράξενων αξιών.
Μάχονται
οι ουρανοί όταν αρχίζει η βροχή να πίπτει.
Συλλαβίζει
το νερό της γης τις συνήθειες.
Ξεδιψούν
οι λέξεις κι οι ταμιευτήρες της φαντασίας τόσο
ξιπάζονται.
Ζω με τ’
αγρίμια μου- ζω με τις μέσα μου πολεμικές συσκοτίσεις.
Σε όλα
αδαής και για όλα περίεργος.
24.2.2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου